Ωμοπλατοσκοπία: το "διάβασμα" της σπάλας του αρνιού!

Η σπάλα του αρνιού, σύμφωνα με την παράδοση, έχει σημάδια και "μαντικές ικανότητες" το οποία οι αρχαίοι Έλληνες μελετούσαν προσεχτικά. Μάλιστα, σε πολλές ορεινές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας διατηρείται μέχρι σήμερα η πίστη ότι το αρνί διαθέτει "προφητικές" δυνάμεις, οπότε οι χωρικοί και ιδιαίτερα οι βοσκοί, επιδίδονται στην "ωμοπλατοσκοπία", προφητεύοντας το μέλλον, με "οδηγό" την πλάτη του σφαγίου.

Άλλοτε πάλι "διαβάζουν" τον καιρό στην ωμοπλάτη του ζώου για να δουν αν θα είναι καλός τις επόμενες μέρες για να προγραμματίσουν τις αγροτικές τους εργασίες. Τι είναι όμως η ωμοπλατοσκοπία; Μία απόκρυφη επιστήμη, ένα είδος μαντείας ή μια παράδοση με βαθιές ρίζες;

Το διάβασμα της σπάλας του αρνιού

Το έθιμο της ωμοπλατοσκοπίας ξεκινάει από τους αρχαίους έλληνες, οι οποίοι πίστευαν πολύ στη δύναμη των οιωνών. Στα πλαίσια αυτά θεωρούσαν ότι μπορούσαν να προβλέψουν το μέλλον, παρατηρώντας την πλάτη του ψημένου αρνιού!

Τα καλά και τα κακά μαντάτα ήταν "γραμμένα ανεξίτηλα" στην πλάτη του ζώου. Καλύτεροι "ωμοπλατοσκόποι" ήταν οι βοσκοί, που μέχρι και σήμερα γνωρίζουν τα μυστικά που κρύβει η πλάτη του αρνιού!

Η "ωμοπλατοσκοπία", μελετά τη σπάλα του ψημένου αρνιού. Συγκεκριμένα "διαβάζει" τις γραμμές που υπάρχουν κατά μήκος της πλάτης του ζώου! Η βαθουλωτή γραμμή επάνω στην πλάτη, προς το χοντρό μέρος είναι κακό σημάδι. Η σκιά είναι αρρώστια. Αν το νεύρο της είναι δυναμωμένο θα πάνε καλά τα οικονομικά του σπιτιού. Κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ότι για να "δείξει" η πλάτη του αρνιού καθαρά τα σημάδια και για να μπορούν να τα ερμηνεύσουν στη συνέχεια πρέπει το ζωντανό αρνί του να έχει κοιμηθεί τουλάχιστον δύο νύχτες στην αυλή του σπιτιού !!

Ωμοπλατοσκοπία και Επανάσταση του 1821

Το διάβασμα της πλάτης του αρνιού, χρησιμοποιούσαν σε μεγάλο βαθμό και οι αγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Πίστευαν πως με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να προβλέψουν την έκβαση μιας μάχης και γι αυτό αμέσως μόλις έτρωγαν τα αρνιά, ο γεροντότερος από αυτούς, έσπευδε να "διαβάσει" το μέλλον!

Μία χαρακτηριστική σκηνή ωμοπλατοσκοπίας, υπάρχει στην ταινία "Μαντώ Μαυρογένους", που την ενσαρκώνει η αξέχαστη Τζένη Καρέζη, η οποία ζητάει από το γέρο μάντη, Λαυρέντη Διανέλλο, να της διαβάσει την τύχη της στη σπάλα του αρνιού.

Δεν πρόκειται για έμπνευση του σεναριογράφου, αλλά για γεγονός βγαλμένο από την παράδοση, γι αυτό και βλέπουμε το γέρο "μάντη" να μελετάει προσεχτικά όσα "προμηνύει" η σπάλα του αρνιού. Εξετάζει τα σημάδια της ωμοπλάτης και βγάζει τα "μαντέματα" που είναι δυσοίωνα για την αγωνίστρια της ελληνικής Επανάστασης.

Της λέει χαρακτηριστικά: "Καπετάνισσα, βλέπω μία μεγάλη αγάπη με ένα παλικάρι από ψηλή γενιά". Ξαφνικά το βλέμμα του σκοτεινιάζει αλλά η Μαντώ Μαυρογένους του ζητάει να συνεχίσει. Και εκείνος κάνει όπως προστάζει η αφέντρα: "Ύστερα βλέπω μοναξιά, χωρισμό και κλάμα, πολύ κλάμα".

Αυτό προκαλεί και την αγανάκτηση του Δημήτριου Υψηλάντη, ο οποίος ως γόνος εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας, δεν πιστεύει σε τέτοιες δεισιδαιμονίες. Όμως οι προφητείες βγήκαν αληθινές, ο έρωτας της Μαντώ Μαυρογένους με τον Δημήτριο Υψηλάντη στάθηκε άτυχος και εκείνη έμεινε στοιχειωμένη από το θάνατο του αγαπημένου της.

Read more »

Ρήσεις του ΡΗΓΑ ΒΕΛΕΣΤΙΛΝΗ

Μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο Ρήγας Βελεστινλής είναι  μία από τις μοναδικές φυσιογνωμίες του Νεώτερου Ελληνισμού και του Βαλκανικού χώρου :
Διαφωτιστής-Επαναστάτης-Μάρτυρας-Πολιτικός-στρατιωτικός νούς


Οραματιστής μιας δημοκρατικής πολιτείας των Βαλκανικών λαών, μετά την αποτίναξη της οθωμανικής τυραννίας.
Δεν ευτύχησε λόγω της προδοσίας να δει ελεύθερους από τη σουλτανική τυραννία τους βαλκανικούς λαούς. Το επαναστατικό του ωστόσο μήνυμα ατσάλωσε τους σκλαβωμένους στην απόφασή τους για επανάσταση και λίγα χρόνια αργότερα ο σπόρος της λευθεριάς βλάστησε στα Βαλκάνια. 

Σε μία καλαίσθητη έκδοση προσφέρονται πενήντα χαρακτηριστικές ρήσεις του Ρήγα  που συλλέχθηκαν από τα έργα του και οι οποίες αναφέρονται στα μεγάλα θέματα του ανθρώπου :
την ελευθερία, την παιδεία, τη δικαιοσύνη, τη φιλία, τη δημοκρατία, την πατρίδα, την ισονομία, την ανεξιθρησκία, τη γλώσσα, το καθήκον. 

1.    "Οποιος ελεύθερα συλλογάται συλλογάται καλά".
        Φυσικής απάνθισμα, σελ. 24

2.    "Κάλλιο  ’ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή".           
        Θούριος, στιχ. 7-8

3.    "Ολοι χωρίς εξαίρεσιν έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα".
        Τα Δίκαια του Ανθρώπου, άρθρο 22

4.    "Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή με την οποίαν λάμπουν τα ελεύθερα έθνη".
        Τα Δίκαια του Ανθρώπου, άρθρο 22

5.    "Ο ιερός τη πατρίδος έρως εμφωλεύει εις την καρδίαν, και η καρδία δεν γηράσκει ποτέ".
        Ηθικός Τρίπους, σελ. 118

6.    "Η Πατρίς έχει να καταστήση σχολεία εις όλα τα χωρία δια τα αρσενικά και θηλυκά παιδία".
        Τα Δίκαια του Ανθρώπου, άρθρο 22

7.    "Κάλλιο για την πατρίδα κανένας να χαθή  ή να κρεμάση φούντα για ξένον στο σπαθί".
        Θούριος, στίχ. 57-58

8.    "Για την Πατρίδα όλοι νά ’χωμεν μιά καρδιά".
        Θούριος, στίχ. 42

9.     "Καιρός είν’ της Πατρίδος ν’ ακούστε τη λαλιά".
         Θούριος, στίχ. 80

10.   "Ας καταβάλουν ευμενώς έκαστος έρανον ό,τι βούλεται, οπού,  βοηθούμενονπανταχόθεν, να αναλάβη
          το πεπτωκός Ελληνικόν Γένος".
          Φυσικής Απάνθισμα, σελ. θ’, "Προς τους αναγνώστας"

11.    "Στην πίστιν του καθένας ελεύθερος να ζη".         
           Θούριος, στίχ. 43

12.    "Οι άνθρωποι δεν αμαρτάνουν, αν ερευνούν το αποτέλεσμα και τον λόγον Του (του Δημιουργού)".
           Φυσικής απάνθισμα, σελ. 40

13.    "Πάντοτε επισφαλείς αι επίνοιαι και των πλέον σοφών ανθρώπων".
           Φυσικής Απάνθισμα, σελ. 64

14.    "Υπό την τυραννίαν του Οθωμανικού δεσποτισμού κανένας, οποιασδήποτε τάξεως και θρησκείας, δεν
            είναι σίγουρος μήτε δια την ζωήν του, μήτε δια την τιμήν του, μήτε δια τα υποστατικά του".
            Επαναστατική Προκήρυξις

15.    "Να μήν αφεθώσιν ουδέποτε να καταπατώνται ως σκλάβοι εις το εξής από την απάνθρωπον
           τυραννίαν".
            Επαναστατική Προκήρυξις

16.    "Ολοι οι άνθρωποι, Χριστιανοί και Τούρκοι, κατά φυσικόν λόγον είναι ίσοι".
           Τα Δίκαια του Ανθρώπου, άρθρο 3

17.    "Οι Νόμοι νάν’ ο πρώτος και μόνος οδηγός".
           Θούριος, στίχ. 25

18.    "Ο Νόμος είναι ο αυτός δια το πταίσμα και αμετάβλητος, ήγουν δεν παιδεύεται ο πλούσιος
           ολιγώτερον και ο πτωχός περισσότερον δια το αυτό σφάλμα, αλλ’ ίσια-ίσια".
           Τα Δίκαια του Ανθρώπου, άρθρο 3

19.    "Ο Νόμος είναι εκείνη η ελευθέρα απόφασις, οπού με την συγκατάθεσιν όλου του λαού έγινεν".
            Τα Δίκαια του Ανθρώπου, άρθρο 4

20.    "Η Ελευθερία είναι εκείνη η δύναμις οπού έχει ο άνθρωπος εις το κάμη όλον εκείνο, οπού δεν βλάπτει
           εις τα δίκαια των γειτόνων του".
           Τα Δίκαια του Ανθρώπου, άρθρο 6

21.    "Το ηθικόν σύνορον της Ελευθερίας είναι τούτο το ρητόν: Μη κάμης εις τον άλλον εκείνο οπού δεν
            θέλεις να σε κάμουν".
            Τα Δίκαια του Ανθρώπου, άρθρο 6

22.    "Το δίκαιον του να φανερώνωμεν την γνώμην μας και τους συλλογισμούς μας, τόσον με την
           τυπογραφίαν, όσον και μέ άλλον τρόπον δεν είναι εμποδισμένον".
           Τα Δίκαια του Ανθρωπου, άρθρο 7

23.    "Ο Νόμος έχει χρέος να διαφεντεύη την κοινήν ελευθερίαν όλου του έθνους και εκείνην του κάθε
           ανθρώπο"..
           Τα Δίκαια του Ανθρώπου, άρθρο 9

24.   "Ολον το έθνος αδικείται, όταν αδικείται ένας μόνος πολίτης".
          Τα Δίκαια του ανθρώπου, άρθρο 23

25.    "Κανένας δεν έχει το δίκαιον να στοχάζεται τον εαυτόν του απαραβίαστον περισσότερον από τους
           άλλους".
           Τα Δίκαια του ανθρώπου, άρθρο 31

26.    "Κανένας δεν αντιστέκεται, όταν ηξεύρη πως θέ να λάβη το δίκαιόν του με την συνδρομήν του Νόμου".
           Τα Δίκαια του Ανθρώπου, άρθρο 33

27.    "Οταν η διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το
           να κάμη ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρή τους
           τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη
           του".
            Τα Δίκαια του Ανθρώπου, άρθρο 35

28.    "Παρασταίνει όλον το ’Εθνος το πλήθος του λαού, το οποίον είναι ως θεμέλιον της εθνικής
            παραστήσεως και όχι μόνον οι πλούσιοι και οι προεστοί".
            Το Σύνταγμα, άρθρο 21

29.    "Κανένας πολίτης δεν εξαιρείται από την τιμίαν υποχρέωσιν του να συνεισφέρη κατά την δύναμιν και τα
           πλούτη του  τα εις δημοσίας ανάγκας δοσίματα".
           Το Σύνταγμα άρθρο 101

30.    "Η γενική δύναμις της Δημοκρατίας συνίσταται εις ολόκληρον το έθνος".
            Το Σύνταγμα, άρθρο 107

31.    "Ως πότ’ οφικιάλιος (αξιωματούχος) σε ξένους βασιλείς; έλα να γίνης στύλος δικής σου της φυλής".
           Θούριος,  στίχ. 55-56

32.    "Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξωρισμένους από την
           πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας".
           Το Σύνταγμα, άρθρο 120

33.    "Για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί, πως είμασθ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθή".
           Θούριος, στίχ. 47-48

34.    "Οι ’Ελληνες…απαρνούνται και δεν δίδουν υποδοχήν και περιποίησιν εις τους Τυράννους".
           Το Σύνταγμα, άρθρο 120

35.    "Οι ’Ελληνες…δεν κάνουν ποτέ ειρήνην με ένα εχθρόν, οπού κατακρατεί τον ελληνικόν τόπον".
           Το Σύνταγμα, άρθρο 121

36.    "Ως πότε παλληκάρια, να ζώμεν στα στενά μονάχοι, σαν λιοντάρια, στες ράχες, στα βουνά;".
           Θούριος, στίχ. 1-2

37.    "Τι σ’ ωφελεί αν ζήσης και είσαι στη σκλαβιά; στοχάσου πως σε ψένουν  καθ’ ώραν στη
           φωτιά".           
           Θούριος, στίχ. 9-10

38.    "Συμβούλους προκομένους, με πατριωτισμό, να βάλωμεν εις όλα να δίνουν ορισμόν".                
           Θούριος, στίχ. 23-24

39.    "Σταυρός, η πίστις και καρδιά, δουφέκια και καλά σπαθιά, γκρεμίζουν Τυραννίαν, τιμούν
           Ελευθερίαν".
           Υμνος Πατριωτικός, στροφή 14

40.    "Κ’ η αναρχία ομοιάζει την σκλαβιά"
           Θούριος, στίχ. 27.

41.    "Στην γνώμη των τυράννων να μην ελθώ ποτέ, μήτε να τους δουλεύω, μήτε να πλανηθώ.
           Εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.             
            Θούριος, στίχ. 33-35

42.    "Σας κράζη η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί ζητά την συνδρομήν σας με μητρικήν φωνή".
           Θούριος, στίχ. 85-86

43.    "Με μια καρδίαν όλοι, μια γνώμην, μια ψυχή, κτυπάτε του Τυράννου την ρίζαν, να χαθή".
           Θούριος, στίχ. 105-106

44.    "Να λάμψη πάλιν Λευθεριά, ως ήτον τότε μια φορά".
           Υμνος Πατριωτικός, στροφή 20

45.    "Πως οι προπάτορές μας ωρμούσαν σαν θεριά για την ελευθερίαν πηδούσαν στη φωτιά".
           Θούριος στίχ. 117-118

46.    "Να σφάξωμεν τους λύκους, που τον ζυγόν βαστούν και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους
           τυραννούν".
           Θούριος, στίχ. 121-122

47.    "Εις την δικαιοσύνην να σκύψη ο εχθρός".
           Θούριος, στίχ. 124

48.    "Αυτοί (οι καπετανέοι) Τυράννους δεν ψηφούν, κ’ ελεύθεροι στον κόσμον ζουν, πλούτος, ζωή, τιμή
           τους, είν’ μόνο το σπαθί τους".
           Υμνος Πατριωτικός, στροφή 32

49.    "Πάντοτε η σταθερότης είναι πράγμα επαινετόν αυτή έχει τα πρωτεία πολλών άλλων αρετών".
           Ηθικός Τρίπους σελ.187

50.    "Σταθερός ας διαμένη στην φιλίαν του τινάς, για να έχη της ζωής του τας ημέρας του τερπνάς".
           Ηθικός Τρίπους, σελ. 187

Read more »

Ο ποιητής που λάτρεψε την Ελλάδα

22 Ιανουαρίου 1788  γεννήθηκε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρομαντισμού και παράλληλα ένας φλογερός φιλέλληνας, ο Τζορτζ Γκόρντον, λόρδος Μπάιρον, ή όπως είναι γνωστός στην Ελλάδα, ο λόρδος Βύρων.

Πατέρας του ήταν ο Τζον Μπάιρον και μητέρα του η Κατερίνα Γκόρντον. Οι Μπάιρον ήλθαν στη Βρετανία από την περιοχή της Νορμανδίας κι ευνοήθηκαν από τον Ερρίκο Ε'. Το οικόσημο της δυναστείας έγραφε «Εμπιστέψου τους Μπιρόν», όπως αποκαλούνταν στη Γαλλία. Επρόκειτο για καθαρό ευφημισμό, αφού μόνο για εμπιστοσύνη δεν ήταν οι Μπάιρον ή Μπιρόν. Από τον πρώτο σερ, Τζον Μπάιρον, μέχρι τον άλλο Τζον, τον πατέρα του λόρδου Βύρωνα, οι Μπάιρον περνούσαν τη ζωή τους μασουλώντας την περιουσία που απέκτησε ο πρώτος, χάρη στον βασιλιά της Αγγλίας. Ο δεύτερος Μπάιρον, για να ευχαριστήσει τον βασιλιά του, έκανε σε μια μάχη μια απερίσκεπτη επίθεση, με άμεσο κίνδυνο να χάσει τη ζωή του. Η ενέργειά του, όμως, θεωρήθηκε πράξη αυτοθυσίας κι έλαβε τον τίτλο του λόρδου. Αλλά και οι Γκόρντον, οι εκ μητρός πρόγονοι του Βύρωνα, δεν ήταν καλύτεροι: το γενεαλογικό τους δέντρο αναφέρει ότι σε κάθε γενιά υπήρχε και τουλάχιστον ένας Γκόρντον μαχαιροβγάλτης. Ο πατέρας του Βύρωνα, άξιος διάδοχος των Μπάιρον, διάλεξε την Κατερίνα όχι για την ομορφιά της, αφού ήταν μάλλον άσχημη, αλλά για τα χρήματά της. Την επισκεπτόταν μόνο για να της ζητήσει λεφτά κι εκείνη, μαγεμένη από την ομορφιά του «Μπίρον» της, όπως τον έλεγε (Byronne), του τα έδινε.

Μόλις ο μικρός Τζορτζ άρχισε να περπατάει, έντρομη η μητέρα του και η παραμάνα του Μέι Γκρέι, διαπίστωσαν ότι το παιδί κούτσαινε. Τα πόδια του είχαν σχήμα κανονικό, οι γάμπες του ίσο μήκος, αλλά καθώς ακουμπούσε στο έδαφος τη φτέρνα του, ο αστράγαλος συστρεφόταν. Το παιδί δεν μπορούσε να σταθεί όρθιο παρά μόνο στις μύτες των ποδιών του. Οι τένοντες του αστραγάλου έδειχναν να έχουν παραλύσει. Αυτό έκανε τους μεγάλους πιο πιεστικούς προς το μικρό και αυτόν, με τη σειρά του, απρόβλεπτο: Ηταν μοχθηρός -αν και αργότερα θα γινόταν γοητευτικός, όπως όλοι οι Μπάιρον- ρομαντικός και κυνικός. Αγαπούσε τον Θεό αλλά βλασφημούσε και εν ολίγοις, ήταν από τα μικρά του λάτρης των βίαιων συναισθημάτων.

Το 1801 ο μικρός Τζορτζ, που από δω και μπρος θα αποκαλούμε λόρδο Βύρωνα, μπήκε στο σχολείο Χάροου. Στο μεταξύ ο μικρός είχε ερωτευθεί διαδοχικά τις γειτόνισσές του, τις εξαδέλφες του, όποια ωραία κοπελιά γνώριζε και ζητούσε από τη μητέρα του να γράφει καθ' υπαγόρευση για λογαριασμό του φλογερά ποιήματα στις εφήμερες αγάπες του. Πέντε χρόνια αργότερα, σε μια επίσκεψη στη μισότρελλη από τις κακουχίες του συζύγου της, μητέρα του, εκείνη του πετάει στο κεφάλι ένα σίδερο. Εκείνος έφυγε και δεν την ξαναείδε ποτέ. Τα πικρά παιδικά του χρόνια τού είχαν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια. Λίγο μετά την τελευταία συνάντηση με τη μητέρα του, δημοσιεύει τις «Ωρες Σχόλης», ένα βιβλίο γεμάτο στίχους. Οι στίχοι και η κολύμβηση ήταν οι μεγάλες του αγάπες. Συνέχισε τις σπουδές του στο Καίμπριτζ, όπου έγινε αχώριστος φίλος με δύο συμφοιτητές του, τον Μάθιους και τον Χόμπχαουζ.

Στα είκοσί του χρόνια ο λόρδος Βύρων ήταν ήδη μια ξεχωριστή προσωπικότητα στο ευρύτερο περιβάλλον του. Χειριζόταν με έναν πρωτότυπο τρόπο όλες τις ιδιαιτερότητες της ζωής του: τις αμαρτίες των προγόνων του, το πρόβλημα με το πόδι του, τη διαλυμένη οικογένεια του πατέρα του, την παραφροσύνη των τελευταίων ετών της μητέρας του κι ακόμη τα δικά του καπρίτσια της παιδικής του ηλικίας: Αυτό τον έκανε περιζήτητο.

Με τους φίλους του αποφάσισαν να κάνουν ένα ταξίδι με έντονες συγκινήσεις. Αποφάσισαν να γυρίσουν τη νότια Ευρώπη. Ξεκίνησαν από τη Λισσαβώνα, πέρασαν στη Σεβίλλη κι από το Γιβραλτάρ ταξίδεψαν στη Μάλτα. Εκεί βρήκε τα πρώτα ενδιαφέροντα ο Βύρων, αλλά δεν έμεινε. Συνέχισαν προς την Αδριατική και έφτασαν στην Αλβανία. Ο Βύρων αγάπησε τους απλούς μαχητές της περιοχής κι ενδιαφέρθηκε για τον βίο και την πολιτεία του Αλή Πασά. Οταν, όμως, μπήκαν στην προεπαναστατημένη Ελλάδα, ο Βύρων κατάλαβε ότι αυτός ήταν ο τόπος που τον έθελγε. Στο Μεσολόγγι, όπου κατέλυσαν ένα βράδυ, ο ποιητής αισθάνθηκε συγκινημένος. Αγαπούσε την Ελλάδα και τους ανθρώπους της από τις διηγήσεις που διάβαζε στα παιδικά του χρόνια: «Ομορφη Ελλάδα, θλιβερό λείψανο ενός χαμένου μεγαλείου. Αθάνατη, κι ας μην υπάρχεις πια, κι ας έπεσες―» έγραφε.

Στις 24 Ιουλίου 1810 οι φίλοι χωρίζουν. Οι Μάθιους και Χομπχάουζ συνεχίζουν το ταξίδι τους για την Κωνσταντινούπολη, ενώ ο Βύρων αποφασίζει να παραμείνει στην Αθήνα. Ρούφηξε με όλη του τη δύναμη τη μυρωδιά της αγαπημένης του χώρας, και -παίρνοντας μαζί του δυο Ελληνες, επέστρεψε στην Αγγλία. Εκεί τον περίμενε ο θυελλώδης έρωτας με τη λαίδη Καρολίνα Μέλμπουρν, η οποία εκτός της φυσικής ομορφιάς του Βύρωνα, θαμπώθηκε και από την ποιητική του συλλογή «Τσάιλντ Χάρολντ», αλλά ο απρόβλεπτος Βύρων ζήτησε σε γάμο την ανιψιά της, Ανναμπέλα, η οποία, όμως, αρνήθηκε επειδή ο λόρδος Βύρων δεν της άρεσε! Ηταν η πρώτη γυναικεία απόρριψη για τον ποιητή. Ωστόσο, λίγο καιρό αργότερα, η Ανναμπέλα θα ικετεύει τον Μπάιρον για γάμο, πράγμα που τελικά θα γίνει, αλλά δεν θα κρατήσει πολύ― Παντρεύτηκαν στις 2 Ιανουαρίου 1815 και στις 10 Δεκεμβρίου γεννήθηκε η κόρη τους, Αυγούστα- Αντα.

Πριν παντρευτεί, ο Βύρων έζησε έναν πρωτόγνωρο έρωτα με την ετεροθαλή αδελφή του Αυγούστα. Ηταν τότε που δημοσίευσε ένα ανατολίτικο παραμύθι, που έδειχνε τον τόπο που κέρδισε την καρδιά του: Τον «Γκιαούρ». Οσο περνούσε, όμως, ο καιρός, τόσο οι απόψεις του υπέρ της εξέγερσης των καταπιεσμένων λαών γίνονταν πιο γνωστές στη βρετανική κοινωνία και ο Βύρων πιο ανεπιθύμητος, ως υποκινητής σε ανταρσία. Υποχρεώθηκε να αναχωρήσει από την Αγγλία τον Απρίλιο του 1816 για την Ελβετία, τον τόπο της εξορίας του. Εκεί έγραψε το γνωστότερο έργο του, τον «Δον Ζουάν», που πολλοί είπαν ότι ήταν μια επιτομή της ιστορίας των Μπάιρον. Στα δύσκολα χρόνια της Ελβετίας προστέθηκαν κι εκείνα της Ιταλίας, αλλά εκεί τον βοήθησε η σχέση του με τη λαίδη Γκουιτσιόλι, που ήταν ο μεγάλος του έρωτας στην εξορία. Παρακολουθούσε τις εξελίξεις στην Ελλάδα κι όταν το 1824 ο Μαυροκορδάτος ξεκίνησε από την Πίζα για να ενωθεί με τους επαναστάτες, ο Βύρων, που βρισκόταν στην Πίζα, πήρε την απόφασή του: «Θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα, μπορεί και να πεθάνω εκεί». Ο Βύρων μετέφερε όλη του την περιουσία στο Μεσολόγγι. Σχεδόν η μισή λεηλατήθηκε από τους Τούρκους κατά την άφιξη των πλοίων στην πόλη. Η υπόλοιπη σκορπίστηκε από τον Βύρωνα, μαζί με ποιήματα εμψύχωσης προς τους πολιορκημένους. Προσπάθησε να βοηθήσει με τις αγγλικές του γνωριμίες για να πάρει η Ελλάδα δάνειο για τις ανάγκες του αγώνα. Πέθανε από τύφο στις 19 Απριλίου 1824, ανήμερα του ελληνικού Πάσχα. Ολοι οι κάτοικοι του Μεσολογγίου εκείνη την ημέρα, αντί για «Καλό Πάσχα» φώναζαν «Ζήτω ο λόρδος Βύρων».

Read more »