«Hercules 3D» ~ Man - God - Hero

Στη Βουλγαρία, ξεκίνησαν τα γυρίσματα του «Hercules 3D», της νέας ταινίας του action σκηνοθέτη Renny Harlin. 

«Σύμφωνα με τους μύθους, κατά την διάρκεια της απουσίας του Αμφιτρύωνα, η Αλκμήνη (μητέρα του Ηρακλή) έμεινε έγκυος απο τον Δία που παρίστανε τον σύζυγο της. Οταν όμως ο Αμφιτρύωνας επέστρεψε, η Αλκμήνη ξαναέμεινε έγκυος, αυτή τη φορά απο τον πραγματικό της σύζυγο. Αποτέλεσμα αυτών των συνευρέσεων, ήταν η γέννηση δύο παιδιών, του Ιφικλή γιό του Αμφιτρύωνα και του Ηρακλή γιό του Δία.»

Στη σκηνοθεσία βρίσκεται ο Renny Harlin («Die Hard II», «Cliffhanger», «Deep Blue Sea»), ενώ το σενάριο υπογράφει ο ίδιος μαζί με τους Daniel Giat, Sean Hood («Conan the Barbarian» 2011) και Giulio Steve.

Στο ρόλο του Ηρακλή βρίσκεται ο Kellan Lutz(!) ενώ πρωταγωνιστούν επίσης οι Richard Reid, Liam McIntyre («Spartacus»), Scott Adkins, Johnathon Schaech, Rade Serbedzija, Kenneth Cranham, Luke Newberry, Spencer Wilding, Bashar Rahal, Liam Garrigan, Sarai Givaty.

Με καλό σκηνοθέτη, αλλά μικρού βεληνεκούς σεναριογράφους και πρωταγωνιστή ηθοποιό απο το «Twilight»!, το «Hercules 3D» δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. 

Η ταινία είναιπρογραμματισμένη να κυκλοφορήσει τον Μάρτιο του 2014, ενώ λίγους μήνες αργότερα (Αύγουστο) θα κυκλοφορήσει μια άλλη ταινία με θέμα τον Ηρακλή, το «Hercules: The Thracian Wars» του Brett Ratner που φαίνεται σαν μια σαφώς σοβαρότερη παραγωγή.

Read more »

Κέκροψ

Ο Κέκροπας, γιος της Μητέρας Γης και μυθικός ιδρυτής της πρώτης πόλης των Αθηνών στην Ακρόπολη (που ονομαζόταν Κεκροπία εκείνο τον καιρό), είναι ο πρώτος αττικός ήρωας και χθόνια θεότητα, παρουσιαζόμενος συνήθως ως διφυής, από τη μέση και πάνω άνθρωπος και από τη μέση και κάτω φίδι. Θεωρείται γενάρχης των Αθηναίων (Κεκροπίδες), ενώ πιστεύεται ότι ο τάφος του βρισκόταν στο βορειοδυτικό τμήμα της στοάς των Καρυάτιδων στο Ερεχθείο (Κεκρόπιο). Λατρευόταν κυρίως στην Ακρόπολη υπό τη μορφή φιδιού, έχοντας το δικό του ιερέα, ενώ σ’ αυτόν αποδίδονται η θέσπιση διάφορων νόμων, η εφεύρεση της γραφής, η απογραφή του πληθυσμού, η κατάργηση των ανθρωποθυσιών, η ταφή των νεκρών, ο τρόπος οικοδόμησης οικιών αλλά η διαιτησία στη διαφωνία μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα για την κηδεμονία της πόλης.

Ο Κέκροπας πρέπει να έζησε γύρω στα 1600 π.Χ.. Σύζυγος του Κέκροπα ήταν η Άγλαυρος, κόρη του Ακταίου, πρώτου βασιλιά των Αθηνών, ενώ αργότερα λέγεται πως ο Κέκροπας έγινε σύζυγος με τη Μητιάδουσα, αδελφή του Δαιδάλου. Η Άγλαυρος ήταν η προσωποποίηση της γονιμότητας του εδάφους και του λαμπρού φωτός. Ο Ακταίος, ο πρώτος γηγενής βασιλιάς της Αττικής, έδωσε το όνομά του στη χώρα του: Ακταία < Ακτική < Αττική.

Ο Κέκροπας έχτισε πόλεις στην Εύβοια και την Κωπαΐδα. Λατρευόταν επίσης στα Μέγαρα, τη Βοιωτία, τον Αλίαρτο, την Εύβοια, τη Θράκη και τη Σαλαμίνα της Κύπρου. Θεωρείται ο ιδρυτής της λατρείας του Δία Υπάτου και της Πολιάδας Αθηνάς.

Ήταν κριτής στη φιλονικία Ποσειδώνα - Αθηνάς για την θεϊκή προστασία της πόλης. Προτίμησε την Αθηνά. Σύμφωνα με τον μύθο, οι αντίπαλοι ανέβηκαν πάνω στον βράχο της Ακρόπολης, όπου ήρθαν και οι άλλοι δέκα θεοί από τον Όλυμπο για να κάνουν τον δικαστή στη διαφωνία των δυο θεών, ενώ ο Κέκροπας παρίστατο ως μάρτυρας. Πρώτος ήρθε ο Ποσειδώνας, στάθηκε στη μέση του βράχου και με την τρίαινά του έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στο έδαφος. Αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού που σχημάτισε μια μικρή λίμνη που την ονόμασαν «Ερεχθηίδα θάλασσα». Μετά ήρθε η σειρά της Αθηνάς να παρουσιάσει το δώρο της και αφού κάλεσε τον Κέκροπα για μάρτυρα, φύτεψε μια ελιά πάνω στον βράχο, που ξεπετάχτηκε γεμάτη καρπό. Το δέντρο αυτό σωζόταν για πολλά χρόνια αργότερα. Μετά από το δώρα της Αθηνάς ο Δίας κήρυξε το τέλος του αγώνα και είπε στους άλλους θεούς να κρίνουν σε ποιον από τους δυο θεούς να δοθεί η πόλη. Συγχρόνως ζήτησαν τη μαρτυρία και τη γνώμη του Κέκροπα. Αυτός από το βράχο ψηλά έριξε μια ματιά γύρω, αλλά όπου να γύριζε, τα μάτια του αντίκριζαν αλμυρό νερό, τις θάλασσες που από παντού έζωναν τη χώρα. Το δέντρο όμως που είχε κάνει η Αθηνά να φυτρώσει ήταν το πρώτο που φύτρωσε σε όλη τη χώρα και ήταν συνάμα για την πόλη η υπόσχεση για δόξα και ευτυχία. Γι' αυτό ο Κέκροπας θεώρησε πως το δώρο της Αθηνάς ήταν πιο χρήσιμο και έτσι της δόθηκε η κυριαρχία της πόλης.

Read more »

Μελιάδες

Στην ελληνική μυθολογία με το συλλογικό όνομα Μελιάδες είναι γνωστές οι Νύμφες των δένδρων που γεννήθηκαν από τις σταγόνες του αίματος το οποίο έτρεξε από τα ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα του Ουρανού. Σε ανάμνηση της γεννήσεώς τους, το ξύλο του δέντρου μελιά το χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα για να κατασκευάζουν δόρατα. Από τις Μελιάδες καταγόταν το πολεμοχαρές «χαλκούν γένος» (= χάλκινο γένος).

Read more »

Σίσυφος

Ένας από τους πιο ιδιόμορφους μύθους της ελληνικής μυθολογίας είναι αυτός του Σίσυφου, γιου του Αίολου. Ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας, που έγινε κατόπιν γνωστή ως Κόρινθος. Η περιπέτεια του Σίσυφου άρχισε όταν ο Δίας αποπλάνησε την Αίγινα, κόρη του ποταμού-θεού Ασωπού. Όταν ο πατέρας του κοριτσιού πήγε στην Κόρινθο αναζητώντας την κόρη του, συμφώνησε με τον Σίσυφο, που γνώριζε πολύ καλά τι είχε συμβεί, ότι, αν του έδινε πληροφορίες, εκείνος θα έκανε να αναβλύσει στην ακρόπολη της Κορίνθου μια αστείρευτη πηγή.

Η Περσεφόνη φιλάει τον Σίσυφο στον Άδη. Μελλανόμορφη Αμφόρα Αττικής, um 530 π.Χ., Κρατική Συλλογή (1494)

Έτσι, ο Σίσυφος είπε όλα όσα γνώριζε στον Ασωπό κι εκείνος καταδίωξε άγρια τον πατέρα των θεών για να πάρει εκδίκηση. Όταν τελικά ο Δίας κατάφερε να γλιτώσει από την οργή του, πρόσταξε τον Άδη να πάρει στα Τάρταρα τον Σίσυφο και να του επιβάλει αιώνια τιμωρία. Όμως ο Σίσυφος με πονηριά κατόρθωσε να αλυσοδέσει τον ίδιο τον ’δη και να τον φυλακίσει.

Για όσο διάστημα ο ’δης βρισκόταν φυλακισμένος, κανείς δεν μπορούσε να πεθάνει. Η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί ήταν τόσο περίεργη, που ακόμη και φρικτά σακατεμένοι άνθρωποι και ζώα περιφέρονταν παντού σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Τότε, ο Άρης, ο θεός του πολέμου, αποφάσισε να δώσει ένα τέρμα σε αυτή την κατάσταση. Πήγε στο παλάτι του Σίσυφου κι αφού απελευθέρωσε τον ’δη, του παρέδωσε τον Κορίνθιο βασιλιά.

Ο Σίσυφος όμως δεν είχε πει ακόμη τον τελευταίο του λόγο. Προτού κατεβεί στα Τάρταρα, είχε δώσει εντολή στη σύζυγο του Μερόπη να μη θάψει το σώμα του. Έτσι, μόλις έφτασε στον Κάτω Κόσμο, αξίωσε πως, αφού ήταν άταφος, δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί. Με αυτό τον τρόπο εξαπάτησε την Περσεφόνη, τη γυναίκα του ’δη, που του έδωσε άδεια να επιστρέψει στη γη για τρεις ημέρες, ώστε να κανονίσει να ταφεί το σώμα του. Βέβαια, ο Σίσυφος δε σκόπευε να τηρήσει τη συμφωνία. Γι αυτό ο Ερμής ανέλαβε να τον φέρει πίσω ξανά.

Για να τον τιμωρήσουν, οι Κριτές των Νεκρών του ανέθεσαν να ανεβάζει σπρώχνοντας στην κορυφή ενός λόφου έναν τεράστιο βράχο. Κάθε φορά που πλησίαζε στην κορυφή, ο βράχος κυλούσε πίσω. Έτσι, ο Κορίνθιος βασιλιάς ακόμη σπρώχνει εκείνον τον ογκόλιθο και θα εξακολουθεί να το κάνει ακατάπαυστα στην αιωνιότητα.

Ομολογουμένως, πολύ παράξενη ιστορία... Το έγκλημα του Σίσυφου ήταν ότι κατόρθωσε να νικήσει το θάνατο και να ανατρέψει τη φυσική τάξη. Κατόρθωσε να κάνει πραγματικότητα ένα από τα πιο ουτοπικά όνειρα ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Read more »

Ο θεός ύπνος

"λέγουσι γούν καί τών ιατρών οι χαρίεντες ότι δεί σφόδρα προσέχειν τοίς ενυπνίοις"

Αριστοτέλης, Περί της καθ' ύπνον μαντικής, Κεφ. Α

"τεχνικώτατος δ΄ εστί κριτής ενυπνίων όστις δύναται τας ομοιότητας θεωρείν"

Αριστοτέλης, Περί της καθ' ύπνον μαντικής, Κεφ. Β'

"Ύπνος άναξ πάντων τε θεών πάντων τ' ανθρώπων"

Όμηρος, Ιλιάδα, Ξ 224-291

"Και γαρ τ' όναρ εκ Διός εστίν"

Όμηρος, Ιλιάδα, Α 63

Ο θεός Ύπνος σύμφωνα με τους Αρχαίους Έλληνες είναι γιος της Νύχτας και του Ερέβους. Τον φαντάζονταν νέο, ωραίο, με φτερά στους ώμους, να αποκοιμίζει τους κουρασμένους καθώς τους ραντίζει με ένα κλαδί μουσκεμένο από τη δροσιά της λήθης ή καθώς τους ποτίζει από ένα κέρας υπνωτικούς χυμούς ή απλά κουνώντας τα φτερά του.

Χυτή προτομή του Ύπνου στο μουσείο Πούσκιν της Μόσχας

Η δύναμη του θεού Ύπνου είναι πολύ μεγάλη. Μπορεί να κοιμίσει όλους τους θεούς και όλους τους ανθρώπους. Μάλιστα κοίμισε ακόμα και τον αρχηγό των θεών, τον Δία, παρά τη θέλησή του, ύστερα από πιέσεις της θεάς Ήρας η οποία ήθελε να επηρεάσει την εξέλιξη του Τρωικού Πολέμου. Η Ήρα επισκέπτεται τον Ύπνο στη Λήμνο πού κατοικούσε. Τον προσφωνεί «άνακτα» (άρχοντα, βασιλιά) όλων των θεών και των ανθρώπων, για να τον πείσει, αλλά ο Ύπνος το σκέφτεται να τα βάλει με τον Δία, διότι είχαν προηγούμενα από το παρελθόν. Πείθεται να το κάνει, αφού όμως πρώτα η Ήρα του ορκίστηκε να τον παντρέψει με μία από τις νεότερες Χάριτες, την γλυκιά Πασιθέη, πού τόσο επιθυμούσε. Ο Ύπνος με την Ήρα αναχωρούν μαζί για να βρουν το Δία. Η Ήρα σκορπάει στην καρδιά του Δία «γλυκιά αγάπη και επιθυμία» και ο Ύπνος μεταμορφωμένος σε πουλί, τον αποκοιμίζει.

Να σημειώσουμε ότι η Πασιθέη είναι η θεά της χαλάρωσης και της ξεκούρασης, και έτσι καταλαβαίνουμε γιατί είναι τόσο πολύ επιθυμητή στον θεό Ύπνο !
Ο Ύπνος με την αγαπημένη του Πασιθέη, έκαναν παιδιά τους Όνειρους, που φυσικά ακολούθησαν την οικογενειακή επιχείρηση! Τα αδέρφια οι Όνειροι είναι: ο Μορφεύς, ο Ίκελος, ο Φοβήτωρ και ο Φάντασος. Όλοι μαζί ονομάζονται "Όνειροι" και είναι οι θεοί των ονείρων. Κατοικούσαν στις ακτές του ωκεανού, στη Δύση, σε ένα σπήλαιο κοντά στα σύνορα του Άδη. Οι όνειροι, έστελναν τα όνειρα στους θνητούς, μέσα από δύο πύλες που βρίσκονταν εκεί. Η μία πύλη ήταν φτιαγμένη από Κέρατο, και με αυτή έστελναν τα αληθινά όνειρα (προμηνύματα), ενώ με τη δεύτερη που ήταν φτιαγμένη από Ελεφαντόδοντο, έστελναν τα ψεύτικα όνειρα.

Η Πηνελόπη λέει χαρακτηριστικά (Ομήρου Οδύσσεια, Τ 559-566):

έχουμε, ώ ξένε, ονείρατα ζαβά, με κούφια λόγια,

κι απ' όσα ονειρευόμαστε, σωστά δε βγαίνουν όλα.

Δυό θύρες τ' αλαφροΐσκιωτα τα όνειρα έχουν πάντα

με κέρατο φτιαστή τη μιά, με φίλντισι την άλλη

όσα όνειρα απ' το φίλντισι το πριονιστό διαβαίνουν,

χαμένα είναι κι ανώφελα, και τους θνητούς γελάνε.

πάλε όσα απ' τα καλόξεστα τα κέρατα περάσουν,

αληθινά του βγαίνουνε του ανθρώπου που τα βλέπει

Αναλυτικά τα παιδιά του θεού Ύπνου είναι οι εξής:

• Μορφέας : Το όνομα, βγήκε από τη λέξη "Μορφή" και σχετίζεται με την ικανότητά του να παίρνει οποιαδήποτε ανθρώπινη μορφή και να εμφανίζεται στα όνειρα. Έχει την ιδιότητα να στέλνει εικόνες στα όνειρα ή στα οράματα των ανθρώπων, να τα διαμορφώνει, και να μορφοποιεί τα όντα που κατοικούν σε αυτά. Η δράση του Μορφέα είναι πρωταγωνιστική, αλλά όχι αποκλειστική. Ο Μορφέας είναι ο πιο ισχυρός από τους υπόλοιπους, για αυτό και είναι ο μοναδικός θεός που μπορεί να επέμβει στα όνειρα των βασιλιάδων και των ηρώων, ενώ όπως λένε μετέφερε τα μηνύματα των θεών στους θνητούς, με τη μορφή ονείρων.
• Φοβήτωρ : Κάνει τα όνειρα τρομακτικά. Είναι η προσωποποίηση του εφιάλτη, και παίρνει μορφή τεράτων ή τρομακτικών ζώων.
• Φάντασος : Παράγει τα δυσνόητα και πλασματικά όνειρα, ενώ εμφανίζεται χωρίς ζωτική μορφή. Είναι η προσωποποίηση της φαντασίας.
• Ίκελος : Βοηθάει τις πτυχές των ονείρων που απεικονίζουν τη πραγματικότητα, κάνοντάς τα ρεαλιστικά.

Read more »

Ο Μύθος της Ευρώπης

Η Ευρώπη ήταν η πρωταγωνίστρια ενός από τους πιο σεβαστούς μύθους του κλασσικού κόσμου.Ήταν η μητέρα του Μίνωα, βασιλέα της Κρήτης καιγεννήτορα των αρχαιότερων κλάδων του μεσογειακού πολιτισμού.Η μορφή της επιβιώνει και στον Όμηρο.Όμως, μέσω του Μύθου της Ευρώπης και του ταύρου, μια εκδοχή που αποδίδεται στον βουκολικό ποιητή της ελληνιστικής εποχής Μόσχο τον Συρακούσιο, και ιδίως μέσω των Μεταμορφώσεων του Ρωμαίου ποιητή Οβιδίου, η Ευρώπη πέρασε στην αιωνιότητα ως μια αθώα πριγκίπισσα που ξελογιάστηκε από τον Πατέρα των Θεών.Καθώς έκανε τον περίπατό της στις ακτές της πατρίδας της, της Φοινίκης, την αποπλάνησε ο Δίας μεταμορφωμένος σε πάλλευκο ταύρο:

Και σιγά σιγά εκείνη έπαψε να φοβάται, κι εκείνος
Προσέφερετο στήθος του στα παρθενικά της χάδια,
Και τα κέρατά τουνα τους τυλίξει με άνθινες γιρλάντες,
Μέχρι που η πριγκίπισσα τόλμησε να ανέβει στην πλάτη του,
Χωρίς να το καταλάβει, καβαλίκεψε του χαϊδεμένου ταύρου της την πλάτη,
Τότε αργά-αργά κατεβαίνοντας την πλατιά στεγνή παραλία,
Πρώτα στα ρηχά νερά ο μεγάλος θεός πάτησε
Τις απατηλές οπλές του, κι ύστερα νωχελικά ξανοίχτηκε
Μέχρι που τη λεία του έφερε στην ανοιχτή θάλασσα.
Φόβος γέμισε την καρδιά της καθώς, όπως γύρισε πίσω το βλέμμα, είδε
Να απομακρύνεται γρήγορα η άμμος.Το δδεξί της χέρι άρπαξε
Ένα κέρατο, το άλλο ακούμπησε την πλάτη του.
Και ο χιτώνας της ανέμιζε στην αύρα του ανέμου.
(Οβιδίου, Μεταμορφώσεις, τόμος Β, στ.862 κ.ε., μτφρ. A.D.Melville, Οξφόρδη 1986, σ.50)

Αυτός είναι ο γνωστός μύθος της Ευρώπης που απαθανατίστηκε στους ελληνικούς αμφορείς και στις τοιχογραφίες της Πομπηίας και ενέπνευσε σε πιο σύγχρονες εποχές τον Τιτσιανό, τον Ρέμπραντ, τον Ρούμπενς, τον Βερονέζε και τον Κλώντ Λορραίν.






Ο μύθος, ωστόσο, δεν εντυπωσίασε τον ιστορικό του 5ου π.Χ. αιώνα, τον Ηρόδοτο.Εκείνος είδε την αρπαγή της Ευρώπης ως ένα ακόμη επεισόδιο των πανάρχαιων πολέμων που προκαλούνταν εξαιτίας των απαγωγών των γυναικών.Φοίνικες έμποροι από την Τύρο είχαν απαγάγει την Ιώ, κόρη του βασιλέα του Άργους έτσι οι Κρήτες έπλευσαν στη Φοινίκη και απήγαγαν με τη σειρά τους την κόρη του βασιλέα της Τύρου.Ήταν μια περίπτωση tit for tit, δηλαδή "μία σου και μία μου".

Ο μύθος της Ευρώπης έχει πολλές συνδηλώσεις.Μεταφέροντας την πριγκίπισσα από τις ακτές της Φοινίκης(σημερινός νότιος Λίβανος)στην Κρήτη, ο Δίας μετέφερ τους καρπούς των αρχαίων ασιατικών πολιτισμών της Ανατολής στις νέες νησιωτικές αποικίες του Αιγαίου.Η Φοινίκη ανήκε στη σφαίρα επιρροής των Φαραώ.Η αρπαγή της Ευρώπης αποτυπώνει στο πεδίο της μυθολογίας τον σύνδεσμο μεταξύ της αρχαίας Αιγύπτου και της αρχαίας Ελλάδας.Ο αδελφός της Ευρώπης Κάδμος, που περιπλανήθηκε σε όλο τον κόσμο για να την βρεί, θεωρείται πως έφερε το αλφάβητο στην Ελλάδα.

Η αρπαγή της Ευρώπης απαθανατίζει τα άοκνα βήματα αυτών που ακολούθησαν πιστά τα χνάρια της.Σε αντίθεση με τους μεγάλους παραποτάμιους πολτισμούς του Νείλου, του Ινδού, της Μεσοποταμίας και της Κίνας οι οποίοι διήρκησαν πολύ, παρέμειναν όμως εν ακινησία στην ίδια γεωγραφική και διανοητική κοιτίδαπου τους γέννησε, ο μεσογειακός πολιτισμός χαρακτηρίστηκε από αέναη κίνηση που προκάλεσε μεν ανασφάλεια και αβεβαιότητα, τροφοδότησε ωστόσο έναν αναβρασμό νέων ιδεών.




Η Ευρώπη ακολούθησε το μονοπάτι του Ήλιου από την Ανατολή προς την Δύση.Σύμφωνα με άναν άλλο μύθο, ο Ήλιος ήταν ένα πύρινο άρμα, το οποίο έσυραν αόρατα άλογα από τους μυστικούς στάβλους, πίσω από την Ανατολή, μέχρι τον τόπο ανάπαυσής τους στην άκρη της Δύσης.Πραγματικά, σύμφωνα με μια από τις πολλές πιθανές ετυμολογίες αντιπαραβάλλεται η Ασία, η "γη της Ανατολής", με την Ευρώπη, "τη γη της Δύσης".Οι Έλληνες έφθασαν να χρησιμοποιούν τη λέξη Ευρώπη ως ονομασία για την επικράτειά τους δυτικά του Αιγαίου ώστε να την διακρίνουν από τις παλαιότερες κτήσεις τους στην Μικρά Ασία.

Κατά τις απαρχές της ευρωπαϊκής ιστορίας, ο γνωστός κόσμος εκτεινόταν προς την Ανατολή.Το άγνωστο ανέμενε στη Δύση, σε προορισμούς που δεν είχαν ακόμη ανακαλυφθεί.Η περιέργεια της πριγκίπισσας Ευρώπης πιθανώς να ήταν η αιτία του χαμού της.Οδήγησε όμως στην θεμελίωση ενός νέου πολιτισμού, που θα έφερε τελικά το όνομά της και θα εξαπλωνόταν σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή χερσόνησο.

Read more »

Βελλερεφόντης

Ο Βελλερεφόντης ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυμέδης , κόρη του Γλαύκου , βασιλιά της Εφύρας ( Κόρινθος ) . Το όνομα του ήταν Ιππόνοος . Έζησε τα τελευταία 10 χρόνια του 4ου αιώνα της 14ης π.χ. χιλιετίας και τα πρώτα χρόνια του 3ου αιώνα της 14ης π.χ. χιλιετίας .

Καβάλα στον Πήγασο, ο Βελλερεφόντης σκοτώνει την Χίμαιρα
κυλίκιο του 40υ αι. π.Χ. από την Κάτω Ιταλία

Ήταν ένας από τους ευγενής της Εφύρας ( Κορίνθου ). Ο πατέρας του ο Ποσειδώνας ήταν κυβερνήτης ολόκληρης της Πελοποννήσου και της Κρήτης , τον οποίο είχε ορίσει ο Αυτοκράτορας Διόνυσος ο 8ος που έζησε τα χρόνια του 3ου και τα πρώτα χρόνια του 4ου αιώνα της 14ης π.χ. χιλιετίας .
Σε ηλικία 25 ετών ο Ιππόνοος απειλούμενος και προσβληθείς από τον ηλικία 40 ετών ευγενή Βέλλερον , τον φόνευσε για τα προσβλητικά του λόγια . Από τον φόνο του Βέλλερου , ο Ιππόνοος ονομάστηκε Βελλερεφόντης . Το όνομα του σημαίνει ο φονιάς , ο αιμοδιψής αλλά και ελευθερωτής από τους κακούς ανθρώπους .
Μετά τον φόνο του Βέλλερου , ο Βελλερεφόντης κατέφυγε στην Τίρυνθα όπου βασιλιάς ήταν ο Προίτος , από τον οποίο φιλοξενήθηκε 15 έτη . Ο βασιλιάς Προίτος είχε τρεις γιους και δυο θυγατέρες την Αντεία και την Σθενοβοία . Οι δυο κόρες του Προίτου ερωτεύτηκαν τον Βελλερεφόντης .
Ο Βελλερεφόντης δέχθηκε τον έρωτα της μικρότερης και ομορφότερης Σθενοβοίας και απέρριψε τον έρωτα της Αντείας . Τότε η Αντεία συκοφάντησε τον Βελλερεφόντη στον πατέρα της Προίτο . Ο Προίτος , μετά τα συκοφαντικά λόγια της Αντείας και μη θέλοντας να σκοτώσει ο ίδιος τον Βελλερεφόντη , έστειλε στον βασιλιά της Λυκίας και συγγενή του Αμφιάνακτα , πινακίδα με γραφή στιγματική και του ζητούσε με λύπη να φονεύσει τον Βελλερεφόντη , για αυτό που έκανε στις κόρες του . Ο Αμφιάνακτας αντί να τον σκοτώσει , τον έστειλε να εξοντώσει την Χίμαιρα .
Η χίμαιρα ήταν ομάδα ληστών από 60 άτομα , της οποίας αρχηγός ήταν ο Χίμαιρος . Ο Χίμαιρος με την ομάδα του λήστευε , σκότωνε και απήγαγε γυναίκες και όταν δεν τις ήθελε , τις σκότωνε .
Ο Βελλερεφόντης , μετά στάλθηκε να πολεμήσει τους Σελλούς που κατοικούσαν ανατολικά της Λυκίας και ήταν εχθροί των Λυκίων . Ο Βελλερεφόντης με στρατό του Αμφιάνακτα , πολέμησε και νίκησε τους Σελλούς , και για πολλά χρόνια έπαψαν να πολεμούν τους Λυκίους .
Ο Διόνυσος πληροφορήθηκε για τα κατορθώματα του Βελλερεφόντη , τον οποίο κάλεσε και του ανέθεσε διάφορες εξερευνητικές αποστολές , κάνοντας τον αρχηγό των αποστολών αυτών . Του παραχώρησε δέκα καράβια και 100 άντρες και το αερόπλοιο > , όπου έκανε εξερευνητικές αποστολές στην κεντρική και στις βόρειες χώρες της Νότιας Αμερικής ( Αμαζονία ) .
Επισκέφτηκε τρία νησιά της καραϊβικής , την Βολιβία και τη Βενεζουέλα . Άλλες εξερευνητικές εκστρατείες ο Βελλερεφόντης , έκανε προς ανατολάς σε εκτάσεις του Πακιστάν , της ΒΔ Κίνας , του Ιράν και της ΒΔ Ινδίας .
Όταν ο Βελλερεφόντης ήταν 40 ετών , ο βασιλιάς της Λυκίας , Αμφιάνακτας πέθανε και τον διαδέχθηκε ο αδερφός του ο Ιοβάτης , ο οποίος θαύμαζε τον Βελλερεφόντη και του έδωσε την κόρη του την Κασσάνδρα για σύζυγο του . Με την Κασσάνδρα απέκτησε δυο γιους , τον Ίσανδρο και τον Ιππόλοχο και μια κόρη την Λαοδάμεια .
Εικοσιέξι χρόνια μετά τον γάμο του με την Κασσάνδρα τα δυο παιδιά του πήγαν στον πόλεμο κατά τον Σολύμων και θανατώθηκαν . Η κόρη του Λαοδάμεια , σε ηλικία είκοσι ετών , σκοτώθηκε από βέλος σε κυνήγι . Μετά τον θάνατο των παιδιών του , ο Βελλερεφόντης έπαθε ψυχοπάθεια και πέθανε σε ηλικία 90 ετών .
Ο Βελλερεφόντης ήταν αιμοδιψής άνθρωπος . Του άρεσε να σκοτώνει . Όταν ο Ιοβάτης του ανέθεσε να σκοτώσει όλους τους ευγενείς άρχοντες της Λυκίας που δεν τον συμπαθούσαν , δεν δίστασε να πραγματοποιήσει την επιθυμία του , σκοτώνοντας τους όλους .

Read more »