Όταν ο Παρθενώνας ήταν… Παναγία

Ένα πανελλήνιο προσκύνημα ήταν η Παναγία η Αθηνιώτισσα, η εκκλησία που στεγαζόταν μέσα στον Παρθενώνα κατά τον Μεσαίωνα.
Στον Ιερό Βράχο ανέβαιναν με τα αφιερώματά τους στη Θεοτόκο προσκυνητές από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Μέχρι και ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β′ ο Βουλγαροκτόνος είχε προσφέρει στην Παναγία ένα χρυσό αγριοπερίστερο. Η εκκλησία δεν αντλούσε ασφαλώς την αίγλη της από τα αυτοκρατορικά δώρα, αλλά από τη μακρινή ανάμνηση του περικαλλούς αρχαίου ναού της Αθηνάς.
Πότε ακριβώς άλλαξε χρήση ο Παρθενώνας, δεν είναι γνωστό. Ξέρουμε όμως πως είχε ιερό και αγία τράπεζα, βυζαντινές τοιχογραφίες και εικόνες, άμβωνα και κωδωνοστάσιο που εξείχε μάλιστα από την ξύλινη στέγη της βασιλικής, η οποία στρογγυλοκαθόταν στον σηκό του κλασικού ναού της Παρθένου Αθηνάς.

Πληρέστερη εικόνα

Η έναρξη της αναστήλωσης του Παρθενώνα το 1975 είχε ευεργετικά αποτελέσματα στη μελέτη της ιστορίας του μνημείου και γι’ αυτή την περίοδο, ελάχιστα γνωστή όπως είναι η μεσαιωνική.
«Από παρατηρήσεις του Μανώλη Κορρέ στα δάπεδα, στην ανωδομή και τα κατακείμενα αρχιτεκτονικά μέλη έχουμε μια πληρέστερη εικόνα του μεσαιωνικού ναού», μας είπε ο ομ. καθηγητής του ΕΜΠ Χαράλαμπος Μπούρας, ο οποίος έγραψε μια εξαιρετική μονογραφία για τη «Βυζαντινή Αθήνα 10ος-12ος αι.» (εκδ. Μουσείο Μπενάκη).
Η πρώτη διαπίστωση ήταν εντυπωσιακή. Στον βυζαντινό «Παρθενώνα» είχαν ανοιχτεί στον νάρθηκα, δηλαδή στον πρώτο χώρο για τον εισερχόμενο στον ναό, στα δυτικά, τρεις τάφοι και άλλος ένας στο βόρειο πτερό στην πώρινη υποδομή της πλακόστρωσης, που αφαιρέθηκε. Για το ιερό και την κόγχη του, που ήταν στην ακριβώς απέναντι, την ανατολική, πλευρά (είναι αυτή που βλέπει στο παλιό μουσείο της Ακρόπολης) είχαν ενσωματωθεί δύο από τους κίονες της εσωτερικής πρόστασης. «Εξωτερικά η κόγχη ήταν ημιεξαγωνική με δίλοβα μεγάλα παράθυρα στις τρεις πλευρές τους και δύο μικρές υδατοδεξαμενές εκατέρωθεν», σύμφωνα με τον κ. Μπούρα.
Η κόγχη του ιερού ξεπερνούσε σε ύψος τον θριγκό του ναού, γι’ αυτό γκρεμίστηκε τότε και το μεσαίο τμήμα του αετώματος.
Εσωτερικά πιθανολογείται πως έγιναν δύο κλίμακες ανόδου στα υπερώα. Επίσης έκλεισε η γιγαντιαία αρχαία θύρα πλάτους 5 μέτρων και ύψους 10 μ. της δυτικής πλευράς, στον οπισθόναο, και άνοιξε μια πολύ μικρότερη πόρτα. Μέρος της αρχαίας θύρας καλύφθηκε εσωτερικά από έναν τετράγωνο πύργο (υπάρχει και σήμερα μέσα στον ναό) που φέρει εντός μια ελικοειδή σκάλα από τούβλα. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του πύργου προέρχονταν από το μνημείο του Φιλοπάππου, από τα Προπύλαια και άλλα μνημεία.
Τι ήταν όμως αυτός ο πύργος που εξείχε και από τη στέγη του ναού; Χρησίμευε για κατόπτευση γύρω από τον βράχο; Ήταν κωδωνοστάσιο ή απλώς μια σκάλα για τα υπερώα;
«Όλα συγκλίνουν ότι ήταν κωδωνοστάσιο, χρήση που δεν ήταν ασυνήθιστη στους μεγάλους μεσοβυζαντινούς ναούς», επισημαίνει ο κ. Μπούρας. Ο πύργος χρονολογείται προ του 1204, κάτι που έχει τεκμηριωθεί με βάση τις τοιχογραφίες που πρόλαβαν και είδαν ο Ξηγγόπουλος και ο Σωτηρίου στα κομμάτια του τοίχου της βόρειας πλευράς πριν τις εξαφανίσει η γυψοποίηση της επιφανείας των μαρμάρων.
«Υπήρχε φυσικά και άμβωνας που στηριζόταν σε δύο κιονίσκους και η αγία τράπεζα ήταν τετρακιόνιο κιβώριο και ίσως σε αυτό να αναφέρονται οι περιηγητές Spon και Wheler όταν σημειώνουν τέσσερις κορινθιακού ρυθμού κίονες από πορφυρίτη».
«Δυστυχώς, όλος ο μαρμάρινος εξοπλισμός του Παρθενώνα της περιόδου αυτής (τέμπλο, θυρώματα, θρόνοι, σύνθρονο, κιονίσκοι παραθύρων) έχει καταστραφεί ή τουλάχιστον δεν αναγνωρίστηκε μεταξύ των πολυάριθμων μεσοβυζαντινών μελών που βρέθηκαν στην Ακρόπολη (τα περισσότερα σήμερα στο Βυζαντινό Μουσείο)».

Ο Παρθενώνας ως εκκλησία.Σχέδιο Μ.Κορρές.

Υπάρχουν και γραπτές πηγές για τη μετατροπή του Παρθενώνα σε ναό. Σε δύο κείμενα γνωστών μητροπολιτών αναφέρονται εργασίες που έγιναν κατά τον 12ο αιώνα. Στον επικήδειο για τον Νικόλαο Αγιοθεοδωρίτη (1166-75) ο ανιψιός του αναφέρει ότι «…εμεγάλυνε την μητρόπολιν των Αθηνών … ανεγείρας οίκους κάλλος και μέγεθος έχοντες…» «και πολλώ χρυσίω έδειξε μαρμαίροντα…» τον Παρθενώνα.
Το δεύτερο κείμενο είναι ένα ποίημα του Μιχαήλ Χωνιάτη στο οποίο, απευθυνόμενος στη Θεοτόκο, λέει «..εκάλλυνά σου τον ναόν … έπιπλα τιμήεντα και σκεύη φέρω».
Ο Χωνιάτης πρόσφερε έπιπλα και λειτουργικά σκεύη. Του αποδίδουν επίσης την τοιχογράφηση του ναού, τα λείψανα της οποίας μπορεί να χρονολογηθούν στον προχωρημένο 12ο αι. Όσο για το ψηφιδωτό της Παναγίας, που πιστεύεται ότι κοσμούσε την κόγχη του ιερού, ασφαλώς ανήκε στην ίδια περίοδο. Αν πράγματι ήταν αυτό που είδαν στον θόλο του ιερού οι περιηγητές του 17ου αιώνα Spon και Wheler πριν από την έκρηξη του ναού από τα στρατεύματα του Μοροζίνι (1687).

Άλλα δύο εκκλησάκια

Άλλα δύο τουλάχιστον βυζαντινά εκκλησάκια υπήρχαν πάνω στην Ακρόπολη. Στα Προπύλαια. Αν πιστέψουμε τον Κυριάκο Πιττάκη, ο οποίος εντόπισε κάποια ίχνη τοιχογραφιών στην κεντρική αίθουσα των Προπυλαίων, εκεί ήταν μια εκκλησία των Ταξιαρχών. Άλλοι, όπως ο Γ. Σωτηρίου, πίστευαν πως η εκκλησία των Ταξιαρχών βρισκόταν στην Πινακοθήκη, δηλαδή στο κτήριο που βλέπουμε στα αριστερά των Προπυλαίων. Ο Ιω. Τραυλός την τοποθετούσε στη νότια πτέρυγα, δηλαδή εμπρός από τον ναό της Αθηνάς Νίκης. Ωστόσο στην εσοχή μεταξύ Πινακοθήκης και κεντρικού κτηρίου των Προπυλαίων ήταν ένα παρεκκλήσι, πιθανόν του Αγίου Βαρθολομαίου. Γι’ αυτό υπάρχουν και λεπτομερή σχέδια.

(Ν. Κοντράρου-Ρασσιά, enet.gr)

Read more »

Ουέλινγκτον Ολίμπικ - μια άγνωστη Ελληνική ιστορία

Ο ελληνισμός ανθεί σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη και αυτό δεν συνιστά ούτε υπερβολή, ούτε ιδεοληψία για την τόνωση του εθνικού μας φρονήματος. Είναι η πραγματικότητα. Ποιός, άλλωστε, θα μπορούσε να φανταστεί πως στη μακρινή Νέα Ζηλανδία υπάρχουν συμπατριώτες μας, που διατηρούν κυριολεκτικά αναλλοίωτο το ελληνικό στοιχείο μέσω ενός ποδοσφαιρικού σωματείου;

Η Ουέλινγκτον Ολίμπικ, αποτελεί, από τα σπάργανά της μέχρι σήμερα, τον συνδετικό κρίκο, των περίπου 4.500 Ελλήνων που ζουν στην πρωτεύουσα της Νέας Ζηλανδίας, με τη γενέθλια γη. Ιδρύθηκε το 1953, περίοδο που παρατηρήθηκε και το μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης στη χώρα της Ωκεανίας, ως Απόλλων, ενώ το 1958 μετονομάστηκε σε Christian Youth FC. Από το 1983 έγινε γνωστή με τη σημερινή της ονομασία και έμβλημά της έναν λαμπαδηδρόμο, περιστοιχισμένο από κλαδιά ελιάς. Το χρώμα στη φανέλα της ομάδας είναι γαλανόλευκο, το παρατσούκλι της είναι οι Έλληνες (τι άλλο θα μπορούσε), ενώ γήπεδό της είναι το "Νιούτον Παρκ", χωρητικότητας 4.000 θεατών.

Μολονότι η Ολίμπικ παραμένει ημιεπαγγελματικός σύλλογος, κάνει συνεχώς βήματα προόδου. Αγωνίζεται ήδη στη δεύτερη κατηγορία, στην οποία κατέκτησε μάλιστα πέρσι τον τίτλο, ωστόσο τα δεδομένα των διοργανώσεων διαφέρουν σε σύγκριση με τα συνηθισμένα, καθώς δεν υπάρχει σύστημα υποβιβασμού - προβιβασμού, στην ASB Premiership (πρώτη κατηγορία).

Στο παλμαρέ της έχει ακόμα το "Chatham Cup" του 2009, ενώ γι αυτό της το επίτευγμα ανακηρύχθηκε ως ομάδα της χρονιάς, παραλαμβάνοντας το βραβείο "Wellington Sportsperson of the Year 2010".

Πρόεδρός της είναι ο Τζορτζ Νεονάκης, ενώ από το δυναμικό της έχουν περάσει σημαντικοί παίκτες, όπως ο ρέκορντμαν συμμετοχών και τερμάτων Χάρι Κοτσαπάς (338 εμφανίσεις, 126 γκολ), ο Ραφ Ντε Γκρεγκόριο και οι διεθνείς στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής, Σάιμον Έλιοτ, Τζέρεμι Κρίστι και φυσικά ο Λέο Μπέρτος, ο οποίος ξεχώρισε με τις εντυπωσιακές του εμφανίσεις και έχει πολυετή θητεία στα αγγλικά γήπεδα.

Οι στόχοι της Ουέλινγκτον Ολίμπικ δεν περιορίζονται στις γραμμές του αγωνιστικού χώρου. Δεν αποσκοπεί στην κατάκτηση τροπαίων ή την καταξίωσή της, αλλά στη μεταλαμπάδευση της ελληνικών ηθών και παραδόσεων στις επόμενες γενιές, σε συνδυασμό με τη στήριξη του του τόπου που μένουν, κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα με την βοήθεια που προσφέρθηκε στους σεισμόπληκτους, μετά το καταστροφικό χτύπημα του εγκέλαδου στη Νέα Ζηλανδία τον Φεβρουάριο.

Πόλο συσπείρωσης των ομογενών αποτελεί μέχρι και τις μέρες μας η Ελληνική Ορθόδοξη Μητρόπολη του Ουέλινγκτον. Τόπος συγκέντρωσης, στον οποίο το μυστήριο της Θείας Λειτουργίας τελείται ακόμα με τον πατροπαράδοτο τρόπο, γεγονός που επισημαίνει και ο αιδεσιμότατος Κωνσταντίνος Σιδηρόπουλος: "Δεν θα αλλάξουμε ποτέ τα στοιχεία του πολιτισμού μας, βάζοντας μέσα κιθάρες, πιάνο ή οτιδήποτε άλλο. Επιμένουμε να σεβόμαστε την παράδοση".

Η ταυτότητα της χώρας μας αποτυπώνεται ακόμα και στα εστιατόρια που συναντώνται στην πρωτεύουσα. "Δεν πρόκειται να αλλάξουμε ποτέ το ελληνικό μενού", τονίζει ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας "Μιριμάρ", Νώντας Χατζηλάμπρου, ενώ το σπουδαιότερο μήνυμα έρχεται από την πλευρά του ισχυρού άνδρα της Ολίμπικ, Τζορτζ Νεονάκη: "Για όσο καιρό υπάρχει ελληνικό αίμα που ρέει στις φλέβες μας, θα υπάρχει και ένα κλαμπ που ονομάζεται Ολίμπικ. Και ευτυχώς θα υπάρχουν πάντα Έλληνες γύρω του για να το στηρίζουν".

H ταυτότητα

Όνομα : Wellington Olympic AFC Έτος ίδρυσης: 1953 Γήπεδο: Newton Park

Read more »

Ταινία αφιερωμένη στον Μέγα Αλέξανδρο

Τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού αναδεικνύει το ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο πλαίσιο της έκθεσης "Η αρχαία Μακεδονία", στο μουσείο του Παρισιού, με κεντρικό θέμα τις μάχες του Μεγάλου Αλεξάνδρου αλλά και το θάνατό του.

Το βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η συμβολή του στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού ζωντανεύουν στο Μουσείου του Λούβρου μέσα από το ντοκιμαντέρ "Μέγας Αλέξανδρος", που προβάλλεται στο πλαίσιο της έκθεσης "Στο βασίλειο του Μεγάλου Αλέξανδρου - Η Αρχαία Μακεδονία", την οποία φιλοξενεί το μουσείο από τις 3 Οκτωβρίου έως τις 3 Ιανουαρίου.

Η εν λόγω ταινία αποτελεί μια συμπαραγωγή της ΕΡΤ, του Μουσείου του Λούβρου, του γαλλικού κέντρου κινηματογράφου και του ARTE, έχει επίκεντρο και αφετηρία τη Μακεδονία.

Η ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της αρχαίας Μακεδονίας ζωντανεύει στο Μουσείο του Λούβρου με το ταξίδι μας Από το ανάκτορο της Πέλλας, στα Στάγιρα, γενέτειρα του δασκάλου του Αριστοτέλη, έως τις μάχες στα Γαυγάμηλα και τον θάνατό του στη Βαβυλώνα.

Ο Bernard George, σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, αναδεικνύει μέσα από μια νέα οπτική τα ίχνη του υλικού και καλλιτεχνικού πολιτισμού του βασιλείου του Μεγάλου Αλέξανδρου, ενώ η μεγάλη έκθεση έχει ως στόχο την ανάδειξη της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας και ιδιαίτερα του μακεδονικού πολιτισμού.


(digitalcrete.gr)

Read more »

Αρχαίος ελληνικός οικισμός στον Αγιο Κήρυκο

Τα ερείπια ενός αρχαίου ελληνικού οικισμού έφεραν στο φως αρχαιολόγοι που έκαναν ανασκαφές στο μικρό νησί Άγιος Κήρυκος της Βουλγαρίας, στα ανοικτά της Σωζόπολης στη Μαύρη Θάλασσα. Η Σωζόπολη, νεώτερο όνομα της αρχαίας Απολλωνίας, ήταν μία από τις παλαιότερες αρχαίες ελληνικές αποικίες στα δυτικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας αφού ιδρύθηκε από τους Μιλήσιους στα τέλη του 7ου π. Χ. αιώνα.

Οπως δήλωσε μάλιστα η επικεφαλής αρχαιολόγος κυρία Κριστίνα Παναγιότοβα «Το εύρημα στο νησί του Αγίου Κηρύκου επιτρέπει μία εικόνα αυτής της πραγματικά μοναδικής,αρχαίας ελληνικής αποικίας στη Βουλγαρία. Τα ερείπια των κτιρίων ήταν απόδειξη μιας καλά οργανωμένης αστικής ζωής ενώ κατά την διάρκεια των ανασκαφών αποκαλύφθηκαν και διάφορα εργαλεία, μεταξύ των οποίων αλιευτικά εργαλεία, αδράχτια, υφαντικά βάρη αλλά και ένα χάλκινο βέλος». Σύμφωνα με την ίδια εξάλλου υπήρξαν και στοιχεία για θρησκευτικές τελετές προς τιμήν των θεών Δήμητρας και Περσεφόνης, όπως μικρά σπονδικά αγγεία, αμφορείς και πήλινα ειδώλια.

                                Το νησάκι Αγιος Κήρυκος στα ανοικτά της Σωζόπολης στη Μαύρη Θάλασσα

Η ομάδα της Παναγιότοβα θα επιστρέψει στην περιοχή για περαιτέρω έρευνα τον Οκτώβριο ενώ το καλοκαίρι που πέρασε ένα άλλο ανασκαφικό πρόγραμμα, γαλλοβουλγαρικό, επικεντρώθηκε στη μελέτη της προαστιακής περιοχής της Απολλωνίας και συγκεκριμένα ενός μεγάρου, όπου βρέθηκε ένας θησαυρός αρχαίων νομισμάτων βρέθηκε.

(tovima.gr)

Read more »

Φρούριο Ελευθερών

Ιστορία: Η γειτνίασή του φρουρίου αυτού με την αρχαία κώμη των Ελευθερών, απ' όπου καταγόταν ο δημιουργός του Δισκοβόλου γλύπτης Μύρωνας, έκανε παλαιότερα τους ιστορικούς να το ταυτίσουν εσφαλμένα μ' αυτή. Ομως το φρούριο χτίστηκε τον 4ο αι. π.Χ., σαν ανεξάρτητο οχυρό καθαρά στρατιωτικού χαρακτήρα, προκειμένου να ελέγχει τον σημαντικότατο επικοινωνιακό άξονα Θήβας - Πλαταιών - Ελευσίνας (μέχρι και την Τουρκοκρατία, η ελώδης περιοχή της Κωπαϊδας έκανε αδύνατη την πρόσβαση στην Αττική από την πλευρά της σημερινής νέας Εθνικής οδού). Δεν είναι βέβαιο αν χτίστηκε από τους Μακεδόνες ή τους Αθηναίους, χρησιμοποιήθηκε πάντως κατά τους συνεχείς πολέμους μεταξύ των δυο αυτών δυνάμεων. Αργότερα δημιουργήθηκε ένας μικρός οικισμός μέσα στο φρούριο. Πράγματι, βρέθηκαν βαρίδια για αργαλειούς, ενώ το 1939 περιορισμένη ανασκαφή αποκάλυψε ίχνη κατοικιών των πρώιμων ρωμαϊκών χρόνων. Το βέβαιο είναι ότι, όταν το επισκέφτηκε ο Παυσανίας (γύρω στο 145 μ.Χ.), το φρούριο και ο οικισμός ήταν ολότελα εγκαταλελειμμένα (Παπαχατζής 1974, σ. 484-485).

Πρόσφατα λύθηκε και η μακρόχρονη διαφωνία των ιστορικών για το αν το φρούριο αυτό ήταν ή όχι το αρχαίο Πάνακτον. Ο Παπαχατζής υιοθέτησε την πρώτη άποψη αλλά οι πρόσφατες (δεκαετία '80) ανασκαφές στη θέση Καβάσαλα κοντά στο χωριό Πράσινο, από τον Mark Munn αποκάλυψαν εκεί επιγραφή που ταυτίζει οριστικά το Πάνακτο με εκείνη τη θέση. Επομένως το Γυφτόκαστρο δεν είναι το Πάνακτον (Goette 1993, σ. 269, Harding 1994, σ. 105).

Περιγραφή: Είναι γενικά παραδεκτό ότι το φρούριο των Ελευθερών, μαζί με τα γειτονικά Αιγόσθενα, είναι το καλύτερο δείγμα της ελληνικής οχυρωματικής τέχνης των μακεδονικών χρόνων. Είναι κι αυτό σε άψογο ισοδομικό σύστημα, χωρίς χρήση κονιάματος. Οι διαστάσεις του δεν είναι μεγάλες (300 x 100 μ. περίπου), αντίθετα από τα Αιγόσθενα όπου περικλειόταν ολόκληρη πόλη. Το μέσο πλάτος των μεσοπυργίων (δηλ. των τμημάτων ανάμεσα στους πύργους) είναι 2,5μ. Σε αυτά, πίσω από τις επάλξεις, υπήρχε διάδρομος πλάτους 1,5μ. για να στέκονται οι πολεμιστές. Ο διάδρομος αυτός επικοινωνούσε με το δεύτερο όροφο των πύργων (βλ. εικ. 4). Ολοι οι πύργοι είναι τετράγωνοι, πλευράς 6,5μ. περίπου, εξέχουν από το τείχος και το ύψος τους (από την εξωτερική πλευρά) υπολογίζεται στα 6μ.

Οι κύριες είσοδοι ήταν δύο, στα νοτιοδυτικά και στα νοτιοανατολικά του περιβόλου. Σε κάθε κύρια είσοδο υπήρχε και μια δεύτερη θύρα 2,5μ. πιο μέσα, (υποθέτω το κλασσικό τέχνασμα για να παγιδευτεί ο εισβολέας που θα παραβίαζε την πρώτη θύρα). Υπήρχαν και τέσσερα μικρότερα ανοίγματα (πυλίδες), δύο στη βόρεια και από ένα στην ανατολική και τη νότια πλευρά (Παπαχατζής 1974, σ. 485).
Η εγκατάλειψη του μνημείου είναι χαρακτηριστικά νεοελληνική. Ολο το μονοπάτι ως το φρούριο, αλλά και το εσωτερικό του, θυμίζουν στάνη (να μη προχωρήσω σε λεπτομέρειες) αφού τα κοπάδια αφήνονται να βόσκουν ελεύθερα εκεί. Ηθελα να 'ξερα τι σκεφτόντουσαν οι (ξένοι) επισκέπτες που ανέβαιναν μαζί μας εκεί πάνω...

Read more »

Το περίφημο τέρας του MONTAUK

To τέρας του Montauk αγνώστων στοιχείων πλάσμα που ξεβράστηκε νεκρό σε μια παραλία κοντά στην επιχειρηματική ζώνη του Montauk στη Ν.Υόρκη.Η ταυτότητα του πλάσματος όσο και και η ιστορίες που αναφέρονται γύρω απ'ο το θέμα αυτό έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών διαμαχών και αντεγκλήσεων.
Είναι άγνωστο μέχρι σήμερα τι συνέβη στο σκελετό.Το σώμα του πλάσματος εξετάστηκε από την PALAEOZOOLOGIST  DARREN  NAISH μελέτησε και τις φωτογραφίες και κατέληξε στο συμπέρασμα από το ορατά δόντια που υπήρχαν ότι το πλάσμα είναι ρακούν με περίεργη εμφάνιση και ότι απλώς υπήρξε αποσύνθεση από τη δράση του νερού αφαιρώντας τις περισσότερες τρίχες του ζώου και μερική από την σάρκα του.
Τα συμπεράσματα δικά σας και προσέξτε με ιδιαίτερη προσοχή της φωτογραφίες που υπάρχουν.

Παρ΄όλο που τα θέματα του ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ είναι κυρίως για την αρχαία ελληνική γραμματεία-τεχνολογία-τεχνογνωσία-αρθρογραφία  είναι κάποιες ανακαλύψεις-(μυστήρια-παράξενα-κρυμμένες αλήθειες)που συμβαίνουν-υπάρχουν σε όλο το πλανήτη και ...έξω από αυτόν -που είναι απαγορευμένες για τους περισσότερους  -θεωρούμε ότι είναι μέσα στα πλαίσια της αναζήτησης που και οι πρόγονοί μας μέσω αυτής κατάφεραν να δημιουργήσουν όλα αυτά τα σπουδαία επιτεύγματα που θαυμάζουμε όλοι σήμερα..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ.

Θεωρείται ότι το ρακούν μοιάζει με το montauk?

Read more »

Ο Έλεγχος της Στάθμης ενός υγρού

Ο Φίλων ο Βυζάντιος ανήκει στη μεγάλη σχολή των Μηχανικών της Αλεξάνδρειας. Έζησε περί το 250 π.Χ. Έγραψε το περίφημο εγχειρίδιο «Μηχανική Σύνταξις», το 5ο βιβλίο του οποίου έχει τον τίτλο «Πνευματικά» και το οποίο σώθηκε μόνο σε αραβική μετάφραση. Η γαλλική μετάφραση του βιβλίου έγινε από τον βαρόνο Carra de Vaux, το 1902 στο Παρίσι.
Στο Κεφάλαιο 17 του βιβλίου αυτού περιέχεται συσκευή ελέγχου στάθμης υγρού, αντίστοιχης με αυτές που επινόησαν ο, αρχαιότερος του Φίλωνος, Κτησίβιος και ο, νεώτερος αυτού, Ήρων.
Η συσκευή αποτελείται από στεγανό δοχείο και κύπελλο τα οποία συνδέονται ανάμεσά τους με έναν υδραυλικό μηχανισμό. Αν αφαιρέσει κανείς ορισμένη ποσότητα υγρού από το κύπελλο, τότε ίση ποσότητα υγρού ρέει από το στόμιο του δοχείου, μέχρις ότου αποκατασταθεί πάλι η αρχική ισορροπία.


Μελέτη: Δ. Καλλιγερόπουλος
Κατασκευή: Δ. Καλλιγερόπουλος, Β. Νικολής, Π. Βασιλειάδης

Πηγές

• Carra de Vaux B., Philo of Byzantium, Le livre des appareils pneumatiques et des machines hydrauliques, Paris 1953
• Drachman A.G., Ktesibios, Philon and Heron – A study in ancient Pneumatics, Copenhagen 1948
• Mayr O., The Origins of Feedback Control, Cambridge Massachusetts 1970

(tmth.edu.gr)

Read more »

Τελετή απαγγελίας του Ιπποκρατικού Ορκου στο Ασκληπιείο της ΚΩ

Τελετή απαγγελίας του Ιπποκρατικού Ορκου απο Ιατρό.
Την πρώτη Σεπτεβρίου του 2011, στην Κω, στα Δωδεκάνησα, (ένα πλούσιο σε ιστορικά μνημεία νησί που παρουσιάζει αξιόλογο αρχαιολογικό και τουριστικό ενδιαφέρον), πραγματοποιήθηκαν παράλληλα τα διεθνή συνέδρια Πλαστικής Χειρουργικής και Γυναικολογίας. Στα πλαίσια αυτών των επιστημονικών γεγονότων πραγματοποιήθηκε για ακόμη μια φορά στον ιερό χώρο του Ασκληπείου, στα ορεινά της πόλης, η κατανυκτική τελετή της απαγγελίας του Όρκου του Ιπποκράτη, θεμελιωτή της Ιατρικής Επιστήμης. Την τελετή προλόγισαν οι πρόεδροι των συνεδρίων και ο Πρόεδρος του Ιπποκρατικού Ιδρύματος, παρόντων αρκετών πολιτιακών παραγόντων, ξένων καθηγητών ιατρικής και του Δημάρχου Κω. Φέτος, για πρώτη φορα την απαγγελεία έκανε απο το πρωτότυπο κείμενο του Όρκου του Ιπποκράτη,στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα , ένας ιατρός, συγκεκριμένα ένας Πλαστικός Χειρουργός ο οποιος και προσεκλήθει να συμμετέχει εφ' εξής στην τελετή ως επίτημο μέλος της δημιουργικής ομάδας του Ιπποκρατικού όρκου. Η τελετή του Όρκου είναι τυποποιημένη και εγκεκριμένη από την Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία, τον Δήμο της Κω και το Ιπποκρατικό Ίδρυμα. Αποτελεί, την πιο σημαντική πολιτιστική εκδήλωση της γεννέτειρας του Πατέρα και πιο μεγάλου Δασκάλου της Ιατρικής, Ιπποκράτη. Επίσης, ο όρκος πραγματοποείται σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου σε κάθε αποφοίτηση των νέων ιατρών. Η αναγγελία του Όρκου του Ιπποκράτη, θεωρείται παγκοσμίως ως η επισφράγιση της έναρξης της διαγνωστικής και θεραπευτικής δραστηριότητας για τους νέους ιατρούς. Διευθυντής της δημιουργικής ομάδας, ο καθηγητής φυσικής αγωγής, Πέτρος Μαστόρος και συντονίστρια της τελετής, η φιλόλογος καθηγήτρια ,ιστορικός και αρχαιολόγος Σοφία Παπαχρήστου.Το γεγονός τελείται υπό την αιγίδα του Ιπποκρατικού Ιδρύματος και του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Κω.

Read more »