Κάλαντα πρωτοχρονίάς απο πόλεις της Ελλάδος(ΒΙΝΤΕΟ)

ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ



ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ



ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΛΕΡΟΥ



ΤΗΝΟΣ Πρωτοχρονιά παραδοσιακά κάλαντα με το Καλιούπα



Κάλαντα Καπαδοκίας Πρωτοχρονιάς



Κάλαντα Πρωτοχρονιάς Αρτάκης Κυζικου Μ.Ασίας

Read more »

Το τεστ προσωπικότητας του Dr Phil

Το τεστ προσωπικότητας δίνεται από το Human Relations Department σε μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις σήμερα.

To τεστ χρησιμοποιείται από τις επιχειρήσεις για την απόκτηση καλύτερης εσωτερικής γνώσης όσο αφορά τους υπαλλήλους (τωρινούς και μελλοντικούς).

Οι απαντήσεις είναι για το ποιος είστε τώρα και όχι αυτός που ήσασταν κατά το παρελθόν.

Βήμα 1o: Πάρετε στυλό και χαρτί για να σημειώσετε τις απαντήσεις σας.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Πότε νιώθεις ότι είσαι στα καλύτερά σου?

α) το πρωί

β) μεταξύ απογεύματος και νωρίς το βράδυ

γ) αργά τη νύχτα


2. Συνήθως περπατάς…..

α) αρκετά γρήγορα, με μεγάλα βήματα

β) αρκετά γρήγορα, με μικρά βήματα

γ) λιγότερο γρήγορα με το κεφάλι ψηλά, κοιτώντας τον κόσμο στο πρόσωπο

δ) λιγότερο γρήγορα, με το κεφάλι χαμηλά

ε) πολύ αργά


3. Όταν μιλάς στους ανθρώπους, εσύ…

α) κάθεσαι με τους αγκώνες αναδιπλωμένους

β ) έχεις τα χέρια σου πιασμένα σαν παλαμάκια

γ) έχεις το ένα ή και τα 2 χέρια στους γοφούς ή στις τσέπες

δ) ακουμπάς ή σπρώχνεις το πρόσωπο που μιλάς

ε) παίζεις με τα αυτιά σου, τρίβεις το πιγούνι σου ή φτιάχνεις τα μαλλιά σου


4. Όταν είσαι χαλαρός κάθεσαι…

α) με τα πόδια ελεύθερα δίπλα δίπλα

β) με τα πόδια σταυρωμένα

γ) με τα γόνατα τεντωμένα και ίσια

δ) με το ένα πόδι κάτω από σένα


5. Όταν κάτι σε συναρπάζει, αντιδράς…

α) με ένα δυνατό χαμόγελο

β) με ένα γέλιο, αλλά όχι δυνατό

γ) με ένα ήσυχο γελάκι

δ) με ένα ανόητο γέλιο


6. Όταν πηγαίνεις σε ένα πάρτυ ή σε μια εκδήλωση κάνεις την εμφάνιση σου…

α) με μια μεγαλειώδης είσοδο έτσι ώστε όλοι να σε προσέξουν

β) μια ήσυχη είσοδο, ψάχνοντας γύρω για κάποιον που γνωρίζεις

γ) μπαίνεις ήσυχα χωρίς να κάνεις αισθητή την παρουσία σου


7. Όταν δουλεύεις ή είσαι πολύ συγκεντρωμένος , και διακόπτεσαι?

α) ξεκινάς ένα διάλλειμα

β) εκνευρίζεσαι αφάνταστα

γ) και με τις δυο παραπάνω καταστάσεις


8. Ποιο από τα παρακάτω χρώματα σε εκφράζουν περισσότερο?

α) Κόκκινο/πορτοκαλί

β) Μαύρο

γ) Κίτρινο/γαλάζιο

δ) Πράσινο

ε) Σκούρο μπλε/πορφυρό

ζ) Ασπρο

η) Καφέ/γκρι

9. Όταν είσαι στο κρεβάτι τη νύχτα, τις τελευταίες στιγμές πριν σε πάρει ο ύπνος, ξαπλώνεις…

α) ανάποδα απλωμένος

β) παρατεντωμένος μπρούμυτα με το πρόσωπο σου να κοιτάζει το στομάχι σου

γ) στην πλευρά σου ελαφρά κουλουριασμένος

δ) με το κεφάλι σου στο μπράτσο σου

ε) με το κεφάλι σου κάτω από τα σκεπάσματα


10. Συνήθως ονειρεύεσαι όταν…

α) ξαπλώνεις

β) μαλώνεις ή φωνάζεις

γ) ψάχνεις για κάτι η κάποιον

δ) πετάς η επιπλέεις

ε) συνήθως δεν βλέπεις όνειρα

ζ) τα όνειρα σου είναι συνήθως ευχάριστα

(.Οι απαντήσεις βρίσκονται σε σχόλιο που έχω αφήσει..)

Read more »

ΖΗΝΩΝ Ο ΣΤΩΙΚΟΣ Ή ΚΙΤΕΥΣ

Καταγόταν από την πόλη Κίτιο της Κύπρου, απ` όπου έλαβε και την προσωνυμία `Κιτιεύς`, είναι δε ο ιδρυτής και αρχηγός της Στωικής Σχολής των Ελλήνων φιλοσόφων. Αρχικά ήταν έμπορος, αλλά το καράβι, με το οποίο μετέφερε τα εμπορεύματά του, καθοδόν ναυάγησε, με αποτέλεσμα να χάσει όλη την περιουσία του και να καταλήξει στην Αθήνα, όπου και άρχισε αργότερα να καταγίνεται με τη φιλοσοφία. Όταν ένοιωσε τη σημασία της τελευταίας αυτής, είπε το περίφημο: `Νυν ευπλόηκα, ότε εναυάγησα`, που σημαίενι: `Πήγε καλά το ταξίδι μου, όταν ναυάγησα`. Σαν δάσκαλοι του Ζήνωνα αναφέρονται οι φιλόσοφοι Κράτης, Στίλπων, Ξενοκράτης και Πόλεμων, κοντά στους οποίους και μαθήτευσε επί ολόκληρη εικοσαετία. Μετά το πέρας των σπουδών του ο Ζήνων ίδρυσε δική του φιλοσοφική Σχολή, που, επειδή τα μαθήματά της γίνονταν στην `Ποικίλη Στοά`, επονομάσθηκε από τούτο `Στωική`.


Ο Ζήνων ήταν έντιμος, ανιδιοτελής, ολιγαρκής και εγκρατής. Έργα του φιλοσόφου αυτού δεν έχουν δυστυχώς διασωθεί. Από παρεμβολές πάντως, περιεχόμενες σε συγγράμματα άλλων, φθάνουμε στο συμπέρασμα πως οι γενικές γραμμές της στωικής φιλοσοφίας του υπήρξαν οι επόμενες: 1) Διαιρούσε τη φιλοσοφία σε τρία μέρη, ήτοι: τη λογική, τη φυσική και την ηθική. 2) Πίστευε στο Θεό, σαν το δημιουργό της ζωής και σαν τη δύναμη εκείνη που προσδίδει τη μορφή στην ύλη και επιφέρει την ύπαρξη των ζωντανών οργανισμών. 3) Διακήρυττε ότι το ιδεώδες του βίου έγκειται στο φυσικό ευδαιμονισμό, τον οποία μας τον εγγυάται η ψυχική αταραξία και γαλήνη. Όταν δε κανείς αδυνατεί να προσφέρει στον εαυτό του και στους άλλους την ευδαιμονία, η ζωή τους δεν έχει πια νόημα κι επιβάλλεται η εκούσια διακοπή της (δηλαδή η αυτοκτονία). 4) Δίδασκε ότι η επιστημονική γνώση είναι απαραίτητο στοιχείο για την ηθική πράξη και ότι βάση της ηθικής μας είναι η προσήλωση προς το καθήκον. Επίσης ότι η λογική φύση του ανθρώπου καθορίζει και την ηθικότητά του, αν ληφθεί υπόψη πως: ναι μεν ο Θεός παρέχει την ηθική στους ανθρώπους, αλλά το ηθικά καλό είναι θέμα εκλογής ελεύθερης για τον καθένα μας. 5) Είχε τη γνώμη ότι βασική αρετή αποτελεί η φρόνηση, απ` αυτή δε απορρέουν και οι υπόλοιπες τρεις αρετές που, (κατά τον Πλάτωνα), είναι η ανδρεία, η σωφροσύνη και η δικαιοσύνη. Για την ηθική τελείωση του ανθρώπου και την ολοκλήρωση της αρετής του, σαν όρο απαράβατο έθετε: την `επί το αυτό συνύπαρξιν` και των τεσσάρων παραπάνω βασικών ανθρώπινων αρετών.

Read more »

Τα πρώτα ρομπότ: από τον Τάλω μέχρι τα RUR

Δεν υπάρχει κάποιος ακριβής ορισμός, αλλά σύμφωνα με τη γενική άποψη το ρομπότ είναι μια προγραμματισμένη μηχανή που μιμείται τις ενέργειες ή την παρουσία ενός ευφυούς πλάσματος, συνήθως ενός άνθρωπου. Για να χαρακτηρισθεί ως ρομπότ, μια μηχανή πρέπει να είναι σε θέση να κάνει δύο πράγματα: 1) να λαμβάνει πληροφορίες από το περιβάλλον της και 2) να κάνει κάτι φυσικό, π.χ. να κινείται ή να χειρίζεται αντικείμενα. Το ρομπότ "RUR" πρωτοεμφανίστηκε στην ταινία του Karl Capek, "Rossum's Universal Robots". Η λέξη "ρομπότ" προέρχεται από το τσέχικο "robota", που σημαίνει το μόχθο ή την σκληρή εργασία σαν σκλάβος. Χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να περιγράψει τους εργαζομένους της βιομηχανίας, σε μία ταινία επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του '20, από τον τσέχο συγραφέα Karel Capek, που ονομαζόταν "Rossum's Universal Robots". Στην ιστορία, ένας επιστήμονας εφευρίσκει τα ρομπότ για να βοηθήσει τους ανθρώπους από την εκτέλεση απλών, επαναλαμβανόμενων στοιχειωδών εργασιών. Εντούτοις, μόλις τα ρομπότ χρησιμοποιηθούν για πολέμους, τότε επιτίθενται στους ιδιοκτήτες τους ανθρώπους και καταναλαμβάνουν τον κόσμο.
Μην ξεχνάμε βέβαια και την Αρχαία Ελλάδα, με τον Τάλω. O Τάλως ήταν ένα από τα πιο γνωστά αρχαία ρομπότ στην Ελλάδα . Κατασκευάστηκε από τον Θεό Ήφαιστο σαν δώρο στον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Ο Τάλως ήταν τεράστιος ανθρωπόμορφος και χάλκινος. Προστάτευε την Κρήτη από τους εχθρούς της κι επέβλεπε την εφαρμογή των νόμων. Μπορούσε να κινείται πολύ γρήγορα και ήταν σε θέση να κάνει σε μία μέρα τρεις φορές το γύρο της Κρήτης (μέση ταχύτητα 250 klm/h;). Είχε την δύναμη να εκσφενδονίζει τεράστιους βράχους εναντίων των αντιπάλων του ή να τους καίει με την καυτή αναπνοή του! Με αυτόν τον τρόπο απωθούσε τα εχθρικά πλοία προστατεύοντας την Κρήτη. Το όνομα Τάλως στην αρχαία Κρητική διάλεκτο σημαίνει και ήλιος. Όπως λέει ο μύθος, όταν οι Αργοναύτες επέστρεφαν απ' την Κολχίδα, με την δύναμη της μάγισσας Μήδειας κατάφεραν να καταστρέψουν τον Τάλω. Η Μήδεια κατάφερε να προκαλέσει σύγχυση στον Τάλω και τραυματίστηκε άσχημα στο πόδι του. Το αίμα έφυγε απ' την μία και μόνη φλέβα του σαν λιωμένο μέταλλο!

Read more »

Τα 10 καλύτερα πειράματα φυσικής

Ο Robert P. Crease, μέλος του τμήματος φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης στο Stony Brook και ιστορικός στο Εθνικό Εργαστήριο του Brookhaven, είχε ζητήσει σε έναν αριθμό φυσικών επιστημόνων να κατονομάσουν τα πιο υπέροχα πειράματα όλων των εποχών. Με βάση το κείμενο του George Johnson που δημοσιεύτηκε στο New York Times θα δούμε στη συνέχεια τα 10 πειράματα που ήρθαν πρώτα σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα.

Το πείραμα της διπλής σχισμής

Ο γάλλος φυσικός Louis de Broglie πρότεινε το 1924 ότι τα ηλεκτρόνια και άλλα τμήματα ύλης, τα οποία μέχρι τότε είχαν αντιμετωπιστεί μόνο ως υλικά σωματίδια, έχουν επίσης ιδιότητες κυμάτων όπως πλάτος και συχνότητα. Αργότερα (το 1927) η κυματική φύση των ηλεκτρονίων επαληθεύτηκε πειραματικά από τους C.J. Davisson και L.H. Germer στη Νέα Υόρκη και από τον G.P. Thomson στο Aberdeen της Σκοτίας.

Για να εξηγήσουν την υπόθεση αυτή οι φυσικοί συχνά χρησιμοποιούσαν ένα νοητικό πείραμα, στο οποίο το πείραμα του Young με τη διπλή σχισμή πραγματοποιείται με τη χρήση μίας δέσμης ηλεκτρονίων αντί για φωτόνια. Μία δέσμη ηλεκτρονίων προσκρούει σε ένα πέτασμα με δύο σχισμές από τις οποίες περνούνε τα ηλεκτρόνια και αποτυπώνονται σε μία επιφάνεια πίσω από το πέτασμα. Ακολουθώντας τους νόμους της κβαντομηχανικής η δέσμη των σωματιδίων θα χωριζόταν στα δύο και η σύνθεση των επιμέρους δεσμίδων θα αλληλεπιδρούσε με τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματιστεί το ίδιο σχήμα των φωτεινών και σκοτεινών λωρίδων, όπως γίνεται και με την περίπτωση που το πείραμα εκτελείται με μία φωτεινή δέσμη. Σύμφωνα με ένα άρθρο του Physics World, το 1961 ο Claus Jonsson του Tubingen πραγματοποίησε το πείραμα αυτό σε εργαστήριο.

Το πείραμα του Γαλιλαίου με την πτώση αντικειμένων

Ανακατασκευή του κεκλιμένου επιπέδου του Γαλιλαίου,που εκτίθεται στο Γερμανικό Μουσείο του Μονάχου.Στην ένθετη φωτογραφία πορτρέτο του Γαλιλαίου σε ηλικία 72 ετών από τον Φλαμανδό Γιούστους Σούστερμανς,επίσημο ζωγράφο της αυλής των Μεδίκων στη Φλωρεντία

Στα τέλη του 1500 υπήρχε η κοινή πεποίθηση ότι τα βαρύτερα αντικείμενα πέφτουν πιο γρήγορα από τα ελαφρύτερα. Το είχε πει και ο Αριστοτέλης άλλωστε. Είναι εντυπωσιακό το πόσα χρόνια πέρασαν μέχρι να βρεθεί κάποιος που να αμφισβητήσει το παλιό αυτό δόγμα που προήλθε από την αρχαία Ελλάδα.

Ο Galileo Galilei που ήταν μαθηματικός στο πανεπιστήμιο της Πίζας, τόλμησε να αμφισβητήσει αυτήν την τόσο κοινή πεποίθηση. Η ιστορία έχει παραμείνει στην παράδοση της επιστήμης ως εξής: λέγεται ότι έριξε δύο διαφορετικού βάρους αντικείμενα από την κορφή του πύργου της Πίζας, δείχνοντας ότι έφτασαν στο έδαφος την ίδια χρονική στιγμή. Η αμφισβήτησή του στον Αριστοτέλη μπορεί να του στοίχισε τη δουλειά του, αλλά έδωσε το μήνυμα ότι αυτό που ορίζει ο κοινός νους μπορεί σε μία επανεξέτασή του να καταρρεύσει.

Το πείραμα του Milikan με τις σταγόνες του λαδιού

Το πείραμα των σταγόνων του λαδιού ήταν η πρώτη άμεση και πειστική μέτρηση του ηλεκτρικού φορτίου ενός ηλεκτρονίου. Έγινε το 1909 από τον αμερικανό φυσικό Robert A. Milikan. Χρησιμοποιώντας έναν ψεκαστήρα αρώματος ψέκασε σταγόνες λαδιού μέσα σε έναν διαφανή θάλαμο. Στην κορυφή και στη βάση του θαλάμου υπήρχαν μεταλλικές πλάκες συνδεδεμένες με μπαταρία δημιουργώντας έναν θετικό και έναν αρνητικό πόλο. Εφόσον κάθε σταγονίδιο λάμβανε ένα ελάχιστο φορτίο στατικού ηλεκτρισμού καθώς ταξίδευε στον αέρα, η ταχύτητα της κίνησής του μπορούσε να ελεγχθεί με αλλαγές της τάσης στις δύο πλάκες. Όταν ο χώρος μεταξύ των δύο πλακών ιονίζεται με ακτινοβολία, τα ηλεκτρόνια του αέρα κολλάνε στα σταγονίδια του λαδιού προσδίδοντάς τους αρνητικό φορτίου. Ο Milikan παρατήρησε πολλά σταγονίδια μεταβάλλοντας την τάση και ελέγχοντας το αποτέλεσμα. Μετά από πολλές επαναλήψεις συμπέρανε ότι το φορτίο μπορεί να λάβει μόνο κάποιες συγκεκριμένες τιμές. Οι μικρότερες από τις τιμές αυτές αντιστοιχούν στο φορτίο του ηλεκτρονίου.

Η ανάλυση του φωτός μέσω ενός πρίσματος από τον Νεύτωνα

Ο Isaac Newton γεννήθηκε τη χρονιά που πέθανε ο Γαλιλαίος. Αποφοίτησε από το κολέγιο Trinity του Cambridge το 1665 και στη συνέχεια παρέμεινε κλεισμένος στο σπίτι του για δύο χρόνια μέχρι να περάσει η επιδημία της πανώλης. Όλον αυτόν τον καιρό είχε πολλές ιδέες που τον απασχολούσαν.

Διάθλαση του φωτός καθώς περνάει μέσα από πρίσμα

Σύμφωνα με την κοινή γνώμη της τότε εποχής το λευκό φως ήταν η καθαρότερη μορφή φωτός, ενώ τα διάφορά χρώματά του αποτελούσαν κάποιο είδος αλλαγών που θεωρούσαν ότι είχε υποστεί το φως. Για να ελέγξει την υπόθεση αυτή ο Νεύτωνας κατηύθυνε μία ακτίνα ηλιακού φωτός σε ένα πρίσμα και ανακάλυψε ότι αναλύεται σε ένα φάσμα χρωμάτων στον τοίχο. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής γνώριζαν το φαινόμενο του ουράνιου τόξου αλλά το θεωρούσαν ως ενός είδους όμορφη ανωμαλία. Τελικά ο Νεύτωνας κατέληξε ότι τα θεμελιώδη χρώματα του φωτός είναι το κόκκινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο, το πράσινο, το μπλε, το λουλακί και το βιολετί, καθώς και οι μεταξύ τους διαβαθμίσεις. Εκείνο που φαινόταν επιφανειακά τόσο απλό όπως μία ακτίνα φωτός, εάν το κοιτούσε κανείς σε μεγαλύτερο βάθος έκρυβε μία θαυμάσια πολυπλοκότητα.

Το πείραμα της συμβολής του φωτός από τον Young

Ο Νεύτωνας δεν είχε στα πάντα δίκιο. Μέσα από μία ποικιλία επιχειρημάτων κατάφερε να εγκαθιδρύσει στο επιστημονικό κατεστημένο την άποψη, ότι η φύση του φωτός είναι σωματιδιακή και όχι κυματική. Το 1803 ο Thomas Young, άγγλος γιατρός και φυσικός, πρότεινε ένα πείραμα. Έκανε μία τρύπα σε ένα παραθυρόφυλλο και το κάλυψε με ένα κομμάτι χαρτόνι στο οποίο είχε σχηματίσει μία μικρή τρύπα και ακολούθως χρησιμοποίησε έναν καθρέφτη για να εκτρέψει την ακτίνα φωτός που έμπαινε από την τρύπα αυτή. Στη συνέχεια πήρε μία λεπτή κάρτα και την τοποθέτησε με την κόψη της στη διαδρομή της ακτίνας, χωρίζοντάς την στα δύο. Το αποτέλεσμα ήταν μία σκιά που παρουσίαζε φωτεινές και σκοτεινές ζώνες, ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να εξηγηθεί με την υπόθεση ότι οι δύο φωτεινές δέσμες αλληλεπιδρούσαν σαν κύματα. Οι φωτεινές περιοχές σχηματιζόντουσαν εκεί που οι δύο κορυφές των κυμάτων συνέπιπταν, ενδυναμώνοντας η μία την άλλη, ενώ οι σκοτεινές περιοχές σχηματιζόντουσαν εκεί που η κορφή του ενός κύματος συναντούσε τη βάση του άλλου με αποτέλεσμα να αλληλοεξουδετερωθούν.

Με το πέρασμα των χρόνων το πείραμα αυτό επαναλήφθηκε με μία κάρτα η οποία είχε δύο τρύπες ώστε να χωρίζει στα δύο τη φωτεινή δέσμη. Αυτά τα επονομαζόμενα 'πειράματα διπλής σχισμής' αποτέλεσαν το πρότυπο για τον καθορισμό της κυματικής κίνησης. Ένα θέμα που έμελλε να αποκτήσει εξέχουσα σημασία τον επόμενο αιώνα, όταν έκανε την εμφάνισή της η κβαντική θεωρία.

Το πείραμα του Cavendish για τη μέτρηση της σταθεράς της βαρύτητας

Το πείραμα αυτό έγινε τη χρονιά 1797-98 από τον άγγλο επιστήμονα Henry Cavendish. Χρησιμοποίησε μια συγκεκριμένη μέθοδο και χρησιμοποίησε τον εξοπλισμό που κατασκεύασε ο συμπατριώτης του γεωλόγος John Michell, ο οποίος πέθανε το 1793. Η πειραματική διάταξη αποτελούνταν από μία ράβδο που ήταν κρεμασμένη ισορροπώντας στο κέντρο της, στις άκρες υπήρχαν δύο μικρά μεταλλικά σφαιρικά βάρη, ενώ σε μικρή απόσταση από αυτά υπήρχαν δύο βαριές σφαίρες από μολύβι. Η έλξη που εφάρμοζαν τα ζεύγη των βαρών μεταξύ τους προκαλούσε μία ελαφριά περιστροφή της ράβδου, μέσω της οποίας μπόρεσε να γίνει ο πρώτος υπολογισμός της τιμής για τη βαρυτική σταθερά G. Το πείραμα αυτό είναι ευρέως γνωστό ως 'το ζύγισμα της Γης', γιατί ο καθορισμός του G επέτρεψε να υπολογιστεί η μάζα της γης.

Ο Ερατοσθένης και η μέτρηση της περιφέρειας της Γης

 Ο παγκόσμιος χάρτης κατά τον Ερατοσθένη

Στο Ασουάν, περίπου 800 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, οι ηλιακές ακτίνες έπεφταν κάθετα το απόγευμα του θερινού ηλιοστασίου. Ο Ερατοσθένης (γεννήθηκε περίπου το 276 π.Χ.) πρόσεξε ότι την ίδια μέρα και ώρα στην Αλεξάνδρεια, το φως του ηλίου έπεφτε σε γωνία 7 μοιρών από την κατακόρυφο. Υπέθεσε πολύ σωστά ότι η απόσταση του ήλιου ήταν πολύ μεγάλη, ώστε οι ακτίνες του που φτάνουν στη γη καταλήγουν να είναι πρακτικά παράλληλες μεταξύ τους. Υπολογίζοντας την απόσταση μεταξύ του Ασουάν και της Αλεξάνδρειας μπόρεσε να μετρήσει την περιφέρεια της γης. Το ακριβές αποτέλεσμα των μετρήσεών του (που ήταν σε στάδια) είναι αμφίβολο και έτσι δεν είναι σίγουρη η ακρίβειά τους. Θεωρείται ότι ποικίλλει από 0,5 έως 17% σε σχέση με τις μετρήσεις που είναι αποδεκτές από τους σύγχρονους αστρονόμους.

Το πείραμα του Γαλιλαίου με τις σφαίρες που κυλάνε σε κεκλιμένα επίπεδα

Ο Γαλιλαίος συνέχισε να βελτιώνει τις ιδέες του σχετικά με την κίνηση των αντικειμένων. Πήρε μία επιφάνεια με μήκος περίπου 6 μέτρα και πλάτος 25 εκατοστά και σκάλισε στο κέντρο της ένα αυλάκι, όσο το δυνατόν πιο ίσιο και λείο. Το έγειρε ώστε να γίνει κεκλιμένο και άφησε να κυλήσουν μπρούτζινες σφαίρες διανύοντας διάφορες αποστάσεις, μετρώντας την κάθοδό τους με μία κλεψύδρα νερού. Σε κάθε κάθοδο μετρούσε το νερό που είχε τρέξει στην κλεψύδρα, το οποίο αντιστοιχούσε στο χρόνο που χρειάστηκε κάθε σφαίρα για να κυλήσει στην κεκλιμένη επιφάνεια, και σύγκρινε το αποτέλεσμα με την απόσταση που ταξίδεψε η σφαίρα.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η ταχύτητα κάθε κυλιόμενης σφαίρας θα έπρεπε να είναι σταθερή και ο διπλασιασμός του χρόνου κύλισης θα σήμαινε και διπλασιασμό του διαστήματος που διάνυσε. Ο Γαλιλαίος με το παραπάνω πείραμα έδειξε ότι το διάστημα είναι ανάλογο του τετραγώνου του χρόνου. Εάν διπλασιαστεί ο χρόνος, η σφαίρα θα διανύσει τετραπλάσια απόσταση. Ο λόγος είναι ότι η σφαίρα επιταχύνεται από τη βαρύτητα.

Η ανακάλυψη του πυρήνα από τον Rutherford

Όταν ο Ernest Rutherford έκανε πειράματα για τη ραδιενέργεια στο πανεπιστήμιο του Manchester του 1911, υπήρχε η πεποίθηση ότι τα άτομα αποτελούνταν από συμπαγείς μάζες με θετικό ηλεκτρικό φορτίο, ενώ στο εσωτερικό τους κυκλοφορούσαν ηλεκτρόνια (το μοντέλο του 'σταφιδόψωμου'). Αλλά όταν αυτός και οι συνεργάτες του εκτόξευσαν μικρά θετικά φορτισμένα σωματίδια (σωματίδια Α) προς ένα λεπτό φύλο χρυσού, με έκπληξη παρατήρησαν ότι ένα μικρό ποσοστό από αυτά αναπήδησε προς τα πίσω. Σαν σφαίρες που αναπηδούν όταν τις εκτοξεύει κανείς προς ένα ζελέ. Ο Rutherford διαπίστωσε ότι στην πραγματικότητα τα άτομα δεν ήταν τόσο συμπαγή όπως πιστευόταν μέχρι τότε. Το μεγαλύτερο μέρος της μάζας θα έπρεπε να είναι συγκεντρωμένο σε έναν μικροσκοπικό πυρήνα, ενώ τα ηλεκτρόνια θα έπρεπε να κυκλοφορούν γύρω από αυτόν. Αν και έχουν υπάρξει τροποποιήσεις του μοντέλου αυτού από την κβαντική θεωρία, η εικόνα αυτή του ατόμου έχει διατηρηθεί μέχρι και σήμερα.

Το εκκρεμές του Φουκώ

Πριν από μερικά χρόνια μία ομάδα επιστημόνων άφησαν να αιωρηθεί ένα εκκρεμές επάνω από το Νότιο Πόλο και παρατήρησαν την κίνησή του, επαναλαμβάνοντας ένα διάσημο πείραμα που είχε γίνει στο Παρίσι το 1851. Χρησιμοποιώντας ένα ατσάλινο νήμα με μήκος 67 μέτρα, ο γάλλος επιστήμονας Jean Bernard Leon Foucault άφησε μία σιδερένια σφαίρα βάρους 28 κιλών να αιωρηθεί από τον θόλο του Πάνθεου, κινούμενη μπροστά και πίσω. Για να καταγράψει την κίνησή της, στερέωσε μια μικρή ράβδο στη σφαίρα, η οποία αποτύπωνε την τροχιά του εκκρεμούς σε μία επιφάνεια στρωμένη με άμμο, στο έδαφος κάτω από τη σφαίρα.

Το κοινό παρατηρούσε με έκπληξη το εκκρεμές να κάνει μία κυκλική κίνηση, πράγμα που μπορούσε να διαπιστωθεί από τις ελαφρώς διαφορετικές γραμμές που αποτύπωνε στην άμμο η σφαίρα σε κάθε κίνησή της. Στην πραγματικότητα, η κυκλική κίνηση συνέβαινε στο πάτωμα του Πάνθεου και με αυτόν τον τρόπο ο Φουκώ κατάφερε να δείξει ότι η γη γυρίζει γύρω από τον άξονά της. Στο γεωγραφικό πλάτος που αντιστοιχεί στο Παρίσι, το εκκρεμές συμπλήρωνε έναν πλήρη κύκλο κάθε 30 ώρες, ενώ στο νότιο ημισφαίριο η κίνησή του θα ήταν αντίστροφη από την φορά των δεικτών του ρολογιού. Στον ισημερινό δε θα έκανε καμία κυκλική κίνηση. Στο Νότιο Πόλο η περίοδος μιας πλήρους περιστροφής της τροχιάς του εκκρεμούς διαπιστώθηκε ότι ήταν 24 ώρες.

Read more »

Η παιδεία των γυναικών στην αρχαία Ελλάδα

Στοιχειώδη εκπαίδευση: Γραφή, ανάγνωση, λυρική και επιλεγμένη επική ποίηση, χορός. Περίπου μέχρι δώδεκα χρονών.

Μέση και ανωτέρα εκπαίδευση: Μέχρι περίπου τα είκοσι της χρόνια εκπαιδεύεται συνήθως από την μητέρα της στην οικονομία και διαχείριση του νοικοκυριού, υφαντική, χειροτεχνία, διακοσμητική. Επίσης υπήρχαν για τις κόρες πλουσιοτέρων Αθηναίων ιδιωτικά οικοδιδασκαλεία στα οποία σπούδαζαν μουσική, κιθαρωδία, όρχηση κ.λ.π.




Ανωτάτη εκπαίδευση: Πλήθος ανωτάτων σχολών δεχόταν ευχαρίστως γυναίκες!
Επειδή η ιστορία ασχολείται κυρίως με πολέμους οι οποίοι με εξαίρεση των Αμαζόνων και ολιγοστών εξαιρέσεων άλλων γυναικών είναι ανδροκρατική, δεν έχουμε όλα τα ονόματα των γυναικών επιστημόνων. Παρ όλα αυτά υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που διέπρεψαν στον χώρο της επιστήμης.

Στην Ανωτάτη Φιλοσοφική και Μαθηματική Σχολή του κορυφαίου Διδασκάλου Πυθαγόρα διέπρεψαν: Οι Θεανώ, Θεόκλεια, Ασκληπιγένεια, Περικτιόνη, Φιλτύς, Μελίσσσα,, Τιμύχα, Μιλλία, Χειλωνίς, Κρατησόκλεια,Βοιώ, Θεάδουσα και πολλές άλλες.

Και ξέρετε ποιος ήταν ο Διδάσκαλος των « Ηθικών αρχών» του Πυθαγόρα; Η Θεμιστόκλεια, η Ιέρεια των Δελφών!
Η Σχολή του Επίκουρου: Οι Ανθεια, Λεόντιον, Ερώτιον.
Η Πλατωνική Ακαδημία:Το Πανεπιστήμιο της Αρχαίας Ελλάδας, διήρκεσε σχεδόν 1000 χρόνια μέχρι που ο Ιουστινιανός για να σώσει τον κόσμο από …την ιερόσυλο τρέλα των Ελλήνων (Ιουστινιανός Κώδιξ) το έκλεισε. Διεσώθησαν τα ονόματα της Λασθένειας, και της Αξιοθέας.

Ανώτατες Σχολές Ιατρικής: Κνίδος, Κως, Αλεξάνδρεια.
Διέπρεψαν οι: Αγνοδίκη, Δεινομάχη, Ερμιόνη, Ευτυχία, Φιλονίλα, Κλεοπάτρα μάλιστα βοηθός και συνεργάτρια του μεγάλου ιατρού Γαληνού, Ολυμπιάς, Σάλπη και πολλές άλλες. Γνωρίζετε ότι η Ελληνίδα Φαραώ της Αιγύπτου Κλεοπάτρα δεν έφτιαχνε μόνο δηλητήρια αλλά και φάρμακα και ότι έγραψε ένα βιβλίο περί φαρμάκων;
Αυτά εν ολίγοις για την ανώτατη εκπαίδευση στην αρχαία Ελλάδα. Αλλά σκεφτήκατε από πότε συμμετέχουν οι γυναίκες στην ανώτατη εκπαίδευση στον μοντέρνο κόσμο;

Το 1890 μ.Χ. διέγραψαν όλες τις γυναίκες που θέλησαν να λάβουν μέρος στην ανώτατη εκπαίδευση. Αυτό δεν έγινε ούτε στην Αφρική ούτε στην Ασία, αλλά στην πεπολιτισμένη Μ Βρετανία! Στην Ελλάδα παρά τις επελάσεις της έφιππης αστυνομίας στο πανεπιστήμιο τόλμησε να σπουδάσει μόλις το 1896 μ.Χ. η Ελληνίδα Αγγελική Παναγιωτάκη.

Το Όρος του Άθω και οι γυναίκες
Η εντύπωση ότι στο όρος Άθως ζούσαν μόνο άντρες είναι λάθος. Μάλλον θα πρέπει οι αρθρογράφοι να μας εξηγήσουν για ποίο λόγο δεν το αναφέρουν. Είναι ύποπτο να ξεκινάς την Ιστορία της Ελλάδος από τους μοναχούς…. Από την μυθολογία μαθαίνουμε ότι το όρος είχε παραχωρηθεί από τον Δία στην „χρυσόθρονον αγνήν Αρτέμιδα“. Σε πολλούς είναι επίσης γνωστό ότι λέγεται και ο „κήπος της Παναγίας“, και πρωτύτερα ονομαζόταν „ο κήπος της Αρτέμιδος“. Μάλιστα ο αρχιμανδρίτης Ανδρέας Αγιορείτης ο οποίος έζησε μία δεκαετία σε Σκήτη αναφέρει ότι βρέθηκε εκεί νόμισμα με απεικόνιση της θεάς Αρτέμιδος. Επίσης ο Παυσανίας (Αρκαδικά 31,8) αναφέρει ότι σε ιερά αφιερωμένα σε θεές επιτρεπόταν η είσοδος σε γυναίκες αλλά σε άνδρες μόνο μία φορά τον χρόνο.

Γυναικεία ιερατικά αξιώματα
Τα ιερατικά αξιώματα των γυναικών ήταν: Ιέρεια, Πρωθιερέα, Μυσταγωγός, Υδρανός (για βάφτιση), Παναγείς (πάναγνες), Ιεροφάντιδες, Ιεαραπόλοι, Αρχιέρεια, Προμάντις.

Γιορτές γυναικών
Ανθεσφόρια ( Ηροσάνθεια), Γυναικοθύνθια (Αλεαία), Εκδύσια (Αποδύσια), Ενδυμάτια, Ηρώα, Ηραία Θύεια: Οι γυναικείοι Ολυμπιακοί αγώνες, Θυίεια, Μύσια, Τιτθηνίδια,Μύσια, Καρυάτεια.
Στα Καρυάτεια, στην πόλη Καρυές της Αρκαδίας όμορφες γυναίκες έδειχναν τα κάλλη τους σε άνδρες και επιλέγανε έναν για σύζυγο.

Read more »

Έχει το νερό μνήμη και συνείδηση;

Έχει το νερό μνήμη και συνείδηση; Είναι δυνατόν το νερό να λειτουργεί όπως η μνήμη RAM ενός υπολογιστή αποθηκεύοντας στον "εγκέφαλό" του κάθε αλληλεπίδραση που συμβαίνει στον άμεσο περίγυρό του;

Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι έλεγε: "Το νερό είναι η κινητήριος δύναμη της φύσης". Πράγματι, δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς νερό. Ποια είναι όμως τα μυστικά που κρύβει αυτό το καταπληκτικό στοιχείο της φύσης; Πώς ήρθε στη Γη; Ποιος το έφερε και γιατί; Ερώτηματα που ίσως μόνο το ίδιο το ... νερό θα μπορούσε να απαντήσει.

Επιστημονικώς ανεξήγητο το νερό

Το νερό είναι ένα από τα πρώτα γήινα δημιουργήματα του Θεού. Κανένας επιστήμονας δεν μπόρεσε να εξηγήσει ποτέ γιατί η πυκνότητα του νερού αυξάνεται κάτω από το σημείο ψύξης ενώ αντίθετα μειώνεται πάνω από το σημείο ψύξης. Πρόκειται για μία μοναδική ιδιότητα του νερού που απασχόλησε ιδιαίτερα τον άνθρωπο στο μακρινό παρελθόν.

Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κάθε ιδιότητα του νερού είναι μοναδική και δεν μπορεί να εξηγηθεί απόλυτα με τους νόμους της φυσικής. Για παράδειγμα καμία επιστημονική κοινότητα δεν έχει εξηγήσει μέχρι σήμερα γιατί το νερό είναι το μόνο στοιχείο σε όλο τον πλανήτη που το συναντάμε σε τρεις μορφές: σε υγρή, σε στερεή και σε αέρια μορφή. Επίσης, βασικό ερώτημα παραμένει μέχρι σήμερα γιατί το νερό έχει την υψηλότερη τάση στην επιφάνειά του σε σχέση με όλα τα υγρά στοιχεία.

Το νερό έχει μνήμη!

Η απρόβλεπτη συμπεριφορά του νερού έχει απασχολήσει από τις δεκαετίες του '50 και '60 τους επιστήμονες. Μη μπορώντας να εξηγήσουν μία σειρά από δυσάρεστα περιστατικά όπως θανάτους επιστημόνων και μυστικών πρακτόρων μετά από κατανάλωση νερού κατέληξαν σε μία υπόθεση που αρχικώς φαινόταν εξωπραγματική: το νερό έχει μνήμη. Με κα΄ποιον ανεξήγητο ως τώρα μηχανισμό, καταφέρνει να "αποθηκεύσει" πληροφορίες, όπως περίπου ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής!

Τα επόμενα χρόνια έγιναν μία σειρά από πειράματα σε διάφορες χώρες του κόσμου που έδειξαν ότι το νερό "δέχεται" και "αποθηκεύει" κάθε εξωτερική επιρροή. "Συγκρατεί" και "θυμάται" ο,τιδήποτε συμβαίνει στο χώρο που το περιβάλλει και καθετί που έρχεται σε επαφή με το νερό αφήνει το "σημάδι" του σε αυτό.

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του νερού

Μπορεί οι πρόγονοί μας να είχαν καταλάβει τις ιδιαίτερες ικανότητες του νερού όταν άρχισαν να χρησιμοποιούν ασημένια δοχεία για να προσδώσουν στο νερό θεραπευτικές ιδιότητες. Το νερό αποτελεί σήμερα ένα από τα καλύτερα αντιβιοτικά για τις χώρες του Αφγανιστάν και του Ιράκ ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ο αμερικανικός στρατός έχει χρησιμοποιήσει τις θεραπευτικές ιδιότητες του νερού για να επουλώσει τις πληγές των τραυματισμένων στρατιωτών του.

Η δομή του νερού επηρεάζεται από τα συναισθήματά μας

Επιστημονικές μελέτες απέδειξαν ότι το νερό, όχι μόνο "θυμάται" αλλά η δομή του, επηρεάζεται ανάλογα με τα συναισθήματα των ανθρώπων. Άλλη θέση παίρνουν τα μόρια του νερού όταν αλληλεπιδρούν με θετικά συναισθήματα και άλλη όταν αλληλεπιδρούν με αρνητικά. Η δομή του νερού είναι πιο σημαντική από τη σύστασή του. Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα μόρια του νερού λειτουργούν σαν κύτταρα μνήμης στα οποία το νερό καταγράφει όλο το ιστορικό της αλληλεπίδρασής του με τον έξω κόσμο σαν μαγνητοταινία.

Σε αυτήν προφανώς την ιδιότητα του οφείλεται το γεγονός ότι πολλά από τα μέρη που θεωρούνται "στοιχειωμένα", βρίσκονται κοντά σε θάλασσες και ποτάμια. Ίσως να είναι το νερό που παγιδεύει τις "ψυχές", "θυμάται" τις συνθήκες θανάτου των ανθρώπων και δεν τους αφήνει να φύγουν μακρυά...

Read more »

Το μέλι «βάλσαμο» για το μεθύσι

ΛΟΝΔΙΝΟ Επιστήμονες της Βασιλικής Εταιρείας Χημείας στη Βρετανία συνιστούν ένα... γλυκό φάρμακο για το hangover (κοινώς, για τα «παρατράγουδα» της μέθης). Οπως αναφέρουν, το μέλι αποτελεί «βάλσαμο» ενάντια στις τοξικές επιδράσεις της μέθης στον οργανισμό. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η φρουκτόζη που περιέχεται στο μέλι είναι ζωτικής σημασίας σε ό,τι αφορά τη διάσπαση του αλκοόλ σε αβλαβή υποπροϊόντα.

Το hangover είναι τόσο «επώδυνο» επειδή το αλκοόλ μετά την κατανάλωσή του διασπάται αρχικώς στην ουσία ακεταλδεΰδη, η οποία είναι τοξική για τον οργανισμό, όπως εξηγεί ο δρ Τζον Εμσλι από τη Βασιλική Εταιρεία Χημείας. Στη συνέχεια η ακεταλδεΰδη μετατρέπεται- με τη χρήση φρουκτόζηςσε οξικό οξύ, το οποίο με τη σειρά του διασπάται μέσω των φυσιολογικών μεταβολικών διαδικασιών του οργανισμού σε διοξείδιο του άνθρακα και αποβάλλεται με την εκπνοή από το σώμα. Αν κάποιος καταναλώσει μέλι προσφέρει στον οργανισμό του, εκτός από φρουκτόζη, κάλιο και νάτριο, τα οποία βοηθούν επίσης στην καλύτερη και ταχύτερη διάσπαση του αλκοόλ σε λιγότερο τοξικά υποπροϊόντα.

Σύμφωνα με τον δρα Εμσλι, στην καλύτερη αντιμετώπιση της μέθης βοηθούν επίσης το να πιει κάποιος πριν από την... κραιπάλη ένα ποτήρι γάλα, το να κάνει... διαλείμματα μεταξύ των ποτών καταναλώνοντας ένα αναψυκτικό, καθώς και το να πιει αρκετό νερό προτού πέσει για ύπνο.

Read more »

Η ταφή τών νεκρών

Οι αρχαίοι Έλληνες, πίστευαv πως η ψυχή του ανθρώπου που πέθανε, έπρεπε να φτάσει στον Κάτω Κόσμο. Όμως, αυτό ήταν αδύνατο να γίνει εάν ο νεκρός δεν είχε ταφή. Η ψυχή του θα περιπλανιόταν, κάποια στιγμή θα χανόταν και θα λησμονιόταν για πάντα.

Πήλινη μορφή γυναίκας η οποία κρατάει το κεφάλι της θρηνώντας.

Πριν την ΤαφήΤο σώμα του νεκρού πλενόταν κι αλειφόταν μ' αρωματικά λάδια και το έντυναν με λευκό ένδυμα. 'Έμενε εκτεθειμένο για μια μέρα, έτσι ώστε οι φίλοι κι οι συγγενείς να του αποδώσουν το σεβασμό τους. Ο οβολός έπρεπε να τοποθετηθεί στο στόμα του νεκρού, για να πληρώσει το ναύλο του στον Κάτω Κόσμο. Χωρίς οβολό η ψυχή του θα παρέμενε περιπλανώμενη. Οι πενθούντες φορούσαν μαύρα ρούχα, έκοβαν κοντά τα μαλλιά τους και θρηνούσαν φωναχτά. 'Έκλαιγαν και βογκούσαν και χτυπούσαν τα χέρια τους σε ένδειξη βαθιάς θλίψης.

Η τελετή
Την επόμενη μέρα, την αυγή, οδηγούσαν το σώμα στην ταφή. Το μετέφεραν τους ώμους τους οι συγγενείς. Αν η οικογένεια ήταν πλούσια, το σώμα του νεκρού μεταφερόταν πάνω σ' άμαξα με άλογα. Τη σορό ακολουθούσαν οι φίλοι και η οικογένεια , κλαίγοντας. Οι οικογένειες που είχαν ευχέρεια, μίσθωναν επαγγελματίες για να θρηνήσουν το νεκρό.

Η Ταφή
Ο νεκρός ή καιγόταν ή ενταφιαζόταν στο νεκροταφείο που βρισκόταν έξω απ' τα τείχη της πόλης. Εκεί η κάθε οικογένεια είχε το δικό της χώρο ταφής. Προσωπικά αντικείμενα θάβονταν συνήθως μαζί με το σώμα του νεκρού. Διάφορα αντικείμενα προσωπικής χρήσης και τροφή, τοποθετούνταν μέσα στον τάφο για να χρησιμοποιηθούν στη μεταθανάτια ζωή.
 

Read more »

Καρλ Φρίντριχ Γκάους. Ο Πρίγκιπας των Μαθηματικών

Το παρόν βιβλίο διαπραγματεύεται την επιστημονική και προσωπική ζωή του Καρλ Φρίντριχ Γκάους. Διανθισμένη με πλήθος γεγονότων, χαρακτηριστικών συμβάντων και συνομιλιών που αναδεικνύουν το μεγαλείο του επιστήμονα ο οποίος έμελλε να επηρεάσει όλους τους κλάδους με τους οποίους καταπιάστηκε: τα μαθηματικά, την αστρονομία, την τοπογραφία, τη φυσική, τη γεωδαισία. Η συγγραφέας κατορθώνει με τρόπο μυθιστορηματικό να αναδείξει όλες εκείνες τις πλευρές που δομούσαν την προσωπικότητα του "Πρίγκιπα των Μαθηματικών": τις ανθρώπινες αδυναμίες, την ιδιοφυία, την τρυφερότητα και στοργικότητα, την πίστη του στις οικογενειακές αξίες, τη διαρκή του διάθεση για προκοπή, την αυτοπεποίθησή του. Σαν ο ίδιος να περιέγραφε τη ζωή του, με τρόπο αναλυτικό, στην αυτοβιογραφία του με την οποία ποτέ δεν ασχολήθηκε καθώς πάντα έπρεπε να λύσει κάποιο πρόβλημα: τη δημιουργία ενός χάρτη ή την οριοθέτηση των εφαρμογών της ευκλείδειας γεωμετρίας ή τον εντοπισμό κάποιου ουράνιου σώματος. Άλλωστε η ρήση του είναι ενδεικτική: "τίποτα δεν έχει ολοκληρωθεί αν κάτι ακόμα απομένει να γίνει".

Ο μικρός Καρλ Φρίντριχ Γκάους θα γεννηθεί το 1777 στο δουκάτο του Μπράουνσβαϊκ, το οποίο τότε διοικούσε ο Δούκας Καρλ Βίλχελμ Φέρντιναντ. Ο άνθρωπος που χρηματοδότησε το σύνολο των σπουδών του Γκάους και ο τελευταίος δε λησμονούσε ποτέ τον ευεργέτη του. Μάλιστα όταν ήταν πια διάσημος αρνήθηκε αρκετές προτάσεις και παχυλούς μισθούς προκειμένου να προσφέρει τις ακαδημαϊκές και επιστημονικές του υπηρεσίες στα τοπικά πανεπιστημιακά ιδρύματα. Μέχρι το θάνατό του, το 1855 σε ηλικία 77 ετών, ο Γκάους θα συνεχίσει να εργάζεται αγόγγυστα αναπτύσσοντας συνεργασίες, γράφοντας βιβλία και εργασίες, συμμετέχοντας στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ενώ ταυτόχρονα θα φροντίζει την οικογένειά του και την αγαπημένη του μητέρα. Δίκαιος και τίμιος θα διατηρήσει τις αρετές του, όσο και αν οι διάφορες σειρήνες τον καλούσαν.

Ο ζωντανός λόγος της συγγραφέας, οι μεστοί διάλογοι και τα χαρακτηριστικά γεγονότα που παρουσιάζονται στο βιβλίο μας ταξιδεύουν σε εκείνη την εποχή, ωσάν να ζούσαμε δίπλα στον μεγάλο μαθηματικό. Δεν πρόκειται για μία απλή συρραφή και παράθεση ιστορικών ημερομηνιών και γεγονότων αλλά η γνωριμία μας με τον Γκάους γίνεται μέσα από συζητήσεις που παρακολουθούμε να εξελίσσονται σαν σε πραγματικό χρόνο. Έτσι η ανάγνωση συνοδεύεται από διαπιστώσεις, αναλύσεις και προσωπικές τοποθετήσεις. Κι όλα αυτά χωρίς καμία έκπτωση στην ιστορική τεκμηρίωση που οφείλει να συνάδει με μία τέτοια προσπάθεια. Σίγουρα μία ιστορία, που θα μπορούσε να εμπνεύσει, να διαφωτίσει να παραδειγματίσει καθώς αφορά έναν από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς: των "Πρίγκιπα" Καρλ Φρίντριχ Γκάους. Μάλιστα ο εγκέφαλος του συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων θησαυρών της ανθρώπινης νόησης. Σήμερα, διατηρείται στη φορμαλδεΰδη και αποτελεί ένα από τα πολύτιμα κειμήλια της ιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν.

Λίγα λόγια για τη ΣυγγραφέαM. B. W. Tent: Είναι καθηγήτρια των μαθηματικών στην Αλαμπάμα των Η.Π.Α. Διακρίθηκε για το ταλέντο της να «ζωντανεύει» την ιστορία των μαθηματικών μέσα από τη διδασκαλία και τα βιβλία της. Για το βιβλίο της "Ο Πρίγκιπας των Μαθηματικών" δήλωσε: «Aυτή η βιογραφία είναι αποτέλεσμα της συναναστροφής μου με τους φοιτητές. Εκείνοι ήθελαν να πληροφορηθούν περισσότερα και εγώ με τη σειρά μου έψαξα και έμαθα όλες τις λεπτομέρειες. Ελπίζω ότι η ιστορία του Γκάους θα παρακινήσει τους αναγνώστες να εξερευνήσουν τον κόσμο των μαθηματικών. Αν κάτι τέτοιο συμβεί, θα είμαι πραγματικά ευτυχής».

Read more »

ΑΡΤΕΜΗΣ__ΚΑΘ'ΗΜΑΣ__ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΑ

Ένα ακόμη εξαίσιο τραγούδι του Αρτέμη από τον καινούργιο του δίσκο σε συνθέσεις του Σταμάτη Σπανουδάκη..Εμείς τα ανεβάζουμε στο μπλοκ θεωρώντας ότι δεν κάνουμε κακό στη δουλειά του διότι είναι ανεβασμένα ελεύθερα πλέον στο γνωστό site με τραγούδια.το youtube...και είναι κρίμα και το λέω με πάσα ειλικρίνεια να μην στηρίξουμε αυτή την δουλειά , εμπράκτως καταβάλλοντας 7,90 ευρώ
σε έναν σύγχρονο Αφυπνιστεί της Κοιμωμένης Ελληνικής Συνείδησης





ΕΓΕΙΡΕΣΘΕΝ ΑΓΩΜΕΝ ΕΝΤΕΥΘΕΝ - ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΑ
ΣΕΒΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΝ ΤΗΝ ΣΑΛΠΙΓΓΑ!!!

Τα πλήθη άπαντα,
λατρεύουνε τον πρώτο δράκοντα,
δέντρα άκαρπα,δις αποθανόντα,
Άτομα ευάλωτα σε τεχνάσματα
από σύγχρονους γόητες,
παρασύρονται,βαδίζουν ατραπούς ευώνυμες,
Δεδεμένοι στο ζυγό του θανάτου,
καθεύδουνε εντός του τάφου,εν ζωή ακόμη όντες,
Κηλιδωμένοι των ψυχών οι χιτώνες,
Ακόπαστοι στροβιλισμοί μέσα σε πορνικούς κυκεώνες
με τις χοϊκές εικόνες εμμονές,
Μάταιες έριδες και άσκοπες μέριμνες
Υπάρξεις παγερές σαν κούκλες κέρινες
Θεραπαινίδες και θεράποντες σε δαίμονες

Μια κοινωνία που όλο ένα χάνει περισσότερο αίμα
και με σπασμένα φρένα παίρνει την κατιούσα
για να σωθεί χρειάζεται επειγόντως ένα θαύμα

όπως εκείνο στις Γραφές με την αιμορροούσα!

Μέσα στις ψυχές σηκωθήκαν είδωλα,
Όλη η φροντίς δίνεται στο τίποτα,
Εμπαθή θελήματα,βήματα που οδηγούνε
στην απώλεια με μαθηματική ακρίβεια.
Ακουστικά πρόβληματα από τόσους κοσμικούς θορύβους,
Δεν λαμβάνει κανείς τους υπερκόσμιους ψιθύρους,
Γλώσσες παραμένουνε βουβές για θείους ύμνους,
πάντα προθυμες να αρθρώσουνε βλάσφημες λέξεις,
πόταπες έξεις,ανίερες ορέξεις,
και σκέψεις φιλτραρισμένες απο τη φαιώδη παχυλότητα,
Δέλεαρ για τις ψυχές φονικότητα,
αρνητικά πρότυπα,σώματα με άτακτες κινήσεις,
κούφιες οιήσεις απατηλές παραισθήσεις,
Φιλία για τους επαίνους,από ανθρώπους χαμένους
μέσα στην αχλύ του κοσμικού ψεύδους,

Read more »

Ο Αριθμός Επτά

  Κατά τους Πυθαγόρειους ο αριθμός  επτά  είναι « αμήτωρ» μια και δεν είναι γινόμενο παραγόντων. Είναι επίσης το σύμβολο της τελειότητας  γιατί είναι  το άθροισμα του τρία (3) και του τέσσερα (4) που εκφράζουν τα δύο τέλεια σχήματα ,το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο.

Ο  αριθμός  επτά   για όλους σχεδόν τους λαούς ήταν ιερός και έκλεινε μέσα του δύναμη μυστηριακή.

• Οι Έλληνες συσχέτιζαν τον αριθμό επτά   με τη λατρεία του Απόλλωνα και της σελήνης. Παρατήρησαν πως επτά ημέρες  διαρκεί κάθε φάση της  σελήνης. Ο Όμηρος θέλει  επτά τις αγέλες των βοδιών του Απόλλωνα, επτά χορδές έχει η λύρα του ,επτάπηχο ανδριάντα του δωρίσαν οι Αιγύπτιοι. Επτά παλικάρια και επτά κόρες στέλνονταν στη Κρήτη για τροφή στον Μινώταυρο. Την εβδόμη μέρα έδιναν το όνομα στα νεογέννητα και κάθε  έβδομη μέρα θυσίαζαν οι Σπαρτιάτες στον Απόλλωνα.
   
•  Οι Αιγύπτιοι  μέτρησαν επτά από τις διακλαδώσεις του Νείλου, επτά ήταν οι σκορπιοί της Θεάς Ίσιδας, επτά παχιές και επτά ισχνές αγελάδες και άλλα τόσα τα στάχια που ονειρεύτηκε ο Φαραώ
   
• Οι Χαλδαίοι ,Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι,Φοίνικες ,Ινδοί και Πέρσες  μέτρησαν τους επτά πλανήτες ,τα επτά άστρα της μεγάλης άρκτου και τα επτά  άστρα της μικρής άρκτου.
   
• Οι Μουσουλμάνοι οφείλουν να προσκυνήσουν επτά  φορές στη Μέκκα ,να κάνουν επτά  φορές τον γύρω της Καάβα, να σφάξουν επτά  σφάγια ,να    προσεύχονται επτά  φορές την ημέρα και δικαιούνται να έχουν επτά  γυναίκες
   
• Για τους  Εβραίους   επτά  μέρες κρατούσαν οι γιορτές της σκηνοπηγίας , επτά  χρόνια διαρκούσε το Σαββατικό έτος και επτά  τέτοια έτη  αποτελούσαν  το Ιωβηλαίο. Επτά  ιερείς με επτά  σάλπιγγες γύριζαν γύρω από την Ιεριχώ για επτά  μέρες και την έβδομη έκαναν επτά  φορές το γύρω των τειχών της. Επτάφωτη ήταν η ιερή λυχνία ,την έβδομη μέρα από την γέννηση γινόταν η περιτομή των αγοριών , επτά  φορές συγχωρούνταν          τα αμαρτήματα , στο επταπλάσιο ο κλέφτης αποζημίωνε αυτόν που ζημίωνε .Το  7 ήταν επίσης το σύμβολο της αρτιότητας και της θείας ευλογίας  μια και περιέχεται στο εθνικό τους σύμβολο   

EΠΤΑ               είναι   οι  μέρες   της  Δημιουργίας,είναι  τα θάυματα  του  Χριστού ,(κατά τον ευαγγελιστή  Ιωάννη)


ΕΠΤΑ           είναι οι κύριες  αρετές,   ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ – ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ- ΑΓΝΟΤΗΤΑ,ΦΙΛΑΛΛΗΛΙΑ – ΕΠΙΕΙΚΕΙΑ – ΚΑΛΩΣΥΝΗ- ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΕΠΤΑ           είναι  τα θανάσιμα αμαρτήματα,ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ- ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ – ΠΟΡΝΕΙΑ-ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑ – ΦΘΟΝΟΣ – ΟΡΓΗ – ΑΚΗΔΙΑ 

ΕΠΤΑ       

                                                είναι τα μυστήρια

Γάμος  - Βάπτιση –Ευχέλαιο – Μετάληψη – Εξομολόγηση-Χρίσμα- Ιερωσύνη

ΕΠΤΑ

                                              είναι  οι θεοί της Τύχης  
Ομάδα Ιαπωνικών θεοτήτων της τύχης και της ευτυχίας .Τα ονόματα τους είναι

Μπισαμόν – Νταϊκόκου- Εμπίσου – Φουκουροκούτζου – Τζουροτζίν - Χοτέι  
(και η μοναδική θεότητα της ομάδας)  Μπεντέν

ΕΠΤΑ

                                          είναι  τα θαύματα του κόσμου

Ο κολοσσός της  Ρόδου. 
 Η πυραμίδα του Χέοπα.
Ο τάφος του Μαυσώλου στην Αλικαρνασσό
Ο φάρος της Αλεξάνδρειας
Οι  κρεμαστοί  κήποι της Βαβυλώνος
Το άγαλμα του Δία στη Ολυμπία
Ο ναός της θεάς Αρτέμιδας στην Έφεσο

                                                                       ΕΠΤΑ
                                    είναι οι  Σοφοί της Αρχαιότητος

Θαλής ο Μιλήσιος
Βίας ο Πριηνεύς
Κλεόβουλος  ο Ρόδιος
Περίανδρος ο Κορίνθιος
Πιττακός ο Μυτιληναίος
Σόλων ο Αθηναίος
Χίλων ο Λακεδαιμόνιος 

                                                                         ΕΠΤΑ

τα χρώματα της ίριδας (κίτρινο-βαθύκυανούν-ερυθρό- ιώδες-κυανούν-πράσινο-πορτοκαλί)

οι φθόγγοι της μουσικής ( ντό –ρέ  -  μί – φά – σόλ – λά – σί ) 

οι μέρες της εβδομάδας

ΕΠΤΑ

εξεστράτευσαν  κατά της  Θήβας 

Άδραστος-Πολυνείκης-Τυδέας-Αμφίαραος-Καπανέας-Ιππομέδοντας-Παρθενοπαίος

ΕΠΤΑ

ήρωες υπερασπίστηκαν την Θήβα

Ετεοκλής-Πολυφόντας-Μελάνιππος-Μεγαρέας-Ύπερος-Λασθένης-Άκτορας

ΕΠΤΑ

είναι οι Πλειάδες (κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης)

Αλκυόνη-Μερόπη – Ηλέκτρα-Ταϋγέτη-Κελαινώ- Μαία-Αστερόπη

Οι Πλειάδες ήταν απαρηγόρητες για το πάθημα του πατέρα τους ,ο οποίος είχε καταδικαστεί να φέρει στους όμους του τον ουράνιο  θόλο ,γιαυτό ο Δίας τις λυπήθηκε και τις μεταμόρφωσε σε αστέρια .Είναι τα άστρα που φαίνονται με γυμνό μάτι στο αστρικο σμήνος  Πλειάδες (τη γνωστή μας Πούλια)


                                                                      ΕΠΤΑ

πόλεις  διεκδικούν την καταγωγή του  Ομήρου

Χίος –Σμύρνη  -Κύμη –Κολοφώνας -Πύλος -Άργος Αθήνα

ΕΠΤΑ  

είναι οι νάνοι στη χιονάτη

Χαζούλης – Ντροπαλός- Υπναράς
Συναχομένος – Καλόκαρδος –Σοφός
Γκρινιάρης

ΕΠΤΑ 

Στη δημώδη γλώσσα υπάρχουν πολλές λέξεις με πρώτο συνθετικό το επτά .π.χ  : εφτάγλωσσος  (αθυρόστομος)  εφτάσκαλο λιμάνι ,εφτάκαλος ,εφτάμυαλος .

Λέγονται επίσης οι φράσεις : “εφτά όρκούς παίρνω ότι δεν τόκανα” ,“ τον έκαναν εφτά κομάτια” .“με έζωσαν εφτά φίδια” ,“ έχει εφτά παπάδων νού”  ,“ εφτά να’ ναι οι ώρες τους και στον έβδομο ουρανό να πάνε”.

         

Read more »

Οι λευκοί θεοί των ινδιάνων της Αμερικής ήσαν Έλληνες

Σε μία πανάρχαια εποχή φαίνεται πως έγινε ο εποικισμός της Αμερικανικής ηπείρου από ομάδες Τατάρων και Μογγόλων κυνηγών από την Σιβηρία Η λογική λέει πως οι ομάδες αυτές που κατέκλυσαν την Αμερικανική ήπειρο πέρασαν από τα στενά της χερσονήσου Καμτσιάκας τα οποία στην απώτατη εκείνη εποχή ήταν μία συνέχεια ξηράς που ένωνε την Αλάσκα με το πιο μακρινό βόρειο σημείο της Ασίας. Είναι εκείνοι που στην συνέχεια έφτιαξαν τον μογγολοειδή τύπο των ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικής. Είναι αυτοί που βρήκαν οι Έλληνες όταν έφτασαν στην ανεξερεύνητη έως τότε ήπειρο του δυτικού ημισφαιρίου του πλανήτη. Είναι εκείνοι που έβλεπαν την κατάλευκη σάρκα, τους ασπροφώτιστους μανδύες των Ελλήνων και το υψηλό τους παρουσιαστικό, τα υπερσύγχρονα σκάφη τους που φαίνονταν αλλόκοτα μπροστά στις ακατέργαστες πιρόγες τους και όπως ήταν λογικό τους είδαν σαν Θεού!!!
Η POPOLBUX το πανάρχαιο ινδιάνικο κείμενο των ιθαγενών της Αμερικής γράφει για τους «παράξενους» επισκέπτες που ήρθαν στην χώρα τους και τους μετέφεραν τον πολιτισμό: « Ο Θεός Ήλα-Τάκι ήταν ιερέας και βασιλιάς των λευκών επικοιστών. Οι λευκοί εκείνοι ήταν σοφοί, ειρηνικοί και ψηλοί. Είχαν λευκό δέρμα και μακριά γένια…».
Είναι λογικό οι τότε κάτοικοι της Αμερικής που είχαν άγνοια για το πώς ήταν η γη, τι έκταση καταλάμβανε, και αν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι κάπου αλλού, να τους φαίνονται περίεργοι εκείνοι οι επισκέπτες, θεωρώντας τους μάλιστα, λόγω των μεγάλων μορφολογικών διαφορών αλλά κυρίως των γνώσεων που κατείχαν, κάτι εν είδη Θεών…
Και έτσι έπλασαν τους Θεούς μέσα στην φαντασία τους πάνω σ’ εκείνα τα πρότυπα. Τα πρότυπα των αρχαίων Ελλήνων οι οποίοι έφτασαν εκεί, στην μακρινή χώρα της Εσπερίας με τα πλοία τους και με έναν πολιτισμό μαζί τους τον οποίο άφησαν παρακαταθήκη σ’ έναν κόσμο που βρισκόταν ακόμα σε μία πρωτόγονη κατάσταση, αλλά όχι και άγρια. Απόδειξη η αφομοίωση όχι μονάχα του υλικού μέρους του πολιτισμού αλλά και εκείνου του πνευματικού που κυρίως έχει να κάνει με την γλώσσα και τον λόγο. Γι’ αυτό και οι ομοιότητες πολλών λέξεων των αρχαίων λαών της Αμερικής με την ελληνική γλώσσα είναι σημείο αναφοράς για πολλούς επιστήμονες, ντόπιους και ξένους…
Όταν μετά από αρκετούς αιώνες παρουσιάστηκαν στα παράλια των ακτών της Αμερικής οι νέοι επισκέπτες, με τον Χριστόφορο Κολόμβο επικεφαλής, οι ιθαγενείς τους υποδέχτηκαν σαν θεότητες. Ο ίδιος ο μεγάλος εξερευνητής εξιστορεί στα απομνημονεύματά του : « …Το μόνο αίσθημα που ένοιωσαν για εμάς οι Ινδιάνοι, ήταν λατρεία και θαυμασμός…» , και πιο κάτω συμπληρώνει: « Μόλις μας είδαν οι Ινδιάνοι στις ακτές τους, έπεφταν στη γη έξαλλοι, σήκωναν τα χέρια τους στον ουρανό ολόχαροι, και μας καλούσαν να βγούμε στην στεριά το γρηγορότερο…».
Η παράδοσή τους έλεγε πως θα επέστρεφαν εκείνοι που κάποτε είχαν έρθει και τους έφεραν το φως του πολιτισμού. Που τους έδωσαν την τάξη και τον τρόπο του πως θα ζούσαν καλύτερα μέσα από μία σωστή και ορθή ανάπτυξη πολιτιστική. Τους έδωσαν πολιτισμό και αυτό έλεγε πάρα πολλά σε εκείνους που ζούσαν μέχρι τότε σε μία κατάσταση που ταίριαζε σε ζώα και όχι ανθρώπους. Πώς να μην είναι ευγνώμονες απέναντί τους; Πώς να μην τους θεωρούν Θεούς; Είναι λοιπόν πολύ λογική η αντίδραση που περιέγραψε ο Χριστόφορος Κολόμβος, εκ μέρους των ιθαγενών της Αμερικής. Αλλά πιο λογική φαίνεται όταν συναντά κανείς μέσα στην παράδοση ή στα παλιά, πανάρχαια κείμενά τους την νοσταλγία μιας επιστροφής Εκείνων…
Στις θρησκευτικές τους τελετές οι Ινδιάνοι της Αμερικής, φορούν λευκά προσωπεία( μάσκες), ή βάφουν τα πρόσωπά τους με λευκό χρώμα σε ανάμνηση εκείνων των λευκών Θεών που τους είχαν εκπολιτίσει. Οι ιερείς τους επίσης φορούν κράνη στολισμένα με κέρατα ταύρου. Τα κράνη αυτά φορούσαν οι στρατιώτες του Κρόνου- Βήλου. Αλλά είναι και το σύμβολο του Κρητικού πολιτισμού, των χρόνων του Μίνωα, των Ετεοκρητών, των μεγάλων και ισχυρότερων θαλασσοπόρων όλων των εποχών.


Οι ψηλοί επισκέπτες της Αμερικής, λευκοντυμένοι και γενειοφόροι καθώς λένε τα πανάρχαια ινδιάνικα κείμενα, είναι οι Έλληνες Θεοί, της εποχής των Θεοβασιλέων Ουρανού, Κρόνου, Άτλαντα, Ποσειδώνα, Διονύσου…
Γίγαντες τους παρουσιάζουν πολλά αρχαία δικά μας κείμενα, «…Γένος κρατερών, γιγάντων, υμνεύσαι … εντός Ολύμπου μούσαι Ολυμπιάδες…», γράφει ο Ησίοδος δίνοντας το στίγμα για το ποιοι ήσαν αυτοί οι ψηλοί σαν γίγαντες λευκοί και γενειοφόροι κρατεροί…
« Άναξ, παιδοτρεφές, αίμαι γιγάντων»( Νόνος, Διονυσιακά, τόμος Β΄ βιβλ. 40ο σελ. 313, στιχ. 315), και ο Απολλόδωρος λέει: « Γεννά γίγαντας εξ ουρανού … Εγένετο δε εν Παλήνη…» ( Βιβλ. Ι., 34).
Ο Πλάτων γράφει: «…εν δε τη Ατλαντίδι νήσω ταύτη, μεγάλη συνέστη και θαυμαστή δύναμις βασιλέων, κρατούσα μεν απάσης της νήσου πολλών δε άλλων νήσων και μερών της ηπείρου…»
«… Ούτοι δε οι πάντες αυτοί τε και οι έκγονοι τούτων, επί γενεάς πολλάς ώκουν, άρχοντες μεν πολλών άλλων κατά το πέλαγος νήσων και μερών της ηπείρου…»
«… Καθ’ άπερ εν τοις πρόσθεν ελέχθη περί της των θεών λέξεως ότι κατενείμαντο γην πάσαν … Ποσειδών την Ατλαντίδα λαχών, εκγόνους κατώκεισεν…»

ΙΝΔΙΑΝΟΙ SELK'NAM ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗ ΣΕ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΧΟΡΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΜΕ ΑΝΑΓΩΓΗ ΠΙΘΑΝΑ ΣΕ ΚΡΗΤΙΚΟΥΣ Η ΑΛΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΣΕ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ SANKT AUGUSTIN ΕΤΟΣ 1900-1908

Γράφει ο Πλάτων σχετικά με την Ατλαντίδα δείχνοντάς μας ότι είχε εποικιστεί από τα ελληνικά φύλα. Η τοποθέτηση της Ατλαντίδας στο δυτικό ημισφαίριο όπου μάλιστα όπως λέει ο Πλάτων υπήρχαν και άλλα νησιά και μία ήπειρος «κατά το πέλαγος νήσων και μερών της ηπείρου…», φανερώνει την γνώση της ύπαρξης της Αμερικανικής ηπείρου στα χρόνια του Πλάτωνα. Αφού λοιπόν ο Πλάτων γνωρίζει την ύπαρξή της είναι φυσικό να γίνει παραδεκτό, ότι οι περί της Ατλαντίδας και της Αμερικής αφηγήσεις του πρέπει να είναι αληθινές. Και γιατί να τις αμφισβητήσουμε άλλωστε όταν όλα είναι καταφανή και μιλούν για τους Έλληνες, τους λευκούς θεούς της Αμερικής στα απώτατα χρόνια της προϊστορίας;
ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ.

Read more »

Ο ποιητής που λάτρεψε την Ελλάδα

22 Ιανουαρίου 1788  γεννήθηκε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρομαντισμού και παράλληλα ένας φλογερός φιλέλληνας, ο Τζορτζ Γκόρντον, λόρδος Μπάιρον, ή όπως είναι γνωστός στην Ελλάδα, ο λόρδος Βύρων.

Πατέρας του ήταν ο Τζον Μπάιρον και μητέρα του η Κατερίνα Γκόρντον. Οι Μπάιρον ήλθαν στη Βρετανία από την περιοχή της Νορμανδίας κι ευνοήθηκαν από τον Ερρίκο Ε'. Το οικόσημο της δυναστείας έγραφε «Εμπιστέψου τους Μπιρόν», όπως αποκαλούνταν στη Γαλλία. Επρόκειτο για καθαρό ευφημισμό, αφού μόνο για εμπιστοσύνη δεν ήταν οι Μπάιρον ή Μπιρόν. Από τον πρώτο σερ, Τζον Μπάιρον, μέχρι τον άλλο Τζον, τον πατέρα του λόρδου Βύρωνα, οι Μπάιρον περνούσαν τη ζωή τους μασουλώντας την περιουσία που απέκτησε ο πρώτος, χάρη στον βασιλιά της Αγγλίας. Ο δεύτερος Μπάιρον, για να ευχαριστήσει τον βασιλιά του, έκανε σε μια μάχη μια απερίσκεπτη επίθεση, με άμεσο κίνδυνο να χάσει τη ζωή του. Η ενέργειά του, όμως, θεωρήθηκε πράξη αυτοθυσίας κι έλαβε τον τίτλο του λόρδου. Αλλά και οι Γκόρντον, οι εκ μητρός πρόγονοι του Βύρωνα, δεν ήταν καλύτεροι: το γενεαλογικό τους δέντρο αναφέρει ότι σε κάθε γενιά υπήρχε και τουλάχιστον ένας Γκόρντον μαχαιροβγάλτης. Ο πατέρας του Βύρωνα, άξιος διάδοχος των Μπάιρον, διάλεξε την Κατερίνα όχι για την ομορφιά της, αφού ήταν μάλλον άσχημη, αλλά για τα χρήματά της. Την επισκεπτόταν μόνο για να της ζητήσει λεφτά κι εκείνη, μαγεμένη από την ομορφιά του «Μπίρον» της, όπως τον έλεγε (Byronne), του τα έδινε.

Μόλις ο μικρός Τζορτζ άρχισε να περπατάει, έντρομη η μητέρα του και η παραμάνα του Μέι Γκρέι, διαπίστωσαν ότι το παιδί κούτσαινε. Τα πόδια του είχαν σχήμα κανονικό, οι γάμπες του ίσο μήκος, αλλά καθώς ακουμπούσε στο έδαφος τη φτέρνα του, ο αστράγαλος συστρεφόταν. Το παιδί δεν μπορούσε να σταθεί όρθιο παρά μόνο στις μύτες των ποδιών του. Οι τένοντες του αστραγάλου έδειχναν να έχουν παραλύσει. Αυτό έκανε τους μεγάλους πιο πιεστικούς προς το μικρό και αυτόν, με τη σειρά του, απρόβλεπτο: Ηταν μοχθηρός -αν και αργότερα θα γινόταν γοητευτικός, όπως όλοι οι Μπάιρον- ρομαντικός και κυνικός. Αγαπούσε τον Θεό αλλά βλασφημούσε και εν ολίγοις, ήταν από τα μικρά του λάτρης των βίαιων συναισθημάτων.

Το 1801 ο μικρός Τζορτζ, που από δω και μπρος θα αποκαλούμε λόρδο Βύρωνα, μπήκε στο σχολείο Χάροου. Στο μεταξύ ο μικρός είχε ερωτευθεί διαδοχικά τις γειτόνισσές του, τις εξαδέλφες του, όποια ωραία κοπελιά γνώριζε και ζητούσε από τη μητέρα του να γράφει καθ' υπαγόρευση για λογαριασμό του φλογερά ποιήματα στις εφήμερες αγάπες του. Πέντε χρόνια αργότερα, σε μια επίσκεψη στη μισότρελλη από τις κακουχίες του συζύγου της, μητέρα του, εκείνη του πετάει στο κεφάλι ένα σίδερο. Εκείνος έφυγε και δεν την ξαναείδε ποτέ. Τα πικρά παιδικά του χρόνια τού είχαν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια. Λίγο μετά την τελευταία συνάντηση με τη μητέρα του, δημοσιεύει τις «Ωρες Σχόλης», ένα βιβλίο γεμάτο στίχους. Οι στίχοι και η κολύμβηση ήταν οι μεγάλες του αγάπες. Συνέχισε τις σπουδές του στο Καίμπριτζ, όπου έγινε αχώριστος φίλος με δύο συμφοιτητές του, τον Μάθιους και τον Χόμπχαουζ.

Στα είκοσί του χρόνια ο λόρδος Βύρων ήταν ήδη μια ξεχωριστή προσωπικότητα στο ευρύτερο περιβάλλον του. Χειριζόταν με έναν πρωτότυπο τρόπο όλες τις ιδιαιτερότητες της ζωής του: τις αμαρτίες των προγόνων του, το πρόβλημα με το πόδι του, τη διαλυμένη οικογένεια του πατέρα του, την παραφροσύνη των τελευταίων ετών της μητέρας του κι ακόμη τα δικά του καπρίτσια της παιδικής του ηλικίας: Αυτό τον έκανε περιζήτητο.

Με τους φίλους του αποφάσισαν να κάνουν ένα ταξίδι με έντονες συγκινήσεις. Αποφάσισαν να γυρίσουν τη νότια Ευρώπη. Ξεκίνησαν από τη Λισσαβώνα, πέρασαν στη Σεβίλλη κι από το Γιβραλτάρ ταξίδεψαν στη Μάλτα. Εκεί βρήκε τα πρώτα ενδιαφέροντα ο Βύρων, αλλά δεν έμεινε. Συνέχισαν προς την Αδριατική και έφτασαν στην Αλβανία. Ο Βύρων αγάπησε τους απλούς μαχητές της περιοχής κι ενδιαφέρθηκε για τον βίο και την πολιτεία του Αλή Πασά. Οταν, όμως, μπήκαν στην προεπαναστατημένη Ελλάδα, ο Βύρων κατάλαβε ότι αυτός ήταν ο τόπος που τον έθελγε. Στο Μεσολόγγι, όπου κατέλυσαν ένα βράδυ, ο ποιητής αισθάνθηκε συγκινημένος. Αγαπούσε την Ελλάδα και τους ανθρώπους της από τις διηγήσεις που διάβαζε στα παιδικά του χρόνια: «Ομορφη Ελλάδα, θλιβερό λείψανο ενός χαμένου μεγαλείου. Αθάνατη, κι ας μην υπάρχεις πια, κι ας έπεσες―» έγραφε.

Στις 24 Ιουλίου 1810 οι φίλοι χωρίζουν. Οι Μάθιους και Χομπχάουζ συνεχίζουν το ταξίδι τους για την Κωνσταντινούπολη, ενώ ο Βύρων αποφασίζει να παραμείνει στην Αθήνα. Ρούφηξε με όλη του τη δύναμη τη μυρωδιά της αγαπημένης του χώρας, και -παίρνοντας μαζί του δυο Ελληνες, επέστρεψε στην Αγγλία. Εκεί τον περίμενε ο θυελλώδης έρωτας με τη λαίδη Καρολίνα Μέλμπουρν, η οποία εκτός της φυσικής ομορφιάς του Βύρωνα, θαμπώθηκε και από την ποιητική του συλλογή «Τσάιλντ Χάρολντ», αλλά ο απρόβλεπτος Βύρων ζήτησε σε γάμο την ανιψιά της, Ανναμπέλα, η οποία, όμως, αρνήθηκε επειδή ο λόρδος Βύρων δεν της άρεσε! Ηταν η πρώτη γυναικεία απόρριψη για τον ποιητή. Ωστόσο, λίγο καιρό αργότερα, η Ανναμπέλα θα ικετεύει τον Μπάιρον για γάμο, πράγμα που τελικά θα γίνει, αλλά δεν θα κρατήσει πολύ― Παντρεύτηκαν στις 2 Ιανουαρίου 1815 και στις 10 Δεκεμβρίου γεννήθηκε η κόρη τους, Αυγούστα- Αντα.

Πριν παντρευτεί, ο Βύρων έζησε έναν πρωτόγνωρο έρωτα με την ετεροθαλή αδελφή του Αυγούστα. Ηταν τότε που δημοσίευσε ένα ανατολίτικο παραμύθι, που έδειχνε τον τόπο που κέρδισε την καρδιά του: Τον «Γκιαούρ». Οσο περνούσε, όμως, ο καιρός, τόσο οι απόψεις του υπέρ της εξέγερσης των καταπιεσμένων λαών γίνονταν πιο γνωστές στη βρετανική κοινωνία και ο Βύρων πιο ανεπιθύμητος, ως υποκινητής σε ανταρσία. Υποχρεώθηκε να αναχωρήσει από την Αγγλία τον Απρίλιο του 1816 για την Ελβετία, τον τόπο της εξορίας του. Εκεί έγραψε το γνωστότερο έργο του, τον «Δον Ζουάν», που πολλοί είπαν ότι ήταν μια επιτομή της ιστορίας των Μπάιρον. Στα δύσκολα χρόνια της Ελβετίας προστέθηκαν κι εκείνα της Ιταλίας, αλλά εκεί τον βοήθησε η σχέση του με τη λαίδη Γκουιτσιόλι, που ήταν ο μεγάλος του έρωτας στην εξορία. Παρακολουθούσε τις εξελίξεις στην Ελλάδα κι όταν το 1824 ο Μαυροκορδάτος ξεκίνησε από την Πίζα για να ενωθεί με τους επαναστάτες, ο Βύρων, που βρισκόταν στην Πίζα, πήρε την απόφασή του: «Θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα, μπορεί και να πεθάνω εκεί». Ο Βύρων μετέφερε όλη του την περιουσία στο Μεσολόγγι. Σχεδόν η μισή λεηλατήθηκε από τους Τούρκους κατά την άφιξη των πλοίων στην πόλη. Η υπόλοιπη σκορπίστηκε από τον Βύρωνα, μαζί με ποιήματα εμψύχωσης προς τους πολιορκημένους. Προσπάθησε να βοηθήσει με τις αγγλικές του γνωριμίες για να πάρει η Ελλάδα δάνειο για τις ανάγκες του αγώνα. Πέθανε από τύφο στις 19 Απριλίου 1824, ανήμερα του ελληνικού Πάσχα. Ολοι οι κάτοικοι του Μεσολογγίου εκείνη την ημέρα, αντί για «Καλό Πάσχα» φώναζαν «Ζήτω ο λόρδος Βύρων».

Read more »

Ηλιούγεννα, Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων

Στη θέση των «Χριστουγέννων», οι πρόγονοί μας εώρταζαν το λεγόμενο «Τριέσπερον»,μία εορτή η οποία γενικεύεται από τους ελληνιστικούς χρόνους κι εντεύθεν, προς τιμήν των πυρφόρων και ηλιακών θεοτήτων Ηρακλέους(ο οποίος κατά τον Κορνούτο ορίζεται ως «ο εν τοίς όλοις Λόγος καθ'όν η Φύσις ισχυρά και κραταιά εστί και απεριγένητος ούσα, μεταδοτικός ισχύος και τοίς κατά μέρος και αλκής υπάρχων») και Ηλίου.Το «Τριέσπερον» ξεκινούσε με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο(τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου,τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους) και κορυφωνόταν με την αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου(τη νύκτα της 24ης προς 25η,όταν η ημέρα έχει ήδη μείνει «στάσιμη» επί 3 ημέρες μετά το Ηλιοστάσιο και αρχίζει πλέον να μεγαλώνει).


Αργότερα, με την επιβολή της κρατικής ηλιολατρίας από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αυρηλιανό, το ελληνικό «Τριέσπερον» επισκιάσθηκε (κατά μίμηση της παρσικής λατρείας του Θεού Μίθρα που εώρταζε και αυτή την γέννηση του Θεού στις 25 Δεκεμβρίου) από την «επίσημη» ρωμαϊκή εορτή του «Ανίκητου Ήλιου» («Sol Invictus»).Η «Ημέρα της Γεννήσεως του Ανίκητου Ηλίου» («Dies Natalis Solis Invicti»), η στιγμή δηλαδή που ο ακατάβλητος Ήλιος, έχοντας θριαμβεύσει επάνω στο σκοτάδι της «bruma» (βλέπε κατωτέρω),αρχίζει να ανέρχεται δυναμικά και υπερήφανα στον ουράνιο θόλο, είχε, φυσικά, ως προεόρτιο τη νύκτα του Χειμερινού Ηλιοστασίου,όταν ετιμάτο σιωπηρώς η Θεά του Κάτω Κόσμου Αντζερόνα (Angerona, Dea Tacita), προστάτις των νεκρών και προσωποποίηση της Θελήσεως, της Εσωτερικής Φωνής, της Ενοράσεως και της Σιωπής, στα λεγόμενα «Ντιβάλια» ή «Αντζερονάλια» («Divalia» ή «Angeronalia»,βλ. Claudio Rutilio, «Η Θεολογία των Ρωμαίων»). Τα «Divalia» έκλειναν τις λεγόμενες «σύντομες ημέρες»(«brevissimi dies»,«bruma»)που σηματοδοτούσαν την ολοκλήρωση της ηλιακής διαδρομής μέσα στον ενιαυτό.

Ο Sol «Invictus» συνέχισε να λατρεύεται ως Ανώτατος Θεός και καθοδηγητής της οργανωμένης κοινωνίας και των Ρωμαίων αυτοκρατόρων μέχρι την εποχή του Κωνσταντίνου, ο οποίος άρχισε την βασιλεία του ως τυπικός ηλιολάτρης. Υπάρχουν νομίσματα ως το 324 μ.χ. που εμφανίζουν τον Κωνσταντίνο να δοξάζει τον Sol ως «Πηγή της Αυτοκρατορικής Δυνάμεως»,μόνον δε κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του οι αναφορές στον Sol και τις άλλες εθνικές θεότητες εξαφανίσθησαν από τα νομίσματα.Η εορτή πάντως του «Sol Invictus» επικαλύφθηκε με τη σειρά της αμέσως μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού (4ος αιώνας, με απόφαση του Πάπα Ιουλίου) από τα γνωστά μας «Χριστούγεννα» (που έως τότε υπολογίζονταν στις 6 Ιανουαρίου -ημερομηνία που στην Ανατολή παρέμεινε μέχρι τουλάχιστον τη βασιλεία του αυτοκράτορα Γιουτπράβδα, ελληνιστί Ιουστινιανού-,ή στις 19 Απριλίου,ή στις 20 Μαϊου κατ'άλλους,ενώ στο «Pascha Compustus» του 243 μ.χ. η «γέννηση» του Τζεσουά ορίζεται στις 28 Μαρτίου).Η μετέπειτα χυδαία ιδιοποίηση του ελληνικού «Τριεσπέρου» δεν εμπόδισε φυσικά τους πιο σκληροπυρηνικούς απολογητές της νέας Θρησκείας να περιγελούν τους Εθνικούς, κατά την προσφιλή τους πρακτική,ακόμη και κατά τον 3ο αιώνα μ.χ. (!!), ως τάχα... ανόητους που εώρταζαν γεννέθλια Θεών (Αρνόβιος, περίπου 296 μ.χ.).


Τα Κάλαντα του Τριέσπερου,ευθέως από τους Αρχαίους Χρόνους,ακόμα τραγουδιούνται στην Κύπρο σε ορισμένα ορεινά χωριά.
Τα παραθέτω σε καθομιλουμένη ελληνική με την αγάπη μου και τις ευχές μου.....


Καλήν εσπέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας
Ηλιου τη θεία γέννηση να πω στ' αρχοντικό σας.
Απόλλων άρχοντα θεέ,
έλα ξανά κοντά μας συ φωτοδότη Βασιλιά,
φώτισε την καρδιά μας.
Λιώσε τα χιόνια στα βουνά
ζεστανε τα πλατάνια
φέρε μας γέλια και χαρά,
ειρήνη και ζωντάνια.
Στο σπίτι αυτό που μπήκαμε
οι εστίες να μη σβήσουν
κι όλοι οι νοικοκυραίοι
του χίλια χρόνια να ζήσουν...



Χαρούμενο Τριέσπερο σε ΟΛΕΣ -OΛΟΥΣ και χρόνια μας πολλά και του Χρόνου με υγεία και χαρά!

Read more »

ΑΡΤΕΜΗΣ_ALEXANDER THE GREAT_ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ

Ο φοβερός Αρτέμης σε ένα εκπληκτικό κομμάτι σε στίχους δικούς του και μουσική Σταμάτη Σπανουδάκη. Το φοβερό παιδί της ελληνικής rapcore σκηνής ξαναχτυπά!

ΑΛΕ ΙΣΚΑΝΤΕΡ

(Ἐπιμελώδημα)
Τῶν Αἰγῶν ὁ ἀστήρ
ἀπ’τή γῆ τῆς Μακεδονίας εως τό Παμίρ
Σ΄ὅλον τόν γνωστό κόσμο
ἐξακτίνωσε τόν ἑλληνικό Λόγο
Δέν ἡττήθη ποτέ και ἀπό κανέναν
πρῶτον αὐτόν ὀνόμασε ἡ ἱστορία Μέγαν
Κίι ὅλη ἡ οἰκουμένη τώρα λέει:
Ἰσκαντέρ, Σικαντέρ, Δούλ - Καρνέϊν

Εἰν’ ἱστορία κί ὅμως ὑπερβαίνει τά ὅρια τοῦ μύθου
ὁ τράγος τῶν Αἰγῶν, τοῦ Δανιήλ τοῦ προφήτου
ὁ παῖς τοῦ Φιλίππου, πού ἔγινε παῖς τοῦ Διός
αὐτός πού σαν νέος Προμυθεύς ἔδωσε φῶς
μέχρι τά βάθη τῆς Ἀσίας, τά σκοτάδια
διαλύοντας τῆς ἀμαθείας καί τῆς τυραννίας
αὐτός πού ἄλλαξε τῆς ἱστορίας τό ῥεῦμα
δίνοντας ἕναν ἑλληνικό, καινούργιο κόσμο, μέγα.
αὐτός πού ἐνσάρκωσε ἰδανικά στό πρόσωπό του
τίς ἀρετές τοῦ πολεμιστοῦ καί τοῦ φιλοσόφου
αὐτός πού διέβη διά πυρός καί σιδήρου
γιά τήν πραγματοποίηση τοῦ πανελληνίου ὀνείρου
στόν Γρανικό, στήν Ἰσσό, στ’ Ἄρβυλα, στήν Ἄορνο Πέτρα
στόν Ὑδάσπη, ἄθλοι ἔξω ἀπ’ τά ἀνθρώπινα μέτρα
στήν ἔρημό τῆς Γεδρωσίας, στοῦ Καυκάσου τά χιόνια
πρότυπον ἡρωικόν ἀκατάλυτο στόν αἰώνα!

Ἔθεσε βάσεις γιά τή διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου
οἱ χῶρες πού δέν τόν εἶδαν,δέν εἶδαν τό φῶς τοῦ ἡλίου
χάραξ’ ὁδούς, πού πάνω τους, ἔθνη βαδίζουν ἀκόμα
τί κί ἄν παρῆλθαν δυό χιλιάδες τριακόσια χρόνια
αὐτός ἐπίσης ὤθησε τήν ἑλληνική μας γλώσσα
ἀπ’ τήν Ἐσχάτην Ἀλεξάνδρειαν ἕως τή νῆσο Σοκότρα
κίι ἀπ’ τό Γιβραλτάρ ἕως τίς πεδιάδες τοῦ Παντζάμπ
γι’αὐτό ὡς φόρο τιμῆς τοῦ ἀφιερώνω αὐτό τό ῥάπ
σήμερα π’ ἀρκετοί πολεμοῦν νά ρίξουνε τή δρῦ
ἀσημαντότητες, ἄνθρωποι πραγματικά μικροί
νά ξέρουν πῶς ἀέρα δέρουν, κερδίζουν μόνο χλεύη
ὁ βασιλεύς Ἀλέξανδρος ζεῖ καί βασιλεύει!

Read more »

Στα μάτια της Μόνα Λίζα, ο πραγματικός "κώδικας Ντα Βίντσι";

Στο αινιγματικό της χαμόγελο αναζητούσανε το "μυστικό" της Μόνα Λίζα, στα μάτια της το βρήκανε! Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες ιστορικούς της τέχνης, από την Εθνική Επιτροπή Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ιταλίας, στο περίφημο πορταίτο της Μόνα Λίζα, υπάρχει κρυμμένος ένας "κώδικας" ο οποίος αποτυπώνεται στα μάτια της!

Συγκεκριμένα, στις κόρες των ματιών της, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, φέρεται να έχει "κρύψει" μικροσκοπικά γράμματα και αριθμούς, τα οποία αποκαλύφθηκαν με τη χρήση ειδικών τεχνικών υψηλής ακρίβειας!

Οι εμπειρογνώμονες πιστεύουν πως πρόκειται για κώδικα και ευελπιστούν πως - όταν θα τον ερμηνεύσουν- θα ανακαλύψουν τον πραγματικό κώδικα Da Vinci.

Τι "κρύβεται" στα μάτια της Μόνα Λίζα!

Ο ιστορικός τέχνης Σιλβάνο Βιντσέτι δήλωσε: "Στο δεξί μάτι φαίνονται τα γράμματα LV, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα αντιστοιχούν στο όνομα του καλλιτέχνη. Στο αριστερό μάτι, υπάρχουν επίσης σύμβολα αλλά είναι δύσκολο να τα διακρίνει κανέις. Μοιάζουν να είναι τα γράμματα C και Ε ή Β".

Και πρόσθεσε: "Με γυμνό μάτι τα σύμβολα δεν είναι εύκολο να τα δεις, αλλά με τα ειδικά όργανα είναι σαφώς ορατά. Γνωρίζουμε πως ο Ντα Βίντσι χρησιμοποιούμενα σύμβολα, άρα είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει κάποιο μήνυμα από αυτόν."

Οι εμπειρογνώμονες διαπίστωσαν, επίσης, τον αριθμό 72 ή ενδεχομένως, το γράμμα L και τον αριθμό 2, ζωγραφισμένα σε μια γέφυρα στο φόντο του πίνακα!

Πώς έφτασαν στον "κώδικα" των ματιών της!

Ένα από τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πώς τόσα χρόνια οι ιστορικοί τέχνης δεν είχαν ανακαλύψει τον "κώδικα" -δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος πίνακας έχει εξεταστεί εξονυχιστικά. Οι εμπειρογνώμονες απντούν ότι προχώρησαν στην ανάλυση των ματιών της Μόνα Λίζα με όργανα υψηλής ακρίβειας, όταν ανακάλυψαν ένα βιβλίο σε μαγαζί με αντίκες, στο οποίο αναφερόταν ότι υπάρχουν μικροσκοπικά κρυμμένα σύμβολα στο σημείο αυτό!

Η αποκάλυψη - που θα μπορούσε να είναι βγαλμένη από τις σελίδες του μπεστ σέλερ του Νταν Μπράουν "Κώδικας Ντα Βίντσι"- έχει ενθουσιάσει τους ιστορικούς τέχνης που ανυπομονούν να αποκρυπτογραφήσουν το μύνημα του ιδιοφυούς καλλιτέχνη. Θα τα καταφέρουν;

Read more »

Η Αποτρίχωση Ανά Τους Αιώνες

Οι αρχαιολόγοι έχουν στοιχεία οτι οι άντρες ξύριζαν το πρόσωπο τους έως και 2000 χρόνια πρίν, με την χρήση ακονισμένης πέτρας και κοχυλιών για να απομακρύνουν τρίβοντας τις ανεπιθύμητες τρίχες.
Οι Σουμέριοι απομάκρυναν τα μαλλιά με τσιμπιδάκια. Οι αρχαίοι ‘Αραβες χρησιμοποιούσαν νήματα. Οι Αιγύπτιοι, συμπεριλαμβανομένου της Κλεοπάτρας, επίσης έκαναν το ίδιο, μερικοί με μπρούτζινα ξυράφια που τα έπαιρναν και στους τάφους τους, κάποιοι με ζάχαρη και άλλοι με μέλι μελισσών. Οι Έλληνες οι οποίοι θεωρούσαν το απαλό και πολιτισμένο επίσης έκαναν αποτρίχωση. Οι Ρωμαίοι ξύριζαν το πρόσωπο τους μέχρι τον αυτοκράτορα Ιούλιο Καίσαρα, ο οποίος λέγεται οτι έβγαζε τις τρίχες του προσώπου του με τσιμπιδάκια.

Μια άλλη πρωτόγονη μέθοδος αποτρίχωσης εφαρμοζόταν από τις γυναίκες από το 1940 και αναφέρεται στην απόξεση του δέρματος με δίσκους, άγριους στην υφή, σαν το γυαλόχαρτο.

Ως εναλλακτική εμφανίστηκαν οι λοσιόν και οι αποτριχωτικές κρέμες (από τα λατινικά d_pil_re:d_-, εντελώς+ pil_re, αφαίρεση τριχών), που διέλυαν και ακόμα διαλύουν την τρίχα στην επιφάνεια του δέρματος. Τα πρώτα αποτριχωτικά κατασκευάστηκαν από υλικά όπως ρετσίνι, ροδάκινα, λευκό κρασί, κολλώδης απόσταγμα κισσού, λίπος γαιδάρου, χολή κατσίκας, αίμα νυχτερίδας, και σκόνη οχιάς.
Στοιχεία χρήσης αποτριχωτικών πάνε πίσω ώς και το 4000-3000 πχ, όταν οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν ένα συγκεκριμένο αποτριχωτικό («rhusma turcorum») και άμυλο σε αλοιφή. Ξεκάθαρα μέσα από την ιστορία φαίνεται οτι οι άνθρωποι αφιέρωναν ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου τους για να απαλάσσουν το δέρμα τους από τις τρίχες.

Μεταξύ των αρχαίων αιγυπτίων, ένα φρεσκοξυρισμένο πρόσωπο ήταν σύμβολο status. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι Αιγύπτιοι που ήταν ξυρισμένοι πάντα, μετά από κάποιο θάνατο άφηναν τα μαλλιά τους και τα γένια τους να μεγαλώσουν. Και τα δύο φύλλα ξυρίζονταν εντελώς και φορούσαν περούκες. Η πρακτική της αποτρίχωσης δεν περιοριζόταν μόνο στο πρόσωπο και στα κεφάλια. Οι Αιγύπτιες χρησιμοποιούσαν κερί για τα πόδια τους. Χρησιμοποιούσαν επίσης αποτριχωτικά φτιαγμένα από άμυλο, αρσενικό και ασβέστη.

Αυτό το πάθος για την αποτρίχωση είχε πιθανόν να κάνει τόσο με θέματα υγιεινής όσο και με τα ιδανικά τους για την ομορφιά και την μόδα. Το ζεστό ανατολίτικο κλίμα βοηθούσε τα μικρόβια και τις αρρώστειες να πολλαπλασιάζονται και η αποτρίχωση σε όλο το σώμα ήταν μια μέθοδος προληπτική ενάντια στις μολύνσεις.

Read more »