Σήμερα το θερινό ηλιοστάσιο.

Το καλοκαίρι ξεκινά επίσημα λοιπόν σήμερα, 21η Ιουνίου με το θερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή την μεγαλύτερη σε διάρκεια μέρα στο βόρειο ημισφαίριο και την μικρότερη στο νότιο.

Αυτό συμβαίνει δύο φορές το χρόνο, γι' αυτό και ξεχωρίζονται σε θερινό και χειμερινό ηλιοστάσιο....


"Ηλιοστάσιο" ονομάζεται η χρονική στιγμή, κατά την οποία ο άξονας της Γης εμφανίζεται στραμμένος όσο περισσότερο προς ή μακριά από τον Ήλιο συμβαίνει, κατά την ετήσια τροχιά της Γης γύρω από αυτόν.

Η λέξη προέρχεται από το «ήλιος» και το «στέκομαι»/«στάση» ... επειδή κοντά στα ηλιοστάσια (λίγες ημέρες πριν ή μετά) ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει τη φαινομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή προς τα νότια (κίνηση στην απόκλιση), μέχρι που την ημέρα του ηλιοστασίου αυτή η κίνηση μηδενίζεται και αντιστρέφεται.

Δύο φορές το χρόνο η διάρκεια της ημέρας είναι ίση με τη διάρκεια της νύχτας, σε όλη τη Γη.

Πρόκειται για ένα περιοδικό φαινόμενο που συμβαίνει για όλες τις περιοχές του πλανήτη μας. Τις ημερομηνίες που συμβαίνει τις ονομάζουμε ισημερίες και τις διακρίνουμε σε χειμερινή και εαρινή ισημερία.

Read more »

Στο φως σπουδαίοι αρχαίοι ναοί στην Πελοπόννησο

Ούτε ένας, ούτε δύο αλλά πέντε αρχαίοι ναοί έχουν αποκαλυφθεί κατά τις τελευταίες ανασκαφικές έρευνες στην περιοχή της Αιγιαλείας επιβεβαιώνοντας την μεγάλη ανάπτυξη της περιοχής καθ΄ όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας.

Η κατασκευή των μεγάλων έργων, κυρίως του νέου αυτοκινητοδρόμου, «κρύβεται» σε αρκετές περιπτώσεις πίσω από τον εντοπισμό αρχαιοτήτων στην περιοχή, μαζί φυσικά με τις συστηματικές αρχαιολογικές ανασκαφές της ΣΤ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων, τα αποτελέσματα των πρόσφατων ερευνών της οποίας παρουσιάσθηκαν χθες το βράδυ σε ομιλία των αρχαιολόγων κ. Ανδρέα Βόρδου και δρος Ερωφίλης Κόλλια που οργανώθηκε από την Εταιρεία Επιστήμης και Πολιτισμού Αιγιαλείας στο Πολιτιστικό Κέντρο του δήμου Αιγιαλείας με θέμα: «Ελίκη, Μαμουσιά, Γκραίκας, Τράπεζα Αιγίου».

Οι πέντε αρχαίοι ναοί που αποκαλύφθηκαν, επιβεβαιώνουν τη μεγάλη ανάπτυξη της περιοχής καθ΄ όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας

Στα Αρχαϊκά και τα Κλασικά χρόνια χρονολογούνται τα ιερά που έχουν έρθει στο φως και το κυριότερο εξ αυτών βρέθηκε στο πλάτωμα της Τράπεζας Αιγίου, σε μία θέση η οποία κατά τους αρχαιολόγους ταυτίζεται πιθανότατα με τις αρχαίες Ρύπες, που ήταν μία από τις δώδεκα πόλεις της Αχαϊκής Συμπολιτείας.

Πρόκειται για έναν εκατόμπεδο ναό του τέλους των αρχαϊκών χρόνων (τέλη 6ου π. Χ αιώνα), ο οποίος εντοπίσθηκε στον οικιστικό πυρήνα της αρχαίας πόλης και από τις ανασκαφές ήρθαν στο φως τα γλυπτά που κοσμούσαν τα δύο αετώματά του. Και παρ΄ ότι στην ουσία πρόκειται για θραύσματα των γλυπτών, ο μεγάλος αριθμός τους _ ξεπερνούν τα 350 _ και κυρίως ο χαρακτήρας τους αφού είναι κεφαλές, κορμοί και άκρα ανθρώπινων μορφών, κεφαλές και σκέλη αλόγων οδηγούν στην ανασύνθεση του γλυπτού διάκοσμου του ναού στον οποίο απεικονίζεται μία σκηνή μυθολογικής μάχης. Ηδη μάλιστα τα γλυπτά της Τραπεζάς συγκαταλέγονται στα σπάνια παραδείγματα της πώρινης αρχιτεκτονικής γλυπτικής από αυτήν την εποχή ενώ παράλληλα όμως, έχουν αποκαλυφθεί και πολλά αρχιτεκτονικά μέλη του ναού ως και την κεράμωσή του.

Στη σημερινή Μαμουσιά εξάλλου, που ταυτίζεται με την αρχαία Κερύνεια πραγματοποιείται συστηματική ανασκαφή σε ιερό της Αρχαϊκής-Κλασικής εποχής, όπου έχουν εντοπισθεί τα κατάλοιπα ενός μεγάλου δωρικού ναού του 6ου π.Χ. αιώνα αλλά και ενός μικρότερου, που χρονολογείται στον 4ο π.Χ. Εδώ τα σημαντικότερα ευρήματα της ανασκαφής είναι τα θραύσματα των μαρμάρινων αγαλμάτων (αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα ) που κοσμούσαν τα αετώματα του μεγάλου ναού. Νότια όμως της σημερινής Κερύνειας εντοπίστηκε και ένας εκτεταμένος οικισμός που χρονολογείται στην Πρωτοελλαδική εποχή (2700-1900 π.Χ.) και περιλαμβάνει πυκνά δομημένα κτίσματα σε έκταση μεγαλύτερη των 50 στρεμμάτων ενώ στους πρόποδες του μυκηναϊκού νεκροταφείου με θαλαμοειδείς τάφους που έχουν βρεθεί στο λόφο Καλλιθέα ή Ψωριαρού στα Νικολέικα ανασκάπτεται τώρα ένας οικισμός της Μυκηναϊκής εποχής, που θεωρείται ότι ήταν η μυκηναϊκή Ελίκη.

Τέλος, έναν ακόμη ναό αψιδωτό, που χρονολογείται στη Γεωμετρική εποχή (8ος π.Χ. αιώνας) ανασκάπτουν Νικολέικα οι αρχαιολόγοι, οι οποίοι θεωρούν ότι πιθανώς να ταυτίζεται με τον περίφημο ναό του Ελικώνιου Ποσειδώνα, που αναφέρει ο Όμηρος και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς. Πρόκειται για ένα μνημείο που ανήκει στην επικράτεια της αρχαίας Ελίκης

(Μαρία Θερμού)-To Bήμα-

Read more »

ΕΝ ΟΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ.

Με ποιόν θαυμαστό τρόπο η ειλικρινής παραδοχή της άγνοιας μετατρέπεται σε αφετηρία της αληθινής γνώσης;

Η πιο ικανοποιητική απάντηση σε αυτό το καίριο ερώτημα μπορεί να δοθεί μόνο βιωματικά, έμπρακτα. Όταν βιώσει κανείς αυτό το κρίσιμο σημείο, χωρίς φόβο και χωρίς προσδοκίες, φαίνεται πως κάτι πολύ σημαντικό αρχίζει να συμβαίνει μέσα του και γύρω του:

Αρχίζει να μετασχηματίζεται σε μικροκοσμική μονάδα ύπαρξης. Κι αυτό επιδιώκει η πάντα επίκαιρη Σωκρατική Διδασκαλία, που θεμελιώθηκε σε αυτήν εδώ τη χώρα πριν από 2500 χρόνια από τον μεγάλο Διδάσκαλο των Ελλήνων αλλά και όλης της Ανθρωπότητας, τον Σωκράτη...

Το πρόβλημα είναι η κατεστημένη άγνοια η οποία, κατά τον Πλάτωνα, παίρνει τις ακόλουθες μορφές: απλή, διπλή, μεγίστη και σοφιστική.

Απλή είναι η άγνοια όταν κανείς αγνοεί τί είναι ένα πράγμα, όμως ταυτόχρονα έχει αντίληψη ότι το αγνοεί.

Διπλή είναι η άγνοια όταν κανείς αγνοεί κάτι και ταυτόχρονα δεν έχει αντίληψη ότι το αγνοεί.

Μεγίστη είναι εκείνη η κατάσταση άγνοιας όταν κάποιος αγνοεί ένα πράγμα, έχει αντίληψη ότι το αγνοεί, αλλά επιμένει στις απόψεις και γνώμες του, χωρίς να θέλει να ξεφύγει από την άγνοιά του.

Σοφιστική, τέλος, είναι η άγνοια εκείνη όπου κανείς αγνοεί κάτι, αλλά προσπαθεί με διάφορες εικασίες, ανεξέταστες γνώμες και αυθαίρετα συμπεράσματα να καλύψει την άγνοιά του.

Η διάκριση αυτή αντιστοιχεί σε ανθρώπινους τύπους, που αναπτύσσουν ανάλογα γνωρίσματα μέσα στην κοινωνία.

Η τρίτη και η τέταρτη μορφή άγνοιας, είναι σήμερα περισσότερο εξαπλωμένες από ποτέ, παρά την εντύπωση για το αντίθετο.

Η δεύτερη μορφή άγνοιας οφείλεται σε εγκαθιδρυμένες αρνητικές συνθήκες ύπαρξης των ανθρώπινων κοινωνιών: αφορά άτομα συνήθως καλοπροαίρετα στα οποία οι δυνατότητες για γνώση υπάρχουν, πλην όμως δεν αξιοποιούνται.

Η πρώτη μορφή είναι η “ευλογημένη”, θα λέγαμε, άγνοια· αφετηριακό σημείο της σωκρατικής έρευνας για την αληθινή γνώση... Είναι η στιγμή όπου η Προσωπικότητα αντιλαμβάνεται την κατάστασή της και αναφωνεί “Ένα μόνο πράγμα γνωρίζω στα σίγουρα, ότι δηλαδή τίποτα δεν γνωρίζω”.

Ανοίγεται, έτσι, προς το Όλον, με μια δεκτικότητα ικανή να αφομοιώσει τις ποιότητες του Ανώτερου Εαυτού, και πραγματώνεται μες από την Υπ-Ακοή της στο Ανώτερο...

Read more »

Αρχαία Ελληνική Οικία

Η αρχαία Ελληνική κατοικία χωρίζονταν στο ιδιωτικό και το επίσημο μέρος σύμφωνα με το Βιτρούβιο. Το επίσημο τμήμα του σπιτιού ονομάζονταν ανδρωνίτης και το ιδιωτικό γυναικωνίτης, χωρίς να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τις γυναίκες, αλλά αποτελώντας ένα χώρο όπου όλη η οικογένεια περνούσε την ημέρα της.

Read more »

Πως ονομαζόταν στην αρχαιότητα ο Ιούνιος

Στούς Δελφούς ὀνομαζόταν Ιλαίος
Στήν Ἀρχαία Ήλιδα ὀνομαζόταν Δάματρος
Στήν Ἀρχαία Δήλο ὀνομαζόταν Πάνημος
Στήν Αρχαία Ἀθήνα ὀνομαζόταν Σκιροφοριών
Στήν Αρχαία Σπάρτη ὀνομαζόταν Αγριάνιος
Στήν Αρχαία Βοιωτία ὀνομαζόταν Θειλούθιος
Στή, Αρχαία Θεσσαλία ὀνομαζόταν Ιπποδρόμιος
Στήν Αρχαία Σελεύκεια ὀνομαζόταν Αφροδίσιος
Στήν Αρχαία Λαμία ὀνομαζόταν Χρυτταίος
Στήν Αρχαία Κρήτη ὀνομαζόταν Νεκύσιος
Στήν Αρχαία Ρόδο ὀνομαζόταν Υακίνθιος
Στήν Αρχαία Ἐπίδαυρο ὀνομαζόταν Απελλαίος
Στήν Αρχαία Μακεδονία ὀνομαζόταν Λώος
Στήν Αρχαία Βιθυνία ὀνομαζόταν Αφροδίσιο
Στήν Αρχαία Κύπρο ὀνομαζόταν Δάματρος
Στήν Αρχαία Μήλιτο ὀνομαζόταν Καλαμαιών
Στήν Αρχαία Αἰτωλία ὀνομαζόταν Ιπποδρόμιος

Read more »

Ίππασος ( 5ος αιώνας π.Χ. )

Ο Ίππασος ήταν αρχαίος Έλληνας Πυθαγόρειος φιλόσοφος, μαθηματικός και φυσικός και κατά τον Ιάμβλιχο Κροτωνιάτης, γενικά όμως επωνομαζόμενος "Μεταπόντιος" ή "Μεταποντίνος". Η ακμή του τοποθετείται στα πρώτα 40 χρόνια του 5ου αιώνα π.Χ. και θεωρείται από τους αρχαιότερους μαθητές του Πυθαγόρα. Ήταν ο ιδρυτής του "μαθηματικού τμήματος" της Πυθαγόρειας Σχολής.
Η διδασκαλία του διέφερε των άλλων Πυθαγορείων ως προς τούτο: ότι παραδεχόταν ως αρχή του κόσμου την ύλη (πυρ) και όχι την άϋλη μορφή (αριθμοί) όπως εκείνοι. Είναι πιθανό, ίσως εξ αυτού να πήγασε η διάδοση ότι ο Ίππασος κοινοποίησε μυστικά της Πυθαγόρειας φιλοσοφίας και ότι εξ αυτού καταδιώχθηκε και τελικά φονεύθηκε.

Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει ότι ο Ίππασος έγραψε "Μυστικόν λόγον" και τον οποίο παρουσίασε ως γραμμένο από τον Πυθαγόρα. Νεότερες ακόμη παραδόσεις του απέδιδαν τη εφεύρεση - κατασκευή δοχείων γεμάτων νερού που μαζί με μεταλλικές πλάκες διαφορετικού πάχους ηχούσαν όλα μαζί αρμονικά, κάνοντας έτσι πειράματα ακουστικής. Επίσης το πείραμα που έκανε με τους "χαλκούς δίσκους" απέδωσε εκ των υστέρων την επαλήθευση των αριθμών αναλογίας στη συνήχηση. Ο Ιάμβλιχος συπληρώνει επίσης ότι ο Ίππασος είχε δημιουργήσει ιδιαίτερη ομάδα "ακουσματικών επιστημόνων" που ασχολούνταν με διάφορες εφαρμογές στην έρευνα της ακουστικής. Τέλος η ανακάλυψη της σχέσης εκάστης πλευράς προ τη διαγώνιο κανονικού πενταγώνου, που είναι ασύμμετρος αριθμός, αποδίδεται στον Ίππασο. Υπόψη ότι το κανονικό πεντάγωνο αποτελούσε το αναγνωριστικό "σήμα" των Πυθαγορείων.

Read more »

Έλαιον Υπερικού

Το Υπερικόν το διάτρητον (Hypericum perforatum) από την αρχαιότητα εφημίζετο για τις πολύτιμες θεραπευτικές ιδιότητες και το ευρύτατο φάσμα των εφαρμογών του.

Το έλαιό του λαμβάνεται αφού εμβαπτιστούν τα φρέσκα άνθη του σε αρίστης ποιότητος βιολογικό αγουρέλαιο ψυχρής εκθλίψεως.

Πρόκειται για το περίφημο Βάλσαμο των αρχαίων Σπαρτιατών.

Η Μαρία Τρέμπεν, στο βιβλίο της “Υγεία από το Φαρμακείο του Θεού”, αναφέρει: Το λάδι του υπερικού είναι ένα πολύτιμο φάρμακο. Δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι.

Αναλγητικό, αντιφλεγμονώδες και επουλωτικό, είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό για την ισχιαλγία και την οσφυαλγία, όπως και για κάθε πόνο ρευματικό, για τους πόνους των αρθρώσεων και την υδρωπικία. Για κάθε είδους πληγές, πρόσφατες ή ανοιχτές, κακώσεις, μώλωπες και εκχυμώσεις, διαστρέμματα, τσιμπήματα εντόμων, εγκαύματα, φλεγμονές, έλκη, οιδήματα. Για κράμπες, πιασίματα και ψύξεις, νευραλγίες και πονοκεφάλους.

Κάνουμε επαλείψεις ή ελαφρές εντριβές στο μέρος που πονά. Μπορούμε ακόμη να εφαρμόσουμε τοπικά επιθέματα με μια διαποτισμένη γάζα και να την τυλίξουμε με αδιάβροχη μεμβράνη.

Το λάδι του υπερικού είναι επίσης πόσιμο. Συνιστάται ιδιαίτερα για το έλκος, τις κολίτιδες, την επώδυνη πέψη και τις ξινίλες του στομάχου.

Πίνουμε μισό κουταλάκι του γλυκού, το πρωί, νηστικοί, και το βράδυ πριν την κατάκλιση, και όποτε παρουσιάζεται πρόβλημα. Συνιστάται η συχνή λήψη σε μικρές δόσεις.

Ιδανικό για κάθε θεραπευτικό ή χαλαρωτικό μασάζ, μπορεί να εμπλουτισθεί με αιθέρια έλαια, αναλόγως της περιπτώσεως, ή να συνδυαστεί με άλλα έλαια (π.χ. αμυγδαλέλαιο, έλαιο αβοκάντο κ.λ.π.).

Read more »

ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΑΝΩΛΙΔΟΥ

Lyric drama in three acts. A music-theatrical play in the icunabula symbols of the Greek civilization. Hara Kefala (soprano), Konstantinos Paliatsaras (tenor), Tasos Apostolou (barytone), Thodoris Efstratiades (barytone), Nona Voudouri (alto). Narrated by the actor George Spanopoulos. The orchestra is composed by members of the Athens' State Orchestra. Chorus: Polymnia vocalis.

Read more »