Κένταυροι β΄μέρος Οι μαχες

Οι παλαιότερες μαρτυρίες, πολύ αποσπασματικές για τον μύθο αυτό, σώζονται σε ένα μικρό ποίημα που αποδίδεται στον Όμηρο με τίτλο Κάμινος ή Κεραμείς καθώς και σε πολλές Ηράκλειες.Απηχήσεις της επίσκεψης του ήρωα Στον Φόλο και του αγώνα κατά των Κενταύρων υπάρχουν και στις Τραχίνιες του Σοφοκλή, ενώ στην κωμωδία του Επιχάρμου Ηρακλής παρά Φόλω, τα γεγονότα διακωμωδούνται.

Λεπτομερείς περιγραφές βρίσκονται στον Απολλόδωτα και στον Διόδωρο.

Σύμφωνα λοιπόν με τον αρκαδικό μύθο, όταν ο Ηρακλής ξεκίνησε να συλλάβει τον Ερυμάνθιο κάπρο πέρασε από την Φολόη, οροσειρά μεταξύ Ήλιδος και Αρκαδίας όπου κατοικούσε ο Φόλος.

Ο Κένταυρος των φιλοξένησε στην σπηλιά του, έδωσε στον ήρωα να φάει ψητό κρέας ενώ ο ίδιος έφαγε ωμό.

Αρνήθηκε να του δώσει όμως από το κρασί που ο ίδιος ο Διόνυσος είχε δώσει με την παραγγελία να το ανοίξουν όταν το ζητούσε ο Ηρακλής, με την δικαιολογία ότι η μυρωδιά θα τραβούσε τους υπόλοιπους.

Ο Ηρακλής τον καθησύχασε αλλά οι Κένταυροι ένιωσαν την μυρωδιά και όρμισαν.

Σημαντική βοήθεια τους έδωσε η μητέρα τους Νεφέλη βάλλοντας κατά του Ηρακλή με κεραυνούς και μπόρες.

Ο Ηρακλής καταδίωξε τους Κενταύρους με πυρακτωμένους δαυλούς και σκότωσε αρκετούς με τα βέλη του.

Όσοι γλύτωσαν κατέβηκαν στον Χείρωνα, που ζούσε στον Μαλέα για να προστατευθούν.

Από τα δηλητηριασμένα, με το αίμα της Λερναίας Ύδρας, βέλη βρήκαν άδοξο θάνατο ο Χείρων (από απροσεξία του Ηρακλή), και ο Φόλος ( από απροσεξία δική του)

Η φονική σύγκρουση του Ηρακλή με τους Κενταύρους δεν σταμάτα εδώ. Φονεύει τον Ευρυτίωνα όταν προσπαθεί να απαγάγει την μνηστή του Δηιάνειρα ή , κατά μίαν άλλη παράδοση, επειδή είχε βιάσει την Ιππολύτη μνηστή του Άζανος.

Σκότωσε επίσης τον Όμαδο επειδή βίασε την Αλκυόνη, αδερφή του Ευρυσθέα και τον Νέσσο επειδή εποφθαλμιούσε στην Δηιάνειρα.

Υπομνείσκουν όμως όλες αυτές οι αναφορές στην περίοδο εκείνη που η ανθρωπότητα εγκατέλειπε την ζωώδη διαβίωση στα δάση για περισσότερο πολιτισμένες κατοικίες.

Αυτό σημαίνουν οι ενέργειες του ηλιοθεού – Ηρακλή που καταπολεμά μια βάρβαρη κα ζωώδη περίοδο, ένα περιφρονητέο παρελθών μιας κοινωνίας που εισέρχεται στον πολιτισμό.

Και αυτό το υποδηλώνουν οι συνεχείς βιασμοί και οι προσπάθειες επαναφοράς δια της βίας σε έναν άλλο τρόπο ζωής που είχε ήδη εγκαταλειφθεί!

Ιοκάστη

Read more »

Κένταυροι α΄μέρος

Πάντα με γοήτευαν οι Κένταυροι.

Είχαν σημεία που δεν μπορούσα να εντοπίσω με μια «ματιά».

Ίσως να έφταιγε και η μορφή τους.

Πάνω από όλα όμως ρίχνω τα βάρη στο πνεύμα και την ρώμη τους.

Μπαίνω λοιπόν σε ένα μονοπάτι που σε κάθε γωνία του θα έχει και μια Ιστορία γι αυτούς.

Η φυλή των Κενταύρων είναι όντως πολυάριθμη.

Τα ονόματα τους συγκεντρώθηκαν από αναφορές συγγραφέων, ιστορικών, μυθιστοριογράφων, τραγικών και άλλων που καταγράφουν σε ποια μάχη σκοτώθηκαν.

Αρκετά από τα ονόματα τους αντλήθηκαν ή διασταυρώθηκαν από επιγραφές και αγγεία.

Άβας, Άγριος, Άκριος. Αμφίων, Άμυκος, Άνχιος (ή Άγχιος), Αντίμαχος, Άρκτος, Άρεος, Αργείος, Άσβολος, Αφάρεος, Αφίδας, Βιένωρ (ή Βιάνωρ), Βρωμος, Γρυνέας, Δαφνης, Δημολέων, Δίκτυς, Δορύλας, Δούπων, Δρύαλος, Έλατος, Έλλωψ, ‘Ελυμος, Ερίγδουπος, Ευρύνομος, Ευρυτίων, Εύρυτος, Έχεκλος, Θάμας, Θηραίως (ή Θηρεύς), Ιμβρέος, Ίππασος Ιπποτίων, Ισοπλής, Ιφίνους, Καινέας (ή Καινεύς), Κλάνης, Κρινέος, Κύλλαρος, Λατρέος, Λυκάβας, Λυκίδας, Λυκόπης, Λύκος, μέδων, Μελανχαίτης, Μελάνεος (ή Μελανεύς), Μέρμερος, Μίμας, Μόνυχος, Νέδυμος, Νέσσος, Οδίτης, Όμαδος, Όρειος, Ορνέος, Ορόσβιος, Ούρειος, Οφίων, Περιμήδης, Πετραίος, Πευκεύς (ή Πευκίδας), Πισένωρ, Πυλένωρ, Πύραιθος (ή Πυραίμας), Πύρακμος, Πύρρος, Ραίτος, Ριφαίος, Ροίκος, Στύφαλος, Τηλεβόας, Υλαίος, Υλονόμη (γυναίκα), Ύλος, Φλεγραίος (ή Φελεγραίος), Φόλος, Φρίξος, Φώκος, Χειρων, Χθόνιος, Χρώμης.

Ιοκάστη

Read more »

Θησείο. Η Αρχιτεκτονική

Εξάστηλος ,

περίπτερος ναός

φτιαγμένος από Πεντελικό μάρμαρο.

Δωρικού ρυθμού μήκους 31,77μ. και πλάτους 13,72μ.

Στις στενές πλευρές του έχει 6 κίονες και στις μακριές πλευρές του 13 κίονες μετρούμενων των γωνιακών.

Το ύψος του κάθε κίονα με το κιονόκρανο είναι 5,88μ. με διάμετρο 1 μ. σχεδόν κάτω και 0,79μ. επάνω. Αποτελούνται δε από 7 σπόνδυλους και 20 ραβδώσεις.

Το μετακιόνιο διάστημα είναι 1,59μ. Στις γωνίες δε 1,28μ. Έχουν σημειωτέων την ίδια κλήση του Παρθενώνα ελαφριά και προς το κέντρο.

Στους κίονες στηρίζετε το περιστύλιο και επάνω του η ζωφόρος κοσμούμενη με τρίγλυφα και μετόπες που κοσμούνται με ανάγλυφες παραστάσεις των άθλων των Ηρακλή και Θησέα.

Στην Ανατολική πρόσοψη σώζονται 10 μετώπες που απεικονίζουν άθλους του Ηρακλή και τέσσερεις μετώπες εκατέρωθεν αυτής στην βόρεια και νότια πλευρά με άθλους του Θησέα.

Ο «σηκός» του περιστυλίου έχει μήκος 12,10μ. και πλάτος 6,22μ. μετά προναού και οπισθοδόμου και εικονίζουν την μάχη του Θησέα κατά των Παλλαντίδων, ενώπιον του Διός, της Ήρας και της Αθηνάς, της Δήμητρας του Ποσειδώνα και του Άρη ή του Απόλλωνα.

Η δε οπίσθια ζωοφόρος παριστάνει την μάχη μεταξύ Κενταύρων και Λαπιθών .

Read more »

Τα μαθηματικά των Αρχαίων Μινωιτών.

Σύνθετες και πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις γνώριζαν να πραγματοποιούν οι Μινωίτες από τον 16ο αιώνα π.Χ. με κλάσματα και χρήση του δεκαδικού συστήματος, γεγονός το οποίο ανατρέπει πλήρως την εικόνα που έχουμε μέχρι τώρα για την επιστήμη και τις εφαρμογές της στον αρχαίο κόσμο και μάλιστα τόσο νωρίς.

 Τη συγκλονιστική αυτή ανακάλυψη πραγματοποίησε ο ερευνητής αιγαιακών γραφών Μηνάς Τσικριτσής, σε πρωτότυπο μαθηματικό κείμενο που βρίσκεται χαραγμένο στον τοίχο του διαδρόμου της μινωικής έπαυλης της Αγίας Τριάδας που είναι πλησίον του ανακτόρου της Φαιστού. Μάλιστα ο Ελληνας ερευνητής τονίζει ότι αντίστοιχα μαθηματικά συναντώνται μόνο στον Ευκλείδη, δηλαδή 11 αιώνες αργότερα.

 Η πρωτοποριακή αυτή ανακάλυψη έρχεται να δικαιολογήσει τη δημιουργία των αρχιτεκτονικά πολύπλοκων και πολυδαίδαλων μινωικών ανακτόρων για τα οποία χρειαζόταν ένα συγκροτημένο υπόβαθρο επιστημονικών και θεωρητικών γνώσεων σε διαφορετικά επιστημονικά αντικείμενα και όχι μόνο καλούς εμπειρικούς μαστόρους. Επίσης το ανεπτυγμένο μινωικό εμπόριο στη Μεσόγειο, η εξελιγμένη μικροτεχνία, η ανακάλυψη ολόκληρου οικισμού στον Ψηλορείτη στα 1.200 μέτρα υψόμετρο (Ζώμινθος) απαιτούσαν μια τεχνολογία αρκετά προωθημένη.
  Ο ερευνητής Μηνάς Τσικριτσής, με τη χρήση μαθηματικού αλγόριθμου, έχει αναγνώσει τη Γραμμική Α' Γραφή, βρίσκοντας πως συγγενεύει με τη Γραμμική Β', ενώ το 70% των εγγράφων της Γραμμικής Α' είναι μία πρώιμη Αιολική Γραφή και το 30% είναι σε μία άγνωστη γραφή πιθανόν Λουβική. Τη μελέτη του εξέδωσαν οι εκδόσεις της Βικελαίας Βιβλιοθήκης του Δήμου Ηρακλείου.

 Μινωικά Μαθηματικά
  Σύμφωνα με τα όσα είπε ο κ. Τσικριτσής στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, «τα αριθμητικά σύμβολα που χρησιμοποιούνται στο δεκαδικό σύστημα της γραμμικής Α' είναι όμοια με εκείνα της γραμμικής Β':

* Η κάθετη γραμμή Ι για τη μονάδα Ι

* Η οριζόντια γραμμή - για τη δεκάδα -

* Η κουκκίδα ή κύκλος για την εκατοντάδα ο

* Το σύμβολο για τη χιλιάδα .ο+

π.χ. ο αριθμός 1224 γραφόταν ο+ ο ο =Ι Ι Ι Ι

 Εκτός των ακεραίων αριθμητικών συμβόλων οι Μινωίτες καταγραφείς χρησιμοποιούσαν ένα πολύπλοκο σύστημα κλασματικών σημείων για τα μέτρα των στερεών και ρευστών προϊόντων.

   Ο παρακάτω πίνακας περιέχει τα βασικά σύμβολα, όπως συναντώνται στις πινακίδες της γραμμικής Α', που δηλώνουν μεγέθη μέτρησης υγρών και στερεών. Τα περισσότερα έχουν συσχετισθεί, από τον Ε. Bennett και άλλους ερευνητές, με κλασματικά μεγέθη. Στις δύο τελευταίες γραμμές εμφανίζεται ο αντίστοιχος του κλασματικού μεγέθους όγκος σε λίτρα, με αναγωγή στη μονάδα των 144 λίτρ��ν για τα στερεά και των 36 λίτρων για τα υγρά.

Κλασματικά μεγέθη με αναγωγή στη μονάδα μέτρησης
Σύμβολο 7 + > λ >7 < <7 τ <λ

Κλάσμα 1/8 1/5 1/4 1/3 3/8 1/2 5/8 1/6 3/4 5/6

Στερεα 144 18 28,8 36 48 54 72 90 24 108 120

Υγρά 36 4,5 7,2 9 12 13,5 18 25 6 27 30

 Για την πολυπλοκότητα των Μινωικών Ανακτόρων και τη χρήση των μαθηματικών, ο κ. Τσικριτσής, επισημαίνει τα εξής:«Στην αρχιτεκτονική κατασκευή των αυλαίων χώρων των ανακτόρων ο W. Graham προσδιόρισε έναν ιερό πόδα 36 εκατοστών (παρατήρησε στην Κνωσό η κεντρική αυλή να έχει διαστάσεις 180Χ90 πόδια, στα Μάλια και Φαιστό 170Χ80 πόδια ενώ στη Ζάκρο 100Χ60 πόδια). Είναι ενδιαφέρον ότι η υποδιαίρεση του ποδιού σε μονάδες (2, 3, 4, 6, 9, 12 και 18) βοηθούσε πιθανόν στις κλασματικές πράξεις».
 Αναλύοντας το σύστημα των Μινωικών Μαθηματικών, ο ίδιος ερευνητής τονίζει: «Σε 32 πινακίδες της γραμμικής Α' υπάρχει, στην τελευταία σειρά, η λέξη ku-ro=χουλο=ούλον, και ακολουθεί το αριθμητικό ποσό, που είναι το άθροισμα των μονάδων που αναγράφονται στις προηγούμενες σειρές. Σε δύο πινακίδες της Αγ. Τριάδας αναγράφεται μερικό άθροισμα με τη λέξη ούλο, και στο τέλος μια γραμμή με τη φράση po-to - ku-ro = po-(s)o- ku-lo, που ερμηνεύεται "ποσόν ούλον" και ακολουθεί το συνολικό άθροισμα των προηγηθέντων μερικών αθροισμάτων».
Το συγκλονιστικό εύρημα
 Εκτός των παραπάνω καθημερινών τρόπων καταγραφής των μαθηματικών υπολογισμών των αναγκών της μινωικής γραφειοκρατίας, υπάρχει και ένα μοναδικό εύρημα στην Αγ. Τριάδα (έπαυλη πλησίον της Φαιστού).

Από την εφημερίδα  Ελευθεροτυπία (www.enet.gr)
 (http://pyles.tv)

Read more »

O Ιάσονας και οι Αργοναύτες (Jason and the Argonauts) (2000)

Μια μεγάλη υπερπαραγωγή με εκπληκτικούς διαλόγους, με καταπληκτικούς ηθοποιούς, δηλαδή μια τέλεια ταινία που δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι. 
Πρωταγωνιστούν: Jason London, Frank Langella, Natasha Henstridge
Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Ιάσονας ένα παιδί που βλέπει τον πατέρα του να τον σκοτώνει ο αδελφός του, μπροστά στα μάτια του. Ένας αξιωματικός της φρουράς
τον φυγαδεύει μακριά.... 

Τώρα τον Ιάσονα τον μεγάλωσε ο Χείρωνας ο πιό σοφός κένταυρος. Μεγάλος πια παίρνει τον δρόμο του γυρισμού για να διεκδικήσει ότι του ανήκει και η περιπέτεια αρχίζει. Ο δολοφόνος του πατέρα του τον απειλεί ότι θα σκοτώσει την μητέρα του αν δεν του φέρει το χρυσόμαλλο δέρας που βρίσκεται στην άκρη του κόσμου.
Με την βοήθεια των συντρόφων του θα περάσει πολλές περιπέτειες και δοκιμασίες. 

Read more »

Αρχαία νομίσματα της Ρόδου

Μεγάλη συλλογή από νομίσματα της Ρόδου, Ιαλυσού και της Λίνδου..

 (Parapona-Rodou)

Read more »

Μελιάδες

Στην ελληνική μυθολογία με το συλλογικό όνομα Μελιάδες είναι γνωστές οι Νύμφες των δένδρων που γεννήθηκαν από τις σταγόνες του αίματος το οποίο έτρεξε από τα ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα του Ουρανού. Σε ανάμνηση της γεννήσεώς τους, το ξύλο του δέντρου μελιά το χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα για να κατασκευάζουν δόρατα. Από τις Μελιάδες καταγόταν το πολεμοχαρές «χαλκούν γένος» (= χάλκινο γένος).

Read more »

Πυθέας ο Μασσαλιώτης

Μαθηματικός και Αστρονόμος ο Πυθέας έγινε γνωστός στο πανελλήνιο με το περίφημο εξερευνητικό ταξίδι του στον βόρειο Ωκεανό. Το ταξίδι αυτό έγινε οργανωμένα με πλήθος πλοίων και στόχο την εξερεύνηση και μέτρηση των βόρειων ακτών της Ευρώπης. Η εκτέλεση αυτού του πολύχρονου, πολυδάπανου και στρατηγικά σημαντικού ταξιδιού εκτιμάται ότι χρηματοδοτήθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο. Η αποστολή αυτή εκτελέστηκε με επιτυχία από τον Πυθέα και απέδειξε ότι η Ευρώπη μέχρι την Βαλτική είναι περίβρεχτη, ότι η Βρετανία είναι νήσος και ακόμα ότι βόρειά της, σε έξη μέρες πλεύση, βρίσκεται η νήσος Θούλη σε απόσταση από τον πόλο της γης όσο η απόσταση του Τροπικού από τον Ισημερινό (24°). Το ημερολόγιο και τις παρατηρήσεις του τις περιέλαβε στο έργο του "Περί του Ωκεανού" (Ερατοσθένης, Πολύβιος, Στράβων, Διόδωρος, Πλίνιος, Τίμαιος).

* Εκτός από το περίφημο ταξίδι του η μαθηματική του ανακάλυψη με την οποία έγινε γνωστός στον Ελληνισμό ήταν εκείνη της μέτρησης του γεωγραφικού πλάτους ενός τόπου με την μέτρηση του λόγου (Γνώμονα):(Σκιά) το μεσημέρι των Τροπών ή των Ισημεριών.

Η μέθοδος αυτή στηριζόταν στις παραδοχές:
--ότι η γη είναι "σφαιροειδής" και
--ότι οι ακτίνες του Ηλίου φτάνουν σε όλα τα σημεία της επιφανείας της γης "παράλληλα" (Θαλής).

Με τη μέθοδο αυτή υπολόγισε το γεωγραφικό πλάτος της γενέτειράς του Μασσαλίας με σχεδόν απόλυτη ακρίβεια. (Βρήκε τιμή που αντιστοιχεί σε 43°3' έναντι της πραγματικής των 43°17'). Είναι πιθανό, με τη βοήθεια των τριγώνων γνωμόνων και σκιάς, να υπολόγισε την περίμετρο της Γης, και να έδωσε την τιμή 300.000 σταδίων, την οποία αναφέρει ο Αρχιμήδης, χωρίς να δηλώνει την πατρότητά της.

* Σημαντική θεωρείται και η κατασκευή Διόπτρας δικής του έμπνευσης με την οποία πραγματοποιούσε νυχτερινές και ημερήσιες ουράνιες σκοπεύσεις. Με αυτήν πιστεύεται ότι έδωσε τα πλάτη των βορείων τόπων και κυρίως της Βρετανίας (Στράβων), μετρώντας το τροπικό ύψος του Ηλίου, γιατί δεν μπορούσε να έχει πάντοτε τον λόγο (Γνώμ.):(Σκιά) (μάλλον λόγω συννεφιάς).

Read more »

Ο ΙΧΩΡ

ΙΧΩΡ.

Η λέξη απαντάται συχνά από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας ο ορισμός του «ιχώρ», οι ιδιότητές του και η ετυμολογία της λέξης μας διαφεύγουν.

Το ιχώρ ή ιχώρος ή ιγώρ αναφέρεται από τον Όμηρο (ραψωδία Ε΄339-340) , τον Πλάτωνα, τον Απολλώνιο τον Ρόδιο, τον Ιουλιανό, τον Αριστοτέλη κ.α.

Πρόκειται για μία ζωογόνο (όχι ζωοποιό) ουσία που παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο και δύναται να κληροδοτηθεί από τον πατέρα.

Βασισμένοι στη μυθολογία, τα ομηρικά έπη, ιστορικά και φιλοσοφικά κείμενα έχουμε καταλήξει σε κάποιες θεωρίες.

Γνωρίζουμε πως στο σύστημα του ανδροειδούς φύλακα της Κρήτης Ταλω έρεε ιχώρ.

Μέσα από τους αιώνες που πέρασαν εμείς που ξέρουμε να σεβόμαστε την μεγάλη μάνα Γη την Γαία, ρουφήξαμε μέχρι τελευταίας ρανίδας το αίμα της Αφροδίτης.

Μείναμε Έλληνες και παίρνουμε την δύναμη να αντισταθούμε.

Σε ότι προσπαθεί να μας πληγώσει.

Ερροσθε Ελληνες.

ΕΣΤ’ΗΜΑΡ ΟΤΕ ΦΟΙΒΟΣ ΠΑΛΙΝ ΕΛΕΥΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΣ ΑΕΙ ΕΣΕΤΑΙ

Read more »

Η αρχαία Στήλη της Δημοκρατίας και η Ελιά του Λιβεράνι.

Μία αρχαία Στήλη με επιγραφή για την Ελληνική Δημοκρατία και ένα τεράστιο ελαιόδεντρο ηλικίας μεγαλύτερης από 1000 χρόνων, στο νησί της Χίου, αποδεικνύουν περίτρανα ότι η χώρα μας είναι γεμάτη από άγνωστες ομορφιές αλλά και μνημεία -φυσικά και ιστορικά- που ζητούν επιτακτικά την προσοχή των αρμοδίων!


Η Ελιά του Λιβεράνι

Στην περιοχή Βασιλικές, στη Χίο, υπάρχει ένα υπερμεγέθες ελαιόδεντρο, ηλικίας 10 αιώνων, το οποίο σύμφωνα με τον ιταλό βοτανολόγο Paolo Liverani, πρέπει άμεσα να χαρακτηριστεί Μνημείο της Φύσης και να προστατευτεί!

  Οι προσπάθειες προστασίας του δένδρου έχουν ξεκινήσει εδώ και χρόνια, αν και μέχρι σήμερα το μόνο που έχει επιτευχθεί είναι να ... ονομαστεί "Ελιά Λιβεράνι" προς τιμήν του βοτανολόγου.

  Με περίμετρο γύρω στα 13 μέτρα (στη φωτογραφία), ηλικία μεγαλύτερη των 10 αιώνων και σε συνδιασμό με τη σύνθεση του εδάφους, την ποσότητα βροχόπτωσης και το κλίμα που επικρατεί, το ελαιόδεντρο χαρακτηρίζει διαχρονικά την ανθρώπινη δραστηριότητα στην περιοχή.

  Σε λιγότερο από 100 μέτρα απόσταση από το δέντρο των Βασιλικών,  υπάρχει διάσπαρτο δομικό υλικό που το χαρακτηρίζει ο αρχαϊκός τρόπος σύνδεσής μεταξύ του. Όπως υποστηρίζουν κάτοικοι της Χίου, στο παρελθόν έχουν βρεθεί αρχαία νομίσματα και ψηφίδες, ενώ μία επιγραφή πάνω σε ογκώδη πέτρα φυγαδεύτηκε άγνωστο σε ποιο μουσείο. Κοντά στις πελεκημένες πέτρες, συσσωρευμένα όστρακα είναι ό,τι απέμεινε από την ανθρώπινη επέμβαση.

Η αρχαία Στήλη της Δημοκρατίας!

Λίγο πιο πέρα, νοτιότερα από την περιοχή Θολοποτάμι, ανακαλύφθηκε αρχαία Στήλη, στην οποία είναι χαραγμένη μία από τις αρχαιότερες αναφορές για την Ελληνική δημοκρατία. Η βουστροφηδόν γραφή και η χρήση του ανοικτού "Η" (κατά τον L. H. Jeffery, o oποίος εξέτασε τη στήλη το 1949), εντάσσει τη χάραξη της μεταξύ του 570 και 550 π.Χ! Οι εικόνες της Στήλης δημοσιεύονται στο www.chioscity.gr.

  Η αρχαία Στήλη διαστάσεων Υ= 0,74 μ., Μ= 0,45 μ., και Π= 0,17 μ., βρέθηκε το 1907. Λέγεται πως τότε οι τοπικές αρχές του χωριού δέχτηκαν πολλές πιέσεις για να παραδώσουν την πολύτιμη στήλη, όπως συνάγεται από τις σχετικές επιστολές της Μητρόπολης. Κατά περίεργη συγκυρία, την τύχη της διαχειρίστηκε ο αρχαιολόγος και ιδρυτής του αρχαιολογικού μουσείου Κωνσταντινούπολης Osman Hamdi Bey.

ευρύτερη περιοχή και τα μνημεία που κρύβει, κινδυνεύουν άμεσα να αφανιστούν από τυχόν μελλοντική πυρκαϊά και κάθε βοήθεια για διάσωσής τους, δεν είναι μόνο ευπρόσδεκτη αλλά και επιβεβλημένη από σεβασμό στην τοπική ιστορία!

  www.pyles.tv με πληροφορίες από το www.chioscity.gr στο οποίο υπάρχει ολόκληρη η ιστορία της Ελιάς του Λιβεράνι και φωτογραφίες (από όπου και όλες οι παραπάνω)

Read more »

Διπλοί Πέλεκεις Που Βρέθηκαν Στην Αμερική

Στην συγκριτική φωτογραφία που παρουσιάζουμε μπορείτε να δείτε τις ομοιότητες των ευρημάτων της Αμερικανικής ηπείρου με τα αντίστοιχα Ελληνικά (Μινωικά) ευρήματα.

Η φωτογραφία προέρχεται από το βιβλίο του

Ιωάννη Πασσά "Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ

Read more »

Ελάτη: Βρέθηκαν αρχαία σε τεράστια έκταση

Σε τουλάχιστον 455 στρέμματα εκτείνονται οι αρχαιότητες, τις οποίες ανακάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη στη λεκάνη του ποταμού Αλιάκμονα, στη θέση Λογκάς Ελάτης, όπως αποκάλυψε σήμερα η δόκτωρ της αρχαιολογίας και προϊσταμένη της Λ’ Εφορείας Προϊστορικών και κλασικών Αρχαιοτήτων, Γεωργία Καραμήτρου-Μεντεσίδη, αναφερόμενη στις ανασκαφές της περιοχής του φράγματος του Ιλαρίωνα.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, το εύρος της περιοχής στην οποία εντοπίστηκαν αρχαιότητες διαπιστώθηκε όταν διενεργήθηκαν ερευνητικές τομές «στην προσπάθειά μας να οριοθετήσουμε τα οικιστικά κατάλοιπα όλης της λεκάνης στη θέση Λογκάς Ελάτης».

Χαρακτήρισε, μάλιστα, το συγκεκριμένο χώρο ως ιδανικό στο να προσελκύει το ενδιαφέρον των ανθρώπων για μόνιμη εγκατάσταση αλλά και περιζήτητο για τη διαβίωσή τους διαχρονικά.

«Συγκεκριμένα -πρόσθεσε- διαπιστώσαμε ότι και στους αγρούς δίπλα στο ποτάμι, όπου δεν υπήρχαν επιφανειακές ενδείξεις και το χώμα ήταν λίγο, τις αρχαιότητες κάλυπτε ένα παχύ στρώμα λάσπης με πολλή άμμο, της λούνης κατά τη ντοπιολαλιά.

Στις περισσότερες δοκιμαστικές τομές εντοπίστηκε κεραμική ως ένδειξη χρήσης του χώρου, ενώ στις 60 εντοπίστηκαν αρχιτεκτονικά κατάλοιπα και κατασκευές, ταφές και ταφικοί περίβολοι. Αξιοσημείωτη είναι η ανεύρεση μεγάλου κτηρίου, πιθανότατα δημόσιου, ελληνιστικών χρόνων».

Σύμφωνα με την αρχαιολόγο, στο χώρο της λεκάνης του Λογκά έχουν ανασκαφθεί γύρω στους 100 ταφικούς περιβόλους και λιθοσωροί της Πρώιμης και Μέσης Εποχής Χαλκού, ενώ με βεβαιότητα το νεκροταφείο εκτείνεται σε πολύ μεγαλύτερη έκταση.

Επίσης, αποκαλύφθηκαν 100 ανθρώπινες ταφές, καθώς και σκελετοί ιπποειδών που συνοδεύουν τους νεκρούς. Οι λίθινοι περίβολοι περιέχουν λακκοειδείς ταφές, κιβωτιόσχημες ή ταφές σε αγγεία πιθοειδή και αμφορόσχημα (εγχυτρισμοί). Ως κτερίσματα φέρουν οπλισμό ή λίθινα περίαπτα και όστρεα.

(now24.gr)

Read more »

Οι μήνες των αρχαίων Ελλήνων

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώδεκα (12) μήνες, όπως έχουμε και εμείς σήμερα. Στην αρχαία Αθήνα κάθε μήνας είχε 30 ημέρες (πλήρης μήνας) ή 29 ημέρες (κοίλος μήνας).

Οι μήνες αυτοί και οι αντιστοιχίες τους με τους σημερινούς αναφέρονται παρακάτω:


Εκατομβαίων (30 ημέρες) 16 Ιουλίου - 15 Αυγούστου
Μεταγειτνιών (29 ημέρες) 16 Αυγούστου - 15 Σεπτεμβρίου
Βοηοδρομιών (30 ημέρες) 16 Σεπτεμβρίου - 15 Οκτωβρίου
Πυανεψιών (29 ημέρες) 16 Οκτωβρίου - 15 Νοεμβρίου
Μαιμακτηριών (30 ημέρες) 16 Νοεμβρίου - 15 Δεκεμβρίου
Ποσειδεών (29 ημέρες) 16 Δεκεμβρίου - 15 Ιανουαρίου
Γαμηλιών (30 ημέρες) 16 Ιανουαρίου - 15 Φεβρουαρίου
Ανθεστηριών (29 ημέρες) 16 Φεβρουαρίου - 15 Μαρτίου
Ελαφηβολιών (30 ημέρες) 16 Μαρτίου - 15 Απριλίου
Μουνιχιών (29 ημέρες) 16 Απριλίου - 15 Μαϊου
Θαργηλιών (30 ημέρες) 16 Μαϊου - 15 Ιουνίου
Σκιροφοριών (29 ημέρες) 16 Ιουνίου - 15 Ιουλίου
Η πρώτη ημέρα κάθε μήνα ονομαζόταν νουμηνία.

Read more »

Ταλώς

Ο Ήφαιστος ο μοναδικός Ολύμπιος Θεός με σωματικό ελάττωμα έχει συνδέσει το όνομα του με πολλά παράξενα κατασκευάσματα μηχανικής φύσης. Το ποιο τρομαχτικό όμως από όλα ήταν ο Ταλώς.

Ο Ταλώς ήταν ένα παράξενο και ασυνήθιστο πλάσμα. Ένας χάλκινος γίγαντας. Γνώριζε τρέχοντας περιμετρικά το νησί της Κρήτης τρεις φορές την ημέρα. Σύμφωνα με τις περιγραφές και αναφορές των αρχαίων συγγραφέων ήταν μια πανίσχυρη και άθραυστη ανθρωπόμορφη μηχανή.

Με την απαραίτητη τεχνητή νόηση που του έδωσε ο κατασκευαστή του, Θεός της φωτιάς Ήφαιστος, έγινε ο άγρυπνος φρουρός του νησιού, εξολοθρεύοντας κάθε εισβολέα του. Έριχνε βολές βράχων στα ξένα πλοία εξολοθρεύοντας τα και όποιον εχθρό έπιανε τον αγκάλιαζε σφίγγοντας τον στο στήθος του, αυτό πυρακτώνοντας και τον έκαιγε. Είχε όμως και την αρμοδιότητα της μεταφοράς των νόμων του Μίνωα από πόλη σε πόλη.

Μέσα στην μοναδική φλέβα, που ξεκίναγε από τον λαιμό και κατέληγε στην φτέρνα, του χάλκινου αυτού γίγαντα έρρεε ο Ιχώρ.

Εάν τώρα χωρίσουμε το όνομα Ταλώς σε Τ και άλως που σημαίνει λάμψη, έχουμε σαν αποτέλεσμα της την λέξη Θάλασσα. Σα παράγωγα, τις αλάτι και μέταλλο και προσθέτοντας το αρχικό Τ φτάνουμε στην Ταλάντωση.

Ο Ταλώς λοιπόν καταλήγοντας, δεν είναι άλλο από μια Ταλαντωμένη Ενεργεια.

Σημειωτέων δε ότι η κυκλική περιφορά εποπτείας του γίγαντα θυμίζει τον τρόπο λειτουργίας και εποπτείας των συγχρόνων Radar ενώ η δράση του να αγκαλιάζει και να καίει τον εισβολέα εξηγείτε ως εστίαση και συμπύκνωση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στο σημείο του εισβολέα.

Read more »

Παιδική κουδουνίστρα

Υλικό: Πηλός
Προέλευση: Κύπρος
Χρονολόγηση: Υστεροκυπριακή Ι (1600-1450 π.Χ.)
Διαστάσεις: [11956] Ύψος: 14,2 εκ., [11957] Ύψος: 8,9 εκ., [11958] Ύψος: 9.4 εκ.
Χώρος έκθεσης: Αίθουσα 64, αρ. ευρ. 11956, 11957, 11958.

Οι κουδουνίστρες σε σχήμα κουκουβάγιας ή γάταςαποτυπώνουν μία τρυφερή νότα από την καθημερινή ζωή της Προϊστορικής Κύπρου. Το σώμα είναι ωοειδές, με υπερυψωμένη λαβή από την κορυφή έως τη βάση. Τα μάτια υποδηλώνονται με δύο οπές. Στο εσωτερικό έχουν τοποθετηθεί μεταλλικά εξαρτήματα (σφαιρίδια;), ώστε να παράγεται ήχος με την κίνηση του αντικειμένου.

Οι κουδουνίστρες είναι διακοσμημένες κατά τη Λευκή Γραπτή VI Κεραμική, χαρακτηριστική της Ύστερης Κυπριακής περιόδου, με καστανέρυθρες, καστανές ή μαύρες γραμμές, με στιλπνή ή θαμπή βαφή, επάνω σε λευκό επίχρισμα.

Ζωόμορφες κουδουνίστρες είναι γνωστές κυρίως από την Κύπρο αλλά και από άλλες θέσεις της Ανατολικής Μεσογείου. Κάποια από τα γνωστά παραδείγματα έχουν βρεθεί σε τάφους και πιθανότατα είχαν την ίδια χρήση με τις σημερινές κουδουνίστρες.

Βιβλιογραφία: Καραγιώργης, Β., Αρχαία Κυπριακή Τέχνη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Ίδρυμα Α.Γ. Λεβέντη, Εκδόσεις Καπόν 2003, 49-50. Karageorghis, V., Olenik, Y., The Potter's Art of Ancient Cyprus in the Collection of the Eretz Israel Museum, Tel Aviv 1997.

(namuseum.gr)

Read more »

Χρησμικός Λόγος.

Π(τ)όλεμος πάντων μέν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς , και τους μέν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους , τους μέν δούλους εποίησε τους δε ελεύθερους.

Ηράκλειτος, απόσπ. 53

Πτόλεμος = Πόλεμος – Λόγος

Στην γλώσσα μας ο ¨πόλεμος ¨ συνδέεται άρρηκτα με τον λόγο και εναλλακτικά εμφανίζετε ως ¨Πτόλεμος¨. Ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς στο Λεξικό του δίνει την αποκαλυπτική ερμηνεία: Πόλεμος – Ό το πάν διοικών λόγος.

Μας το επιβεβαιώνουν άλλωστε τα ονόματα Τριπτόλεμος (ο τριπλός ηλιακός λόγος), Νεοπτόλεμος (ο νέος λόγος) και Πτολεμαίος ( ιδρυτής της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας πρώτος της δυναστείας των Πτολεμαίων / βασιλιάδων του λόγου και υποστηρικτών των γραμμάτων και των τεχνών)

Σύμφωνα με την Ελληνική Θεολογία η Πρόμαχος, Υπέρμαχος, η του κοσμικού πολέμου στρατηγός, και η την όλην Ειμαρμένην κινούσα όπως αναφέρει ο Πρόκλος δεν είναι άλλη από την Θεά της Σοφίας Την Θεά Αθηνά.

Άρα ο Πόλεμος – Πτόλεμος γίνετε για την επικράτηση του Λόγου και της λογοϊκής – λογικής συμπεριφοράς πάνω στην Α-λογία και στους εκφραστές της.

Υπ΄αυτήν την έννοια μπορούμε να αντιληφθούμε ορθότερα και το νόημα του ελληνικού διαχωρισμού μεταξύ Ελλήνων και Βαρβάρων , ήτοι, Έλληνες = οι φορείς του Κοσμικού Λόγου και του Φωτός και Βάρβαροι = οι φορείς της Α-λογίας, του πνευματικού σκότους και των χθόνιων μολυσμών. Διαχωρισμός που καθώς φαίνετε δεν έπαψε να υφίσταται κι ούτε θα πάψει . όσο υπάρχει Κορεσμός και Ρέον Γίγνεσθαι.

Έρρωσθε και ευδαιμονείτε.

Read more »

Οι μοίρες

Οι Μοίρες παριστάνονταν, συνήθως, ως τρεις γυναικείες μορφές που κλώθουν. Η κλωστή που κρατούν στα χέρια τους, είναι η ανθρώπινη ζωή· συμβολίζεται έτσι το πόσο μηδαμινή κι ασήμαντη αποδεικνύεται τελικά, αφού κόβεται με το παραμικρό, όπως μια κλωστή. Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ, γνέθει το νήμα της ζωής, η δεύτερη, η Λάχεση, μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα "λάχει" στον καθένα. Η τρίτη Μοίρα, τέλος, η ’τροπος, κόβει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, όταν έρθει η ώρα, την κλωστή της ζωής των ανθρώπων. Οι Μοίρες είναι επομένως οι δυνάμεις που ευθύνονται για τα καλά και τα κακά της ζωής του κάθε θνητού, από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του. Σε κάποιες περιπτώσεις οι άνθρωποι πίστευαν πως δεν ήταν τρεις, αλλά μία ή δύο, όπως, για παράδειγμα, συνέβαινε στο μαντείο των Δελφών, όπου λάτρευαν μόνο τη Μοίρα της Γέννησης και τη Μοίρα του Θανάτου.
Η λέξη "μοίρα" βγαίνει από το ρήμα "μοιράζω", είναι δηλαδή το "μερίδιο" και το "μερτικό", το κομμάτι που παίρνει ο καθένας από τη μοιρασιά ενός όλου. Έτσι, μοίρα σημαίνει πάνω απ' όλα το μερίδιο που διεκδικεί ο καθένας στη ζωή και την ευτυχία. Ας φανταστούμε τη μοιρασιά του κρέατος ενός ζώου. Τυχαίνει, καθώς το τεμαχίζουν, άλλος να πάρει μικρό ή μεγάλο "κομμάτι", με πολύ ή με λίγο λίπος· έτσι γίνεται και στη ζωή. ’λλοι ζουν πολλά χρόνια, άλλοι λιγότερα, άλλοι είναι ευτυχισμένοι κι άλλοι όχι.

Λάχεση στο Αρχαιολογικό μουσείο της Ισπανίας στην Μαδρίτη.
Πίστευαν πως το νήμα της ζωής το έγνεθαν οι Μοίρες δυο φορές κατά τη διάρκειά της: μία κατά τη γέννηση και μία κατά το γάμο, γιατί ήταν δύο γεγονότα σημαντικά για την παραπέρα πορεία της. Ο Νέστορας, ο βασιλιάς της Πύλου, λόγου χάρη, αποτελούσε στην αρχαιότητα ένα ιδανικό ζωής, χάρη στην εύνοια της Μοίρας: έζησε πολύ και από το γάμο του απέκτησε πολλούς γιους. Η περίπτωση του Αχιλλέα αποτελεί, παράλληλα, χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντίληψης ότι τα πολλά χρόνια ζωής δε σημαίνουν απαραίτητα πως αυτά είναι γεμάτα χαρά κι ευτυχία: Ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα μιλά για τη μοίρα του, που ξέρει πως είναι διπλή από τη μητέρα του τη Θέτιδα: μπορεί να έχει μια μακρόχρονη, αλλά ασήμαντη ζωή, αν γυρίσει στην πατρίδα του, ή να επιλέξει να μείνει και να πολεμήσει στην Τροία, να διακριθεί για τα πολεμικά του κατορθώματα, αλλά και να πεθάνει νέος. Το όνομά του θα συνδεθεί με τη δόξα κι όλοι θα τον θυμούνται σαν φοβερό ήρωα στο παρόν και στο μέλλον, όπως και έγινε τελικά.
Ενδεικτικός για το ρόλο που έπαιζαν οι Μοίρες στη γέννηση του ανθρώπου είναι ο μύθος του Μελέαγρου. Όταν μια γυναίκα θέλησε να μάθει την τύχη του νεογέννητου γιου της, παραφύλαξε τις Μοίρες, τη νύχτα που θα έρχονταν να αποφασίσουν για τη ζωή του μωρού· άκουσε λοιπόν από την Κλωθώ πως θα γίνει όμορφο και από τη Λάχεση πως θα γίνει δυνατό. Η ’τροπος όμως, φώναξε πως πρόκειται το παιδί να πεθάνει σε λίγο κι έδειξε ένα πυρωμένο ξύλο που καιγόταν στο τζάκι.

Οι τρεις Μοίρες σε φλαμανδικό χαλί τοίχου του 16ου αιώνα
Έπειτα, είπε πως αυτό θα συμβεί μόλις το δαυλί αποκαεί. Αφού έφυγαν οι Μοίρες από την κάμαρα, η μητέρα άρπαξε το μισοκαρβουνιασμένο ξύλο, το έσβησε και το έχωσε βαθιά μέσα σε μια κασέλα. Κράτησε για χρόνια κρυφό το μυστικό της ζωής του γιου της κι εκείνος μεγάλωνε κι ομόρφαινε. Όταν κάποτε πήγε για κυνήγι μαζί με τον αδερφό της μητέρας του, μάλωσε μαζί του για τη μοιρασιά και, πάνω στο θυμό του, τον σκότωσε. ΄Οταν εκείνη το έμαθε, έτρεξε αμέσως στην κασέλα, έβγαλε το δαυλί και το έριξε στη φωτιά. Μόλις κάηκε εντελώς, ο γιος της άφησε την τελευταία του πνοή.
Στον Τρωικό πόλεμο ο γιος του Δία, ο Σαρπηδόνας, μάχεται γενναία εναντίον του Πάτροκλου, ο οποίος όμως τον έχει σχεδόν νικήσει. Ο Δίας παρακολουθεί τη μονομαχία και πονάει για το γιο του· σκέφτεται λοιπόν ν' αντιταχτεί στη μοίρα και ν' αποφευχθεί ο θάνατος του Σαρπηδόνα, που πολύ τον αγαπούσε. Εμπιστεύεται στην Ήρα τη σκέψη του ν' αλλάξει τα γραμμένα, εκείνη όμως τον συνεφέρει με τα λόγια της· υπενθυμίζει τη μεγάλη δυσαρέσκεια που θα προκαλέσει στους υπόλοιπους θεούς. Εκείνος, τελικά, υποχωρεί και ρίχνει στη γη ματωμένες ψιχάλες, για να δείξει τη λύπη του. Λίγο παρακάτω, όταν ο Έκτορας μονομαχεί με τον Αχιλλέα και πρόκειται σε λίγο να σκοτωθεί, ο Δίας εκμυστηρεύεται στην Αθηνά πόσο πολύ θα ήθελε να μπορούσαν όλοι οι θεοί να συμφωνήσουν, ώστε ν' αλλάξουν τη μοίρα του και να τον γλιτώσουν. Η Αθηνά του αποκρίνεται ακριβώς όπως και η Ήρα, οπότε ο Δίας συμμορφώνεται και πάλι. Στην πιο κρίσιμη στιγμή, όμως, της αναμέτρησης, παίρνει μια χρυσή ζυγαριά, ώστε να κριθεί με αντικειμενικό τρόπο το ποιος θα επικρατήσει. Σε κάθε μεριά της βάζει από μια μοίρα του θανάτου και την ισορροπεί. Τελικά, βαραίνει η μεριά του Έκτορα που πρέπει τώρα να πεθάνει. Ο Απόλλωνας, που μέχρι τότε συνεχώς τον προστάτευε, τον εγκαταλείπει. Στα ομηρικά έπη, λοιπόν, η Μοίρα είναι κάτι το δεδομένο από την αρχή της ζωής. Οι Μοίρες όμως είναι απλώς το όργανο στην υπηρεσία των θεών, που εκτελούν τη θέλησή τους. Το νήμα της ζωής το γνέθουν ουσιαστικά εκείνοι, οι οποίοι καθορίζουν τα γεγονότα, τις περιπέτειες, τον πλούτο και το θάνατο για τον κάθε άνθρωπο. Οι θεοί μπορούν και έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τη μοίρα, αφού οι ίδιοι την ορίζουν στην αρχή της ζωής των θνητών. Μια τέτοια αλλαγή όμως θα είχε πολύ άσχημες συνέπειες, γιατί θα διατάρασσε την αρμονία και την τάξη. Ο Δίας, λοιπόν, μπορεί ν' αλλάξει τη Μοίρα, μα προτιμά να μην το κάνει, γιατί κι οι άλλοι θεοί θα ζητούσαν να κάνουν το ίδιο για τους δικούς τους προστατευόμενους.

Read more »

φ = 1,618

Η ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ

Με την γραμμική κατασκευή του πενταγώνου οι Πυθαγόρειοι οδηγηθήκαν στην ανακάλυψη του άρρητου ¨χρυσού αριθμού¨ φ που αντιστοιχεί στον λόγο της ¨χρυσής τομής¨ ή παραδοσιακά της διαίρεσης ενός ευθύγραμμου τμήματος σε μέσο και άκρο λόγο.

Ο αριθμός αυτός θεωρήθηκε από την αρχαιότητα μια ¨θεία αναλογία¨ στενά συνυφασμένη με την αίσθηση του κάλους και της αρμονίας.

Το όνομα της το οφείλει στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι όντας ο πρώτος που την ονόμασε Sectio Aurea δηλαδή χρυσή τομή.

Η εφαρμογή της στο ανθρώπινο σώμα τον οδήγησε στον Άνθρωπο του Βιτρούβιου

Η Χρυσή Τομή μπορεί να βρεθεί σε όλη την έκταση της φύσης: Στη διάταξη των φύλλων ενός φυτού, για να επιτευχτεί η μεγίστη έκθεση τους στον ήλιο, χωρίς τα επάνω φύλλα να σκιάζουν τα κάτω, στην σχέση των πετάλων με την διάμετρο του περικαρπίου τους.

Την συναντούμε εκτός από την ίδια την φύση και στις περισσότερες οικοδομικές κατασκευές των προγόνων μας.

Η εφαρμογή της στην οικοδόμηση κτιρίων αλλά και στην ίδια την πολεοδομία μιας πόλης και μάλιστα μεταξύ πόλεων είναι τέτοια που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν προφανή σκοπό να συντονιστούν με τον σύμπαντα κόσμο.

Και βέβαια η επιλογή της θέσης του Δελφικού Μαντείου ως ομφαλού του κόσμου κάθε άλλο παρά τυχαία είναι.

Βρίσκετε σε αναλογία Χρυσής Τομής η οποία κατά τους αρχαίους φιλοσόφους και μαθηματικούς αποτελούσε την βασική αναλογία του Σύμπαντος

«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».

Read more »

Τελέσιλλα: η γυναίκα που νίκησε την Σπαρτιατική φάλαγγα (5ος αιώνας π. Χ.)

Στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. κυρίαρχη στον Ελλαδικό χώρο ήταν η Πελοποννησιακή συμμαχία με κύριους ισχυρότερους εταίρους της την Σπάρτη του Βασιλιά Κλεομένη Α΄ και την Κόρινθο. Η ισχυρότερη πόλη εκτός της συμμαχίας αυτής ήταν το Άργος, ο μεγάλος ανταγωνιστής της Σπάρτης

για πάνω από 2 αιώνες. Το 495 π.Χ. περίπου ο Κλεομένης

αποφάσισε να επιτεθεί κατά του Άργους μετά από σχετικούς θετικούς χρησμούς που έλαβε από το μαντείο των Δελφών. Μετέφερε με πλοία το άνθος των Σπαρτιατών οπλιτών στο Ναύπλιο και από εκεί βάδισε προς το Άργος. Στην θέση Σήπεια νίκησε τους Αργίτες με ένα τέχνασμα και σκότωσε πολλούς.

Όσοι Αργίτες σώθηκαν κατέφυγαν στο ιερό άλσος του Άργους ώστε να προστατευθούν από το ιερό άσυλο. Ο Κλεομένης έχοντας αιχμαλώτους και αυτομόλους Αργίτες έμαθε τα ονόματα όσων είχαν καταφύγει στο ιερό και τους καλούσε ονομαστικά να βγουν δήθεν γιατί οι οικείοι τους είχαν πληρώσει λύτρα και είχαν εξαγοράσει την ζωή τους. Με αυτό τον τρόπο απέκτεινε πολλούς ακόμη. Λίγες μέρες μετά έβαλε φωτιά στο άλσος και σκότωσε και τους υπόλοιπους. Οι πληροφορίες του Ηροδότου και του Πλουτάρχου αναφέρουν 7000 νεκρούς, αλλά θεωρούνται υπερβολικές.

Το Άργος ήταν πλέον σχεδόν αφρούρητο αφού η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της πόλης είχε σκοτωθεί. Ο Κλεομένης αφού έστειλε τους οπλίτες της Σπάρτης πίσω στην πατρίδα τους και κράτησε μόνο τους χίλιους εκλεκτότερους, αποφάσισε να βαδίσει και να καταλάβει την ανοχύρωτη πόλη. Στο Άργος είχαν φτάσει τα νέα από την μεγάλη καταστροφή και όλοι βρίσκονταν σε απελπισία.

Ανάμεσα στις γυναίκες του Άργους βρισκόταν στην ακμή της ηλικίας της η ξακουστή

ποιήτρια Τελέσιλλα. Η Τελέσιλλα ήταν λεπτοκαμωμένη και φιλάσθενη στη νεανική της

ηλικία. Η ασθενική της φύση φαίνεται πως την ανάγκαζε να ζει απομονωμένη και κλεισμένη στον εαυτό της, χωρίς συναναστροφές και κοινωνικότητα, ώσπου αποφάσισε να απευθυνθεί στο Μαντείο για να μάθει για την εξέλιξη της υγείας της. Το «Μαντείο του Θεού» απάντησε στη μικρόσωμη και ασθενική Τελέσιλλα ότι θα βρει την υγεία και την επιτυχία της, εφόσον υπηρετήσει τις Μούσες. Η μαντική προσταγή «τας Μούσας θεραπεύειν» σε συνδυασμό με το έμφυτο ποιητικό της ταλέντο και την έφεσή της για τη μουσική έκαναν την Τελέσιλλα να αφοσιωθεί με πάθος στην ποίηση και τη μουσική, να βρει νόημα στη ζωή της και να κατακτήσει την πνευματική ομορφιά.

Στην κρίσιμη στιγμή για την πατρίδα της, η ποιήτρια Τελέσιλλα δημηγόρησε με θερμά λόγια πατριωτισμού στις γυναίκες της πόλης, καλώντας αυτές να πολεμήσουν και να θυσιαστούν για την ελευθερία των παιδιών τους και της πόλης τους. Ο λόγος της είχε θαυμαστό αποτέλεσμα. Όλες οι γυναίκες της πόλης φόρεσαν πανοπλίες και έζωσαν τα τείχη της πόλης σαν στεφάνι, έτοιμες να την υπερασπιστούν έναντι των οπλιτών του Κλεομένη. Ο Παυσανίας αναφέρει πως ο Κλεομένης αντικρύζοντας τις γυναίκες του Άργους, θεώρησε (ορθά) πως η εύκολη νίκη που θα ερχόταν δεν θα πρόσθετε δάφνες δόξας αλλά θα ατίμαζε τα Σπαρτιατικά όπλακαι και

έτσι υποχώρησε. Ο Πλούταρχος από την άλλη

υποστηρίζει ότι έγινε κανονικά μάχη, όπου οι Σπαρτιάτες ηττήθηκαν και υποχώρησαν, κάτι που είναι εντελώς απίθανο. Όπως και να έχει η Τελέσιλλα και οι γυναίκες του Άργους έσωσαν την πόλη τους από σίγουρη καταστροφή επιδεικνύοντας θάρρος και ευψυχία σε μια εποχή που η θέση της γυναίκας ήταν πάντως εντελώς ασύμβατη με τον πόλεμο.

Εις ανάμνησιν της θαυμαστής σωτηρίας της πόλης τους, οι Αργίτες καθιέρωσαν τη γιορτή των "Υβριστικών". Στην γιορτή αυτή, οι γυναίκες του Άργους ντύνονταν με ανδρικά χιτώνια και χλαμύδες, ενώ οι άνδρες με γυναικεία πέπλα και ενδύματα. Οι Αργείοι σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ανήγειραν προς τιμή της Τελέσιλλας μεγάλη στήλη στην οποία παριστάνονταν αυτή όρθια έχοντας στα πόδια της βιβλία και κρατώντας στα χέρια κράνος που παρατηρούσε έτοιμη να το φορέσει στο κεφάλι της. Η στήλη αυτή ήταν τοποθετημένη πάνω από το θέατρο του Άργους και μπροστά από το ιερό άγαλμα της θεάς Αφροδίτης. Η στήλη αυτή σώζονταν μέχρι το 170 μ.Χ. που την είδε ο Παυσανίας...

Read more »

Η αρχαία Ελληνική γνώση και θεωρία για το σύμπαν

Γράφει η Ιοκάστη

Η

αρχαία Ελληνική γνώση και θεωρία για το σύμπαν, τον άνθρωπο, το διάστημα και τον φυσικό κόσμο..

γύρω μας, στην οποία ακόμα και σήμερα η επιστημονική κοινότητα της αστροφυσικής, της βιολογίας, της γεωλογίας κ.α., στηρίζει τις έρευνες και τις μελέτες της.

Το άτομο.

Δημόκριτος, Μόσχος ο Φοίνιξ, Λεύκιππος, Επίκουρος. - (Παρουσιάστηκε από τον Ντάλτον το 1808)

Η κίνηση των ατόμων καί ο σχηματισμός τών ουρανίων σωμάτων από άτομα.

Δημόκριτος

Η σχετικότητα.

Θαλής ο Μηλήσιος, Αναξιμένης, Θεόπομπος, Ηράκλειτος, Ζήνων, Ελεάτης. - (Παρουσιάστηκε από τον Αινστάιν)

Η αντιστροφή του Χρόνου.

Πλάτων (Πολιτικος). - (Παρουσιάστηκε από τον Αινστάιν)

Η φύση του Σύμπαντος.

Λουκρήτιος

Η φύση του Σύμπαντος και η σφαιρικότητά του.

Πλάτων, Θαλής, Πυθαγόριοι

Χωρο-χρόνος.

Ζήνων, Ελεάτης, Δαμάσκιος.

Αντι-Υλη και παράλληλα Σύμπαντα.

Φιλόλαος

Νόμος των αναλογιών.

Ερμής, Πυθαγόρας

Το παλλόμενο Σύμπαν.

Πλάτων (Πολιτικός)

Η Μεγάλη Εκρηξη.

Ορφικοί. - (Παρουσιάστηκε από τον Ζώρζ Λεμάντρ το 1927)

Το Ηλιακό Σύστημα καί η σφαιρικότητα της Γής.

Αρίσταρχος ο Σάμιος, Πυθαγόρας, Πλάτων.

Οι πέραν του Κρόνου πλανήτες.

Δημόκριτος, Αναξιμένης

Η φύση του Γαλαξία ως αστρικό νεφέλωμα.

Δημόκριτος

Η πολλαπλότητα των Κόσμων.

Αναξαγόρας, Αναξιμένης, Αναξίμανδρος, Ξενοφάνης, Ζήνων, Ελεάτης, Μητρόδωρος, Θαλής.

(Παρουσιάστηκε από τον Τζορντάνο Μπρούνο)

Το απροσμέτρητο των αποστάσεων.

Ορφεύς, Αρίσταρχος

Οι Κόσμοι έχουν αρχή και τέλος.

Δημόκριτος

Τα Ηλιακά Συστήματα καί τους «μή φωτεινούς συνόδους των ηλίων».

Πυθαγόρας, Ηράκλειτος

Η ύπαρξη ζωής σε άλλα Συστήματα.

Αναξαγόρας, Ξενοφάνης, Δημόκριτος, Επίκουρος, Αναξιμένης, Ζήνων, Ελεάτης, Λουκρήτιος, Στράβων

Η ελλειπτικότητα της Γήινης τροχιάς.

Αρίσταρχος. (Παρουσιάστηκε από τον Γκάους το 1819)

Οι Αστεροειδείς καί οι συγκρούσεις τους.

Πλάτων(Τίμαιος)

Οι διαστάσεις της Υδρογείου.

Ερατοσθένης, Διακαίαρχος

Η 24ωρη περιστροφή της Γής.

Ηρακλείδης ο Ποντικός

Η αιτία της Εκλειψης.

Αναξαγόρας, Θαλής

Νόμοι κινήσεως των Πλανητών.

Εύδοξος, Πυθαγόριοι

Η φύση της Σελήνης.

Πλούταρχος, Εμπεδοκλής

Η σφαιρικότητα της Γής.

Στράβων

Οι κινήσεις της Υδρογείου.

Ηρακλείδης ο Ποντικός

Η φύση του Ηλίου.

Αναξαγόρας

Ο Πολικός αστέρας.

Ορφικοί, Ομηρος

Η ανάκλαση του Ηλιακού φωτός από την Σελήνη.

Θαλής, Παρμενίδης, Πλούταρχος. - (Παρουσιάστηκε από τον Γαλιλαίο)

Η αιτία των παλιρροιών.

Ποσειδώνιος. - (Παρουσιάστηκε από τον Κέπλερ)

Οι Υπολογιστές.

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων. - (Παρουσιάστηκε από τον Βίνερ το 1950)

Η Αμερική.

Πλάτων, Στράβων, Βίων Προυσσαεύς

Διαστρικά ταξίδια.

Λουκιανός

Ο τρόπος σχηματισμού του Ηλιακού Συστήματος.

Πλάτων. - (Παρουσιάστηκε από τον Λαπλάς)

Η θεωρία της εξέλιξης των ειδών.

Αναξίμανδρος. - (Παρουσιάστηκε από τον Δαρβίνο το 1859)

Η στεριά είναι λιγότερη από το νερό.

Φιλόστρατος

Η προέλευση της Ζωής.

Δημόκριτος, Αναξίμανδρος

Η Ενέργεια

Αριστοτέλης, Αναξίμανδρος

Ο Νόμος της επιβίωσης των καλύτερα προσαρμοσμένων όντων.

Ο Λουκρήτιος τον αναφέρει ως γνώση των αρχαιοτέρων από αυτόν, Ελλήνων. - (Παρουσιάστηκε από τον Δαρβίνο)

Οι 365.25 ημέρες του Ετους.

Ο Διόδωρος αναφέρει ότι «πρόκειται γιά πολύ παλιά γνώση» από αυτόν

Τα Ζώδια και οι ονομασίες τους.

Ορφικοί. - (Παρουσιάστηκε από τον Νεύτωνα)

Οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια.

Ορφικοί

Η φύση των Κομητών.

Αριστοτέλης, Πυθαγόριοι

Οι Κοσμικοί Ηχοι

Πυθαγόρας

Ο Νόμος που ορίζει τις αποστάσεις των Πλανητών από τον Ηλιο.

Πυθαγόριοι - (Παρουσιάστηκε από τον Μποντέ)

Η απόσταση της Γής από τα άλλα ουράνια σώματα.

Ιππαρχος

Το Σύμπαν είναι ένα ζωντανό Ον και περικλείει όλα τα όντα.

Πλωτίνος

Η Αλληλεπίδραση των πάντων.

Πλάτων

Η έννοια της Κοσμικής Τάξης καί Αρμονίας.

Ορφικοί

Ο νόμος της Αναλογίας καί της Αντιστοιχίας Μικρόκοσμου-Μακρόκοσμου.

Ερμής ο Τρισμέγιστος

Το ωοειδές σχήμα του Σύμπαντος.

Ορφικοί, αναφορές των Μακρόβιου καί Αχιλλέως Τάτιου

Αστρο-Γέννεση και Αστρική σκόνη.

Ορφικοί

Η αρχική συγκέντρωση όλης της συμπαντικής Υλης σε ωοειδές σχήμα.

Ορφικοί

Το Πεπερασμένο του Σύμπαντος.

Ορφικοί

Η δυνατότητα εποικισμού της Σελήνης.

Λουκιανός

Το DNA.

Κηρύκειον

Read more »