Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Το Απολλώνιο πρόβλημα


Ο Απολλώνιος (Πέργα Παμφυλίας 262 π.Χ. -Αλεξάνδρεια Αιγύπτου 190 π. Χ.) υπήρξε μεγάλος Έλληνας μαθηματικός γνωστός στους σύγχρονους του ως ο ‘Μέγας Γεωμέτρης’, του οποίου η πραγματεία ‘Κωνικά’, που αποτελείται από 8 βιβλία είναι ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά έργα του αρχαίου κόσμου.
Σε ένα από τα έργα του, τις ‘Επαφές’ εξετάζεται το εξής πρόβλημα:
Δοθέντων τριών σημείων ή τριών κύκλων ή τριών ευθειών, να κατασκευασθεί ένας κύκλος που να εφάπτεται και στα τρία Η δυσκολότερη περίπτωση ,που αναφέρεται ως το πρόβλημα του Απολλώνιου, εμφανίζεται όταν τα τρία δοθέντα σχήματα είναι κύκλοι.
Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά το πρόβλημα:
Έστω ότι οι συντεταγμένες των κέντρων των τριών δοθέντων κύκλων είναι οι (x1,y1),(x2,y2),(x3,y3) με ακτίνες r1,r2,r3 αντίστοιχα. Συμβολίζουμε τις συντεταγμένες του κέντρου του ζητούμενου κύκλου με (x,y) και την ακτίνα του με r.Η συνθήκη ,η οποία προϋποθέτει ότι ο ζητούμενος κύκλος εφάπτεται στους τρεις δοθέντες κύκλους, βρίσκεται παρατηρώντας ότι, η απόσταση ανάμεσα στα κέντρα των δύο εφαπτόμενων κύκλων είναι ίση με το άθροισμα ή τη διαφορά των ακτίνων τους ανάλογα αν εφάπτονται εξωτερικά ή εσωτερικά. Άρα, έχουμε τις εξής εξισώσεις:
(x-x1)2+(y-y1)2-(r± r1)2=0 (1)
(x-x2)2+(y-y2)2-(r± r2)2=0 (2)
(x-x3)2+(y-y3)2-(r± r3)2=0 (3)
ή
x2+y2-r2-2xx1-2yy1±2rr1+x12+y12-r12=0 (4)
x2+y2-r2-2xx2-2yy2±2rr2+x22+y22-r22=0 (5)
x2+y2-r2-2xx3-2yy3±2rr3+x32+y32-r32=0 (6)
Όπως προαναφέραμε το (+) ή το (-) στις εξισώσεις διαλέγεται ανάλογα αν οι κύκλοι εφάπτονται εξωτερικά ή εσωτερικά .Οι εξισώσεις (1),(2),(3) είναι τρεις δευτεροβάθμιες εξισώσεις με τρεις αγνώστους με την προϋπόθεση ότι οι δευτέρου βαθμού όροι είναι οι ίδιοι σε κάθε εξίσωση, όπως φαίνεται από τις (4),(5),(6).
  • Στη συνέχεια αφαιρούμε την (2) από την (1) και τότε παίρνουμε την γραμμική εξίσωση ax+by+cr=d με a=2(x2-x1), b=2(y2-y1), c=2(-+r2±r1), d=x12+y12-x22-y22+r22-r12 (7) και ομοίως αφαιρώντας την (3) από την (1) έχουμε ότι a΄x+ b΄y+ c΄r = d΄ με a΄=2(x3-x1), b΄=2(y3-y1), c΄=2(-+ r3±r1), d΄=x12+y12-x32-y32+r23-r1(8)


Λύνοντας ,τότε, τις δύο αυτές εξισώσεις ως προς x,y συναρτήσει του r και μετά αντικαθιστώντας στην(1) παίρνουμε μία δευτεροβάθμια εξίσωση ως προς r ,η οποία είναι εύκολο να λυθεί. Όμως ,από αυτή τη διαδικασία θα προκύψουν δύο λύσεις , από τις οποίες μόνο μία θα είναι θετική. Μετά αντικαθιστούμε το r στην (7) και στην (8) και βρίσκουμε τα x,y, από τα οποία προσδιορίζουμε το ζητούμενο κύκλο.
Γενικά, υπάρχουν 8 λύσεις στο πρόβλημα του Απολλώνιου, δηλαδή όσοι είναι και οι συνδυασμοί των (+) και (-) στις εξισώσεις (1),(2),(3) ανάλογα εάν οι κύκλοι εφάπτονται εσωτερικά ή εξωτερικά.
Υπάρχει, επίσης , περίπτωση τα x,y,r να μην είναι ρεαλιστικοί αριθμοί για την επίλυση του προβλήματος ,όπως συμβαίνει όταν οι τρεις δοθέντες κύκλοι είναι ομόκεντροι. Τότε ,είναι φανερό ότι δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα. Ακόμα, πρέπει να περιμένουμε εκφυλισμό της λύσης ,όπως στην περίπτωση ,που οι τρεις δοθέντες κύκλοι εκφυλιστούν σε τρία σημεία πάνω στην ευθεία .οπότε ο απολλώνιος κύκλος είναι αυτή η ευθεία. Τέλος, σημειώνουμε ότι τα r,x,y,είναι δυνατό να κατασκευαστούν με τη χρήση του κανόνα και του διαβήτη μόνο, συμπέρασμα πολύ σημαντικό ,που καταδεικνύει την πολύ καλή θεμελίωση της λύσης του απολλώνιου προβλήματος. 


 Αλεξανδρίδης Ευστράτιος 

Read more »

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Το τετράστιχο με τους αριθμούς-γράμματα του π= 3,14

Ο αριθμός αυτός είναι ατέρμων,άρα υπερβατικός.και ο αείμνηστος καθηγητής του πανεπιστημίου Αθηνών Νικόλαος Χατζηδάκης εποίησε ένα ωραίο τετράστιχο,του οποίου οι λέξεις δια του αριθμού των γραμμάτων εκάστης εξ`αυτών, δίνουν το ακέραιο ψηφίο 3 του <π> και 22 εκ των δεκαδικών του.πρώτα το <π>=3,1415926535897932384626.Και τώρα παραθέτουμε το εμπνευσμένο τετράστιχο!

Αεί *3* ο *1* θεός*4* ο *1* μέγας *5* γεωμετρεί *9* το *2* κύκλου *6* μήκος *5* ίνα *3* ορίση *5* δια-μέτρω *8*  παρήγαγεν *9* αριθμόν *7*  απέραντον *9* και *3* όν *2* φέυ *3* ουδέποτε *8* ''ολον *4* θνητοί *6*  θα *2*  εύρωσι *6*! 
Read more »

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Ιερή γεωμετρία των αρχαίων Ελλήνων

>Τη σοφία των Αρχαίων Ελλήνων πολλοί λαοί «ζήλεψαν» και σε αυτή στήριξαν τους δικούς τους πολιτισμούς. Αξιοζήλευτη όσο και ασύλληπτη είναι η μαθηματική ακρίβεια με την οποία έχουν υπολογιστεί οι θέσεις των αρχαίων πόλεων και μνημείων. 
>Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς είναι ότι πρόκειται για κάτι το ασύλληπτο. Ποιος ανθρώπινος νους θα μπορούσε να κάνει ανάλογους υπολογισμούς; Ποιο μυαλό θα μπορούσε να τοποθετήσει με τέτοια ακρίβεια ένα χάρτη ναών και πόλεων επάνω στη χερσόνησο της Αρχαίας Ελλάδας και, το σημαντικότερο, πώς κατάφεραν να ιδρύσουν και να χτίσουν αυτούς τους ναούς και αυτές τις πόλεις-κράτη υπακούοντας με ευλάβεια τις προσταγές αυτού του ασύλληπτου χάρτη; Τι εξυπηρετούσε η μυστική αυτή γεωγραφία; Και κατά προέκταση, γιατί αυτά τα καταπληκτικά επιτεύγματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος δεν τα διδαχτήκαμε ποτέ στα σχολεία μας; 
>Πριν από κάποια χρόνια, ο Γάλλος ερευνητής Ζαν Ρισσέν προσπάθησε να αποδείξει ότι η Ελλάδα είναι ο χάρτης του νοητού σύμπαντος χάρη στους ναούς, τα ιερά και τις πόλεις της. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Θεοφάνης Μάνιας, επανεξέτασε πιο διεξοδικά το θέμα, καταλήγοντας μέσα από τα βιβλία του «Τα Άγνωστα Μεγαλουργήματα των Αρχαίων Ελλήνων» και «Ο Ελληνικό Πνεύμα στις Πυραμίδες της Αιγύπτου» σε εκπληκτικά και ασύλληπτα συμπεράσματα. Παραθέτουμε κάποια από τα σημαντικότερα εξ αυτών: 
>Η Δήλος απέχει: 
>1020 στάδια από το Ασκληπιείο της Κω, όσο ακριβώς και από το Ασκληπιείο Επιδαύρου.
>1080 στάδια από το Ιδαίον Άντρον, όσο ακριβώς και από το Τροφώνιο μαντείο.
>1296 στάδια από τη Σμύρνη, όσο ακριβώς και από τη Θήβα.
>1460 στάδια από τους Δελφούς, όσο ακριβώς και από την Αλεξάνδρεια Τρωάδος.
>1460 στάδια από τη Σπάρτη, όσο ακριβώς και από την Πέργαμο.
>1530 στάδια από τη Ρόδο, όσο ακριβώς και από τη Φυγαλεία Πελοποννήσου. 
>800 στάδια από την Αθήνα, όσο ακριβώς και από την Καρδαμύλη Χίου.
>1256 στάδια από το Ρέθυμνο, όσο ακριβώς και από την Κνωσσό.
>1188 στάδια από την Κόρινθο, όσο ακριβώς και από τη Μυτιλήνη.
>1859 στάδια από τη Σαμοθράκη, όσο ακριβώς και από το Θέρμον.
>1859 στάδια από τις Μυκήνες, όσο ακριβώς και από το Άργος. 
>Η Ελευσίνα απέχει: 
>100 στάδια από την Αθήνα, όσο ακριβώς και από τα Μέγαρα.
>330 στάδια από την Κόρινθο, όσο ακριβώς και από το Σούνιο.
>220 στάδια από το Αμφιάρειο, όσο ακριβώς και από τον Μαραθώνα.
>1700 στάδια από την Πέλλα, όσο ακριβώς και από τη Σμύρνη.
>1782 στάδια από το Ιδαίο Άντρο, όσο ακριβώς και από την Έφεσο.
>1815 στάδια από την Πέργαμο, όσο ακριβώς και από την Μίλητο αλλά και την Κνωσσό. 
>Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης - Ολυμπίας - Τροφωνίου μαντείου ανήκει σε κανονικό δεκάγωνο του οποίου τα γεωμετρικά στοιχεία προεκτεινόμενα συναντούν το Ίλιον , Σμύρνη , Κνωσό , Λάρισα τρωάδος , Σπάρτη , Πάρο , Φαιστό κ.λ.π. 
>Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης - Ανακτόρων Νέστορος - Ελευσίνας με γωνία κορυφής 40° ανήκει σε κανονικό 9γωνο. 
>Το τρίγωνο Δωδώνης - Αθήνας - Σπάρτης ανήκει σε κανονικό 13γωνο. 
>Το τρίγωνο Δωδώνης - Κνωσού - Μιλήτου ανήκει σε κανονικό 12γωνο με γωνία κορυφής 30°. 
>Το τρίγωνο Δωδώνης - Δελφών - Ιωλκού είναι ισοσκελές και ανήκει σε κανονικό δωδεκάγωνο. 
>Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης - Ολυμπίας - Τροφωνίου μαντείου ανήκει σε κανονικό δεκάγωνο. 
>Πολλές χαρακτηριστικές ευθείες του τριγωνισμού προεκτεινόμενες συναντούν διάσημα ιερά ναούς ή κέντρα λατρείας της Ελλάδας. 
>• Η ευθεία Χαλκίδας - Θηβών συναντά την Ολυμπία. 
>• Η ευθεία Χαλκίδας - Σουνίου συναντά την Κνωσό Κρήτης. 
>• Η ευθεία Χαλκίδας - Αμφιαρείου συναντά την Δήλο. 
>• Η ευθεία Χαλκίδας - Κρομμυώνος συναντά την Σπάρτη. 
>
>Η Χαλκίδα απέχει το ίδιο από την Αθήνα και το Σούνιο, όπως το ίδιο απέχουν και οι Δελφοί από την Ολυμπία και την Αθήνα. Η απόσταση μεταξύ Χαλκίδας και Θήβας είναι 162 στάδια. Ακριβώς 162 στάδια απέχει και το Αμφιάρειο. Η απόσταση Δήλου – Αθηνών είναι 800 στάδια, όσο ακριβώς απέχει και η Σπάρτη από τη Δήλο και την Αθήνα. 
>Η απόσταση μεταξύ Δελφών – Δήλου είναι ακριβώς 1460 στάδια. Αν προσθέσουμε και τα τέσσερα ιερά, δηλ. των Δελφών, της Δήλου, της Ελευσίνας και των Αθηνών, και διαιρέσουμε το 1460 με το 4, βρίσκουμε τις ημέρες του χρόνου, δηλ. 365. Να σημειώσουμε εδώ πως το 1460 ήταν ένας από τους σημαντικότερους αριθμούς για τους Έλληνες ιερείς, λόγω του ότι αυτός υποδεικνύει τη ζωδιακή περίοδο. Κάθε 1460 χρόνια άλλωστε εμφανίζεται στο ουράνιο στερέωμα και ο Σείριος, ο οποίος δείχνει να παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο στην ιστορία των Ελλήνων. Το πλάτος του είναι ένα δευτερόλεπτο της μοίρας του Ισημερινού. 
>Αν ξεκινήσουμε από το κέντρο του Παρθενώνα και ενώσουμε κάποια σημεία, όπως το Θησείο, την Πνύκα, τη βάση του Φιλοπάππου και το κέντρο του ναού του Ολυμπίου Διός, θα σχηματιστεί ένα οκτάγωνο, του οποίου η κάθε γωνία θα είναι ακριβώς ίση με το μήκος του Παρθενώνα επί επτά. 
>Εάν προεκτείνουμε νοητά προς τα πάνω τους κίονες του Παρθενώνα, αυτοί θα συναντηθούν στα 1852 μέτρα. Ο όγκος της νοητής πυραμίδας που θα σχηματισθεί τότε είναι ακριβώς το μισό της μεγάλης πυραμίδας της Αιγύπτου... 
>Τι μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε; Μα, τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω, από το ότι οι θέσεις των πόλεων, των ναών και των λατρευτικών χώρων είναι για κάποιον άγνωστο λόγο υπολογισμένες στην ακρίβεια με μαθηματικά συστήματα! Είναι πραγματικά κάτι το ασύλληπτο και για τους σύγχρονους επιστήμονες. Η σοφία των αρχαίων Ελλήνων δείχνει για ακόμα μια φορά να ξεπερνά και την πιο φιλόδοξη και αχαλίνωτη φαντασία. 



supernatural.gr 
Read more »

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Τα μαθηματικά των Αρχαίων Μινωιτών.

Σύνθετες και πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις γνώριζαν να πραγματοποιούν οι Μινωίτες από τον 16ο αιώνα π.Χ. με κλάσματα και χρήση του δεκαδικού συστήματος, γεγονός το οποίο ανατρέπει πλήρως την εικόνα που έχουμε μέχρι τώρα για την επιστήμη και τις εφαρμογές της στον αρχαίο κόσμο και μάλιστα τόσο νωρίς.
 Τη συγκλονιστική αυτή ανακάλυψη πραγματοποίησε ο ερευνητής αιγαιακών γραφών Μηνάς Τσικριτσής, σε πρωτότυπο μαθηματικό κείμενο που βρίσκεται χαραγμένο στον τοίχο του διαδρόμου της μινωικής έπαυλης της Αγίας Τριάδας που είναι πλησίον του ανακτόρου της Φαιστού. Μάλιστα ο Ελληνας ερευνητής τονίζει ότι αντίστοιχα μαθηματικά συναντώνται μόνο στον Ευκλείδη, δηλαδή 11 αιώνες αργότερα.

 Η πρωτοποριακή αυτή ανακάλυψη έρχεται να δικαιολογήσει τη δημιουργία των αρχιτεκτονικά πολύπλοκων και πολυδαίδαλων μινωικών ανακτόρων για τα οποία χρειαζόταν ένα συγκροτημένο υπόβαθρο επιστημονικών και θεωρητικών γνώσεων σε διαφορετικά επιστημονικά αντικείμενα και όχι μόνο καλούς εμπειρικούς μαστόρους. Επίσης το ανεπτυγμένο μινωικό εμπόριο στη Μεσόγειο, η εξελιγμένη μικροτεχνία, η ανακάλυψη ολόκληρου οικισμού στον Ψηλορείτη στα 1.200 μέτρα υψόμετρο (Ζώμινθος) απαιτούσαν μια τεχνολογία αρκετά προωθημένη.
  Ο ερευνητής Μηνάς Τσικριτσής, με τη χρήση μαθηματικού αλγόριθμου, έχει αναγνώσει τη Γραμμική Α' Γραφή, βρίσκοντας πως συγγενεύει με τη Γραμμική Β', ενώ το 70% των εγγράφων της Γραμμικής Α' είναι μία πρώιμη Αιολική Γραφή και το 30% είναι σε μία άγνωστη γραφή πιθανόν Λουβική. Τη μελέτη του εξέδωσαν οι εκδόσεις της Βικελαίας Βιβλιοθήκης του Δήμου Ηρακλείου.
 Μινωικά Μαθηματικά
  Σύμφωνα με τα όσα είπε ο κ. Τσικριτσής στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, «τα αριθμητικά σύμβολα που χρησιμοποιούνται στο δεκαδικό σύστημα της γραμμικής Α' είναι όμοια με εκείνα της γραμμικής Β':
* Η κάθετη γραμμή Ι για τη μονάδα Ι

* Η οριζόντια γραμμή - για τη δεκάδα -

* Η κουκκίδα ή κύκλος για την εκατοντάδα ο

* Το σύμβολο για τη χιλιάδα .ο+

π.χ. ο αριθμός 1224 γραφόταν ο+ ο ο =Ι Ι Ι Ι


 Εκτός των ακεραίων αριθμητικών συμβόλων οι Μινωίτες καταγραφείς χρησιμοποιούσαν ένα πολύπλοκο σύστημα κλασματικών σημείων για τα μέτρα των στερεών και ρευστών προϊόντων.

   Ο παρακάτω πίνακας περιέχει τα βασικά σύμβολα, όπως συναντώνται στις πινακίδες της γραμμικής Α', που δηλώνουν μεγέθη μέτρησης υγρών και στερεών. Τα περισσότερα έχουν συσχετισθεί, από τον Ε. Bennett και άλλους ερευνητές, με κλασματικά μεγέθη. Στις δύο τελευταίες γραμμές εμφανίζεται ο αντίστοιχος του κλασματικού μεγέθους όγκος σε λίτρα, με αναγωγή στη μονάδα των 144 λίτρ��ν για τα στερεά και των 36 λίτρων για τα υγρά.

Κλασματικά μεγέθη με αναγωγή στη μονάδα μέτρησης
Σύμβολο 7 + > λ >7 < <7 τ <λ
Κλάσμα 1/8 1/5 1/4 1/3 3/8 1/2 5/8 1/6 3/4 5/6
Στερεα 144 18 28,8 36 48 54 72 90 24 108 120
Υγρά 36 4,5 7,2 9 12 13,5 18 25 6 27 30
 Για την πολυπλοκότητα των Μινωικών Ανακτόρων και τη χρήση των μαθηματικών, ο κ. Τσικριτσής, επισημαίνει τα εξής:«Στην αρχιτεκτονική κατασκευή των αυλαίων χώρων των ανακτόρων ο W. Graham προσδιόρισε έναν ιερό πόδα 36 εκατοστών (παρατήρησε στην Κνωσό η κεντρική αυλή να έχει διαστάσεις 180Χ90 πόδια, στα Μάλια και Φαιστό 170Χ80 πόδια ενώ στη Ζάκρο 100Χ60 πόδια). Είναι ενδιαφέρον ότι η υποδιαίρεση του ποδιού σε μονάδες (2, 3, 4, 6, 9, 12 και 18) βοηθούσε πιθανόν στις κλασματικές πράξεις».
 Αναλύοντας το σύστημα των Μινωικών Μαθηματικών, ο ίδιος ερευνητής τονίζει: «Σε 32 πινακίδες της γραμμικής Α' υπάρχει, στην τελευταία σειρά, η λέξη ku-ro=χουλο=ούλον, και ακολουθεί το αριθμητικό ποσό, που είναι το άθροισμα των μονάδων που αναγράφονται στις προηγούμενες σειρές. Σε δύο πινακίδες της Αγ. Τριάδας αναγράφεται μερικό άθροισμα με τη λέξη ούλο, και στο τέλος μια γραμμή με τη φράση po-to - ku-ro = po-(s)o- ku-lo, που ερμηνεύεται "ποσόν ούλον" και ακολουθεί το συνολικό άθροισμα των προηγηθέντων μερικών αθροισμάτων».
Το συγκλονιστικό εύρημα
 Εκτός των παραπάνω καθημερινών τρόπων καταγραφής των μαθηματικών υπολογισμών των αναγκών της μινωικής γραφειοκρατίας, υπάρχει και ένα μοναδικό εύρημα στην Αγ. Τριάδα (έπαυλη πλησίον της Φαιστού).
Από την εφημερίδα  Ελευθεροτυπία (www.enet.gr)
 (http://pyles.tv)


    Read more »

    Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

    Πυθέας ο Μασσαλιώτης

    Μαθηματικός και Αστρονόμος ο Πυθέας έγινε γνωστός στο πανελλήνιο με το περίφημο εξερευνητικό ταξίδι του στον βόρειο Ωκεανό. Το ταξίδι αυτό έγινε οργανωμένα με πλήθος πλοίων και στόχο την εξερεύνηση και μέτρηση των βόρειων ακτών της Ευρώπης. Η εκτέλεση αυτού του πολύχρονου, πολυδάπανου και στρατηγικά σημαντικού ταξιδιού εκτιμάται ότι χρηματοδοτήθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο. Η αποστολή αυτή εκτελέστηκε με επιτυχία από τον Πυθέα και απέδειξε ότι η Ευρώπη μέχρι την Βαλτική είναι περίβρεχτη, ότι η Βρετανία είναι νήσος και ακόμα ότι βόρειά της, σε έξη μέρες πλεύση, βρίσκεται η νήσος Θούλη σε απόσταση από τον πόλο της γης όσο η απόσταση του Τροπικού από τον Ισημερινό (24°). Το ημερολόγιο και τις παρατηρήσεις του τις περιέλαβε στο έργο του "Περί του Ωκεανού" (Ερατοσθένης, Πολύβιος, Στράβων, Διόδωρος, Πλίνιος, Τίμαιος).

    * Εκτός από το περίφημο ταξίδι του η μαθηματική του ανακάλυψη με την οποία έγινε γνωστός στον Ελληνισμό ήταν εκείνη της μέτρησης του γεωγραφικού πλάτους ενός τόπου με την μέτρηση του λόγου (Γνώμονα):(Σκιά) το μεσημέρι των Τροπών ή των Ισημεριών.

    Η μέθοδος αυτή στηριζόταν στις παραδοχές:
    --ότι η γη είναι "σφαιροειδής" και
    --ότι οι ακτίνες του Ηλίου φτάνουν σε όλα τα σημεία της επιφανείας της γης "παράλληλα" (Θαλής).

    Με τη μέθοδο αυτή υπολόγισε το γεωγραφικό πλάτος της γενέτειράς του Μασσαλίας με σχεδόν απόλυτη ακρίβεια. (Βρήκε τιμή που αντιστοιχεί σε 43°3' έναντι της πραγματικής των 43°17'). Είναι πιθανό, με τη βοήθεια των τριγώνων γνωμόνων και σκιάς, να υπολόγισε την περίμετρο της Γης, και να έδωσε την τιμή 300.000 σταδίων, την οποία αναφέρει ο Αρχιμήδης, χωρίς να δηλώνει την πατρότητά της.

    * Σημαντική θεωρείται και η κατασκευή Διόπτρας δικής του έμπνευσης με την οποία πραγματοποιούσε νυχτερινές και ημερήσιες ουράνιες σκοπεύσεις. Με αυτήν πιστεύεται ότι έδωσε τα πλάτη των βορείων τόπων και κυρίως της Βρετανίας (Στράβων), μετρώντας το τροπικό ύψος του Ηλίου, γιατί δεν μπορούσε να έχει πάντοτε τον λόγο (Γνώμ.):(Σκιά) (μάλλον λόγω συννεφιάς).
    Read more »

    Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

    Το Δήλιον πρόβλημα


    Το δήλιο πρόβλημα ή ο διπλασιασμός του κύβου απασχόλησε τους αρχαίους Έλληνες γεωμέτρες και η αναζήτηση λύσεων, οδήγησε σε μια έντονη ανάπτυξη της Γεωμετρίας.
    Το δήλιο πρόβλημα απόκτησε δημοσιότητα όταν το ανέφερε, σε μια τραγωδία o βασιλιάς της Κρήτης Μίνως διαμαρτυρόμενος γιατί το κενοτάφιο, που προοριζόταν για το γυιό του Γλαύκο, ήταν πολύ μικρό για βασιλικό μνημείο και απαιτούσε το διπλασιασμό του όγκου του χωρίς να αλλάξει το κυβικό του σχήμα. Πανελλήνια γνωστό όμως έγινε το πρόβλημα αυτό όταν αναφέρθηκε από το μαντείο του Δήλιου Απόλλωνα, όταν δηλαδή ρωτήθηκε το μαντείο, τι πρέπει να κάνουν για να απαλλαγούν από το λοιμό που μάστιζε το νησί Δήλο, απάντησε ότι τούτο θα συμβεί αν διπλασιάσουν τον κυβικό βωμό του Απόλλωνα. Έτσι το πρόβλημα του διπλασιασμού του κύβου πέρασε στην ιστορία με το όνομα "Δήλιο πρόβλημα".
    Οι λύσεις που δόθηκαν στο πρόβλημα, κατά την ελληνική αρχαιότητα, σώθηκαν και φθάσανε σε μάς από τον σχολιαστή των έργων του Αρχιμήδη Ευτόκιο (6 αι. μ.χ). Αυτός σχολιάζοντας ανάλογο πρόβλημα του Αρχιμήδη και τη μέθοδο που αυτός χρησιμοποίησε για να το λύσει, δίνει όλες τις λύσεις παρεμβολής που του ήταν τότε γνωστές από παλαιότερες συγγραφές. Οι λύσεις που δίνει είναι 12 και η αρχαιότερη είναι του Αρχύτα. Οι κυριότερες από τις γνωστές λύσεις προέρχονται από τους :

    • Ο Ιπποκράτης ο Χίος (470-400 π.χ)

    • Ο Αρχύτας ο Ταραντίνος (428-365 π.χ)

    • Ο Πλάτων (427-347 π.χ)

    • Ο Μέναιχμος (375- π.χ)

    • Ο Αρχιμήδης (287-212 π.χ)

    • Ο Ερατοσθένης (276-194 π.χ)

    • Ο Απολλώνιος (265-170 π.χ)

    • Ο Νικομήδης (έζησε γύρω στο 200 π.χ)

    • Ο Ήρων ο Αλεξανδρινός (1ος -2ος αι. μ.χ)

    • Ο Διοκλής (1ος αι. π.χ)

    • Ο Πάππος ο Αλεξανδρινός (3ος αι. μ.χ)

    Το πρόβλημα αυτό απασχόλησε τους μαθηματικούς μέχρι και τον 19ο αιώνα και τελικά κατατάχθηκε στά άλυτα προβλήματα μαζί με το πρόβλημα του τετραγωνισμού του κύκλου και το πρόβλημα της τριχοτόμησης της γωνίας.

    Παράδειγμα

    Εστω ότι έχουμε έναν κύβο με ακμή α=5 μέτρα.
    Ο όγκος αυτού του κύβου θα είναι α3 = 5 Χ 5 Χ 5 = 125 κυβικά μέτρα
    Θέλουμε τώρα να κατασκευάσουμε έναν κύβο με διπλάσιο όγκο  δηλαδή 2 Χ (α3) =250 κυβικά μέτρα
    Αυτό από καθαρά μαθηματική άποψη είναι αδύνατο διότι η ακμή του διπλάσιου κύβου , δηλαδή η κυβική ρίζα του 250 είναι ένας αριθμός με άπειρα δεκαδικά ψηφία.
    Στην προκειμένη περίπτωση η κυβική ρίζα  είναι περίπου ο αριθμός 6,299605249 που μας δίνει ένα κύβο με τον ζητούμενο όγκο κατά προσέγγιση δισεκατομμυριοστού.
    Πρακτικά βέβαια η διαφορά αυτή έχει μηδαμινή σημασία ,αλλά μαθηματικά είναι αδύνατη η επίλυση του προβλήματος με τον κανόνα και τον διαβήτη και επομένως και η κατασκευή του κύβου.

    Read more »

    Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

    Η τελευταία λέξη του Αρχιμήδη



    Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ
    Πώς ένα μεσαιωνικό βιβλίο του 10ου αιώνα ανατρέπει
    παγιωμένες απόψεις για τα αρχαία ελληνικά μαθηματικά

    Επιμέλεια: Γιάννης Χριστιανίδης
    Εκδόσεις Νεφέλη, 2011, σελ. 216, τιμή 18,50

    Στις 29 Οκτωβρίου του 1998, η δημοπρασία με αριθμό 9058 του οίκου Christie's έφερε το όνομα «Εύρηκα». Οχι τυχαία, το προς δημοπράτηση έργο δεν ήταν τίποτε λιγότερο από τον Παλίμψηστο Κώδικα του Αρχιμήδη, ο οποίος μυστηριωδώς είχε βρεθεί στα χέρια μιας γαλλικής οικογένειας, για λογαριασμό της οποίας γινόταν η δημοπρασία. Η αίθουσα των Christie's ήταν ο τελευταίος σταθμός μιας μακράς και περιπετειώδους πορείας: ο Κώδικας, ένα χειρόγραφο έργο που χρονολογείται από το δεύτερο μισό του 10ου αιώνα, είχε πιθανότατα γραφτεί στην ανθίζουσα τότε Κωνσταντινούπολη. Περιείχε επτά τουλάχιστον έργα του Αρχιμήδη: το «Περί σφαίρας και κυλίνδρου», το «Περί ελίκων», τμήματα από το «Κύκλου μέτρησις» και το «Επιπέδων ισορροπιών», τμήματα από το δεύτερο βιβλίο των «Οχουμένων», τη μέχρι τότε άγνωστη αρχή του «Στομαχίου» και την πραγματεία «Περί των μηχανικών θεωρημάτων, προς Ερατοσθένη έφοδος», η οποία θεωρείται από τα σημαντικότερα έργα του αρχαίου μαθηματικού.
    Μετά από πολλές περιπέτειες, ο Κώδικας του Αρχιμήδη διαβάστηκε ξανά, αλλάζοντας την αντίληψή μας για τα αρχαιοελληνικά μαθηματικά.


    Οι περιπέτειες ενός πολύτιμου κειμένου
    Ολα αυτά ως το 1229, χρονολογία κατά την οποία ο Κώδικας μετατράπηκε σε εκκλησιαστικό κείμενο και άρχισε μια διαδρομή από μοναστήρι σε μοναστήρι ως τη μεταφορά του στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου στην Κωνσταντινούπολη στα μέσα της δεκαετίας του 1840. Ο τελευταίος άνθρωπος ο οποίος είχε μελετήσει τον Κώδικα ήταν ο δανός ιστορικός των μαθηματικών Χάιμπεργκ. Το έτος 1906, ο Χάιμπεργκ είχε μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη και με τη βοήθεια ενός μεγεθυντικού φακού ανέγνωσε ένα μεγάλο μέρος του χειρογράφου, μεταξύ άλλων και την πραγματεία «Περί των μηχανικών θεωρημάτων, προς Ερατοσθένη έφοδος».
    Η δημοπράτηση του Κώδικα είχε ως αποτέλεσμα αυτός να περιέλθει στην κατοχή ενός αγνώστου συλλέκτη, ο οποίος κατέβαλε το ποσό των 2.200.050 δολαρίων, και στη συνέχεια να δοθεί προς μελέτη στο Μουσείο Τεχνών Βάλτερς της Βαλτιμόρης. Η ανάγνωσή του με χρήση μέσων υψηλής τεχνολογίας έφερε στο φως τμήματα του Κώδικα που δεν είχε μπορέσει να διαβάσει ο Χάιμπεργκ και ανέτρεψαν ορισμένες από τις απόψεις των ιστορικών της επιστήμης για τον Αρχιμήδη.
    Η έννοια του ενεστωτικού απείρου
    Στο βιβλίο «Η αναγέννηση του Αρχιμήδη» ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να διαβάσει μεταφρασμένα τρία άρθρα τα οποία αφορούν στα ευρήματα της πρόσφατης ανάγνωσης του Κώδικα. Τα άρθρα υπογράφονται από τους ερευνητές οι οποίοι είχαν την εποπτεία της ανάγνωσής του και δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Sciamus. Tα δύο πρώτα (στην ουσία πρόκειται για ένα και το αυτό άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε σε δύο μέρη) αφορούν την ανάγνωση της πρότασης 14 της πραγματείας «Περί των μηχανικών θεωρημάτων, προς Ερατοσθένη έφοδος», την οποία ο Χάιμπεργκ δεν είχε καταφέρει να διαβάσει πλήρως. Η ανάγνωση της προτάσεως αυτής, η οποία εντάσσεται στην ίδια ενότητα με τις προτάσεις 12, 13 και 15 και πραγματεύεται την εύρεση του όγκου μιας μορφής κυλινδρικού τμήματος, οδήγησε σε μια αναπάντεχη ανακάλυψη. Ο Αρχιμήδης αποφαίνεται ότι τέσσερα άπειρα σύνολα είναι «πλήθει ίσα» μεταξύ τους. Οπως εξήγησε μιλώντας στο «ΒήμαScience» ο επιμελητής του βιβλίου, αναπληρωτής καθηγητής της Ιστορίας των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Γ. Χριστιανίδης, «η επικρατούσα άποψη για τους αρχαίους έλληνες μαθηματικούς διαμορφώθηκε από τη μελέτη των κειμένων του Αριστοτέλη, ο οποίος αποφεύγει τη χρήση των ενεστωτικών απείρων. Το γεγονός όμως ότι ο Αρχιμήδης είναι εξοικειωμένος με τα ενεστωτικά άπειρα, όπως προκύπτει από τη διατύπωση της πρότασης 14, υποχρεώνει την επιστημονική κοινότητα να επαναπροσδιορίσει τις απόψεις της για τη θεώρηση του απείρου στην αρχαία ελληνική σκέψη». Το τρίτο άρθρο αφορά την ανάγνωση του «Στομαχίου» το οποίο τοποθετείται πια στο σωστό εννοιολογικό πλαίσιο. (βλ., ένθετο)
    Μέθοδοι τετραγωνισμού
    Τον κύριο όγκο των τριών άρθρων του βιβλίου ντύνουν τέσσερα ακόμη κεφάλαια: προηγείται το εισαγωγικό σημείωμα του επιμελητή της έκδοσης, ένα κείμενο που βοηθά τον μη ειδήμονα να αντιληφθεί την ουσία των ευρημάτων της ανάγνωσης του Κώδικα και πώς αυτά αλλάζουν τη θεώρηση των επιστημόνων για τα αρχαία ελληνικά μαθηματικά. Επονται ένα άρθρο που συνυπογράφεται από τον κ. Χριστιανίδη και τον κ. Α. Δέμη και αφορά τις μεθόδους τετραγωνισμού του Αρχιμήδη, ένα επίμετρο στο οποίο μπορεί κάποιος να διαβάσει τόσο στην αρχαία ελληνική όσο και μεταφρασμένο το πλήρες κείμενο της πρότασης 14, καθώς επίσης και δύο παραρτήματα: το πρώτο είναι μία επιστολή του Οκτωβρίου του 1998 που υπογράφεται από οκτώ διδάσκοντες του Τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης προς το υπουργείο Πολιτισμού με την πρόταση να τεθεί το εν λόγω υπουργείο επικεφαλής της προσπάθειας επιστροφής του Κώδικα στη χώρα μας ως «αυθεντικό κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς» και το δεύτερο η απάντηση του υπουργείου που υπογράφεται από τον τότε υπουργό Πολιτισμού κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.
    Από τα παραπάνω θα μπορούσε κάποιος να συμπεράνει λανθασμένα ότι το βιβλίο δεν αφορά παρά μόνον τους μαθηματικούς (οι οποίοι προφανώς και θα πρέπει να διαβάσουν το εξαιρετικά προσεγμένο και καλαίσθητο προϊόν των εκδόσεων Νεφέλη). Ωστόσο, ακόμη και αν τα μαθηματικά δεν είναι το δυνατό σημείο σας, αξίζει τον κόπο να διαβάσετε αυτό το βιβλίο που περιέχει ένα κόσμημα της αρχαίας ελληνικής σκέψης (την πρόταση 14), αλλά και στοιχεία της σύγχρονης ιστορίας μας (τα δύο παραρτήματα).

    ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ «ΣΤΟΜΑΧΙΟΥ»
    Το «Στομάχιον» δεν είναι από τα διασημότερα έργα του Αρχιμήδη. Στην ύπαρξη ενός αρχικού αποσπάσματος που σωζόταν στην αραβική είχε προστεθεί ένα ακόμη από τον Χάιμπεργκ. Το μικρό μέγεθος όμως των αποσπασμάτων δεν ήταν αρκετό για να εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα ως προς το αντικείμενο της πραγματείας, η οποία σχεδόν είχε αγνοηθεί από τους μελετητές. Το σχήμα δε που τη συνόδευε αντί να βοηθήσει στην κατανόηση του περιεχομένου της οδήγησε σε μια παρεξήγηση. Θεωρήθηκε ότι τα 14 επίπεδα σχήματα που εμπεριέχονται στο τετράγωνο θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία εικόνων (π.χ. ζώων, πουλιών), κάτι σαν το κινεζικό παιχνίδι τανγκράμ. Οπως όμως επισημαίνει ο κ. Χριστιανίδης: «Ηταν δύσκολο η άποψη αυτή να γίνει αποδεκτή. Ενας μαθηματικός του διαμετρήματος του Αρχιμήδη να γράφει πραγματεία για ένα παιδικό παιχνίδι; Προφανώς μια άλλη εξήγηση θα έπρεπε να αναζητηθεί».

    Η πρόσφατη ανάγνωση του παλίμψηστου έδωσε όντως την εξήγηση: αποκαλύπτοντας σε κομβικό σημείο του κειμένου τη λέξη «πλήθος» επέτρεψε στους επιστήμονες να αντιληφθούν ότι το ζητούμενο δεν ήταν η χρήση των 14 επιπέδων σχημάτων για τη δημιουργία διαφορετικών εικόνων, αλλά το με πόσους διαφορετικούς συνδυασμούς των εν λόγω σχημάτων θα μπορούσαμε να ξαναδημιουργήσουμε το τετράγωνο. Αναζητώντας το πλήθος των διαφορετικών συνδυασμών (η απάντηση είναι 536!), ο Αρχιμήδης έθεσε τις βάσεις της συνδυαστικής, ενός πεδίου των μαθηματικών που εθεωρείτο πολύ πιο πρόσφατο. Σύμφωνα με τον κ. Χριστιανίδη: «Η άποψη ότι η συνδυαστική είναι ένα πεδίο που αναδύθηκε όψιμα στην ιστορία των μαθηματικών ανατράπηκε τα τελευταία χρόνια με μια σειρά από δημοσιεύσεις. Η συνδυαστική ήταν ένα υπαρκτό πεδίο έρευνας για τους αρχαίους έλληνες μαθηματικούς και η ερμηνεία του «Στομαχίου» μέσα στο διανοητικό πλαίσιο αυτής της δραστηριότητας δεν είναι μόνον πιθανή, αλλά και πειστική».

    ΙΩΑΝΝΑ ΣΟΥΦΛΕΡΗ (ΤΟ ΒΗΜΑ)
    Read more »

    Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

    Αποδείξεις για τη μαθηματική κατασκευή της Ελληνικής γλώσσας.

    Από τον μαθηματικό και συγγραφέα Λευτέρη Αργυρόπουλο.

    Η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των γλωσσών της γής, δηλαδή είναι η γλώσσα των γλωσσών. Σε αντίθεση με τις άλλες γλώσσες, η Ελληνική γλώσσα είναι μία υπέροχη μαθηματική δημιουργία και ως μαθηματική κατασκευή είναι κατά συνέπεια και μουσική γλώσσα. Κατά την εποχή του Πυθαγόρα, αλλά και προγενέστερα από αυτόν, οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα σύμβολα των γραμμάτων για να συμβολίζουν τους αριθμούς. Πρέπει να αναφέρουμε ότι η Ελληνική γλώσσα αποτελείται από 28 σύμβολα και 27 αριθμητικές θέσεις. Αναλυτικά, τα 28 αυτά σύμβολα είναι τα εξής:
    Α=1
    Β=2
    Γ=3
    Δ=4
    Ε=5
    F=6
    S΄= 6
    Ζ=7
    Η=8
    Θ=9
    Ι=10
    Κ=20
    Λ=30
    Μ=40
    Ν=50
    Ξ=60
    Ο=70
    Π=80
    Q=90
    Ρ=100
    Σ=200
    Τ=300
    Υ=400
    Φ=500
    Χ=600
    Ψ=700
    Ω=800
    ΣΑΜΠΙ=900

    Το σύμβολο F ονομάζεται δίγαμμα, το S΄ στίγμα, ενώ το Q ονομάζεται κόππα και το σαμπί είναι ένα π στραμμένο προς τα δεξιά κατά 45 μοίρες.


    Σύμφωνα με το προηγούμενο σύστημα αριθμήσεως, κάθε λέξη έχει ένα και μόνο ένα άθροισμα, το οποίον ονομάζεται λεξάριθμος. Έτσι, ο λεξάριθμος της λέξεως ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ είναι:
    ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ = 30+5+60+1+100+10+9+40+70+200 = 525. Η λέξη ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ είναι σύνθετη και παράγεται από τις λέξεις ΛΕΞΙΣ και ΑΡΙΘΜΟΣ, είναι δηλαδή ο αριθμός της κάθε Ελληνικής λέξεως, σύμφωνα με το Ελληνικό σύστημα αριθμήσεως.


    Όταν δύο λέξεις ή προτάσεις έχουν τον ίδιο λεξάριθμο, τότε λέμε ότι έχουμε λεξαριθμική ισοψηφία ή ταυτότητα μεταξύ αυτών.


    Οι περισσότεροι λεξάριθμοι κυμαίνονται μεταξύ των αριθμών 200 και 1800, ενώ γενικά οι αριθμητικές τους τιμές βρίσκονται μεταξύ του 1 και του 5000. Έτσι, είναι μικρή η πιθανότητα για δύο λέξεις να έχουν τον ίδιο λεξάριθμο και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως σύμπτωση το γεγονός της ισοψηφίας.
    Οι λέξεις ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ και ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ έχουν τον ίδιο λεξάριθμο, διότι:
    ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ = 200+500+1+10+100+10+20+70+200 = 1111
    ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ = 9+5+40+5+30+10+800+4+8+200 = 1111

    Η ερμηνεία της προηγούμενης λεξαριθμικής ταυτότητος είναι προφανής, διότι ο ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ είναι ο ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ μαθηματικός μηχανισμός της δημιουργίας της ύλης, δεδομένου του γεγονότος ότι τα υποατομικά σωματίδια της ύλης είναι σφαιρικά, αλλά ακόμη και οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος έχουν σφαιρικό σχήμα.

    Οι λέξεις ΦΩΤΟΝΙΟΝ και ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ ισοψηφούν με τον αριθμό 1850, δηλαδή
    ΦΩΤΟΝΙΟΝ = ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ = 1850,
    γεγονός που δηλώνει ότι η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει ότι το ΦΩΤΟΝΙΟΝ διαδίδεται ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ εις τον τρισδιάστατον χώρον. Πράγματι, έχει αποδειχθεί ότι όχι μόνον το ΦΩΤΟΝΙΟΝ διαδίδεται ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ, αλλά επιπλέον οι κυματοειδείς καμπύλες της διαδόσεως του φωτονίου είναι ημιτονοειδείς.


    Μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις του γεγονότος ότι η Ελληνική γλώσσα είναι μαθηματική λαμβάνεται από την λεξαριθμική εξαγωγή του αριθμού π=3,14... .
    Γνωρίζουμε ότι ο αριθμός π ορίζεται σαν το πηλίκον του μήκους της περιφερείας ενός κύκλου προς τη διάμετρο αυτού. Πρέπει να τονίσουμε ότι το σύμβολον π προέρχεται από το αρχικόν γράμμα της λέξεως πηλίκον, διότι το π δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πηλίκον του μήκους της περιφερείας του κύκλου ως προς τη διάμετρό του. Εάν σχηματίσουμε το πηλίκον των λεξαρίθμων
    (ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ)/ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ, παρατηρούμε ότι αυτό ισούται με τον αριθμό 3,14 !!! με ακρίβεια τριών ψηφίων. Πράγματι έχουμε:
    ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ = 338+1016+940 = 2294
    ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ = 730, επομένως 2294/730=3,1424657534...!!!


    ΄Ομως υπάρχει και συνέχεια, η οποία δείχνει ότι η λεξαριθμική εξαγωγή του π δεν ειναι τυχαία. Η συνέχεια είναι η λεξαριθμική εξαγωγή του χρυσού αριθμού. Αυτή έχει ως εξής:
    Από τα μαθηματικά γνωρίζουμε ότι Φ = (+1)/2 = 1,618... . Σχηματίζοντας το πηλίκον που δίδει τον αριθμό Φ, χρησιμοποιώντας την αρχαία Ελληνική γλώσσα λαμβάνουμε:
    (Ο ΠΕΝΤΕΠΟΔΟΣ + ΕΝ)/(Η ΔΥΑΣ) = (70+864+55)/(8+605) = 989/613 = 1,61...!!!


    Διαπιστώνουμε λοιπόν, ότι η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει ακόμη και τις κυριότερες μαθηματικές σταθερές όπως το π και το φ. Όμως και το φ δεν έχει δοθεί τυχαία ως σύμβολο του χρυσού αριθμού, διότι είναι το αρχικόν γράμμα της λέξεως ΦΥΣΙΣ, η οποία έχει τον ίδιο λεξάριθμο με τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ και την φράση ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ. Είναι γεγονός ότι η ΦΥΣΙΣ, αλλά καί ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ έχουν κατασκευασθεί με βάση τον χρυσό αριθμό φ. Πράγματι:
    ΑΝΘΡΩΠΟΣ = 1+50+9+100+800+80+70+200 = 1310
    ΦΥΣΙΣ = 500+400+200+10+200 = 1310
    ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ = 515+31+391+373 = 1310 .


    Η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει λοιπόν τη γεωμετρία της κατασκευής του ανθρώπου, αλλά και τον τρόπο της κατασκευής του. Πράγματι:
    ΣΤΥΣΙΣ = ΧΥΜΟΣ = ΑΝΘΡΩΠΟΣ = ΦΥΣΙΣ = 1310, γεγονός που δηλώνει ότι ο άνθρωπος δημιουργείται από την στύση του ανδρικού οργάνου που παράγει το σπέρμα και είναι ένα ον ταυτιζόμενον με την φύσιν, διότι γεννιέται από αυτή και επιστρέφει εις αυτήν. Για το γεγονός της λεξαριθμικής ταυτίσεως της φράσεως ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ με τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ, πρέπει να πούμε ότι το πηλίκον του ύψους του ανθρώπου προς το ύψος του ομφαλού του, δίδει τον χρυσόν αριθμόν, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ.


    Στα δύο βιβλία του ο Λευτέρης Αργυρόπουλος έχει καταγράψει χιλιάδες παραδείγματα λεξαριθμικών ταυτοτήτων όπως οι προηγούμενες, δίνοντας στον αναγνώστη την ευκαιρία να κατανοήσει ότι η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει ακόμη και τους νόμους της συμπαντικής δημιουργίας και κατά συνέπεια την αλήθεια. Πράγματι:
    ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΣΤΙΝ = 64+565 = 629
    ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = 256+373 = 629, δηλαδή:
    ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΣΤΙΝ = ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = 629 !!!


    Επίσης:
    Ο ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ = 699!!!
    Δια τούτον τον λόγον, ο ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ εστίν ο ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ


    Read more »

    Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

    Καρλ Φρίντριχ Γκάους. Ο Πρίγκιπας των Μαθηματικών

    Το παρόν βιβλίο διαπραγματεύεται την επιστημονική και προσωπική ζωή του Καρλ Φρίντριχ Γκάους. Διανθισμένη με πλήθος γεγονότων, χαρακτηριστικών συμβάντων και συνομιλιών που αναδεικνύουν το μεγαλείο του επιστήμονα ο οποίος έμελλε να επηρεάσει όλους τους κλάδους με τους οποίους καταπιάστηκε: τα μαθηματικά, την αστρονομία, την τοπογραφία, τη φυσική, τη γεωδαισία. Η συγγραφέας κατορθώνει με τρόπο μυθιστορηματικό να αναδείξει όλες εκείνες τις πλευρές που δομούσαν την προσωπικότητα του "Πρίγκιπα των Μαθηματικών": τις ανθρώπινες αδυναμίες, την ιδιοφυία, την τρυφερότητα και στοργικότητα, την πίστη του στις οικογενειακές αξίες, τη διαρκή του διάθεση για προκοπή, την αυτοπεποίθησή του. Σαν ο ίδιος να περιέγραφε τη ζωή του, με τρόπο αναλυτικό, στην αυτοβιογραφία του με την οποία ποτέ δεν ασχολήθηκε καθώς πάντα έπρεπε να λύσει κάποιο πρόβλημα: τη δημιουργία ενός χάρτη ή την οριοθέτηση των εφαρμογών της ευκλείδειας γεωμετρίας ή τον εντοπισμό κάποιου ουράνιου σώματος. Άλλωστε η ρήση του είναι ενδεικτική: "τίποτα δεν έχει ολοκληρωθεί αν κάτι ακόμα απομένει να γίνει".
    Ο μικρός Καρλ Φρίντριχ Γκάους θα γεννηθεί το 1777 στο δουκάτο του Μπράουνσβαϊκ, το οποίο τότε διοικούσε ο Δούκας Καρλ Βίλχελμ Φέρντιναντ. Ο άνθρωπος που χρηματοδότησε το σύνολο των σπουδών του Γκάους και ο τελευταίος δε λησμονούσε ποτέ τον ευεργέτη του. Μάλιστα όταν ήταν πια διάσημος αρνήθηκε αρκετές προτάσεις και παχυλούς μισθούς προκειμένου να προσφέρει τις ακαδημαϊκές και επιστημονικές του υπηρεσίες στα τοπικά πανεπιστημιακά ιδρύματα. Μέχρι το θάνατό του, το 1855 σε ηλικία 77 ετών, ο Γκάους θα συνεχίσει να εργάζεται αγόγγυστα αναπτύσσοντας συνεργασίες, γράφοντας βιβλία και εργασίες, συμμετέχοντας στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ενώ ταυτόχρονα θα φροντίζει την οικογένειά του και την αγαπημένη του μητέρα. Δίκαιος και τίμιος θα διατηρήσει τις αρετές του, όσο και αν οι διάφορες σειρήνες τον καλούσαν.
    Ο ζωντανός λόγος της συγγραφέας, οι μεστοί διάλογοι και τα χαρακτηριστικά γεγονότα που παρουσιάζονται στο βιβλίο μας ταξιδεύουν σε εκείνη την εποχή, ωσάν να ζούσαμε δίπλα στον μεγάλο μαθηματικό. Δεν πρόκειται για μία απλή συρραφή και παράθεση ιστορικών ημερομηνιών και γεγονότων αλλά η γνωριμία μας με τον Γκάους γίνεται μέσα από συζητήσεις που παρακολουθούμε να εξελίσσονται σαν σε πραγματικό χρόνο. Έτσι η ανάγνωση συνοδεύεται από διαπιστώσεις, αναλύσεις και προσωπικές τοποθετήσεις. Κι όλα αυτά χωρίς καμία έκπτωση στην ιστορική τεκμηρίωση που οφείλει να συνάδει με μία τέτοια προσπάθεια. Σίγουρα μία ιστορία, που θα μπορούσε να εμπνεύσει, να διαφωτίσει να παραδειγματίσει καθώς αφορά έναν από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς: των "Πρίγκιπα" Καρλ Φρίντριχ Γκάους. Μάλιστα ο εγκέφαλος του συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων θησαυρών της ανθρώπινης νόησης. Σήμερα, διατηρείται στη φορμαλδεΰδη και αποτελεί ένα από τα πολύτιμα κειμήλια της ιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν.
    Λίγα λόγια για τη ΣυγγραφέαM. B. W. Tent: Είναι καθηγήτρια των μαθηματικών στην Αλαμπάμα των Η.Π.Α. Διακρίθηκε για το ταλέντο της να «ζωντανεύει» την ιστορία των μαθηματικών μέσα από τη διδασκαλία και τα βιβλία της. Για το βιβλίο της "Ο Πρίγκιπας των Μαθηματικών" δήλωσε: «Aυτή η βιογραφία είναι αποτέλεσμα της συναναστροφής μου με τους φοιτητές. Εκείνοι ήθελαν να πληροφορηθούν περισσότερα και εγώ με τη σειρά μου έψαξα και έμαθα όλες τις λεπτομέρειες. Ελπίζω ότι η ιστορία του Γκάους θα παρακινήσει τους αναγνώστες να εξερευνήσουν τον κόσμο των μαθηματικών. Αν κάτι τέτοιο συμβεί, θα είμαι πραγματικά ευτυχής».
    Read more »

    Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

    Ο Αριθμός Επτά

      Κατά τους Πυθαγόρειους ο αριθμός  επτά  είναι « αμήτωρ» μια και δεν είναι γινόμενο παραγόντων. Είναι επίσης το σύμβολο της τελειότητας  γιατί είναι  το άθροισμα του τρία (3) και του τέσσερα (4) που εκφράζουν τα δύο τέλεια σχήματα ,το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο.
    Ο  αριθμός  επτά   για όλους σχεδόν τους λαούς ήταν ιερός και έκλεινε μέσα του δύναμη μυστηριακή.
    • Οι Έλληνες συσχέτιζαν τον αριθμό επτά   με τη λατρεία του Απόλλωνα και της σελήνης. Παρατήρησαν πως επτά ημέρες  διαρκεί κάθε φάση της  σελήνης. Ο Όμηρος θέλει  επτά τις αγέλες των βοδιών του Απόλλωνα, επτά χορδές έχει η λύρα του ,επτάπηχο ανδριάντα του δωρίσαν οι Αιγύπτιοι. Επτά παλικάρια και επτά κόρες στέλνονταν στη Κρήτη για τροφή στον Μινώταυρο. Την εβδόμη μέρα έδιναν το όνομα στα νεογέννητα και κάθε  έβδομη μέρα θυσίαζαν οι Σπαρτιάτες στον Απόλλωνα.
       
    •  Οι Αιγύπτιοι  μέτρησαν επτά από τις διακλαδώσεις του Νείλου, επτά ήταν οι σκορπιοί της Θεάς Ίσιδας, επτά παχιές και επτά ισχνές αγελάδες και άλλα τόσα τα στάχια που ονειρεύτηκε ο Φαραώ
       
    • Οι Χαλδαίοι ,Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι,Φοίνικες ,Ινδοί και Πέρσες  μέτρησαν τους επτά πλανήτες ,τα επτά άστρα της μεγάλης άρκτου και τα επτά  άστρα της μικρής άρκτου.
       
    • Οι Μουσουλμάνοι οφείλουν να προσκυνήσουν επτά  φορές στη Μέκκα ,να κάνουν επτά  φορές τον γύρω της Καάβα, να σφάξουν επτά  σφάγια ,να    προσεύχονται επτά  φορές την ημέρα και δικαιούνται να έχουν επτά  γυναίκες
       
    • Για τους  Εβραίους   επτά  μέρες κρατούσαν οι γιορτές της σκηνοπηγίας , επτά  χρόνια διαρκούσε το Σαββατικό έτος και επτά  τέτοια έτη  αποτελούσαν  το Ιωβηλαίο. Επτά  ιερείς με επτά  σάλπιγγες γύριζαν γύρω από την Ιεριχώ για επτά  μέρες και την έβδομη έκαναν επτά  φορές το γύρω των τειχών της. Επτάφωτη ήταν η ιερή λυχνία ,την έβδομη μέρα από την γέννηση γινόταν η περιτομή των αγοριών , επτά  φορές συγχωρούνταν          τα αμαρτήματα , στο επταπλάσιο ο κλέφτης αποζημίωνε αυτόν που ζημίωνε .Το  7 ήταν επίσης το σύμβολο της αρτιότητας και της θείας ευλογίας  μια και περιέχεται στο εθνικό τους σύμβολο   
    EΠΤΑ               είναι   οι  μέρες   της  Δημιουργίας,είναι  τα θάυματα  του  Χριστού ,(κατά τον ευαγγελιστή  Ιωάννη)


    ΕΠΤΑ           είναι οι κύριες  αρετές,   ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ – ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ- ΑΓΝΟΤΗΤΑ,ΦΙΛΑΛΛΗΛΙΑ – ΕΠΙΕΙΚΕΙΑ – ΚΑΛΩΣΥΝΗ- ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

    ΕΠΤΑ           είναι  τα θανάσιμα αμαρτήματα,ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ- ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ – ΠΟΡΝΕΙΑ-ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑ – ΦΘΟΝΟΣ – ΟΡΓΗ – ΑΚΗΔΙΑ 

    ΕΠΤΑ       
                                                    είναι τα μυστήρια
    Γάμος  - Βάπτιση –Ευχέλαιο – Μετάληψη – Εξομολόγηση-Χρίσμα- Ιερωσύνη

    ΕΠΤΑ
                                                  είναι  οι θεοί της Τύχης  
    Ομάδα Ιαπωνικών θεοτήτων της τύχης και της ευτυχίας .Τα ονόματα τους είναι
    Μπισαμόν – Νταϊκόκου- Εμπίσου – Φουκουροκούτζου – Τζουροτζίν - Χοτέι  
    (και η μοναδική θεότητα της ομάδας)  Μπεντέν

    ΕΠΤΑ
                                              είναι  τα θαύματα του κόσμου
    Ο κολοσσός της  Ρόδου. 
     Η πυραμίδα του Χέοπα.
    Ο τάφος του Μαυσώλου στην Αλικαρνασσό
    Ο φάρος της Αλεξάνδρειας
    Οι  κρεμαστοί  κήποι της Βαβυλώνος
    Το άγαλμα του Δία στη Ολυμπία
    Ο ναός της θεάς Αρτέμιδας στην Έφεσο


                                                                           ΕΠΤΑ
                                        είναι οι  Σοφοί της Αρχαιότητος
    Θαλής ο Μιλήσιος
    Βίας ο Πριηνεύς
    Κλεόβουλος  ο Ρόδιος
    Περίανδρος ο Κορίνθιος
    Πιττακός ο Μυτιληναίος
    Σόλων ο Αθηναίος
    Χίλων ο Λακεδαιμόνιος 

                                                                             ΕΠΤΑ

    τα χρώματα της ίριδας (κίτρινο-βαθύκυανούν-ερυθρό- ιώδες-κυανούν-πράσινο-πορτοκαλί)
    οι φθόγγοι της μουσικής ( ντό –ρέ  -  μί – φά – σόλ – λά – σί ) 
    οι μέρες της εβδομάδας

    ΕΠΤΑ
    εξεστράτευσαν  κατά της  Θήβας 
    Άδραστος-Πολυνείκης-Τυδέας-Αμφίαραος-Καπανέας-Ιππομέδοντας-Παρθενοπαίος

    ΕΠΤΑ
    ήρωες υπερασπίστηκαν την Θήβα
    Ετεοκλής-Πολυφόντας-Μελάνιππος-Μεγαρέας-Ύπερος-Λασθένης-Άκτορας

    ΕΠΤΑ
    είναι οι Πλειάδες (κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης)
    Αλκυόνη-Μερόπη – Ηλέκτρα-Ταϋγέτη-Κελαινώ- Μαία-Αστερόπη
    Οι Πλειάδες ήταν απαρηγόρητες για το πάθημα του πατέρα τους ,ο οποίος είχε καταδικαστεί να φέρει στους όμους του τον ουράνιο  θόλο ,γιαυτό ο Δίας τις λυπήθηκε και τις μεταμόρφωσε σε αστέρια .Είναι τα άστρα που φαίνονται με γυμνό μάτι στο αστρικο σμήνος  Πλειάδες (τη γνωστή μας Πούλια)


                                                                          ΕΠΤΑ
    πόλεις  διεκδικούν την καταγωγή του  Ομήρου
    Χίος –Σμύρνη  -Κύμη –Κολοφώνας -Πύλος -Άργος Αθήνα

    ΕΠΤΑ  
    είναι οι νάνοι στη χιονάτη
    Χαζούλης – Ντροπαλός- Υπναράς
    Συναχομένος – Καλόκαρδος –Σοφός
    Γκρινιάρης

    ΕΠΤΑ 
    Στη δημώδη γλώσσα υπάρχουν πολλές λέξεις με πρώτο συνθετικό το επτά .π.χ  : εφτάγλωσσος  (αθυρόστομος)  εφτάσκαλο λιμάνι ,εφτάκαλος ,εφτάμυαλος .
    Λέγονται επίσης οι φράσεις : “εφτά όρκούς παίρνω ότι δεν τόκανα” ,“ τον έκαναν εφτά κομάτια” .“με έζωσαν εφτά φίδια” ,“ έχει εφτά παπάδων νού”  ,“ εφτά να’ ναι οι ώρες τους και στον έβδομο ουρανό να πάνε”.
             
    Read more »

    Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

    ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΔΩΔΕΚΑ

    Από τους πανάρχαιους χρόνους αποδίδονταν στους αριθμούς μια μυστηριακή σημασία.  Είναι γεγονός ότι οι αρχαίοι λαοί γνώριζαν πλήρως τα θαυμαστά μυστήρια που ήταν σε θέση να αποκαλύψουν οι αριθμοί και ανέπτυξαν μία ολόκληρη επιστήμη αριθμητικών ιδεών, εντελώς ξεχωριστή από τα μαθηματικά.
    Η συσχέτιση των αρχαίων δοξασιών για τους Αριθμούς με τα γράμματα της αλφαβήτου , τους Πλανήτες με τα Αστέρια , τους Αστερισμούς και άλλα αστρονομικά μεγέθη, ασκούσανε μια μορφή μαντείας.
    Αν και ο κάθε αριθμός από μόνος του έχει τη δική του ξεχωριστή αποκρυφιστική και συμβολική έννοια, ο αριθμός  Δώδεκα (12) έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ανά την ιστορία και τους λαούς.
    Αυτός ο αριθμός  αντιπροσωπεύει έναν πλήρη κύκλο κι έχει ένα τέλειο και σημαντικό χαρακτήρα που ήταν από τους πιο αξιοσημείωτους στους αρχαίους πολιτισμούς , έχοντας μία άμεση και εξαρτημένη σχέση με το ζωδιακό καθώς και με τους μήνες στους περισσότερους πολιτισμούς είτε χρησιμοποιούσαν σεληνιακό είτε ηλιακό ημερολόγιο .
    Η ιερότητα του 12 φαίνεται ότι προέρχεται από το αρχαϊκό δωδεκαδικό σύστημα , που πιθανώς ήταν το μοναδικό σύστημα αρίθμησης κατά τη νεολιθική εποχή και παρέμεινε ως συμπληρωματικό του δεκαδικού μέχρι σήμερα.
    Η δωδεκάδα , ο χωρισμός της μέρας και της νύχτας σε 12 ώρες και του έτους σε 12 μήνες αποτελούν κατάλοιπα του αρχέγονου δωδεκαδικού συστήματος αρίθμησης.
    Το 12 αντιπροσωπεύει τις 12 Ιεραρχίες των αρχαίων γραφών  που καθόριζαν με τη σειρά τους τους 12 αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου.
    Οι Σουμέριοι ιερείς αστρονόμοι ήταν και οι πρώτοι που διαίρεσαν το έτος σε μικρότερες μονάδες. Έτσι όπως το σεληνιακό έτος τους είχε δώδεκα μήνες των 30 περίπου ημερών και το ημερονύκτιό τους είχε δώδεκα ντάννα. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι ο αριθμός 12 αποτελούσε μία τεχνική για τη διαίρεση της ροής του χρόνου αλλά κι όπως γνωρίζουμε οι δωδεκάδες σχετίζονται είτε φανερά είτε με έναν κρυμμένο τρόπο με τα Σημεία του Ζωδιακού , μέρη του μεγάλου κύκλου του ουρανού. Όπως μαρτυρούν τα ευρήματα των ανασκαφών , ήδη από το 2.400 π.Χ χρησιμοποιούσαν το ηλιακό έτος των 360 ημερών που διαιρούνταν σε 12 μήνες των 30 ημερών.
    Αυτό  φαίνεται και στο Βαβυλωνιακό ημερολόγιο, αλλά μόνο στην εποχή του βασιλιά Χαμουραμπί (1955-1913 π.Χ) επιβλήθηκε ομοιομορφία στο ημερολόγιο και δόθηκαν στους μήνες ονόματα , τα οποία χρησιμοποιούνται ως σήμερα παραφθαρμένα στο εβραϊκό ,στο συριακό και στο λιβανέζικο ημερολόγιο.
    Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διαίρεσαν τη μέρα σε 12  (χαρού) και 12 τη νύχτα. Οι 12 ημερήσιες ώρες προσωποποιούνταν με θεές, που έφερναν στο κεφάλι τους τον δίσκο του Ήλιου, ενώ οι 12 νυχτερινές προσωποποιούνταν με θεές που έφερναν αντίστοιχα  ένα αστέρι.
    Στην Κίνα ο Ζωδιακός Κύκλος αντιπροσωπεύεται από δώδεκα ζώα που το καθένα ασκεί αστρική επίδραση για ένα χρόνο.
    Read more »

    Share