Το χειμερινό ηλιοστάσιο

Το χειμερινό Ηλιοστάσιο είναι μια από τις δύο μεγάλες Ηλιοστατικές Κοσμικές Πύλες, 

καλούμενη και Πύλη των Αθανάτων.


Από την φθινοπωρινή ισημερία και μετά οι 


μέρες μικραίνουν και οι νύχτες μεγαλώνουν. 


Μεταξύ της 21ης και 22ας Δεκεμβρίου


βιώνουμε την μεγαλύτερη νύχτα του έτους, άρα η 


μέρα

της 22ας είναι η μικρότερη του χρόνου. Ο 


Ήλιος έχει φθάσει στο απώτατο νότιο σημείο της 


φαινομενικής τροχιάς του και φαίνεται να ''σταματά'' για τρεις ημέρες.

Στη Ανατολή της 24ης Δεκεμβρίου ο Ανίκητος Βασιλέας Ήλιος Ανατέλλει Θριαμβευτής, 


κατανικώντας το σκοτάδι. Οι μέρες αρχίζουν σιγά σιγά να μεγαλώνουν, ενώ οι νύχτες 


σταδιακά μικραίνουν.

Το φως του ήλιου σταμάτησε το σκοτάδι της νύχτας.

Read more »

«ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ κατά της δυσλεξίας»

H εκμάθηση της Aρχαίας Eλληνικής, εκτός από μέσο διατήρησης της γλωσσικής παράδοσης, αποτελεί όπλο κατά της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών δυσκολιών, φαινόμενα που κάνουν έντονα την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα τριετούς έρευνας του Aνοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου και του Iνστιτούτου Διαγνωστικής Ψυχολογίας.
Tα παιδιά που διδάσκονται μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών αποκτούν σημαντικό πλεονέκτημα, έναντι αυτών που δεν παρακολουθούν, στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων και εικόνων καθώς και στη δοκιμασία συναρμολόγησης αντικειμένων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας.
«Mαθαίναμε περισσότερα γράμματα όταν πηγαίναμε εμείς σχολείο» λέει στην «K» ο 67χρονος Γιώργος Kαραντινός, συνταξιούχος μαθηματικός, ο οποίος εξομολογείται ότι «μέχρι σήμερα εξακολουθώ να χρησιμοποιώ όλους τους τόνους και τα πνεύματα σε όλα μου τα χειρόγραφα».
Παράλληλα παραδέχτηκε ότι «όταν τα παιδιά μου έπρεπε να μάθουν τη χρήση τόνων και πνευμάτων στη γλώσσα, δυσκολεύτηκαν αρκετά, ενώ εμένα μου φαινόταν περίεργη η υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν για να μάθουν Aρχαία Eλληνικά». 
Oι σημερινοί μαθητές έρχονται σε επαφή με την Aρχαία Eλληνική γλώσσα στην πρώτη τάξη του γυμνασίου όπου κάνουν και την πρώτη τους γνωριμία με την... ψιλή, τη δασεία και την περισπωμένη.
«Θα ξέραμε καλύτερα την αρχαία γλώσσα αν την μαθαίναμε από μικρότερη ηλικία, ενώ θα αποκτούσαμε καλύτερη αίσθηση της σύγχρονης γλώσσας και της ορθογραφίας» εκτιμά ο 17χρονος Γιώργος Δημητρίου, μαθητής B΄ Λυκείου, ο οποίος θέλει να σπουδάσει Φυσική. Kαι ο δύο κάνουν λόγο για την ευκολία με την οποία μαθαίνει ένα άτομο το πολυτονικό σύστημα σε νεαρή ηλικία, ενώ η έρευνα του Aνοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου προσθέτει ένα ακόμη στοιχείο.

H εκμάθηση της ιστορικής ορθογραφίας, όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα της μελέτης, συμβάλλει στη βελτίωση της ψυχοεκπαιδευτικής ανάπτυξης του παιδιού σε καίριους τομείς, όπως είναι οι αντιληπτικές και οπτικές ικανότητες, λειτουργίες που συνδέονται άμεσα με την εμφάνιση της δυσλεξίας.
H έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 50 (αγόρια και κορίτσια) παιδιά ηλικίας 6 έως 9 ετών, τα οποία φοιτούσαν σε δημόσια σχολεία της Aττικής και ανήκαν σε οικογένειες με κοινό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο, ενώ παρακολουθούσαν παρόμοιες εξωσχολικές δραστηριότητες. Oι δύο ομάδες ήταν απόλυτα «συμβατές» μεταξύ τους, με μοναδική διαφορά ότι η μία παρακολουθούσε δύο ώρες εβδομαδιαίως μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών. Tα παιδιά αξιολογήθηκαν πριν από την έναρξη του σχολικού έτους και μετά την ολοκλήρωσή του, και τα αποτελέσματα ήταν τα προαναφερόμενα.
Aξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι μετά την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος, που δεν συνοδεύτηκε από καμία απολύτως επιστημονική μελέτη, καταγράφηκε μεγάλη αύξηση κρουσμάτων μαθησιακών διαταραχών.
Tης Aλεξάνδρας Kασσίμη


http://skandalistis.blogspot.com/

Read more »

Μία σπάνια ανακάλυψη.Ένας χαραγμένος πολύτιμος λίθος με την όψη του ΜΕΓΆΛΟΥ ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΥ.

Ένα σπάνιο και μια  εκπληκτική αρχαιολογική ανακάλυψη στην περιοχή DEL TOR.Ένας πολύτιμος  λίθος με χαραγμένο το πορτραίτο του ΜΕΓΆΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ αποκαλύφθηκε κατά ΄τις ανασκαφές από μια αρχαιολογική ομάδα υπό την διεύθυνση του δρ. Ayelet Gilboa του πανεπιστημίου της Χάιφα κατ του δρ.Ilan Sharon του πανεπιστημίου του Ισραήλ.

Παρά τις μικροσκοπικές διαστάσεις του η πέτρα είναι μικρότερη από ένα εκατοστό ύψος και το πλάτος του μικρότερο από μισό εκατοστό οι επιστήμονες είναι σε θέση να δηλώσουν ότι στο στολίδι απεικονίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος χωρίς αν έχει παραλειφθεί κανένα στοιχείο από τα χαρακτηριστικά του ηγεμόνα δηλώνει ο δρ. GILBOA πρόεδρος του τμήματος αρχαιολογίας.Ο αυτοκράτορας απεικονίζεται ως νέος και ισχυρός με ισχυρό πηγούνι,ίσια μύτη και μακριά σγουρά μαλλιά διάδημα.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι το συγκεκριμένο έργο τέχνης βρέθηκε στο Ισραήλ στην περιφέρεια του ελληνιστικού κόσμου.Είναι παραδεκτό ότι οι καλλιτέχνης που χάραξε την εικόνα του ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΥ απασχολούνταν στις κορυφαίες πρωτεύουσες όπως αυτές της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο και τη Σελεύκεια της Συρίας.

Ο πολύτιμος λίθος θα βρίσκεται σε δημόσια επίδειξη στο μουσείο Dor σε Kibbutz Nahsholim.

Read more »

Εκτός από τους «μυκηναϊκούς τάφους» και «αρχαίο κτίσμα» στο Μεγανήσι

Για 4 μυκηναϊκούς τάφους και πλήθος ταφικών και άλλων ευρημάτων έκανε λόγο ο δήμαρχος Μεγανησίου κ. Στάθης Ζαβιτσάνος.

Σύμφωνα με την πληροφόρηση που έκανε στο δημοτικό συμβούλιο στην προχθεσινή του συνεδρίαση 10/12/2011 και απαντώντας σε ερώτημα του δημοτικού συμβούλου κ. Γ. Αργύρη, αποκάλυψε ότι η περιοχή συνεχίζει να μας εκπλήσσει, μιας που τελευταία έχει ανακαλυφθεί και κτίσμα της ίδιας περιόδου.

Αυτός θεωρεί ότι είναι και ο λόγος που δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα καμία επίσημη ενημέρωση από την αρχαιολογική υπηρεσία, η οποία έχει αναλάβει εξολοκλήρου την ανασκαφή και την ευθύνη της φύλαξης του χώρου.

Κλείνοντας συνέστησε υπομονή και επανέλαβε ότι δεν μπορεί να πει  περισσότερα, τονίζοντας την σπουδαιότητα της  σημαντικής  αυτής ανακάλυψης για το νησί μας.

Παρακαλούμε όποιος-οι αναγνώστες ζουν στην περιοχή και μπορούν  να μας στείλουν κάποιες φωτογραφίες ή βίντεο να γίνει άμεσα για να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε  την εξέλιξη της ανασκαφής και για να μην καταχωθεί διότι πρόκειται για σημαντική ανακάλυψη!

(http://meganisinews.eu)

Read more »

Το βασίλειο του Αίαντα

Ο αρχαιολόγος κ. Γιάννος Λώλος , επίκ. καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, περίμενε χρόνια τώρα να βρει κάτι καινούργιο, αφού όπως λέει «γνωρίζαμε τις θέσεις κάποιων μυκηναϊκών νεκροταφείων σε διάφορα σημεία του νησιού, όμως δεν είχε εντοπισθεί ο οικισμός». Ουσιαστικά είναι ο πρώτος μυκηναϊκός οικισμός που εντοπίζεται στο νησί και όπως υπογραμμίζει «δεν έχω αμφιβολία ότι είναι ο σημαντικότερος εκεί».

Την ομηρική αυτή πόλη, που άκμασε τον 13ο αι. π.Χ. και ερημώθηκε λίγο μετά το 1200 π.Χ. (οπότε ιδρύεται η Σαλαμίνα της Κύπρου), τοποθετεί ο γεωγράφος Στράβων στα νότια του νησιού τονίζοντας πως στην εποχή του (1ος αι. π.Χ.) ήταν «έρημος».

Την πόλη αυτή αναζητούσαν επίμονα οι περιηγητές τον 19ο αιώνα. Μετά από ανασκαφές έξι χρόνων, χθες ο κ. Λώλος συνοψίζοντας τα συμπεράσματά του στην ομιλία του στις διαλέξεις των Φίλων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, είπε: «Πρόκειται για την έδρα των Αιακιδών, του Αίαντα του Τελαμώνιου, του επιφανέστερου εκπροσώπου του ηγεμονικού οίκου της νήσου, γνωστού από την ελληνική παράδοση. Είναι μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου μυκηναϊκά μέγαρα μπορούν με κάθε δυνατή βεβαιότητα να αποδοθούν σε ονομαστό ομηρικό ήρωα και κορυφαίο πρωταγωνιστή του έπους». 

Η υπόθεση αυτή τεκμηριώνεται τόσο από τα ανασκαφικά ευρήματα όσο και από τους τοπογραφικούς προσδιορισμούς που παρέχουν δύο αρχαίες πηγές (Ησίοδος και Σοφοκλής). 

Σε ό,τι αφορά τα ευρήματα έχει αποκαλυφθεί στην κορυφή της παραλιακής ακρόπολης της Σαλαμίνας σημαντικό τμήμα του οικιστικού ιστού της ύστερης μυκηναϊκής εποχής με το ανακτορικό συγκρότημα που έχει στον πυρήνα του ένα δίδυμο μέγαρο και καταλαμβάνει έκταση 750 τ.μ. Αναπτύσσεται σε τέσσερα διαδοχικά επίπεδα και περιλαμβάνει μέχρι στιγμής 33 δωμάτια και άλλους χώρους. Το μυκηναϊκό αυτό κέντρο είχε ακρόπολη, κάτω πόλη και πρόσβαση σε δύο φυσικούς λιμένες. Η κάτοψη του σαλαμινιακού μεγάρου συγκρίνεται με αυτή του μεγάρου στην κυκλώπεια ακρόπολη της Μιδέας στην Αργολίδα, σύμφωνα με τον ανασκαφέα. «Η ταύτιση του κέντρου του μικρού ναυτικού βασιλείου της Σαλαμίνας αποτελεί νέο δεδομένο, όσον αφορά την αρχαιολογική τεκμηρίωση της πολιτικής γεωγραφίας της Μυκηναϊκής Ελλάδος, όπως αυτή διαγράφεται αμυδρά στον "Νηών Κατάλογο" στη δεύτερη ραψωδία της Ιλιάδος». 

Από τα κινητά ευρήματα σημαντικότερα είναι ένα κομμάτι από κυπριακό τάλαντο χαλκού (ως πρώτη ύλη) και ένα χάλκινο έλασμα από φολιδωτή πανοπλία ανατολικού τύπου. Το έλασμα αυτό αποκτά μεγάλη σημασία γιατί είναι το μοναδικό που έχει βρεθεί σφραγισμένο με αιγυπτιακή βασιλική δέλτο.

Το σφράγισμα έφερε ιερογλυφική γραφή.

Όταν βρέθηκε, δόθηκε σε δύο αιγυπτιολόγους καθηγητές από το Κέιμπριτζ, τον Τζον Ρέι και την Τζάκι Φίλιπς, οι οποίοι διάβασαν στη μικρή αυτή φολίδα πανοπλίας να γράφει:

«Ραμσής ο αγαπημένος του Θεού».

Είναι ο Ραμσής ο Β', ο οποίος έζησε τον 13ο αι. π.Χ., γνωστός για τις μεγάλες εκστρατείες του εναντίον των Χετταίων για τις οποίες χρησιμοποιούσε μισθοφορικό στρατό. Δεν αποκλείεται λοιπόν να είχαν πάρει μέρος σ' αυτές τις εκστρατείες και μισθοφόροι από τη Σαλαμίνα, μας είπε ο κ. Λώλος.

Αυτό το εύρημα πάντως έχει μεγάλη σημασία, γιατί, ενώ στην Αίγυπτο έχουν βρεθεί πολλές φολίδες από χάλκινες πανοπλίες εκείνης της εποχής, καμία δεν είναι σφραγισμένη όπως αυτή.

Σε ποιους θεούς προσεύχονταν οι κάτοικοι της ακρόπολης, πριν από 3.300 χρόνια; «Κάποια ονόματα θεοτήτων του μεταγενέστερου δωδεκαθέου απαντούν στα κείμενα της γραμμικής Β’. Οι αρχές της ελληνικής θρησκείας πρέπει να τοποθετηθούν στο 14-15ο αιώνα π.Χ. Ισως οι άνθρωποι εκείνης της εποχής να λάτρευαν τη Μεγάλη Θεά της μινωικής Κρήτης, που πρέπει να επιβίωνε και στο μυκηναϊκό κόσμο».

Ένα ακόμη εύρημα εντυπωσίασε τους επιστήμονες. Πακτωμένη στο χώμα βρέθηκε πήλινη μπανιέρα, μήκους 1,5 μ. «Ο πρώτος ακέραιος λουτήρας που εντοπίστηκε στην ακρόπολη. Οι λουτήρες είχαν και αποθηκευτική χρήση. Έτσι εξηγείται ο μεγάλος αριθμός θραυσμάτων που εντοπίσαμε».

Το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν στο χώρο αποθήκες και αποθηκευτικά πιθάρια, σε συνδυασμό με την έλλειψη μεγάλων πεδινών εκτάσεων στην περιοχή, οδηγεί τους επιστήμονες στο συμπέρασμα πως οι κάτοικοι της ακρόπολης ζούσαν κυρίως από την κτηνοτροφία. Αν και κατά πολύ μεταγενέστερος, ο Ευριπίδης προσφέρει ένα ενδιαφέρον στοιχείο για τις διατροφικές συνήθειες της εποχής χαρακτηρίζοντας την πατρίδα του «μελισσοτρόφο». Οι αρχαιολόγοι υποθέτουν, επίσης, πως η εκμετάλλευση των πευκόφυτων δασών, δραστηριότητα συνηθισμένη στην κλασική Σαλαμίνα, πρέπει να έχει τις ρίζες της στη μυκηναϊκή εποχή. Ο Ησίοδος μας πληροφορεί, επίσης, ότι «ο Αναξ της Σαλαμίνας έκανε πειρατικές επιδρομές στις γύρω περιοχές, όπως τα Μέγαρα, και πως είχε εμπλοκή σε ναυτικές επιχειρήσεις κάθε είδους».

Η χρονολόγηση των ευρημάτων δείχνει πως η ακρόπολη ήκμασε την ίδια περίοδο (1300-1200 π.Χ.) που ακμάζουν τα μεγάλα κέντρα του μυκηναϊκού πολιτισμού, όπως οι Μυκήνες, η Τίρυνθα, η Πύλος.

(salamina-online.com)

Read more »

Τα ταυροκαθάψια

Έτσι λέγονταν οι μινωικοί αρχαίοι αγώνες με τους ταύρους. Οι ταύροι που χρησιμοποιούνταν προέρχονταν από τις καλύτερες ράτσες και θεωρούνταν ιεροί. Στους αγώνες αυτούς ο ταύρος ήταν ο πρωταγωνιστής και ποτέ δεν θυσιαζόταν ή σκοτωνόταν. Θεωρείται ότι ο ταύρος συμβόλιζε τον Ήλιο.

Τι ήταν όμως ακριβώς τα ταυροκαθάψια; 

Ήταν ιερή γιορτή που γινόταν με λαμπρότητα, παρουσία του βασιλιά Μίνωα και της ιέρειας της Θεάς Ρέας ή Γης, της μητέρας του Δία. Ο λαός συγκεντρωνόταν στον ιερό χώρο των ταυροκαθαψίωνν και με την είσοδο του βασιλιά και της ιέρειας έψελνε παιάνες, που τους συνόδευαν με οκτάχορδες λύρες και διπλούς αυλούς.

Και να! ο βασιλιάς Μίνωας παίρνει τη θέση κάτω από τον ιερό "Λάβρυ", τον διπλό πέλεκυ, το έμβλημα της Μινωικήςεξουσίας και η Μεγάλη ιέρεια τη δική της θέση. Η μουσική ξαναρχίζει εύθυμη, χορεύτριες χορεύουν και μετά την αποχώρησή τους ψάλλεται ξανά παιάνας, αφιερωμένος στη Μεγάλη Μητέρα Γη. Μετά τα πάντα σιωπούν. Οι πόρτες ανοίγουν και ο ταύρος εισέρχεται περήφανος στο στίβο. Κανείς δεν μιλάει για να μην εξοργιστεί το ζώο, ο λυράρης παίζει ένα ρυθμό και συγχρόνως πλησιάζει τον ταύρο, μιλώντας του απαλά. Ο ταύρος υψώνει το κεφάλι, αναγνωρίζει τη μουσική, χτυπά το μπροστινό του πόδι στο έδαφος, είναι ήρεμος και περιμένει τα παιδιά. Και να! Μπαίνουν στον στίβο δύο κορίτσια και ένα αγόρι, οι  συγκεντρωμένοι τα επευφημούν, ενώ εκείνα είναι έτοιμα. Ο ταύρος τρέχει, τα παιδιά πιάνονται από τα κέρατά του, γυρίζουν στον αέρα, πατούν στην πλάτη του και πάλι στον αέρα και προσγειώνονται πίσω από τον ταύρο. Και πάλι! Από κάποιο ψηλό σημείο πάνω από το κεφάλι τού ταύρου, πέφτουν με τα χέρια στη ράχη του, γυρίζουν στον αέρα και προσγειώνονται πίσω του. Τα παιδιά εναλάσσονται σε αυτήν την επικοινωνία με τον ταύρο.΄Όταν ο λυράρης αρχίσει πάλι τη μουσική του, το τέλος πλησιάζει. Ο ταύρος σταματάει, σαν να έχει κουραστεί, τα παιδιά, το ένα μετά το άλλο, πηδούν και κάθονται και τα τρία στη ράχη του, ο ταύρος ήρεμος φτάνει και στέκεται μπροστά στον Μίνωα, ο λυράρης παίζει τη μουσική του, ο κόσμος τραγουδάει χαρούμενος και χειροκροτεί τα παιδιά και τον ταύρο. Το ιερό ζώο θα τελειώσει τη ζωή του ειρηνικά, στα λιβάδια της Μινωικής Κρήτης.

Τα ταυροκαθάψια ...
...ήταν η γιορτή με την οποία οι Μίνωες ευχαριστούσαν τη μάνα Γη και η αναμέτρηση των παιδιών με τον ταύρο τα  ετοίμαζε να γίνουν γενναία. Όχι σκοτώνοντας, αλλά τιμώντας τον ταύρο.

Ταυροκαθάψια(Τοιχογραφία)

Βλέπετε, οι αρχαίοι Μίνωες, με τον ανυπέρβλητο πολιτισμό, ήξεραν να σέβονται τη δύναμη και θέλανε να την φτάσουν. Εμείς, οι σημερινοί φθονούμε και τη δύναμη και την ομορφιά κι έτσι βρήκαμε τον τρόπο να ξεμπερδεύουμε μια και καλή με όλα αυτά τα "γελοία της φύσης". Σκοτώνοντας!!

(Η λέξη προέρχεται από το ουσιαστικό "ταύρος" και το ρήμα "άπτομαι, αγγίζω", κοντολογίς "ταυροκαθάψια= το άγγιγμα του ταύρου".)

Read more »

Το πολιτικό πρόσωπο ενός φιλόσοφου επαναστάτη.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη άξια από το να κανείς επανάσταση μέσα στους επαναστάτες. Αν ζούσε ο λύκος της Εφέσου έτσι θα έλεγε νομίζω.
Δυνατός στο πνεύμα, αιρετικός κι εγωιστής υπήρξε φιλόσοφος αυτοδημιούργητος , αυτοπροσδιοριζόμενος, αναρχο – αυτόνομος, θιασώτης της έρευνας της απροσδιοριστίας και υπέρμαχος της έννοιας του ανώτερου ανθρώπου.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για τον το συντηρητικό «αναρχα» που έχει βαλθεί να εξηγήσει τους νόμους μιας φύσης που ενώ φαίνεται αρμονική πίσω από αυτήν δεν είναι, μη διστάζοντας να τα βάλει με ανθρώπους και θεούς, όχι χαϊδεύοντας αλλά τσακίζοντας τα σύμβολα τους, με λόγια φωτιάς και αιρετικά γραπτά.
Αν και λέγετε χαοτικός, στην βαθύτερη διδασκαλία του προκύπτει ο μεγαλύτερος πολέμιος του χάους.
Δεν υπήρξε ένας γλυκά ομιλών Σωκράτης αλλά ένας ωρυόμενος αποκαλυπτικός Σωκράτης που στην καλύτερη τσίμπαγε σαν αλογόμυγα τα καπούλια μιας κοιμισμένης κοινωνίας. Μαστίγωνε με λόγια σκληρά ένα άλογο πεινασμένο και ασθενικό που ξεχύθηκε μόλις ένιωσε ελεύθερο προς το φαΐ.. Ο Ηράκλειτος το μαστίγωνε προκειμένου να το κατευθύνει στο πνευματικό κομμάτι από το οποίο πίστευε ότι είναι στερημένο.
Υποστήριζε ότι ήταν ευκαιρία να δημιουργηθεί μια κοινωνία αξίων μέσα στην δημοκρατία και όχι μια κοινωνία δημοκρατίας μέσα από την οποία θα προέρχονται οι άξιες. Το ότι ήταν δημοκρατικός προκύπτει με την απουσία του από τον ηγεμονικό πυρήνα πριν την έναρξη της.
Το ότι ήταν πατριώτης προκύπτει από την επίθεση του στο Πυθαγόρα βρίζοντας τον ότι κομίζει στον Ελληνισμό ξενόφερτες ιδέες κυρίως Βαβυλώνιες και Αιγυπτιακές μέσω της αριθμοσοφιας και της μετεμψύχωσης.

- Δύστυχοι άνθρωποι, σα να ακούω να λέει, τίποτα δεν καταλάβατε,
είναι λάθος, δύσμοιροι, τα μέτρα σας και οι τιθέμενες ανθρώπινες αναλογίες.
- Μα, ο Πρωταγόρας είπε «χρημάτων πάντων μέτρον άνθρωπος»
- Ούτε αυτό δεν καταλάβατε ηλίθιοι. Χρήματα εμείς οι πρώτοι Έλληνες είχαμε
την γνώση. Χρή μαθών τι σημαίνει άθλιε? Αυτά τα πράγματα που πρέπει να
ξέρεις δεν σημαίνει? Εσείς χρήματα τα λέτε?
ΙΟΚΑΣΤΗ

Read more »

Η αναδυόμενη αλήθεια (μέρος στ΄)

Οι Ιδιαιτερότητες Σπάρτης και Κρήτης

Οι Σπαρτιάτισσες είχαν το δικαίωμα εγκτήσεως γης, επίσης δικαίωμα όχι μόνο της κληρονομικής διαδοχής επί του πατρικού κλήρου, αλλά και ελεύθερης εκποιήσεως, υποθηκεύσεως, μεταβιβάσεως και αυξήσεως του.

Ο Αριστοτέλης υποστηρίζει ότι κατά τον 5^ο αιώνα το μεγαλύτερο μέρος της Σπαρτιατικής γης ανήκε σε ιδιώτες και τα 2/5 σε γυναίκες.

Η ανατροφή τους αποσκοπούσε σε ωραία και γεροδεμένα σώματα και στην φυσική υγεία. Έτσι εκπαιδεύονταν στην όρχηση ως προετοιμασία πολεμικής εκπαιδεύσεως. Η επίθεση της Σπαρτιατικής φάλαγγας έδινε την εντύπωση χορευτικού θιάσου, διεξαγόμενη με απαγγελία και άσματα, ύμνους και παιάνες.

Σε ορισμένες αθλητικές εκδηλώσεις έπαιρνε μέρος γυμνές απέναντι από μικτό κοινό. Ο Πλούταρχος που μας δίνει την πληροφορία μας διαβεβαιώνει ότι κάτι άσεμνο σε αυτό δεν υπήρξε ποτέ διότι η σεμνότητα τις συνόδευε και και η ανηθικότητα δεν υπήρχε στην συμπεριφορά τους.

Όμως η αγωγή των Σπαρτιατισσών δεν εξαντλιτω στην άθληση όπως μας βεβαιώνει ο Πλάτων στον Πρωταγόρα. «ειδισί δ΄έν ταύτοις ταις πόλεσι (Κρήτη και Σπαρτη) ού μόνον άνδρες επι παιδεύσει μέγα φρονούντες αλλά και γυναίκες».

Στην Σπαρτιατική παιδεία περιλαμβάνονταν η εκμάθηση ποιημάτων των διακεκριμένων Δωριέων θεραπόντων της ποιήσεως, του Τερπάνδρο, του Τυρταίου, του Αλκμάνος όπως και των φιλοσοφικών αποφθεγμάτων των επτά Σοφών.

Η Ελληνίδα της Κρήτης υπήρξε η ποιο χειραφετημένη γυναίκα όχι μόνο του αρχαίου κόσμου αλλά και όλων των υπολοίπων έως κα σήμερα.

Ο Εβανς στο έργο του «Το ανάκτορο του Μίνωος» σημειώνει σχετικός.

¨Η Μινωική γυναίκα δεν ανέχεται κανέναν ανατολικό περιορισμό, κανένα παρδάχ (καλύπτρα της κεφαλής και του προσώπου), ή χαρέμι, καμία ένδειξης δεν υπάρχει ότι ήταν περιορισμένη μέσα στο σπίτι της. Εργάζεται βέβαια κατ οίκον , υφαίνει, πλέκει, αλέθει και ψήνει. Εργάζεται όμως και με τους άνδρες στους αγρούς στα εργαστήρια αγγειοπλαστικής, κάθετε στις πρώτες σειρές στο θέατρο και στους αγώνες, περνά μέσα από την κρητική κοινωνία με το ύφος μεγάλης κυρίας που πλήττει με τον θαυμασμό που της δεικνύουν. Όταν το έθνος της δημιουργεί τους θεούς του, λαμβάνει συχνότερα το ιδικόν της ομοίωμα δι΄αυτούς παρά του ανδρός"

Η Κρήσσα λαμβάνει μέρος σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις παρακάθεται στα συμπόσια και στις εορτές ελεύθερος και ανέτως, συναγωνίζεται με θάρρος και επιδεξιότητα τους άνδρες στην αντιμετώπιση του ταύρου στην αρένα και επιδεικνύει την κομψότητα και την χάρη της σε κοινούς με τους άνδρες χορούς.

Read more »

Η αναδυόμενη αλήθεια (μέρος ε΄)

Δικαίωμα στην λατρευτική ζωή

Η γυναίκα στην αρχαία Ελλάδα είχε το δικαίωμα ελεύθερης συμμετοχής στην κοινωνική και λατρευτική ζωή της πόλεως, δικαίωμα μυήσεως στα Μυστήρια και αναδείξεως της σε ιερατικα αξιώματα.

Το υψηλό αξίωμα της Πρωθιέρειας κατέχονταν κληρονομικώ δικαιώματι από γυναίκες που άνήκαν στα παλαιά ιερατικά γένη της Αττικής και θεράπευαν τις τρεις μεγάλες θεότητες της, την Δήμητρα (και Κόρη) την Αθηνά πολιούχο και την πατρώον Απόλλωνα.

Άλλο ιερατικό αξίωμα που απήλαυνε μεγίστου κύρους και σεβασμού παρά των Ελλήνων ήταν αυτό της «προμάντιδος» ή «προφάντιδος» το οποίο και άνηκε πλην μίας εξαιρέσεως αποκλείστηκα και μόνο σε γυναίκες.

Σε αντίθεση λοιπόν με την Χριστιανική Εκκλησία, όπου με απόφαση οικουμενικής συνόδου απαρτιζόμενης μόνο από άνδρες αρχιερείς, απαγόρευσε όχι μόνο την ιερουργία των γυναικών αλλά κατέστησε και το ιερό άβατο προς αυτές, στην «ειδωλολατρική», «φαλλοκρατικοί», και «μισόγυνον» Αρχαία Ελλάδα:

Πρώτον, ίσος αριθμός θηλέων και αρρένων θεοτήτων αποτελούσε το Πάνθεόν της,

Δεύτερον, ρητώς αποπεφασμένως και αποκλειστικώς γυναίκες μόνον προσπολοι και προφήτιδες (προμάντεις) ήσαν, απολαυνοντας το προνόμιο να ακροώνται και να ερμηνεύουν τις θεϊκές βουλήσεις και

Τρίτον, είχαν το δικαίωμα σύμφωνα με τις διατάξεις του Ιερού Δικαίου, να αναδεικνύονται σε όλα τα ιερατικά αξιώματα, από αυτό της «γεραράς» της μεγάλης ιέρειας ακόλουθης της Θυίας μέχρι αυτό της Ιεροφάντιδος των Ελευσινίων Μυστηρίων, της Υδρανού (Βαπτρίστριας – Εξολογήτριας) και της Αρχιέρειας.

Αξίζει δε εδώ να σημειωθεί ότι «ο τόπος του Άθωνος όρους είχε το άβατο για τους άνδρες», ως παραχωρηθείς υπό του Διός Αθώου (α-θωή = μόλυνση, ποινή, συνεπώς του Διός του Αμόλυντου) προς την «χρυσόθρονον αγνήν Αρτέμιδα».

Read more »

Η αναδυόμενη αλήθεια (μέρος δ΄)

Δικαίωμα στην μόρφωση.

Η Πλατωνική Ακαδημία, το Πανεπιστήμιο της Αρχαίας Ελλάδος, που η λειτουργία του διήρκεσε 1,000 χρόνια, μέχρι ότου ο φωτοσβέστης «χριστιανός» Ιουστινιανός την έκλεισε το 529 μ.χ. για να σώσει τους και τις τροφίμους από το μίασμα και την «ιερόσυλων τρέλλαν των Ελλήνων» (Ιουστινιανού κώδιξ) . Η ανθρωπότητα πλέον δεν έπρεπε να σκέπτεται!

Εδώ σπούδασαν Αθηναίες αλλά και Ελληνίδες από άλλες πόλεις της Ελλάδος. Μόνον δυο ονόματα Διεσώθησαν της Λασθένειας από την Μαντινεία της Αρκαδίας κα της Αξιοθέας από την Φλειάσια της Αργολίδος.

Στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Ασπασίας γίνονταν δεκτές κόρες των Αριστοκρατικών οικογενειών της Αθήνας, όπου συνέχιζαν τις μουσικές, ορχηστικές και ποιητικές σπουδές τους, αλλά και έπαιρναν μαθήματα φιλοσοφίας και πολιτειολογίας, περί γυναικείας χειραφετήσεως κ.λπ.

Η Μεγαρική Σχολή της οποίας ιδρυτής υπήρξε ο μέγας Ευκλείδης, εκείνος που την έκανε γνωστή ήταν ο Στίλπνων. Αυστηρός στα ήθη και δεινός στην διαλεκτική τέχνη, εκήρυσσε (όπως και όλοι οι Σοφοί της Ελλάδος), ότι το Όν είναι αγέννητο, αθάνατο και αδιαίρετο, είναι Έν, το δε ανώτατο αγαθό της ζωής είναι η πνευματική και ηθική ελευθερία. Πολλοί Έλληνες και Ελληνίδες αδιακρίτως μαθήτευσαν πλησίον του μεταξύ των οποίων και η κόρη του Νικορέτη, όπου και διακρίθηκε για την καλλιέργεια της.

Οι Ανώτατες Σχολές Ιατρικής: H νόμιμη άσκηση της Ιατρικής επιστήμης «της θείας τέχνης» όπως ο Ιπποκράτης είπε, προϋπέθετε για την δημόσια και ιδιωτική άσκηση της, παρακολούθηση των μαθημάτων στις αναγνωρισμένες και φημισμένες ιατρικές σχολές της Κνίδου της Κώ, και της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου καθώς και την επίσημη καθομολόγηση του Ιπποκρατικού Όρκου. Αυτόν και είχαν δώσει η Αθηναία Αγνοδίκη περίφημη γιατρός της εποχής που αποφοίτησε από την Σχολή της Αλεξάνδρειας. Ακολούθησαν ευάριθμες γυναίκες που έχουν καταγράφει ως ιατροί (όχι ως μαίες) πως η Ασπασία, η Δεινομάχη, οι αδερφές Ερμιόνη και Ευτυχία, οι επίσης αδερφές Ζηναίς και Φιλονίλα, η Κλεοπάτρα βοηθός και συνεργάτης του Γαληνού, κ.α.

Στο Ερευνητικό Κέντρο το Αριστοτέλη, στο «Λύκειο» οι γιατροί μπορούσαν να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές, δεδομένου ότι μαρτυρείτε η λειτουργία σ΄αυτό και Ιατρικής Σχολής, ο ίδιος δε ο Αριστοτέλης ήταν γιατρός στο επάγγελμα – θητεύσας μάλιστα ως επίσημος γιατρός του Φιλίππου του Β΄ της Μακεδονίας.

Οι Ανώτατες Σχολές Μαιευτικής. Τουλάχιστον στην Αθήνα, σύμφωνα με μαρτυρίες των ρητόρων – δικηγόρων, η άσκηση της μαιευτικής επιτρεπόταν μόνο σε γυναίκες με γνώσεις που αποκτήθηκαν σε ειδικές σχολές μαιευτικής. Ο Σωρανός ο Έφεσος που υπήτξε ο διακεκριμένος μαιευτήρ και γυναικολόγος της αρχαιότητας είχε ιδρύσει περίφημη σχολή γυναικολογίας και μαιευτικής στην οποία η πλειονότητα των σπουδαστών του ήταν γυναίκες. Μεταξύ των άλλων ζητούσε από τις μαθήτριες του και γενικές γνώσεις ιατρικής προκείμενου οι διαγνώσεις τους να είναι πλήρεις και ορθές.

Ζητούσε επίσης να είναι μειλίχιες να δείχνουν συμπόνια κατανόηση, να αποκτούν την εμπιστοσύνη των ασθενών τους, να είναι εχέμυθες διότι, όπως διακήρυσσε «ο αδόλεστος ιατρός επί νόσω νόσος» δηλαδή ο φλύαρος γιατρός γίνετε αρρώστια στην αρρώστια.

Read more »

Η αναδυόμενη αλήθεια (μέρος γ΄)

Δικαίωμα στην μόρφωση

Τα κορίτσια όπως και τα αγόρια μέχρι την ηλικία των 7 ετών τελούσαν υπό την άμεση επιμέλεια , αγωγή και διδαχή της μητέρας τους (μητροδιδασκαλία). Με την συμπλήρωση του 7^ου έτους όπως προέβλεπε ο όμως «επέμποντο εις διδασκάλους» σε ένα από τα «γραμματοδιδασκαλεία» με την συνοδεία έμπιστων οικείων.

Αργότερα κατά την νεαρή τους ηλικία, εκτός από το δικαίωμα εγκύκλιας μορφώσεως είχαν και το δικαίωμα εκμαθήσεως τέχνης.

Η γυναίκα είχε το δικαίωμα ιδίω ονόματι να ασκεί εμπορία ή τέχνη ή να συνάπτει συμβάσεις παροχής υπηρεσιών.

Όσο για την ανώτατη εκπαίδευση αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι μόλις το 1896 το Πανεπιστήμιο Αθηνών δέχτηκε την πρώτη του φοιτήτρια προξενώντας την μήνιαν των κονδυλοφόρων της εποχής.

Τι συνέβαινε όμως στην αρχαιότητα?

Η Ανώτατη Φιλοσοφική και Μαθηματική Σχολή του Πυθαγόρα, δέχονταν ευχαρίστως ως φοιτήτριες και γυναίκες. Ονομαστές υπήρξαν η Θεόκλεια, η Θεανώ, η Ασκληπιγένεια και η Περικτιόνη.

Λιγότερο γνωστές οι: Φιλτύς, Μελίσσα, Ταμύχα, Μιλλία, Θεανώ, Αβροτέλεια, Εχεκράτεια, Τυρασηνίς, Πεισιφόδη, Θεάδουσα, Βοιώ, Βαβελύκα, Κλεοσίχμα. Και δυστυχώς η σχολή αυτή έκλεισε γρήγορα μετά την πυρπόληση της κεντρικής αίθουσας της, του «Ομοκοείου».

Και ποιο υπήρξε ο Μέγας Διδάσκαλος των «ηθικών αρχών» του Πυθαγόρα? Η Θεμιστόκλεια, η Ιέρεια των Δελφών!

Στην Σχολή του Επίκουρου (ο Κήπος) σε πλήρη ισοτιμία με τους άρρενες οι γυναίκες. Δυστυχώς μόνο τριών τα ονόματα έφθασαν μέχρι εμάς. Το Λεόντιον, το Ερώτιον και η Άνθεια

Από την Σχολή των Κυνικών (Αντισθένης Διγενής) μόνον το όνομα της διακεκριμένης Ιππαρχίας έφθασε μέχρις εμάς.

Read more »

Η αναδυόμενη αλήθεια (μέρος ΄β)

Κοινωνικά δικαιώματα.

Το Αττικό δίκαιο αναγνώριζε στην γυναίκα την νομική ισοτιμία με τον άνδρα, τουλάχιστο σε κρίσιμες επιλογές του προσωπικού της βίου.

Έτσι μπορούσε να διαχειριστεί αυτοτελώς την περιουσία της και να συνδιαχειριστεί την κοινή συζυγική ζωή

Μετά από αγώνες πολλούς των ιδίων των γυναικών και την μεταβολή τόσο των κοινωνικών και οικονομικών όρων και συνθηκών τους χορηγήθηκαν διστακτικά και κατά φειδωλό τρόπο κάποια πολιτικά δικαιώματα μόλις στις αρχές του 20 αιώνος και μόνο σε ελάχιστες χώρες της Δύσεως.

Φυσικά ούτε λόγος να γίνετε για τα πολιτικά ή και απλός στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα των γυναικών της Ασίας, αρχαίας και σύγχρονης ακόμη. Αυτή είναι η βιώσα πραγματικότητα.

Κι ώμος! Οι άσπονδοι φίλοι μας, οι ευαίσθητοι κοινωνιολόγοι και δήθεν ιστορικοί, οι μονοματοι και αόμματοι δογματικοί, οι θρησκευτικοί κοσμοθεωρητικοί ελεεινολογούν την Κλασσική Αθήνα για την οπισθοδρομικότητα της.

Κι ώμος, μακάρι να είχαν και οι γυναίκες της εποχής μας τα δικαιώματα που είχαν οι Αθηναίες γυναίκες της κλασσικής εποχής.

Ο θεσμός του γάμου

Ο σκοπός του γάμου ήταν ιερός και όχι η μέσω αυτού οικονομική αποκατάσταση ή η κοινωνική άνοδος του γαμβρού.

Ο γάμος εξ υπολογισμού ήταν αδιανόητος τουλάχιστον δια τον Σόλωνα.

Μαθαίνουμε λοιπόν από τον Πλούταρχο τι νομοθέτησε περί του γάμου.

« Την δε γ΄μων ογείλε τας φερνάς, ιμάτια τρία και σκεύη μικρού τμήματος άξια κελεύσας, έτερον δε μηδέν, επιφέρεσθαι την γαμουμένην. Ού γαρ εβούλετω μισθοφόρον ούδ΄ίννιον είναι τον γάμον, αλλ΄επί τεκνώσει και χάριτι και φιλότητι γίνεσθαι τον άνδρός και γυναικός συνοικισμόν»

( Από τους γάμους αφαίρεσε τις προίκες επιστρέφοντας μόνο τρία φορέματα και μερικά σκευή ευτελούς αξίας γιατί δεν ήθελε ο γάμος να γίνετε για επικερδής και να έχει θέση αγοραπωλησίας αλά απόκτηση τέκνων και τέρψη αλλήλων σωματικά΄’ και ψυχική)

Λέει επίσης ο Μνησίφιλος εκφράζοντας την κοινή γνώμη των Σοφών (Σόλωνος, Πιττακού, Θαλή Περίανδρου, Κλεόβουλου, Χίλωνος, Βίαντος):

«Της Αφροδίτης έργον ούκ εστί συνουσία και μόνον αλλ΄ήν εμποιούσι δια τούτων φιλοφροσύνη και πόθον και ομιλίαν ημίν συνήθειαν προς αλλήλους. Ταύτα δε έργα καλεί Σόλων ….. Έστι δε της μέν προς γυναίκας ανδρών ομοφροσύνης και φιλίας δημιουργόςη Αφροδίτη, τοις σώμασιν υφ΄ηδονής άμα συμμιγνύουσα τας ψυχάς»

(Το έργο της Αφροδίτης δεν είναι απλώς και μόνο η συνουσία. Αλλά η συμπάθεια και ο πόθος η συμβίωση και ο προς αλλήλους δεσμός γιατί αυτά είναι θεία έργα. Η Αφροδίτη λοιπόν είναι η δημιουργός της ομοφροσύνης αλλά και της αγάπης ανδρός και γυναικός διότι υπό την επήρεια της ηδονής ενώνει τις ψυχές και των δυο)

Read more »

Η αναδυόμενη αλήθεια. (μερος 'α)

Τα μυθεύματα ζουν όσο οι άνθρωποι τα αποδέχονται χωρίς να τα υποβάλουν σε έλεγχο
Επαναλαμβανόμενα μάλιστα, ακόμη και από κάποιους που θεωρούνται σοφοί ή «ειδικοί γνώστες» μεταλλάσσονται σιγά σιγά σχεδόν σε θέσφατα και θεωρούνται σαν αλήθειες αναμφισβήτητες

Μεταξύ αυτών των μυθευμάτων ο Τρωικός πόλεμος και η Τροία, οι Αγαμέμνονας και Νέστορας της Πύλου και η Ελένη και ο Μενέλαος.

Μύθος και ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα παρά την κραυγή του Πηνειού που κραυγάζει ότι γεννήθηκε όταν τα κατακλίζοντα στην Θεσσαλία νερά διέρρηξαν τα φυσικά ορεινά φράγματα και ξεχύθηκαν στην θάλασσα.

Μυθεύματα όμως πολλά λέγονται και αναμασιόνται σχετικά με την κοινωνική δομή τους θεσμούς και τα ήθη που επικρατούσαν στην αρχαία Ελλάδα προέχοντος δε στην Αθήνα που σκοπίμως μάλλον καλλιεργήθηκαν.

Έτσι λοιπόν η Αθηνά ήταν «μαύρη», ο Σωκράτης «Αφρικανός», ο Παρθενώνας έργο δούλων, ……Βεβαίως. Αυτοί διέθεταν και το νου και την γνώσιν των ανωτέρων μαθηματικών καθώς και την αισθητική αρετή.

Αυτοί πρώτοι υπήρξαν σχεδιαστές, μελετητές, αρχιτέκτονες, εργήνες. Ο Ικτίνος, Ο Μνησικλής, ο Φειδίας και κάποιοι …άλλοι, ήταν οι τραχείς υπεργολάβοι.

Ακόμα η θαμαστή σας Αθήνα ήταν μια πόλη 20,000 αργόσχολων δουλοκτητών που είχαν κάτω από το μαστίγιο τους 400,000 δούλους.

Οι άθλιοι! Πως τα κατάφερναν!

Και αυτοί όμως ακόμα οι 20,000 ήσαν ομοφυλόφιλοι, παιδομείκτες, ασελγέστατοι, πόρνοι, προαγωγοί, σωματέμποροι, μιασμένοι, μιαροί, και ειδωλολάτρες.

Συγχωρήστε τους!

Μικρόνοες, αφιλοσόφητοι, αφώτιστοι από το φως της αποκαλύψεως ήσαν …………

Και γυνεκοκαταπιεστες υπήρξαν.

Κλεισμένες ολημερίς και ολονυχτίς στους γυναικωνίτες τους τις είχαν.

Κι αν καμία φορά τις έβγαζαν έξω τις έδεναν με χαλκάδες και είχαν και ένα δούλο από πίσω που κράταγε μαστίγιο.

Όσο για τις κόρες τους αν δεν τις πετούσαν στον γυναικωνίτη όταν γεννιόντουσαν , τις εκπόρνευαν κατόπιν.

Ζώνες αγνότητας φορούσαν άραγε από τότε, ή κάποιοι άλλοι το έκαναν για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο όταν ελευθέρωναν πανηγυρικά τους «άγιους τόπους»?

Παραληρήματα θα μου πείτε. Ουρανομήκη ψεύδη. Γελοιότητες.

Κι όμως κοινές πίστεις ευρείας καταναλώσεως και μάλιστα από ……… νεοέλληνες, που τρέφονται πνευματικά με χολιγουντιανά σκουπίδια!

Όντας λοιπόν ένας από τους όχι Νεοέλληνες που αρέσκονται στα έτοιμα, φτιάχνοντας το πνευματικό φαγητό με ίδιο μυαλό και γνήσια υλικά, παρασκευάζουμε το πνευματικό έδεσμα το σχετικό με την Αρχαία Ελληνίδα.

Πηγές εφοδιασμού με γνήσια υλικά είναι

1, Τα θραύσματα της Αττικής και Σπαρτιατικής νομοθεσίας.

2, Οι κανόνες του Ιερού Νόμου της Αττικής

3, Οι ομιλούσες εικόνες αγγείων

4. Οι φθεγγόμενες επιτύμβιες στήλες

5. Οι έγκυρες πληροφορίες των Πλάτωνος, Αριστοτέλους, Ξενοφώντος, Δημοσθένους, Λυσίου και άλλων.

Read more »

Πήλινο ομοίωμα άρματος

Υλικό: Πηλός
Προέλευση: Κύπρος
Χρονολόγηση: Γύρω στο 600 π.Χ.
Διαστάσεις: Ύψος: 17,5 εκ., μήκ. πλίνθου 16 εκ., πλ. 12.5 εκ.
Χώρος έκθεσης: Αίθουσα 64, αρ. ευρ. 17376.

Φέρει έναν ηνίοχο και δύο πολεμιστές. Στηρίζεται σε πλίνθο, διάτρητη στην μπροστινή και την πίσω πλευρά, για την προσαρμογή αξόνων με τροχούς. Μπορεί να είχε χρησιμοποιηθεί ως παιχνίδι.

Μία από τις μορφές, ο ηνίοχος, τεντώνει τα χέρια μπροστά και σφίγγει στις παλάμες του τα ηνία από σχοινί ή σύρμα (δεν σώζονται). Οι άλλες δύο μορφές είναι προφανώς πολεμιστές. Το άρμα σώζει ερυθρή και μελάνη βαφή, ενώ ίχνη ερυθρής βαφής διακρίνονται και στο σώμα των αλόγων.

Μικρογραφίες αρμάτων είναι πολύ διαδεδομένες και στην Κυπριακή και τη Φοινικική τέχνη. Το συγκεκριμένο ανήκει σε έναν τύπο που τα κεφάλια των μορφών και των αλόγων είναι χυτά σε μήτρα. Τα ομοιώματα αυτά χρονολογούνται στον πρώιμο 6ο αι. π.Χ. και μπορεί να είχαν χρησιμοποιηθεί ως παιχνίδια.

Βιβλιογραφία: Καραγιώργης, Β., Αρχαία Κυπριακή Τέχνη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Ίδρυμα Α.Γ. Λεβέντη, Εκδόσεις Καπόν 2003, 90-91.

 Ε(ΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ)

Read more »

Τριαδικές θηλυκές θεότητες

Ο αριθμός 3 είχε πάντοτε μια ξεχωριστή θέση στην ανθρώπινη συνείδηση σε τέτοιο βαθμό που θεωρείτο ιερός.

Για τον Αριστοτέλη είναι ο αριθμός του Παντός ο πρώτος αριθμός που έχει αρχή μέση και τέλος.

Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν πως η έννοια της επιφάνειας πρέπει να συμβολίζετε με τον αριθμό 3 από το τρίγωνο το οποίο ονόμαζαν «πρωταρχικό σχήμα» επειδή φανερά διαμορφώνεται και εκφράζετε δια μέσο του αριθμού.

Στην αλχημεία μια από της λεγόμενες απόκρυφες τέχνες τα αιθερικά στοιχεία είναι 3: Αλάτι, Υδράργυρος και Θείο συμβολίζοντας αντίστοιχα το σώμα την ψυχή και το πνεύμα.

Μπορούμε να διακρίνουμε ομοιότητες και με το Ορφικό Τρίπτυχο: Ύπαρξη Ζωή Διάνοια.

Τα πρώτα ίχνη Αγίων Τριάδων τα βρίσκουμε στην μητριαρχική οικογένεια όπου και λατρευόταν ηΜεγάλη Μητέρα, η Γαία, θεά της γονιμότητας.

Η θεά συναντιέται σε τρεις βασικές μορφές: της Παρθένας σαν σύμβολο αγνότητας, της Μητέραςσαν σύμβολο δημιουργίας και της Γραίας ως σύμβολο της σοφίας.

Η Ελληνική θηλυκή τριάδα αποτελείτε από την Κόρη, της οποίας το όνομα είναι τόσο ιερό που δεν πρέπει να προφέρετε, την Δήμητρα και την Εκάτη.

Η τρίμορφη Εκάτη παρουσιάζετε με τρία κορμιά και τρία κεφάλια: λιονταριού, σκύλου και φοράδας.

Με την Εκάβη ταυτίζονται συχνά και αποτελούν πρόσωπα μιας ιερής αρχέτυπης τριάδας.

Φοβερή τριαδική θεότητα και οι Ερινύες ου γεννήθηκαν από το αίμα του Ουρανού μετά τον ακρωτηριασμό του από τον Κρόνο και υπήρχαν πριν την εμφάνιση του Δια και των περισσοτέρων Ολυμπίων Θεών.

Στα Καβείρια μυστήρια τιμούσαν τους Ιερούς Κάβειρους. Ο Μνασέας αποκαλύπτει τα ονόματα των Θεών : Αξιόκερσος (ταυτίζετε με τον Ήφαιστο ή τον Δια αλλά κυρίως με τον Αδη) Αξίερος(Μητέρα , Δήμητρα) Αξιόκερσα (κυρίως Περσεφόνη ή σε κάποιες παραλλαγές Αθηνά)

Τρεις και οι φοβερές Γοργόνες. Η Σθενώ (η δύναμη), η Ευρυάλη (η πλατειά θάλασσα) και η θνητή Μέδουσα (σοφή βασίλισσα) ή Γοργώ (αγρία μάτια).

Υπάρχει μία τάση να εικάζουμε πως η μετάβαση από της Θήλειες θεότητες στις Τριαδικές, όπου σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Πατέρας, έγινε μετά από ένταση και δεν ήταν ομαλή.

Αρκετές φεμινιστικές ομάδες στηριζόμενες στην επιφανειακή ανάγνωση των μύθων, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η πατριαρχία επιβλήθηκε μετά από μάχες μεταξύ των δυο φύλων.

Ξεχνάμε πως αν ήταν αυτή η αλήθεια στους Ολυμπίους δεν θα υπήρχαν θήλειες θεότητες ισότιμες με τις αρσενικές και δεν θα υπήρχαν μύθοι που δικαιώνουν το θηλυκό στοιχείο.

Read more »

Μόνος και μετά πολλών

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: Λέοντας, ο βασιλιάς των ζώων. Συμβολίζει το δυναμισμό, την υπερηφάνεια και το δέος τα οποία εμπνέει αυτός και αλληγορικά η Μεραρχία, σε κάθε επίδοξο επιδρομέα ή αντίπαλο.

ΡΗΤΟ: "ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΩΝ". (Και μόνος και με τη βοήθεια άλλων).

"Ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά ουδ' εγκαταλείψω τον παραστάτην ότω αν στοιχήσω· αμυνώ δε υπέρ ιερών και οσίων και μόνος και μετά πολλών...".

Από τον όρκο των αρχαίων Αθηναίων στη θεά Αθηνά.

"Δεν θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά και ούτε θα εγκαταλείψω τον συμπολεμι-στή μου με οποιονδήποτε και αν ταχθώ στη γραμμή, θα υπερασπίσω δε τα ιερά και τα όσια και μόνος και με άλλους..."

ΧΙ ΜΠ

Read more »

Piazza Pitagora και Tempio di Hera Lacinia

http://wikimapia.org/1717130/it/Piazza-Pitagora

H πλατεία Πυθαγόρα είναι η πιο σημαντική της πόλης Κροτόνε που ευρίσκεται στη Ν.Ιταλία  και είναι ένα κέντρο συνάντησης των πολιτών.

Επίσης στο Λακίνιο ακρωτήριο υπάρχει  το ιερό της Λακινίας Ήρας(.Tempio di Hera Lacinia)

Από του δωρικού ρυθμού σώζονται μόνο τα θεμέλια.

Αναφορά στον ναό της Λακινίας Ήρας θα γίνει τις προσεχείς ημέρες με πολλές φωτογραφίες και στοιχεία καταπληκτικά  που αναδεικνύουν την μεγαλοπρέπεια του.

Read more »

Οι επιγραφές του μηχανισμού των Αντικυθήρων

Διάγραμμα του υπολογιστή

Η επιγραφή στο μεγάλο κομμάτι αναγράφει τα εξής :(με κόκκινο τα αποκαταστημένα τμήματα της επιγραφής)  
  

  ΕΣΠΕΡΙΑ

             ΥΑΔΕΣ ΔΥΟΝΤΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ

ΤΑΥΡΟΣΑΡΧΕΤΑΙΕΠΙΤΕΛΛΕΙΝ

              ΛΥΡΑΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΣΠΕΡΙΑ

             ΠΛΕΙΑΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΩΙΑ

ΥΑΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΩΙΑ

ΔΙΔΥΜΟΙΑΡΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙΤΕΛΛΕΙΝ

ΑΕΤΟΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΣΠΕΡΙΟΣ

ΑΡΚΤΟΥΡΟΣΔΥΝΕΙΕΩΙΟΣ 

*****

..το βράδυ

Οι Υάδες δύουν το βράδυ

Ο Ταύρος αρχίζει ν' ανατέλλει

Η Λύρα (Βέγας) ανατέλλει το βράδυ

Οι Πλειάδες ανατέλλουν το πρωί

Οι Υάδες ανατέλλουν το πρωί

Οι Δίδυμοι αρχίζουν ν' ανατέλλουν

Ο Αετός (Αλτάιρ) ανατέλλει το βράδυ

Ο Αρκτούρος δύει το πρωί

Η επιγραφή στο πίσω θυρόφυλλο αναγράφει:   

ΠΡΟΕΧΟΝΑΥΤΟΥΣ  ... ΜΟΝΟΙ

ΦΕΡΕΙΩΝΗΜΕΝΕ

ΤΟΣΤΟΔΕΔΙΑ

ΤΗΣΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

ΓΝΩΜΩΝ ΣΥ

ΗΛΙΟΥΑΚΤΙΝ

  

ΜΙΝΟΘΕΛΕΞΗΛΘΕΝ

ΤΗΣΠΡΩΤΗΣΧΩΡΑΣ

ΓΝΩΜΟΝΙΑΔΥΟΩΝΤΑΚΡΑ

ΦΕ ΡΟ

ΤΕΣΣΑΡΑΔΗΛΟΙΔΟΜΕΝΤ

ΤΗΣ ΟCL  ΙΘL ΤΟΥ

ΣΙΣ Σ ΣΚΓ ΣΥΝΓΕΙΝΟΜΕΝΟΙ

ΟΣΔΙΑΙΡΕΘΗ Η ΟΛΗ

ΕΓΛΕΙΠΤΙΚΟΙΣ

ΟΜΟΙΑ ΤΟΙΣ ΕΠΙΤΗΣΕ

ΦΕΡΕΙΤΑ

*****

Προεξέχοντας ...μόνοι

φέρει απ' τις οποίες η μια

και η άλλη

της Αφροδίτης

  

ο γνώμονας

την ηλιακτίδα

  

απ' όπου βγήκε από

την πρώτη χώρα 

δυο γνωμόνια των οποίων τα άκρα φέρουν

τέσσερα, το ένα δείχνει

τα 776 χρόνια, 19 χρόνια του

233 συμβαδίζοντας

ώστε να διαιρεθεί η όλη 

εκλειπτική

παρόμοια με εκείνα που πάνω στη

φέρει

Read more »