Βρίσκεται σε όλα τα νοσοκομεία-ιατρεία-φαρμακεία του εξωτερικού και ορκίζονται εδώ και 2.400 χρόνια όσοι ασχολούνται με την ανθρώπινη υγεία και γράφτηκε τον 4 αιώνα π.χ.
«I swear by Apollo, the healer, Asclepius, Hygieia, and Panacea, and all
the Gods and Goddesses, making them my witnesses, that I will fulfill
according to my ability and judgment this oath and this covenant:
To hold him who has taught me this art as equal to my parents, to live
in common with him and, if he is in need of money to give him a share of
mine. To look upon his children as my own brothers, and to teach them
this art -if they desire to learn it- without fee and covenant; to give a
share of precepts and oral instruction and all the other learning to my
own sons, and to those of him who has been my teacher, and to disciples
who have signed the covenant and have taken an oath according to the
medical law, and no one else.
I will apply dietetic measures for the benefit of the sick according to
my ability and judgment; I will keep them from harm and injustice. I
will give no deadly medicine to any one if asked, nor suggest any such
counsel; similarly I will not give to a woman an abortive remedy.
In purity and holiness I will preserve my life and my art.
I will not use the knife, even on sufferers from stone, but will let
this operation to specialized practitioners. Whatever houses I may
visit, I will come for the benefit of the sick, keeping myself far from
all intentional injustice and ill-doing, among others of sexual deeds on
bodies female or male, be they free or slaves. What I may see or hear
in the course of the treatment or even outside of it in regard to the
life of men, which ought not to be spread outside, I will keep secret,
considering them improper to talk about.
If I keep this oath and not violate it may I enjoy my life and my art respected by all men and in all time to come.
But if I transgress it and swear falsely, let the reverse be my lot.»
Και η Αρχαική απόδοση:
Ὄμνυμι Ἀπόλλωνα ἰητρὸν, καὶ Ἀσκληπιὸν, καὶ Ὑγείαν, καὶ Πανάκειαν, καὶ
θεοὺς πάντας τε καὶ πάσας, ἵστορας ποιεύμενος, ἐπιτελέα ποιήσειν κατὰ
δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν ὅρκον τόνδε καὶ ξυγγραφὴν τήνδε:
Ἡγήσασθαι μὲν τὸν διδάξαντά με τὴν τέχνην ταύτην ἴσα γενέτῃσιν ἐμοῖσι,
καὶ βίου κοινώσασθαι, καὶ χρεῶν χρηίζοντι μετάδοσιν ποιήσασθαι, καὶ
γένος τὸ ἐξ ωὐτέου ἀδελφοῖς ἴσον ἐπικρινέειν ἄῤῥεσι, καὶ διδάξειν τὴν
τέχνην ταύτην, ἢν χρηίζωσι μανθάνειν, ἄνευ μισθοῦ καὶ ξυγγραφῆς,
παραγγελίης τε καὶ ἀκροήσιος καὶ τῆς λοιπῆς ἁπάσης μαθήσιος μετάδοσιν
ποιήσασθαι υἱοῖσί τε ἐμοῖσι, καὶ τοῖσι τοῦ ἐμὲ διδάξαντος, καὶ μαθηταῖσι
συγγεγραμμένοισί τε καὶ ὡρκισμένοις νόμῳ ἰητρικῷ, ἄλλῳ δὲ οὐδενί.
Διαιτήμασί τε χρήσομαι ἐπ’ ὠφελείῃ καμνόντων κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν, ἐπὶ δηλήσει δὲ καὶ ἀδικίῃ εἴρξειν.
Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ ὑφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε.
Ὁμοίως δὲ οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω.
Ἁγνῶς δὲ καὶ ὁσίως διατηρήσω βίον τὸν ἐμὸν καὶ τέχνην τὴν ἐμήν.
Οὐ τεμέω δὲ οὐδὲ μὴν λιθιῶντας, ἐκχωρήσω δὲ ἐργάτῃσιν ἀνδράσι πρήξιος τῆσδε.
Ἐς οἰκίας δὲ ὁκόσας ἂν ἐσίω, ἐσελεύσομαι ἐπ’ ὠφελείῃ καμνόντων, ἐκτὸς
ἐὼν πάσης ἀδικίης ἑκουσίης καὶ φθορίης, τῆς τε ἄλλης καὶ ἀφροδισίων
ἔργων ἐπί τε γυναικείων σωμάτων καὶ ἀνδρῴων, ἐλευθέρων τε καὶ δούλων.
Ἃ δ’ ἂν ἐν θεραπείῃ ἢ ἴδω, ἢ ἀκούσω, ἢ καὶ ἄνευ θεραπηίης κατὰ βίον
ἀνθρώπων, ἃ μὴ χρή ποτε ἐκλαλέεσθαι ἔξω, σιγήσομαι, ἄῤῥητα ἡγεύμενος
εἶναι τὰ τοιαῦτα.
Ὅρκον μὲν οὖν μοι τόνδε ἐπιτελέα ποιέοντι, καὶ μὴ ξυγχέοντι, εἴη
ἐπαύρασθαι καὶ βίου καὶ τέχνης δοξαζομένῳ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐς τὸν
αἰεὶ χρόνον.
Παραβαίνοντι δὲ καὶ ἐπιορκοῦντι, τἀναντία τουτέων.
Και
Και στα νέα Ελληνικά :
Ορκίζομαι στο θεό Απόλλωνα τον ιατρό και στο θεό Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια
και επικαλούμενος τη μαρτυρία όλων των θεών ότι θα εκτελέσω κατά τη
δύναμη και την κρίση μου τον όρκο αυτόν και τη συμφωνία αυτή. Να θεωρώ
τον διδάσκαλό μου της ιατρικής τέχνης ίσο με τους γονείς μου και την
κοινωνό του βίου μου. Και όταν χρειάζεται χρήματα να μοιράζομαι μαζί του
τα δικά μου. Να θεωρώ την οικογένειά του αδέλφια μου και να τους
διδάσκω αυτήν την τέχνη αν θέλουν να την μάθουν χωρίς δίδακτρα ή άλλη
συμφωνία. Να μεταδίδω τους κανόνες ηθικής, την προφορική διδασκαλία και
όλες τις άλλες ιατρικές γνώσεις στους γιους μου, στους γιους του
δασκάλου μου και στους εγγεγραμμένους μαθητές που πήραν τον ιατρικό
όρκο, αλλά σε κανέναν άλλο. Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω
τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή
να αδικήσω. Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το
ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη. Παρομοίως, δεν θα
εμπιστευτώ σε έγκυο μέσο που προκαλεί έκτρωση. Θα διατηρώ αγνή και
άσπιλη και τη ζωή και την τέχνη μου. Δεν θα χρησιμοποιώ νυστέρι ούτε σε
αυτούς που πάσχουν από λιθίαση, αλλά θα παραχωρώ την εργασία αυτή στους
ειδικούς της τέχνης. Σε όσα σπίτια πηγαίνω, θα μπαίνω για να βοηθήσω
τους ασθενείς και θα απέχω από οποιαδήποτε εσκεμμένη βλάβη και φθορά,
και ιδίως από γενετήσιες πράξεις με άνδρες και γυναίκες, ελεύθερους και
δούλους. Και όσα τυχόν βλέπω ή ακούω κατά τη διάρκεια της θεραπείας ή
και πέρα από τις επαγγελματικές μου ασχολίες στην καθημερινή μου ζωή,
αυτά που δεν πρέπει να μαθευτούν παραέξω δεν θα τα κοινοποιώ, θεωρώντας
τα θέματα αυτά μυστικά. Αν τηρώ τον όρκο αυτό και δεν τον παραβώ, ας
χαίρω πάντοτε υπολήψεως ανάμεσα στους ανθρώπους για τη ζωή και για την
τέχνη μου. Αν όμως τον παραβώ και επιορκήσω, ας πάθω τα αντίθετα.
Και η απαγγελία του όρκου με μια ιδιαίτερη προφορά :
