Η αναδυόμενη αλήθεια (μέρος στ΄)

Οι Ιδιαιτερότητες Σπάρτης και Κρήτης

Οι Σπαρτιάτισσες είχαν το δικαίωμα εγκτήσεως γης, επίσης δικαίωμα όχι μόνο της κληρονομικής διαδοχής επί του πατρικού κλήρου, αλλά και ελεύθερης εκποιήσεως, υποθηκεύσεως, μεταβιβάσεως και αυξήσεως του.

Ο Αριστοτέλης υποστηρίζει ότι κατά τον 5^ο αιώνα το μεγαλύτερο μέρος της Σπαρτιατικής γης ανήκε σε ιδιώτες και τα 2/5 σε γυναίκες.

Η ανατροφή τους αποσκοπούσε σε ωραία και γεροδεμένα σώματα και στην φυσική υγεία. Έτσι εκπαιδεύονταν στην όρχηση ως προετοιμασία πολεμικής εκπαιδεύσεως. Η επίθεση της Σπαρτιατικής φάλαγγας έδινε την εντύπωση χορευτικού θιάσου, διεξαγόμενη με απαγγελία και άσματα, ύμνους και παιάνες.

Σε ορισμένες αθλητικές εκδηλώσεις έπαιρνε μέρος γυμνές απέναντι από μικτό κοινό. Ο Πλούταρχος που μας δίνει την πληροφορία μας διαβεβαιώνει ότι κάτι άσεμνο σε αυτό δεν υπήρξε ποτέ διότι η σεμνότητα τις συνόδευε και και η ανηθικότητα δεν υπήρχε στην συμπεριφορά τους.

Όμως η αγωγή των Σπαρτιατισσών δεν εξαντλιτω στην άθληση όπως μας βεβαιώνει ο Πλάτων στον Πρωταγόρα. «ειδισί δ΄έν ταύτοις ταις πόλεσι (Κρήτη και Σπαρτη) ού μόνον άνδρες επι παιδεύσει μέγα φρονούντες αλλά και γυναίκες».

Στην Σπαρτιατική παιδεία περιλαμβάνονταν η εκμάθηση ποιημάτων των διακεκριμένων Δωριέων θεραπόντων της ποιήσεως, του Τερπάνδρο, του Τυρταίου, του Αλκμάνος όπως και των φιλοσοφικών αποφθεγμάτων των επτά Σοφών.

Η Ελληνίδα της Κρήτης υπήρξε η ποιο χειραφετημένη γυναίκα όχι μόνο του αρχαίου κόσμου αλλά και όλων των υπολοίπων έως κα σήμερα.

Ο Εβανς στο έργο του «Το ανάκτορο του Μίνωος» σημειώνει σχετικός.

¨Η Μινωική γυναίκα δεν ανέχεται κανέναν ανατολικό περιορισμό, κανένα παρδάχ (καλύπτρα της κεφαλής και του προσώπου), ή χαρέμι, καμία ένδειξης δεν υπάρχει ότι ήταν περιορισμένη μέσα στο σπίτι της. Εργάζεται βέβαια κατ οίκον , υφαίνει, πλέκει, αλέθει και ψήνει. Εργάζεται όμως και με τους άνδρες στους αγρούς στα εργαστήρια αγγειοπλαστικής, κάθετε στις πρώτες σειρές στο θέατρο και στους αγώνες, περνά μέσα από την κρητική κοινωνία με το ύφος μεγάλης κυρίας που πλήττει με τον θαυμασμό που της δεικνύουν. Όταν το έθνος της δημιουργεί τους θεούς του, λαμβάνει συχνότερα το ιδικόν της ομοίωμα δι΄αυτούς παρά του ανδρός"

Η Κρήσσα λαμβάνει μέρος σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις παρακάθεται στα συμπόσια και στις εορτές ελεύθερος και ανέτως, συναγωνίζεται με θάρρος και επιδεξιότητα τους άνδρες στην αντιμετώπιση του ταύρου στην αρένα και επιδεικνύει την κομψότητα και την χάρη της σε κοινούς με τους άνδρες χορούς.