Διομήδης

Ο Διομήδης, γιος του Τυδέα και σύζυγος της Αιγιάλειας, ανήκε στη γενιά των Επιγόνων μαζί με τον Σθένελο και τον Ευρύαλο. Οι τρεις τους έφτασαν στην Τροία με ογδόντα πλοία επανδρωμένα με άντρες από το Άργος.

Ο Διομήδης είναι από τους προστατευόμενους της θεάς Αθηνάς. Από την αρχή των συγκρούσεων η Αθηνά στέκει στο πλευρό του και του ενισχύει τις δυνάμεις, ακόμη και όταν πληγώνεται στον ώμο από τον Πάνδαρο.

Άγαλμα της Αθηνάς που συμβουλεύει τον Διομήδη λίγο πριν μπει στη μάχη - (Γέφυρα Schlossbrücke, Βερολίνο)

Νιώθοντας τη θεϊκή υποστήριξη, ρίχνεται στις εχθρικές γραμμές σκοτώνοντας δυο γιους του Πρίαμου και πολλούς Τρώες. Στη συνέχεια δέχεται συνδυασμένη επίθεση από τον Αινεία και τον Πάνδαρο, που πιστεύουν, πληγωμένος καθώς είναι, ότι θα γίνει εύκολη λεία. Τον Πάνδαρο τον σκοτώνει με το κοντάρι του, ενώ τον Αινεία τον ρίχνει στο έδαφος χτυπώντας τον με μια πέτρα. Καθώς ετοιμάζεται να τον τραυματίσει θανάσιμα, παρεμβαίνει η Αφροδίτη να προστατέψει το γιο της. Οργισμένος ο Διομήδης, που δεν μπορεί να χτυπήσει το θύμα του, στρέφεται εναντίον της θεάς και την τραυματίζει στο χέρι.

Η πληγωμένη Αφροδίτη αποσύρεται από το πεδίο της μάχης και την υπεράσπιση του Αινεία αναλαμβάνει ο Απόλλωνας. Τρεις φορές προσπάθησε να αρπάξει τον Αινεία από τα χέρια του θεού και τρεις φορές εκείνος τον απώθησε. Τελικά υποχωρεί μετά από τις απειλές του Απόλλωνα. Ο Διομήδης όμως δεν απογοητεύτηκε και, καθώς η μάχη συνεχίζεται, δε χάνει την ευκαιρία να πληγώσει με τη βοήθεια της Αθηνάς τον ίδιο το θεό του πολέμου, τον ’ρη, στην κοιλιά.
Σε κάποια στιγμή ο Διομήδης αντάμωσε στο πεδίο της μάχης με το σύντροφο του Σαρπηδόνα, τον Γλαύκο. Στη συζήτηση που προηγήθηκε της σύγκρουσης, διαπιστώνουν έκπληκτοι και οι δύο ότι ο παππούς του Διομήδη, ο Οινέας, είχε φιλοξενήσει παλιά τον παππού του Γλαύκου, τον Βελλεροφόντη. Σε ανάμνηση της φιλικής εκείνης συνάντησης των παππούδων τους, αντί να πολεμήσουν, απόθεσαν οι δυο ήρωες τον οπλισμό τους και αντάλλαξαν δώρα και χώρισαν σαν φίλοι.

Σθένελος και Διομήδης

Η μαχητικότητα και η υπερβολική αυτοπεποίθηση του Διομήδη δε φάνηκαν μόνο στο πεδίο της μάχης. Αντιδρά έντονα στην πρόταση των Τρώων να δώσουν πίσω τα κλεμμένα αγαθά από το παλάτι του Μενέλαου, αλλά να κρατήσουν την Ελένη. Στην πρόταση του Αγαμέμνονα να τα μαζέψουν και να γυρίσουν στα σπίτια τους, δηλώνει κατηγορηματικά πως ο ίδιος και ο σύντροφός του, ο Σθένελος, θα πολεμήσουν και μόνοι τους αν χρειαστεί, μέχρι να καταλάβουν την Τροία.Κι όταν η πρεσβεία, που έστειλαν στον Αχιλλέα, για να του προσφέρει απόλυτη ικανοποίηση από τον αρχιστράτηγο, γυρίζει άπρακτη, ο Διομήδης είναι ο μόνος που κατηγορεί τον Αγαμέμνονα πως άδικα τρέφει τον εγωισμό του πεισματωμένου Αχιλλέα και δηλώνει πως σε τελική ανάλυση δε χρειάζονται τον Αχιλλέα για να νικήσουν τους Τρώες. Δε διστάζει αργότερα να μπει στο στρατόπεδο των Τρώων με τη συνοδεία του Οδυσσέα με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών και την πρόκληση δολιοφθορών. Η ορμητικότητα του Διομήδη θα καμφθεί κάπως μετά τον τραυματισμό του στο πόδι από τον Πάρη. Στους αγώνες που διοργανώνει ο Αχιλλέας προς τιμή του Πάτροκλου, ο Διομήδης συμμετέχει στην αρματοδρομία, όπου έρχεται πρώτος, ενώ την κονταρομαχία του με τον Αίαντα τη διακόπτουν οι Αχαιοί.

Read more »

Οι πρώτοι νόμοι στον κόσμο έγιναν από τους Έλληνες

Οι πρώτοι νόμοι στον κόσμο έγιναν από τους Έλληνες αποίκους της Ιταλίας. Αν κάποιος υποστηρίξει ότι οι πρώτοι νόμοι έγιναν από τον βασιλιά της Μεσοποταμίας Χαμουραμπί, το 1750 π.Χ., η απάντηση είναι ότι οι νόμοι του ήταν ποινικός κώδικας που έγινε από ένα άτομο τον ίδιο τον βασιλιά και όχι από τον δήμο (λαό) ή κάποιον νομοθέτη. Μάλιστα, οι νόμοι του Χαμουραμπί ήταν απάνθρωποι και βάναυσοι. Κάποιοι από αυτούς σίγουρα επηρέασαν τους σκληρούς νόμους του Ισλάμ, σύμφωνα με τους οποίους, για παράδειγμα, όποιος κλέψει του κόβουν το χέρι και οι μοιχαλίδες σε κάποια ισλαμικά κράτη εκτελούνται. Η νότιος Ιταλία και η Σικελία είχαν αποικηθεί από τους Έλληνες από τον 8ο αιώνα π.Χ. (σίγουρα πιο πριν έγιναν οι πρώτες αποικίες εκεί, ίσως και από τον 15ο αιώνα π.Χ.) και ονομαζόταν Μεγάλη Ελλάδα. Μάλιστα, αλλού αναφέρθηκε η θεωρία ότι οι Ετρούσκοι ήταν νησιώτες Έλληνες άποικοι που έφυγαν από την Ελλάδα μετά την κάθοδο των Δωριέων από τον βορά, τον 11ο αιώνα π.Χ.! Την Μεγάλη Ελλάδα αργότερα οι Ρωμαίοι την κατέλαβαν επεκτείνοντας την κυριαρχία τους.

Ζάλευκος

Στην Μεγάλη Ελλάδα πολύ πριν καταληφθεί από τους Ρωμαίους έπειτα από εξεγέρσεις του καταπιεσμένου από τους αριστοκράτες λαού, θεσπίστηκαν οι πρώτοι νόμοι. Ο Ζάλευκος από τους Επιζεφύριους Λοκρούς της Κάτω Ιταλίας (ελληνική αποικία από κάτοικους της Λοκρίδας) έγραψε τους πρώτους νόμους το 650 π.Χ.! Οι νόμοι αυτοί προστάτευαν τους γεωργούς με το να απαγορεύουν το μεσιτικό εμπόριο και να καθιστούν δυνατή την άμεση πώληση των προϊόντων τους στον καταναλωτή. Οι νόμοι του Ζάλευκου επηρέασαν τους μετέπειτα Έλληνες νομοθέτες, όπως τον Δράκοντα, τον Σόλωνα και τον Κλεισθένη στην Αθήνα, τον Φιλόλαο στην Θήβα, τον Πιττακό στη Μυτιλήνη, τον Χαρώνδα στην Κατάνη (αποικία της Νάξου στη Σικελία η Νάξος ιδρύθηκε το 732 π.Χ. στη Σικελία από τους Έλληνες κάτοικους της Νάξου και της Χαλκίδας) και τον Αρίσταρχο στην Έφεσο. Γνωστοί νομοθέτες ήταν επίσης ο Θαλής από την ελληνική αποικία Μίλητο και ο Λυκούργος στη Σπάρτη. Τελικά, η θέσπιση γραπτών νομών, πέρα από τους άγραφους κανόνες και τα βασιλικά διατάγματα, επεκτάθηκε σε όλη την Ελλάδα και τις αποικίες της στην Μεσόγειο, στην Μ.Ασία και την Μαύρη Θάλασσα.


Η έννοια της δικαιοσύνης είχε αποκτήσει το πραγματικό της νόημα στην Αθήνα στην οποία η δικαιοσύνη βασιζόταν σε νόμους που θεσπίστηκαν προκείμενου να εξυπηρετείται η αρμονική συμβίωση όλων των ανθρώπων. Ο Σωκράτης και ο Πλάτων πίστευαν πως δικαιοσύνη: είναι: ``έκαστον τα εαυτού πράττειν΄΄ (λατινικά: ``suum quique΄΄), δηλαδή ο καθένας να λειτουργεί με υπευθυνότητα. Κατά τον Πλάτωνα, η δικαιοσύνη είναι η αρμονική συμβίωση μεταξύ των πολιτών και της πολιτείας που τους εξασφαλίζει τα αγαθά της δημοκρατίας: ισότητα, ελευθέρια, αυτάρκεια. Η αρετή (``ιδέα΄΄, κατά τον Πλάτωνα) της δικαιοσύνης συνδυάζεται και με την ψυχική ισορροπία του ανθρώπου που προάγει την σωστή και ηθική του συμπεριφορά.

Η δικαιοσύνη, επίσης, προϋποθέτει την ψυχική και πνευματική καλλιέργεια του κάθε ανθρώπου, μέσω της οικογένειας και της παιδείας, ώστε η συμπεριφορά του να είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής και όχι του εξαναγκασμού των νομών. Έτσι, η δικαιοσύνη αποκτάται ως αρετή με τη πράξη και κατά τον Αριστοτέλη με τον εθισμό. Κατά τον Πλάτωνα, οι νόμοι είναι προϊόν συλλογικής απόφασης των πολιτών για τον τρόπο με τον οποίο θα διασφαλιστεί το συμφέρον της πολιτείας. Οι απόψεις του Πλάτωνα επηρέασαν τους διαφώτιστες, όπως τον Ρουσσώ, που είπαν ότι οι νόμοι είναι η έκφραση της βούλησης της πλειοψηφίας των πολιτών. Ο Πλάτων, επεκτείνεται πέρα από τα επίγεια και λεει ότι η αδικία αν δεν τιμωρηθεί στην ζωη, θα τιμωρηθεί με σκληρό τρόπο στη μεταθανάτιο ζωη στην οποία η ψυχή του κάθε ανθρώπου θα κριθεί για όσα άδικα έπραξε κατά την διάρκεια της ζωής του. Ο Σωκράτης, ο δάσκαλος του Πλάτωνα, πίστευε ότι ``ουδείς εκών αμαρτάνειν΄΄, δηλαδή ότι κανείς δεν αμαρτάνει εκούσια, αλλά από άγνοια της αρετής. 

Read more »

Βάνδαλοι έγραψαν με σπρέυ τον Λέοντα της Αμφίπολης

Στόχος βανδάλων έγινε ο λέων της Αμφίπολης. Άγνωστοι έγραψαν με σπρέι υβριστικά οπαδικά και εθνικιστικά συνθήματα στο βάθρο του επιβλητικού μνημείου του 4ου π.Χ. αιώνα, που δεσπόζει στη δυτική όχθη του Στρυμόνα, κοντά στον σύγχρονο οικισμό της Αμφίπολης στον νομό Σερρών. 

Οι δράστες μπήκαν στον αρχαιολογικό χώρο της Αμφίπολης μετά το απόγευμα του Σαββάτου, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τον φύλακα, και έβαλαν στο στόχαστρό τους τον λέοντα, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της περιοχής και ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μνημεία της Ανατολικής Μακεδονίας. Το συμβάν έγινε αντιληπτό το μεσημέρι της Κυριακής, όταν υπάλληλος του Μουσείου της Αμφίπολης είδε το μνημείο γεμάτο με γραμμένα συνθήματα, τα οποία περιορίζονται στο βάθρο του, που στήθηκε μεταγενέστερα, και όχι στο σώμα του λέοντα. Ειδοποιήθηκαν οι αρμόδιοι αρχαιολόγοι, οι οποίοι με τη σειρά τους προχώρησαν στην υποβολή μήνυσης κατ' αγνώστων στο Αστυνομικό Τμήμα Νιγρίτας Σερρών.

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, το γεγονός εμπίπτει στην κατηγορία του βανδαλισμού μνημείου, που τιμωρείται με φυλάκιση από 2 έως 3 χρόνια. Ο καθαρισμός του βάθρου θα γίνει με ειδική διαδικασία από τους συντηρητές της ΚΗ' ΕΠΚΑ Σερρών.

Η ιστορία του λέοντα
Ο λέων της Αμφίπολης ανήκει στην επιτάφια πλαστική του 4ου αιώνα π.Χ. Η ιστορία της αποκάλυψής του ξεκινά στην περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, όταν Έλληνες στρατιώτες της 7ης μεραρχίας του Ελληνικού στρατού σκάβοντας βρήκαν τα θεμέλια της βάσης του και κομμάτια από το σώμα του λιονταριού. Κατά το μήνα Αύγουστο 1916, Άγγλοι στρατιώτες της 8ης ταξιαρχίας της 27ης μεραρχίας του 16ου αγγλικού σώματος στρατού, που κατασκεύαζαν οχυρωματικά έργα στη γέφυρα της Αμφίπολης, βρήκαν τα μαρμάρινα κομμάτια του λιονταριού και προσπάθησαν να τα μεταφέρουν ως τη θάλασσα για να τα φυγαδεύσουν στην Αγγλία. Μα η απόπειρά τους ματαιώθηκε από τους Βουλγάρους, που μόλις είχαν καταλάβει το Παγγαίο, και άρχισαν να τους βομβαρδίζουν.
Οι αρχαιολογικές έρευνες που έγιναν στην περιοχή το 1922 αποκάλυψαν μια ορθογώνια βάση με πλευρά 10,20 μ., πάνω στην οποία το 1936 στήθηκε το μνημείο,
Το γιγαντιαίο αυτό άγαλμα επανασυναρμολογήθηκε από τα κομμάτια του, που βρέθηκαν στο Στρυμόνα και τοποθετήθηκε σε βάθρο πάνω στα αρχαία θεμέλια από πέτρες του 2ου π.Χ. αιώνα που ανασύρθηκαν επίσης από το Στρυμόνα, όπου κατά πάσα πιθανότητα είχαν χρησιμοποιηθεί στο μεσαίωνα σαν φράγμα.

Επιβλητικό μνημείο
Είναι ένα επιβλητικότατο μαρμάρινο λιοντάρι, έχει ύψος 5,37 μ. και εικονίζεται καθιστό στα πίσω πόδια, σε στάση καθισμένου αίλουρου με όρθια τα μπροστινά του πόδια και υψώνει το μεγαλόπρεπο ανάστημα του λίγο έξω από τα Ν. Κερδύλια, στην εθνική οδό Θεσ/νίκης – Καβάλας. Το πρόσωπο του λιονταριού, που υπήρξε ανέκαθεν ιερό σύμβολο των Μακεδόνων, θα ήταν στραμμένο ασφαλώς κατά την πόλη της Αμφίπολης προς πέρα, εκφράζοντας έτσι πληρέστερα το σκοπό και το μεγαλείο της.


Ο σκοπός της ανέγερσης
Πολλές γνώμες έχουν διατυπωθεί για το σκοπό ή την αιτία της ανέγερσης του μνημείου.
Κατά τον καθηγητή Αρβανιτόπουλο, στήθηκε απ' τον Άγνωνα με υπόδειξη του φίλου του Περικλή (κατά το 437-436 π.Χ), για να θυμίζει τους 10.000 νεκρούς που έπεσαν στη μάχη του Δραβήσκου για το μεγαλείο της Αθήνας. Είναι δηλ. επιτύμβιο "πολυάνδρειον" όπως και το λιοντάρι της Χαιρώνειας.

Μια δεύτερη εκδοχή αναφέρει ότι το μνημείο στήθηκε προς τιμήν του Σπαρτιάτη στρατηγού Βρασίδα. Μετά τις ανασκαφές του 1937 ο καθηγητής της αρχαιολογίας Oscar Broneer υποστήριξε πως ο μαρμάρινος λέοντας στήθηκε προς τιμήν του Λαομέδοντος, γιου του Λαρίχου και έμπιστου φίλου και ναυάρχου του Μ. Αλεξάνδρου.
Σύμφωνα με την εκδοχή του καθηγητή Λαζαρίδη, είναι έργο του 4ου αιώνα π.Χ και δημιουργήθηκε προς τιμήν του Λεωσθένους, ναυάρχου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τη Μυτιλήνη. Ο Roger υποστήριξε την άποψη ότι το μνημείο στήθηκε προς τιμή του Νεάρχου, ναυάρχου του Μ. Αλεξάνδρου. Κατά μια άλλη εκδοχή, ο Λέων ανηγέρθη σαν συμβολικό μνημείο, που εξέφραζε τη μεγάλη δύναμη της πόλης, όπως συνέβη και με τους λέοντες της νήσου Δήλου. Τέλος, σύμφωνα με τον Σερραίο ιστορικό Γ.Καφταντζή η δημιουργία του μνημείου συνδέεται με το θάνατο σημαντικού προσώπου ή με πολύνεκρη μάχη μεταξύ των Αμφιπολιτών και του Φιλίππου Β' το 356 π.Χ.

Η καταστροφή του μνημείου
Οι απόψεις των αρχαιολόγων για τη χρονολογία που συντελέσθη η καταστροφή του μνημείου διίστανται. Μία εκδοχή αναφέρει ότι καταστράφηκε από τους Ερούλους το 267 π.Χ. Επίσης αναφορές γίνονται για το 365 από τους Βησιγότθους, το 1185 από τους Νορμανδούς, το 1204 από τους Λατίνους και το 1206 από τους Βούλγαρους.
Το μνημείο όντας παρόχθιο, έπεσε εξ' αιτίας διάβρωσης της βάσης του ή από σεισμό, φυλάγοντας ζηλότυπα το μυστικό του, ένα μυστικό που γεμίζει απορίες τους ερευνητές

Read more »

Αναστενάρια και η αρχαία προέλευσή τους (Βίντεο)

Ενα ντοκιμαντέρ του Βασίλη Μάρου σχετικά με τα αναστενάρια και την αρχαία προέλευσή τους.

Read more »

Ψηφιακή εφαρμογή "Αθηνά, η θεά της Ακρόπολης"

Μια νέα ψηφιακή εφαρμογή με τίτλο "Αθηνά, η θεά της Ακρόπολης" λειτουργεί εδώ και λίγο καιρό στη διεύθυνση www.acropolis-athena.gr. Μέσα από εικονικές περιηγήσεις ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει τις διάφορες υποστάσεις της θεάς Αθηνάς, αλλά και το Μουσείο Ακρόπολης. Η εφαρμογή δημιουργήθηκε από την Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης σε συνεργασία με το Μουσείο Ακρόπολης και με την ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Μποδοσάκη.

Η Αθηνά, θεά της σοφίας, του πολιτισμού και των τεχνών ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την πόλη στην οποία είχε δώσει το όνομά της. Η παρουσία της ως όνομα, ως παράδοση και ως καλλιτεχνική παράσταση κυριαρχούσε παντού και κυρίως στο πιο σπουδαίο Ιερό της πόλης, την Ακρόπολη, όπου η θεά λατρευόταν με πολλές και διαφορετικές μορφές και ιδιότητες. Σκοπός της ψηφιακής εφαρμογής είναι η γνωριμία του χρήστη με αυτές τις διαφορετικές υποστάσεις της θεάς.

Μέσα από μία εικονική περιήγηση στο Μουσείο της Ακρόπολης, ο χρήστης ακολουθώντας μία δέσμη φωτός αναζητεί και παρατηρεί τα επιλεγμένα εκθέματα της θεάς Αθηνάς. Ορισμένα από αυτά απηχούν τα ιερά λατρευτικά αγάλματα της θεάς που βρίσκονταν μέσα στους ναούς και από τα οποία δεν σώζεται σήμερα τίποτα, όπως το πήλινο ειδώλιο που μοιάζει με το ξύλινο άγαλμα της Αθηνάς Πολιάδας, της προστάτιδας θεάς της πόλης, το οποίο φυλασσόταν μέσα στο Ερέχθειο, καθώς και το μαρμάρινο άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου, ρωμαϊκό αντίγραφο του χρυσελεφάντινου αριστουργήματος του Φειδία που υπήρχε μέσα στον Παρθενώνα.

Eπίσης, στην εφαρμογή περιλαμβάνονται και μερικά από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά γλυπτά της Aκρόπολης με θέματα από τη μυθολογία της θεάς, όπως το εντυπωσιακό άγαλμα της Αθηνάς της Γιγαντομαχίας, που μάχεται με το Γίγαντα των σεισμών, τον Εγκέλαδο, από το αέτωμα του "Αρχαίου Ναού", αλλά και οι ανάγλυφες παραστάσεις της Αθηνάς από τη ζωφόρο του Παρθενώνα και από το παραπέτο του ναού της Αθηνάς Νίκης. Στην ίδια κατηγορία των αρχιτεκτονικών γλυπτών ανήκουν τα αγάλματα της Αθηνάς από τα δύο αετώματα του Παρθενώνα, με τη γέννηση της θεάς στο ανατολικό αέτωμα, όπου το άγαλμα της έχει χαθεί αλλά ο χρήστης μπορεί να το αναπλάσει με τη φαντασία του με τη βοήθεια μιας αναπαράστασής του, και τη διαμάχη της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα στο δυτικό αέτωμα, όπου σώζεται μόνο ένα τμήμα του αγάλματος.

Μία άλλη κατηγορία αγαλμάτων που μπορεί να δει κάποιος στην εφαρμογή αποτελούν τα διάφορα αναθήματα - αφιερώματα στη θεά που παριστάνουν την ίδια, όπως η Αθηνά του Αγγέλιτου, η Αθηνά που κατασκεύασε ο περίφημος γλύπτης Ένδοιος, η μικρή χάλκινη Αθηνά Πρόμαχος, θεά της μάχης που την αφιέρωσε μία γυναίκα, η Μελησώ, καθώς και η περίφημη Αθηνά της περισυλλογής, η ανάγλυφη Αθηνά Σκεπτομένη.

Στην εφαρμογή περιλαμβάνεται και ένα τμήμα από έναν Παναθηναϊκό αμφορέα, το αγγείο που δινόταν ως βραβείο στους νικητές των Παναθηναϊκών αγώνων, με απεικόνιση της θεάς Αθηνάς πάνοπλης ως πολεμικής θεάς.

Για κάθε ένα από αυτά τα εκθέματα ο χρήστης μπορεί να διαβάσει μία σύντομη περιγραφή, ένα σχετικό μύθο, στοιχεία για τη λατρεία της Αθηνάς και αρχαία κείμενα του Παυσανία. Επίσης έχει τη δυνατότητα να δει το έκθεμα από κοντά και κάποια από αυτά να τα περιστρέψει και να δει τις αποκαταστάσεις τους.

Τη γενική επιμέλεια της εφαρμογής. και των κειμένων που τη συνοδεύουν. είχαν οι Κ. Χατζηασλάνη, Ε. Καϊμάρα, Α. Λεοντή. Ο σχεδιασμός της εφαρμογής έγινε από τον Γ. Κουτσούκο και η καλλιτεχνική επιμέλεια από τον καθ. Κ. Αντωνιάδη. Ο δικτυακός τόπος www.acropolis-athena.gr λειτουργεί στα πληροφοριακά συστήματα του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), στο πλαίσιο της μακροχρόνιας συνεργασίας του με την Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης.

/http://www.acropolis-athena.gr./

Read more »

Ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα έπληξε εχθές τον πλανήτη

Μια ισχυρή και σοβαρότατη γεωμαγνητική καταιγίδα πραγματοποιήθηκε εχθές μετά την πρόσκρουση ενός κύμα αερίων (CME).H Space Coddard Lab εντόπισε μία << ισχυρή συμπίεση της μαγνητόσφαιρας>>

Ο προσομοιωτής δείχνει ότι το πλάσμα του ηλιακού ανέμου διείσδυσε κοντά στη γεωστατική τροχιά που αρχίζει στις 13:00.Ο γεωστατικός δορυφόρος επηρεάζει άμεσα το πλάσμα του ηλιακού ανέμου και τα μαγνητικά πεδία.

Παρατηρητές του ουρανού έχουν δεί το νότιο σέλας μετά το σούρουπο το οποίο διακρίνεται  από τη Ν. ΥΌΡΚΗ

Παρακολουθήστε ένα καταπληκτικό βίντεο του Ν.ΣΕΛΑΣ(Aurora Australis) όπως το κατέγραψε διαστημικός σταθμός.

Read more »

Επιχειρεί ξανά τον «Φειδιππίδειο Άθλο»

Τον «Φειδιππίδειο Άθλο» επιχειρεί να επαναλάβει, έξι χρόνια μετά το πρώτο του κατόρθωμα, ο Γιάννης Κούρος.

Ο θρύλος των υπερμαραθωνίων θα προσπαθήσει να καλύψει τη διαδρομή Αθήνα - Σπάρτη - Αθήνα, που είναι περίπου 500 χιλιόμετρα.

Στόχος του Γιάννη Κούρου είναι να στείλει το μήνυμα της αέναης ελληνικής ψυχής σε κάθε γωνιά του κόσμου. «Φέτος κλείνουν 2.500 χρόνια από την Μάχη του Μαραθώνα και 40 χρόνια δική μου αθλητικής δραστηριότητας», τόνισε ο ίδιος.

Αναφερόμενος στην προσπάθεια του να επαναλάβει τον «Φειδιππίδειο Άθλο», επισήμανε ότι θα ξεκινήσει τη διαδρομή του από το Ιερό του Πανός στον πεζόδρομο του Θησείου και η πρώτη στάση του θα γίνει στην αρχαία Σπάρτη. Στη συνέχεια θα επιστρέψει στην Αθήνα.

ΠΟΛΙΤΕΙΑ 90,7

Read more »

Ο Τρωϊκός πόλεμος (Helen of Troy) (1956) -ΟΛΌΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΊΑ-

Η πρώτη μεταφορά στην οθόνη του έπους του Τρωϊκού πολέμου δοσμένη από την μεριά της Τροίας.


Prince Paris of Troy, shipwrecked on a mission to the king of Sparta, meets and falls for Queen Helen before he knows who she is. Rudely received by the royal Greeks, he must flee...but fate and their mutual passions lead him to take Helen along. This gives the Greeks just the excuse they need for much-desired war.

Director: Robert Wise
Writers: John Twist, Hugh Gray

Cast:
Rossana Podestà ... Helen
Jacques Sernas ... Paris

Sir Cedric Hardwicke ... Priam
Stanley Baker ... Achilles
Niall MacGinnis ... Menelaus
Nora Swinburne ... Hecuba
Robert Douglas ... Agamemnon
Torin Thatcher ... Ulysses
Harry Andrews ... Hector
Janette Scott ... Cassandra
Ronald Lewis ... Aeneas
Brigitte Bardot ... Andraste
Eduardo Ciannelli ... Andros
Marc Lawrence ... Diomedes
Maxwell Reed ... Ajax

Also Known As: Elena di Troia

Filming Locations: Cinecittà Studios, Cinecittà, Rome, Lazio, Italy

Read more »

Η προσευχή του Σωκράτη

Ο Σωκράτης αναζήτησε τη γνησιότητα εξετάζοντας σε βάθος τον εαυτό του, και κατόπιν επεδίωξε να την εκφράσει με τους φίλους του. Η επιθυμία του αυτή αποκαλύπτεται μέσα από τη μοναδική προσευχή του φιλοσόφου που σώζεται μέχρι σήμερα. Την είχε κάνει ένα καλοκαιριάτικο απόγευμα ,στη δροσιά ενός βαθύσκιωτου δενδρόκηπου και είναι μια ικεσία απόλυτα χαρακτηριστική των πιστεύω και ιδεωδών του.

Πολυαγαπημένε Πάνα , και όλοι εσείς οι θεοί

που κατοικείτε εδώ τριγύρω ,

βοηθήστε να γίνω όμορφος εσωτερικά .

Να φαίνομαι αυτό που είμαι.

Να βλέπω τη σοφία ως τον μόνο πλούτο,

και ο πλούτος μου

να μην είναι μεγαλύτερος

απ' όσο μπορώ να αντέξω.

Τι ωραίο να ξυπνάς το πρωί και να ψιθυρίζεις την καταπληκτική αυτή προσευχή του Σωκράτη!

Read more »

Ελληνικό πρόγραμμα DNA

Το Greek (Hellenic) DNA project αφορά τη γενετική εξέταση Ελλήνων και στεγάζεται στην εταιρεία Family Tree DNA. Όποιος εξετάζεται μέσω του προγράμματος λαμβάνει μειωμένες τιμές από την εταιρεία.

ΥΓ: Ο σύνδεσμος παρατίθεται πληροφοριακά, και όχι ως διαφήμιση. Όποιος ενδιαφέρεται για το αντικείμενο ας σταθμίσει τους οικονομικούς και μη παράγοντες και ας επιλέξει την εταιρεία που του ταιριάζει.

http://www.familytreedna.com/public/Greece/default.aspx

Read more »

Ο Νίτσε εξηγεί τον ευρωπαϊκό ανθελληνισμό..και «Γιατί μισούν τους Έλληνες»

Πιο επίκαιρος από ποτέ είναι οΦρειδερίκος Νίτσε, αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερουςΓερμανούς φιλοσόφους και συγκεκριμένα ένας από τους πρώτους «υπαρξιστές» φιλοσόφους. 

Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα, στο κεφάλαιο 15, ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του. Η στάση ορισμένων κύκλων στην Ευρώπη απέναντί μας σε συνδυασμό με τη δυσπιστία που υπάρχει γύρω από τους Έλληνες έχει προβληματίσει κατά καιρούς και τους πιο αυστηρούς κριτές μας. 

«Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και φοροφυγάδες» είναι μερικά μόνο από τα κοσμητικά σχόλια που ακούγονται διεθνώς τους τελευταίους μήνες κάνοντας πολλούς να αναρωτιούνται γιατί τόσο μένος γύρω από ένα λαό με μία λαμπρή ιστορία και ένα αξιοζήλευτο πολιτισμό. Ο φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε δίνει μία ξεχωριστή απάντηση... Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο: 

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. 

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του… Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. 

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Read more »

Ο Μέγας Αλέξανδρος (Alexander The Great) (1956) -ΟΛΌΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΊΑ-

An epic film that follows the life of Alexander the Great, the macedonian king that united all ancient greek tribes and led them against the vast Persian Empire. Alexander conquered most of the then known world and created a greek empire that spanned all the way from the Balkans to India.

Director: Robert Rossen
Writer: Robert Rossen

Cast:
Richard Burton... Alexander

Fredric March...Philip of Macedonia
Claire Bloom...Barsine
Danielle Darrieux...Olympias
Barry Jones...Aristotle
Harry Andrews...Darius
Stanley Baker...Attalus
Niall MacGinnis...Parmenio
Peter Cushing...General Memnon
Michael Hordern...Demosthenes
Marisa de Leza...Eurydice
Gustavo Rojo...Cleitus
Rubén Rojo...Philotas
Peter Wyngarde...Pausanias
Helmut Dantine...Nectenabus 

Read more »

Οι Ινδιάνοι Ναυάχος και η γλώσσα Αθαπάσκαν

 Η ινδιάnικη φυλή με όνομα Navahos – Ναυαγοί, που προέρχεται από μη Ινδιάνους, αφού αυτοί δεν έπλεαν στη θάλασσα αλλά με καγιάκ (δερμάτινες ελαφρές λέμβους) διαπλέουν λίμνες και ποταμούς, προφανώς προήλθε λόγω επαφής με ναυαγούς Αργοναύτες εκπολιτιστές. Τιμητικά οι σωτήρες τους Ινδιάνοι έλαβαν την ονομασία Ναυάχος. Του αρχηγού των Αργοναυτών Ιάσονος, Ηρακλέους ή άλλου τινός ουδέποτε πρόφεραν το όνομα ως ιερό, αλλά τον εκάλουν (ιερώνυμο) jeronymo. Για τούτο ο τελευταίος μέγας αρχηγός τους εκλήθη Jeronymo. Σημειωτέον ότι ο αρχηγός Jeronymo με τον Natchez (Απάτσι), παράνομοι όντες, φωτογραφήθηκαν στο στρατόπεδο του πρώτου στο Tombstone της Αριζόνας (Εγκυκλοπαίδεια «Colliers» σελ. 85, τ. 10).

Οι Ναυάχος ανεύρον τους οικισμούς των Ανασάζι, σιωπηλούς και έρημους επί αιώνες, όταν περιπλανώμενοι κατέλαβαν μέγα μέρος  της χώρας τους. Θεωρούντες τα θλιβερά κατάλοιπα πίστευσαν ότι «οικοδομήθηκαν από aliens – αλλοδαπούς αρχαίους»,  τους Ανασάζι Anasazi  (στη γλώσσα των Αθαπάσκαν).

Εξεταστέα η λέξη Athapaskan: ποιά η προέλευση και σημασία της; Athapaskan >  Atha > paskan > Atha(na)paskan > Atha(na)faskan > Αθα(να)φάσκων > φάσκων Αθανα (Αθάνα: θεά σοφίας και πολεμική, φέρουσα περικεφαλαία, αιγίδα, ασπίδα και δόρυ), ή Atho/paskan > Athos/faskan (Athos επώνυμον του Διός), (οράτε βάσκω > φάσκω εις Ιακ. Θωμόπουλου «Πελασγικά»). Η λέξη συνεπώς Αθαπάσκαν επιβεβαιοί την προφανή ερμηνεία μας για τη σύνθετη ελληνική λέξι Ανασάζι. Συνεπώς η μνήμη των Ναυάχος (μαθητών των Ναυαγών Αργοναυτών) ορθώς συνδέει ως παράλληλες έννοιες τους Ανασάζι με τη γλώσσα Αθαπάσκαν, δηλ. τη γλώσσα της σοφίας, της Αθηνάς ή του Άθω, Άθωνος, επιθέτου του Ζηνός – Διός (ονομ. Δεύς > Deus), επιβεβαιουμένης έτσι της ελληνικότητας της αναλυθείσας ονομασίας Ανασάζι.

Οι Ανασάζι στην Mesa Verde του Κολοράντο έκτιζαν στους οικισμούς τους (pueblos) επί υψηλών λόφων πολυώροφα κτίρια πλησίον ή εφαπτόμενα αποκρήμνων βράχων. Αυτές οι αρχαίες τεχνοτροπίες επιτυχώς αντεγράφησαν από τους συγχρόνους κεραμιστές Pueblos.

Εκτός των Ανασάζι πολλές άλλες μαρτυρίες έχομε της παρουσίας των Ελλήνων στη Β. Αμερική και της μεγίστης πολιτιστικής τους επιδράσεως επί των γηγενών.

1. Περιοδικό «National Geographic», vol. 162, No 5  Νοεμβρίου 1982, σελ. 554-606.

2. Πλάτων, «Τίμαιος», έκδοσις «Παπύρου».

3. Λεξικόν «The Wold of Man» (τόμος 11, σελ. 77) απ’ όπου ελήφθη και μεταφράσθηκε από το «Museo dell Huomo», Copyright 1964 των Fratelli Fabbri, editori, Milan Italy.

4. Λεξικόν «Man, Myth and Magic».

5. Λεξικόν «Colliers Encyclopaedia», τ.10, λ. Indian tribes

6. Απολλόδωρος, «Βιβλιοθήκη»  vol. 1, σελ. 202-204.

7. Διόδωρος Σικελιώτης, τόμος ΙΙ 46.3-4, έκδοσις Loeb Heinemann.

8. Λεξικόν «Lidell & Scott».

9. Ιάκωβος Θωμόπουλος, «Πελασγικά», 1912.

(Του Κωνσταντίνου – Ευσταθίου Γεωργανά)

Read more »

Επιστρέφονται αρχαία έργα τέχνης στην Ελλάδα!

Από το πολιτισμικό πεδίο προέρχονται οι όποιες καλές ειδήσεις προκύπτουν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, από εκεί προέρχεται και η τελευταία. Ο υπουργός Πολιτισμού, Πάυλος Γερουλάνος, κατέληξε σε συμφωνία με τον Τζέιμς Γκούνο, πρόεδρο και διευθύνων σύμβουλο του μουσείου Γκέτι των ΗΠΑ, για την επιστροφή δύο αρχαιοτήτων στην Ελλάδα.

Πρόκειται αφ’ ενός για το «έτερον ήμισυ» επιτύμβιου ανάγλυφου που βρίσκεται στο Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου στην Αθήνα και το οποίο όλοι γνώριζαν ότι εδώ και 35 χρόνια βρίσκεται στο Γκέτι, μέσω δικτύου αρχαιοκαπηλίας.

Το δεύτερο κομμάτι είναι μια ενεπίγραφη στήλη με 65 στίχους από το Θορικό Αττικής, η οποία χρονολογείται στο 430 π. Χ. περίπου, είναι έργο μεγάλης σημασίας καθώς πρόκειται για ημερολόγιο θυσιών και εορτών, που τελούνταν στον Θορικό προς τιμήν θεοτήτων και τοπικών ηρώων. Θεωρείται επομένως δυνατό, να εξαχθούν από αυτό σοβαρές πληροφορίες για την θρησκειολογία της εποχής. Η στήλη φέρει κείμενο και στις τρεις πλευρές της, την κύρια όψη και τις δύο πλαϊνές και περιήλθε στην κατοχή του Μουσείου το 1979.

Το σχετικό μνημόνιο υπογράφηκε στο Λος Άντζελες, όπου και βρίσκεται το μουσείο, με τις δύο πλευρές να δεσμεύονται για την αποτροπή της αρχαιοκαπηλίας και της παράνομης διακίνησης αρχαιοτήτων, με κάθε τρόπο.

 Πέτρος Σιδερέας (zougla.gr)

Read more »

Η καισαρική τομή στην ελληνική μυθολογία

Λένε πως η μέθοδος αυτή πήρε το όνομά της όταν εφαρμόστηκε για να γεννηθεί ο Ρωμαίος Ιούλιος Καίσαρ. Ωστόσο είναι γνωστό πως στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, οι Εβραίοι με καισαρική τομή έπαιρναν τα παιδιά από νεκρές μητέρες (post-mortem). 

Η γέννηση του Διονύσου, ελικωτός κρατήρας, 405-385 π.Χ. Museo Nazionale Archeologico di Taranto, Τάραντας.

Είναι πολύ πιθανό όμως ο όρος «καισαρική τομή» να εκφράζει τη μέθοδο, προερχόμενος από το λατινικό ρήμα caedere, που σημαίνει τέμνω.
Τη χρήση της μεθόδου αυτής συναντάμε και στην ελληνική μυθολογία, αν και μετά το θάνατο της μητέρας.
Από την κοιλιά της μητέρας του, με τομή, γεννήθηκε ο θεός Ασκληπιός, γιος του Απόλλωνα και της Κορωνίδος. Η πριγκιποπούλα, ως τιμωρία για την απιστία της, αποτεφρώθηκε, ενώ ο Απόλλωνας διέσωσε το γιο του. 
Αλλά και ο Διόνυσος, γιος του Δία και της θνητής Σεμέλης, που πέθανε βλέποντας τον Δία σε όλο του το μεγαλείο, αποσπάστηκε από το σώμα της νεκρής μητέρας του για να τοποθετηθεί μέσα στο μηρό του πατέρα του και να γεννηθεί στην ώρα του.


(arxaiologia.gr)

Read more »

Σήμερα η φθινοπωρινή ισημερία

Φθινοπωρινή Ισημερία σήμερα..Η Ορφική Κοσμοθέαση τιμούσε την έννοια "Ήφαιστος" την 


10η φθίνοντος μηνός Βοηδρομιόνως (21 Σεπ).


Γνώριζαν πως η νύχτα μεγάλωνε και ο Χειμώνας ερχόταν άρα χρειαζόταν το τεχνητό Φως 


και η θέρμη της Φωτιάς την οποία συμβόλιζε ο Ήφαιστος.

Χρόνια Πολλά!

Ηφαίστου, θυμίαμα λιβανομάνναν Ήφαιστ’ ομβριμόθυμε, μεγασθενές, ακάματον πυρ,

λαμπόμενε φλογέαις αυγαίς, φαεσίμβροτε δαίμον,

φωσφόρε, καρτερόχειρ, αιώνιε, τεχνοδίαιτε,


εργαστήρ, κόσμοιο μέρος, στοιχείον αμεμφές,

παμφάγε, πανδαμάτωρ, πανυπέρτατε, παντοδίαιτε,

αιθήρ, ήλιος, άστρα, σελήνη, φως αμίαντον·


ταύτα γαρ Ηφαίστοιο μέλη θνητοίσι προφαίνει.

πάντα δε οίκον έχεις, πάσαν πόλιν, έθνεα πάντα,

σώματά τε θνητών οικείς, πολύολβε, κραταιέ.

κλύθι, μάκαρ, κλήιζω σε προς ευιέρους επιλοιβάς,

αιεί όπως χαίρουσιν επ’ έργοις ήμερος έλθοις.

παύσον λυσσώσαν μανίαν πυρός ακαμάτοιο

καύσιν έχων φύσεως εν σώμασιν ημετέροισιν

Ήφαιστε ίσχυρόκαρδε, μεγαλοδύναμε, πού είσαι τα άσβεστον πυρ,

και φωτίζεσαι από φλογερές λάμψεις, ω θεέ που παρέχεις το φως εις τους 


ανθρώπους, εσύ πού φέρεις το φως, με τα ισχυρά χέρια, αιώνιε, πού ζής με την


 τέχνην, συ ο εργάτης, μέρος του κόσμου και στοιχείον άμεμπτον, πού τρώγεις τα

πάντα, πού δαμάζεις τα πάντα (ως εκπρόσωπος της φωτιάς), ο υπεράνω όλων


 υπέρτατος, πού ευρίσκεσαι παντού. ΕΙσαι ο αιθήρ, ο ήλιος, τα άστρα, ή σελήνη, 


το φως το αμόλυντον διότι αυτό τα μέλη του Ηφαίστου φέρουν το φως είς τους ανθρώπους.
Και κατοικείς εσύ είς πάντα οίκον, όλες τις πόλεις, όλα τα έθνη·

καί κατοικείς (ως πυρ, ως φωτιά) μέσα είς τα σώματα των ανθρώπων, εσύ με την


 μεγάλην ευτυχίαν, ο ισχυρός.

Ακουσε με μακάριε, εσέ προσκαλώ είς τάς Ιεράς σπονδάς, δια να προσέλθης 


πάντοτε ήμερος καί με έργα πού φέρουν χαράν.

Κατάπαυσε την λυσσασμένην μανίαν του ακατάβλητου πυρός

παρέχων είς τα ιδικά μας σώματα την φυσικην καύσιν

Καθώς σήμερα είναι η  Φθινοπωρινή Ισημερία να θυμηθούμε ότι η Φθινοπωρινή Ισημερία, που ταυτίζεται με την έναρξη του ζωδίου του Ζυγού, σηματοδοτεί την έναρξη της κυριαρχίας του θεού Ηφαίστου και την τέλεση των Μεγάλων Μυστηρίων της Ελευσίνας.

Οι αρχαίοι για την τέλεση των μυστηρίων την όρισαν έτσι ώστε να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σχέση με την πραγματικότητα.

Όταν ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς στο σημείο εκείνο του ισημερινού κύκλου, διάλεξε η θεά Δήμητρα την έναρξη των μεγάλων απόκρυφων γιορτών της. Είναι οι μέρες που η κόρη της, η Περσεφόνη, φεύγει από τον πάνω κόσμο για τον κάτω

Read more »

"ΑΛΚΗ ΚΡΑΤΟΣ ΕΣΤΙ ΜΕΓΙΣΤΟΝ"

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: : Ο Θησέας σε ηλικία 16 ετών σηκώνει τον πελώριο βράχο και παίρνει το ξίφος και τα χρυσά σανδάλια, που είχε τοποθετήσει εκεί ο πατέρας του, επιθυμώντας να τα πάρει ο γιος του, όταν γεννηθεί, μεγαλώσει και μπορέσει να μετακινήσει μόνος του τον βράχο.
Συμβολίζει την ικανότητα της AΣΔΥΣ να αναλάβει την ευθύνη και με τη χρησιμοποίηση όλων των διαθέσιμων μέσων να εκπληρώσει επιτυχώς την αποστολή της.

ΡΗΤΟ:"ΑΛΚΗ ΚΡΑΤΟΣ ΕΣΤΙ ΜΕΓΙΣΤΟΝ" (Η ανδρεία είναι πολύ μεγάλη δύναμη).

Ομήρου Ιλιάδα Ι , 37- 39

Read more »

Καιάδας – Ο μύθος της θανάτωσης ασθενικών βρεφών από τους Σπαρτιάτες

Ένας απ’ τους πιο ατιμωτικούς θανάτους κατά την αρ­χαιότητα, ήταν ο κατακρημνισμός σε βάρα­θρο. Εφαρμοζόταν στην Αθήνα, στην Κόρινθο, στους Δελφούς, στη Θεσσαλία κι αλλού και αφορούσε τους αιχμαλώτους, εγκληματίες, ιερόσυλους και προδότες. Εκτός από το αυτονόη­το μαρτύριο, η ποινή εμπεριείχε και με­ταφυσικές προεκτάσεις, καθώς το σώμα παρέμενε άταφο και η ψυχή αδυνατούσε να λυτρωθεί. «Κόρακες» ονομαζόταν ο τόπος τιμωρίας στη Θεσσαλία, «βάραθρο» ή «όρυγμα» στην Αθήνα, όπου πάντως μετά το 406 π.Χ. φαίνεται πως η τιμωρία παύει να εφαρμόζεται, «Καιάδας» στη Σπάρτη.

Ο τελευταίος είναι και ο πιο διάσημος, καθώς είναι ευρέως διαδεδομένη σήμερα η φήμη, πως εκεί έριχναν οι Σπαρτιάτες, εκτός από αιχμαλώτους και κατάδικους, τα ανάπηρα και ασθενικά βρέφη ή παιδιά της Σπάρτης. Ο Καιάδας, που ο Στράβων τον αποκαλεί «δεσμωτήριον το παρά Λακεδαιμονίους σπήλαιο τι», ταυτίζεται σήμερα με το σπηλαιοβάραθρο του χωριού Τρύπη (10 χλμ. βορειοδυτικά της Σπάρτης), βάσει των περιγραφών του αρχαίου περιηγητή Παυσανία (τον αποκαλεί «απότομο και βαθύ βάραθρο»), του Πλούταρχου κ.ά., καθώς και του σύγχρονου Γάλλου περιηγητή O. Rayet, ο οποίος το επισκέφτηκε το 1879.

Κατά ιστορικές αναφορές, στον Καιάδα ρίχτηκαν από τους Σπαρτιάτες ο ήρωας του Β΄ Πελοποννησιακού πολέμου ο Αριστομένης ο Ανδανιεύς μαζί με 50 αιχμαλώτους Μεσσηνίους. Επίσης στον Καιάδα οι Σπαρτιάτες κατακρήμνισαν και το νεκρό σώμα του βασιλέως των Παυσανία που είχε καταδικαστεί σε θάνατο επί προδοσία. Οι αρχαίες αναφορές (Θουκ. 1.134, Παυσαν. 4.18, Στράβ. Η 376) καθιστούν σαφές ότι στον Καιάδα απορρίπτονταν «…οι επί μεγίστοις τιμωρούμενοι» και οι αιχμάλωτοι πολέμου.

Πως όμως διαμορφώθηκε ο μύθος περί κατακρήμνισης καχεκτικών παιδιών στον Καιάδα;

Εν αρχή ην ο Πλάτων, ο οποίος στην «Πολιτεία» του πρότεινε τη θανάτωση των ασθενικών βρεφών σε βάραθρο της κλασικής Αθήνας, αλλά ανεξήγητα το εφιαλτικό όνειρό του Πλάτωνα χρεώθηκε η Σπάρτη. Ο Καιάδας έχει -μάλλον κακώς- ταυτιστεί με τους, επίσης τρομερούς, «Αποθέτες». Τον τόπο δηλαδή που οι Σπαρτιάτες απέθεταν τα μη αρτιμελή βρέφη, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος και μόνον αυτός, στον βίο του Λυκούργου. Συγκεκριμένα ο αρχαίος ιστορικός γράφει ότι οι γονείς του κάθε νεογέννητου το έφερναν εμπρός σε μία επιτροπή γερόντων που το εξέταζαν. Εάν το έβρισκαν υγιές και αρτιμελές το παρέδιδαν στην πόλη να ανατραφεί, ενώ στην αντίθετη περίπτωση το «απέπεμπον εις τας λεγομένας Αποθέτας», έναν βαραθρώδη τόπο στον Ταΰγετο, έτσι ώστε το δύσμορφο βρέφος να πεθάνει μεν από βέβαιο φυσικό θάνατο, αλλά η πολιτεία να μη μιανθεί από την εκτέλεση του. Πάντως, ακόμη και έτσι, οι σύγχρονοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτή την τύχη είχαν μόνο τα παιδιά με βαριές δυσμορφίες και όχι ελαφρές αναπηρίες, αλλά και παιδιά από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες.

Πιθανότατα, οι αόριστες αναφορές για την εγκατάλειψη νεογνών στους «Αποθέτες» του Ταΰγετου, που συνδέονται συχνά με τον αρχαίο Καιάδα, συγχέονταν με τη γνωστή, σε όλη την αρχαιότητα, πρακτική της βρεφοκτονίας. Η πρακτική της βρεφοκτονίας, αποτελούσε έσχατο και επώδυνο μέσο οικογενειακού προγραμματισμού σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, από την απώτερη προϊστορία μέχρι τη σύγχρονη ιατρική επανάσταση και την εφαρμογή προηγμένων μεθόδων αντισύλληψης και αποφυγής ανεπιθύμητων κυήσεων. Η δε, έκθεση των παιδιών με κάποια γενετική δυσπλασία ή δυσμορφία αποτελούσε κοινή πρακτική και δεν παρατηρούνται διακρίσεις ή πολυνομία από πόλη σε πόλη και από εποχή σε εποχή. Όμως, ακόμη και η συνθήκη της ψυχικά επώδυνης βρεφοκτονίας, βρίσκεται σε πλήρη αντιπαράθεση με την αποτρόπαιη και αήθη παραβίαση της έμφυτης ανθρώπινης αίσθησης του φυσικού και νομικού δικαίου, που συνεπάγεται οποιαδήποτε αντίληψη εγκατάλειψης ανυπεράσπιστων και εν ζωή νεογνών, στις διαθέσεις επιθετικών καιρικών συνθηκών και άγριων ζώων. Συνεπώς, η άποψη αυτή φαίνεται να αποτελεί πάρεργο της ίδιας δυσφημιστικής παρερμηνείας του Καιάδα και της εγχώριας ιστορικής υποβάθμισης της αρχαίας Σπάρτης (με την ελληνική Εκκλησία να υποστηρίζει αυτόν τον μύθο, με ιδιαίτερο «ζήλο»).

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι εκτελέσεις καταδίκων (ή αιχμαλώτων) γίνονταν πάντα τη νύχτα και πολλές ερμηνείες μπορούν να δοθούν πάνω σε αυτό, που αφορούν είτε σε κάποια τελετουργική πρακτική είτε σε ψυχολογικά αίτια ή στην επιθυμία να κρυφτεί από την κοινή θέα το επαίσχυντο τέλος ενός Σπαρτιάτη. Επιπλέον, οι εκτελέσεις γίνονταν στη φυλακή, προφανώς διά απαγχονισμού, τουλάχιστον έως την εποχή του Ηροδότου. Ο Καιάδας δεν αναφέρεται πουθενά ούτε κάποιο άλλο είδος κατακρημνισμού. Ίσως ο Καιάδας να χρησιμοποιούνταν ως ένα μέρος όπου ρίχνονταν τα σώματα μετά την εκτέλεση.

Η αλήθεια είναι, πάντως, πως έχουμε ελάχιστες μαρτυρίες για υποθέσεις ανθρωποκτονίας στη Σπάρτη και ακόμη λιγότερες για τις ποινές που επιβάλλονταν εκεί. Γενικότερα, στην αρχαιότητα οι αναφορές για τη θανάτωση βρεφών στον Καιάδα είναι εξαιρετικά περιορισμένες και χαρακτηρίζονται από ασάφεια και απροσδιοριστία, ενώ στη σύγχρονη εποχή αποκτούν μεγαλύτερη αποδοχή και διάδοση και μάλιστα σε συγγράμματα της στοιχειώδους εκπαίδευσης, παρά την παντελή έλλειψη τεκμηρίωσης και υποστήριξης της αινιγματικής μυθοπλασίας. Αντίθετα, στη διεθνή ιστοριογραφία οι σχετικές αναφορές αμφισβητούνται ή αγνοούνται παντελώς.

Ο θρύλος αυτός, φαίνεται να παίρνει σάρκα και οστά το 1904, όταν κατά την διεξαγωγή αρχαιολογικής έρευνας, τα αρχαιολογικά ευρήματα εντός του Καιάδα οδήγησαν την τότε ομάδα των ξένων αρχαιολόγων στη διαπίστωση, που έως σήμερα κακώς παραμένει, ότι οι αρχαίοι Σπαρτιάτες έριχναν στον γκρεμό τα ανάπηρα παιδιά, με το σκεπτικό ότι τους ήταν βάρος και άχρηστα για την κοινωνία τους. Η επιστημονική ομάδα βασίστηκε στο μικρό μέγεθος των οστών, που αποκάλυψε η αρχαιολογική έρευνα, τα οποία απεδόθησαν σε οστά μικρών παιδιών.

Το 1956, μισό αιώνα μετά, η μέθοδος του άνθρακος C14 αξιολόγησε τα συγκεκριμένα ευρήματα ως μη ανήκοντα σε παιδιά αλλά σε ενήλικους άνδρες και γυναίκες και μόνον σε ένα ποσοστό 15% ανήλικων. Άπαντες δε, είχαν κατάγματα. Κατά τη δεκαετία του 1980, αλλά και το 2003, πολλοί αρχαιολόγοι, σπηλαιολόγοι αλλά και ορειβάτες κατέβηκαν στον Καιάδα και έδωσαν διάφορα στοιχεία για τα ευρήματα που υπάρχουν στο εσωτερικό του. Επικρατεί, βέβαια, μια σύγχυση για το κατά πόσο έφτασαν στον «πάτο» του πηγαδιού. Άλλωστε, δεν γνωρίζουμε αν με τα χρόνια λόγω των σεισμών η δομή του Καιάδα έχει αλλάξει. Κατά τον Πλούταρχο (Κίμων 16.4) ο σεισμός τού 464 π.Χ. ήταν τρομακτικά ισχυρός: «Η χώρα των Λακεδαιμόνιων χάσμασιν ενώλισθε πολλοίς και των Ταϋγέτων τιναχθέντων κορυφαί τινές απερράγησαν» (άνοιξαν χάσματα και αποκόπηκαν βράχοι από τις κορφές τού Ταΰγετου). Είναι επομένως φυσικό να έπεσαν από τότε μεγάλοι βράχοι και στο εσωτερικό τού Καιάδα. Παρατηρήθηκε ότι και πάνω σε πεσμένους ογκολίθους υπήρχαν οστά ανθρώπινων σκελετών, πού ρίχτηκαν προφανώς από την άνω, αρχική είσοδο και μετά το 464 π.χ. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι τα οστά που βρήκαν εκεί ανήκουν σε ενηλίκους, ηλικίας 18-35 ετών. Βρέθηκε μόνο ένας σκελετός παιδιού, όχι πολύ μικρής ηλικίας, το οποίο πιθανολογείται ότι έπεσε κατά λάθος μέσα στον Καιάδα. Μαζί με τα οστά βρέθηκαν αιχμές από βέλη και δόρατα, ενώ ένα θραύσμα κρανίου είχε καρφωμένη πάνω του την αιχμή ενός βέλους. Πολλοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα περισσότερα από τα σώματα που ρίχτηκαν εκεί ήταν ήδη νεκρά. Βρέθηκαν, επίσης, λύχνοι και σιδερένιοι χαλκάδες-δεσμά.

Σε κάθε περίπτωση δεν διαπιστώθηκε η παρουσία σκελετικών ευρημάτων νεογέννητων ατόμων ή βρεφών, τα οποία αποτελούν το πιο αμφιλεγόμενο και αμφισβητούμενο στοιχείο της σχετικής ιστοριογραφίας που συνδέεται με το σπηλαιοβάραθρο του Καιάδα και την αρχαία Σπάρτη. Επίσης, δεν μπόρεσε να διαπιστωθεί μέχρι σήμερα, παρά τις επανειλημμένες έρευνες, η παρουσία σκελετικών ευρημάτων μικρών παιδιών, βιολογικής ηλικίας 1-4 ετών ή μεγαλύτερων παιδιών ηλικίας 5-10 ετών, στο χώρο του σπηλαιοβαράθρου. Όπως έχει, ήδη, αναφερθεί, τα περισσότερα από τα ανθρώπινα σκελετικά ευρήματα, που βρέθηκαν στο χώρο του σπηλαιοβαράθρου, ανήκουν σε άνδρες βιολογικής ηλικίας, μεταξύ 18 και 35 ετών. Μόνο δύο κρανία ενηλίκων ανδρών εμφανίζουν ενδείξεις πιθανής βιολογικής ηλικίας μεγαλύτερης των πενήντα ετών, ενώ βρέθηκαν λίγα σκελετικά ευρήματα δύο εφήβων, πιθανής ηλικίας 14-17 ετών, καθώς και τμήματα μετωπιαίου οστού και άνω γνάθου που πρέπει να ανήκουν σε ένα ακόμη νεαρό άτομο ηλικίας, περίπου, δώδεκα ετών. Αλλά και αυτή ακόμη η περίπτωση του νεαρότερου ατόμου δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί τεκμήριο θανάτωσης βρεφών στον Καιάδα. Αντίθετα είναι γνωστή, ακόμη και από τη σύγχρονη ιστορική περίοδο, η συχνή εμπλοκή μεγαλύτερων παιδιών και εφήβων σε βίαιες αντιπαραθέσεις και πολεμικές συρράξεις.

Τα συμπεράσματα περί ευγονίας των Σπαρτιατών, στο πλαίσιο μιας στρατοκρατούμενης κοινωνίας, ο υπερβάλλων ρόλος των φυλετών στις οικογενειακές και ατομικές υποθέσεις, στο πλαίσιο του κοινοβιακού χαρακτήρα της σπαρτιατικής κοινωνίας, προέρχονται και αποτελούν αναπόσπαστα μέρη του σπαρτιατικού μύθου, του οποίου ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες ήταν και ο Πλούταρχος. Συνεπώς, η ούτως ή άλλως αμφισβητήσιμη αναφορά στη σκόπιμη θανάτωση βρεφών στον Καιάδα, για λόγους ευγονικής, φαίνεται να κλονίζεται σοβαρά. Το παραμύθι περί «…ωραίων Σπαρτιατών, Καιάδα ανάπηρων τέκνων» άλλωστε δεν συμπορεύεται με τον ποιητή Τυρταίο (εκ γενετής τυφλόν), τον βασιλιά Αγησίλαο της Σπάρτης (εκ γενετής χωλόν) και πλείστους άλλους διακεκριμένους Σπαρτιάτες, οι οποίοι δεν ήταν αρτιμελείς, καθώς και από την επίσημη ιστορία. Χαρακτηριστικό είναι δε, πως όταν κάποτε ειρωνεύτηκαν έναν κουτσό Σπαρτιάτη που πήγαινε να πολεμήσει, αυτός απάντησε πως «ο πόλεμος χρειάζεται άτομα που μένουν στη θέση τους και όχι άτομα που το βάζουν στα πόδια», ενώ σε παρόμοια περίπτωση τυφλού Σπαρτιάτη, αυτός απάντησε πως «και τίποτα να μην κάνω, όλο και κάποια λεπίδα του εχθρού θα στομώσω με το σώμα μου».

Αποθετήριο αναπήρων τέκνων πρωτολειτούργησε επί Βυζαντίου (τα ανάπηρα τέκνα τα απέθεταν στα «άντρα», τα οποία ήταν σπηλιές), προηγήθηκε όμως η απόθεση τέκνων υγιών και μη υγιών από τους Ρωμαίους κατά την τελευταία περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας γνωστή και ως πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για άλλους λόγους (κοινωνικούς κατ’ εξοχήν).

(e-telescope.gr)

Read more »

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν χάρτες της υφηλίου

1.      Η ανακάλυψη των χαρτών του Πιρί Ρέις απέδειξε ότι οι αρχαιότατοι Έλληνες γνώριζαν όλη την υφήλιο *

2.      Η ανακάλυψη του «χάρτη του Ζήνωνος» (1380) απέδειξε ότι οι αρχαίοι είχαν εξερευνήσει τις χώρες του Αρκτικού κύκλου , αφού σ'αυτόν παρουσιάζονται όρη της Γροιλανδίας , που επισημάνθηκαν μόλις το 1947-49.

3.      Το ίδιο ισχύει και για την Ανταρκτική , όπως απέδειξε η εύρεση του χάρτη που σχεδίασε το 1737 ο Γάλλος ακαδημαϊκός Φιλίπ Μπυά , ως αντίγραφο πανάρχαιων Ελληνικών χαρτών . Σ'αυτόν η Ανταρκτική παρουσιάζεται να αποτελείται από δύο νησιά , πράγμα που ανακαλύφθηκε μόλις το 1958.

* Ο Πιρί Ρέις , Τούρκος ναύαρχος του 16ου αιώνα , κατάρτησε ένα παγκόσμιο άτλαντα χρησιμοποιώντας χάρτες που κατείχε ένας Ισπανός ( που μετείχε στα 3 ταξίδια του Κολόμβου , ο οποίος οδηγήθηκε από χάρτες των αρχαίων Ελλήνων ) και οκτώ παγκόσμιους χάρτες (που οι Αραβες ονόμαζαν Ζοφεριγιέ) οι οποίοι σχεδιάστηκαν την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. Οι χάρτες αυτοί παρουσιάζουν τα δυτικά παράλια της Ευρώπης και Αφρικής , τα ανατολικά της Νοτ. Αμερικής και την παραλιακή γραμμή της Ανταρκτικής.

Οι χάρτες αυτοί :

·        Έχουν σχεδιαστεί με την μέθοδο της Γεωγραφικής προβολής , που υποτίθεται οτι εφευρέθηκε κατά τον 20ον αιώνα.

·        Αναφέρουν τις σωστές αποστάσεις μεταξύ Ευρώπης - Αφρικής και Αμερικής , οι οποίες μετρήθηκαν μόνο κατά τον 18ο αιώνα.

·        Έχουν τον Νότιο παγωμένο Ωκεανό που ανακαλύφθηκε τον 18ο αιώνα , όπως θα ήταν χωρίς πάγους .

·        Παρουσιάζουν την Ανταρκτική που ανακαλύφθηκε το 1830 , σημειώνοντας τα βουνά της με τα ύψη τους που ακόμα δεν έχουν υπολογιστεί .

·        Η Υδρογραφική Υπηρεσία των ΗΠΑ επιβεβαίωσε την γνησιότητα των χαρτών στους οποίους έδωσε ηλικία 5000 ετών.

(οι χάρτες του Πιρί Ρέις που διασώθηκαν βρίσκονται σήμερα στο εθνικό μουσείο της Τουρκίας)

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του Γεωργίου Γεωργαλά "Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΑΠΛΩΣΙΣ ΤΩΝ ΑΙΓΑΙΩΝ" εκδόσεις ΤΟΤΕ από όπου προέρχονται και τα παραπάνω σχόλια.

 Πάνω : Αποκατάσταση του χάρτη 

Κάτω : Φωτογραφία του χάρτη όπως βρέθηκε

Read more »