Βελλερεφόντης

Ο Βελλερεφόντης ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυμέδης , κόρη του Γλαύκου , βασιλιά της Εφύρας ( Κόρινθος ) . Το όνομα του ήταν Ιππόνοος . Έζησε τα τελευταία 10 χρόνια του 4ου αιώνα της 14ης π.χ. χιλιετίας και τα πρώτα χρόνια του 3ου αιώνα της 14ης π.χ. χιλιετίας .

Καβάλα στον Πήγασο, ο Βελλερεφόντης σκοτώνει την Χίμαιρα
κυλίκιο του 40υ αι. π.Χ. από την Κάτω Ιταλία

Ήταν ένας από τους ευγενής της Εφύρας ( Κορίνθου ). Ο πατέρας του ο Ποσειδώνας ήταν κυβερνήτης ολόκληρης της Πελοποννήσου και της Κρήτης , τον οποίο είχε ορίσει ο Αυτοκράτορας Διόνυσος ο 8ος που έζησε τα χρόνια του 3ου και τα πρώτα χρόνια του 4ου αιώνα της 14ης π.χ. χιλιετίας .
Σε ηλικία 25 ετών ο Ιππόνοος απειλούμενος και προσβληθείς από τον ηλικία 40 ετών ευγενή Βέλλερον , τον φόνευσε για τα προσβλητικά του λόγια . Από τον φόνο του Βέλλερου , ο Ιππόνοος ονομάστηκε Βελλερεφόντης . Το όνομα του σημαίνει ο φονιάς , ο αιμοδιψής αλλά και ελευθερωτής από τους κακούς ανθρώπους .
Μετά τον φόνο του Βέλλερου , ο Βελλερεφόντης κατέφυγε στην Τίρυνθα όπου βασιλιάς ήταν ο Προίτος , από τον οποίο φιλοξενήθηκε 15 έτη . Ο βασιλιάς Προίτος είχε τρεις γιους και δυο θυγατέρες την Αντεία και την Σθενοβοία . Οι δυο κόρες του Προίτου ερωτεύτηκαν τον Βελλερεφόντης .
Ο Βελλερεφόντης δέχθηκε τον έρωτα της μικρότερης και ομορφότερης Σθενοβοίας και απέρριψε τον έρωτα της Αντείας . Τότε η Αντεία συκοφάντησε τον Βελλερεφόντη στον πατέρα της Προίτο . Ο Προίτος , μετά τα συκοφαντικά λόγια της Αντείας και μη θέλοντας να σκοτώσει ο ίδιος τον Βελλερεφόντη , έστειλε στον βασιλιά της Λυκίας και συγγενή του Αμφιάνακτα , πινακίδα με γραφή στιγματική και του ζητούσε με λύπη να φονεύσει τον Βελλερεφόντη , για αυτό που έκανε στις κόρες του . Ο Αμφιάνακτας αντί να τον σκοτώσει , τον έστειλε να εξοντώσει την Χίμαιρα .
Η χίμαιρα ήταν ομάδα ληστών από 60 άτομα , της οποίας αρχηγός ήταν ο Χίμαιρος . Ο Χίμαιρος με την ομάδα του λήστευε , σκότωνε και απήγαγε γυναίκες και όταν δεν τις ήθελε , τις σκότωνε .
Ο Βελλερεφόντης , μετά στάλθηκε να πολεμήσει τους Σελλούς που κατοικούσαν ανατολικά της Λυκίας και ήταν εχθροί των Λυκίων . Ο Βελλερεφόντης με στρατό του Αμφιάνακτα , πολέμησε και νίκησε τους Σελλούς , και για πολλά χρόνια έπαψαν να πολεμούν τους Λυκίους .
Ο Διόνυσος πληροφορήθηκε για τα κατορθώματα του Βελλερεφόντη , τον οποίο κάλεσε και του ανέθεσε διάφορες εξερευνητικές αποστολές , κάνοντας τον αρχηγό των αποστολών αυτών . Του παραχώρησε δέκα καράβια και 100 άντρες και το αερόπλοιο > , όπου έκανε εξερευνητικές αποστολές στην κεντρική και στις βόρειες χώρες της Νότιας Αμερικής ( Αμαζονία ) .
Επισκέφτηκε τρία νησιά της καραϊβικής , την Βολιβία και τη Βενεζουέλα . Άλλες εξερευνητικές εκστρατείες ο Βελλερεφόντης , έκανε προς ανατολάς σε εκτάσεις του Πακιστάν , της ΒΔ Κίνας , του Ιράν και της ΒΔ Ινδίας .
Όταν ο Βελλερεφόντης ήταν 40 ετών , ο βασιλιάς της Λυκίας , Αμφιάνακτας πέθανε και τον διαδέχθηκε ο αδερφός του ο Ιοβάτης , ο οποίος θαύμαζε τον Βελλερεφόντη και του έδωσε την κόρη του την Κασσάνδρα για σύζυγο του . Με την Κασσάνδρα απέκτησε δυο γιους , τον Ίσανδρο και τον Ιππόλοχο και μια κόρη την Λαοδάμεια .
Εικοσιέξι χρόνια μετά τον γάμο του με την Κασσάνδρα τα δυο παιδιά του πήγαν στον πόλεμο κατά τον Σολύμων και θανατώθηκαν . Η κόρη του Λαοδάμεια , σε ηλικία είκοσι ετών , σκοτώθηκε από βέλος σε κυνήγι . Μετά τον θάνατο των παιδιών του , ο Βελλερεφόντης έπαθε ψυχοπάθεια και πέθανε σε ηλικία 90 ετών .
Ο Βελλερεφόντης ήταν αιμοδιψής άνθρωπος . Του άρεσε να σκοτώνει . Όταν ο Ιοβάτης του ανέθεσε να σκοτώσει όλους τους ευγενείς άρχοντες της Λυκίας που δεν τον συμπαθούσαν , δεν δίστασε να πραγματοποιήσει την επιθυμία του , σκοτώνοντας τους όλους .

Read more »

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΥΦΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ

Τα αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο αλλά εκφράζουν και το αρχαίο...

Ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη μορφή του.
Διαβάστε μερικά:

Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε:
«Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».

Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του:
«Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα».
Εκείνη του είπε:
«Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».

Είπε κάποιος στον Διογένη:
«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».
Και ο φιλόσοφος απάντησε:
«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».

Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».

Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:
- Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;

Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
-«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί
κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:
- Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων.

Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
- Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ' άλλα μέρη;

Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα «μπράβο» στις τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».

Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε:
«Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».

Read more »

ΣΕ ΠΕΡΙΟΠΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Εντάχθηκε με τιμές και έλαβε περίοπτη θέση στο Μουσείο της Αλεξάνδρειας: από την τεχνοτροπία και τη στάση του εικάζεται ότι είναι μαρμάρινο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μάλιστα μιας εποχής κατά την οποία η απεικόνιση του μεγάλου στρατηλάτη και ιδρυτή της πόλης είναι σπάνια. Είναι το «παιδί» μιας ανασκαφικής αναζήτησης χρόνων, μια δικαίωση για την επιμονή και το πάθος μιας Ελληνίδας αρχαιολόγου, της Καλλιόπης Λιμναίου- Παπακώστα.

Το άγαλμα ανακαλύφθηκε το Μάϊο του 2009 σε βάθος οκτώ μέτρων στον εθνικό κήπο της Αλεξάνδρειας, στο Σαλαλάτ, στο κέντρο της πόλης, μετά από τρία χρόνια ανασκαφών.

«Έζησα ένα θαύμα» λέει στο ΑΠΕ η κα Παπακώστα. «Όταν το αντίκρισα, είπα ότι έζησα όλη μου τη ζωή γι' αυτή τη στιγμή».

Η περιπέτεια της Αλεξάνδρειας ξεκίνησε για την Ελληνίδα αρχαιολόγο 15 χρόνια πριν. «Είχα μια μεγάλη αγάπη για την ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου, αλλά η αφορμή ήταν ένα συνέδριο με θέμα τον Μ. Αλέξανδρο και την Αλεξάνδρεια. Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να πάω. Κι από τότε που πήγα δεν ξανάφυγα».

«Εδώ εντοπίστηκε κτίσμα 1.000 τμ στο κέντρο του νεκροταφείου σε βάθος τεσσάρων μέτρων, αλλά οι δύσκολες διπλωματικές σχέσεις Αιγύπτου-Ισραήλ δεν επέτρεψαν περαιτέρω εξέλιξη. Έμεινε μόνο ως ανοιχτός στόχος στη ζωή μου, όταν θα το επιτρέψουν οι συνθήκες, γιατί πιστεύω ότι μπορεί να είναι μία πολύ σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη».

Όνειρό της όμως είναι οι κήποι του Σαλαλάτ, μια σημαντική θέση στην τοπογραφία της Αλεξάνδρειας. Ζητά άδεια ανασκαφής για ένα μικρό τμήμα των κήπων από το Ανώτατο Αρχαιολογικό Συμβούλιο της Αιγύπτου και μετά από αρκετές περιπέτειες κατορθώνει να της δοθεί για ολόκληρο το πάρκο.

«Η τύχη μου ήταν ότι ήμουν Ελληνίδα και πολύ πεισματάρα» μας λέει και προσθέτει: «Ίσως να με βαρέθηκαν και μου έδωσαν την άδεια για να με ξεφορτωθούν!».

Πέντε μήνες αργότερα με μία μεγάλη τιμητική εκδήλωση το άγαλμα θα πάρει τη θέση που του αξίζει στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αλεξάνδρειας.

«Μετά από την ανακάλυψη του αγάλματος η αποδοχή και η αναγνώριση των Αιγυπτιακών αρχών ήταν τεράστια και τους είμαι ευγνώμων γι αυτό», μας λέει η κ. Παπακώστα, εκφράζοντας και κάποια πικρία για την απουσία του ελληνικού κράτους.

Παρά την αναταραχή στην Αίγυπτο, πρόσφατα, στις 3 Μαρτίου, συνήλθε η Διαρκής Επιτροπή Ανωτάτου Αρχαιολογικού Συμβουλίου της Αιγύπτου και ενέκρινε την συνέχιση της ανασκαφής.

«Στόχος μου είναι να συνεχίσω τις ανασκαφές μόλις μπορέσω να τις στηρίξω οικονομικά» μας λέει η κα Παπακώστα, εξηγώντας ότι η κρίση «γονατίζει» τέτοιες πρωτοβουλίες. Σύμφωνα με τις ενδείξεις που έχει, στο Σαλαλάτ υπάρχει, σε βάθος 13 μέτρων, αρχαίο κτίσμα. Το νέο εγχείρημα όμως είναι δύσκολο καθώς αυτό βρίσκεται μετά τον υδροφόρο ορίζοντα που επιβάλει την άντληση του νερού και κατά συνέπεια το κόστος είναι υψηλό.

Read more »

Οι επιπτώσεις της ραδιενέργειας στην ανθρώπινη υγεία

Καίσιο-137 και ιώδιο-131 είναι τα ραδιενεργά υλικά που έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής από το ατύχημα του πυρηνικού εργοστασίου στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας,

Ανεξάρτητα πάντως από το είδος του ραδιενεργού στοιχείου, η έκθεση στην ιονίζουσα ακτινοβολία έχει σοβαρές επιδράσεις στην ανθρώπινη φυσιολογία. Ειδικότερα, η ιονίζουσα ακτινοβολία διασπά τους χημικούς δεσμούς σε μόρια (DNA, πρωτεΐνες) των κυττάρων μας. Ο οργανισμός μας ανταποκρίνεται στην πρόκληση θέτοντας σε λειτουργία τους μηχανισμούς επιδιόρθωσης που διαθέτει. Ωστόσο, όταν η επίθεση που έχει δεχθεί είναι ισχυρή (μεγάλη δόση ακτινοβολίας) και διασκορπισμένη σε ολόκληρο το σώμα (σε αντίθεση με την θεραπευτική ακτινοβολία που είναι πάντοτε εντοπισμένη), οι μηχανισμοί επιδιόρθωσης δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν.

Ιστοί και κυτταρικοί τύποι που πολλαπλασιάζονται έντονα, είναι αυτοί που πλήττονται περισσότερο από την ιονίζουσα ακτινοβολία. Μεταξύ αυτών είναι τα αιμοποιητικά κύτταρα του μυελού των οστών, αλλά και τα επιθηλιακά κύτταρα του γαστρεντερικού συστήματος. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η ναυτία και οι εμετοί είναι τα πρώτα συμπτώματα της έκθεσης σε ραδιενέργεια, ακολουθούμενα από διάρροιες πυρετό και πονοκεφάλους. Ισχυρές δόσεις ακτινοβολίας οδηγούν σε πολυοργανική ανεπάρκεια και θάνατο.

Εκτός από τις άμεσες επιπτώσεις, η ιονίζουσα ακτινοβολία έχει και μακροπρόθεσμες συνέπειες στον ανθρώπινο οργανισμό. Οι μεταλλάξεις που υφίσταται το DNA από την ακτινοβολία, οδηγούν σε εμφάνιση καρκίνου. Καθώς το DNA είναι το υλικό που κληροδοτείται από τη μια γενιά στην επόμενη, οι επιπτώσεις της έκθεσης σε ραδιενέργεια συχνά διαπιστώνονται και σε απογόνους των θυμάτων.

Τα ισότοπα της Φουκουσίμα

Το καίσιο-137 είναι διαλυτό στο νερό και ιδιαίτερα τοξικό για τον ανθρώπινο οργανισμό. Πειράματα σε σκύλους έδειξαν ότι μια δόση της τάξεως των 44 μικρογραμμαρίων ραδιενεργού καισίου ανά κιλό επέφερε τον θάνατο σε διάστημα 3 εβδομάδων. Αντίδοτο στο ραδιενεργό καίσιο, το οποίο κατανέμεται ομοιόμορφα στον οργανισμό με κάπως αυξημένες συγκεντρώσεις στο μυϊκό σύστημα, είναι το κυανούν της Πρωσσίας ή Πρωσσικό μπλέ. Πρόκειται για μια συνθετική χρωστική η οποία συνδέεται μαζί του και επιταχύνει την αποβολή του από τον οργανισμό. H Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (Food and Drug Administration, FDA) έχει εγκρίνει κάψουλες των 500 χιλιοστογραμμαρίων υψηλής καθαρότητας της χρωστικής για τη συγκεκριμένη χρήση

Chernobyl disaster 26 April 1986

Το ιώδιο-131 έχει πολύ μικρό χρόνο ημιζωής (μια εβδομάδα) αλλά είναι ιδιαίτερα τοξικό καθώς ο οργανισμός το συγκεντρώνει όλο στον θυρεοειδή. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς αυξήθηκαν δραματικά μεταξύ των ατόμων που εκτέθηκαν στην ραδιενέργεια του Τσέρνομπιλ. Προκειμένου να προστατευτεί κανείς από το ραδιενεργό ιώδιο θα πρέπει να λάβει προληπτικά ιωδιούχο κάλιο (υπάρχει σε μορφή χαπιού ή σε διάλυμα). Το σκεπτικό αυτής της πρακτικής είναι πως ένας θυρεοειδής κορεσμένος σε ιώδιο δεν θα απορροφήσει το ραδιενεργό ισότοπο. Η πείρα έδειξε ότι η εν λόγω πρακτική δουλεύει: η προληπτική χορήγηση ιωδιούχου καλίου στην Πολωνία μετά το ατύχημα του Τσέρνομπιλ, κράτησε τα κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς στα φυσιολογικά επίπεδα.

Σύμφωνα με τις ιαπωνικές αρχές, δεν έχει υπάρξει διαρροή άλλων ραδιενεργών ισοτόπων και τα χειρότερα έχουν προς το παρόν αποφευχθεί. Παραδείγματος χάριν , μια διαρροή πλουτωνίου-239 δεν θα αύξανε απλώς τους καρκίνους του πνεύμονα στο άμεσο σχετικά μέλλον αλλά οι επιπτώσεις του θα ήταν ανυπολόγιστες καθώς έχει χρόνο ημιζωής 24.000 χρόνια…

Read more »

Ετος Θεοτοκόπουλου το 2014

Αυτοπροσωπογραφία του «Ελ Γκρέκο»

Ετος Θεοτοκόπουλου κηρύχθηκε το 2014 από το υπουργείο Πολιτισμού με αφορμή τη συμπλήρωση 400 ετών από το θάνατο του μεγάλου έλληνα ζωγράφου.

Ηδη προγραμματίζεται σειρά εκδηλώσεων από εποπτευόμενους - και άλλους - φορείς του ΥΠΠΟΤ και για το σκοπό αυτό συγκροτήθηκε επταμελής οργανωτική επιτροπή η οποία θα καταρτίσει το τελικό πρόγραμμα. Συμμετέχουν η γενική γραμματέας του υπουργείου κυρία Λίνα Μενδώνη ως πρόεδρος και οι: Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα, διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Αγγελος Δεληβορριάς, διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, Νίκος Σταμπολίδης, διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, Ευγενία Χαλκιά, διεύθυντρια του Βυζαντινού Μουσείου, Ντένης Ζαχαρόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Νίκος Χατζηνικολάου, επίτιμο μέλος Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών.

Read more »

Η τεστοστερόνη «γεννά» χαρισματικό εγκέφαλο

Αλμπέρτα

Η έκθεση του εμβρύου σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης «γεννά» το υψηλό IQ, σύμφωνα με νέα μελέτη

Επί μακρόν οι επιστήμονες συζητούν σχετικά με το αν ο χαρισματικός εγκέφαλος αποτελεί «προϊόν» των καλών γονιδίων ή του καλού περιβάλλοντος στο οποίο αναπτύσσεται ένα άτομο. Τώρα μια νέα μελέτη ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα στον Καναδά και από το Πανεπιστήμιο Ράιντερ στις ΗΠΑ έρχεται να δώσει μια νέα τροπή σε αυτήν την ατέρμονη συζήτηση. Σύμφωνα με τα ευρήματά της που δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «Roeper Review» το πολύ υψηλό IQ συνδέεται με την έκθεση του εμβρύου σε αυξημένα επίπεδα της ανδρικής ορμόνης τεστοστερόνης.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στη μελέτη το να είναι ένα άτομο χαρισματικό (με δείκτη δηλαδή ευφυίας 130 ή και ψηλότερο) συνδέεται άμεσα με την έκθεσή του σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης μέσα στη μήτρα. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης, καθηγητή του Τμήματος Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα Μάρτι Μράζικ, πιθανότατα όπως ακριβώς κατά την εμβρυική ζωή αναπτύσσονται ελαττώματα τόσο σε ό,τι αφορά τη φυσιολογία όσο και τη νοητική υγεία ενός ανθρώπου, έτσι αντιστοίχως μπορεί η ενδομήτρια ζωή να κάνει ένα άτομο χαρισματικό.

Βιολογικό προβάδισμα

«Φαίνεται ότι η έντονη προγεννητική έκθεση σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης ευνοεί τη δημιουργία περισσότερων συνάψεων στον εγκέφαλο, κυρίως στον δεξιό προμετωπιαίο φλοιό ο οποίος σχετίζεται με την επεξεργασία σημασιολογικών πληροφοριών» σημείωσε ο καθηγητής Μράζικ.

Η υπόθεση αυτή του καθηγητή προέκυψε ύστερα από παρατήρηση χαρισματικών ανθρώπων. Οπως εξήγησε ο δρ Μράζικ οι νέες τεχνολογίες που έχουν πλέον οι ειδικοί στα χέρια τους όπως η λειτουργική μαγνητική τομογραφία (Functional MRI) μαρτυρούν ότι η ιδιοφυία έχει σημαντική βιολογική βάση η οποία επιδρά μάλλον περισσότερο από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Πάντως ο ίδιος ο καθηγητής τονίζει ότι απαιτούνται πολύ περισσότερες μελέτες προκειμένου να προσδιοριστεί ποιες ακριβώς διαδικασίες προκαλούν την ανάπτυξη του χαρισματικού εγκεφάλου.

Read more »

Κρυμμένη σε... βάλτο η χαμένη Ατλαντίδα

Διεθνής ερευνητική ομάδα υποστηρίζει πως τη βρήκε

Σε βαλτώδη περιοχή στη νότια Ισπανία υποστηρίζουν ερευνητές πως εντόπισαν τη χαμένη πόλη της Ατλαντίδας. Με τρόπο συγκλονιστικά επίκαιρο, οι ερευνητές θύμισαν πως ένα γιγαντιαίο τσουνάμι «κατάπιε» τη μυθική μητρόπολη, για την οποία έγραψε ο φιλόσοφος Πλάτων πριν περίπου 2.400 χρόνια, αλλά πολλοί επιστήμονες σήμερα θεωρούν ότι δεν έχει σχέση με την ιστορική πραγματικότητα.

«Αυτή είναι η δύναμη των τσουνάμι. Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε ότι μπορεί να σαρώσουν την ενδοχώρα σε βάθος 100 χιλιομέτρων και γι’ αυτό ακριβώς μιλάμε στην περίπτωση της Ατλαντίδας)», δήλωσε ο επικεφαλής των ερευνητών στο Reuters.

Οι ερευνητές αρχαιολόγοι και γεωλόγοι (Αμερικανοί, Καναδοί και Ισπανοί) χρησιμοποίησαν μια δορυφορική φωτογραφία που εμφανίζει τα ίχνη μιας βυθισμένης πόλης βόρεια του ισπανικού λιμανιού του Κάδιθ (τα Γάδαρα των αρχαίων Ελλήνων). Η πόλη βρίσκεται λίγο έξω από τα στενά του Γιβραλτάρ, στην περιοχή του Ατλαντικού και κατ’ αρχήν χρονολογείται πριν από 4.000 χρόνια. Εκεί, σε αυτή την τεράστια βαλτώδη περιοχή του Πάρκου Ντόνα Άνα, ένα από τα πιο εκτεταμένα έλη της Ευρώπης, στο αχανές δέλτα του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, οι ερευνητές πιστεύουν ότι βρήκαν την Ατλαντίδα με τη βοήθεια υπόγειων ραντάρ, ψηφιακής χαρτογράφησης της περιοχής και της σύγχρονης υποθαλάσσιας τεχνολογίας.

Εξάλλου, οι ερευνητές πιστεύουν ότι την θεωρία τους ενισχύει η ανακάλυψη -από την ίδια επιστημονική ομάδα- στην κεντρική Ισπανία μιας παράξενης σειράς ιχνών άλλων πόλεων, που θεωρούν ότι παραπέμπει στην κατασκευή «αναμνηστικών πόλεων», οι οποίες χτίστηκαν κατά το πρότυπο της Ατλαντίδας, όταν οι εναπομείναντες κάτοικοί της αναγκάστηκαν να μετακομίσουν πιο βόρεια και πιο βαθιά στο εσωτερικό της χώρας. Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε την Κυριακή σε ειδική εκπομπή με τίτλο «Βρίσκοντας την Ατλαντίδα» στο κανάλι του National Geographic.

Ο επικεφαλής των ερευνητών παραδέχτηκε ότι είναι δύσκολο να αποδειχτεί με βεβαιότητα πως πρόκειται για την Ατλαντίδα, δήλωσε όμως πεπεισμένος ότι πρόκειται περί αυτής. «Βρήκαμε κάτι που κανείς άλλος δεν είχε δει πριν, πράγμα που παρέχει ένα βαθμό αξιοπιστίας, ειδικά στην αρχαιολογία». Όπως είπε, τσουνάμι στη συγκεκριμένη περιοχή της Ισπανίας έχουν αναφερθεί εδώ και αιώνες, με μεγαλύτερο αυτό που έπληξε την Λισσαβώνα το 1755 και είχε ύψος δεκαόροφου κτιρίου.

Οι ερευνητές σχεδιάζουν περαιτέρω ανασκαφές στην περιοχή αυτή της νότιας Ισπανίας, καθώς και στις μυστηριώδεις «πόλεις» σε απόσταση περίπου 240 χιλιομέτρων, για να μελετήσουν τους γεωλογικούς σχηματισμούς και να χρονολογήσουν αντικείμενα που θα ανακαλυφθούν.

Άλλες περιοχές του κόσμου, κατά καιρούς, έχουν προταθεί ως πιθανές τοποθεσίες της Ατλαντίδας, μεταξύ αυτών η αρχαία Θήρα.

Read more »

Η ασφάλιση στην αρχαία Ελλάδα

Στην αρχαία Ελλάδα, ήταν διαδεδομένη η ασφαλιστική κάλυψη των εξόδων κηδείας, σύστημα που αναπτύχθηκε μέσω θρησκευτικών, μη κερδοσκοπικών οργανώσεων. Αργότερα, με νόμο του Σόλωνα, τον 6ο π.Χ. αιώνα, θεσπίστηκε ο όρος των "ομοτάφων", ο πρώτος ασφαλιστικός νόμος που καθόριζε τη λειτουργία εταιριών που είχαν σαν αντικείμενο την κάλυψη των εξόδων κηδείας. Τα διάφορα σωματεία και ενώσεις της εποχής διεύρυναν την έννοια της ασφάλισης, δημιουργώντας εταιρίες που είχαν σαν αντικείμενο την αλληλοβοήθεια, την αμοιβαιότητα και τον καταμερισμό των κινδύνων, πέρα από τα έξοδα κηδείας και με κερδοσκοπικό πλέον χαρακτήρα.
Στην Κύπρο τον 5ο π.Χ. αιώνα, εμφανίσθηκε το πρώτο νοσοκομειακό πρόγραμμα της ιστορίας. Ήταν η συμφωνία μεταξύ του βασιλιά Ιδαλίου και του γιατρού Ονάσιλλου και των αδελφών του. Η συμφωνία αυτή όριζε ότι ο Ονάσιλλος και οι αδελφοί του θα αναλάμβαναν την περίθαλψη των στρατιωτών στο ενδεχόμενο τραυματισμού τους σε επερχόμενη μάχη. Σαν αντάλλαγμα, ο βασιλιάς Ιδάλιος προσέφερε χρήματα και γη. Τον 4ο π.Χ. αιώνα, συναντάμε αναφορά στο θεσμό της ασφάλισης, σε λόγους του Δημοσθένη, "Περί θαλασσίων πιστώσεων". Εδώ, περιγράφονται τα "θαλασσοδάνεια". Το εμπόριο, από αρχαιοτάτων χρόνων, είχε μεγάλα περιθώρια κέρδους, αλλά και πολύ υψηλό ρίσκο.
Η πειρατεία και τα ναυτικά ατυχήματα ήταν σύνηθες φαινόμενο στην αρχαία Ελλάδα. Έτσι, αντί κάποιος έμπορος ή επενδυτής να δανείσει (επενδύσει) τα χρήματα του σε ένα πλοίο, με ορατό τον κίνδυνο της οικονομικής καταστροφής, σε περίπτωση που το πλοίο δεν επέστρεφε, απευθυνόταν σε ναυτομεσιτικό γραφείο, μέσω του οποίου μπορούσε να δανείσει χρήματα σε διάφορα πλοία, διασπείροντας έτσι τον κίνδυνο. Από τα κέρδη των πλοίων που επέστρεφαν, μπορούσε να αποσβήσει τη ζημιά εκείνων που δεν επέστρεφαν. Τα "θαλασσοδάνεια" αποτελούν παράδειγμα πρόληψης, σύνεσης και ευρηματικότητας. Σε κείμενα συγγραφέων της κλασικής περιόδου, αναφέρεται η ασφάλιση απόδρασης δούλου.
Συνηθιζόταν να γίνεται συμφωνία, με βάση την οποία ο ιδιοκτήτης του δούλου πλήρωνε περιοδικές καταβολές, ώστε να εισπράξει αποζημίωση στην περίπτωση απόδρασης του δούλου του. Την έννοια της κοινής αβαρίας τη γνωρίζουμε όλοι. θεσπίσθηκε τον 4ο π.Χ. αιώνα από το δίκαιο της Ρόδου. Σύμφωνα με τον όρο αυτό, κάθε ηθελημένη θυσία εμπορευμάτων που πραγματοποιείται χάριν του πλοίου και του υπολοίπου φορτίου, επιραρύνει, αναλογικά, όλα τα διασωθέντα συμφέροντα. Μοιάζει με την ασφάλιση, στο ότι τον κίνδυνο τον επωμίζονται όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο όρος της κοινής αβαρίας, διατηρείται αυτούσιος μέχρι σήμερα, και μάλιστα με παγκόσμια ισχύ.

Ελληνιστική εποχή
324 π.Χ.: Ο Υπουργός, με τη σημερινή έννοια, των Οικονομικών του τεράστιου κράτους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ονομαζόμενος Αντιμένης ο Ρόδιος, συνέστησε την πρώτη στον κόσμο Κρατική Ασφαλιστική Εταιρία, η οποία ασφάλιζε τη ζημιά του ιδιοκτήτη του δούλου, στην περίπτωση απόδρασης. Μάλιστα, αναγορεύεται από κάποιους ως ο πρώτος ασφαλιστής στον κόσμο. Συγχρόνως πληροφορούμαστε πως οι Τράπεζες και οι Ασφαλιστικές εταιρίες ανεπτύχθησαν, κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους, στους αχανείς χώρους των αυτοκρατοριών των Διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου και των Επιγόνων του, κι αυτό γιατί το Ελληνικό χρήμα αποτελούσε την εποχή εκείνη το μοναδικό μέσο συναλλαγής από την Ινδία μέχρι την Ισπανία.

Read more »

Το νερό στη Γη είναι εξωγήινης προέλευσης;

Το νερό της Γης προήλθε από αστεροειδείς που προσέκρουσαν στον πλανήτη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό υποστηρίζει μια νέα επιστημονική θεωρία που αναπτύχθηκε από γάλλους επιστήμονες και παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Nature».

Η νέα θεωρία, αντιτίθεται στην κυρίαρχη μέχρι τώρα αντίληψη ότι το νερό στην ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς της Γης, προήλθε από τους ατμούς που προκάλεσε η έντονη δραστηριότητα των ηφαιστείων κατά τα πρώτα στάδια δημιουργίας του πλανήτη.

Οι γάλλοι επιστήμονες του Πανεπιστημίου «Κλοντ Μπερνάρ» στη Λιόν και του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, υποστηρίζουν ότι μετά το σχηματισμό των γιγάντιων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, η βαρύτητα τους ώθησε διάφορα ουράνια σώματα μακρυά τους. Μεταξύ αυτών ήταν και αρκετοί αστεροειδείς που μετέφεραν μεγάλες ποσότητες πάγου, πολλοί εκ των οποίων προσέκρουσαν στη Γη.

Με την πρόσκρουση των αστεροειδών, οι πάγοι εισχώρησαν στο μανδύα της Γης, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ της επιφάνειας και του πυρήνα, με αποτέλεσμα το εξωγήινο νερό να καταλάβει περιοχές στο εσωτερικό και το εξωτερικό μέρος του πλανήτη. Έτσι κατέστει δυνατή η κίνηση των τεκτονικών πλακών με αποτέλεσμα να εμφανιστούν οι ήπειροι και στη συνέχεια να εμφανιστεί η ζωή.

Read more »

Κατάλογος ασθενειών και θεραπεία τους με τα αντίστοιχα βότανα

ΑΓΧΟΣ: Ηρεμεί με βασιλικό, θυμάρι, μαντζουράνα.


ΑΔΥΝΑΜΙΑ (οργανισμού): Δεντρολίβανο, Μαντζουράνα, Φασκόμηλο, Πιπεριές.

ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΕΣ (εσωτερικές και εξωτερικές): Γλιστρίδα, δάφνη, βάλσαμο, Λουΐζα, απήγανος, αχίλλεα, βίνκα, δίκταμο, πεντάνευρο.

ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΣ (ερεθισμός): Δεντρολίβανο, δάφνη, απήγανος, φλόμος, κρεμμύδι, μελιτζάνα.

ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΕΣ: Οι ερεθισμένες από οποιοδήποτε λόγο αμυγδαλές θεραπεύονται με αγριμόνιο, δυόσμο, μέντα, θυμάρι, μαντζουράνα, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο.

ΑΝΑΙΜΙΑ: Θυμάρι, μελισσόχορτο, δεντρολίβανο, ντομάτα.

ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ: Χαμομήλι, θυμάρι, πανσές.

ΑΝΤΙΚΑΤΑΡΡΟΙΚΑ: Αγιόκλημα, αχίλλεα, βοράγο, λεβάντα, ονωνίδα, σάλβια, τίλιο, ρίγανη.

ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΑ: Καλέντουλα, Αχιλλέα, βίνκα, δίκταμο, λεβάντα, μαντζουράνα, υπερικό, δεντρολίβανο, θυμάρι, τσάι βουνού, χαμομήλι.

ΑΣΘΜΑ: Αγριμόνιο, Αχιλλέα, βαλεριάνα, βάλσαμο, γαϊδουράγκαθο, δεντρολίβανο, ευκάλυπτος, σαμπούκος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, μαντζουράνα, μάραθο, μελισσόχορτο, ρίγανη, σέλινο, σκόρδο, τίλιο, χαμομήλι, ύσσωπος.

ΑΤΟΝΙΑ: Ιδιαίτερα για τη μυϊκή ατονία: Αχιλλέα, λεβάντα, φασκόμηλο, ρίγανη, μάραθος, σκόρδο, δάφνη, κορίανδρος, βασιλικός, δίκταμο.

ΑΫΠΝΙΑ: Βαλεριάνα, βάλσαμο, βασιλικός, δυόσμος, μέντα, ευκάλυπτος, λεβάντα, Λουΐζα, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, χαμομήλι, δεντρολίβανο.

ΑΥΤΙΩΝ (πόνοι): Βασιλικός, κολοκυθιά, κρεμμύδι, μελισσόχορτο, μολόχα, σκόρδο, χαμομήλι.

ΑΦΘΕΣ: Δεντρολίβανο, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο, χαμομήλι.

ΒΗΧΑΣ: Άσχετα με την αιτία που τον προκαλεί: αγριμόνιο, γλιστρίδα, βαλεριάνα, βασιλικός, γαϊδουράγκαθο, γλυκόριζα, ευκάλυπτος, σαμπούκο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μαντζουράνα, μολόχα, μάραθο, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο, αμάραντο.

ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, βασιλικός, χαμομήλι, λουίζα, μολόχα, φασκόμηλο.

ΓΡΙΠΗ: Δεντρολίβανο, ευκάλυπτος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, μάραθος, σινάπι, φλαμούρι, σκόρδο.

ΔΕΡΜΑΤΟΠΑΘΕΙΕΣ (γενικά): Σαμπούκος, κρεμμύδι, λεβάντα, μάραθος, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, θυμάρι, Λουΐζα, μαϊντανός, χαμομήλι, πικροδάφνη.

ΔΙΑΡΡΟΙΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, ευκάλυπτος, κρεμμύδι, Λουΐζα, πατάτα, σκόρδο, σέλινο.

ΔΥΣΕΝΤΕΡΙΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, βάλσαμο, καρυδιά, καστανιά, ροδιά, σκόρδο, βάλσαμο.

ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΕΣ: Αγριμόνιο, βασιλικός, σαμπούκος, καρπούζι, καστανιά, σκόρδο, τίλιο, αγριοτριανταφυλλιά, αγγούρι, ντομάτα.

ΔΥΣΜΗΝΟΡΡΟΙΕΣ: Απήγανος, Αχιλλέα, γαϊδουράγκαθο, δυόσμος, μέντα, θυμάρι, λεβάντα, Λουΐζα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, χαμομήλι.

ΔΥΣΠΕΨΙΑ: Αγριμόνιο, βάλσαμο, βασιλικός, δυόσμος, μέντα, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, σκόρδο, χαμομήλι.

ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ: Βάλσαμο, κολοκυθιά, ευκάλυπτος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, πατάτα, χαμομήλι.

ΕΚΖΕΜΑΤΑ: Δεντρολίβανο, κελέντουλα, λεβάντα, μαϊντανός, φασκόμηλο, χαμομήλι.

ΕΝΤΟΜΟΑΠΩΘΗΤΙΚΑ: Τεύκριο, βασιλικός.

ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΑ: Αγριμόνιο, γαϊδουράγκαθο, μολόχα, πατάτα.

ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΕΣ (γενικά): Μαϊντανός, καλεντούλα.

ΖΑΛΑΔΕΣ: Άσχετα με την αιτία που τις προκαλούν: βάλσαμο, βασιλικός, δεντρολίβανο, λεβάντα, μαϊντανός, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, αγριοτριανταφυλλιά, χαμομήλι.

ΗΛΙΑΣΗ: Σαν πρώτες βοήθειες αφέψημα σαμπούκου.

ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ: Αγριμόνιο, βαλεριάνα, δεντρολίβανο, θυμάρι, λεβάντα, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, τίλιο και χαμομήλι.

ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ: Βάλσαμο, λεβάντα, αγριοτριανταφυλλιά.

ΚΑΛΟΙ: Βάλσαμο, καλέντουλα, μολόχα, πατάτα, σκόρδο.

ΚΟΛΙΚΟΙ (διάφοροι): Απήγανος, βάλσαμο, δυόσμος, καρυδιά, κρεμμύδι, κρόκος, μαντζουράνα, μέντα, μολόχα.

ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ: Αχιλλέα, σαμπούκο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μαντζουράνα, πατάτα, σινάπι, χαμομήλι.

ΛΟΞΙΓΚΑΣ: Βαλεριάνα, δυόσμος, μέντα, ρίγανη.

ΜΑΤΙΩΝ (ερεθισμοί): Καρπούζι, κρόκος, Λουΐζα. μαϊντανός, μάραθο, ραδίκι.

ΜΕΛΑΝΙΕΣ: Αγριμόνιο, βασιλικός, δεντρολίβανο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μάραθο, μελισσόχορτο, μολόχα, πατάτα, σινάπι.

ΜΥΤΗΣ (αιμορραγίες): Φλαμουριά.

ΜΩΛΩΠΕΣ: Αχιλλέα, αθανασία, βιόλα, πιπεριά (κόκκινη), βάλσαμο.

ΝΑΥΤΙΕΣ: Γαϊδουράγκαθο, κολοκυθιά, λεβάντα, μάραθο, ρίγανη.

ΟΡΕΚΤΙΚΑ: Αχιλλέα, βασιλικός, θυμάρι, κρεμμύδι, κρόκος, ραδίκι, σκόρδο.

ΠΛΗΓΕΣ: Μαλακώνουν με βιόλα, βίνκα, καλέντουλα.

ΠΟΝΟΔΟΝΤΟΙ: Δίκταμος, δυόσμος, σαμπούκος, θυμάρι, καρυδιά, κισσός, κρεμμύδι, λεβάντα, μαντζουράνα, μέντα, ρίγανη, σινάπι, χαμομήλι.

ΠΡΗΞΙΜΑΤΑ: Αγριμόνιο, μάραθος, μαντζουράνα, πατάτα, ραδίκι, σκόρδο, σινάπι, χαμομήλι, απήγανος.

ΠΥΡΕΤΟΙ: Αθανασία, βαλεριάνα, δίκταμο, ευκάλυπτος, καρπούζι, καστανιά, Λουΐζα, μαϊντανός, σέλινο, τίλιο, χαμομήλι.

ΣΤΟΜΑΧΙΚΑ: Αχιλλέα, κολοκυθιά, γαϊδουράγκαθο, δίκταμο, κορίανδρος, Λουΐζα, μιλισσόχορτο, ραδίκι. Συγκεκριμένα για τα έλκη: βάλσαμο, πατάτα, τσουκνίδα και για τις νευρώσεις: χαμομήλι.

ΤΟΝΩΤΙΚΑ (γενικά του οργανισμού): Βαλεριάνα, απήγανος, σινάπι, χαμομήλι, αθανασία, Αχιλλέα.

ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ ΕΝΤΟΜΩΝ: Αγριμόνιο, δυόσμος, θυμάρι, καρυδιά, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, μολόχα, μέντα, σκόρδο, φασκόμηλο.

ΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΣ κοιλιάς: Βασιλικός, μάραθο, μελισσόχορτο, ρίγανη, σκόρδο, χαμομήλι.

ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ Δεντρολίβανο, κρεμμύδι, φασκόμηλο.

ΥΠΕΡΤΑΣΗ (γενικά): γλιστρίδα, δεντρολίβανο, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, σέλινο, σκόρδο.

ΥΠΟΤΑΣΗ: Δάφνη, θυμάρι, φασκόμηλο.

ΧΙΟΝΙΣΤΡΕΣ: Γαϊδουράγκαθο, καρυδιά, σέλινο.

Read more »

Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει για τον Φ. Νίτσε

Μια μέρα εκεί που διάβαζα σκυμμένος στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, μια κοπέλα με ζύγωσε κι έγειρε από πάνω μου. Κρατούσε ανοιχτό ένα βιβλίο κι είχε βάλει το χέρι της κάτω από τη φωτογραφία ενός αντρός που ‘χε το βιβλίο, για να κρύψει τ’ όνομά του, και με κοίταζε με κατάπληξη.

-Ποιος είναι αυτός; με ρώτησε δείχνοντάς μου την εικόνα.

Σήκωσα τους ώμους: -Πώς θέλετε να ξέρω; Είπα.

-Μα είστε εσείς, έκαμε η κοπέλα, εσείς, απαράλλαχτος. Κοιτάχτε το μέτωπο, τα πυκνά φρύδια, τα βαθουλά μάτια. Μονάχα που αυτός είχε χοντρά κρεμαστά μουστάκια, κι εσείς δεν έχετε.

Κοίταξα αλαφιασμένος:

-Ποιος είναι λοιπόν; Έκανα προσπαθώντας ν’ αναμερίσω το χέρι της κοπέλας, να δω τ’ όνομα.

-Δεν τον γνωρίζετε; Πρώτη φορά τον βλέπετε; Ο Νίτσε!

Ο Νίτσε! Είχα ακούσει τ’ όνομά του, μα δεν είχα ακόμα τίποτα διαβάσει δικό του.

-Δε διαβάσατε τη Γένεση της Τραγωδίας, το Ζαρατούστρα του; Για τον Αιώνιο Γυρισμό, για τον Υπεράνθρωπο;

-Τίποτα, τίποτα, απαντούσα ντροπιασμένος, τίποτα.

-Περιμένετε! Είπε κι έφυγε η κοπέλα πεταχτή. Σε λίγο μου ‘φερνε το Ζαρατούστρα.

-Να, είπε γελώντας, να λιονταρίσια θροφή για το μυαλό σας – αν έχετε μυαλό. Κι αν το μυαλό σας πεινάει.


Ετούτη στάθηκε μια από τις πιο αποφασιστικές στιγμές της ζωής μου. Εδώ, στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, με τη μεσολάβηση μιας άγνωστης φοιτήτριας, μου ‘χε στήσει καρτέρι η μοίρα μου. Εδώ με περίμενε, φλογερός, αιματωμένος, μεγάλος πολεμιστής, ο Αντίχριστος. Στην αρχή με κατατρόμαξε. Τίποτα δεν του ‘λειπε: αναίδεια κι αλαζονεία, μυαλό απροσκύνητο, λύσσα καταστροφής, σαρκασμός, κυνισμός, ανόσιο γέλιο, όλα τα νύχια, τα δόντια και τα φτερά του Εωσφόρου. Μα με είχε συνεπάρει η ορμή του κι η περηφάνια, με είχε μεθύσει ο κίντυνος και βυθίζουμουν μέσα στο έργο του με λαχτάρα και τρόμο, σα να ‘μπαινα σε βουερή ζούγκλα, γεμάτη πεινασμένα θεριά και ζαλιστικά σερνικολούλουδα.

Βιάζουμουν να τελειώσουν τα μαθήματα στη Σορβόννη, να βραδιάσει, να γυρίσω σπίτι, να ‘ρθει η σπιτονοικοκυρά να ανάψει το τζάκι και ν’ ανοίξω τα βιβλία του –πυργώνουνταν όλα απάνω στο τραπέζι μου– και να αρχίζω μαζί του το πάλεμα. Σιγά σιγά είχα συνηθίσει τη φωνή του, την κομμένη ανάσα του, τις κραυγές του πόνου του. Δεν ήξερα, τώρα το μάθαινα, πως κι ο Αντίχριστος αγωνίζεται κι υποφέρει όπως κι ο Χριστός και πως κάποτε, στις στιγμές του πόνου τους, τα πρόσωπά τους μοιάζουν.

Ανόσιες μου φάνταζαν βλαστήμιες τα κηρύγματά του, κι ο Υπεράνθρωπός του δολοφόνος του Θεού. Κι όμως μια μυστική γοητεία είχε ο αντάρτης ετούτος, μαυλιστικό ξόρκι τα λόγια του, που ζάλιζε και μεθούσε κι έκανε την καρδιά σου να χορεύει. Αλήθεια, ένας χορός διονυσιακός ο στοχασμός του, ένας όρθιος παιάνας που υψώνεται θριαμβευτικά στην πιο ανέλπιδη στιγμή της ανθρώπινης κι υπερανθρώπινης τραγωδίας. Καμάρωνα, χωρίς να το θέλω, τη θλίψη του, την παλικαριά του και την αγνότητα και τις στάλες τα αίματα που περιράντιζαν το μέτωπό του, σαν να φορούσε και τούτος, ο Αντίχριστος, αγκάθινο στεφάνι.

Σιγά σιγά, χωρίς να το ‘χω διόλου συνειδητά στο νου μου, οι δυο μορφές, Χριστός κι Αντίχριστος, έσμιγαν. Δεν ήταν λοιπόν ετούτοι οι δυο, προαιώνιοι οχτροί, δεν είναι ο Εωσφόρος αντίμαχος του Θεού, μπορεί ποτέ το Κακό να μπει στην υπηρεσία του Καλού και να συνεργαστεί μαζί του; Με τον καιρό όσο μελετούσα το έργου του αντίθεου προφήτη, ανέβαινα από σκαλί σε σκαλί σε μια μυστική παράτολμη ενότητα. Το Καλό και το Κακό, έλεγα, είναι οχτροί, να το πρώτο σκαλοπάτι της μύησης. Το Καλό και το Κακό είναι συνεργάτες, αυτό είναι το δεύτερο, το πιο αψηλό σκαλοπάτι της μύησης. Το Καλό και το Κακό είναι ένα! Αυτό ‘ναι το πιο αψηλό, όπου ως τώρα μπόρεσα να φτάσω σκαλοπάτι. […]

Λιονταρίσια η τροφή που με τάισε ο Νίτσε στην πιο κρίσιμη, την πιο πεινασμένη στιγμή της νιότης. Θράσεψα, δεν μπορούσα πια να χωρέσω στο σημερινό άνθρωπο, όπως εκατάντησε, μήτε στο Χριστό, όπως τον κατάντησαν. Α! φώναζα αγαναχτισμένος, η παμπόνηρη θρησκεία που μετατοπίζει τις αμοιβές και τιμωρίες σε μελλούμενη ζωή, για να παρηγορήσει τους σκλάβους, τους κιότηδες, τους αδικημένους, και να μπορέσουν να βαστάξουν αγόγγυστα τη σίγουρη ετούτη επίγεια ζωή και να σκύβουν υπομονετικά το σβέρκο στους αφεντάδες! Τι οβραίικη Αγία Τράπεζα η θρησκεία ετούτη, που δίνεις μια πεντάρα στην επίγεια ζωή κι εισπράττεις αθάνατα εκατομμύρια στην άλλη! Τι απλοϊκότητα, τι πονηριά, τι τοκογλυφία! Όχι, δεν μπορεί να ‘ναι λεύτερος που ελπίζει Παράδεισο ή που φοβάται την Κόλαση. Ντροπή πια να μεθούμε στις ταβέρνες της ελπίδας! Ή κάτω στα υπόγεια του φόβου. Πόσα χρόνια και δεν το ‘χα καταλάβει, κι έπρεπε να ‘ρθει ο άγριος ετούτος προφήτης να μου ανοίξει τα μάτια! […]

Κι άξαφνα η Εκκλησία του Χριστού, όπως την κατάντησαν οι ρασοφόροι, μου φάνταξε μια μάντρα, όπου μερόνυχτα βελάζουν, ακουμπώντας το ένα στο άλλο, χιλιάδες πρόβατα κυριεμένα από πανικό κι απλώνουν το λαιμό κι αγλείφουν το χέρι και το μαχαίρι που τα σφάζει. Κι άλλα τρέμουν γιατί φοβούνται πως θα σουβλίζουνται αιώνια στις φλόγες, κι άλλα βιάζουνται να σφαχτούν για να βόσκουν στους αιώνες των αιώνων σε αθάνατο ανοιξιάτικο χορτάρι.[…]

 Εδώ μια παλιότερη ανάρτηση για τον Νίτσε.

Read more »

Η λίμνη και το θρυλικό τέρας της

Η λίμνη Λοχ Νες Βρίσκεται στο Γκρέιτ Γκλέν που μοιάζει με ένα σχίσιμο στο έδαφος διασχίζοντας ένα πολύ μεγάλο μέρος της περιοχής. Είναι μια ανεξερεύνητη και επικίνδυνη περιοχή. Οι εκτιμήσεις των επιστημών λένε πως ίσως ξεπερνά τα 300 μέτρα σε βάθος ενώ θεωρείται μια από τις ποιο βαθιές λίμνες του κόσμου. Γενικότερα χρειάζεται μεγάλη τεχνολογική υποστήριξη για την εξερεύνηση της λίμνης και λόγο της μεγάλης ποσότητας λεπτής τύρφης στα νερά η ορατότητα κάτω από αυτά είναι πολύ μικρή (με όλα τα παραπάνω υπάρχουν στα βάθη της λίμνης μεγάλες περιοχές ανεξερεύνητες που ακόμα και να μην έχει τίποτα, ο χώρος μπορεί να φιλοξενήσει πολλά είδη πλασμάτων.) Επίσης η λίμνη αποτελεί το μεγαλύτερο όγκο γλυκού νερού στη Βρετανία και οι λίμνες της Σκωτίας είναι σημαντικές όχι μόνο για την ποσότητα γλυκού νερού που περιέχουν αλλά και για το βάθος τους που ξεπερνά κατά πολύ το βάθος των θαλασσών στις ακτές της χώρας. Για παράδειγμα η λίμνη Μόσαρ έχει βάθος πάνω από 305 μ. δηλαδή περισσότερο από το ύψος του πύργου του Άιφελ ! Μάλιστα οι Σκωτσέζικες λίμνες σχηματίστηκαν την ίδια περίοδο με τις λίμνες της Σκανδιναβίας και της Ιρλανδίας και οι συνεχόμενες περίοδοι παγετώνων βάθυναν τις κοιλάδες όπου δημιούργησαν το φαράγγι Γκρέιτ Γκλέν όπου εκεί μέσα βρίσκεται η λίμνη Λόχνες. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι η λίμνη ήταν κάποτε συνδεδεμένη με τη θάλασσα το οποίο μας θυμίζει τις ιστορίες θαλάσσιων τεράτων και των μαρτυριών για θεάσεις τεράτων που μοιάζουν με αυτό του Λόχνες. Καταγράφοντας λοιπόν τη μορφή της λίμνης μπορούμε τώρα να αναλύσουμε και το μύθο του τέρατος του Λόχνες. Η ιστορία αναφέρεται αρχικά το 565 μ.Χ. με κεντρικό πρόσωπο τον άγιο Κολούμπα ( ιρλανδικής καταγωγής ο οποίος έπειτα από μια ταφή εμφανίστηκε ένα τέρας από τη λίμνη και πηγαίνοντας να επιτεθεί σε έναν άνθρωπο, ο άγιος σήκωσε το σταυρό λέγοντας « μη τολμήσεις να επιτεθείς και να βλάψεις αυτόν τον άνθρωπο» αναγκάζοντας το τέρας να φύγει ( η ιστορία αυτή είναι αρκετά παράξενη γιατί όπως αναφέραμε και πιο πάνω ο ίδιος άνθρωπος όπως έκανε με το τέρας του Λόχνες έτσι έδιωχνε και τα τέρατα «κέλπι» από τις λίμνες με την μέθοδο της προσευχής). Έπειτα οι ιστορίες συνεχίζονται από διάφορους κατοίκους της περιοχής και μη. Ο Έκτωρ Μπόες έγραψε ένα βιβλίο για ένα τέρας που κατοικούσε στη λίμνη Νες κατά τον 16ο αιώνα. Οι μαρτυρίες για τη θέαση του τέρατος ( η αλλιώς Nesy) μέχρι σήμερα είναι αναρίθμητες. Για να μην μιλήσουμε και για τις πάμπολλες φωτογραφίες και βιντεοσκοπήσεις. Μόνο τη χρονιά του 1933 υπήρξαν περίπου 50 μαρτυρίες. Και όχι μόνον αυτό. Διότι εκείνη την περίοδο η λίμνη Νες έγινε πασίγνωστη και πολύ άνθρωποι θέλησαν να εξερευνήσουν την περιοχή με αποτέλεσμα οι μαρτυρίες και οι θεάσεις να αυξηθούν κατακόρυφα ! Βέβαια η αλήθεια είναι κάτι το πολύ υποκειμενικό και οι ειδικοί δεν μπορούν να είναι απόλυτα σίγουροι για το αν όλα τα περιστατικά είναι αληθές. Επίσης είναι τέτοιο το σχήμα της λίμνης που ο τεράστιος όγκος νερού με τις πολλές αντανακλάσεις και σκιές να δημιουργεί οφθαλμαπάτες. Παρόλα αυτά οι περιγραφές έχουν όλες απίστευτες ομοιότητες. Μιλούν για ένα πλάσμα με μακρύ λαιμό και πολλές καμπούρες που κινείται στο νερό με μεγάλη ταχύτητα. Οι πρώτοι σύγχρονοι χρονικογράφοι ήταν ο Πλωτάρχης Ρούπερτ Γκούλντ που στο βιβλίο του που εκδόθηκε το 1934 «Το τέρας του Λοχ Νες» περιγράφει 42 περιστατικά από το 1923 μέχρι το 1933. Ακολούθησαν και άλλοι όπως η γυναίκα του διευθυντή του καναλιού της Καληδονίας που περιείχε πάνω από 60 περιστατικά. Σε κάποια από αυτά τα βιβλία υπήρχαν μάλιστα υπαινιγμοί ότι στη λίμνη υπάρχει ολόκληρος πληθυσμός από τέτοια πλάσματα. Έπειτα κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο τελειοποιήθηκε το σονάρ. Τα σονάρ μπορούν να εντοπίζουν διάφορους στόχους ζωντανούς ή άψυχους και από αυτά να καταλαβαίνει τις δραστηριότητες τους. Αποκλειστικά και μόνο από αυτό το όργανο κάποιος δεν μπορεί βέβαια να καταλάβει τη ακριβώς είναι αλλά μπορεί να αποκομίσει πολλές πληροφορίες. Έπειτα από εξέταση σονάρ μέσα στη λίμνη οι ειδικοί βρήκανε ότι όντως κάποιο πλάσμα πολύ μεγαλύτερο από τα ψαριά και κολυμπώντας διαφορετικά από αυτά υπάρχει μέσα στη λίμνη χωρίς όμως να καταλάβουν τι ακριβώς είναι. Φυσικά όλες αυτές οι πληροφορίες πάρθηκαν μετά κόπων και βάσανων που ακόμα και τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ βοήθησαν. Πολλές θεωρίες και πληροφορίες βρίσκονται σήμερα γύρο από την Nesy που πολλοί υποστηρίζουν ότι μπορεί να είναι ένας απόγονος δεινόσαυρου και συγκεκριμένα του Βραγχιόσαυρου που είχε περίπου την ίδια μορφή με τις μαρτυρίες που έγιναν για το θρυλικό τέρας. Αν πάρουμε υπόψη όλες τις μαρτυρίες μέχρι σήμερα τις αναρίθμητες φωτογραφίες, τους μύθους, την επιστημονική κοινότητα και το μέγεθος της λίμνης τότε οι ενδείξεις και όχι αποδείξεις είναι θετικές για το αν υπάρχει ένα πλάσμα μέσα στη λίμνη.

Read more »

Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς

"...[...].. Στις 25 Μαϊου ο Μωάμεθ έστειλε πρεσβεία στον Κωνσταντίνο με την ακόλουθη πρόταση: να του παραδώσει την Πόλη και σε αντάλλαγμα να μεταβεί στην Πελοπόννησο, όπου θα έχει περισσότερα εδάφη, για να ζήσει σαν ανεξάρτητος ηγεμόνας. Η απάντηση του Κωνσταντίνου, όπως την παραθέτει ο Δούκας, είναι όντως Λεωνίδειος: "Την δε πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστιν ούτε άλλου των κατοικούντων. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως (με τη θέλησή μας) αποθανούμεν εν ταύτη και ου φεισόμεθα της ζωής ημών."

Βέβαια, σε σύσκεψη του Κωνσταντίνου με τους επιτελείς του είχε συζητηθεί το σχέδιο φυγής του αυτοκράτορα στη Δύση για να οργανώσει εκεί σταυροφορία για την σωτηρία της Ανατολής. Ο Κωνσταντίνος όμως δεν εννοεί να εξευτελιστεί, όπως ο πατέρας του και ο αδελφός του. Έχει κατανοήσει αυτό που θα γράψει ο Σολωμός:

"Δεν είν' εύκολες οι θύρες

όταν η χρεία (ανάγκη) τες κουρταλεί (χτυπά)"

Ο Μωάμεθ, μη βλέποντας άλλη λύση, αρχίζει την ετοιμασία για την τελική έφοδο. Το στρατόπεδό του είναι σε συνεχή πυρετό. Στις 28 Μαϊου τα πάντα είναι έτοιμα. Ο σουλτάνος υπόσχεται στους στρατιώτες τριήμερη λεηλασία, αν καταλάβουν την Πόλη. Αυτοί πέφτουν για ύπνο νωρίς, για να είναι έτοιμοι για την επίθεση που θ'αρχίσει πριν την αυγή. Την ίδια ημέρα ο Κωνσταντίνος λειτουργήθηκε στην Αγία Σοφία, κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων κι εξεφώνησε μνημειώδη λόγο προς τους πιστούς συμμαχητές του:

Στις 3 μετά τα μεσάνυχτα της Τρίτης, 29 Μαϊου 1453, εκδηλώθηκε η επίθεση των Τούρκων και από τη θάλασσα (τα θαλάσσια τείχη ήσαν πιο ευπρόσβλητα) και από την ξηρά. Αλλά τα αποτελέσματα στην αρχή ήσαν αρνητικά. Το ξημέρωμα βρήκε τους υπερασπιστές να είναι νικητές. Είχαν αναχαιτήσει τρεις επιθέσεις. Κάποια στιγμή ο Κωνσταντίνος περιχαρής κραύγασε: " Η νίκη ελπίζω εις τον Θεόν του είναι ημετέρα". Αλλά δυο ατυχή περιστατικά ανέτρεψαν την κατάσταση. Ανάμεσα στις 8 και 9 το πρωί, όταν η μάχη άκριτη έβραζε, ο Ιουστινιάνης, που ήταν ο στύλος της άμυνας, τραυματίστηκε από βέλος σοβαρά και αποχώρησε. Οι σύντροφοί του τον μετέφεραν κρυφά σ'ένα πλοίο, αλλά καθ'οδόν προς τη Χίο εξέπνευσε. Η αποχώρησή του προκάλεσε μούδιασμα στους υπερασπιστές που μάχονταν στην Πύλη του Ρωμανού. Ο σουλτάνος που παρακολουθούσε από κοντά την εξέλιξη της μάχης, κατάλαβε την κάμψη και άρχισε κι αυτός, κατά τη μαρτυρία του Κριτόβουλου, να κραυγάζει: "Έχομεν, ο φίλοι, την Πόλην, έχομεν...(...).. ολίγον πόνον έτι και η πόλις εάλω". Το δεύτερο ατυχές συμβάν ήταν η παραβίαση της Κερκόπορτας, μιας βοηθητικής θυρίδας, από τις λεγόμενες κρυφές, που είτε από άγνοια, είτε από αμέλεια, είτε από προδοσία (ο λαός αυτό πίστευε και πιστεύει) βρέθηκε ανοιχτή και από αυτήν εισέδυσαν αρχικά 50 γενίτσαροι που άνοιξαν μια μεγαλύτερη πύλη από την οποία χύμηξε ορμητικά ο τουρκικός στρατός. Γίνεται μάχη φοβερή σώμα με σώμα. Όλοι οι μαχόμενοι γύρω απ'τον Κωνσταντίνο πέφτουν νεκροί κι ο αυτοκράτορας μένει μόνος του. Ορμά κι αυτός κραυγάζοντας: "Η πόλις αλίσκεται και εγώ ζω έτι; Ουκ έστι τις των Χριστιανών λαβείν την κεφαλήν εμού;" Ο Πασπάτης γράφει για το ηρωικό τέλος του: "Τότε Τούρκος έπληξε τον βασιλέα κατά πρόσωπον, κι άλλος όπισθεν έδωσεν ετέραν πληγήν. Κατέπεσεν ο βασιλεύς εκ του ίππου και εξέπνευσεν επί των αυτόθι πτωμάτων φίλων και εχθρών...[...]"

(* Συγκινητική ήταν η σκηνή, όταν ο Κωνσταντίνος μετά την Αγία Σοφία πήγε στο παλάτι και κάλεσε όλο το προσωπικό και του ζήτησε συγχώρεση για ότι κακό είχε κάνει. "Ει και από ξύλου άνθρωπος ή εκ πέτρας ην ουκ ηδύνατο μη θρηνήσαι", γράφει ο Σφραντζής.)"

(απόσπασμα του Σαράντου Ι. Καργάκου, "Μαθήματα Νεώτερης Ιστορίας")

Τη λαϊκή παράδοση για το Μαρμαρωμένο Βασιλιά, καταγράφει ο λαογράφος μας Νικόλαος Γ.Πολίτης στο δίτομο έργο του "Παραδόσεις":

Read more »

Ωμοπλατοσκοπία: το "διάβασμα" της σπάλας του αρνιού!

Η σπάλα του αρνιού, σύμφωνα με την παράδοση, έχει σημάδια και "μαντικές ικανότητες" το οποία οι αρχαίοι Έλληνες μελετούσαν προσεχτικά. Μάλιστα, σε πολλές ορεινές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας διατηρείται μέχρι σήμερα η πίστη ότι το αρνί διαθέτει "προφητικές" δυνάμεις, οπότε οι χωρικοί και ιδιαίτερα οι βοσκοί, επιδίδονται στην "ωμοπλατοσκοπία", προφητεύοντας το μέλλον, με "οδηγό" την πλάτη του σφαγίου.

Άλλοτε πάλι "διαβάζουν" τον καιρό στην ωμοπλάτη του ζώου για να δουν αν θα είναι καλός τις επόμενες μέρες για να προγραμματίσουν τις αγροτικές τους εργασίες. Τι είναι όμως η ωμοπλατοσκοπία; Μία απόκρυφη επιστήμη, ένα είδος μαντείας ή μια παράδοση με βαθιές ρίζες;

Το διάβασμα της σπάλας του αρνιού

Το έθιμο της ωμοπλατοσκοπίας ξεκινάει από τους αρχαίους έλληνες, οι οποίοι πίστευαν πολύ στη δύναμη των οιωνών. Στα πλαίσια αυτά θεωρούσαν ότι μπορούσαν να προβλέψουν το μέλλον, παρατηρώντας την πλάτη του ψημένου αρνιού!

Τα καλά και τα κακά μαντάτα ήταν "γραμμένα ανεξίτηλα" στην πλάτη του ζώου. Καλύτεροι "ωμοπλατοσκόποι" ήταν οι βοσκοί, που μέχρι και σήμερα γνωρίζουν τα μυστικά που κρύβει η πλάτη του αρνιού!

Η "ωμοπλατοσκοπία", μελετά τη σπάλα του ψημένου αρνιού. Συγκεκριμένα "διαβάζει" τις γραμμές που υπάρχουν κατά μήκος της πλάτης του ζώου! Η βαθουλωτή γραμμή επάνω στην πλάτη, προς το χοντρό μέρος είναι κακό σημάδι. Η σκιά είναι αρρώστια. Αν το νεύρο της είναι δυναμωμένο θα πάνε καλά τα οικονομικά του σπιτιού. Κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ότι για να "δείξει" η πλάτη του αρνιού καθαρά τα σημάδια και για να μπορούν να τα ερμηνεύσουν στη συνέχεια πρέπει το ζωντανό αρνί του να έχει κοιμηθεί τουλάχιστον δύο νύχτες στην αυλή του σπιτιού !!

Ωμοπλατοσκοπία και Επανάσταση του 1821

Το διάβασμα της πλάτης του αρνιού, χρησιμοποιούσαν σε μεγάλο βαθμό και οι αγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Πίστευαν πως με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να προβλέψουν την έκβαση μιας μάχης και γι αυτό αμέσως μόλις έτρωγαν τα αρνιά, ο γεροντότερος από αυτούς, έσπευδε να "διαβάσει" το μέλλον!

Μία χαρακτηριστική σκηνή ωμοπλατοσκοπίας, υπάρχει στην ταινία "Μαντώ Μαυρογένους", που την ενσαρκώνει η αξέχαστη Τζένη Καρέζη, η οποία ζητάει από το γέρο μάντη, Λαυρέντη Διανέλλο, να της διαβάσει την τύχη της στη σπάλα του αρνιού.

Δεν πρόκειται για έμπνευση του σεναριογράφου, αλλά για γεγονός βγαλμένο από την παράδοση, γι αυτό και βλέπουμε το γέρο "μάντη" να μελετάει προσεχτικά όσα "προμηνύει" η σπάλα του αρνιού. Εξετάζει τα σημάδια της ωμοπλάτης και βγάζει τα "μαντέματα" που είναι δυσοίωνα για την αγωνίστρια της ελληνικής Επανάστασης.

Της λέει χαρακτηριστικά: "Καπετάνισσα, βλέπω μία μεγάλη αγάπη με ένα παλικάρι από ψηλή γενιά". Ξαφνικά το βλέμμα του σκοτεινιάζει αλλά η Μαντώ Μαυρογένους του ζητάει να συνεχίσει. Και εκείνος κάνει όπως προστάζει η αφέντρα: "Ύστερα βλέπω μοναξιά, χωρισμό και κλάμα, πολύ κλάμα".

Αυτό προκαλεί και την αγανάκτηση του Δημήτριου Υψηλάντη, ο οποίος ως γόνος εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας, δεν πιστεύει σε τέτοιες δεισιδαιμονίες. Όμως οι προφητείες βγήκαν αληθινές, ο έρωτας της Μαντώ Μαυρογένους με τον Δημήτριο Υψηλάντη στάθηκε άτυχος και εκείνη έμεινε στοιχειωμένη από το θάνατο του αγαπημένου της.

Read more »

Φρυκτωρίες

Η ανάγκη για κάτι γρηγορότερο από τους ταχυδρόμους, οδήγησε στην απόφαση να δημιουργηθεί σύστημα μηνυμάτων με φωτιά. Όταν η Τροία έπεσε στα χέρια των Ελλήνων, η υπόλοιπη Ελλάδα το έμαθε μέσα σε μία ημέρα χρησιμοποιώντας αυτό το σύστημα επικοινωνίας.
Μετά από λίγο καιρό φαίνεται ότι δημιουργήθηκε ο πρώτος κώδικας με οπτικά σήματα. Σε λόφους και βουνά κοντά στις πόλεις υπήρχε ειδικευμένο προσωπικό για τέτοιες επικοινωνίες.

Ειδικότερα:
Στην τραγωδία "Αγαμέμνων", πού γράφτηκε εδώ και δύο χιλιάδες τετρακόσια χρόνια από τον ποιητή Αισχύλο, η βασίλισσα Κλυταιμνήστρα πληροφορεί τον χορό ότι η Τροία έπεσε στα χέρια των Ελλήνων. Ξαφνιασμένος ο χορός ρωτάει : "Ποιος μπόρεσε να φέρει τόσο γρήγορα τα νέα" ; Κι η Κλυταιμνήστρα απαντά: "Ο Ήφαιστος! Δυνατή φωτιά άναψαν στην κορυφή της Ίδας, και πολλές φωτιές μετά μάς έφεραν διαδοχικά το μήνυμα: από την Ίδα το μήνυμα της φλόγας πήγε στον κάβο Ερμή της Λήμνου, και τρίτη η ψηλή κορυφή του 'Αθω δέχτηκε το φως. Με δύναμη η φλόγα γεφύρωσε το πέλαγος, κι έφτασε τις Βίγλες του Μακίστου, στην Εύβοια. Οι φρουροί προώθησαν το μήνυμα στον Εύριπο, στους ανθρώπους πάνω στο Μεσσάπιο. Κι αυτοί έβαλαν φωτιά σ' ένα σωρό με ρείκια, και πάνω από τούς κάμπους του Αισώπου έστειλαν το μήνυμα στην κορφή του Κιθαιρώνα. Κι από κει πάλι με ζήλο πολύ προώθησαν το μήνυμα, και το έστειλαν πάνω από την Γοργώπιδα λίμνη στο Αιγίπλαγκτο όρος. Και η φλόγα πέρασε τον Σαρωνικό και έφτασε σαν κεραυνός στις κορυφές του Αραχναίου, και τέλος εδώ το λάβαμε, στων Ατρειδών τις στέγες, το φως αυτό, πού προπάππος του είναι η φωτιά της Ίδας".

(στίχοι 280 - 316, ελεύθερη μετάφραση).

Είναι αμφίβολο αν το σήμα πού έφερνε το μήνυμα ότι έπεσε η Τροία έφτασε αληθινά σε μια νύχτα από την Μικρά Ασία στην Ελλάδα, όπως διατείνεται ο Αισχύλος, επειδή η απόσταση είναι σχεδόν 550 χιλιόμετρα, στο διάστημα της οποίας υπάρχουν και δύο τεράστιες υδάτινες εκτάσεις (από την Λήμνο στον 'Αθω και από κει στην Εύβοια), πού έπρεπε να γεφυρωθούν. Είναι όμως αδύνατον;

Όχι βέβαια μιας και π.χ. από το βουνό της Σαμοθράκης "Φεγγάρι" με ύψος 1664 μέτρα (απ' όπου ο θρύλος θέλει και τον Ποσειδώνα να παρακολουθεί τις μάχες στην Τροία), θα μπορούσαν εύκολα να αναμεταδοθούν αντίστοιχα οπτικά σήματα! Ακόμα και σήμερα από τα σημεία που αναφέρει ο Αισχύλος υπάρχει οπτική επαφή σε μέρες με καθαρή ατμόσφαιρα.

Έπειτα, ο Τρωικός πόλεμος έγινε 700 χρόνια πριν ο Αισχύλος γράψει την τραγωδία του και μέχρι τότε είχε γίνει σχεδόν θρύλος. Είναι, όμως, φανερό πώς ο Αισχύλος εκτιμούσε τις πρακτικές δυνατότητες του οπτικού τηλέγραφου. Τα έργα άλλων Ελλήνων ποιητών, του μεγάλου Ομήρου για παράδειγμα, μας πληροφορούν πως ο τηλέγραφος με την φωτιά ήταν σε μεγάλη χρήση στον καιρό τους, και ότι εφεύρισκαν έξυπνους τρόπους για να μεταδίδουν σήματα με τα πιο περίπλοκα μηνύματα, ακόμα και ξεχωριστά γράμματα του αλφαβήτου.

Read more »

Ο ευφάνταστος Μιγκέλ Ντε Θερβάντες

To άγαλμα του Θερβάντες στη Ναύπακτο

Η ημερομηνία γέννησης του αμφισβητείται. Πιο πιθανη θεωρείται η 29η Σεπτεμβρίου του 1547. Ο τόπος γέννησης του αμφισβητήθηκε επίσης. Πολλές πόλεις και χωριά της Ισπανίας διεκδικούσαν την «πατρότητά» του, αν και πλέον θεωρείται δεδομένο ότι γεννήθηκε στην Αλκαλά ντε Ενάρες. Το μόνο που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει, είναι η σπουδαιότητα του έργου του Θερβάντες.Τα παιδικά του χρόνια χαρακτηρίζονται από συχνές μετακινήσεις, λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του. Σε σχετικά μικρή ηλικία, βρήκε το καταφύγιο του στη λογοτεχνία. Η επιθυμία του να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο δεν πραγματοποιήθηκε, όμως τα βήματα του τον έφεραν στη Μαδρίτη και στο πλάι του διανοούμενου ουμανιστή Χουάν Λόπεζ ντε Όγιος, ο οποίος τον αναγνώρισε ανάμεσα στους μαθητές του.

Σε ποιητική συλλογή του Χουάν Λόπεζ ντε Όγιος, ο Θερβάντες θα δημοσιεύσει τα πρώτα του ποιήματα το 1569, όμως την ίδια χρονιά θα φύγει από την Ισπανία με προορισμό την Ιταλία. Η φυγή του, για αρκετούς, οφείλεται στη δίωξη του από τις αρχές καθώς σε επίσημα έγγραφα αναφέρεται τραυματισμός ενός Ισπανού πολίτη από κάποιον Μιγκέλ ντε Θερβάντες.

Στη Ρώμη, θα βρεθεί στην αυλή ενός μεγάλου οίκου, με αποτέλεσμα να έρθει σε επαφή με την Ιταλική λογοτεχνία και την αναγεννησιακή τέχνη. Στη συνέχεια κατατάσσεται στο Ισπανικό Ναυτικό και γίνεται μάρτυρας της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου, ίσως της σημαντικότερης ναυμαχίας παγκοσμίως ή όπως ο ίδιος γράφει «του πιο δοξασμένου γεγονότος που είδανε ή θα δούνε ποτέ οι αιώνες».

Ο Μουσουλμανικός και ο Χριστιανικός κόσμος συγκρούονται σε μια μάχη δίχως προηγούμενο. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Θερβάντες επιδεικνύει ανδρεία τραυματίζεται τρεις φορές και χάνει το αριστερό του χέρι. Ακολούθησαν και άλλες «περιπέτειες» με το Ναυτικό, όμως η φρίκη της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου είχε σημαδέψει τη μνήμη του για πάντα, όπως και το κορμί του.

Τα κέρματα των 10, 20 και 50 λεπτών στην Ισπανία απεικονίζουν τον Μιγκέλ ντε Θερβάντες, πατέρα της ισπανικής λογοτεχνίας, αντανακλώντας "την παγκόσμια εμβέλεια της προσωπικότητας και του έργου του".

Αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του, όμως η μοίρα του επιφύλασσε μια ακόμα περιπέτεια. «Το πλοίο της επιστροφής» δέχεται επίθεση από Αλγερινούς πειρατές και ο Θερβάντες αιχμαλωτίζεται για πέντε χρόνια. Η εμπειρία της αιχμαλωσίας θα γεννήσει στο μέλλον τα θεατρικά έργα «Τα κάτεργα του Αλγερίου» και «H ζωή στο Αλγέρι», αλλά θα επηρεάσει και το ευρύτερο συγγραφικό του έργο.

Ο επαναπατρισμός του Θερβάντες, το 1580, σίγουρα δεν ήταν ρόδινος, αν και ο ίδιος υποστήριζε ότι «σ’ αυτήν την εφήμερη ζωή, δεν είναι στον κόσμο άλλη μεγαλύτερη ευτυχία για τον άνθρωπο, από το να αποκτά τη χαμένη του λευτεριά και να επιστρέφει στη χαμένη του πατρίδα». Όμως τα οικονομικά προβλήματα μετατρέπουν την καθημερινότητα του σε μια μάχη για την επιβίωση. Παρά τις δυσκολίες ο Θερβάντες εκδίδει το πρώτο του λογοτεχνικό έργο, το μυθιστόρημα «Γαλάτεια», και η πόρτα του λογοτεχνικού κόσμου μοιάζει να ανοίγει. Υπογράφει συμβόλαιο συνεργασίας με θεατρικό επιχειρηματία και ακολουθεί μια άκρως παραγωγική περίοδο, κατά την οποία ο ίδιος υποστηρίζει ότι συνέγραψε περισσότερα από 20 θεατρικά έργα, ανάμεσά τους και το δραματικό «Η σύγχυση», που ο ίδιος ο Θερβάντες το αναγνωρίζει ως το κορυφαίο έργο που έγραψε για το θέατρο.

Παρά την παραγωγικότητά του ο Θερβάντες δεν μπόρεσε να καταξιωθεί στο χώρο του θεάτρου. Με την «αποτυχία» να τον βαραίνει οδηγείται σταδιακά στη Σεβίλλη και ταυτόχρονα απομακρύνεται, τουλάχιστον προσωρινά, από τον λογοτεχνικό κόσμο. Διορίζεται υπεύθυνος επισιτισμού και εφοδιασμού της ισπανικής αρμάδας, αλλά κατηγορείται για καταχρήσεις και φυλακίζεται. «Ταπεινωμένος» εργάζεται ως φοροεισπράκτορας, όμως τα οικονομικά προβλήματα, όπως πιθανολογείται, τον οδηγούν και πάλι στη κατάχρηση και τη φυλακή, από το 1596 μέχρι το 1598. Δύο χρόνια που ίσως να άλλαξαν την ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας καθώς φαίνεται πως κατά τη διάρκεια της κράτησής του συνέλαβε τη ιδέα του «Δον Κιχώτη».

Επτά χρόνια μετά την αποφυλάκιση του, το 1605, εκδίδεται το αριστούργήμα του «Ο ευφάνταστος ευπατρίδης Δον Κιχώτης της Μάντσα». Από την πρώτη στιγμή το έργο του σημειώνει επιτυχία, όμως ο Θερβάντες για μία ακόμη φορά δεν θα δώσει λύση στα οικονομικά προβλήματά του καθώς είχε παραχωρήσει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του βιβλίου. Με το «Δον Κιχώτης» ο Θερβάντες απέκτησε αναγνωρισιμότητα και ακολουθούν «οι Υποδειγματικές νουβέλες», «το Ταξίδι στον Παρνασσό» και οι «Οκτώ Κωμωδίες», ενώ το 1615 ο Θερβάντες εκδίδει το δεύτερο μέρος του «Δον Κιχώτη».

Ένα χρόνο αργότερα, το 1616, θα αφήσει την τελευταία του πνοή, για να περάσει στην αιωνιότητα συντροφιά με τους κορυφαίους συγγραφείς όλων των εποχών, όπως στην αιωνιότητα πέρασε και ο ήρωας του ο μισότρελος αλλά αθεράπευτα ρομαντικός Δον Κιχώτης. Το τελευταίο κεφάλαιο του συγγραφικού του έργου θα γραφτεί το 1617 με την έκδοση του βιβλίου «Τα πάθη του Περσίλεως και της Σιγισμούνδης».

Read more »

Τα μυστικά της (παγωμένης) λίμνης

Αποστολή Ρώσων επιστημόνων στην Ανταρκτική

Για τουλάχιστον 15 εκατομμύρια χρόνια μία λίμνη κρατά καλά κρυμμένα τα μυστικά της βαθιά κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής, κρύβοντας πιθανώς και στοιχεία για την προϊστορική ζωή.

Ρώσοι επιστήμονες βρίσκονται πλέον ένα βήμα από το να διεισδύσουν στη λίμνη τρυπώντας τον πάγο και φτάνοντας στα σημεία που μέχρι σήμερα δεν έχει φτάσει ποτέ κανείς.

«Μόνο λίγο ακόμα μας μένει», δήλωσε ο Alexei Turkeyev, επικεφαλής του πολικού σταθμού Vostok.

Η ομάδα του συνεχίζει εδώ και εβδομάδες τη γεώτρηση για να φτάσει σε βάθος 3 χιλιομέτρων και 750 μέτρων κάτω από τον πολικό πάγο, πριν από το τέλος του σύντομου καλοκαιριού της Ανταρκτικής.

Read more »

Η φωτιά και το νερό αποκαλύπτουν μια νέα μέθοδο χρονολόγησης

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ ανέπτυξαν ένα νέο τρόπο για την χρονολόγηση αρχαιολογικών αντικειμένων – με τη βοήθεια της φωτιάς και του νερού, για να ξεκλειδώσουν το «εσωτερικό ρολόι».

Η απλή αυτή μέθοδος, που υπόσχεται να γίνει τόσο σημαντική στον τρόπο που χρονολογούνται τα κεραμικά υλικά όπως και η χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα, έχει γίνει για τα βιολογικά υλικά όπως είναι το ξύλο ή τα οστά.
Μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, ανακάλυψε μια νέα τεχνική που ονομάστηκε χρονολόγηση "rehydroxylation” η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ψημένα υλικά, όπως κεραμικά πήλινα τούβλα, πλακάκια και κεραμικά.

Δουλεύοντας στο Μουσείο του Λονδίνου, οι ερευνητές ήταν σε θέση να χρονολογήσουν δείγματα τούβλων από την ρωμαϊκή, μεσαιωνική και τη νεότερη περίοδο με αξιοσημείωτη ακρίβεια.

Έχουν αναγνωρίσει ότι η τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της ηλικίας των αντικειμένων έως και 2.000 χρόνια – αλλά πιστεύουν ότι έχει τις δυνατότητες να χρησιμοποιείται για την χρονολόγηση σε αντικείμενα περίπου 10.000 ετών.

Η μέθοδος αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι ένα ψημένο κεραμικό υλικό θα αρχίσει να αντιδρά χημικά με την ατμοσφαιρική υγρασία, μόλις έχει βγει από τον κλίβανο, μετά το ψήσιμο του. Το φαινόμενο αυτό κατά τη διάρκεια της ζωής του εξακολουθεί να γίνεται και προκαλεί αύξηση του βάρους του – όσο μεγαλύτερο είναι το υλικό, τόσο μεγαλύτερη είναι η αύξηση του βάρους.

Το 2003, η ομάδα του Εδιμβούργου και του Μάντσεστερ, ανακάλυψαν ένα νέο νόμο που ορίζει επακριβώς τον τρόπο με τον οποίο μεταβάλλεται ο ρυθμός της αντίδρασης μεταξύ των κεραμικών και του νερού ανάλογα με το χρόνο.

Στην εφαρμογή λοιπόν του νόμου αυτού στηρίζεται η νέα μέθοδος χρονολόγησης, επειδή η ποσότητα του νερού που ενώνεται χημικά με ένα κεραμικό προσφέρει ένα «εσωτερικό ρολόι» ,που μπορεί να είναι διαθέσιμο για τον προσδιορισμό της ηλικίας του.

Η τεχνική περιλαμβάνει τη μέτρηση της μάζας του δείγματος του κεραμικού και στη συνέχεια τη θέρμανση του σε περίπου 500 βαθμούς Κελσίου σε φούρνο, που απομακρύνει το νερό.

Το δείγμα στη συνέχεια ζυγίζεται με μια συσκευή μέτρησης υπερ-ακριβείας, γνωστή ως μικροζυγός, για να προσδιοριστεί ο ακριβής ρυθμός με τον οποίο ενώθηκε το κεραμικό με το νερό με την πάροδο του χρόνου.

Χρησιμοποιώντας τον ανωτέρω νόμο είναι δυνατόν να υπολογιστεί από τις πληροφορίες που συλλέγονται η ηλικία του δείγματος.

Η επικεφαλής της έρευνας Moira Wilson, καθηγήτρια στη Σχολή Μηχανολόγων, δήλωσε: "Τα ευρήματα αυτά έρχονται μετά από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς. Είμαστε ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι από τις δυνατότητες αυτής της νέας τεχνικής, η οποία θα μπορούσε να γίνει μια καθιερωμένη μέθοδος για τον καθορισμό της ηλικίας των κεραμικών αντικειμένων αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.

"Επίσης, η μέθοδος αυτή θα μπορούσε να καθορίσει τη μέση θερμοκρασία του υλικού κατά τη διάρκεια της ζωής του, αν η ακριβής ημερομηνία της παρασκευής του είναι γνωστή. Και από αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι χρήσιμη στις μελέτες της αλλαγής του κλίματος.

"Εκτός από τη νέα μέθοδο χρονολόγησης, υπάρχουν και πιο ευρείες εφαρμογές, όπως για την ανίχνευση πλαστών κεραμικών.”

Οι ερευνητές θέλουν τώρα να δούνε αν η νέα τεχνική χρονολόγησης μπορεί να εφαρμοστεί σε πήλινα, πορσελάνινα και κεραμικά σκεύη.

Read more »

Φωτογραφία και Αρχιμήδης.

δωμάτιο - camera

Τα πρώτα βήματα της σημερινής φωτογραφίας φαίνεται να έγιναν από τον Αρχιμήδη. Χρησιμοποίησε κουτί απ' του οποίου μία μικρή τρύπα πέρναγε το φως και σχημάτιζε την εικόνα στην απέναντι επιφάνεια. Σε αυτή την επιφάνεια υπήρχε στερεωμένο χαρτί πάνω στο οποίο σκιτσάριζε ο Αρχιμήδης τις λεπτομέρειες που τον ενδιέφεραν όπως ακριβώς τις έβλεπε να προβάλλονται στην επιφάνειά του. Αρκετά αργότερα αυτό το είδος φωτογραφικής συσκευής γίνεται γνωστό σαν camera lucida.

camera obscura

Ήταν η πρώτη προσπάθεια ώστε να αποδοθούν με μεγαλύτερη ακρίβεια και πιστότερα οι εικόνες που ζωγραφιζόταν μέχρι τότε.

Σχεδόν κατά την Αναγέννηση στο ίδιο βασικό σχέδιο προστέθηκε φακός στην τρύπα για μεγαλύτερη φωτεινότητα και ακρίβεια, αλλά και κάτοπτρο ώστε η εικόνα να μην σχηματίζεται ανεστραμμένη. Παρόμοιες συσκευές χρησιμοποιήθηκαν μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα για ακριβές σκιτσάρισμα.


Παρόλα αυτά εξακολουθεί να αναφέρεται στα περισσότερα κείμενα που αναφέρονται στην ιστορία της φωτογραφίας όπως και σε σχετικές εγκυκλοπαίδειες, ότι η camera lucida σχεδιάστηκε το 1807 από τον Dr. William Wollaston και ότι η χρήση της camera obscura επεκτάθηκε στους καλλιτέχνες κατά τον 16ο αιώνα.

Read more »

Σουηδικό ροκ συγκρότημα έβγαλε τραγούδι για την 28η Οκτωβρίου

Μάθετε περισσότερα για το Σουηδικό συγκρότημα εδώ:http://www.sabaton.net/

Read more »

Αριστοτέλης: Ένας σπουδαίος επιστήμονας

Ένας Βρετανός παραγωγός ντοκιμαντέρ που θεωρούσε τον Αριστοτέλη μεγάλο φιλόσοφο, ανακάλυψε ότι ήταν και ο ιδρυτής της επιστήμης της βιολογίας. Σκέψου, εκτιμάμε την αξία των προγόνων μας;

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος βιολόγος της ιστορίας; Πιθανόν να έλεγες ότι ασυζητητί είναι ο Δαρβίνος. Αν όχι τότε μάλλον δεν πρόσεξες όλα τα προγράμματα στις τηλεοράσεις, τα άρθρα στις εφημερίδες, τις παρουσιάσεις και τις εκθέσεις που έγιναν παγκοσμίως το 2009 για τον εορτασμό των 150 χρόνων από την δημοσίευση της μελέτης του "Η καταγωγή των ειδών".

Προσωπικά πιστεύω ότι ο Δαρβίνος υπήρξε πράγματι μεγάλος επιστήμονας. Είναι τόσο μεγάλος όσο κάθε άλλος επιστήμονας που θα συγκρινόταν μαζί του (συμπεριλαμβανομένου του Νιούτον και του Αϊνστάιν). Είναι όμως άραγε ο επιστήμονας με την μεγαλύτερη επιρροή; Δεν είμαι σίγουρος. Νομίζω ότι υπάρχει κάποιος άλλος υποψήφιος για τον τίτλο του μεγαλύτερου επιστήμονα της βιολογίας, ίσως και ολόκληρης της επιστήμης. Επειδή δεν έφερε απλά μια επιστημονική επανάσταση στην βιολογία. Την δημιούργησε.

Ο Αριστοτέλης. Ξέρεις ότι ήταν ο πατέρας της λογικής, ή ίσως ξέρεις ότι ήταν ένας πολιτικός φιλόσοφος, ή ένας θεωρητικός. Αλλά ο Αριστοτέλης πάνω από όλα ήταν ένας επιστήμονας. Σχεδόν το ένα τρίτο των γραπτών του - αυτά που έχουν διασωθεί - ασχολούνται με ζώα, τι είναι, που ζούνε, πως τρώνε, αναπνέουν, πολλαπλασιάζονται και πεθαίνουν.

Το 345 πΧ ο Αριστοτέλης πήγε το νησί της Λέσβου σε ηλικία 39 ετών, αμέσως μετά τον γάμο του με μια 18χρονη πριγκιποπούλα. Ο Αριστοτέλης συχνά επισκέπτονταν τους κόλπους του νησιού και μελετούσε οτιδήποτε ζούσε εκεί, τα ψάρια, τα σαλιγκάρια, τα οστρακόδερμα, τα χταπόδια, τα δελφίνια. Ακόμη μελετούσε τα πουλιά, τα ερπετά και τα έντομα που ζούσαν στις πλαγιές του νησιού.

Τα παρατηρούσε, τα κατηγοριοποιούσε, εξέταζε την ανατομία τους. Έπιανε κουβέντα με τους ψαράδες, τους γεωργούς, τους κυνηγούς. Η μελέτη του δεν εξηγούσε μόνο το πως δρούσαν τα ζώα, αλλά και το γιατί. Τα γραπτά του συμπεριελάμβαναν ένα βιβλίο αναλυτικής ανατομίας, ένα άλλο για την φυσιολογία, ένα για κίνηση των ζώων, ένα για την αναπαραγωγική διαδικασία, ένα για τον θάνατό τους και μια διατριβή για την ψυχή. Άνοιξε ένα αυγό κότας, παρατήρησε την καρδιά από το κοτοπουλάκι που χτυπούσε και έγραψε ακόμη ένα βιβλίο. Έκανε τους ζωντανούς οργανισμούς το κέντρο του κόσμου και της σκέψης του, και οτιδήποτε σκέφτηκε όρισε την επιστήμη της βιολογίας για τα επόμενα 2.000 χρόνια.

Όλα τους έχουν ξεχαστεί. Οι ιδρυτές της Επιστημονικής Επανάστασης κατέστρεψαν τον Αριστοτέλη. Μάλλον ήταν αναγκασμένοι να το κάνουν. Η επιρροή του είχε αρχίσει να περιορίζει την επιστήμη, εξάλλου η επιστήμη είναι η μελέτη της φύσης και όχι η μελέτη βιβλίων. Έτσι ποτέ μου δεν διδάχτηκα Αριστοτέλη. Στην πραγματικότητα τον ανακάλυψα κατά τύχη. Δέκα χρόνια πριν, καθώς είχα μπει σε ένα βιβλιοπωλείο μεταχειρισμένων τόμων στην παλιά Αθήνα, βρήκα μια από της διατριβές του για την ζωολογία. Όταν το διάβασα έμεινα κατάπληκτος.

Πέρσι έκανα ένα ντοκιμαντέρ για τον Δαρβίνο. Το BBC με ρώτησε τι θα ήθελα να κάνω μετά από αυτό, τους είπα ότι θέλω να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για τον Αριστοτέλη. Έτσι και έγινε, το περασμένο καλοκαίρι ήμουν στην Αθήνα και το έκανα.

Το Radio Time, χαρακτήρισε το "Ο κόλπος του Αριστοτέλη" ως "εύγλωττο", "σαγηνευτικό" και "ηλιόλουστο". Το TimeOut δεν ήταν τόσο πεπισμένο και το χαρακτήρισε "λίγο δυσνόητο". Και τα δυό τους έχουν δίκιο. Ναι, είναι δυσνόητο, ο Αριστοτέλης ήταν πάντοτε δυσνόητος, αλλά είναι και όμορφο. Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό αφού ασχολείται με την Ελλάδα, με τα ζώα, με την επιστήμη, και τέλος με την προσπάθεια ενός ανθρώπου να κατανοήσει την απέραντη ποικιλία και ομορφιά του φυσικού κόσμου, 2.300 χρόνια πριν.

Ο Armand Marie Leroi είναι καθηγητής της Εξελικτικής Βιολογία (Evolutionary Developmental Biology) του πανεπιστημίου Imperial College του Λονδίνου.

Βασισμένο σε άρθρο του Armand Marie Leroi, δημοσιευμένο στην The Sunday Times, 17 Ιανουαρίου 2010.

Read more »

Η Ελλάδα και το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας

Αν η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου «Κυνόδοντας» καταφέρει τελικά να περάσει στην πεντάδα των υποψηφίων για το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας 2010, η επιτυχία θα είναι τεράστια για την Ελλάδα, καθώς στην ιστορία των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και Επιστημών, μόνον τέσσερις ταινίες έχουν μπει σε αυτήν την κατηγορία. Η τελευταία δε, από τις τέσσερις αυτές φορές ήταν πριν από 33 ολόκληρα χρόνια!

Η πρώτη φορά που ελληνική παραγωγή προτάθηκε ποτέ για το ξενόγλωσσο Οσκαρ ήταν το 1963, με την «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη ενώ έναν μόλις χρόνο μετά, το 1964, τα «Κόκκινα φανάρια» του Βασίλη Γεωργιάδη, βρέθηκαν στην ίδια πεντάδα με το «8 ½» του Φεντερίκο Φελίνι που απέσπασε το βραβείο. Και πάλι μια ταινία του Γεωργιάδη, το αγροτικό δράμα «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» διεκδίκησε το επίχρυσο αγαλματίδιο στην κατηγορία του ξενόγλωσσου Οσκαρ το 1966 ενώ το 1978 και πάλι μια ταινία του Κακογιάννη θα εκπροσωπούσε την χώρα μας στα Οσκαρ ·καμμία άλλη από την «Ιφιγένεια».

Ισως να μην είναι τυχαίο που τρεις από τις τέσσερις υποψηφιότητες στην κατηγορία του ξενόγλωσσου Οσκαρ έγιναν μέσα στην δεκαετία του '60. Ηταν η εποχή που κατά κάποιο τρόπο η Ελλάδα βρισκόταν στην μόδα αφού αμερικανικές παραγωγές με ελληνικό χαρακτήρα (και γυρίσματα στην Ελλάδα) στόλιζαν πολλές κατηγορίες των Οσκαρ. Το 1958 το «Παιδί με το δελφίνι» με την Σοφία Λόρεν ήταν υποψήφιο για το Οσκαρ μουσικής, ενώ μερικά χρόνια αργότερα ,το «Ποτέ την Κυριακή» του Ζιλ Ντασέν και ο «Αλέξης Ζορμπάς» του Κακογιάννη διεκδίκησαν πολλά Οσκαρ και κέρδισαν κάποια.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων ας επισημανθεί ότι η Ελλάδα δεν υπήρξε συμπαραγωγός χώρα του «Ζ» που απέσπασε το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 1970. Η ταινία παρουσιάστηκε ως παραγωγή της Αλγερίας, όπου και γυρίστηκε με συμπαραγωγό χώρα την Γαλλία.

Την Τρίτη 25 Ιανουαρίου θα ξέρουμε αν ο «Κυνόδοντας» θα βρίσκεται ανάμεσα στις πέντε που θα διεκδικήσουν το Οσκαρ.


Προηγούμενες ελληνικές διακρίσεις στα Οσκαρ


Ηλέκτρα (1962) του Μιχάλη Κακογιάννη

Ατμοσφαιρική, ασπρόμαυρη μεταφορά στην μεγάλη οθόνη της ομότιτλης τραγωδίας του Ευριπίδη από τον Μιχάλη Κακογιάννη με την Ειρήνη Παπά στον ρόλο της ηρωίδας του τίτλου, τον Γιάννη Φέρτη ως Ορέστη, την Αλέκα Κατσέλη σε εκείνο της Κλυταιμνήστρας και τον Μάνο Κατράκη, παιδαγωγό. Ο Μίκης Θεοδωράκης επένδυσε μουσικά την ιστορία στην οποία η Ηλέκτρα έχοντας κάνει λευκό γάμο με έναν χωρικό (Νότης Περγιάλης), περιμένει την ευκαιρία να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα της. Μετά την προβολή της στο φεστιβάλ των Κανών η ταινία επελέγη από τα μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και Επιστημών για το ξενόγλωσσο Οσκαρ, το οποίο εν τέλει έχασε από την γαλλική ταινία «Οι Κυριακές στην πόλη Αβραί» του Σερζ Μπουργκινιόν. Οι υπόλοιπες ταινίες που συνέθεσαν την πεντάδα ήταν η ιταλική «4 μέρες στην κόλαση» του Νάνι Λόι, η βραζιλιάνικη «Keeper of promises» του Ανσέλμο Ντουάρτε και η μεξικάνικη «Tlayucan» του Κάρλος Σαράγκε


Κόκκινα Φανάρια (1963) του Βασίλη Γεωργιάδη

Τέσσερις πόρνες του Πειραιά, ζουν η κάθε μια το δικό της δράμα, εξ' αιτίας της σκληρής φύσης της δουλειάς τους. Ιστορικό ελληνικό μελό και μια από τις αρτιότερες δραματικές ταινίες του ελληνικού λαϊκού σινεμά του '60. Πειστικοί διάλογοι, λιτή σκηνοθεσία, ηθοποιοί θαυμάσιοι, μουσική υπόκρουση ατμοσφαιρική (Σταύρος Ξαρχάκος). Τα «Κόκκινα φανάρια» εκπροσώπησαν την Ελλάδα στο Φεστιβάλ των Κανών 1963 (διαγωνιστικό πρόγραμμα) και έχασαν το Οσκαρ από την θρυλική, ημιαυτοβιογραφική ταινία του Φεντερίκο Φελίνι «8 ½» (Ιαπωνία). Οι υπόλοιπες ταινίες που διαγωνίστηκαν μαζί του ήταν το «Μαχαίρι στο νερό» (Πολωνία) του Ρόμαν Πολάνσκι, το «Los tarantos» (Ισπανία) του Ροβίρα Μπελέτα και «Twin sisters of Kyoto» (Ιαπωνία) του Νομπόρου Νακαμούρα.


Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965) του Βασίλη Γεωργιάδη

Δυο αδέλφια, γόνοι πλούσιου κτηματία συγκρούονται για πολιτικούς και ερωτικούς λόγους. Το σενάριο του Νίκου Φώσκολου, εμπνευσμένο από τα γεγονότα που είχαν σαν αποτέλεσμα την θεσσαλική επανάσταση του Κιλελέρ, έδωσε την ευκαιρία στον Βασίλη Γεωργιάδη να φτιάξει το πιο διασημότερο αγροτικό δράμα του ελληνικού κινηματογράφου με τον Νίκο Κούρκουλο στον ρόλο του «καλού» αδερφού, τον Γιάννη Βόγλη σε εκείνον του «κακού» και του Μάνο Κατράκη, Ανέστη Βλάχο, Σπύρο Καλογήρου και Μαίρη Χρονοπούλου επίσης στο καστ. Το 1966 όμως απεδείχθη η χρονιά της Τσεχοσλοβακίας αφού το «Μαγαζάκι της Κεντρικής Οδού» του Γιαν Καντάρ κέρδισε το ξενόγλωσσο Οσκαρ. Οι υπόλοιπες τρεις ταινίες που διεκδίκησαν το Οσκαρ ήταν το «Dear John» (Σουηδία) του Λάρς Μάγκνους Λίντγκρεν, το «Kwaidan» (Ιαπωνία) του Μασάκι Κομπαγιάσι και ο «Γάμος αλά ιταλικά» (Ιταλία) του Βιτόριο ντε Σίκα.


Ιφιγένεια (1977) του Μιχάλη Κακογιάννη

Κινηματογραφική μεταφορά της Ιφιγένειας του Ευριπίδη δια χειρός Μιχάλη Κακογιάννη με τους Τατιάνα Παπαμόσχου (Ιφιγένεια), Κώστα Καζάκο (Αγαμέμνονα), Κώστα Καρρά (Μενέλαο) και Ειρήνη Παπά (Κλυταιμνήστρα). Η τελευταία μέχρι σήμερα ελληνική ταινία που προτάθηκε για το ξενόγλωσσο Οσκαρ χάνοντας εν τέλει από την γαλλική ταινία του Μοσέ Μιζραχί «Madame Rosa» με την Σιμόν Σινιορέ στον ρόλο του τίτλου. Στην πεντάδα εκείνη την χρονιά βρέθηκε επίσης το «Σκοτεινό αντικείμενο του πόθου» (Ισπανία) το κύκνειο άσμα του Λουίς Μπουνιουέλ, η «Ξεχωριστή μέρα» (Ιταλία) του Ετορε Σκόλα με τον μαρτσέλο Μαστρογιάνι και την Σοφία Λόρεεν και το ισραηλινό, πολιτικό φιλμ «Operation Thunderbolt» του Μεναχέμ Γκόλαν.

Read more »

Σβάστικα: Ένα μισητό αλλά και παρεξηγημένο σύμβολο

Η Σβάστικα είναι ίσως το πιο παρεξηγημένο σύμβολο στην ιστορία.

Όταν οι σύμμαχοι μπήκαν θριαμβευτές στο Βερολίνο, ένα απ’ τα πρώτα πράγματα που σκέφτηκαν ήταν να απαγορεύσουν τη χρήση του συμβόλου της σβάστικας, την οποία ο Χίτλερ χρησιμοποίησε σαν το ιερό του σύμβολο, που οδηγούσε το λαό του και τις στρατιές του στην επικράτηση πάνω στον πλανήτη.

Πόσο «κακό» όμως είναι ένα σύμβολο; Πόσο «ναζιστική» είναι η σβάστικα; Μια πιο προσεκτική μελέτη δείχνει ότι η σβάστικα είναι απλά το «θύμα» της χρήσης της απ’ τους Ναζί, ότι δεν είναι και πολύ … ναζιστική και ότι ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται από τους ίδιους τους … «συμμάχους» που την κατάργησαν.

Η λέξη «σβάστικα» βγαίνει απ’ τη σανσκριτική Svastikah, έννοια που απεικονίζει την ειρήνη (!) και την καλή τύχη (!). Η σβάστικα αποτελεί μια μορφή του σταυρού που έχει ανακαλυφτεί απ’ τους αρχαιολόγους σε βυζαντινές κατασκευές, σε βουδιστικές επιγραφές, σε κέλτικα χειρόγραφα, σε ελληνικά νομίσματα, στους ινδιάνους της φυλής Oklahoma, ακόμα και στα τοιχώματα των μεγάλων πυραμίδων της Αιγύπτου. Με λίγη προσοχή θα το ανακαλύψετε ακόμα και στα διαζώματα του Καπιτωλίου στην Ουάσινγκτον.

Η μεγάλη – ιστορική – ειρωνεία είναι ότι συναντάται και σαν σύμβολο των αρχαίων Εβραίων, ενώ πριν την χρησιμοποιήσει ο Χίτλερ, ήταν ένα δημοφιλές σύμβολο στις Η.Π.Α. στις αρχές του 20ου αιώνα. Πολλοί αμερικανοί πιλότοι το φορούσαν σαν γούρι στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ το 1925 η Coca-Cola σε μια διαφημιστική της καμπάνια, έδινε δώρο ένα «τυχερό» ρολόι τσέπης, με σκαλισμένη πάνω του μια σβάστικα.

ΠΟΛΛΟΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΠΩΣ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΛΟ Η ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑ ΑΣΧΗΜΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΕΧΕΙ ΤΗΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑΙ

Όμως ο Χίτλερ και οι Ναζί μετέτρεψαν τη σβάστικα από σύμβολο τύχης και ειρήνης σε σύμβολο μίσους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και μιας και οι μνήμες απ’ τον πόλεμο αυτό είναι φρέσκιες, αποτελεί σήμερα ίσως το πιο μισητό σύμβολο της ιστορίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποποίησης αυτού του συμβόλου ήταν ότι ενώ είχε οριστεί σαν σύμβολο της εθνοφρουράς της Oklahoma ήδη απ’ το 1923, η αμερικανική κυβέρνηση το αντικατέστησε με το «πουλί του κεραυνού» το 1938, όταν διαπίστωσε ότι ο Χίτλερ το χρησιμοποιούσε σαν «σημαία» της ιδεολογίας του.

Τελικά, τα πράγματα είναι «καλά» ή «κακά» ή εμείς οι άνθρωποι απλά δεν ξέρουμε να τα χειριζόμαστε; Μήπως ο εγωισμός, η ματαιοδοξία και η άγνοια μας έχει ήδη λερώσει πολλά πράγματα πάνω στη Γη, τα οποία αυτά καθαυτά δεν είναι «βρώμικα»;

Read more »

ΣΙΑΤΣΟΥ

Το "Σιάτσου" είναι ιαπωνική λέξη (shi:δάκτυλο, atsu:πίεση) και σημαίνει πίεση με τα δάκτυλα. Η τεχνική αυτή της μάλαξης ή πίεσης γίνεται για χαλάρωμα, κατευνασμό πόνων μυϊκών συσπάσεων, συμπτωμάτων ασθενειών και στρες. Η εφαρμογή του Σιάτσου δεν απαιτεί βελόνες, παρά μόνο τα χέρια του θεραπευτή. Τα αποτελέσματα εξαρτώνται από τη διοχέτευση της ενέργειας που γίνεται από το θεραπευτή στο θεραπευόμενο μέσα από τις ρώγες των δακτύλων και κυρίως του αντίχειρα. Οι πιέσεις έχουν ρυθμό σταθερό. Κάθε σημείο πιέζεται 3 φορές, προκαλώντας ένα αίσθημα μεταξύ ευχαρίστησης και πόνου. Οι πιέσεις ακολουθούν μία σπειροειδή κίνηση και εξασκούνται σε ειδικά σημεία του σώματος που είναι: σημεία βελονισμού, ειδικά σημεία μυών, νεύρων, οστών, αιμοφόρων και λεμφικών αγγείων και ενδοκρινών αδένων.

Το παραδοσιακό ιαπωνικό Σιάτσου γίνεται στο πάτωμα πάνω σε στρώμα από φυτικά συστατικά. Εφαρμόζεται σε ολόκληρο το σώμα μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών. Ανάλογα με την περίπτωση του δέκτη, μπορεί να κρατήσει από 30-60 λεπτά. Το Σιάτσου έχει πολύ καλά αποτελέσματα σε περιπτώσεις στρες, μυοσκελετικούς πόνους (αυχενικό σύνδρομο, οσφυαλγία) και μυϊκές συσπάσεις (πιασίματα). Μπορεί ακόμη να εφαρμοστεί με καλά αποτελέσματα σε όλες τις περιπτώσεις όπου εφαρμόζεται ο βελονισμός (π.χ. πονοκεφάλους, νευραλγίες), αλλά και σε άλλα προβλήματα όπως απλά ψυχολογικά προβλήματα, άγχος, κόπωση, δυσπεψία, δυσκοιλιότητα. Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν χρειάζεται να υπάρχει ασθένεια για να γίνει το Σιάτσου.

Σε απόλυτα υγιή άτομα μπορεί να βοηθήσει (προληπτικά) στην κυκλοφορία της ενέργειας που υπάρχει στους μεσημβρινούς του σώματός μας. Κάνοντας κάποιος για αρκετό καιρό Σιάτσου, αρχίζει να συνειδητοποιεί αυτή τη βιοενέργεια ή ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνδέεται με την κανονική ροή των ηλεκτρικών παλμών μέσω του συμπαθητικού νευρικού συστήματος.

Τα σημεία πίεσης του Σιάτσου είναι 365 και λέγονται TSUBO. Είναι σημεία όπου συσσωρεύεται ένταση και γι' αυτό μπορεί να είναι επώδυνα κατά την πίεση. Αυτό συμβαίνει, όταν ένα από τα όργανα του σώματος δεν λειτουργεί καλά, οπότε χαλάει η ισορροπία του οργανισμού και η ενεργειακή ροή γίνεται ακανόνιστη. Τότε αρχίζουν να εμφανίζονται λιμνάζοντα σημεία όπου συσσωρεύεται η ενέργεια κατά μήκος των μεσημβρινών.

Τα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν μπλοκαρίσματα της ενέργειας και δυσλειτουργία του σώματος (συνεπώς και ασθένεια) είναι ποικίλα: λανθασμένη διατροφή, έλλειψη άσκησης, υπερκόπωση νου και σώματος, μπλοκαρίσματα συναισθηματικά και πνευματικά κ.ά. Τα πρώτα συμπτώματα από έλλειψη σωστής ενεργειακής ροής στη σπονδυλική στήλη είναι: πονοκέφαλοι, δυσκοιλιότητα, αϋπνίες, υπολειτουργία στη χολή, στο συκώτι, νεφρά, έντερα, γεννητικά όργανα, πόνοι στα πόδια, πόνοι στον αυχένα και στα χέρια, ψυχολογικά προβλήματα.

Σκοπός του Σιάτσου, όπως και του βελονισμού, είναι η εξισορρόπηση των ενεργειών YIN-YANG μέσα στο σώμα μας που έχουν διαταραχθεί, προκαλώντας ένταση, πόνο ή λειτουργική ανωμαλία. Οι προϋποθέσεις για την επιτυχία του Σιάτσου είναι η επιθυμία να βοηθήσουμε, η συνειδητή διοχέτευση της ενέργειας, ο ήρεμος νους, η συγκέντρωση κατά την εφαρμογή των πιέσεων και μία ευαισθησία στα χέρια. Ο κατάλληλος χώρος για την εφαρμογή του Σιάτσου έχει απαλό φωτισμό, ήρεμη μουσική, ελαφριά αρώματα, θερμοκρασία γύρω στους 22 βαθμούς Κελσίου. Τέλος πρέπει να αφαιρούνται όλα τα μεταλλικά αντικείμενα και πρέπει ο θεραπευτής να συντονιστεί ψυχικά με τον θεραπευόμενο.

Μία αποτελεσματική θεραπεία Σιάτσου πρέπει να αρχίζει με την εφαρμογή πίεσης σε όλα τα πρόσθια σημεία. Ενώ όταν θεραπεύεται μία συγκεκριμένη ασθένεια, η προσοχή πρέπει να συγκεντρωθεί στα σημεία που είναι πιο κοντά στο μέρος που πονά, αλλά συχνά ωφελεί και η πίεση που εξασκείται σε μακρινά σημεία (π.χ. στα πέλματα των ποδιών για τις βλάβες των νεφρών ή στο αριστερό χέρι για την ενίσχυση της καρδιάς). Παράδειγμα θεραπείας πονοκεφάλου: Ενισχύουμε τη ροή του αίματος πιέζοντας τα σημεία του κεφαλιού, τα σημεία των κροτάφων και του λαιμού δεξιά και αριστερά. Τα σημεία αυτά βοηθούν επίσης στην εξουδετέρωση της διανοητικής κούρασης και στην αναζωογόνηση της ικανότητας συγκέντρωσης, κάνοντας πιο ευχάριστη την εργασία. Μετά απ' όλα αυτά βλέπουμε καθαρά ότι ο ανατολικός τρόπος θεραπείας διαφέρει από το σύγχρονο δυτικό τρόπο.

Όταν το Σιάτσου και ο βελονισμός χρησιμοποιούνταν ευρύτερα στην Ανατολή (κυρίως στην Κίνα), οι γιατροί πληρώνονταν από την κοινότητα όσο καιρό οι πελάτες τους ήταν υγιείς. Γι' αυτό ήταν συμφέρον του γιατρού να χρησιμοποιεί κυρίως προληπτικές θεραπείες. Επίσης οι Ανατολικοί γιατροί εξέταζαν τους πελάτες τους πιο ολοκληρωμένα, συμβουλεύοντάς τους για την προσωπική, επαγγελματική και δημόσια ζωή τους, για τη στάση και τη δίαιτά τους, δίνοντας επίσης φυσικές ιατρικές συμβουλές. Υπήρχε η αντίληψη ότι κάθε άτομο είναι σώμα, ψυχή, νους και το να δοκιμάσεις να θεραπεύσεις μόνο μία όψη αυτού του από 3 μέρη αποτελούμενου οργανισμού είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Ένας νους νευρικός θα προκαλέσει αρρώστια στο σώμα, και ένα άρρωστο δεν θα αφήσει το νου να σκεφτεί καθαρά. Έτσι το άτομο πρέπει να ληφθεί υπόψη ως σύνολο για τη θεραπεία από μια ασθένεια.

Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η στάση που κρατούσαν οι παραδοσιακοί γιατροί, οι γιατροί που χρησιμοποιούσαν τις εναλλακτικές θεραπείες. Οι γνώσεις αυτές αν συνδυαστούν με τις γνώσεις και τις σύγχρονες ανακαλύψεις και επιτεύγματα της Δύσης, μπορούν να προσφέρουν πολλά στην ανθρωπότητα. Κλείνοντας το θέμα θα ήθελα να τονίσω ότι είτε είμαστε άρρωστοι είτε υγιείς, οι παραπάνω γνώσεις και τεχνικές για τους εναλλακτικούς τρόπους διάγνωσης και θεραπείας, αν τους χρησιμοποιήσουμε στην πράξη, μπορούν να μας βοηθήσουν να ζήσουμε μία πιο ολοκληρωμένη και υγιή ζωή (σε όλα τα επίπεδα του ανθρώπου: σωματικό, ενεργειακό, ψυχολογικό, νοητικό). Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να εξασφαλιστεί κάποιος από τον πόνο με μέσα όπως τα φάρμακα ή η εγχείρηση, όταν το σώμα του έχει φτάσει σ' αυτό το βαθμό ανάγκης για θεραπεία, αλλά μπορεί ακούγοντας προσεκτικά τον εαυτό του να αποφύγει να φτάσει στο σημείο μιας τέτοιας αναγκαστικής επιλογής, γιατί κάθε άτομο έχει μέσα του την ικανότητα να είναι ο "γιατρός" του εαυτού του.

Read more »