Ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα έπληξε εχθές τον πλανήτη

Μια ισχυρή και σοβαρότατη γεωμαγνητική καταιγίδα πραγματοποιήθηκε εχθές μετά την πρόσκρουση ενός κύμα αερίων (CME).H Space Coddard Lab εντόπισε μία << ισχυρή συμπίεση της μαγνητόσφαιρας>>

Ο προσομοιωτής δείχνει ότι το πλάσμα του ηλιακού ανέμου διείσδυσε κοντά στη γεωστατική τροχιά που αρχίζει στις 13:00.Ο γεωστατικός δορυφόρος επηρεάζει άμεσα το πλάσμα του ηλιακού ανέμου και τα μαγνητικά πεδία.

Παρατηρητές του ουρανού έχουν δεί το νότιο σέλας μετά το σούρουπο το οποίο διακρίνεται  από τη Ν. ΥΌΡΚΗ

Παρακολουθήστε ένα καταπληκτικό βίντεο του Ν.ΣΕΛΑΣ(Aurora Australis) όπως το κατέγραψε διαστημικός σταθμός.

Read more »

Φωτογραφημένο το ''χέρι του θεού''!

Υπάρχει μία συγκεκριμένη και αδιάψευστη απόδειξη της ύπαρξης του''Θεού''.Οι αστρονόμοι της Ν.Α.Σ.Α φωτογράφησαν καθώς προετοιμάζεται το -χέρι του- τουλάχιστον έτσι φαίνεται στη φωτογραφία να συντρίψει το αστέρι νετρονίων που ονομάζεται ( Β1 509).

Read more »

Ξεκινάει η αποστολή Juno στο σύστημα του Δία

Δύο δεκαετίες μετά την ιστορική αποστολή Galileo, η NASA ετοιμάζεται για το επόμενο βήμα στην εξερεύνηση του μεγαλύτερου, αρχαιότερου και πιο επικίνδυνου πλανήτη. Η αποστολή Juno προγραμματίζεται να εκτοξευτεί την Πέμπτη για να ερευνήσει μεταξύ άλλων αν ο Δίας κρύβει στην καρδιά του ένα κολοσσιαίο διαμάντι.

Το ρομποτικό σκάφος θα φτάσει στο σύστημα του Δία το 2016 και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη κοντά στις θανάσιμες ζώνες ακτινοβολίας του πλανήτη. Αν και τα ηλεκτρονικά του συστήματα προστατεύονται από ένα κέλυφος τιτανίου, πιθανότατα δεν θα αντέξουν πάνω από 12 μήνες την ισχυρή ακτινοβολία.
Τρία είναι τα βασικά ερωτήματα που καλείται να απαντήσει το Juno:
• Πώς δημιουργείται το μαγνητικό πεδίο του Δία, που είναι και η μεγαλύτερη δομή του Ηλιακού Συστήματος;
• Πόσο νερό περιέχει ο πλανήτης; Η ποσότητα νερού σχετίζεται άμεσα με την εξέλιξη όχι μόνο του Δία αλλά και των υπόλοιπων πλανητών.
• Ο πλανήτης αποτελείται άραγε εξολοκλήρου από αέρια, ή μήπως κρύβει έναν στερεό πυρήνα; Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι η ακραία πίεση και θερμοκρασία θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει στην καρδιά του πλανήτη ένα γιγάντιο, ατόφιο διαμάντι.
Το σκάφος, που παίρνει το όνομα της Γιούνο, μιας ρωμαϊκής θεότητας που αντιστοιχεί στην Ήρα, αναπτύχθηκε από την εταιρεία  Lockheed Martin και θα κοστίσει περίπου  1,1 δισ. δολάρια.
Στη γειτονιά του γίγαντα

Μια μαγική φωτογραφία του Δία κατά το 2004, μπροστά από τον οποίο περνάνε τα μεγαλύτερα φεγγάρια του
Ο Δίας πιστεύεται ότι ήταν το πρώτο σώμα που σχηματίστηκε στο Ηλιακό Σύστημα μετά τον Ήλιο. Συγκέντρωσε μεγάλο μέρος από τα υλικά που περίσσεψαν από τη γέννηση του άστρου -κυρίως υδρογόνο και ήλιο- και πήρε γιγάντιες διαστάσεις: έχει διπλάσια μάζα από ό,τι όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες στη Γη.
Δεδομένου ότι κανένα αέριο δεν μπορεί να δραπετεύσει από το πανίσχυρο βαρυτικό του πεδίο, ο Δίας ουσιαστικά περιέχει μέχρι και σήμερα δείγματα από τους δομικούς λίθους που σχημάτισαν το Ηλιακό Σύστημα.
Ένα από τα όργανα του Juno, το οποίο εκπέμπει μικροκύματα και μετρά την ανάκλασή τους, θα εξετάσει πόσο νερό έχει σχηματιστεί στον πλανήτη από την ένωση του αρχαίου υδρογόνου με οξυγόνο.
Η περιεκτικότητα σε νερό έχει άμεση σχέση με το πού σχηματίστηκε ο πλανήτης: ορισμένοι πιστεύουν ότι βρισκόταν ανέκαθεν στη σημερινή του θέση (πέντε φορές μακρύτερα από τον Ήλιο από ό,τι η Γη), ενώ άλλοι εκτιμούν ότι σχηματίστηκε στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος και αργότερα μετακινήθηκε προς το εσωτερικό του.
Τα όργανα του σκάφους θα μελετήσουν επίσης το μυστηριώδες μαγνητικό πεδίο του πλανήτη, στο οποίο οφείλονται και οι ζώνες ακτινοβολίας που θα απειλήσουν το ίδιο το Juno.
«Θα βουτήξουμε ακριβώς κάτω από τις ζώνες ακτινοβολίας που είναι η πιο επικίνδυνη περιοχή του Ηλιακού Συστήματος πέρα από τον ίδιο τον Ήλιο» σχολίασε ο Σκοτ Μπόλτον, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Southwest στο Τέξας.
Τροφοδοτούμενο από το αμυδρό ηλιακό φως που φτάνει στον Δία, το Juno θα τεθεί τελικά σε πολική τροχιά και θα περνά μόλις 5.000 χλμ από τα σύννεφα που καλύπτουν τους πόλους του πλανήτη.
Θα μπορεί έτσι να στέλνει εικόνες ακόμα πιο εντυπωσιακές και από τις φωτογραφίες του Galileo, το οποίο εκτοξεύτηκε το 1989 καταστράφηκε το 2003 με ελεγχόμενη βουτιά μέσα στον ίδιο τον Δία.
Νωρίτερα, το Galileo είχε απελευθερώσει μια μικρή διερευνητική συσκευή που εισήλθε στα εξώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και μετέδιδε δεδομένα για 58 λεπτά, πριν διαλυθεί τελικά από την ακραία πίεση και θερμοκρασία.

(physics4u.)

Read more »

POLY Αυτοκίνητο Ελληνικό – Αξιόπιστο – Εξαιρετικά Προσιτό

• Με βενζινοκινητήρα τελευταίας τεχνολογίας
• Προοπτική εξέλιξης με κινητήρες LPG/CNG (υγραέριο/φυσικό αέριο)                          
• Από γαλβανιζέ χαλυβδόφυλλα
• Ωφέλιμο φορτίο 800 κιλά!
• Πάμφθηνα ανταλλακτικά άμεσα από το εργοστάσιο της NAMCO

Κλασσική ομορφιά – Διαχρονική Αξία

Για δεκαετίες, το αξιοθαύμαστο jeep της NAMCO παράγεται βασισμένο στις ίδιες, αναλλοίωτες αξίες χωρίς να χάνει τίποτα από την πολυ-χρηστικότητά του.

H επίσημη ιστοσελίδα της εταιρείας 

(EMAIL)

Read more »

Ανακαλύφθηκε το τέταρτο φεγγάρι!

Ένα μικρό τέταρτο φεγγάρι εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble όπως ανακοίνωσε την Τετάρτη (20/7) η NASA. Το φεγγαράκι κινείται σε τροχιά γύρω από τον Πλούτωνα.


Το Hubble εδώ και καιρό έψαχνε για την ύπαρξη δακτυλίων γύρω από τον παγωμένο πλανήτη και πρόσφατα εντόπισε το τέταρτο φεγγάρι το οποίο "βαπτίστηκε" προσωρινά ως P4.

Το P4 είναι το μικρότερο από τα υπόλοιπα φεγγάρια του Πλούτωνα καθώς έχει διάμετρο 13 μέχρι 34 χιλιόμετρα.

Αντίθετα, το μεγαλύτερο είναι ο... Χάρων με  διάμετρο 1.043 χιλιόμετρα. Ακολουθούν ο Νιξ και η Ύδρα με διάμετρο από 32 - 113 χλμ.

Όπως δήλωσε ο  Μαρκ Σοουόλτερ του Ινστιτούτου SETI στο Μάουντεν Βιου της Καλιφόρνιας: "Το θεωρώ αξιοσημείωτο ότι οι κάμερες του Hubble μας έδωσαν τη δυνατότητα να δούμε ένα τέτοιο μικρό αντικείμενο με τόση σαφήνεια από απόσταση μεγαλύτερη των 5 δισεκατομμυρίων χλμ.".

Τέλος, όπως σημειώνει η NASA το P4 είναι ανάμεσα στις τροχιές του Νιξ και της Ύδρα οι οποίοι ανακαλύφθηκαν το 2005. Το 1978 ανακαλύφθηκε από το αμερικανικό Ναυτικό Παρατηρητήριο, o Χάρων.


(COSMO.GR)

Read more »

(Никола Тесла)- Νίκολα Τέσλα(10 Ιουλίου 1856 - 7 Ιανουαρίου 1943)

Ο Νικόλα Τεσλα ήταν μία από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες που γνώρισε ο κόσμος μας (περίπου 700 διπλώματα ευρεσιτεχνίας) και πολλές από τις εφευρέσεις του δεν έχουν βρει εφαρμογή ακόμη .Ο Νικόλα Τεσλα ανακάλυψε ευρεσιτεχνίες που έχουν σχέση με " τη λεγόμενη τεχνολογία UFO η και με άλλες μυστικές στρατιωτικές εφαρμογές" και να μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά έγιναν πριν το 1900!! Ο Τεσλα γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1856 στο χωριό Σμiλιαν της Λiκα .
Το 1885 Βελτιώνει μια σειρά από εφευρέσεις του Έντισον . Το 1890 κατασκευάζει τις πρώτες γεννήτριες υψηλής συχνότητας κι έτσι ανακαλύπτει τα ρεύματα υψηλής δόνησης καθώς και τις επιδράσεις τους στην ανθρώπινη φυσιολογία.
Φωτογραφία ,που δείχνει τον Τέσλα να ανάβει μια λάμπα χωρίς καλώδιο!

Το 1891 αρχίζει να πειραματίζεται πάνω στα ραδιοκύματα .Στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Ηλεκτροτεχνικής πραγματοποιεί μια πολύ σημαντικά διάλεξη με θέμα "Πειράματα με Εναλλασσόμενα Ρεύματα Υψηλής Συχνότητας και η εφαρμογή τους στις μεθόδους τεχνητού φωτισμού". Το 1898 Tesla ανήγγειλε την εφεύρεσή του μιας teleautomatic βάρκας που καθοδηγήθηκε από έναν τηλεχειρισμό που επινόησε και ανέπτυξε πάνω στα ράδιο κύματα .

Το 1912 Σχεδιάζει το πρώτο αεροπλάνο καθέτου από/προσγείωσης (VTOL), καθώς και τον πρόδρομο του ελικοπτέρου. Το 1899 πραγματοποιεί μυστικά και χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια μια σειρά πειραμάτων πάνω στην ασύρματη μεταφορά ενέργειας. Ο Τέσλα πηγαίνει στο Κολοράντο Σπρινγκς. μια περιοχή με πολύ καθαρή και ξερή ατμόσφαιρα, γεμάτη με στατικό ηλεκτρισμό. Εκεί κατασκευάζει έναν μεγάλο πειραματικό σταθμό, από τον οποίο προεξέχει ένας πύργος με μια χάλκινη σφαίρα στnν κορυφή του. Εκεί καταφέρνει να πραγματοποιήσει μια σειρά από πετυχημένα πειράματα ασύρματης μεταφοράς μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Παράγει ρεύμα πολύ υψηλής Τάσης (20.000.000VοΙt) και κατασκευάζει ένα ειδικό μηχάνημα που ονομάζεται με το αινιγματικό όνομα (μεταφορέας εξ αποστάσεως ) Χάρης αυτό και χωρίς την χρησιμοποίηση συρμάτων, ανάβει λάμπες και θέτει σε λειτουργία μηχανήματα , που βρίσκονται σε απόσταση 25-30 χιλιομέτρων. Καταγράφει τα πειράματα του σ ένα ημερολόγιο πεντακοσίων χειρόγραφων σελίδων, που δημοσιεύεται αργότερα. Ο Τεσλα μετακομίζοντας στη Νέα Υόρκη, ίδρυσε ένα εργαστήριο και άρχισε πειράματα με τις ηχητικές δονήσεις. Εφηύρε τον ταλαντωτή Tesla, ο οποίος θα μπορούσε να πάρει πολύ λίγη ενέργεια εισαγωγής για να θέσει τη συσκευή σε κίνηση δίνοντας τεράστια επίπεδα ενέργειας. Σε ένα πείραμα, συντόνισε τη μηχανή του στη δόνηση του κτηρίου, όταν ξαφνικά " συγχρονίστηκαν " οι συχνότητες άρχισε να τινάζετε ολόκληρο το κτήριο. Το προσωπικό και οι εργαζόμενοι στο κτίριο έτρεξαν πανικόβλητοι έξω καλώντας την αστυνομία και τα ασθενοφόρα. Όταν έφθασαν, Tesla και οι βοηθοί του ζήτησαν συγνώμη για το απρόσμενο του πειράματος. Το 1935,στην ηλικία των 79 ετών ,ο Tesla ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο εάν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την μηχανή συντονισμού για να καταστρέψει ένα κτήριο η να προκαλέσει σεισμό σε άλλες περιοχές του πλανήτη , ο Τεσλα απάντησε ότι ήταν δυνατό μιας και η φιλοσοφία για την σφαιρικότητα και τα κανάλια ενέργειας έχε αποδειχτεί από την ασύρματη μεταφορά ενέργειας .

Ο αμερικανικός στρατός ταξινόμησε πολλές από τις ηλεκτρικές εφευρέσεις του Tesla ως απόρρητα μυστικά , αποτρέποντας κατά συνέπεια τη διαρροή τεχνογνωσίας .

Οι πρόσφατες αναφορές για τη συμμετοχή του Νικόλα Tesla στη καταστροφή της Tunguska του 1908 τροφοδοτήθηκαν αρχικά από μερικές δηλώσεις που έγιναν πριν από καιρό στους New York Times. Πρώτα δημοσιεύτηκαν τον Μάρτιο του 1907 που μιλά για τη "κύμα-ενεργειακής προβολής" και τον Απρίλιο του 1908 που γίνεται αναφορά στη "άμεση εφαρμογή των ηλεκτρικών κυμάτων χωρίς τη χρήση των εναέριων μηχανών ή άλλων μέσων της καταστροφής." Το 1915 δήλωσε ο Τέσλα , "Είναι τέλεια εφαρμόσιμο να διαβιβαστεί η ηλεκτρική ενέργεια χωρίς καλώδια και να παραχθούν τα καταστρεπτικά αποτελέσματα σε μια απόσταση. Έχω κατασκευάσει ήδη μια ασύρματη συσκευή αποστολής σημάτων που καθιστά αυτό πιθανό, και την έχω περιγράψει στις τεχνικές δημοσιεύσεις μου, μεταξύ των οποίων μπορώ να αναφερθώ στο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μου1.119.732 που χορηγείται πρόσφατα." Οι ηλεκτρικές βολίδες, τα σφαιρικά plasmoids, ή η αστραπή σφαιρών έχουν αναφερθεί επίσης σε παρόμοια φαινόμενα .Οι ηλεκτρική βολίδες αστραπής & Tesla γεννήτρια αστραπών ( Fuelless Tesla) προσεγγίζουν αυτό το φαινόμενο .

Ο Τεσλα στόχευε να κατασκευάσει στους καταρράκτες του Νιαγάρα ένα σύστημα συλλογής ενέργειας από τη ατμόσφαιρα το οποίο θα το διοχέτευε δωρεά σε όλων τον κόσμο του πλανήτη.
Είναι περίεργα τα καιρικά φαινόμενα η όχι ? .Ο Tesla ήταν γνωστός επίσης για την ανάπτυξη των τρόπων να χρησιμοποίηση " το κλιμακωτό Electromagnetics". Η χρήση της οποίας θα μπορούσε να είναι για "καλούς" λόγους ή "όχι τόσο καλούς". Μια από τις εφευρέσεις αυτής της τεχνολογίας χρησιμοποιείτε σήμερα με διάφορους τρόπους..

Δείτε: τεχνολογία κλιματολογικού πολέμου http://www.haarp.alaska.edu/

Μουσείο Νίκολα Τέσλα

Ορχηστρικό κομμάτι του Σέρβου συνθέτη – ερμηνευτή Ζέλικο Γιοκσίμοβιτς

Read more »

Η τεστοστερόνη «γεννά» χαρισματικό εγκέφαλο

Αλμπέρτα

Η έκθεση του εμβρύου σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης «γεννά» το υψηλό IQ, σύμφωνα με νέα μελέτη

Επί μακρόν οι επιστήμονες συζητούν σχετικά με το αν ο χαρισματικός εγκέφαλος αποτελεί «προϊόν» των καλών γονιδίων ή του καλού περιβάλλοντος στο οποίο αναπτύσσεται ένα άτομο. Τώρα μια νέα μελέτη ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα στον Καναδά και από το Πανεπιστήμιο Ράιντερ στις ΗΠΑ έρχεται να δώσει μια νέα τροπή σε αυτήν την ατέρμονη συζήτηση. Σύμφωνα με τα ευρήματά της που δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «Roeper Review» το πολύ υψηλό IQ συνδέεται με την έκθεση του εμβρύου σε αυξημένα επίπεδα της ανδρικής ορμόνης τεστοστερόνης.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στη μελέτη το να είναι ένα άτομο χαρισματικό (με δείκτη δηλαδή ευφυίας 130 ή και ψηλότερο) συνδέεται άμεσα με την έκθεσή του σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης μέσα στη μήτρα. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης, καθηγητή του Τμήματος Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα Μάρτι Μράζικ, πιθανότατα όπως ακριβώς κατά την εμβρυική ζωή αναπτύσσονται ελαττώματα τόσο σε ό,τι αφορά τη φυσιολογία όσο και τη νοητική υγεία ενός ανθρώπου, έτσι αντιστοίχως μπορεί η ενδομήτρια ζωή να κάνει ένα άτομο χαρισματικό.

Βιολογικό προβάδισμα

«Φαίνεται ότι η έντονη προγεννητική έκθεση σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης ευνοεί τη δημιουργία περισσότερων συνάψεων στον εγκέφαλο, κυρίως στον δεξιό προμετωπιαίο φλοιό ο οποίος σχετίζεται με την επεξεργασία σημασιολογικών πληροφοριών» σημείωσε ο καθηγητής Μράζικ.

Η υπόθεση αυτή του καθηγητή προέκυψε ύστερα από παρατήρηση χαρισματικών ανθρώπων. Οπως εξήγησε ο δρ Μράζικ οι νέες τεχνολογίες που έχουν πλέον οι ειδικοί στα χέρια τους όπως η λειτουργική μαγνητική τομογραφία (Functional MRI) μαρτυρούν ότι η ιδιοφυία έχει σημαντική βιολογική βάση η οποία επιδρά μάλλον περισσότερο από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Πάντως ο ίδιος ο καθηγητής τονίζει ότι απαιτούνται πολύ περισσότερες μελέτες προκειμένου να προσδιοριστεί ποιες ακριβώς διαδικασίες προκαλούν την ανάπτυξη του χαρισματικού εγκεφάλου.

Read more »

Το νερό στη Γη είναι εξωγήινης προέλευσης;

Το νερό της Γης προήλθε από αστεροειδείς που προσέκρουσαν στον πλανήτη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό υποστηρίζει μια νέα επιστημονική θεωρία που αναπτύχθηκε από γάλλους επιστήμονες και παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Nature».

Η νέα θεωρία, αντιτίθεται στην κυρίαρχη μέχρι τώρα αντίληψη ότι το νερό στην ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς της Γης, προήλθε από τους ατμούς που προκάλεσε η έντονη δραστηριότητα των ηφαιστείων κατά τα πρώτα στάδια δημιουργίας του πλανήτη.

Οι γάλλοι επιστήμονες του Πανεπιστημίου «Κλοντ Μπερνάρ» στη Λιόν και του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, υποστηρίζουν ότι μετά το σχηματισμό των γιγάντιων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, η βαρύτητα τους ώθησε διάφορα ουράνια σώματα μακρυά τους. Μεταξύ αυτών ήταν και αρκετοί αστεροειδείς που μετέφεραν μεγάλες ποσότητες πάγου, πολλοί εκ των οποίων προσέκρουσαν στη Γη.

Με την πρόσκρουση των αστεροειδών, οι πάγοι εισχώρησαν στο μανδύα της Γης, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ της επιφάνειας και του πυρήνα, με αποτέλεσμα το εξωγήινο νερό να καταλάβει περιοχές στο εσωτερικό και το εξωτερικό μέρος του πλανήτη. Έτσι κατέστει δυνατή η κίνηση των τεκτονικών πλακών με αποτέλεσμα να εμφανιστούν οι ήπειροι και στη συνέχεια να εμφανιστεί η ζωή.

Read more »

Τα μυστικά της (παγωμένης) λίμνης

Αποστολή Ρώσων επιστημόνων στην Ανταρκτική

Για τουλάχιστον 15 εκατομμύρια χρόνια μία λίμνη κρατά καλά κρυμμένα τα μυστικά της βαθιά κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής, κρύβοντας πιθανώς και στοιχεία για την προϊστορική ζωή.

Ρώσοι επιστήμονες βρίσκονται πλέον ένα βήμα από το να διεισδύσουν στη λίμνη τρυπώντας τον πάγο και φτάνοντας στα σημεία που μέχρι σήμερα δεν έχει φτάσει ποτέ κανείς.

«Μόνο λίγο ακόμα μας μένει», δήλωσε ο Alexei Turkeyev, επικεφαλής του πολικού σταθμού Vostok.

Η ομάδα του συνεχίζει εδώ και εβδομάδες τη γεώτρηση για να φτάσει σε βάθος 3 χιλιομέτρων και 750 μέτρων κάτω από τον πολικό πάγο, πριν από το τέλος του σύντομου καλοκαιριού της Ανταρκτικής.

Read more »

Η φωτιά και το νερό αποκαλύπτουν μια νέα μέθοδο χρονολόγησης

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ ανέπτυξαν ένα νέο τρόπο για την χρονολόγηση αρχαιολογικών αντικειμένων – με τη βοήθεια της φωτιάς και του νερού, για να ξεκλειδώσουν το «εσωτερικό ρολόι».

Η απλή αυτή μέθοδος, που υπόσχεται να γίνει τόσο σημαντική στον τρόπο που χρονολογούνται τα κεραμικά υλικά όπως και η χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα, έχει γίνει για τα βιολογικά υλικά όπως είναι το ξύλο ή τα οστά.
Μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, ανακάλυψε μια νέα τεχνική που ονομάστηκε χρονολόγηση "rehydroxylation” η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ψημένα υλικά, όπως κεραμικά πήλινα τούβλα, πλακάκια και κεραμικά.

Δουλεύοντας στο Μουσείο του Λονδίνου, οι ερευνητές ήταν σε θέση να χρονολογήσουν δείγματα τούβλων από την ρωμαϊκή, μεσαιωνική και τη νεότερη περίοδο με αξιοσημείωτη ακρίβεια.

Έχουν αναγνωρίσει ότι η τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της ηλικίας των αντικειμένων έως και 2.000 χρόνια – αλλά πιστεύουν ότι έχει τις δυνατότητες να χρησιμοποιείται για την χρονολόγηση σε αντικείμενα περίπου 10.000 ετών.

Η μέθοδος αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι ένα ψημένο κεραμικό υλικό θα αρχίσει να αντιδρά χημικά με την ατμοσφαιρική υγρασία, μόλις έχει βγει από τον κλίβανο, μετά το ψήσιμο του. Το φαινόμενο αυτό κατά τη διάρκεια της ζωής του εξακολουθεί να γίνεται και προκαλεί αύξηση του βάρους του – όσο μεγαλύτερο είναι το υλικό, τόσο μεγαλύτερη είναι η αύξηση του βάρους.

Το 2003, η ομάδα του Εδιμβούργου και του Μάντσεστερ, ανακάλυψαν ένα νέο νόμο που ορίζει επακριβώς τον τρόπο με τον οποίο μεταβάλλεται ο ρυθμός της αντίδρασης μεταξύ των κεραμικών και του νερού ανάλογα με το χρόνο.

Στην εφαρμογή λοιπόν του νόμου αυτού στηρίζεται η νέα μέθοδος χρονολόγησης, επειδή η ποσότητα του νερού που ενώνεται χημικά με ένα κεραμικό προσφέρει ένα «εσωτερικό ρολόι» ,που μπορεί να είναι διαθέσιμο για τον προσδιορισμό της ηλικίας του.

Η τεχνική περιλαμβάνει τη μέτρηση της μάζας του δείγματος του κεραμικού και στη συνέχεια τη θέρμανση του σε περίπου 500 βαθμούς Κελσίου σε φούρνο, που απομακρύνει το νερό.

Το δείγμα στη συνέχεια ζυγίζεται με μια συσκευή μέτρησης υπερ-ακριβείας, γνωστή ως μικροζυγός, για να προσδιοριστεί ο ακριβής ρυθμός με τον οποίο ενώθηκε το κεραμικό με το νερό με την πάροδο του χρόνου.

Χρησιμοποιώντας τον ανωτέρω νόμο είναι δυνατόν να υπολογιστεί από τις πληροφορίες που συλλέγονται η ηλικία του δείγματος.

Η επικεφαλής της έρευνας Moira Wilson, καθηγήτρια στη Σχολή Μηχανολόγων, δήλωσε: "Τα ευρήματα αυτά έρχονται μετά από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς. Είμαστε ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι από τις δυνατότητες αυτής της νέας τεχνικής, η οποία θα μπορούσε να γίνει μια καθιερωμένη μέθοδος για τον καθορισμό της ηλικίας των κεραμικών αντικειμένων αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.

"Επίσης, η μέθοδος αυτή θα μπορούσε να καθορίσει τη μέση θερμοκρασία του υλικού κατά τη διάρκεια της ζωής του, αν η ακριβής ημερομηνία της παρασκευής του είναι γνωστή. Και από αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι χρήσιμη στις μελέτες της αλλαγής του κλίματος.

"Εκτός από τη νέα μέθοδο χρονολόγησης, υπάρχουν και πιο ευρείες εφαρμογές, όπως για την ανίχνευση πλαστών κεραμικών.”

Οι ερευνητές θέλουν τώρα να δούνε αν η νέα τεχνική χρονολόγησης μπορεί να εφαρμοστεί σε πήλινα, πορσελάνινα και κεραμικά σκεύη.

Read more »

Ανακαλύφθηκε το περιεχόμενο φαρμακευτικών χαπιών αρχαίων ελλήνων γιατρών

Αμερικανοί αρχαιοβοτανολόγοι μπόρεσαν για πρώτη φορά να μελετήσουν και να αναλύσουν το περιεχόμενο χαπιών που έφτιαχναν οι γιατροί στην αρχαία Ελλάδα και τα οποία ανακαλύφθηκαν προ 20ετίας, σε ένα ναυάγιο ελληνικού πλοίου στα ανοιχτά της Τοσκάνης.

Το πλοίο από ξύλο καρυδιάς, το οποίο ναυάγησε το 130 π.Χ., μετέφερε γυαλικά από τη Συρία και φάρμακα, που τα περισσότερα δεν είχαν καθόλου μουσκέψει από το νερό. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το ναυάγιο το 1989, αλλά μόλις τώρα κατέστη δυνατό να ανακοινωθεί η μελέτη των φαρμακευτικών σκευασμάτων που αυτό περιείχε.

Οι αναλύσεις DNA έδειξαν ότι κάθε χάπι ήταν ένα μίγμα από τουλάχιστον δέκα διαφορετικά εκχυλίσματα φυτών, όπως ο ιβίσκος και το σέλινο. "Για πρώτη φορά έχουμε, πια, φυσικά στοιχεία όσων περιέχονται στα γραπτά των αρχαίων Ελλήνων γιατρών Διοσκουρίδη και Γαληνού", δήλωσε ο Αλέν Τουγουέιντ του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, σύμφωνα με το New Scientist.

Η ανάλυση του DNA έγινε από τον Ρόμπερτ Φλάισερ του Εθνικού Ζωολογικού πάρκου του Σμιθσόνιαν, ο οποίος συνέκρινε τις γενετικές αλληλουχίες που βρήκε σε δύο χάπια, με τη γενετική βάση φυτών GenBank που έχουν τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ. Με τον τρόπο αυτό, μπόρεσε να εντοπίσει μέσα στα χάπια ίχνη από καρότο, ραπανάκι, σέλινο, άγριο κρεμμύδι, βαλανίδια, λάχανο, ήμερο τριφύλλι (αλφάλφα), αχίλλεια κ.α. Ακόμα εντόπισε ιβίσκο, που πιθανώς είχε εισαχθεί από την Ανατολική Ασία, την Ινδία ή την Αιθιοπία.

Σύμφωνα με τον Φλάισερ, τα περισσότερα από τα παραπάνω φυτά χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους για να θεραπεύουν τους αρρώστους. Η αχίλλεια π.χ. σταματούσε την αιμορραγία κάποιου τραύματος. Ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης, ιατρός και βοτανολόγος (πρόδρομος των φαρμακοποιών), κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ., περιέγραφε στα κείμενά του το καρότο ως πανάκεια για πολλά προβλήματα υγείας, θεωρώντας, για παράδειγμα, ότι αν κανείς το έχει φάει προκαταβολικά, δεν τον βλάπτουν τα ερπετά, ενώ παράλληλα βοηθά στη σύλληψη παιδιού.

Η ανάλυση των αρχαίων παρασκευασμάτων-χαπιών, εκτός από τις νέες πληροφορίες, έχει δημιουργήσει και νέα μυστήρια για τους αρχαιοβοτανολόγους.

Η μελέτη του DNA δείχνει ότι τα χάπια πιθανότατα περιείχαν και ηλίανθους, ένα φυτό που οι επιστήμονες ως τώρα πίστευαν ότι δεν υπήρχε στον "παλαιό κόσμο", πριν οι Ευρωπαίοι το ανακαλύψουν στην Αμερική. Αν το εύρημα επιβεβαιωθεί, οι βοτανολόγοι θα πρέπει να αναθεωρήσουν την παραδοσιακή ιστορία του φυτού και την παγκόσμια διασπορά του, όπως δήλωσε ο Τουγουέιντ, αν και παραμένει ακόμα η πιθανότητα η παρουσία ηλίανθου στα αρχαία χάπια να προέρχεται από πρόσφατη γενετική "μόλυνση".

Read more »

Επιστήμονες στοχεύουν να αντιγράψουν τον ήλιο

Επιστήμονες στην Καλιφόρνια λένε ότι προσπαθούν να αντιγράψουν την ισχύ του ηλίου πυροδοτώντας ακτίνες λέιζερ πάνω σε ένα μικροσκοπικό σφαιρίδιο υδρογόνου σε μέγεθος μπιζελιού, το οποίο περιέχει 150 μικρογραμμάρια δευτέριου και τρίτιου, τα δύο ισότοπα του υδρογόνου με τα οποία γίνεται η σύντηξη προς ήλιον.

Φυσικοί στο Εθνικό Εργαστήριο Ανάφλεξης (ΝΙF) στο Livermore της Καλιφόρνιας υποστηρίζουν ότι τα πειράματα πυρηνικής σύντηξης ίσως προσφέρουν στον κόσμο μια καθαρή πηγή ενέργειας. Για να το πετύχουν στo εργαστήριο ΝΙF υπάρχει το ισχυρότερο λέιζερ στον κόσμο και γι αυτό οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν να αναπαραγάγουν τις συνθήκες που επικρατούν στον πυρήνα του Ηλίου.

Το εργαστήριο ΝΙF δημιουργήθηκε για να δοκιμάζει πυρηνικά όπλα, μπορεί όμως να ερευνήσει και τις πιθανότητες να χρησιμοποιηθεί η σύντηξη ως πηγή ενέργειας. Κι ενώ στην πυρηνική σχάση τα άτομα διασπώνται, η σύντηξη μιμείται τις αντιδράσεις που συμβαίνουν στο εσωτερικό του Ήλιου, στις οποίες ενώνονται μαζί (συντήκονται) πυρήνες οι οποίοι δέχονται μεγάλες πιέσεις σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Όταν ενώνονται, προς δημιουργία ενός νέου πυρήνα, απελευθερώνουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας.

Το σφαιρίδιο του υδρογόνου θα το κτυπήσουν από όλες τις πλευρές 192 ακτίνες λέιζερ με δυνατότητα παραγωγής 500 τρισεκατομμυρίων βατ – ή 1.000 φορές την ποσότητα του αμερικανικού δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας για 1 δευτερόλεπτο, σημειώνουν οι επιστήμονες. Τα 192 υπεριώδη λέιζερ – που σχηματίζουν την ισχυρότερη συστοιχία λέιζερ του κόσμου – θα πυροδοτούνται σε παλμούς διάρκειας 20 νανοδευτερολέπτων.

Τα λέιζερ αποτελούνται από κάτοπτρα, κρύσταλλα, οπτικές ίνες και ενισχυτές φωτός, συνολικού μήκους 90 χιλιόμετρα.

Έτσι με την διαδικασία αυτή θα αναπτυχθούν θερμοκρασίες της τάξης των 100 εκατομμυρίων βαθμών και πιέσεις δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από την ατμοσφαιρική πίεση στη Γη. Οπότε οι συνθήκες αυτές θα αναγκάσουν τους πυρήνες υδρογόνου να συντηχθούν και να απελευθερώσουν πολλαπλάσια ποσότητα ενέργειας, σε σχέση με την ενέργεια που χρειάζονται τα λέιζερ για να ξεκινήσουν την αντίδραση.
Αυτή δε η διαδικασία θα επαναληφθεί πολλές φορές με σκοπό την βελτίωση της σύμφωνα με τα αποτελέσματα που θα έχουν πάρει προηγουμένως οι επιστήμονες. Οπότε σε ένα χρόνο πιστεύουν ότι ίσως να καταφέρουν να προκαλέσουν μια πυρηνική αντίδραση ικανή να παραγάγει μεγάλες ποσότητες ενέργειας.

"Ελπίζουμε να δείξουμε με τα πειράματα ανάφλεξης ότι μπορούμε να παράγουμε περισσότερη ενέργεια από αυτή που χρησιμοποιούμε για την παραγωγή της ενέργειας και ότι η σύντηξη μπορεί να μας δώσει ενέργεια απαλλαγμένη από διοξείδιο του άνθρακα", αναφέρει ο Ed Moses, διευθυντής του εργαστηρίου.

Η επιστήμη βρίσκεται περίπου 25 χρόνια μακριά από το να κατασκευάσει σταθμούς σύντηξης, οι οποίοι θα αποτελέσουν μια καθαρότερη εναλλακτική πηγή ενέργειας σε σχέση με τα ορυκτά καύσιμα. Αυτοί οι ηλεκτρικοί σταθμοί θα χρησιμοποιούν ισότοπα υδρογόνου (δευτέριο και τρίτιο), που θα έχουν ληφθεί από το θαλασσινό νερό, ως καύσιμο για να παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα χωρίς να ελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα, και με ελάχιστα ραδιενεργά απόβλητα, συμπλήρωσε ο Moses.

Η πυρηνική σύντηξη μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει εφικτό να αναπαραχθεί εξαιτίας της τρομερής ενέργειας που απαιτείται. Για να φθάσουν το δευτέριο και το τρίτιο στη λεγόμενη κατάσταση πλάσματος απαιτείται θερμοκρασία εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου. Τα άστρα λύνουν αυτό το πρόβλημα με τη βαρύτητά τους, η οποία προσφέρει την αναγκαία συμπίεση στο εσωτερικό τους.

Οι επιστήμονες θα χρειαστούν τουλάχιστον έναν χρόνο πειραμάτων για να διαπιστώσουν αν μπορούν να φτάσουν στη σύντηξη. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν αμφιβολίες. αν θα μπορεί το πείραμα να πετύχει. Είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα και η σωστή λειτουργία του εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Βέβαια ούτε ο Moses μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία του πειράματος, αλλά τονίζει όμως πως κάθε σημαντικό εγχείρημα στην ιστορία της επιστήμης έκρυβε κινδύνους και ότι η αξία του αποτελέσματος των πειραμάτων θα είναι ανυπέρβλητη.

“Σε μία δεκαετία, κανείς δεν θα θυμάται το κόστος. Το εργαστήριο θα ανοίξει νέους ορίζοντες για την ανθρωπότητα και θα αποδειχθεί εξίσου σημαντικό με το ταξίδι στη Σελήνη, την κατασκευή της ατομικής βόμβας και την εφεύρεση του αεροπλάνου. Τα μεγάλα εγχειρήματα που προκαλούν τη φαντασία, είναι αυτά που μας καθορίζουν ως είδος”.

Η λειτουργία του εργαστηρίου θα στοιχίζει 140 εκατ. δολάρια τον χρόνο, και σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης υπάρχουν φυσικά πολλές αντιρρήσεις. Αλλά αν πετύχουν τα πειράματα, δεν θα χρειάζονται υπόγειες δοκιμές για τα πυρηνικά οπλικά συστήματα, τα αστέρια θα αποκαλύψουν τα μυστικά της κρυφής ζωής τους και τέλος θα ανοίξει ο δρόμος για τη δημιουργία εργοστασίων παραγωγής ενέργειας νέας μορφής.

«Αν επιτύχουμε την παραγωγή ενέργειας από σύντηξη, θα έχουμε στη διάθεσή μας απεριόριστα αποθέματα ενέργειας χωρίς άνθρακα, που θα μπορεί να παραχθεί οπουδήποτε στη Γη. Θα αλλάξουν τα πάντα», τονίζει ο Moses.

Η μέθοδος στο Εργαστήριο ΝΙF του Livermore που ονομάζεται «fast ignition» χρειάζεται πολύ μικρότερη εγκατάσταση από εκείνη του προγράμματος ΙΤΕR, αυτής που θα εγκατασταθεί στη Γαλλία. Η μέθοδος του ΝΙF χρησιμοποιεί για την επίτευξη της σύντηξης παλμούς, ενώ το ΙΤΕR χρησιμοποιεί μαγνητικούς δακτυλίους, κάτι που ανεβάζει τρομερά το κόστος. Έτσι ενώ το κόστος του ΝΙF είναι 800 εκατομμύρια ευρώ και τα πρώτα αποτελέσματα των ερευνών αναμένονται ως το 2011, το κόστος του ΙΤΕR υπολογίζεται ότι θα αγγίξει τα 10 δισ. ευρώ και η κατασκευή του θα ολοκληρωθεί το 2017.

Επίσης στη Βρετανία βρίσκεται σε διαδικασία ανάπτυξης ένα άλλο αντίστοιχο πρόγραμμα, το HiPER, με ένα επίσης πολύ ισχυρό λέιζερ, με το οποίο θα γίνει προσπάθεια πρόκλησης πυρηνικής σύντηξης. Στο πρόγραμμα HiPER λαμβάνουν μέρος περισσότερες από δέκα χώρες, αναμένεται να ξεκινήσει σε περίπου πέντε χρόνια και το κόστος του υπολογίζεται σε 750 εκατ. ευρώ.

Τέλος τα πειράματα στο NIF θα αρχίσουν το 2009, με τα πρώτα αποτελέσματα να αναμένονται το διάστημα 2010-2012. Πάντως, οι ειδικοί υπολογίζουν πως θα απαιτηθούν άλλα 25 χρόνια για την κατασκευή των πρώτων σταθμών παραγωγής καθαρής ενέργειας από σύντηξη. Οι σταθμοί αυτοί θα χρησιμοποιούν άτομα υδρογόνου από θαλασσινό νερό ως καύσιμο για να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια χωρίς άνθρακα με ελάχιστα ραδιενεργά απόβλητα.

Πηγή: UPI-New York Times

Read more »

Μετρήθηκε το μαγνητικό πεδίο μέσα στον πυρήνα της Γης

Σύμφωνα με μια νέα σειρά μετρήσεων, φαίνεται ότι το μαγνητικό πεδίο μέσα στον πυρήνα του πλανήτη μας είναι περίπου 50 φορές ισχυρότερο από εκείνο που μπορούμε να μετρήσουμε στην επιφάνειά του. Είναι η πρώτη φορά που έχει διεξαχθεί μια τέτοια έρευνα .

Τα σέλη σχηματίζονται όταν σωματίδια από τις ηλιακές εκλάμψεις κτυπούν την μαγνητόσφαιρα της Γης

Μια ομάδα ειδικών μέτρησε το πλανητικό αυτό χαρακτηριστικό σε βάθος όχι λιγότερο από 2.90 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης, και επομένως ήταν σε θέση να λάβει ακριβείς μετρήσεις.
Με βάση αυτή την ανακάλυψη, οι ειδικοί λένε ότι μπορεί τώρα να είναι πιο εύκολο σε αυτούς να εξηγήσουν τις πηγές της θερμότητας που παίζουν σημαντικό ρόλο σε ένα ευρύ φάσμα διαδικασιών, που διεξάγονται στον πλανητικό πυρήνα.

Ως επί το πλείστον, οι πλανητικοί οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχουν τρεις κύριες πηγές θερμότητας στο εσωτερικό της Γης, αλλά η νέα ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει στην αναμόρφωση ή και να αλλάξουν αυτήν την πεποίθηση.

Μελέτες έχουν μέχρι σήμερα δείξει ότι οι υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να προέρχονται από τις υψηλές θερμοκρασίες που έμειναν από την πλανητική διαδικασία σχηματισμού της Γης, η οποία ξεκίνησε κάπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

Η δεύτερη πηγή οφείλεται στην απελευθέρωση της βαρυτικής ενέργειας. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτό συμβαίνει όταν τα βαρέα χημικά στοιχεία κινηθούν πιο μέσα στο εσωτερικό της Γης, πιέζοντας έτσι τα ελαφρύτερα στοιχεία προς την άκρη του πυρήνα.

Η τρίτη και τελευταία πηγή πιστεύεται ότι οφείλεται στην ραδιενεργό διάσπαση των στοιχείων. Μερικές από τις χημικές ουσίες μακράς διάρκειας ζωής ελευθερώνουν θερμότητα, όταν η διάσπαση περιλαμβάνει το θόριο, το ουράνιο και το κάλιο. Όμως η νέα μελέτη δείχνει ότι τα πιο πάνω δεν μπορεί να είναι η συνολική εικόνα.

"Μια μέτρηση του μαγνητικού πεδίου μας λέει ποιες είναι οι ενεργειακές απαιτήσεις και ποιες είναι οι πηγές θερμότητας”, εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας, ο Bruce A. Buffett.

Ο εμπειρογνώμονας αυτός είναι καθηγητή της Γης και των πλανητικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Berkeley (UCB). Ο ίδιος άφησε έκπληκτους τους πάντες όταν ανακοίνωσε ότι χρησιμοποίησε τη Σελήνη και τους πολύ μακρινούς πυρήνες των ενεργών γαλαξιών, ονομάζονται κβάζαρ, για τη διεξαγωγή της έρευνας του.

Ακόμη και οι μικρότερες μεταβολές στον άξονα περιστροφής της Γης μπορεί να ανιχνευθούν με ραδιοτηλεσκόπια, καθώς αυτοί παρατηρούν τις κινήσεις του πλανήτη μας, με βάση το σταθερό υπόβαθρο των ραδιοκυμάτων που εκπέμπουν οι κβάζαρ.

Την ίδια ώρα, τα δεδομένα εξετάστηκαν σε σχέση με το πώς η Σελήνη ασκεί βαρυτική έλξη πάνω στον πλανήτη μας, ενώ ο Buffett εξηγεί ότι η προσέγγιση αυτή λειτουργεί πολύ καλά.

"Εξακολουθώ να βρίσκω αξιοσημείωτο το γεγονός ότι μπορούμε να κοιτάξουμε στα απόμακρα κβάζαρ για να πάρουμε ιδέες στο βαθύ εσωτερικό του πλανήτη μας”, εξηγεί, προσθέτοντας ότι οι μελέτες αυτές θα μπορούσαν να μας επιτρέψουν ώστε να δημιουργήσουμε καλύτερα υπολογιστικά μοντέλα και προσομοιώσεις για το πώς λειτουργούν τα σωθικά του πλανήτη μας.

Η έρευνα πάνω στο μαγνητικό πεδίο του πυρήνα της Γης είναι επίσης σημαντική για την κατανόηση πώς λειτουργεί η μαγνητόσφαιρα. Ως γνωστόν το ανώτερο αυτό στρώμα της ατμόσφαιρας, λειτουργεί ως μηχανισμός άμυνας κατά των επιπτώσεων από τις βίαιες ηλιακές εκλάμψεις και άλλη ηλιακή ακτινοβολία.

Read more »

Τα πρώτα ρομπότ: από τον Τάλω μέχρι τα RUR

Δεν υπάρχει κάποιος ακριβής ορισμός, αλλά σύμφωνα με τη γενική άποψη το ρομπότ είναι μια προγραμματισμένη μηχανή που μιμείται τις ενέργειες ή την παρουσία ενός ευφυούς πλάσματος, συνήθως ενός άνθρωπου. Για να χαρακτηρισθεί ως ρομπότ, μια μηχανή πρέπει να είναι σε θέση να κάνει δύο πράγματα: 1) να λαμβάνει πληροφορίες από το περιβάλλον της και 2) να κάνει κάτι φυσικό, π.χ. να κινείται ή να χειρίζεται αντικείμενα. Το ρομπότ "RUR" πρωτοεμφανίστηκε στην ταινία του Karl Capek, "Rossum's Universal Robots". Η λέξη "ρομπότ" προέρχεται από το τσέχικο "robota", που σημαίνει το μόχθο ή την σκληρή εργασία σαν σκλάβος. Χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να περιγράψει τους εργαζομένους της βιομηχανίας, σε μία ταινία επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του '20, από τον τσέχο συγραφέα Karel Capek, που ονομαζόταν "Rossum's Universal Robots". Στην ιστορία, ένας επιστήμονας εφευρίσκει τα ρομπότ για να βοηθήσει τους ανθρώπους από την εκτέλεση απλών, επαναλαμβανόμενων στοιχειωδών εργασιών. Εντούτοις, μόλις τα ρομπότ χρησιμοποιηθούν για πολέμους, τότε επιτίθενται στους ιδιοκτήτες τους ανθρώπους και καταναλαμβάνουν τον κόσμο.
Μην ξεχνάμε βέβαια και την Αρχαία Ελλάδα, με τον Τάλω. O Τάλως ήταν ένα από τα πιο γνωστά αρχαία ρομπότ στην Ελλάδα . Κατασκευάστηκε από τον Θεό Ήφαιστο σαν δώρο στον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Ο Τάλως ήταν τεράστιος ανθρωπόμορφος και χάλκινος. Προστάτευε την Κρήτη από τους εχθρούς της κι επέβλεπε την εφαρμογή των νόμων. Μπορούσε να κινείται πολύ γρήγορα και ήταν σε θέση να κάνει σε μία μέρα τρεις φορές το γύρο της Κρήτης (μέση ταχύτητα 250 klm/h;). Είχε την δύναμη να εκσφενδονίζει τεράστιους βράχους εναντίων των αντιπάλων του ή να τους καίει με την καυτή αναπνοή του! Με αυτόν τον τρόπο απωθούσε τα εχθρικά πλοία προστατεύοντας την Κρήτη. Το όνομα Τάλως στην αρχαία Κρητική διάλεκτο σημαίνει και ήλιος. Όπως λέει ο μύθος, όταν οι Αργοναύτες επέστρεφαν απ' την Κολχίδα, με την δύναμη της μάγισσας Μήδειας κατάφεραν να καταστρέψουν τον Τάλω. Η Μήδεια κατάφερε να προκαλέσει σύγχυση στον Τάλω και τραυματίστηκε άσχημα στο πόδι του. Το αίμα έφυγε απ' την μία και μόνη φλέβα του σαν λιωμένο μέταλλο!

Read more »

Τα 10 καλύτερα πειράματα φυσικής

Ο Robert P. Crease, μέλος του τμήματος φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης στο Stony Brook και ιστορικός στο Εθνικό Εργαστήριο του Brookhaven, είχε ζητήσει σε έναν αριθμό φυσικών επιστημόνων να κατονομάσουν τα πιο υπέροχα πειράματα όλων των εποχών. Με βάση το κείμενο του George Johnson που δημοσιεύτηκε στο New York Times θα δούμε στη συνέχεια τα 10 πειράματα που ήρθαν πρώτα σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα.

Το πείραμα της διπλής σχισμής

Ο γάλλος φυσικός Louis de Broglie πρότεινε το 1924 ότι τα ηλεκτρόνια και άλλα τμήματα ύλης, τα οποία μέχρι τότε είχαν αντιμετωπιστεί μόνο ως υλικά σωματίδια, έχουν επίσης ιδιότητες κυμάτων όπως πλάτος και συχνότητα. Αργότερα (το 1927) η κυματική φύση των ηλεκτρονίων επαληθεύτηκε πειραματικά από τους C.J. Davisson και L.H. Germer στη Νέα Υόρκη και από τον G.P. Thomson στο Aberdeen της Σκοτίας.

Για να εξηγήσουν την υπόθεση αυτή οι φυσικοί συχνά χρησιμοποιούσαν ένα νοητικό πείραμα, στο οποίο το πείραμα του Young με τη διπλή σχισμή πραγματοποιείται με τη χρήση μίας δέσμης ηλεκτρονίων αντί για φωτόνια. Μία δέσμη ηλεκτρονίων προσκρούει σε ένα πέτασμα με δύο σχισμές από τις οποίες περνούνε τα ηλεκτρόνια και αποτυπώνονται σε μία επιφάνεια πίσω από το πέτασμα. Ακολουθώντας τους νόμους της κβαντομηχανικής η δέσμη των σωματιδίων θα χωριζόταν στα δύο και η σύνθεση των επιμέρους δεσμίδων θα αλληλεπιδρούσε με τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματιστεί το ίδιο σχήμα των φωτεινών και σκοτεινών λωρίδων, όπως γίνεται και με την περίπτωση που το πείραμα εκτελείται με μία φωτεινή δέσμη. Σύμφωνα με ένα άρθρο του Physics World, το 1961 ο Claus Jonsson του Tubingen πραγματοποίησε το πείραμα αυτό σε εργαστήριο.

Το πείραμα του Γαλιλαίου με την πτώση αντικειμένων

Ανακατασκευή του κεκλιμένου επιπέδου του Γαλιλαίου,που εκτίθεται στο Γερμανικό Μουσείο του Μονάχου.Στην ένθετη φωτογραφία πορτρέτο του Γαλιλαίου σε ηλικία 72 ετών από τον Φλαμανδό Γιούστους Σούστερμανς,επίσημο ζωγράφο της αυλής των Μεδίκων στη Φλωρεντία

Στα τέλη του 1500 υπήρχε η κοινή πεποίθηση ότι τα βαρύτερα αντικείμενα πέφτουν πιο γρήγορα από τα ελαφρύτερα. Το είχε πει και ο Αριστοτέλης άλλωστε. Είναι εντυπωσιακό το πόσα χρόνια πέρασαν μέχρι να βρεθεί κάποιος που να αμφισβητήσει το παλιό αυτό δόγμα που προήλθε από την αρχαία Ελλάδα.

Ο Galileo Galilei που ήταν μαθηματικός στο πανεπιστήμιο της Πίζας, τόλμησε να αμφισβητήσει αυτήν την τόσο κοινή πεποίθηση. Η ιστορία έχει παραμείνει στην παράδοση της επιστήμης ως εξής: λέγεται ότι έριξε δύο διαφορετικού βάρους αντικείμενα από την κορφή του πύργου της Πίζας, δείχνοντας ότι έφτασαν στο έδαφος την ίδια χρονική στιγμή. Η αμφισβήτησή του στον Αριστοτέλη μπορεί να του στοίχισε τη δουλειά του, αλλά έδωσε το μήνυμα ότι αυτό που ορίζει ο κοινός νους μπορεί σε μία επανεξέτασή του να καταρρεύσει.

Το πείραμα του Milikan με τις σταγόνες του λαδιού

Το πείραμα των σταγόνων του λαδιού ήταν η πρώτη άμεση και πειστική μέτρηση του ηλεκτρικού φορτίου ενός ηλεκτρονίου. Έγινε το 1909 από τον αμερικανό φυσικό Robert A. Milikan. Χρησιμοποιώντας έναν ψεκαστήρα αρώματος ψέκασε σταγόνες λαδιού μέσα σε έναν διαφανή θάλαμο. Στην κορυφή και στη βάση του θαλάμου υπήρχαν μεταλλικές πλάκες συνδεδεμένες με μπαταρία δημιουργώντας έναν θετικό και έναν αρνητικό πόλο. Εφόσον κάθε σταγονίδιο λάμβανε ένα ελάχιστο φορτίο στατικού ηλεκτρισμού καθώς ταξίδευε στον αέρα, η ταχύτητα της κίνησής του μπορούσε να ελεγχθεί με αλλαγές της τάσης στις δύο πλάκες. Όταν ο χώρος μεταξύ των δύο πλακών ιονίζεται με ακτινοβολία, τα ηλεκτρόνια του αέρα κολλάνε στα σταγονίδια του λαδιού προσδίδοντάς τους αρνητικό φορτίου. Ο Milikan παρατήρησε πολλά σταγονίδια μεταβάλλοντας την τάση και ελέγχοντας το αποτέλεσμα. Μετά από πολλές επαναλήψεις συμπέρανε ότι το φορτίο μπορεί να λάβει μόνο κάποιες συγκεκριμένες τιμές. Οι μικρότερες από τις τιμές αυτές αντιστοιχούν στο φορτίο του ηλεκτρονίου.

Η ανάλυση του φωτός μέσω ενός πρίσματος από τον Νεύτωνα

Ο Isaac Newton γεννήθηκε τη χρονιά που πέθανε ο Γαλιλαίος. Αποφοίτησε από το κολέγιο Trinity του Cambridge το 1665 και στη συνέχεια παρέμεινε κλεισμένος στο σπίτι του για δύο χρόνια μέχρι να περάσει η επιδημία της πανώλης. Όλον αυτόν τον καιρό είχε πολλές ιδέες που τον απασχολούσαν.

Διάθλαση του φωτός καθώς περνάει μέσα από πρίσμα

Σύμφωνα με την κοινή γνώμη της τότε εποχής το λευκό φως ήταν η καθαρότερη μορφή φωτός, ενώ τα διάφορά χρώματά του αποτελούσαν κάποιο είδος αλλαγών που θεωρούσαν ότι είχε υποστεί το φως. Για να ελέγξει την υπόθεση αυτή ο Νεύτωνας κατηύθυνε μία ακτίνα ηλιακού φωτός σε ένα πρίσμα και ανακάλυψε ότι αναλύεται σε ένα φάσμα χρωμάτων στον τοίχο. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής γνώριζαν το φαινόμενο του ουράνιου τόξου αλλά το θεωρούσαν ως ενός είδους όμορφη ανωμαλία. Τελικά ο Νεύτωνας κατέληξε ότι τα θεμελιώδη χρώματα του φωτός είναι το κόκκινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο, το πράσινο, το μπλε, το λουλακί και το βιολετί, καθώς και οι μεταξύ τους διαβαθμίσεις. Εκείνο που φαινόταν επιφανειακά τόσο απλό όπως μία ακτίνα φωτός, εάν το κοιτούσε κανείς σε μεγαλύτερο βάθος έκρυβε μία θαυμάσια πολυπλοκότητα.

Το πείραμα της συμβολής του φωτός από τον Young

Ο Νεύτωνας δεν είχε στα πάντα δίκιο. Μέσα από μία ποικιλία επιχειρημάτων κατάφερε να εγκαθιδρύσει στο επιστημονικό κατεστημένο την άποψη, ότι η φύση του φωτός είναι σωματιδιακή και όχι κυματική. Το 1803 ο Thomas Young, άγγλος γιατρός και φυσικός, πρότεινε ένα πείραμα. Έκανε μία τρύπα σε ένα παραθυρόφυλλο και το κάλυψε με ένα κομμάτι χαρτόνι στο οποίο είχε σχηματίσει μία μικρή τρύπα και ακολούθως χρησιμοποίησε έναν καθρέφτη για να εκτρέψει την ακτίνα φωτός που έμπαινε από την τρύπα αυτή. Στη συνέχεια πήρε μία λεπτή κάρτα και την τοποθέτησε με την κόψη της στη διαδρομή της ακτίνας, χωρίζοντάς την στα δύο. Το αποτέλεσμα ήταν μία σκιά που παρουσίαζε φωτεινές και σκοτεινές ζώνες, ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να εξηγηθεί με την υπόθεση ότι οι δύο φωτεινές δέσμες αλληλεπιδρούσαν σαν κύματα. Οι φωτεινές περιοχές σχηματιζόντουσαν εκεί που οι δύο κορυφές των κυμάτων συνέπιπταν, ενδυναμώνοντας η μία την άλλη, ενώ οι σκοτεινές περιοχές σχηματιζόντουσαν εκεί που η κορφή του ενός κύματος συναντούσε τη βάση του άλλου με αποτέλεσμα να αλληλοεξουδετερωθούν.

Με το πέρασμα των χρόνων το πείραμα αυτό επαναλήφθηκε με μία κάρτα η οποία είχε δύο τρύπες ώστε να χωρίζει στα δύο τη φωτεινή δέσμη. Αυτά τα επονομαζόμενα 'πειράματα διπλής σχισμής' αποτέλεσαν το πρότυπο για τον καθορισμό της κυματικής κίνησης. Ένα θέμα που έμελλε να αποκτήσει εξέχουσα σημασία τον επόμενο αιώνα, όταν έκανε την εμφάνισή της η κβαντική θεωρία.

Το πείραμα του Cavendish για τη μέτρηση της σταθεράς της βαρύτητας

Το πείραμα αυτό έγινε τη χρονιά 1797-98 από τον άγγλο επιστήμονα Henry Cavendish. Χρησιμοποίησε μια συγκεκριμένη μέθοδο και χρησιμοποίησε τον εξοπλισμό που κατασκεύασε ο συμπατριώτης του γεωλόγος John Michell, ο οποίος πέθανε το 1793. Η πειραματική διάταξη αποτελούνταν από μία ράβδο που ήταν κρεμασμένη ισορροπώντας στο κέντρο της, στις άκρες υπήρχαν δύο μικρά μεταλλικά σφαιρικά βάρη, ενώ σε μικρή απόσταση από αυτά υπήρχαν δύο βαριές σφαίρες από μολύβι. Η έλξη που εφάρμοζαν τα ζεύγη των βαρών μεταξύ τους προκαλούσε μία ελαφριά περιστροφή της ράβδου, μέσω της οποίας μπόρεσε να γίνει ο πρώτος υπολογισμός της τιμής για τη βαρυτική σταθερά G. Το πείραμα αυτό είναι ευρέως γνωστό ως 'το ζύγισμα της Γης', γιατί ο καθορισμός του G επέτρεψε να υπολογιστεί η μάζα της γης.

Ο Ερατοσθένης και η μέτρηση της περιφέρειας της Γης

 Ο παγκόσμιος χάρτης κατά τον Ερατοσθένη

Στο Ασουάν, περίπου 800 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, οι ηλιακές ακτίνες έπεφταν κάθετα το απόγευμα του θερινού ηλιοστασίου. Ο Ερατοσθένης (γεννήθηκε περίπου το 276 π.Χ.) πρόσεξε ότι την ίδια μέρα και ώρα στην Αλεξάνδρεια, το φως του ηλίου έπεφτε σε γωνία 7 μοιρών από την κατακόρυφο. Υπέθεσε πολύ σωστά ότι η απόσταση του ήλιου ήταν πολύ μεγάλη, ώστε οι ακτίνες του που φτάνουν στη γη καταλήγουν να είναι πρακτικά παράλληλες μεταξύ τους. Υπολογίζοντας την απόσταση μεταξύ του Ασουάν και της Αλεξάνδρειας μπόρεσε να μετρήσει την περιφέρεια της γης. Το ακριβές αποτέλεσμα των μετρήσεών του (που ήταν σε στάδια) είναι αμφίβολο και έτσι δεν είναι σίγουρη η ακρίβειά τους. Θεωρείται ότι ποικίλλει από 0,5 έως 17% σε σχέση με τις μετρήσεις που είναι αποδεκτές από τους σύγχρονους αστρονόμους.

Το πείραμα του Γαλιλαίου με τις σφαίρες που κυλάνε σε κεκλιμένα επίπεδα

Ο Γαλιλαίος συνέχισε να βελτιώνει τις ιδέες του σχετικά με την κίνηση των αντικειμένων. Πήρε μία επιφάνεια με μήκος περίπου 6 μέτρα και πλάτος 25 εκατοστά και σκάλισε στο κέντρο της ένα αυλάκι, όσο το δυνατόν πιο ίσιο και λείο. Το έγειρε ώστε να γίνει κεκλιμένο και άφησε να κυλήσουν μπρούτζινες σφαίρες διανύοντας διάφορες αποστάσεις, μετρώντας την κάθοδό τους με μία κλεψύδρα νερού. Σε κάθε κάθοδο μετρούσε το νερό που είχε τρέξει στην κλεψύδρα, το οποίο αντιστοιχούσε στο χρόνο που χρειάστηκε κάθε σφαίρα για να κυλήσει στην κεκλιμένη επιφάνεια, και σύγκρινε το αποτέλεσμα με την απόσταση που ταξίδεψε η σφαίρα.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η ταχύτητα κάθε κυλιόμενης σφαίρας θα έπρεπε να είναι σταθερή και ο διπλασιασμός του χρόνου κύλισης θα σήμαινε και διπλασιασμό του διαστήματος που διάνυσε. Ο Γαλιλαίος με το παραπάνω πείραμα έδειξε ότι το διάστημα είναι ανάλογο του τετραγώνου του χρόνου. Εάν διπλασιαστεί ο χρόνος, η σφαίρα θα διανύσει τετραπλάσια απόσταση. Ο λόγος είναι ότι η σφαίρα επιταχύνεται από τη βαρύτητα.

Η ανακάλυψη του πυρήνα από τον Rutherford

Όταν ο Ernest Rutherford έκανε πειράματα για τη ραδιενέργεια στο πανεπιστήμιο του Manchester του 1911, υπήρχε η πεποίθηση ότι τα άτομα αποτελούνταν από συμπαγείς μάζες με θετικό ηλεκτρικό φορτίο, ενώ στο εσωτερικό τους κυκλοφορούσαν ηλεκτρόνια (το μοντέλο του 'σταφιδόψωμου'). Αλλά όταν αυτός και οι συνεργάτες του εκτόξευσαν μικρά θετικά φορτισμένα σωματίδια (σωματίδια Α) προς ένα λεπτό φύλο χρυσού, με έκπληξη παρατήρησαν ότι ένα μικρό ποσοστό από αυτά αναπήδησε προς τα πίσω. Σαν σφαίρες που αναπηδούν όταν τις εκτοξεύει κανείς προς ένα ζελέ. Ο Rutherford διαπίστωσε ότι στην πραγματικότητα τα άτομα δεν ήταν τόσο συμπαγή όπως πιστευόταν μέχρι τότε. Το μεγαλύτερο μέρος της μάζας θα έπρεπε να είναι συγκεντρωμένο σε έναν μικροσκοπικό πυρήνα, ενώ τα ηλεκτρόνια θα έπρεπε να κυκλοφορούν γύρω από αυτόν. Αν και έχουν υπάρξει τροποποιήσεις του μοντέλου αυτού από την κβαντική θεωρία, η εικόνα αυτή του ατόμου έχει διατηρηθεί μέχρι και σήμερα.

Το εκκρεμές του Φουκώ

Πριν από μερικά χρόνια μία ομάδα επιστημόνων άφησαν να αιωρηθεί ένα εκκρεμές επάνω από το Νότιο Πόλο και παρατήρησαν την κίνησή του, επαναλαμβάνοντας ένα διάσημο πείραμα που είχε γίνει στο Παρίσι το 1851. Χρησιμοποιώντας ένα ατσάλινο νήμα με μήκος 67 μέτρα, ο γάλλος επιστήμονας Jean Bernard Leon Foucault άφησε μία σιδερένια σφαίρα βάρους 28 κιλών να αιωρηθεί από τον θόλο του Πάνθεου, κινούμενη μπροστά και πίσω. Για να καταγράψει την κίνησή της, στερέωσε μια μικρή ράβδο στη σφαίρα, η οποία αποτύπωνε την τροχιά του εκκρεμούς σε μία επιφάνεια στρωμένη με άμμο, στο έδαφος κάτω από τη σφαίρα.

Το κοινό παρατηρούσε με έκπληξη το εκκρεμές να κάνει μία κυκλική κίνηση, πράγμα που μπορούσε να διαπιστωθεί από τις ελαφρώς διαφορετικές γραμμές που αποτύπωνε στην άμμο η σφαίρα σε κάθε κίνησή της. Στην πραγματικότητα, η κυκλική κίνηση συνέβαινε στο πάτωμα του Πάνθεου και με αυτόν τον τρόπο ο Φουκώ κατάφερε να δείξει ότι η γη γυρίζει γύρω από τον άξονά της. Στο γεωγραφικό πλάτος που αντιστοιχεί στο Παρίσι, το εκκρεμές συμπλήρωνε έναν πλήρη κύκλο κάθε 30 ώρες, ενώ στο νότιο ημισφαίριο η κίνησή του θα ήταν αντίστροφη από την φορά των δεικτών του ρολογιού. Στον ισημερινό δε θα έκανε καμία κυκλική κίνηση. Στο Νότιο Πόλο η περίοδος μιας πλήρους περιστροφής της τροχιάς του εκκρεμούς διαπιστώθηκε ότι ήταν 24 ώρες.

Read more »

Έχει το νερό μνήμη και συνείδηση;

Έχει το νερό μνήμη και συνείδηση; Είναι δυνατόν το νερό να λειτουργεί όπως η μνήμη RAM ενός υπολογιστή αποθηκεύοντας στον "εγκέφαλό" του κάθε αλληλεπίδραση που συμβαίνει στον άμεσο περίγυρό του;

Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι έλεγε: "Το νερό είναι η κινητήριος δύναμη της φύσης". Πράγματι, δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς νερό. Ποια είναι όμως τα μυστικά που κρύβει αυτό το καταπληκτικό στοιχείο της φύσης; Πώς ήρθε στη Γη; Ποιος το έφερε και γιατί; Ερώτηματα που ίσως μόνο το ίδιο το ... νερό θα μπορούσε να απαντήσει.

Επιστημονικώς ανεξήγητο το νερό

Το νερό είναι ένα από τα πρώτα γήινα δημιουργήματα του Θεού. Κανένας επιστήμονας δεν μπόρεσε να εξηγήσει ποτέ γιατί η πυκνότητα του νερού αυξάνεται κάτω από το σημείο ψύξης ενώ αντίθετα μειώνεται πάνω από το σημείο ψύξης. Πρόκειται για μία μοναδική ιδιότητα του νερού που απασχόλησε ιδιαίτερα τον άνθρωπο στο μακρινό παρελθόν.

Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κάθε ιδιότητα του νερού είναι μοναδική και δεν μπορεί να εξηγηθεί απόλυτα με τους νόμους της φυσικής. Για παράδειγμα καμία επιστημονική κοινότητα δεν έχει εξηγήσει μέχρι σήμερα γιατί το νερό είναι το μόνο στοιχείο σε όλο τον πλανήτη που το συναντάμε σε τρεις μορφές: σε υγρή, σε στερεή και σε αέρια μορφή. Επίσης, βασικό ερώτημα παραμένει μέχρι σήμερα γιατί το νερό έχει την υψηλότερη τάση στην επιφάνειά του σε σχέση με όλα τα υγρά στοιχεία.

Το νερό έχει μνήμη!

Η απρόβλεπτη συμπεριφορά του νερού έχει απασχολήσει από τις δεκαετίες του '50 και '60 τους επιστήμονες. Μη μπορώντας να εξηγήσουν μία σειρά από δυσάρεστα περιστατικά όπως θανάτους επιστημόνων και μυστικών πρακτόρων μετά από κατανάλωση νερού κατέληξαν σε μία υπόθεση που αρχικώς φαινόταν εξωπραγματική: το νερό έχει μνήμη. Με κα΄ποιον ανεξήγητο ως τώρα μηχανισμό, καταφέρνει να "αποθηκεύσει" πληροφορίες, όπως περίπου ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής!

Τα επόμενα χρόνια έγιναν μία σειρά από πειράματα σε διάφορες χώρες του κόσμου που έδειξαν ότι το νερό "δέχεται" και "αποθηκεύει" κάθε εξωτερική επιρροή. "Συγκρατεί" και "θυμάται" ο,τιδήποτε συμβαίνει στο χώρο που το περιβάλλει και καθετί που έρχεται σε επαφή με το νερό αφήνει το "σημάδι" του σε αυτό.

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του νερού

Μπορεί οι πρόγονοί μας να είχαν καταλάβει τις ιδιαίτερες ικανότητες του νερού όταν άρχισαν να χρησιμοποιούν ασημένια δοχεία για να προσδώσουν στο νερό θεραπευτικές ιδιότητες. Το νερό αποτελεί σήμερα ένα από τα καλύτερα αντιβιοτικά για τις χώρες του Αφγανιστάν και του Ιράκ ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ο αμερικανικός στρατός έχει χρησιμοποιήσει τις θεραπευτικές ιδιότητες του νερού για να επουλώσει τις πληγές των τραυματισμένων στρατιωτών του.

Η δομή του νερού επηρεάζεται από τα συναισθήματά μας

Επιστημονικές μελέτες απέδειξαν ότι το νερό, όχι μόνο "θυμάται" αλλά η δομή του, επηρεάζεται ανάλογα με τα συναισθήματα των ανθρώπων. Άλλη θέση παίρνουν τα μόρια του νερού όταν αλληλεπιδρούν με θετικά συναισθήματα και άλλη όταν αλληλεπιδρούν με αρνητικά. Η δομή του νερού είναι πιο σημαντική από τη σύστασή του. Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα μόρια του νερού λειτουργούν σαν κύτταρα μνήμης στα οποία το νερό καταγράφει όλο το ιστορικό της αλληλεπίδρασής του με τον έξω κόσμο σαν μαγνητοταινία.

Σε αυτήν προφανώς την ιδιότητα του οφείλεται το γεγονός ότι πολλά από τα μέρη που θεωρούνται "στοιχειωμένα", βρίσκονται κοντά σε θάλασσες και ποτάμια. Ίσως να είναι το νερό που παγιδεύει τις "ψυχές", "θυμάται" τις συνθήκες θανάτου των ανθρώπων και δεν τους αφήνει να φύγουν μακρυά...

Read more »

Η γάτα του Schroedinger και κβαντική θεωρία

Η γάτα βρίσκεται σε ένα κουτί, όπου ένα φωτόνιο που εκπέμπεται συναντά ένα ημιεπαργυρωμένο καθρέπτη, από όπου το μέρος της κυματοσυνάρτησης του φωτονίου που τον διαπερνά πέφτει σε έναν ανιχνευτή ο οποίος, αν ενεργοποιειθεί, αυτόματα πυροδοτεί ένα όπλο και σκοτώνει το γάτο. Εαν αποτύχει να ανιχνεύσει το φωτόνιο ο ανιχνευτής, τότε η γάτα είναι ζωντανή.

Η γάτα του τίτλου μας είναι φανταστικό ζώο, αλλά ο Schroedinger ήταν πραγματικό πρόσωπο. Ο Erwin Schroedinger ήταν γερμανός επιστήμονας που συνέβαλε ουσιαστικά στην ανάπτυξη των εξισώσεων στα μέσα της δεκαετίας 1920,του κλάδου των επιστημών που σήμερα είναι γνωστός ως κβαντομηχανική. Το 1935 ο Erwin Schroedinger πρότεινε ένα διάσημο νοητικό πείραμα στο οποίο μια γάτα ήταν κάπως και ζωντανή και νεκρή συγχρόνως. Ο Schroedinger προσπαθούσε να καταδείξει τους περιορισμούς της κβαντομηχανικής: τα κβαντικά σωματίδια όπως τα άτομα μπορούν να είναι σε δύο ή περισσότερες διαφορετικές κβαντικές καταστάσεις συγχρόνως αλλά βέβαια, υποστήριζε, ένα κλασσικό αντικείμενο φτιαγμένο από μεγάλο αριθμό ατόμων, όπως μια γάτα, δεν θα μπορούσε να είναι σε δύο διαφορετικές καταστάσεις. Αλλά τον Ιούλιο του 2000 ο Jonathan Friedman και συνεργάτες του από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (SUNY) έχουν καταδείξει μιά μακροσκοπική κατάσταση για τη γάτα του Schrodinger για πρώτη φορά.

Η κβαντομηχανική θεωρία είναι το σημαντικότερο επίτευγμα της επιστήμης, πολύ σημαντικότερο και με πολύ μεγαλύτερες απευθείας πρακτικές εφαρμογές απ' ό,τι η θεωρία της σχετικότητας. Και επιπλέον, κάνει μερικές πολύ παράξενες προβλέψεις. Ο κόσμος της κβαντομηχανικής είναι στην πραγματικότητα τόσο περίπλοκος, ώστε ακόμη και ο Αlbert Einstein τον έβρισκε ακατανόητο και αρνιόταν να αποδεχθεί όλες τις συνέπειες της θεωρίας που ανέπτυξαν ο Schroedinger και οι συνεργάτες του. 0 Αlbert Einstein, όπως και πολλοί άλλοι επιστήμονες, θεωρούσε προτιμότερο να πιστεύει ότι οι εξισώσεις της κβαντομηχανικής ήταν περισσότερο ένα είδος μαθηματικού τρικ, το οποίο απλώς τύχαινε να είναι εύλογος οδηγός της συμπεριφοράς των ατομικών και υποατομικών σωματιδίων, αλλά ο οποίος απέκρυπτε κάποια βαθύτερη αλήθεια που αντιστοιχούσε περισσότερο προς την καθημερινή μας αίσθηση της πραγματικότητας. Διότι αυτό που λέει η κβαντομηχανική είναι ότι τίποτε δεν μας είναι γνωστό και ότι δεν μπορούμε να πούμε τίποτε για το τι κάνουν τα αντικείμενα όταν δεν τα παρατηρούμε. Η μυστηριώδης γάτα του Schroedinger επινοήθηκε για να κάνει σαφή τη διαφορά μεταξύ του κβαντικού και του καθημερινού κόσμου.

Οι παράξενες ιδιότητες της κβαντομηχανικής

Στην περιοχή της κβαντομηχανικής οι νόμοι της φυσικής όπως τους γνωρίζουμε από την καθημερινή εμπειρία παύουν πλέον να ισχύουν. Τα γεγονότα κυβερνώνται από τις πιθανότητες. Ενα ραδιενεργό άτομο, για παράδειγμα, θα μπορούσε να αποσυντεθεί εκπέμποντας ένα ηλεκτρόνιο, όπως ακριβώς θα μπορούσε και να μην το κάνει. Είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε μια πειραματική διάταξη με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχει πιθανότητα ακριβώς 50-50 ένα άτομο κάποιου ραδιενεργού υλικού να αποσυντεθεί σε καθορισμένη χρονική στιγμή και ένας ανιχνευτής να καταγράψει το γεγονός όταν πράγματι συμβεί. 0 Schroedinger, το ίδιο αναστατωμένος από τις συνέπειες της κβαντικής θεωρίας όπως και ο Einstein, προσπάθησε to 1935 να δείξει τον παραλογισμό αυτών των συνεπειών, επινοώντας ένα φανταστικό πείραμα στο οποίο μια γάτα τίθεται σε μιά κβαντική υπέρθεση ζωντανών και νεκρών καταστάσεων.

Συγκεκριμμένα για τις ανάγκες του νοητικού πειράματος μιά ζωντανή γάτα τοποθετείται σε κάποιο κλειστό δωμάτιο, ή κουτί που περιέχει ένα ραδιενεργό ύλικό, μαζί με μια φιάλη δηλητήριου, έτσι διαρυθμισμένα ώστε αν η ραδιενεργός αποσύνθεση πράγματι συνέβαινε να σπάσει η φιάλη με το δηλητήριο και να πεθάνει η γάτα. Στον καθημερινό μας κόσμος υπάρχει μια πιθανότητα 50-50 η γάτα να πεθάνει, και χωρίς να κοιτάξουμε στο εσωτερικό του κουτιού μπορούμε να πούμε, αρκετά εύκολα, ότι η γάτα που βρίσκεται μέσα είναι είτε ζωντανή είτε νεκρή.

Που όμως συναντούμε την παραξενιά του κβαντικού κόσμου; Σύμφωνα με τη θεωρία, καμιά από τις δύο δυνατότητες που υπάρχουν για το υλικό, και επομένως και για τη γάτα, δεν είναι πραγματική, εκτός και αν παρατηρηθεί. Η ατομική αποσύνθεση ούτε έχει συμβεί ούτε δεν έχει συμβεί και η γάτα ούτε έχει πεθάνει ούτε ειναι ζωντανή, μέχρις ότου κοιτάξουμε στο εσωτερικό του κουτιού και δούμε τι έγινε!

Οι θεωρητικοί που αποδέχονται την καθαρή εκδοχή της κβαντομηχανικής ισχυρίζονται ότι η γάτα υπάρχει σε κάποια απροσδιόριστη κατάσταση, ούτε ζωντανή ούτε νεκρή, έως ότου κάποιος παρατηρητής κοιτάξει στο κουτί και δει πώς παν τα πράγματα. Τίποτε δεν είναι πραγματικό, εκτός εάν παρατηρείται.
Η ιδέα ήταν ανάθεμα μεταξύ άλλων και για τον Einstein. Σε ό, τι αφορά τη μη πραγματική κατάσταση της γάτας του Schroedinger, την είχε απορρίψει, υιοθετώντας ότι θα έπρεπε να υπάρχει κατά βάθος κάποιος ωρολογιακός μηχανισμός (συγκεκαλυμμένες μεταβλητές ή παράμετροι), ο οποίος και κατευθύνει τη θεμελιώδη πραγματικότητα των καταστάσεων. Ξόδεψε πολλά χρόνια προσπαθώντας να επινοήσει διάφορα τεστ τα οποία ίσως αποκάλυπταν αυτή τη θεμελιώδη πραγματικότητα, αλλά πέθανε πριν καταστεί δυνατό να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο πείραμα.

Είναι αλήθεια πως αυτό το κλουβί με τη γάτα δίνει ακριβώς το παράδειγμα που χρειάζονται οι Φυσικοί για να δείξουν τη δύναμη της ερμηνείας των πολλών κόσμων στην κβαντομηχανική. Η έκπληξη βρίσκεται στο ότι τα ίχνη οδηγούν όχι σε μία πραγματική, αλλά σε δύο γάτες!

Οι εξισώσεις της κβαντομηχανικής μας λένε ότι στο εσωτερικό του κλουβιού του περίφημου πειράματος με τη σκέψη, που επινόησε ο Schroedinger υπάρχουν παραλλαγές μιας κυματοσυνάρτησης "ζωντανής γάτας» και «νεκρής γάτας» που και οι δύο είναι το ίδιο πραγματικές. Η τυπική ερμηνεία της σχολής της Κοπενχάγης θεωρεί αυτές τις δυο δυνατότητες από διαφορετική προοπτική και ισχυρίζεται, κατ' επέκταση, ότι αμφότερες οι κυματικές συναρτήσεις είναι ισοδύναμα μη πραγματικές και ότι μία μόνον από αυτές αποκρυσταλλώνεται ως πραγματική όταν κοιτάξουμε στο εσωτερικό του κλουβιού.

Η ερμηνεία που δίνουν ορισμένοι φυσικοί αποδέχεται και τις δυο κβαντικές συναρτήσεις όπως ακριβώς έχουν και ισχυρίζεται ότι και οι δύο γάτες είναι πραγματικές. Υπάρχει μια ζωντανή γάτα και υπάρχει και μια νεκρή γάτα. Βρίσκονται όμως σε διαφορετικούς κόσμους. Το ραδιενεργό υλικό στο εσωτερικό του κλουβιού δεν επρόκειτο συγχρόνως να είχε αποσυντεθεί ή να μην είχε αποσυντεθεί, αλλά τα έκανε και τα δυο.
Δύο καταστάσεις μπορεί να δημιουργήθηκαν στη μία το ραδιενεργό άτομο αποσυντέθηκε και η γάτα απεβίωσε, ενώ στην άλλη το άτομο δεν αποσυντέθηκε και η γάτα είναι ζωντανή. Μοιάζει σαν επιστημονική φαντασία αλλά πηγαίνει πολύ βαθύτερα από οποιαδήποτε επιστημονική φαντασία και βασίζεται στις μαθηματικές εξισώσεις της κβαντομηχανικής.

Νέα πειράματα ενισχύουν την κβαντική θεωρία

Η ιδέα αυτή παρέμεινε σαν μια θεωρητική παραξενιά μέχρι τη δεκαετία του '80 όταν προτάθηκε ότι, υπό τους κατάλληλους όρους, ένα μακροσκοπικό αντικείμενο με πολλούς μικροσκοπικούς βαθμούς ελευθερίας θα μπορούσε να συμπεριφερθεί σαν κβαντικομηχανικό σωματίδιο, υπό τον όρο ότι αυτό έχει αποσυνδεθεί αρκετά από το περιβάλλον του. Αν και πολλή πρόοδος έχει σημειωθεί στην επίδειξη της μακροσκοπικής κβαντικής συμπεριφοράς των διάφορων συστημάτων όπως σε υπεραγωγούς, σε μαγνήτες νανοκλίμακας, σε ιόντα παγιδευμένα και ψυχθέντα με λέιζερ, σε φωτόνια μιάς μικροκυματικής κοιλότητας και σε C₆₀ μόρια, δεν έχει υπάρξει καμία πειραματική επίδειξη μιάς κβαντικής υπέρθεσης αληθινών μακροσκοπικών ευδιάκριτων καταστάσεων.

Το καλοκαίρι όμως του 1982, στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, στη Γαλλία, μια ομάδα με επικεφαλής τον Αλαίν Ασπέ ολοκλήρωσε μια σειρά πειραμάτων που είχαν σχεδιαστεί για την καταγραφή της πραγματικότητας που βρίσκεται κάτω από τον μη πραγματικό κόσμο των κβάντα. Σ' αυτή την κατά βάθος πραγματικότητα - τον θεμελιώδη ωρολογιακό μηχανισμό - δόθηκε η ονομασία συγκεκαλυμμένες παράμετροι και το πείραμα αφορά στη συμπεριφορά δύο φωτονίων , που κινούνται από μία πηγή προς αντίθετες κατευθύνσεις. Τα δυο φωτόνια της ίδιας πηγής μπορούν να παρατηρηθούν από δύο ανιχνευτές οι οποίοι μετρούν μία ιδιότητα που ονομάζεται πολικότητα. Σύμφωνα με την κβαντική θεωρία αυτή η ιδιότητα δεν υπάρχει έως ότου μετρηθεί. Σύμφωνα με την ιδέα των συγκεκαλυμμένων παραμέτρων, κάθε φωτόνιο έχει μία «πραγματική» πολικότητα από τη στιγμή που δημιουργείται. Επειδή τα δύο φωτόνια εκπέμπονται ταυτοχρόνως οι πολικότητές τους είναι συσχετισμένες. Αλλά η φύση της συσχετίσεως που πράγματι καταγράφεται είναι διαφορετική σύμφωνα προς τις δύο όψεις της πραγματικότητος.

Τα αποτελέσματα αυτού του αποφασιστικού πειράματος είναι αναμφισβήτητα. Το είδος του συσχετισμού που προβλέπεται από τη θεωρία των συγκεκαλυμμένων παραμέτρων δεν βρέθηκε, και επιπλέον, για μια ακόμη φορά όπως προβλεπόταν από την κβαντική θεωρία, η μέτρηση που γίνεται πάνω στο ένα φωτόνιο έχει ακαριαία επίδραση στη φύση του άλλου φωτονίου. Κάποια αλληλεπίδραση τα συνδέει, χωρίς να μπορεί να εξιχνιαστεί, παρόλο ότι κινούνται προς αντίθετες κατευθύνσεις με την ταχύτητα του φωτός και η θεωρία της σχετικότητος μας λέει ότι τίποτε δεν μπορεί να ταξιδέψει ταχύτερα από το φως. Τα πειράματα απέδειξαν ότι δεν υπάρχει καμιά κατά βάθος πραγματικότητα στον κόσμο. Η «πραγματικότητα», με την καθημερινή αίσθηση που έχουμε γι' αυτήν , δεν είναι καλός οδηγός όταν σκεφτόμαστε τα στοιχειώδη σωματίδια που απαρτίζουν το σύμπαν. επιπλέον, την ίδια στιγμή αυτά τα σωματίδια φαίνεται ότι είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα σε ένα αδιαίρετο όλον, καθένα ενήμερο του τι συμβαίνει στα άλλα.

Αλλά και κατά τη διάρκεια του 2000 δημοσιεύτηκαν πειραματικά στοιχεία που δείχνουν ότι μια υπεραγώγιμη κβαντική συσκευή παρέμβασης (superconducting quantum interference devices -SQID) μπορεί να τεθεί σε μιά υπερθεση δύο κατάστασεων μαγνητικής ροής: Μία κατάσταση που αντιστοιχεί σε μερικά microamperes του ρεύματος που ρέει κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού, και μιά άλλη που αντιστοιχεί στο ίδιο ποσό του ρεύματος αλλά που ρέει αντίθετο προς την φορά των δεικτών του ρολογιού.

Συγκεκριμμένα πριν από λίγους μήνες (Ιούλιος 2000) ο Jonathan Friedman και συνεργάτες του από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (SUNY) αλλά και στο Delft έχουν καταδείξει μιά μακροσκοπική κατάσταση για τη γάτα του Schrodinger για πρώτη φορά. Οι συσκευές που χρησιμοποιούν έχουν σχήμα δακτυλίου, στις οποίες σταθερά ρεύματα, φιαγμένα από δισεκατομμύρια ζευγάρια ηλεκτρονίων, μπορούν να κυκλοφορήσουν είτε προς την φορά των δεικτών του ρολογιού είτε αντίθετα χωρίς αποσύνθεση.
Η συσκευή τους αυτή γίνεται από το νιόβιο, που είναι υπεραγώγιμο στις θερμοκρασίες των 40 millikelvin που χρησιμοποιούνται στο πείραμα, και από οξείδιο του αργιλίου, το οποίο ενεργεί ως εμπόδιο. Μια ασπίδα παλλάδιου και χρυσού προστατεύει τη συσκευή από τις αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον που ειδάλλως θα εμπόδιζε τις κβαντικές υπερθέσεις που μελετώνται στο πείραμα.

Το σύστημα μπορεί να αναπαρασταθεί σαν ένα πηγάδι δυναμικού με δύο ελάχιστα, και τα δύο περιέχουν αρκετές καταστάσεις δεσμεύσεων, που χωρίζονται από ένα φράγμα. Ο Friedman και οι συνάδελφοι του αρχίζουν με ένα ρεύμα περίπου 1 microamp που ρέει, για παράδειγμα, στην κατεύθυνση κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Έπειτα φωτίζουν το SQUID με μικροκύματα που διεγείρουν το σύστημα σε μιά κατάσταση κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού με την υψηλότερη ενέργεια. Το σύστημα μπορεί τώρα να αλλάξει από την μία κατάσταση (κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού) στην αντίθετη προς την φορά των δεικτών του ρολογιού, και ξανά πάλι αντίθετα.

Ουσιαστικά η ερώτηση είναι εάν το σύστημα θυμάται ή ξεχνά την κβαντική κατάσταση του καθώς αλλάζει. Για να απαντήσει σε αυτό η ομάδα των φυσικών μετρά την πιθανότητα της εύρεσης του ρεύματος που ρέει στην αντίθετη προς την φορά των δεικτών του ρολογιού κατεύθυνση καθώς η μορφή του διπλού-φρεατίου δυναμικού αλλάζει. Τα αποτελέσματα είναι ακριβώς όπως προβλέπονται με να υποθέσουν ότι το σύστημα είναι σε μιά μακροσκοπική υπέρθεση των καταστάσεων. Η διαφορά μεταξύ των δύο καταστάσεων αντιστοιχεί σε ένα ρεύμα 2 έως 3 microamps ή σε μια μαγνητική ορμή των 10 δισεκατομμυρίων κατά Bohr magnetons, η οποία είναι "αληθινά μακροσκοπική" σύμφωνα με τον Friedman και τους συναδέλφους του.

Επίλογος

Η αναζήτηση για τη γάτα του Schroedinger ήταν η αναζήτηση της κβαντικής πραγματικότητας. Από αυτή τη σύντομη περιγραφή ίσως φανεί ότι η έρευνα έχει αποδειχθεί άκαρπη, εφόσον δεν υπάρχει πραγματικότητα με την καθημερινή έννοια του όρου. Αλλά αυτά δεν είναι καθόλου το τέλος της ιστορίας, και αυτή η αναζήτηση ίσως μας οδηγήσει σε μια νέα κατανόηση που υπερβαίνει, και παρ' όλα αυτά περιέχει, τη συνηθισμένη ερμηνεία της κβαντομηχανικής. Το μονοπάτι είναι μακρύ και αρχίζει με κάποιον επιστήμονα (τον Schroedinger) ο οποίος θα μπορούσε και να ήταν περισσότερο τρομοκρατημένος από τον Einstein εάν μπορούσε να δει τις απαντήσεις που σήμερα έχουμε στα ερωτήματα που τον παίδευαν. 0 Ισαάκ Νεύτων, μελετώντας τη φύση του φωτός πριν τρεις αιώνες, ούτε που θα μπορούσε να έχει ιδέα για το ότι περπατούσε στο μονοπάτι που οδηγεί στη γάτα του Σραίντιγκερ.

Read more »

Ελληνική Γλώσσα και Υπολογιστές

Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.

Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.

Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο

άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει.


Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.
Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων.

Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες.


Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως ..

Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του

προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.

Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας.

Στον Ίμυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται.


Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας .


Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές.


Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα,ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο) εννοείται με το αμ (σημαίνον).


Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμματικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.


ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ.

η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ,

γεωμετρία = γη +μετρώ,

προφητεία = προ + φάω,

άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).


Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος , Γνώσεις και Νεύτων αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες.


Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση.


Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη

=...LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ....,

κυκλο...., ΦΩΝΟ...., ΜΑΚΡΟ...., ΜΙΚΡΟ...., ΔΙΣΚΟ...., ΓΡΑΦΟ...,

ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ..., ΣΥΜ..., κ.λπ..


ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες.


Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.


Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για

Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.

Read more »