Η Πλατωνική Ακαδημία, το Πανεπιστήμιο της Αρχαίας Ελλάδος, που η λειτουργία του διήρκεσε 1,000 χρόνια, μέχρι ότου ο φωτοσβέστης «χριστιανός» Ιουστινιανός την έκλεισε το 529 μ.χ. για να σώσει τους και τις τροφίμους από το μίασμα και την «ιερόσυλων τρέλλαν των Ελλήνων» (Ιουστινιανού κώδιξ) . Η ανθρωπότητα πλέον δεν έπρεπε να σκέπτεται!
Εδώ σπούδασαν Αθηναίες αλλά και Ελληνίδες από άλλες πόλεις της Ελλάδος. Μόνον δυο ονόματα Διεσώθησαν της Λασθένειας από την Μαντινεία της Αρκαδίας κα της Αξιοθέας από την Φλειάσια της Αργολίδος.
Στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Ασπασίας γίνονταν δεκτές κόρες των Αριστοκρατικών οικογενειών της Αθήνας, όπου συνέχιζαν τις μουσικές, ορχηστικές και ποιητικές σπουδές τους, αλλά και έπαιρναν μαθήματα φιλοσοφίας και πολιτειολογίας, περί γυναικείας χειραφετήσεως κ.λπ.
Η Μεγαρική Σχολή της οποίας ιδρυτής υπήρξε ο μέγας Ευκλείδης, εκείνος που την έκανε γνωστή ήταν ο Στίλπνων. Αυστηρός στα ήθη και δεινός στην διαλεκτική τέχνη, εκήρυσσε (όπως και όλοι οι Σοφοί της Ελλάδος), ότι το Όν είναι αγέννητο, αθάνατο και αδιαίρετο, είναι Έν, το δε ανώτατο αγαθό της ζωής είναι η πνευματική και ηθική ελευθερία. Πολλοί Έλληνες και Ελληνίδες αδιακρίτως μαθήτευσαν πλησίον του μεταξύ των οποίων και η κόρη του Νικορέτη, όπου και διακρίθηκε για την καλλιέργεια της.
Οι Ανώτατες Σχολές Ιατρικής: H νόμιμη άσκηση της Ιατρικής επιστήμης «της θείας τέχνης» όπως ο Ιπποκράτης είπε, προϋπέθετε για την δημόσια και ιδιωτική άσκηση της, παρακολούθηση των μαθημάτων στις αναγνωρισμένες και φημισμένες ιατρικές σχολές της Κνίδου της Κώ, και της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου καθώς και την επίσημη καθομολόγηση του Ιπποκρατικού Όρκου. Αυτόν και είχαν δώσει η Αθηναία Αγνοδίκη περίφημη γιατρός της εποχής που αποφοίτησε από την Σχολή της Αλεξάνδρειας. Ακολούθησαν ευάριθμες γυναίκες που έχουν καταγράφει ως ιατροί (όχι ως μαίες) πως η Ασπασία, η Δεινομάχη, οι αδερφές Ερμιόνη και Ευτυχία, οι επίσης αδερφές Ζηναίς και Φιλονίλα, η Κλεοπάτρα βοηθός και συνεργάτης του Γαληνού, κ.α.
Στο Ερευνητικό Κέντρο το Αριστοτέλη, στο «Λύκειο» οι γιατροί μπορούσαν να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές, δεδομένου ότι μαρτυρείτε η λειτουργία σ΄αυτό και Ιατρικής Σχολής, ο ίδιος δε ο Αριστοτέλης ήταν γιατρός στο επάγγελμα – θητεύσας μάλιστα ως επίσημος γιατρός του Φιλίππου του Β΄ της Μακεδονίας.
Οι Ανώτατες Σχολές Μαιευτικής. Τουλάχιστον στην Αθήνα, σύμφωνα με μαρτυρίες των ρητόρων – δικηγόρων, η άσκηση της μαιευτικής επιτρεπόταν μόνο σε γυναίκες με γνώσεις που αποκτήθηκαν σε ειδικές σχολές μαιευτικής. Ο Σωρανός ο Έφεσος που υπήτξε ο διακεκριμένος μαιευτήρ και γυναικολόγος της αρχαιότητας είχε ιδρύσει περίφημη σχολή γυναικολογίας και μαιευτικής στην οποία η πλειονότητα των σπουδαστών του ήταν γυναίκες. Μεταξύ των άλλων ζητούσε από τις μαθήτριες του και γενικές γνώσεις ιατρικής προκείμενου οι διαγνώσεις τους να είναι πλήρεις και ορθές.
Ζητούσε επίσης να είναι μειλίχιες να δείχνουν συμπόνια κατανόηση, να αποκτούν την εμπιστοσύνη των ασθενών τους, να είναι εχέμυθες διότι, όπως διακήρυσσε «ο αδόλεστος ιατρός επί νόσω νόσος» δηλαδή ο φλύαρος γιατρός γίνετε αρρώστια στην αρρώστια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου