Η τεστοστερόνη «γεννά» χαρισματικό εγκέφαλο

Αλμπέρτα

Η έκθεση του εμβρύου σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης «γεννά» το υψηλό IQ, σύμφωνα με νέα μελέτη

Επί μακρόν οι επιστήμονες συζητούν σχετικά με το αν ο χαρισματικός εγκέφαλος αποτελεί «προϊόν» των καλών γονιδίων ή του καλού περιβάλλοντος στο οποίο αναπτύσσεται ένα άτομο. Τώρα μια νέα μελέτη ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα στον Καναδά και από το Πανεπιστήμιο Ράιντερ στις ΗΠΑ έρχεται να δώσει μια νέα τροπή σε αυτήν την ατέρμονη συζήτηση. Σύμφωνα με τα ευρήματά της που δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «Roeper Review» το πολύ υψηλό IQ συνδέεται με την έκθεση του εμβρύου σε αυξημένα επίπεδα της ανδρικής ορμόνης τεστοστερόνης.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στη μελέτη το να είναι ένα άτομο χαρισματικό (με δείκτη δηλαδή ευφυίας 130 ή και ψηλότερο) συνδέεται άμεσα με την έκθεσή του σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης μέσα στη μήτρα. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης, καθηγητή του Τμήματος Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα Μάρτι Μράζικ, πιθανότατα όπως ακριβώς κατά την εμβρυική ζωή αναπτύσσονται ελαττώματα τόσο σε ό,τι αφορά τη φυσιολογία όσο και τη νοητική υγεία ενός ανθρώπου, έτσι αντιστοίχως μπορεί η ενδομήτρια ζωή να κάνει ένα άτομο χαρισματικό.

Βιολογικό προβάδισμα

«Φαίνεται ότι η έντονη προγεννητική έκθεση σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης ευνοεί τη δημιουργία περισσότερων συνάψεων στον εγκέφαλο, κυρίως στον δεξιό προμετωπιαίο φλοιό ο οποίος σχετίζεται με την επεξεργασία σημασιολογικών πληροφοριών» σημείωσε ο καθηγητής Μράζικ.

Η υπόθεση αυτή του καθηγητή προέκυψε ύστερα από παρατήρηση χαρισματικών ανθρώπων. Οπως εξήγησε ο δρ Μράζικ οι νέες τεχνολογίες που έχουν πλέον οι ειδικοί στα χέρια τους όπως η λειτουργική μαγνητική τομογραφία (Functional MRI) μαρτυρούν ότι η ιδιοφυία έχει σημαντική βιολογική βάση η οποία επιδρά μάλλον περισσότερο από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Πάντως ο ίδιος ο καθηγητής τονίζει ότι απαιτούνται πολύ περισσότερες μελέτες προκειμένου να προσδιοριστεί ποιες ακριβώς διαδικασίες προκαλούν την ανάπτυξη του χαρισματικού εγκεφάλου.

Read more »

Κρυμμένη σε... βάλτο η χαμένη Ατλαντίδα

Διεθνής ερευνητική ομάδα υποστηρίζει πως τη βρήκε

Σε βαλτώδη περιοχή στη νότια Ισπανία υποστηρίζουν ερευνητές πως εντόπισαν τη χαμένη πόλη της Ατλαντίδας. Με τρόπο συγκλονιστικά επίκαιρο, οι ερευνητές θύμισαν πως ένα γιγαντιαίο τσουνάμι «κατάπιε» τη μυθική μητρόπολη, για την οποία έγραψε ο φιλόσοφος Πλάτων πριν περίπου 2.400 χρόνια, αλλά πολλοί επιστήμονες σήμερα θεωρούν ότι δεν έχει σχέση με την ιστορική πραγματικότητα.

«Αυτή είναι η δύναμη των τσουνάμι. Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε ότι μπορεί να σαρώσουν την ενδοχώρα σε βάθος 100 χιλιομέτρων και γι’ αυτό ακριβώς μιλάμε στην περίπτωση της Ατλαντίδας)», δήλωσε ο επικεφαλής των ερευνητών στο Reuters.

Οι ερευνητές αρχαιολόγοι και γεωλόγοι (Αμερικανοί, Καναδοί και Ισπανοί) χρησιμοποίησαν μια δορυφορική φωτογραφία που εμφανίζει τα ίχνη μιας βυθισμένης πόλης βόρεια του ισπανικού λιμανιού του Κάδιθ (τα Γάδαρα των αρχαίων Ελλήνων). Η πόλη βρίσκεται λίγο έξω από τα στενά του Γιβραλτάρ, στην περιοχή του Ατλαντικού και κατ’ αρχήν χρονολογείται πριν από 4.000 χρόνια. Εκεί, σε αυτή την τεράστια βαλτώδη περιοχή του Πάρκου Ντόνα Άνα, ένα από τα πιο εκτεταμένα έλη της Ευρώπης, στο αχανές δέλτα του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, οι ερευνητές πιστεύουν ότι βρήκαν την Ατλαντίδα με τη βοήθεια υπόγειων ραντάρ, ψηφιακής χαρτογράφησης της περιοχής και της σύγχρονης υποθαλάσσιας τεχνολογίας.

Εξάλλου, οι ερευνητές πιστεύουν ότι την θεωρία τους ενισχύει η ανακάλυψη -από την ίδια επιστημονική ομάδα- στην κεντρική Ισπανία μιας παράξενης σειράς ιχνών άλλων πόλεων, που θεωρούν ότι παραπέμπει στην κατασκευή «αναμνηστικών πόλεων», οι οποίες χτίστηκαν κατά το πρότυπο της Ατλαντίδας, όταν οι εναπομείναντες κάτοικοί της αναγκάστηκαν να μετακομίσουν πιο βόρεια και πιο βαθιά στο εσωτερικό της χώρας. Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε την Κυριακή σε ειδική εκπομπή με τίτλο «Βρίσκοντας την Ατλαντίδα» στο κανάλι του National Geographic.

Ο επικεφαλής των ερευνητών παραδέχτηκε ότι είναι δύσκολο να αποδειχτεί με βεβαιότητα πως πρόκειται για την Ατλαντίδα, δήλωσε όμως πεπεισμένος ότι πρόκειται περί αυτής. «Βρήκαμε κάτι που κανείς άλλος δεν είχε δει πριν, πράγμα που παρέχει ένα βαθμό αξιοπιστίας, ειδικά στην αρχαιολογία». Όπως είπε, τσουνάμι στη συγκεκριμένη περιοχή της Ισπανίας έχουν αναφερθεί εδώ και αιώνες, με μεγαλύτερο αυτό που έπληξε την Λισσαβώνα το 1755 και είχε ύψος δεκαόροφου κτιρίου.

Οι ερευνητές σχεδιάζουν περαιτέρω ανασκαφές στην περιοχή αυτή της νότιας Ισπανίας, καθώς και στις μυστηριώδεις «πόλεις» σε απόσταση περίπου 240 χιλιομέτρων, για να μελετήσουν τους γεωλογικούς σχηματισμούς και να χρονολογήσουν αντικείμενα που θα ανακαλυφθούν.

Άλλες περιοχές του κόσμου, κατά καιρούς, έχουν προταθεί ως πιθανές τοποθεσίες της Ατλαντίδας, μεταξύ αυτών η αρχαία Θήρα.

Read more »

Η ασφάλιση στην αρχαία Ελλάδα

Στην αρχαία Ελλάδα, ήταν διαδεδομένη η ασφαλιστική κάλυψη των εξόδων κηδείας, σύστημα που αναπτύχθηκε μέσω θρησκευτικών, μη κερδοσκοπικών οργανώσεων. Αργότερα, με νόμο του Σόλωνα, τον 6ο π.Χ. αιώνα, θεσπίστηκε ο όρος των "ομοτάφων", ο πρώτος ασφαλιστικός νόμος που καθόριζε τη λειτουργία εταιριών που είχαν σαν αντικείμενο την κάλυψη των εξόδων κηδείας. Τα διάφορα σωματεία και ενώσεις της εποχής διεύρυναν την έννοια της ασφάλισης, δημιουργώντας εταιρίες που είχαν σαν αντικείμενο την αλληλοβοήθεια, την αμοιβαιότητα και τον καταμερισμό των κινδύνων, πέρα από τα έξοδα κηδείας και με κερδοσκοπικό πλέον χαρακτήρα.
Στην Κύπρο τον 5ο π.Χ. αιώνα, εμφανίσθηκε το πρώτο νοσοκομειακό πρόγραμμα της ιστορίας. Ήταν η συμφωνία μεταξύ του βασιλιά Ιδαλίου και του γιατρού Ονάσιλλου και των αδελφών του. Η συμφωνία αυτή όριζε ότι ο Ονάσιλλος και οι αδελφοί του θα αναλάμβαναν την περίθαλψη των στρατιωτών στο ενδεχόμενο τραυματισμού τους σε επερχόμενη μάχη. Σαν αντάλλαγμα, ο βασιλιάς Ιδάλιος προσέφερε χρήματα και γη. Τον 4ο π.Χ. αιώνα, συναντάμε αναφορά στο θεσμό της ασφάλισης, σε λόγους του Δημοσθένη, "Περί θαλασσίων πιστώσεων". Εδώ, περιγράφονται τα "θαλασσοδάνεια". Το εμπόριο, από αρχαιοτάτων χρόνων, είχε μεγάλα περιθώρια κέρδους, αλλά και πολύ υψηλό ρίσκο.
Η πειρατεία και τα ναυτικά ατυχήματα ήταν σύνηθες φαινόμενο στην αρχαία Ελλάδα. Έτσι, αντί κάποιος έμπορος ή επενδυτής να δανείσει (επενδύσει) τα χρήματα του σε ένα πλοίο, με ορατό τον κίνδυνο της οικονομικής καταστροφής, σε περίπτωση που το πλοίο δεν επέστρεφε, απευθυνόταν σε ναυτομεσιτικό γραφείο, μέσω του οποίου μπορούσε να δανείσει χρήματα σε διάφορα πλοία, διασπείροντας έτσι τον κίνδυνο. Από τα κέρδη των πλοίων που επέστρεφαν, μπορούσε να αποσβήσει τη ζημιά εκείνων που δεν επέστρεφαν. Τα "θαλασσοδάνεια" αποτελούν παράδειγμα πρόληψης, σύνεσης και ευρηματικότητας. Σε κείμενα συγγραφέων της κλασικής περιόδου, αναφέρεται η ασφάλιση απόδρασης δούλου.
Συνηθιζόταν να γίνεται συμφωνία, με βάση την οποία ο ιδιοκτήτης του δούλου πλήρωνε περιοδικές καταβολές, ώστε να εισπράξει αποζημίωση στην περίπτωση απόδρασης του δούλου του. Την έννοια της κοινής αβαρίας τη γνωρίζουμε όλοι. θεσπίσθηκε τον 4ο π.Χ. αιώνα από το δίκαιο της Ρόδου. Σύμφωνα με τον όρο αυτό, κάθε ηθελημένη θυσία εμπορευμάτων που πραγματοποιείται χάριν του πλοίου και του υπολοίπου φορτίου, επιραρύνει, αναλογικά, όλα τα διασωθέντα συμφέροντα. Μοιάζει με την ασφάλιση, στο ότι τον κίνδυνο τον επωμίζονται όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο όρος της κοινής αβαρίας, διατηρείται αυτούσιος μέχρι σήμερα, και μάλιστα με παγκόσμια ισχύ.

Ελληνιστική εποχή
324 π.Χ.: Ο Υπουργός, με τη σημερινή έννοια, των Οικονομικών του τεράστιου κράτους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ονομαζόμενος Αντιμένης ο Ρόδιος, συνέστησε την πρώτη στον κόσμο Κρατική Ασφαλιστική Εταιρία, η οποία ασφάλιζε τη ζημιά του ιδιοκτήτη του δούλου, στην περίπτωση απόδρασης. Μάλιστα, αναγορεύεται από κάποιους ως ο πρώτος ασφαλιστής στον κόσμο. Συγχρόνως πληροφορούμαστε πως οι Τράπεζες και οι Ασφαλιστικές εταιρίες ανεπτύχθησαν, κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους, στους αχανείς χώρους των αυτοκρατοριών των Διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου και των Επιγόνων του, κι αυτό γιατί το Ελληνικό χρήμα αποτελούσε την εποχή εκείνη το μοναδικό μέσο συναλλαγής από την Ινδία μέχρι την Ισπανία.

Read more »

Το νερό στη Γη είναι εξωγήινης προέλευσης;

Το νερό της Γης προήλθε από αστεροειδείς που προσέκρουσαν στον πλανήτη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό υποστηρίζει μια νέα επιστημονική θεωρία που αναπτύχθηκε από γάλλους επιστήμονες και παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Nature».

Η νέα θεωρία, αντιτίθεται στην κυρίαρχη μέχρι τώρα αντίληψη ότι το νερό στην ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς της Γης, προήλθε από τους ατμούς που προκάλεσε η έντονη δραστηριότητα των ηφαιστείων κατά τα πρώτα στάδια δημιουργίας του πλανήτη.

Οι γάλλοι επιστήμονες του Πανεπιστημίου «Κλοντ Μπερνάρ» στη Λιόν και του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, υποστηρίζουν ότι μετά το σχηματισμό των γιγάντιων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, η βαρύτητα τους ώθησε διάφορα ουράνια σώματα μακρυά τους. Μεταξύ αυτών ήταν και αρκετοί αστεροειδείς που μετέφεραν μεγάλες ποσότητες πάγου, πολλοί εκ των οποίων προσέκρουσαν στη Γη.

Με την πρόσκρουση των αστεροειδών, οι πάγοι εισχώρησαν στο μανδύα της Γης, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ της επιφάνειας και του πυρήνα, με αποτέλεσμα το εξωγήινο νερό να καταλάβει περιοχές στο εσωτερικό και το εξωτερικό μέρος του πλανήτη. Έτσι κατέστει δυνατή η κίνηση των τεκτονικών πλακών με αποτέλεσμα να εμφανιστούν οι ήπειροι και στη συνέχεια να εμφανιστεί η ζωή.

Read more »

Κατάλογος ασθενειών και θεραπεία τους με τα αντίστοιχα βότανα

ΑΓΧΟΣ: Ηρεμεί με βασιλικό, θυμάρι, μαντζουράνα.


ΑΔΥΝΑΜΙΑ (οργανισμού): Δεντρολίβανο, Μαντζουράνα, Φασκόμηλο, Πιπεριές.

ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΕΣ (εσωτερικές και εξωτερικές): Γλιστρίδα, δάφνη, βάλσαμο, Λουΐζα, απήγανος, αχίλλεα, βίνκα, δίκταμο, πεντάνευρο.

ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΣ (ερεθισμός): Δεντρολίβανο, δάφνη, απήγανος, φλόμος, κρεμμύδι, μελιτζάνα.

ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΕΣ: Οι ερεθισμένες από οποιοδήποτε λόγο αμυγδαλές θεραπεύονται με αγριμόνιο, δυόσμο, μέντα, θυμάρι, μαντζουράνα, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο.

ΑΝΑΙΜΙΑ: Θυμάρι, μελισσόχορτο, δεντρολίβανο, ντομάτα.

ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ: Χαμομήλι, θυμάρι, πανσές.

ΑΝΤΙΚΑΤΑΡΡΟΙΚΑ: Αγιόκλημα, αχίλλεα, βοράγο, λεβάντα, ονωνίδα, σάλβια, τίλιο, ρίγανη.

ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΑ: Καλέντουλα, Αχιλλέα, βίνκα, δίκταμο, λεβάντα, μαντζουράνα, υπερικό, δεντρολίβανο, θυμάρι, τσάι βουνού, χαμομήλι.

ΑΣΘΜΑ: Αγριμόνιο, Αχιλλέα, βαλεριάνα, βάλσαμο, γαϊδουράγκαθο, δεντρολίβανο, ευκάλυπτος, σαμπούκος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, μαντζουράνα, μάραθο, μελισσόχορτο, ρίγανη, σέλινο, σκόρδο, τίλιο, χαμομήλι, ύσσωπος.

ΑΤΟΝΙΑ: Ιδιαίτερα για τη μυϊκή ατονία: Αχιλλέα, λεβάντα, φασκόμηλο, ρίγανη, μάραθος, σκόρδο, δάφνη, κορίανδρος, βασιλικός, δίκταμο.

ΑΫΠΝΙΑ: Βαλεριάνα, βάλσαμο, βασιλικός, δυόσμος, μέντα, ευκάλυπτος, λεβάντα, Λουΐζα, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, χαμομήλι, δεντρολίβανο.

ΑΥΤΙΩΝ (πόνοι): Βασιλικός, κολοκυθιά, κρεμμύδι, μελισσόχορτο, μολόχα, σκόρδο, χαμομήλι.

ΑΦΘΕΣ: Δεντρολίβανο, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο, χαμομήλι.

ΒΗΧΑΣ: Άσχετα με την αιτία που τον προκαλεί: αγριμόνιο, γλιστρίδα, βαλεριάνα, βασιλικός, γαϊδουράγκαθο, γλυκόριζα, ευκάλυπτος, σαμπούκο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μαντζουράνα, μολόχα, μάραθο, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο, αμάραντο.

ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, βασιλικός, χαμομήλι, λουίζα, μολόχα, φασκόμηλο.

ΓΡΙΠΗ: Δεντρολίβανο, ευκάλυπτος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, μάραθος, σινάπι, φλαμούρι, σκόρδο.

ΔΕΡΜΑΤΟΠΑΘΕΙΕΣ (γενικά): Σαμπούκος, κρεμμύδι, λεβάντα, μάραθος, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, θυμάρι, Λουΐζα, μαϊντανός, χαμομήλι, πικροδάφνη.

ΔΙΑΡΡΟΙΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, ευκάλυπτος, κρεμμύδι, Λουΐζα, πατάτα, σκόρδο, σέλινο.

ΔΥΣΕΝΤΕΡΙΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, βάλσαμο, καρυδιά, καστανιά, ροδιά, σκόρδο, βάλσαμο.

ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΕΣ: Αγριμόνιο, βασιλικός, σαμπούκος, καρπούζι, καστανιά, σκόρδο, τίλιο, αγριοτριανταφυλλιά, αγγούρι, ντομάτα.

ΔΥΣΜΗΝΟΡΡΟΙΕΣ: Απήγανος, Αχιλλέα, γαϊδουράγκαθο, δυόσμος, μέντα, θυμάρι, λεβάντα, Λουΐζα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, χαμομήλι.

ΔΥΣΠΕΨΙΑ: Αγριμόνιο, βάλσαμο, βασιλικός, δυόσμος, μέντα, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, σκόρδο, χαμομήλι.

ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ: Βάλσαμο, κολοκυθιά, ευκάλυπτος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, πατάτα, χαμομήλι.

ΕΚΖΕΜΑΤΑ: Δεντρολίβανο, κελέντουλα, λεβάντα, μαϊντανός, φασκόμηλο, χαμομήλι.

ΕΝΤΟΜΟΑΠΩΘΗΤΙΚΑ: Τεύκριο, βασιλικός.

ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΑ: Αγριμόνιο, γαϊδουράγκαθο, μολόχα, πατάτα.

ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΕΣ (γενικά): Μαϊντανός, καλεντούλα.

ΖΑΛΑΔΕΣ: Άσχετα με την αιτία που τις προκαλούν: βάλσαμο, βασιλικός, δεντρολίβανο, λεβάντα, μαϊντανός, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, αγριοτριανταφυλλιά, χαμομήλι.

ΗΛΙΑΣΗ: Σαν πρώτες βοήθειες αφέψημα σαμπούκου.

ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ: Αγριμόνιο, βαλεριάνα, δεντρολίβανο, θυμάρι, λεβάντα, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, τίλιο και χαμομήλι.

ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ: Βάλσαμο, λεβάντα, αγριοτριανταφυλλιά.

ΚΑΛΟΙ: Βάλσαμο, καλέντουλα, μολόχα, πατάτα, σκόρδο.

ΚΟΛΙΚΟΙ (διάφοροι): Απήγανος, βάλσαμο, δυόσμος, καρυδιά, κρεμμύδι, κρόκος, μαντζουράνα, μέντα, μολόχα.

ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ: Αχιλλέα, σαμπούκο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μαντζουράνα, πατάτα, σινάπι, χαμομήλι.

ΛΟΞΙΓΚΑΣ: Βαλεριάνα, δυόσμος, μέντα, ρίγανη.

ΜΑΤΙΩΝ (ερεθισμοί): Καρπούζι, κρόκος, Λουΐζα. μαϊντανός, μάραθο, ραδίκι.

ΜΕΛΑΝΙΕΣ: Αγριμόνιο, βασιλικός, δεντρολίβανο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μάραθο, μελισσόχορτο, μολόχα, πατάτα, σινάπι.

ΜΥΤΗΣ (αιμορραγίες): Φλαμουριά.

ΜΩΛΩΠΕΣ: Αχιλλέα, αθανασία, βιόλα, πιπεριά (κόκκινη), βάλσαμο.

ΝΑΥΤΙΕΣ: Γαϊδουράγκαθο, κολοκυθιά, λεβάντα, μάραθο, ρίγανη.

ΟΡΕΚΤΙΚΑ: Αχιλλέα, βασιλικός, θυμάρι, κρεμμύδι, κρόκος, ραδίκι, σκόρδο.

ΠΛΗΓΕΣ: Μαλακώνουν με βιόλα, βίνκα, καλέντουλα.

ΠΟΝΟΔΟΝΤΟΙ: Δίκταμος, δυόσμος, σαμπούκος, θυμάρι, καρυδιά, κισσός, κρεμμύδι, λεβάντα, μαντζουράνα, μέντα, ρίγανη, σινάπι, χαμομήλι.

ΠΡΗΞΙΜΑΤΑ: Αγριμόνιο, μάραθος, μαντζουράνα, πατάτα, ραδίκι, σκόρδο, σινάπι, χαμομήλι, απήγανος.

ΠΥΡΕΤΟΙ: Αθανασία, βαλεριάνα, δίκταμο, ευκάλυπτος, καρπούζι, καστανιά, Λουΐζα, μαϊντανός, σέλινο, τίλιο, χαμομήλι.

ΣΤΟΜΑΧΙΚΑ: Αχιλλέα, κολοκυθιά, γαϊδουράγκαθο, δίκταμο, κορίανδρος, Λουΐζα, μιλισσόχορτο, ραδίκι. Συγκεκριμένα για τα έλκη: βάλσαμο, πατάτα, τσουκνίδα και για τις νευρώσεις: χαμομήλι.

ΤΟΝΩΤΙΚΑ (γενικά του οργανισμού): Βαλεριάνα, απήγανος, σινάπι, χαμομήλι, αθανασία, Αχιλλέα.

ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ ΕΝΤΟΜΩΝ: Αγριμόνιο, δυόσμος, θυμάρι, καρυδιά, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, μολόχα, μέντα, σκόρδο, φασκόμηλο.

ΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΣ κοιλιάς: Βασιλικός, μάραθο, μελισσόχορτο, ρίγανη, σκόρδο, χαμομήλι.

ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ Δεντρολίβανο, κρεμμύδι, φασκόμηλο.

ΥΠΕΡΤΑΣΗ (γενικά): γλιστρίδα, δεντρολίβανο, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, σέλινο, σκόρδο.

ΥΠΟΤΑΣΗ: Δάφνη, θυμάρι, φασκόμηλο.

ΧΙΟΝΙΣΤΡΕΣ: Γαϊδουράγκαθο, καρυδιά, σέλινο.

Read more »

Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει για τον Φ. Νίτσε

Μια μέρα εκεί που διάβαζα σκυμμένος στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, μια κοπέλα με ζύγωσε κι έγειρε από πάνω μου. Κρατούσε ανοιχτό ένα βιβλίο κι είχε βάλει το χέρι της κάτω από τη φωτογραφία ενός αντρός που ‘χε το βιβλίο, για να κρύψει τ’ όνομά του, και με κοίταζε με κατάπληξη.

-Ποιος είναι αυτός; με ρώτησε δείχνοντάς μου την εικόνα.

Σήκωσα τους ώμους: -Πώς θέλετε να ξέρω; Είπα.

-Μα είστε εσείς, έκαμε η κοπέλα, εσείς, απαράλλαχτος. Κοιτάχτε το μέτωπο, τα πυκνά φρύδια, τα βαθουλά μάτια. Μονάχα που αυτός είχε χοντρά κρεμαστά μουστάκια, κι εσείς δεν έχετε.

Κοίταξα αλαφιασμένος:

-Ποιος είναι λοιπόν; Έκανα προσπαθώντας ν’ αναμερίσω το χέρι της κοπέλας, να δω τ’ όνομα.

-Δεν τον γνωρίζετε; Πρώτη φορά τον βλέπετε; Ο Νίτσε!

Ο Νίτσε! Είχα ακούσει τ’ όνομά του, μα δεν είχα ακόμα τίποτα διαβάσει δικό του.

-Δε διαβάσατε τη Γένεση της Τραγωδίας, το Ζαρατούστρα του; Για τον Αιώνιο Γυρισμό, για τον Υπεράνθρωπο;

-Τίποτα, τίποτα, απαντούσα ντροπιασμένος, τίποτα.

-Περιμένετε! Είπε κι έφυγε η κοπέλα πεταχτή. Σε λίγο μου ‘φερνε το Ζαρατούστρα.

-Να, είπε γελώντας, να λιονταρίσια θροφή για το μυαλό σας – αν έχετε μυαλό. Κι αν το μυαλό σας πεινάει.


Ετούτη στάθηκε μια από τις πιο αποφασιστικές στιγμές της ζωής μου. Εδώ, στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, με τη μεσολάβηση μιας άγνωστης φοιτήτριας, μου ‘χε στήσει καρτέρι η μοίρα μου. Εδώ με περίμενε, φλογερός, αιματωμένος, μεγάλος πολεμιστής, ο Αντίχριστος. Στην αρχή με κατατρόμαξε. Τίποτα δεν του ‘λειπε: αναίδεια κι αλαζονεία, μυαλό απροσκύνητο, λύσσα καταστροφής, σαρκασμός, κυνισμός, ανόσιο γέλιο, όλα τα νύχια, τα δόντια και τα φτερά του Εωσφόρου. Μα με είχε συνεπάρει η ορμή του κι η περηφάνια, με είχε μεθύσει ο κίντυνος και βυθίζουμουν μέσα στο έργο του με λαχτάρα και τρόμο, σα να ‘μπαινα σε βουερή ζούγκλα, γεμάτη πεινασμένα θεριά και ζαλιστικά σερνικολούλουδα.

Βιάζουμουν να τελειώσουν τα μαθήματα στη Σορβόννη, να βραδιάσει, να γυρίσω σπίτι, να ‘ρθει η σπιτονοικοκυρά να ανάψει το τζάκι και ν’ ανοίξω τα βιβλία του –πυργώνουνταν όλα απάνω στο τραπέζι μου– και να αρχίζω μαζί του το πάλεμα. Σιγά σιγά είχα συνηθίσει τη φωνή του, την κομμένη ανάσα του, τις κραυγές του πόνου του. Δεν ήξερα, τώρα το μάθαινα, πως κι ο Αντίχριστος αγωνίζεται κι υποφέρει όπως κι ο Χριστός και πως κάποτε, στις στιγμές του πόνου τους, τα πρόσωπά τους μοιάζουν.

Ανόσιες μου φάνταζαν βλαστήμιες τα κηρύγματά του, κι ο Υπεράνθρωπός του δολοφόνος του Θεού. Κι όμως μια μυστική γοητεία είχε ο αντάρτης ετούτος, μαυλιστικό ξόρκι τα λόγια του, που ζάλιζε και μεθούσε κι έκανε την καρδιά σου να χορεύει. Αλήθεια, ένας χορός διονυσιακός ο στοχασμός του, ένας όρθιος παιάνας που υψώνεται θριαμβευτικά στην πιο ανέλπιδη στιγμή της ανθρώπινης κι υπερανθρώπινης τραγωδίας. Καμάρωνα, χωρίς να το θέλω, τη θλίψη του, την παλικαριά του και την αγνότητα και τις στάλες τα αίματα που περιράντιζαν το μέτωπό του, σαν να φορούσε και τούτος, ο Αντίχριστος, αγκάθινο στεφάνι.

Σιγά σιγά, χωρίς να το ‘χω διόλου συνειδητά στο νου μου, οι δυο μορφές, Χριστός κι Αντίχριστος, έσμιγαν. Δεν ήταν λοιπόν ετούτοι οι δυο, προαιώνιοι οχτροί, δεν είναι ο Εωσφόρος αντίμαχος του Θεού, μπορεί ποτέ το Κακό να μπει στην υπηρεσία του Καλού και να συνεργαστεί μαζί του; Με τον καιρό όσο μελετούσα το έργου του αντίθεου προφήτη, ανέβαινα από σκαλί σε σκαλί σε μια μυστική παράτολμη ενότητα. Το Καλό και το Κακό, έλεγα, είναι οχτροί, να το πρώτο σκαλοπάτι της μύησης. Το Καλό και το Κακό είναι συνεργάτες, αυτό είναι το δεύτερο, το πιο αψηλό σκαλοπάτι της μύησης. Το Καλό και το Κακό είναι ένα! Αυτό ‘ναι το πιο αψηλό, όπου ως τώρα μπόρεσα να φτάσω σκαλοπάτι. […]

Λιονταρίσια η τροφή που με τάισε ο Νίτσε στην πιο κρίσιμη, την πιο πεινασμένη στιγμή της νιότης. Θράσεψα, δεν μπορούσα πια να χωρέσω στο σημερινό άνθρωπο, όπως εκατάντησε, μήτε στο Χριστό, όπως τον κατάντησαν. Α! φώναζα αγαναχτισμένος, η παμπόνηρη θρησκεία που μετατοπίζει τις αμοιβές και τιμωρίες σε μελλούμενη ζωή, για να παρηγορήσει τους σκλάβους, τους κιότηδες, τους αδικημένους, και να μπορέσουν να βαστάξουν αγόγγυστα τη σίγουρη ετούτη επίγεια ζωή και να σκύβουν υπομονετικά το σβέρκο στους αφεντάδες! Τι οβραίικη Αγία Τράπεζα η θρησκεία ετούτη, που δίνεις μια πεντάρα στην επίγεια ζωή κι εισπράττεις αθάνατα εκατομμύρια στην άλλη! Τι απλοϊκότητα, τι πονηριά, τι τοκογλυφία! Όχι, δεν μπορεί να ‘ναι λεύτερος που ελπίζει Παράδεισο ή που φοβάται την Κόλαση. Ντροπή πια να μεθούμε στις ταβέρνες της ελπίδας! Ή κάτω στα υπόγεια του φόβου. Πόσα χρόνια και δεν το ‘χα καταλάβει, κι έπρεπε να ‘ρθει ο άγριος ετούτος προφήτης να μου ανοίξει τα μάτια! […]

Κι άξαφνα η Εκκλησία του Χριστού, όπως την κατάντησαν οι ρασοφόροι, μου φάνταξε μια μάντρα, όπου μερόνυχτα βελάζουν, ακουμπώντας το ένα στο άλλο, χιλιάδες πρόβατα κυριεμένα από πανικό κι απλώνουν το λαιμό κι αγλείφουν το χέρι και το μαχαίρι που τα σφάζει. Κι άλλα τρέμουν γιατί φοβούνται πως θα σουβλίζουνται αιώνια στις φλόγες, κι άλλα βιάζουνται να σφαχτούν για να βόσκουν στους αιώνες των αιώνων σε αθάνατο ανοιξιάτικο χορτάρι.[…]

 Εδώ μια παλιότερη ανάρτηση για τον Νίτσε.

Read more »

Η λίμνη και το θρυλικό τέρας της

Η λίμνη Λοχ Νες Βρίσκεται στο Γκρέιτ Γκλέν που μοιάζει με ένα σχίσιμο στο έδαφος διασχίζοντας ένα πολύ μεγάλο μέρος της περιοχής. Είναι μια ανεξερεύνητη και επικίνδυνη περιοχή. Οι εκτιμήσεις των επιστημών λένε πως ίσως ξεπερνά τα 300 μέτρα σε βάθος ενώ θεωρείται μια από τις ποιο βαθιές λίμνες του κόσμου. Γενικότερα χρειάζεται μεγάλη τεχνολογική υποστήριξη για την εξερεύνηση της λίμνης και λόγο της μεγάλης ποσότητας λεπτής τύρφης στα νερά η ορατότητα κάτω από αυτά είναι πολύ μικρή (με όλα τα παραπάνω υπάρχουν στα βάθη της λίμνης μεγάλες περιοχές ανεξερεύνητες που ακόμα και να μην έχει τίποτα, ο χώρος μπορεί να φιλοξενήσει πολλά είδη πλασμάτων.) Επίσης η λίμνη αποτελεί το μεγαλύτερο όγκο γλυκού νερού στη Βρετανία και οι λίμνες της Σκωτίας είναι σημαντικές όχι μόνο για την ποσότητα γλυκού νερού που περιέχουν αλλά και για το βάθος τους που ξεπερνά κατά πολύ το βάθος των θαλασσών στις ακτές της χώρας. Για παράδειγμα η λίμνη Μόσαρ έχει βάθος πάνω από 305 μ. δηλαδή περισσότερο από το ύψος του πύργου του Άιφελ ! Μάλιστα οι Σκωτσέζικες λίμνες σχηματίστηκαν την ίδια περίοδο με τις λίμνες της Σκανδιναβίας και της Ιρλανδίας και οι συνεχόμενες περίοδοι παγετώνων βάθυναν τις κοιλάδες όπου δημιούργησαν το φαράγγι Γκρέιτ Γκλέν όπου εκεί μέσα βρίσκεται η λίμνη Λόχνες. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι η λίμνη ήταν κάποτε συνδεδεμένη με τη θάλασσα το οποίο μας θυμίζει τις ιστορίες θαλάσσιων τεράτων και των μαρτυριών για θεάσεις τεράτων που μοιάζουν με αυτό του Λόχνες. Καταγράφοντας λοιπόν τη μορφή της λίμνης μπορούμε τώρα να αναλύσουμε και το μύθο του τέρατος του Λόχνες. Η ιστορία αναφέρεται αρχικά το 565 μ.Χ. με κεντρικό πρόσωπο τον άγιο Κολούμπα ( ιρλανδικής καταγωγής ο οποίος έπειτα από μια ταφή εμφανίστηκε ένα τέρας από τη λίμνη και πηγαίνοντας να επιτεθεί σε έναν άνθρωπο, ο άγιος σήκωσε το σταυρό λέγοντας « μη τολμήσεις να επιτεθείς και να βλάψεις αυτόν τον άνθρωπο» αναγκάζοντας το τέρας να φύγει ( η ιστορία αυτή είναι αρκετά παράξενη γιατί όπως αναφέραμε και πιο πάνω ο ίδιος άνθρωπος όπως έκανε με το τέρας του Λόχνες έτσι έδιωχνε και τα τέρατα «κέλπι» από τις λίμνες με την μέθοδο της προσευχής). Έπειτα οι ιστορίες συνεχίζονται από διάφορους κατοίκους της περιοχής και μη. Ο Έκτωρ Μπόες έγραψε ένα βιβλίο για ένα τέρας που κατοικούσε στη λίμνη Νες κατά τον 16ο αιώνα. Οι μαρτυρίες για τη θέαση του τέρατος ( η αλλιώς Nesy) μέχρι σήμερα είναι αναρίθμητες. Για να μην μιλήσουμε και για τις πάμπολλες φωτογραφίες και βιντεοσκοπήσεις. Μόνο τη χρονιά του 1933 υπήρξαν περίπου 50 μαρτυρίες. Και όχι μόνον αυτό. Διότι εκείνη την περίοδο η λίμνη Νες έγινε πασίγνωστη και πολύ άνθρωποι θέλησαν να εξερευνήσουν την περιοχή με αποτέλεσμα οι μαρτυρίες και οι θεάσεις να αυξηθούν κατακόρυφα ! Βέβαια η αλήθεια είναι κάτι το πολύ υποκειμενικό και οι ειδικοί δεν μπορούν να είναι απόλυτα σίγουροι για το αν όλα τα περιστατικά είναι αληθές. Επίσης είναι τέτοιο το σχήμα της λίμνης που ο τεράστιος όγκος νερού με τις πολλές αντανακλάσεις και σκιές να δημιουργεί οφθαλμαπάτες. Παρόλα αυτά οι περιγραφές έχουν όλες απίστευτες ομοιότητες. Μιλούν για ένα πλάσμα με μακρύ λαιμό και πολλές καμπούρες που κινείται στο νερό με μεγάλη ταχύτητα. Οι πρώτοι σύγχρονοι χρονικογράφοι ήταν ο Πλωτάρχης Ρούπερτ Γκούλντ που στο βιβλίο του που εκδόθηκε το 1934 «Το τέρας του Λοχ Νες» περιγράφει 42 περιστατικά από το 1923 μέχρι το 1933. Ακολούθησαν και άλλοι όπως η γυναίκα του διευθυντή του καναλιού της Καληδονίας που περιείχε πάνω από 60 περιστατικά. Σε κάποια από αυτά τα βιβλία υπήρχαν μάλιστα υπαινιγμοί ότι στη λίμνη υπάρχει ολόκληρος πληθυσμός από τέτοια πλάσματα. Έπειτα κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο τελειοποιήθηκε το σονάρ. Τα σονάρ μπορούν να εντοπίζουν διάφορους στόχους ζωντανούς ή άψυχους και από αυτά να καταλαβαίνει τις δραστηριότητες τους. Αποκλειστικά και μόνο από αυτό το όργανο κάποιος δεν μπορεί βέβαια να καταλάβει τη ακριβώς είναι αλλά μπορεί να αποκομίσει πολλές πληροφορίες. Έπειτα από εξέταση σονάρ μέσα στη λίμνη οι ειδικοί βρήκανε ότι όντως κάποιο πλάσμα πολύ μεγαλύτερο από τα ψαριά και κολυμπώντας διαφορετικά από αυτά υπάρχει μέσα στη λίμνη χωρίς όμως να καταλάβουν τι ακριβώς είναι. Φυσικά όλες αυτές οι πληροφορίες πάρθηκαν μετά κόπων και βάσανων που ακόμα και τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ βοήθησαν. Πολλές θεωρίες και πληροφορίες βρίσκονται σήμερα γύρο από την Nesy που πολλοί υποστηρίζουν ότι μπορεί να είναι ένας απόγονος δεινόσαυρου και συγκεκριμένα του Βραγχιόσαυρου που είχε περίπου την ίδια μορφή με τις μαρτυρίες που έγιναν για το θρυλικό τέρας. Αν πάρουμε υπόψη όλες τις μαρτυρίες μέχρι σήμερα τις αναρίθμητες φωτογραφίες, τους μύθους, την επιστημονική κοινότητα και το μέγεθος της λίμνης τότε οι ενδείξεις και όχι αποδείξεις είναι θετικές για το αν υπάρχει ένα πλάσμα μέσα στη λίμνη.

Read more »

Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς

"...[...].. Στις 25 Μαϊου ο Μωάμεθ έστειλε πρεσβεία στον Κωνσταντίνο με την ακόλουθη πρόταση: να του παραδώσει την Πόλη και σε αντάλλαγμα να μεταβεί στην Πελοπόννησο, όπου θα έχει περισσότερα εδάφη, για να ζήσει σαν ανεξάρτητος ηγεμόνας. Η απάντηση του Κωνσταντίνου, όπως την παραθέτει ο Δούκας, είναι όντως Λεωνίδειος: "Την δε πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστιν ούτε άλλου των κατοικούντων. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως (με τη θέλησή μας) αποθανούμεν εν ταύτη και ου φεισόμεθα της ζωής ημών."

Βέβαια, σε σύσκεψη του Κωνσταντίνου με τους επιτελείς του είχε συζητηθεί το σχέδιο φυγής του αυτοκράτορα στη Δύση για να οργανώσει εκεί σταυροφορία για την σωτηρία της Ανατολής. Ο Κωνσταντίνος όμως δεν εννοεί να εξευτελιστεί, όπως ο πατέρας του και ο αδελφός του. Έχει κατανοήσει αυτό που θα γράψει ο Σολωμός:

"Δεν είν' εύκολες οι θύρες

όταν η χρεία (ανάγκη) τες κουρταλεί (χτυπά)"

Ο Μωάμεθ, μη βλέποντας άλλη λύση, αρχίζει την ετοιμασία για την τελική έφοδο. Το στρατόπεδό του είναι σε συνεχή πυρετό. Στις 28 Μαϊου τα πάντα είναι έτοιμα. Ο σουλτάνος υπόσχεται στους στρατιώτες τριήμερη λεηλασία, αν καταλάβουν την Πόλη. Αυτοί πέφτουν για ύπνο νωρίς, για να είναι έτοιμοι για την επίθεση που θ'αρχίσει πριν την αυγή. Την ίδια ημέρα ο Κωνσταντίνος λειτουργήθηκε στην Αγία Σοφία, κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων κι εξεφώνησε μνημειώδη λόγο προς τους πιστούς συμμαχητές του:

Στις 3 μετά τα μεσάνυχτα της Τρίτης, 29 Μαϊου 1453, εκδηλώθηκε η επίθεση των Τούρκων και από τη θάλασσα (τα θαλάσσια τείχη ήσαν πιο ευπρόσβλητα) και από την ξηρά. Αλλά τα αποτελέσματα στην αρχή ήσαν αρνητικά. Το ξημέρωμα βρήκε τους υπερασπιστές να είναι νικητές. Είχαν αναχαιτήσει τρεις επιθέσεις. Κάποια στιγμή ο Κωνσταντίνος περιχαρής κραύγασε: " Η νίκη ελπίζω εις τον Θεόν του είναι ημετέρα". Αλλά δυο ατυχή περιστατικά ανέτρεψαν την κατάσταση. Ανάμεσα στις 8 και 9 το πρωί, όταν η μάχη άκριτη έβραζε, ο Ιουστινιάνης, που ήταν ο στύλος της άμυνας, τραυματίστηκε από βέλος σοβαρά και αποχώρησε. Οι σύντροφοί του τον μετέφεραν κρυφά σ'ένα πλοίο, αλλά καθ'οδόν προς τη Χίο εξέπνευσε. Η αποχώρησή του προκάλεσε μούδιασμα στους υπερασπιστές που μάχονταν στην Πύλη του Ρωμανού. Ο σουλτάνος που παρακολουθούσε από κοντά την εξέλιξη της μάχης, κατάλαβε την κάμψη και άρχισε κι αυτός, κατά τη μαρτυρία του Κριτόβουλου, να κραυγάζει: "Έχομεν, ο φίλοι, την Πόλην, έχομεν...(...).. ολίγον πόνον έτι και η πόλις εάλω". Το δεύτερο ατυχές συμβάν ήταν η παραβίαση της Κερκόπορτας, μιας βοηθητικής θυρίδας, από τις λεγόμενες κρυφές, που είτε από άγνοια, είτε από αμέλεια, είτε από προδοσία (ο λαός αυτό πίστευε και πιστεύει) βρέθηκε ανοιχτή και από αυτήν εισέδυσαν αρχικά 50 γενίτσαροι που άνοιξαν μια μεγαλύτερη πύλη από την οποία χύμηξε ορμητικά ο τουρκικός στρατός. Γίνεται μάχη φοβερή σώμα με σώμα. Όλοι οι μαχόμενοι γύρω απ'τον Κωνσταντίνο πέφτουν νεκροί κι ο αυτοκράτορας μένει μόνος του. Ορμά κι αυτός κραυγάζοντας: "Η πόλις αλίσκεται και εγώ ζω έτι; Ουκ έστι τις των Χριστιανών λαβείν την κεφαλήν εμού;" Ο Πασπάτης γράφει για το ηρωικό τέλος του: "Τότε Τούρκος έπληξε τον βασιλέα κατά πρόσωπον, κι άλλος όπισθεν έδωσεν ετέραν πληγήν. Κατέπεσεν ο βασιλεύς εκ του ίππου και εξέπνευσεν επί των αυτόθι πτωμάτων φίλων και εχθρών...[...]"

(* Συγκινητική ήταν η σκηνή, όταν ο Κωνσταντίνος μετά την Αγία Σοφία πήγε στο παλάτι και κάλεσε όλο το προσωπικό και του ζήτησε συγχώρεση για ότι κακό είχε κάνει. "Ει και από ξύλου άνθρωπος ή εκ πέτρας ην ουκ ηδύνατο μη θρηνήσαι", γράφει ο Σφραντζής.)"

(απόσπασμα του Σαράντου Ι. Καργάκου, "Μαθήματα Νεώτερης Ιστορίας")

Τη λαϊκή παράδοση για το Μαρμαρωμένο Βασιλιά, καταγράφει ο λαογράφος μας Νικόλαος Γ.Πολίτης στο δίτομο έργο του "Παραδόσεις":

Read more »