Κοινωνικά δικαιώματα.
Το Αττικό δίκαιο αναγνώριζε στην γυναίκα την νομική ισοτιμία με τον άνδρα, τουλάχιστο σε κρίσιμες επιλογές του προσωπικού της βίου.
Έτσι μπορούσε να διαχειριστεί αυτοτελώς την περιουσία της και να συνδιαχειριστεί την κοινή συζυγική ζωή
Μετά από αγώνες πολλούς των ιδίων των γυναικών και την μεταβολή τόσο των κοινωνικών και οικονομικών όρων και συνθηκών τους χορηγήθηκαν διστακτικά και κατά φειδωλό τρόπο κάποια πολιτικά δικαιώματα μόλις στις αρχές του 20 αιώνος και μόνο σε ελάχιστες χώρες της Δύσεως.
Φυσικά ούτε λόγος να γίνετε για τα πολιτικά ή και απλός στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα των γυναικών της Ασίας, αρχαίας και σύγχρονης ακόμη. Αυτή είναι η βιώσα πραγματικότητα.
Κι ώμος! Οι άσπονδοι φίλοι μας, οι ευαίσθητοι κοινωνιολόγοι και δήθεν ιστορικοί, οι μονοματοι και αόμματοι δογματικοί, οι θρησκευτικοί κοσμοθεωρητικοί ελεεινολογούν την Κλασσική Αθήνα για την οπισθοδρομικότητα της.
Κι ώμος, μακάρι να είχαν και οι γυναίκες της εποχής μας τα δικαιώματα που είχαν οι Αθηναίες γυναίκες της κλασσικής εποχής.
Ο θεσμός του γάμου
Ο σκοπός του γάμου ήταν ιερός και όχι η μέσω αυτού οικονομική αποκατάσταση ή η κοινωνική άνοδος του γαμβρού.
Ο γάμος εξ υπολογισμού ήταν αδιανόητος τουλάχιστον δια τον Σόλωνα.
Μαθαίνουμε λοιπόν από τον Πλούταρχο τι νομοθέτησε περί του γάμου.
« Την δε γ΄μων ογείλε τας φερνάς, ιμάτια τρία και σκεύη μικρού τμήματος άξια κελεύσας, έτερον δε μηδέν, επιφέρεσθαι την γαμουμένην. Ού γαρ εβούλετω μισθοφόρον ούδ΄ίννιον είναι τον γάμον, αλλ΄επί τεκνώσει και χάριτι και φιλότητι γίνεσθαι τον άνδρός και γυναικός συνοικισμόν»
( Από τους γάμους αφαίρεσε τις προίκες επιστρέφοντας μόνο τρία φορέματα και μερικά σκευή ευτελούς αξίας γιατί δεν ήθελε ο γάμος να γίνετε για επικερδής και να έχει θέση αγοραπωλησίας αλά απόκτηση τέκνων και τέρψη αλλήλων σωματικά΄’ και ψυχική)
Λέει επίσης ο Μνησίφιλος εκφράζοντας την κοινή γνώμη των Σοφών (Σόλωνος, Πιττακού, Θαλή Περίανδρου, Κλεόβουλου, Χίλωνος, Βίαντος):
«Της Αφροδίτης έργον ούκ εστί συνουσία και μόνον αλλ΄ήν εμποιούσι δια τούτων φιλοφροσύνη και πόθον και ομιλίαν ημίν συνήθειαν προς αλλήλους. Ταύτα δε έργα καλεί Σόλων ….. Έστι δε της μέν προς γυναίκας ανδρών ομοφροσύνης και φιλίας δημιουργόςη Αφροδίτη, τοις σώμασιν υφ΄ηδονής άμα συμμιγνύουσα τας ψυχάς»
(Το έργο της Αφροδίτης δεν είναι απλώς και μόνο η συνουσία. Αλλά η συμπάθεια και ο πόθος η συμβίωση και ο προς αλλήλους δεσμός γιατί αυτά είναι θεία έργα. Η Αφροδίτη λοιπόν είναι η δημιουργός της ομοφροσύνης αλλά και της αγάπης ανδρός και γυναικός διότι υπό την επήρεια της ηδονής ενώνει τις ψυχές και των δυο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου