ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

Η ομοιοπαθητική είναι ένα ολοκληρωμένο θεραπευτικό σύστημα με δικές του αρχές θεωρίας και πρακτικής που ανακαλύφθηκε στην Γερμανία πριν από 2 αιώνες. Η ομοιοπαθητική ιατρική μπορεί εύκολα να ενσωματωθεί στην θεραπευτική φαρέτρα της ολιστικής ιατρικής και να συνεισφέρει με τα σημαντικά οφέλη της.

Οι βασικές έννοιες στην ομοιοπαθητική είναι τέσσερις:
1. Η ομοιοπαθητική προσπαθεί να θεραπεύσει τις ασθένειες ενισχύοντας την άμυνα του οργανισμού.

2. Η θεραπεία επιτυγχάνεται χορηγώντας ομοιοπαθητικά σκευάσματα που παρασκευάζονται από πολύ μικρές ποσότητες ουσιών, που αν χορηγούνταν σε μεγάλες δόσεις σε υγιή άτομα θα προκαλούσαν τα ίδια συμπτώματα που προσπαθούν να θεραπεύσουν (νόμος των ομοίων).

3. Η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι εξατομικευμένη. Το κατάλληλο ομοιοπαθητικό σκεύασμα επιλέγεται σύμφωνα με την συνολική εικόνα του ασθενούς, δηλαδή τόσο τα συμπτώματα που παρουσιάζει, όσο και τη συναισθηματική και νοητική του κατάστασή, τον τρόπο ζωής και άλλα.

4. Τέλος, η θεραπεία συμβαίνει με συγκεκριμένο τρόπο από «μέσα προς τα έξω» και «από πάνω προς τα κάτω» (πχ, ένα εξάνθημα μπορεί να μην μειωθεί η έκτασή του μετά από μερικές ημέρες αγωγής, αλλά να «κατέβει» από τον κορμό στα πόδια. Αυτό η εξέλιξη είναι αποδεκτή και περιμένουμε, εν καιρώ, τον πλήρη ίαση).

Στο πρώτο ραντεβού ο ομοιοπαθητικός λαμβάνει ένα μακρύ και αναλυτικό ιστορικό του ασθενούς και είναι το πιο σημαντικό ραντεβού. Συνήθως διαρκεί μιάμιση με δύο ώρες. Τα υπόλοιπα διαρκούν λιγότερο και είναι λιγότερο αναλυτικά και εστιάζονται στις αλλαγές που προκάλεσε η χορήγηση των σκευασμάτων. Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα είναι φάρμακα και η παραγωγή τους ρυθμίζεται από την Ελληνική Φαρμακοποιία. Βασίζονται κυρίως σε φυσικές πρώτες ύλες και η παρασκευή τους χαρακτηρίζεται από δύο σημαντικά βήματα που δεν εφαρμόζονται στην κλασσική φαρμακοποιία: την διαδοχική αραίωση και την δυναμοποίηση. Θεωρείται ότι τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα δεν έχουν παρενέργειες με την συνήθη έννοια του όρου. Κατά την ομοιοπαθητική θεραπεία μπορούν να εμφανιστούν διάφορα ήπια, βραχύχρονα και αναστρέψιμα συμπτώματα που δεν υπήρχαν, αλλά αυτό συνήθως δεν είναι πρόβλημα. Μία από τις πιο γνωστές περιπτώσεις είναι η ομοιοπαθητική επιδείνωση. Κατά την έναρξη της αγωγής (τις πρώτες 5-10 ημέρες) ένα ποσοστό ασθενών (20-30%) εμφανίζει μια ήπια επιδείνωση των συμπτωμάτων του. Η επιδείνωση είναι σχεδόν πάντα ανεκτή και σε σπάνιες περιπτώσεις η αναστολή της αγωγής για μερικές ημέρες προκαλεί λύση των συμπτωμάτων.

Από την φύση της η ομοιοπαθητική δεν θεραπεύει παθήσεις, αλλά ανθρώπους. Η ομοιοπαθητική θεραπεύει ανθρώπους με ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων, που περιλαμβάνει αλλεργίες, πονοκεφάλους, ρινίτιδες, άσθμα, άγχος, έλκος, δυσκοιλιότητα και άλλα. Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα μπορούν να συνδυαστούν με κλασσικά φάρμακα. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, σύντομα γίνεται κατανοητό ότι η δόση του κλασσικού φαρμάκου μπορεί να μετριαστεί ή και να διακοπεί εντελώς. Ο χρόνος που απαιτείται μέχρι να δράσει το σκεύασμα διαφέρει ανάλογα με την περίπτωση. Σε οξείες παθήσεις μπορεί να πάρει λεπτά ή και ακόμα δευτερόλεπτα. Σε χρόνιες καταστάσεις, δηλαδή σε συμπτώματα που είναι εγκατεστημένα πολλά χρόνια, ίσως χρειαστούν μήνες. Πάντως, από τις πρώτες εβδομάδες περιμένουμε βελτίωση των συμπτωμάτων, αν και μερικές φορές περισσότερη υπομονή μας αποζημιώνει.

Ένα πρόβλημα για πολλούς ασθενείς είναι η διακοπή του καφέ. Η καφεΐνη είναι ένα ισχυρό διεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος και η χρήση της πρέπει να είναι περιορισμένη. Παλιότερα οι ομοιοπαθητικοί συνιστούσαν αυστηρή διακοπή του καφέ. Η σύγχρονη εμπειρία δείχνει ότι ένας ελληνικός καφές την ημέρα δεν επηρεάζει συνήθως την αγωγή.

Αν και η ομοιοπαθητική είναι γνωστή για τις θεραπευτικές επιτυχίες σε παθήσεις που θεωρούνται «ανίατες» από την κλασσική ιατρική, έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα και σε συχνές παθήσεις, όπως κοινό κρυολόγημα, πυρετός, γαστρεντερίτιδα, τραυματισμούς, διαστρέμματα, εγκαύματα, επούλωση πληγών και άλλα.

Read more »

Βρέθηκε μαύρη τρύπα ίση με 1.000.000.000 ήλιους μας

Ιάπωνες αστρονόμοι από το πανεπιστήμιο της Χαβάης ανακάλυψαν την πιο υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που βρέθηκε ποτέ, σε γαλαξία, που απέχει περίπου 12,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός από το δικό μας. Η τερατώδης μαύρη τρύπα περιέχει ύλη τουλάχιστον 1.000.000.000 φορές περισσότερη από τον ήλιο μας.

Οι αστρονόμοι ξαφνιάστηκαν που βρήκαν έναν τόσο μεγάλο γαλαξία να υπάρχει σε μια εποχή που το σύμπαν είχε μόνο το 1/16 της σημερινής ηλικίας του και παράλληλα να "φιλοξενεί" μια τέτοια γιγάντια μαύρη τρύπα.

Όπως εκτιμούν, τόσο ο γαλαξίας και η μαύρη τρύπα πρέπει να σχηματίστηκαν τρομερά γρήγορα στο πρώιμο σύμπαν.

Αντίθετα με τις μικρότερες μαύρες τρύπες, που θεωρούνται ότι σχηματίζονται όταν ένα πολύ μεγάλο άστρο πεθαίνει και καταρρέει προς το εσωτερικό του, η προέλευση των τεράστιων μαύρων οπών παραμένει ένα άλυτο μυστήριο.

Μια εκδοχή είναι ότι προέρχονται από τη συγχώνευση μικρότερων μαύρων οπών. Όταν σχηματίζονται, τέτοιες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες συνεχίζουν να μεγαλώνουν, επειδή η τρομακτική βαρύτητά τους έλκει συνεχώς ύλη από το γύρω χώρο τους.

Η ενέργεια που απελευθερώνεται στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, εξηγεί το έντονο φως που εκπέμπεται από την περιοχή γύρω από τις μαύρες τρύπες.

Η ανακάλυψη έγινε από τον αστρονόμο Τομοτσούγκου Γκότο του πανεπιστημίου της Χαβάης και τους συνεργάτες του, με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου "Σουμπάρου" στο όρος Μάουνα Κέα, και δημοσιεύτηκε στο αστρονομικό περιοδικό "Monthly Notices" της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας του Λονδίνου.

Read more »

Τα Ελευσίνια μυστήρια

Ένα από τα μεγαλύτερα και ευρέως γνωστά μυστήρια της ελληνικής θρησκείας είναι αυτά που οι έλληνες καθιέρωσαν προς τιμήν της Θεάς της μαύρης γης και της γονιμότητας της, Δήμητρας. Τα μυστήρια πήραν το όνομα τους από την περιοχή της Ελευσίνας και περιείχαν δυο βασικά στοιχεία. Από το ένα μέρος ήταν το αγροτικό στοιχείο, το οποίο αποτελεί και την βασικότερη δικαιοδοσία της Θεάς, ως Θεάς της γεωργίας και δοτειρας όλων των αγαθών που βγαίνουν για τους ανθρώπους από τα σπλάχνα της μητέρας Γης. Από το άλλο μερος, βρισκοταν το εσχατολογικο στοιχείο, με την ίδια την Δήμητρα να εγγυάται στους μύστες μια ευτυχισμένη μεταθανάτιο ζωή. Το δεύτερο αυτό στοιχείο θεωρείτε νεώτερο και από μια δεδομένη χρονική περίοδο είχε καταλάβει σημαντική θέση στις πνευματικές αναζητήσεις των Ελλήνων.

Ο ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΜΕ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΥΘΟΣ

Όπως γινόταν σε όλες τις εορτές της ελληνικής θρησκείας, ο μύθος έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο, περισσότερο ως το μέσο για την διαμόρφωση των εκάστοτε ιεροτελεστιών. Τα μυστήρια της Ελευσίνας βασίζονταν στον μύθο της αναζήτησης της Περσεφόνης από την μητέρα της Δήμητρα μετά την αρπαγή της από τον άρχοντα του κάτω κόσμου Πλούτωνα. Ο μύθος διηγείται πως ο Ζευς έδωσε την συγκατάθεση του στον αδελφό του Πλούτωνα να νυμφευθεί την κόρη της Δήμητρας κάνοντας την βασίλισσα των νεκρών. Στην συνέχεια αναφέρεται στην αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα, την ώρα που η Κόρη έπαιζε με τις φίλες της Ωκεανίδες, μαζεύοντας λουλούδια στους κάμπους της Ελευσίνας.. Ο Πλούτων έκανε να φυτρώσει από την Γη θαυμάσιο άνθος που τράβηξε την προσοχή της Κόρης.
Στην προσπάθεια της όμως να το κόψει, η Γη άνοιξε και ο άρχοντας των νεκρών φάνηκε με το άρμα του, σκορπώντας τον τρόμο στις νεαρές Θεές, αρπάζοντας κατόπιν την Περσεφόνη και μεταφέροντας την στο Βασίλειο του κάτω από την Γη. Οι φωνές της Κόρης κατά την αρπαγή της οδήγησαν στην αναζήτηση της από την μητέρα της Δήμητρα..
Γεμάτη πόνο για τον χαμό του παιδιού της, η Θεά περιπλανήθηκε εννέα ημέρες αναζητώντας παντού την κόρη της. Πολυτιμη στάθηκε η βοήθεια της Θεάς Εκάτης και του Ηλίου, την δέκατη ημέρα, ο οποίος την πληροφόρησε για το τι είχε συμβεί. Η λύπη και η οργή της Θεάς μετά από αυτό έγιναν ακόμη μεγαλύτερες. Η Θεά μεταμορφώθηκε σε φτωχή και ηλικιωμένη ζητιάνα και αποσύρθηκε στην Ελευσίνα, όπου και έτυχε καλής υποδοχής από τον βασιλιά του τόπου Κελεό και την σύζυγο του Μετανειρα. Κατά την διάρκεια της παραμονής της στο ανάκτορο του Κελεού, η Θεά ανέλαβε την ανατροφή του μικρού του γιου Δημοφωντα, με σκοπό να τον κάνει αθάνατο. Για να το επιτύχει η Θεά, έτρεφε το παιδί με αμβροσία, δυναμώνοντας το με την αθάνατη πνοή της, ενώ τις νύχτες το τοποθετούσε κρυφά σε φλόγες για να κάνει το σώμα του άφθαρτο. Δυστυχώς, η περιέργεια της Μετανειρας, που άρχισε να φωνάζει τρομαγμένη μόλις αντίκρισε την τροφό να τυλίγει το σώμα του παιδιού της στις φλόγες, οδήγησε στο να ματαιώσει η Θεά τα σχέδια που είχε για τον μικρό Δημοφωντα. Ακολούθως η Δήμητρα αποκαλύπτει την πραγματική της υπόσταση στην οικογένεια του Κελεού, τονίζοντας στην Μετανειρα ότι, πλέον δεν θα μπορέσει να χαρίσει την αθανασία στον μικρό της γιο, αλλά αντί για αυτό, προβλέπει πως τον περιμένουν μεγάλες δόξες και τιμές. Δίνει επίσης εντολή στον Κελεό να χτίστη προς τιμήν της περίλαμπρο ναό και βωμό στον τόπο της Ελευσίνας.. Η εντολή πραγματοποιήθηκε με μεγάλη προθυμία από τον λαό της Ελευσίνας. Η Θεά επέλεξε τον ναό την για διαμονή της. Βαθιά λυπημένη για την κόρη της, έφερε μια φοβερή και σκληρή χρονιά για τους ανθρώπους, κάνοντας την Γη άγονη και μαστίζοντας τον πληθυσμό από την πείνα. Η στάση αυτή της Δήμητρας οδήγησε τον Δια σε μια προσπάθεια συμβιβασμού των πραγμάτων. Οι Θεοί, ένας ένας, ζητούσαν από την Δήμητρα να κοπάσει την οργή της, προσφέροντας της πλούσια δώρα, ωστόσο η ίδια παρέμενε ανένδοτη. Τελικά η λύση δόθηκε με την αποστολή του Ερμή στον Άδη, με σκοπό να πείσει τον Πλούτωνα να επιστρέψει την Περσεφόνη στην μητέρα της .Ο Πλούτωνας δέχτηκε, αλλά φοβούμενος μήπως η Περσεφόνη τον εγκαταλείψει, όταν επιστρέψει στην συντροφιά των υπόλοιπων Ολύμπιων Θεών, της προσέφερε μερικούς σπόρους ροδιάς, που θα την εμπόδιζαν από το να τον ξεχάσει .Το αποτέλεσμα ήταν να μένει το 1/3 του έτους με τον νόμιμο σύζυγο της (συμβολικά η περίοδος αυτή σημαίνει τον μαρασμό της φύσης κατά τους ψυχρούς χειμερινούς μήνες) και τα 2/3 με την μητέρα της και τους υπόλοιπους Ολύμπιους Θεούς (περίοδος που σημαίνει την αναγέννηση της φύσης, με την ανάπτυξη του νεαρού άνθους από τον σπόρο που κοιμάται τον χειμώνα μέσα στο χώμα).
Στον Ομηρικό Ύμνο προς την Δήμητρα, τα πρώτα λόγια της Θεάς όταν ξανασυνάντησε την κόρη της είναι τα εξής: “Παιδί μου, δεν έφαγες τίποτε, ε; …μίλα…Τώρα πια που γύρισες, θα μείνεις μαζί μου και με τον πατέρα σου, τον άρχοντα των σύννεφων και όλοι οι Αθάνατοι θα σε τιμούν. Μα αν έφαγες, θα ξαναγυρίσεις στα έγκατα της Γης, τέσσερις μήνες κάθε χρόνο θα μένεις εκεί και τους άλλους οκτώ μαζί με εμένα και τους άλλους Θεούς. Όταν η Γη θα σκεπάζετε από τα μυρωμένα λουλούδια της άνοιξης, θα βγαίνεις πάλι από τα βαθιά ερέβη, θαύμα μεγάλο για τους Αθάνατους Θεούς και τους θνητούς ανθρώπους…”Ακολουθεί η αποστολή της Ρέας στην Δήμητρα, η οποία ζήτησε από την Θεά να δεχθεί τον συμβιβασμό. Η Δήμητρα δέχθηκε και ως αποτέλεσμα της παύσεως της οργής της η Γη γέμισε λουλούδια και καρπούς..
Πριν η Θεά αναχωρήσει για τον φωτεινό Όλυμπο, δίδαξε στους άρχοντες της Ελευσίνας Τριπτόλεμο ,Διοκλή, Εύμολπο και Κελεό , τα Ελευσίνια μυστήρια, σε ανάμνηση της αναζήτησης και της ανάκτησης της κόρης της Περσεφόνης. Η Θεά δίδαξε επίσης στον Τριπτόλεμο την καλλιέργεια του σίτου, αναθέτοντας του την αποστολή να την διαδώσει σε όλους τους ανθρώπους της Γης.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ , ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες περί προελεύσεως των Ελευσίνιων μυστήριων. Σύμφωνα με μια από αυτές, τα μυστήρια έχουν τις ρίζες τους στον χθόνιο χαρακτήρα της Πελασγικής λατρείας. Η λατρεία των Πελασγών θεωρείτε ότι, περιστρεφόταν γύρω από την Γη, τις χθόνιες θεότητες της, αλλά και το μυστήριο της ζωής και του θανάτου. Η κάθοδος των Αχαιών και των Ιώνων οδήγησε σε μια ένωση της λατρείας ουράνιων και χθόνιων Θεοτήτων, ενώ με το πέρασμα του χρόνου, η λατρεία των τελευταίων απέκτησε μυστηριακό χαρακτήρα. Βάση θεωρείων που αναπτύχθηκαν από διάφορους μελετητές, οι οποίοι διεξήγαγαν μακροχρόνιες έρευνες επάνω σε αυτές τις τελετουργίες και στις αρχές της γέννησης τους, τα Ελευσίνια μυστήρια θεωρείτε ότι, αντλούν την καταγωγή τους από την Αίγυπτο. Ένας από τους πιο γνωστούς μελετητές που υποστήριξε αυτή την άποψη είναι ο Paul Foucart.
O Foucart, θεωρούσε ότι, η ίδια η λατρεία της Δήμητρας είχε την καταγωγή της στην Αίγυπτο, ενώ της ίδιας άποψης φαίνετε πως ήταν ο Ηρόδοτος, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης και ο Πλούταρχος. Άλλοι μελετητές όμως, όπως ο Brillant, φαίνονται πιο επιφυλακτικοί, λέγοντας πως η υπόθεση της αιγυπτιακής προέλευσης των μυστηρίων δεν είναι απαραιτήτως και απορριπτέα ,ωστόσο όμως στερείτε επαρκών αποδείξεων, ενώ από την άλλη πλευρά μπορούμε να βρούμε εντός των ορίων του ελληνικού εδάφους όλα τα απαραίτητα στοιχεία βάση των οποίων γίνεται δυνατόν να εξηγήσουμε την καταγωγή των μυστηρίων.
Τα Ελευσίνια μυστήρια θεωρείτε ότι, διεξάγονταν στον τόπο της Ελευσίνας πολύ πριν την ανάληψη τους από τους Αθηναίους. Γύρω στον 7ο αιώνα παχχ λέγετε ότι, ξέσπασε μακροχρόνιος πόλεμος ανάμεσα στην Αθήνα και την Ελευσίνα.
Ο πόλεμος οδήγησε στην ήττα των Ελευσίνιων, με αποτέλεσμα οι Αθηναίοι να αναλάβουν την διοίκηση και την εποπτεία τους. Με την ανάληψη τους από τους Αθηναίους, τα μυστήρια απόκτησαν μεγάλη φήμη και αίγλη. Μεγάλη ήταν σε αυτό η συμβολή των Πεισιστρατιδων, ωστόσο τα Ελευσίνια μυστήρια θεωρείτε πως έφτασαν στο απόγειο της ακμής τους την εποχή του Περικλή. Ειδικό ψήφισμα των Αθηναίων την περίοδο αυτή όριζε την καταβολή χρηματικών ποσών υπέρ του τελεστηριου της Ελευσίνας από τους Αθηναίους γαιοκτήμονες ,τους συμμάχους και τους κληρούχους, ενώ παράλληλα όλοι οι Έλληνες καλούνταν σε πρόσφορα δωρεών με αντάλλαγμα το δικαίωμα της ελεύθερης συμμετοχής στα μυστήρια. Ουσιαστικά, τα μυστήρια έγιναν από τότε ανοιχτά προς όλους τους Έλληνες , συμπεριλαμβανομένου και των δούλων και σε μεταγενέστερη περίοδο έγιναν ανοιχτά και στους Ρωμαίους. Οι βάρβαροι αποκλείονταν από τα μυστήρια, αρχικά όσοι από αυτούς δεν γνώριζαν την ελληνική γλώσσα, ενώ αργότερα , μετά τις καταστροφές που προκάλεσαν οι Πέρσες στα Αθηναϊκά ιερά, επήλθε και ο πλήρης αποκλεισμός τους.
Οι διαπραξαντες κάποιο σοβαρό παράπτωμα και όσοι είχαν προβεί σε ιερόσυλες πράξεις αποκλείονταν από τα μυστήρια, όποιο και να ήταν το αξίωμα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρωνας, στον οποίο δεν επετράπη η συμμετοχή. Μια σημαντική αλλαγή που επήλθε από την εποχή που οι Αθηναίοι ανέλαβαν τα μυστήρια ήταν ότι, αυτά απέκτησαν διττό χαρακτήρα. Τα μυστήρια διακρίνονταν πλέον στα μικρά, που τελούνταν τον μήνα Ανθεστηρίων, στην Άγρα, ένα προάστιο της πόλεως των Αθηνών και στα μεγάλα Ελευσίνια, που τελούνταν στην Ελευσίνα από την 15η έως την 23η Βοηδρομιωνος.
Παρ’ολες τις αλλαγές που προέκυψαν από την προσάρτηση της Ελευσίνας στην Αθηναϊκή πόλη-κράτος , ο τόπος διεξαγωγής των μυστηρίων εξακολουθούσε να είναι η Ελευσίνα, ενώ η διοργάνωση των τελετών παρέμεινε στα χέρια των Ελευσίνιων. Από το βασιλικό Ελευσινιακο γένος των Ευμολπιδων, θεωρείτε ότι, καταγόταν ο ιεροφάντης, ο ανώτατος λειτουργός των μυστηρίων, ενώ από το γένος των Κυρικων κατάγονταν ο δαδούχος, ο ιεροκήρυκας και ο επί βωμού ιερέας. Στον ιεροφάντη οι Αθηναίοι απέδιδαν τιμές ανάλογες με εκείνες των πολιτικών αρχόντων. Ο ιεροφάντης, το αξίωμα του οποίου ήταν κληρονομικό, είχε μια σειρά από αρμοδιότητες με κυριότερη την επίδειξη των ιερών αντικειμένων στους μύστες.
Μαζί με αυτό ήταν επιφορτισμένος με την ευθύνη της εποπτείας επάνω στην οργάνωση των μυστηρίων με στόχο την όσο το δυνατόν καλύτερη και αρτιότερη διεξαγωγή τους. Επιπλέον, ο ιεροφάντης θεωρείτο και ως ο ερμηνευτής των άγραφων θειων νόμων. Το θηλυκό αντίστοιχο του ιεροφάντη ήταν η ιεροφαντιδα. Υπήρχαν δυο ιεροφαντιδες, μια για την Δήμητρα και μια για την Κόρη, οι οποίες προέρχονταν επίσης από το γένος των Ευμολπιδων.

Ο δαδούχος, είναι το αμέσως επόμενο ιερατικό αξίωμα. Θεωρείτε πως ο τίτλος αυτός προέρχεται από τις δάδες που κρατούσε κατά την διάρκεια των ιεροτελεστιών, με στόχο την ρύθμιση του φωτισμού και της συσκότισης του τελεστηριου, κατή που (θεωρητικά και πάλι) είχε τεράστια σημασία για τα δρώμενα που λάμβαναν χώρα την νύχτα με την συμμετοχή των μυστών και μακριά από τα βλέμματα των αμύητων. Ο ιεροκήρυκας κήρυττε την επίσημη έναρξη των μυστήριων, κατά την έναρξη δε της τελετής, επέβαλε ιερά σιγή. Ο επί βωμού ιερέας είχε ως αρμοδιότητα την πραγματοποίηση της θυσίας των ζώων στον βωμό που βρισκόταν στον ιερό περίβολο του τελεστηριου της Θέας.
Το νόημα, η αλλιώς η ουσία των Ελευσίνιων μυστηρίων παραμένει για τον σύγχρονο άνθρωπο αλλά και στην αρχαιότητα για κάθε αμύητο, κάτι το άγνωστο. Ενώ από την μια πλευρά υπάρχουν επαρκής ιστορικές μαρτυρίες που αφορούν όλα όσα τα μυστήρια περιελάμβαναν μέχρι την στιγμή που η πομπή προς τιμή της Θεάς έφτανε στον ιερό χώρο του τελεστηριου, τα στοιχεία που από την άλλη διαθέτουμε για τα όσα γίνονταν μέσα στο τελεστηριο (κάτι που αποτελούσε και το κύριο μέρος των μυστηρίων) είναι πάρα πολύ ελάχιστα. Το αίτιο για αυτήν την μυστικότητα μπορεί να θεωρηθεί ότι, ”πατάει” σε δυο βάσεις, μια θρησκευτικού και μια πολιτικού χαρακτήρα. Όσο αφορά την θρησκευτική πλευρά του ζητήματος, μια αναδρομή στον ομηρικό ύμνο είναι αρκετή.
Στο τέλος λοιπόν του ύμνου προς τη Δήμητρα διαβάζουμε:
“Η Δήμητρα εμυησε όλους εις τα σεβαστά μυστήρια της, τα οποία δεν επιτρέπετε ούτε να τα παραμελούμε, ούτε να τα διερευνούμε, ούτε να τα κοινολογούμε”
Πράγματι, αυτή η αρχή τηρήθηκε με μεγάλη αυστηρότητα από τους αρχαίους συγγραφείς. Ο Παυσανίας για παράδειγμα, εμφανίζετε ιδιαίτερα επιφυλακτικός, λέγοντας πως ένα Όνειρο τον εμπόδισε από το να περιγράψει τα όσα είδε στο εσωτερικό του εν άστει Ελευσίνιου και για αυτό τον λόγο περιορίστηκε σε εξωτερικές περιγραφές γενικού χαρακτήρα. Όσο αφορά τώρα την πολιτική-νομική πλευρά του ζητήματος, θα πρέπει να σημειωθεί πως υπήρχε για τα μυστήρια η επιβολή δια του νόμου της ιερής τους μυστικότητας. Όποιος δηλαδή τύγχανε γνωστής των όσων γίνονταν την νύχτα στο εσωτερικό του τελεστηριου και προέβαινε στην κοινοποίηση τους, τιμωρειτο με την ποινή του θανάτου. Πιο συγκεκριμένα, ο Διαγόρας ο Μήλειος, επικηρύχθηκε από τους Αθηναίους για δυο τάλαντα για την σύλληψη του και για ένα τάλαντο για τον θάνατο του, με την κατηγορία του ότι, διακωμώδησε τα ιερά μυστήρια .
Ο Αλκιβιάδης, κατηγορούμενος για διακωμώδηση των μυστηρίων, καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Ο τραγικός ποιητής Αισχύλος κατηγορήθηκε ότι, σε κάποιες τραγωδίες του προέβη σε αποκάλυψη μέρους των ιερών απόρρητων. Κινδύνεψε να καταδικαστεί, αλλά τελικά απαλλάχτηκε. Ο δε ρήτορας Ανδοκίδης, μόλις διέφυγε την ποινή του θανάτου. Ένας άλλος νόμος , που θεσπίστηκε με την παρέμβαση του ρήτορα Λυκούργου τον 4ο αιώνα παχχ, ήταν και αυτός της επιβολής προστίμου της τάξεως των έξι χιλιάδων δραχμών. Ο νόμος επέβαλε την ποινή αυτή σε όσους συμμετείχαν στην πομπή των μυστηρίων και χρησιμοποιούσαν πολυτελή μεταφορικά μέσα για να φτάσουν από την Αθήνα ως την Ελευσίνα, μιας και αυτό θεωρήθηκε από κάποιους ως πρόκληση για το δημοκρατικό πολίτευμα της πόλεως. Ο πρώτος που παρέβη τον νόμο ήταν η σύζυγος του ρήτορα, με αποτέλεσμα ο πρώτος που κατέβαλε το πρόστιμο να είναι ο ίδιος ο Λυκούργος.
Θεσμοθετημένη επίσης από την πολιτεία ήταν η ιερή εκεχειρία, βάση της οποίας έπρεπε να σταματήσει κάθε εχθροπραξία κατά την διάρκεια των μυστηρίων.
Η εκεχειρία αυτή αναγγελλόταν από ειδικούς κήρυκες, τους σπονδοφόρους .Επιπλέον , υπήρχε ειδικός νόμος, ο οποίος απαγόρευε την διενέργεια κάθε κατάσχεσης η ακόμη και την προσωποκράτηση των οφειλετών, τους οποίους εδίωκαν ποινικά οι πιστωτές τους.
Το μεγαλύτερο μέρος από τις λίγες μαρτυρίες που έχουν φτάσει ως τις μέρες μας για το μυστικό κομμάτι των τελετών αντλούν την καταγωγή τους από χριστιανούς συγγραφείς. Εξαιτίας όμως του μένους των χριστιανών συγγραφέων απέναντι σε οτιδήποτε το παγανιστικό, η αποδοχή των γραφωμενων τους, θα πρέπει να γίνετε με πολύ μεγάλη επιφύλαξη. Από τις ελάχιστες μαρτυρίες που μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστες, αλλά και από τις παραστάσεις των μυστηρίων σε έργα τέχνης, οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα του ότι τα όσα γίνονταν στο εσωτερικό του τελεστηριου ήταν δρώμενα που παρίσταναν τον μύθο της Δήμητρας και της Κόρης.
Ένα πιθανό σενάριο είναι και το εξής: Ο ιεροφάντης που υποδυόταν τον Θεό Πλούτωνα, άρπαζε την ιέρεια της Θεάς, που υποδυόταν την Κόρη. Εν συνέχεια, η Κόρη, οδηγειτο ακούσια στον Άδη, όπου και τελειτο ο ιερός τους γάμος .
Στην συνέχεια οι νύστες παρακολουθούσαν τις περιπλανήσεις της Δήμητρας προς αναζήτηση της Κόρης, τα τεκταινόμενα στο ανάκτορο του Κελεού, την άνοδο της Κόρης από τον Άδη, συνοδεία του Ερμού ,τον οποίο πιθανόν να υποδυόταν ο ιεροκυρυξ, τη συνάντηση Δήμητρας και Περσεφόνης υπό το δυνατό φως από τις δάδες που θα κρατούσαν αναμμένες ο δαδούχος και οι μύστες και τέλος την αναχώρηση του Τριπτόλεμου με εντολή της Θεάς να διδάξει στους ανθρώπους τον τρόπο καλλιέργειας της γης, που η ίδια η Θεά του έμαθε.
ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ

Ο χώρος της μύησης στην Ελευσίνα, το τελεστηριο, είχε τετράγωνο σχήμα (54χ54) με ολόγυρα κλιμακωτά καθίσματα χωρητικότητας 3000 θέσεων, ενώ δεν είχε καθόλου παράθυρα. Ο εσωτερικός του χώρος ήταν διάσπαρτος από έξι επάλληλες σειρές επτά κιόνων η κάθε μια (6χ7=42 κίονες). Το πρώτο τελεστηριο οικοδομήθηκε κατά την εποχή του Πεισίστρατου στην θέση ενός κτίσματος που είχε την μορφή ναού και που άνηκε στην εποχή του Σόλωνος. Στο κέντρο υπήρχε ένα ορθογώνιο κτίσμα, το άδυτο (η ανάκτορο),όπου φυλάγονταν η ιερά κύστη με τα ιερά αντικείμενα των μυστηρίων. Στην κορυφή του κτηρίου η στέγη έφερε άνοιγμα, γνωστό και ως οπαιο. Από το οπαίο γίνονταν ορατή στους έξω παρευρισκόμενους η λάμψη από τις δάδες που κρατούσε ο δαδούχος και οι μύστες την ώρα της νυχτερινής μύησης, σύμφωνα με την πληροφορία του Δίωνος. Το τελεστηριο της εποχής του Περικλή το έκτισε ο αρχιτέκτονας του Παρθενώνος, Ικτίνος.

Στα βόρεια του τελεστηριου βρισκόταν το Πλουτώνιο, το ιερό του Πλούτωνος, κτισμένο δίπλα σε μια φυσική σπηλιά. Ήταν ένας μυστικός χώρος που συμβολικά θεωρείτο ότι, αποτελούσε ένα πέρασμα, το οποίο συνέδεε τον κόσμο των νεκρών με αυτόν των ζωντανών. Στον περίβολο της Θεάς υπήρχε και το ιερό πηγάδι ,γνωστό με την ονομασία Καλλιχωρον Φρεαρ ,επάνω στο οποίο, λέγετε ότι, είδε καθίσει η Δήμητρα μεταμορφωμένη σε ηλικιωμένη ζητιάνα κατά την διάρκεια της αναζήτησης της Κόρης. Σε εκείνο το σημείο θεωρείτο ότι, είχε πραγματοποιηθεί και η συνάντηση της Θεάς με τις κόρες του Κελεού, οι οποίες οδήγησαν την Δήμητρα στο πατρικό τους ανάκτορο.

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ (ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΡΑΣ)

Ο βασικός σκοπός των μικρών Ελευσίνιων ήταν η προετοιμασία των μυστών για τα μεγάλα μυστήρια. Τα μικρά Ελευσίνια τελούνταν κατά τον μήνα Ανθεστηρίων (Φεβρουάριο) στην Άγρα, προάστιο της πόλεως των Αθηνών. Δυστυχώς, σήμερα διαθέτουμε πολύ ελάχιστες μαρτυρίες για τα όσα γίνονταν σε αυτά τα μυστήρια. Πιθανολογείτε, ότι περιελάμβαναν και αυτά, όπως και τα μεγάλα Ελευσίνια, την παράσταση λειτουργικού δράματος ,το οποίο αναφερόταν στον μύθο της γέννησης, του θανάτου και της δεύτερης γέννησης του Θεού Διόνυσου και πιθανόν (η σύνδεση με τα μεγάλα μυστήρια να γινόταν με) την παράσταση της ενώσεως του Διόνυσου με την Κόρη. Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι, τα μικρά μυστήρια ιδρύθηκαν με στόχο την μύηση του Ηρακλή, ο οποίος εξέφρασε την επιθυμία να συμμετάσχει στις τελετουργίες προς τιμή της Θεάς.
Από τα λίγα στοιχεία που διαθέτουμε, γνωρίζουμε ότι, οι υποψήφιοι μύστες διδάσκονταν πρώτα από τον ιεροφάντη και κατόπιν από τους μυσταγωγούς, οι οποίοι κατάγονταν από τις οικογένειες των Ευμολπιδων και των Κυρικων. Είναι γνωστό επίσης ότι, γίνονταν σε αυτά καθαρτήριες τελετές με πλύσιμο των μυστών στον Ιλισό.
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ

Τα μεγάλα Ελευσίνια μυστήρια διαρκούσαν εννέα ημέρες, από την 14η μέχρι την 22η Βοηδρομιωνος (Σεπτεμβρίου) και συμβόλιζαν την περιπλάνηση της Θεάς Δήμητρας.
Tα μυστήρια περιελάμβαναν τις εξής εκδηλώσεις και τελετουργίες:

1.Ομαδα εφήβων, ύστερα από κατάλληλη προετοιμασία, που διαρκούσε ορισμένο διάστημα, πήγαιναν από την Αθήνα στην Ελευσίνα με στόχο να σχηματίσουν την πομπή των ιερών, τα οποία φυλάσσονταν με άκρα μυστικότητα στο εν Ελευσίνα τελεστηριο της Θεάς. Τα ιερά αντικείμενα (την εμφάνιση και το νόημα των οποίων γνώριζαν μόνο οι ιερείς της Θεάς και οι μυημένοι στα μυστήρια της), μεταφέρονταν πανηγυρικά στην Αθήνα. Εν συνέχεια, από την Αθήνα θα έπρεπε να τα επαναφέρουν στην Ελευσίνα. Πολλοί ερευνητές αλλά και όσοι έχουν γενικά ασχοληθεί με τα μυστήρια, έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν τι μπορεί να ήταν τα ιερά αντικείμενα της Θεάς. Το μόνο όμως που πραγματικά γνωρίζουμε για αυτά τα αντικείμενα είναι ότι, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου ήταν καλά φυλαγμένα στο άδυτο του ναού της Δήμητρας, όπου μόνο ο ιεροφάντης είχε το δικαίωμα εισόδου ,ότι επίσης, κατά την μεταφορά τους από και προς την Ελευσίνα ήταν κλεισμένα σε ειδικά κιβώτια από ξύλο οξιάς, δεμένα με πορφυρές μάλλινες ταινίες, ενώ κατά την διάρκεια των μυστηρίων, τα αντικείμενα αυτά επιδεικνύονταν μόνο στους μύστες, σε ορισμένη χρονική στιγμή και με απόλυτη μυστικότητα. Όλα αυτά δεν μας αφήνουν άλλο περιθώριο παρά μόνο για να διατυπώσουμε διάφορες υποθέσεις σχετικές με τα ιερά αντικείμενα. Η επικρατέστερη άποψη επάνω στα ιερά αντικείμενα της Θεάς είναι ότι, επρόκειτο για παλαιά (ίσως αρχαϊκά) αγάλματα η και σύμβολα Θεοτήτων, το ποιο πιθανό της Δήμητρας και της Κόρης.
Όπως ήδη αναφέραμε, κατά την μεταφορά τους από την πομπή των ιερέων και των εφήβων, που σήμαινε και την πρώτη ημέρα των μυστηρίων (14η Βοηδρομιωνος) ,τα αντικείμενα αυτά ήταν με ασφάλεια κλεισμένα μέσα σε κιβώτια. Η μεταφορά αυτών των κιβωτίων, γνωστά και ως ελευσινιακες κύστες, ήταν καθήκον των ιεροφαντιδων της Δήμητρας και της Κόρης, οι οποίες έφερναν τα κιβώτια στην Αθήνα ανεβασμένες σε άρμα που έσερναν βόδια. Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία πληροφορία για την ακριβής πορεία που ακολουθούσε η πομπή των ιερών για να φτάσει από την Ελευσίνα στην Αθήνα. Από την στιγμή που η πομπή έφτανε σε απόσταση δυο χιλιομέτρων από το Δίπυλο των Αθηνών, σταματούσε.
Ένα άτομο που συμμετείχε στην πομπή και ήταν αφιερωμένο στην υπηρεσία των δυο Θεαίνων, γνωστός και ως Φαιδρυντης, έμπαινε από το Δυπιλο στην Αθήνα με σκοπό να συναντήσει την ιέρεια της Αθηνάς και να της αναγγείλει την άφιξη των ιερών και την είσοδο τους στην πόλη της Παλλάδος. Την ημέρα εκείνη ολόκληρη η πόλη συγκεντρώνονταν για να υποδεχτεί και να τιμήσει τα ιερά. Όλοι οι αξιωματούχοι και οι πολίτες των Αθηνών με τις γυναίκες τους και τα παιδία τους πήγαιναν προς συνάντηση των ιερών της Θεάς και τα συνόδευαν μέχρι τον τόπο διαμονής τους, που ήταν το Ελευσίνιο των Αθηνών, στους πρόποδες της Ακρόπολης.

2.Την 15η Βοηδρομιωνος ακολουθούσε ο αγυρμος (συγκέντρωση) και η πρόρρηση (επίσημη ανακοίνωση όλων εκείνων για τους οποίους απαγορευόταν η μύηση στα μυστήρια της Θεάς). Αναφέραμε ήδη το ποιοι ήταν αυτοί που δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στα μυστήρια .Αυτό που συμπληρωματικά θα αναφέρουμε εδώ είναι ότι, όσοι δεν μπορούσαν να μυηθούν δεν αποκλείονταν ως ηθικοί ένοχοι, αλλά ως ακάθαρτοι-μιαροί, σε μια κατάσταση δηλαδή, που θεωρείτο ότι, δεν ήταν αρεστή στην Θεά. Ο αγυρμος λάμβανε χώρα στη Ποικίλη Στοά της Αθηναϊκής αγοράς. Εκεί συγκεντρώνονταν το πλήθος των πολιτών, οι υποψήφιοι μύστες οι άρχοντες της πόλεως των Αθηνών και οι ιερείς της Θεάς. Οι ιερείς της Δήμητρας ανακοίνωναν την έναρξη των μεγάλων μυστηρίων, ενώ ακολουθούσε η πρόρηση.

3.Την 16η Βοηδρομιωνος λάμβανε χώρα η τελετή “Αλαδε μυσται” δηλαδή “Οι μύστες στην θάλασσα”. Οι υποψήφιοι συγκεντρώνονταν και σχηματίζοντας πομπή έφταναν στην θάλασσα του Φαλήρου. Κάθε υποψήφιος έφερε μαζί του και ένα μικρό γουρουνάκι. Οι μελλοντικοί μύστες όταν έφταναν στην θάλασσα, πραγματοποιούσαν μια τελετουργία που θεωρείτε πως είχε ως στόχο της τον καθαρμό των μυστών ώστε κατάλληλα προετοιμασμένοι και αρεστοί στην Θεά, να μπορούν να συμμετάσχουν στα μυστήρια της. Η τελετουργία περιελάμβανε την εμβαπτιση των υποψήφιων στο θαλασσινό νερό καθώς και των ζώων που έφεραν μαζί τους και εν συνέχεια την σφαγή των μικρών γουρουνιών. Γενικά θεωρείτο ότι, τόσο το θαλασσινό νερό, όσο και το αίμα των ζωών που θυσιάζονταν ότι είχαν καθαρτήριες ιδιότητες, την ικανότητα δηλαδή να εξαγνίζουν τον υποψήφιο μύστη από κάθε μίασμα. Σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς, η ημέρα αυτή εκτός από ημέρα καθαρμού ήταν και ημέρα νηστειών, κατά την οποία οι μύστες μετά την επιστροφή τους στην Αθήνα παρέμεναν στα σπίτια τους νηστεύοντας.

4.Η 17η Βοηδρομιωνος ήταν ημέρα θυσιών .Κατά αυτήν τελούνταν μεγάλη θυσία προς τιμή της Θεάς στο εν άστει Ελευσίνιο κάτω από την Ακρόπολη. Η προσφορά προς την Θεά περιελάμβανε επιπλέον ένα ψάρι (μπαρμπούνι) και λίγο κριθάρι από την περιοχή της Ελευσίνας, ενώ οι ιερουργοί της Θεάς απαγορευόταν να γευτούν και τα δυο.. Οι προσφορές γίνονταν στο όνομα της Αχθειας (Λυπημένης) Δήμητρας.

5.Την 18η Βοηδρομιωνος τελειτο μεγάλη θυσία προς τιμή του Θεού Ασκληπιού στο εν άστει Ελευσίνιο των Αθηνών. Την ημέρα αυτή οι Αθηναίοι υποδέχονταν τις εξέχουσες ξένες προσωπικότητες που έρχονταν στην Αθήνα για να μυηθούν στα μυστήρια.. Η εορτή προς τιμή του Θεού έφερε την ονομασία Επιδαυρεια. Η σύνδεση των Επιδαυρειων με τα Ελευσίνια μυστήρια βασίζετε σε μύθο κατά τον οποίο, ο Ασκληπιός, ο Θεός της ιατρικής, έφτασε στην Αθήνα μετά την έναρξη των μυστηρίων. Για να μπορέσει και αυτός να μυηθεί, θεσπίστηκε δεύτερη θυσία ανάλογη με εκείνη της προηγούμενης ημέρας.

6.Την 19η Βοηδρομιωνος γινόταν η μεγάλη πομπή από το εν άστει Ελευσίνιο της Ακρόπολης προς το τελεστηριο της Θεάς στην Ελευσίνα. Κατά την πομπή αυτή, τα ιερά αντικείμενα της Θεάς επέστρεφαν στον τόπο όπου φυλάσσονταν το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Η πομπή έφερε την ονομασία του Ίακχου, Θεότητας που οδηγούσε τους μύστες στον δρόμο τους προς την Ελευσίνα. Το άγαλμα του Ίακχου ηγειτο της πομπής ,ήταν ανεβασμένο σε άρμα και συνοδεύονταν από ιερέα. Αμέσως μετά από το άρμα του Ίακχου, ακολουθούσε το άρμα στο οποίο επέβαιναν οι ιέρειες της Δήμητρας και μετέφεραν τα κιβώτια με τα ιερά αντικείμενα. Κατόπιν ακολουθούσαν οι ιερείς της Θεάς, οι οποίοι κατάγονταν από το γένος των Ευμολπιδων και των Κυρηκων. Μετά από αυτούς έρχονταν οι μύστες και τέλος το πλήθος των ευσεβών πολιτών που συμμετείχαν στην πομπή προς τιμή της Θεάς.
Ο Foucart θεωρεί ότι, η πομπή ήταν διαμορφωμένη ως εξής: “Στις πρώτες γραμμές της πομπής, θα ήταν οι αξιωματούχοι, εκείνοι στους οποίους είχαν ανατεθεί τα πολιτικά και θρησκευτικά λειτουργήματα, στην συνεχεία οι Αρεοπαγίτες, τα μέλη των Πεντακοσίων, τέλος δε το πλήθος των πολιτών μαζί με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους, κατά φυλές και δήμους, με επικεφαλής τους δημάρχους. Ειδική θέση στην πομπή θα είχε προβλεφθεί για τους απεσταλμένους των άλλων πόλεων. Σκοπός των αποστολών αυτών, θα ήταν βέβαια η εκδήλωση ευλάβειας προς τις Θεές, αλλά και φιλίας προς τον Αθηναϊκό λαό. Οι μέτοικοι, των οποίων άλλωστε ο αριθμός ήταν μεγάλος, δεν είχαν θέση στις γραμμές των πολιτών”.
Η πομπή προς την Ελευσίνα δεν ήταν βέβαια συνεχής.
Όταν η πομπή έφτανε μπροστά από ναούς η ναΐσκους αλλά και ηρώα, στα οποία τιμούσαν ήρωες σχετικούς με την Δήμητρα, σταματούσε, πρόσφερε θυσίες και σπονδές, έψαλε ύμνους και χόρευε. Σύμφωνα δε με άλλους μελετητές, η πομπή κινειτο με χορευτικό βηματισμό και όλοι οι συμμετέχοντες αναφωνούσαν τις λέξεις “ Ιακχ ω Ιακχε”. Όταν έφτανε η πομπή στην γέφυρα του Ελευσινιακου Κηφισού, λάμβαναν χώρα οι γνωστοί γεφυρισμοι. Πρόκριτο περί πειραγμάτων και αστείων φράσεων από τους κατοίκους της Ελευσίνας προς τους συμμετέχοντες στην πομπή. Οι γεφυρισμοι έχουν ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους από τους σύγχρονους μελετητές. Άλλοι υποστηρίζουν ότι, επρόκειτο περί ευκαιρίας για εξωτερίκευση των δημοκρατικών ένστικτων του πλήθους, ενώ άλλοι θεωρούν τους γεφυρισμους ως πράξη με καθαρά θρησκευτική σημασία, ανατρέχοντας στον Ομηρικό ύμνο προς την Θεά, όπου αναφέρονται τα αστεία της Ιαμβης προς την Δήμητρα στο παλάτι του Κελεού, τα οποία έκαναν την Θεά να ξεχάσει για λίγο την λύπη της για τον χαμό της Κόρης της..
Όταν η πομπή έφτανε στην Ελευσίνα αργά το βράδυ έμπαινε στον ιερό χώρο της Θεάς. Εκεί, δίπλα στο Καλλιχωρον Φρεαρ, γινόταν μια τελευταία ιεροτελεστία, κατά την οποία έψαλαν ύμνους κινώντας αναμμένους πυρσούς. Στην συνέχεια, τα ιερά αντικείμενα τοποθετούνταν στην θέση φύλαξης τους, στο άδυτο του τελεστηριου, ενώ το άγαλμα του Ίακχου, φιλοξενειτο είτε στον ναό, είτε στο σπίτι κάποιου ευλαβούς ιδιώτη.




7.Την 20η Βοηδρομιωνος λάμβανε χώρα το μυστικό μέρος των μυστηρίων. Για το μέρος αυτό έχουν διατυπωθεί πολλές και διαφορετικές υποθέσεις και αυτό λόγο της έλλειψης στοιχείων από τις αρχαίες πηγές για τα όσα πραγματοποιούνταν στο εσωτερικό του τελεστηριου. Κατά τον Foucart οι τελετές στην Ελευσίνα γίνονταν με την ακόλουθη σειρά: Μετά από μια βραδιά ανάπαυσης ακολουθούσαν θυσίες στον βωμό της Θεάς και ίσως επισκέψεις των τοποθεσιών από τις οποίες σύμφωνα με τον μύθο είχε περάσει η Δήμητρα. Όταν φαίνονταν τα αστέρια στον νυχτερινό ουρανό οι μύστες και οι ιερουργοί της Δήμητρας και της Κόρης κλείνονταν στο τελεστηριο. Εκεί οι μύστες παρακολουθούσαν λειτουργικό δράμα αφιερωμένο στις περιπλανήσεις της Θεάς μέχρι την εύρεση της Κόρης. Ακολουθούσε η μύηση πρώτου βαθμού στο τελεστηριο.
Μετά από ένα 24ωρο,την νύχτα της 21ης Βοηδρομιωνος, οι μύστες παρακολουθούσαν λειτουργικό δράμα, που παρίστανε την ένωση του Διός και της Δήμητρας. Ακολουθούσε ο ύψιστος βαθμός μύησης με την ονομασία Εποπτεία. Την τελευταία ημέρα (22η Βοηδρομιωνος) γινόταν η τελετή των πλυμμοχοων. Κατά την τελετή αυτή ανύψωναν δυο δοχεία (πλημμοχοες) ένα προς την ανατολή και ένα προς την δύση και έχυναν το περιεχόμενο τους προφέροντας μυστικές φράσεις.
Πριν εισέλθουν στο τελεστηριο οι υποψήφιοι μύστες έπρεπε να εκτελέσουν διάφορες πράξεις, οι κυριότερες από τις οποίες έχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας από μια φράση που διέσωσε ο Κλημης από την Αλεξάνδρεια: “Νήστεψα, ήπια τον Κυκεώνα ,έλαβα από την Κύστη και αφού γεύτηκα, τοποθέτησα πάλι στο καλάθι, πήρα εκ νέου από το καλάθι και τοποθέτησα στην κύστη” .Ο Κυκεώνας ήταν ένα είδος ποτού , που σύμφωνα με τον Ομηρικό ύμνο, πρώτη η ίδια η Θεά είχε υπαγορεύσει την συνταγή του στους ανθρώπους. Λέγεται ότι, ήταν ένα είδος παχύρρευστου ποτού, που αποτελείτο από νερό, αλεύρι και δυόσμο. Το καλάθι και η κύστη ήταν κιβώτια από ξύλο οξιάς με διαφορετικό σχήμα. Το καλάθι ήταν κάπως επιμήκεις, ενώ η κίστη ήταν ορθογώνια και είχε καπάκι είτε επίπεδο είτε κυρτό Μερικοί έχουν υποθέσει ότι, τα κιβώτια αυτά είχαν, εκτός από τα ιερά αντικείμενα , διάφορα γλυκίσματα, παρασκευασμένα από τους ιερουργούς της Θεάς. Κατά τον Foucart, τόσο ο Κυκεώνας, όσο και τα γλυκίσματα ήταν για τους μύστες ιερά.
Την παρασκευη του Κυκεώνα, όπως ήδη αναφέραμε, την είχε υπαγορεύσει η ίδια η Θεά, ενώ τα γλυκίσματα παρασκευάζονταν από σιτάρι και κριθάρι, δώρα και τα δυο της Θεάς, που τα ετοίμαζαν οι λειτουργοί της και τα μοίραζαν στον ναό της εν ονόματι της Δήμητρας.
Μετά από αυτή την τελετή, ο ιερέας ή η ιέρεια της Δήμητρας στεφάνωναν τις κεφάλες των μυστών με ταινίες. Κατόπιν, οι μύστες εισέρχονταν στο τελεστηριο μαζί με τους ιερουργούς των δυο Θεαίνων. Τότε πιθανολογείτε ότι, δινόταν το πρώτο λειτουργικό δράμα που ως θέμα του θα είχε την αρπαγή της Κόρης από τον Πλούτωνα, τον πόνο της Δήμητρας και την αναζήτηση της Κόρης από την μητέρα Θεά και ακολούθως, την επιστροφή της Κόρης από τον κάτω κόσμο και την συνάντηση Δήμητρας και Περσεφόνης υπό το δυνατό φως από τις δάδες που κρατούσαν οι μύστες και ο δαδούχος.
Σύμφωνα με κάποιες πενιχρές μαρτυρίες από τον Πλούταρχο, οι μύστες έβλεπαν στην αρχή πορείες χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση, κουραστικές επιστροφές στο ίδιο σημείο, ατελείωτες έρευνες μέσα στο σκοτάδι. Πριν να τελειώσει αυτό ο τρόμος έφτανε στο κατακόρυφο. Ξαφνικά θαυμάσιο και δυνατό φως διέσχιζε το σκοτάδι και η σκηνή μεταφερόταν σε μέρος λαμπερό όπου αντηχούσαν φωνές και χοροί, ιεροί λόγοι και θεϊκές εμφανίσεις που ενέπνεαν θρησκευτικό δέος και σεβασμό. Άλλοι συγγραφείς κάνουν λόγο για εμφανίσεις από τις οποίες άλλες ήταν τρομακτικές και άλλες φιλικές και οι οποίες εμφανίζονταν καθώς οι μύστες προχωρούσαν στο τελεστηριο. Δεν υπάρχουν ωστόσο σωζόμενες μαρτυρίες για το τι ακριβώς ήταν αυτές οι εμφανίσεις. Ήταν αγάλματα, ζωγραφισμένα πανιά … οι αιθέριες μορφές που επιτυγχάνονταν με κατάλληλη χρήση του φωτός;

Η μετάβαση των μυστών από το σκοτάδι στο φως, από τον φόβο στην γαλήνη, μας κάνει να σκεφτούμε ότι, στην ουσία έβλεπαν περιοχές από τον κόσμο των νεκρών, αλλά και τον δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθήσουν για να φτάσουν μπροστά στον Πλούτωνα και την Περσεφόνη. Μετά από την θέαση της σκοτεινής πλευράς του Βασιλείου του Άδη, έρχονταν στους μύστες εικόνες από την φωτεινή πλευρά του άλλου κόσμου , τα Ιλίσια Πεδία, τα οποία είναι ο τόπος διαμονής των δίκαιων ψυχών και τα οποία υπόσχονταν η Δήμητρα και η Περσεφόνη στους μυημένους στα μυστήρια τους.
Ακολουθούσε η πιο επίσημη πράξη της μύησης ,κατά την οποία ο αρχιερέας της Δήμητρας άνοιγε την θύρα του ανάκτορου, ενός επιμήκους ορθογώνιου κτίσματος στο κέντρο του τελεστηριου, το οποίο είχε μια πόρτα στην μια από τις δυο μακρές πλευρές, δίπλα από την οποία βρισκόταν ο αρχιερατικός θρόνος .Ο αρχιερέας (ιεροφάντης) της Θεάς, ήταν ο μόνος που είχε δικαίωμα εισόδου σε αυτό το σημείο που ήταν και το άδυτο του τελεστηριου, στο οποίο φυλάσσονταν με ασφάλεια τα ιερά αντικείμενα. Όταν έβγαινε από το ανάκτορο έφερε στα χέρια του τα ιερά των δυο Θεαίνων και μέσα στο άπλετο φως από τις δάδες τα επεδείκνυε στους μύστες. Οι μύστες έπρεπε στην συνέχεια να πάρουν τα αντικείμενα, να εκτελέσουν με αυτά κάποια έργα , να τα τοποθετήσουν σε καλάθι και μετά πάλι στην ιερή κύστη. Κατά τον Foucart ανάμεσα στα αντικείμενα αυτά περιλαμβανόταν και ένα αρχαίο άγαλμα της Δήμητρας, το οποίο ο ιεροφάντης το επεδείκνυε στους μύστες στολισμένο με πλούσια ενδύματα και πολύτιμα κοσμήματα. Σύμφωνα με τον ίδιο συγγραφέα, το άγαλμα εικόνισε την Θεά να κρατάει σύμβολα που ήταν άγνωστα στους αμύητους. Στην συνέχεια, ο ιεροφάντης προχωρούσε στην επεξήγηση των συμβόλων αυτών στους μύστες αλλά και σε μια σειρά από οδηγίες και φράσεις που οι μύστες έπρεπε να προφέρουν για την αποφυγή των κινδύνων που θα συναντούσαν στην μεταθανάτια ζωή.

8.Η 21η Βοηδρομιονως ήταν και η ιερότερη νύχτα των μυστηρίων . Κατά αυτή, λάμβανε χώρα ο ύψιστος βαθμός μύησης , γνωστός και ως Εποπτεία .Για να μπορέσει κανείς να λάβει μέρος στην εποπτεία, ήταν απαραίτητη προετοιμασία διάρκειας ενός έτους.
Σύμφωνα με τον Ιπολλυτο (χριστιανό συγγραφέα του 2ου αιώνα μαχχ) το κεντρικό μέρος της εποπτείας ήταν ένα στάχυ, το οποίο το είχε θερίσει ο ιεροφάντης της Θεάς και το οποίο φυλασσόταν μέσα στο άδυτο του τελεστηριου ναζί με τα ιερά αντικείμενα. Το στάχυ αυτό επιδεικνυόταν από τον ιεροφάντη στους μύστες ως σύμβολο της ανεξάντλητης δημιουργικής δύναμης της μητέρας Γης.
Τα δρώμενα που λάμβαναν χώρα κατά την εποπτεία, θεωρείτε πως ήταν μια παράσταση της ιερογαμιας του Διός με την Δήμητρα .Η ένωση αυτή πιθανόν να παριστάνονταν από την ιέρεια της Δήμητρας και τον ιεροφάντη. Μετά το τέλος του λειτουργικού δράματος της ιερογαμιας ο ιεροφάντης έρχονταν μπροστά στους μύστες και αναφωνούσε “Ιερον ετεκε ποτνια κουρον,Βριμω Βριμων” (Γέννησε η σεβαστή Θεά νέο , η δυνατή το δυνατό). Οι μύστες αναφωνούσαν στον ουρανό και την μητέρα Γη με τα “Υε-Κυε” (Βρέξε-Καρποφόρησε). Σύμφωνα με τον Foucart, το παιδί αυτό που γεννήθηκε από την Θεά ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο Πλούτος.
Οι τελετουργίες της μύησης την νύχτα της εποπτείας έκλειναν με την φράση “Κονξ-ομ,παξ”.

9.Η 22η Βοηδρομιονως ήταν και η τελευταία ημέρα των μυστήριων. Κατά την ημέρα αυτή γίνονταν και οι σπονδές στους νεκρούς, γνωστές και ως πλημμοχοες. Όπως ήδη αναφέραμε, οι μύστες ύψωναν δυο πήλινα αγγεία γεμάτα με άγνωστο σε εμάς υγρό, το ένα προς την ανατολή και το άλλο προς την δύση και αφού έχυναν το περιεχόμενο τους πρόφεραν μια σειρά από μυστικές φράσεις . Μετά το τέλος αυτής της τελετής γίνονταν εκδηλώσεις με χορούς και τραγούδια και εν συνέχεια η πομπή με το άγαλμα του Ίακχου επέστρεφε στην Αθηνά.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Η πρώτη πράξη ιεροσυλίας στο ιερό της Ελευσίνας πραγματοποιήθηκε το 170 μαχχ, όταν ξένοι εισβολείς κατέστρεψαν τον ιερό χώρο της Θεάς. Ωστόσο, το ιερό ανοικοδομήθηκε από τον Μάρκο Αυρήλιο. Μετά από αυτό, ο Μάρκος Αυρήλιος, ήταν το μοναδικό πρόσωπο, που ενώ δεν είχε το δικαίωμα, εισήλθε στο άδυτο του ναού της Θεάς. Ο τελευταίος ρωμαίος αυτοκράτορας που μυήθηκε στα μυστήρια ήταν ο γνωστός και ως εστεμμένος φιλόσοφος, Ιουλιανός. Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός προσπάθησε με κάθε τρόπο να στηρίξει τα ελληνικά μυστήρια, αλλά δυστυχώς, ο σύντομος χρόνος της βασιλείας του δεν επέτρεψε να γίνει κάτι τέτοιο.

Με την έλευση του χριστιανισμού και την όλο και μεγαλύτερη διάδοση του στα εδάφη της αυτοκρατορίας, τα μυστήρια υπέστησαν τρομερές επιθέσεις. Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Θεοδόσιος Ι, με ειδικό διάταγμα του 392 μαχχ, διέταξε το κλείσιμο όλων των ελληνικών ιερών, στην προσπάθεια του να πατάξει την αντίσταση των Ελλήνων στον εκχριστιανισμο τους. Το θανάσιμο πλήγμα ενάντια στα ιερά μυστήρια δόθηκε από τον αρχηγό των Γότθων, Αλάριχο, ο οποίος, συνοδευόμενος από χριστιανούς ιερείς και μοναχούς, πυρπόλησε το τελεστηριο της Ελευσίνας. Η ολοκληρωτική καταστροφή του ιερού συνοδεύτηκε από την σφαγή ολόκληρου του ιερατείου, συμπεριλαμβανόμενου και του ιεροφάντη ,ο οποίος κατά την μαρτυρία του Ευναπιου ,δεν ήταν γνήσιος γόνος της οικογένειας των Ευμολπιδων, αλλά κάποιος ιερέας από τις Θεσπιές με ηγετικό ρόλο στα μυστήρια του Μίθρα.
Ο τελευταίος γνήσιος και νόμιμος ιεροφάντης της Θεάς ήταν ο Νεστόριος. Στα τελευταία του λόγια, ο σεβάσμιος ιερέας, ανήγγειλε την αρχή της μεγάλης πνευματικής νύχτας για την ανθρωπότητα.

Read more »

Αγρογλυφικά

Με τον όρο αγρογλυφικά, αναφερόμαστε σε τεραστίων διαστάσεων, για τα
ανθρώπινα μέτρα, σχέδια, χαραγμένα σε μεγάλες εκτάσεις γης, μερικές φορές άγονες
και ακατοίκητες. Τα πιο γνωστά αγρογλυφικά, βρίσκονται στο Περού τη χώρα των
Ινκας, στη πεδιάδα της Νάζκα και στην Αγγλία των Κέλτικων παραδόσεων. Τα
σχέδια της Νάζκα, ερευνήθηκαν, παρατηρήθηκαν και καθαρίστηκαν με επίπονες
προσπάθειες απο την Μαρία Ράιχε, αρχαιολόγο ειδικευμένη στα μαθηματικά
και τη γεωγραφία, που αφιέρωσε 36 χρόνια (1940-1976) στη μελέτη του πολιτισμού
Νάζκα, μέρος του Ινκαικού πολιτισμού. Τα μυστηριώδη σχέδια βρίσκονται στο
άγονο και πετρώδες έδαφος του λεκανοπεδίου του Ρίο Γκράντε στις επαρχίες
Νάζκα και Πάλκα, στις πλαγιές της Κορδιλλιέρας, της οροσειράς των Ανδεων. Η
αρχαιολόγος αποδίδει τα σχέδια στην "κλασσική" περίοδο του πολιτισμού αυτού, που
αντιστοιχεί στην πρώτη χιλιετία μ.Χ.

Πιθανολογεί,
οτι τα σχέδια αυτά αποτελούσαν ένα ουσιαστικό στοιχείο για την
ημερολογιακή και αστρονομική επιστήμη των
σοφών και των ιερέων της εποχής εκείνης. Οι διαφορετικές νοοτροπίες των σχεδίων,
μπορούν να ταυτιστούν χρονολογικά με τις διαφορετικές περιόδους της κεραμικής,
στοιχείο που σχετίζεται με την ιστορία των πολιτισμών της περιοχής. Τα σχέδια
έχουν μήκη που ποικίλουν από 46μ έως 188μ ή και 2 χιλιόμετρα. Είναι
γεωμετρικά ή έχουν μορφές ζώων, όπως σκύλου, ερπετού, πιθήκου, ιγκουάνας ή
ψαριού. Κάποια σημεία δείχνουν την ανατολή του ήλιου στο χειμερινό ή
θερινό ηλιοστάσιο. Τα σχέδια αυτά είναι χαραγμένα επιφανειακά και θα έπρεπε
λογικά να έχουν εξαφανιστεί κάτω από το πέρασμα του χρόνου. Η περιοχή αυτή,
όμως, χαρακτηρίζεται από τη ξηρασία της και χαρακτηριστικά θα λέγαμε οτι βρέχει
μισή ώρα κάθε δύο χρόνια.

Οι άνεμοι τα κάλυψαν με σκόνη, αλλά έμειναν ανέπαφα. Από το 1968 βρίσκονται
εκτεθειμένα στις επελάσεις των τουριστών, οι οποίοι χρησιμοποιώντας αυτοκίνητα
για τις μετακινήσεις τους κινδυνεύουν να αλλοιώσουν τις χαραγμένες γραμμές. Ο
ιστορικός Πώλ Κόσοκ χαρακτήρισε την περιοχή σαν "το
μεγαλύτερο βιβλίο αστρονομίας του κόσμου" Ο Εριχ Φον Νταίνικεν έχει
ασχοληθεί στις μελέτες του, με τα αγρογλυφικά της περιοχής, αλλά αποδίδει την
αιτία και προέλευση τους σε εξωγήινα όντα, όπως συνηθίζει, κάτι που δεν συμφωνεί
με τις αρχαιολογικές μελέτες, αλλά ούτε και με αυτές των εσωτερικών παραδόσεων.
Άλλα γνωστά αγρογλυφικά, αυτά της Αγγλίας, αποδίδονται στην Κέλτικη λατρεία,
των παιδιών της θεάς Ντανού ή Τουάθα ντε Ντανάν. Γνωστά σχέδια είναι, ο
γίγαντας του Τσέρνι Αμπας, στο Ντόρσετ της Αγγλίας, που πιθανολογείται τον
1ο αι. πΧ και το λευκό άλογο του Ούφφινγκτον, στο Οξφορντσάιρ της Αγγλίας,
πιθανόν τον 1ο αι μ.Χ. Ο γίγαντας έχει μήκος πάνω από 55μ, κρατάει ρόπαλο, σαν
τον Ηρακλή και έχει έντονα τα φαλλικά στοιχεία. Είναι θεός γονιμότητας,
συνδέεται με αγροτικές τελετές με ετήσια παιχνίδια (γαϊτανάκι) και γλέντια.
Καθαρίζεται κάθε επτά χρόνια, την ημέρα της πρωτομαγιάς και ζευγάρια κοιμούνται
μέσα στο περίγραμμα του γίγαντα, για να θεραπεύσουν την στειρότητα. Ακόμα και
σήμερα, οι παλιές λατρείες κρατούνται στις λαϊκές παραδόσεις.

Το λευκό άλογο χαρακτηρίζει ένα τόπο αφιερωμένο σε κέλτικη αλογόμορφη θεότητα
και ίσως ως τοποθεσία κανονικών τελετουργικών αγώνων και συναθροίσεων της φυλής.
Είναι 111μ μήκος από τη μύτη ως την ουρά. Πιθανολογείται οτι κατασκευάστηκε από
Βέλγους Κέλτες, οι οποίοι έφθασαν το 300π.Χ στην Νότια Βρετανία και Ιρλανδία.
Κοντά στο άλογο, βρίσκεται ένα ανάχωμα, γνωστό σαν λόφος του Δράκοντα, που
συνδέεται με απόκρυφες δυνάμεις της Γης. Το άλογο υπήρχε σαν μορφή και στα
νομίσματα της εποχής. Στην περιοχή της Αγγλίας έχουν παρατηρηθεί κι άλλα
αγρογλυφικά, πολλά από τα οποία σύμφωνα με τις επιστημονικές θεωρίες της
αεροδυναμικής, οφείλονται στις κινήσεις των στροβίλων των ανέμων και σε άλλα
φυσικά φαινόμενα. Από το 1989 άρχισαν να πληθαίνουν σε αριθμό και μετά το 1994
έγιναν ακόμα πολυπληθέστερα. Εκδόθηκαν βιβλία πάνω στο θέμα και διάφοροι
ερευνητές, όπως ο Κόλιν Αντριους, ο Πάτ Ντελκάντο, ο Τζόν Μακνίς ασχολήθηκαν με
το φαινόμενο. Λόγω του μυστηρίου που εγείρεται με τα αγρογλυφικά και τις
εξωγήινες επισκέψεις, αποκαλύφθηκε οτι διάφοροι φιλόδοξοι, σχεδίαζαν με σύγχρονα
μέσα, συμβολικά σχέδια στα χωράφια με τα σπαρτά. Πολλές φορές είναι δύσκολο για
τους ερευνητές να καταλάβουν πιο είναι το πραγματικό και πιο το αντίγραφο.

Δύο καλλιτέχνες, οι Νταγκ Μπάουερ και Ντέιβ Τσόρλευ, ισχυρίστηκαν οτι είχαν
φτιάξει δεκάδες τέτοια σχέδια, αν και δεν αποκάλυψαν το γιατί. Ο σωστός
ερευνητής, θα πρέπει να καθαρίσει το νου από τις απάτες και τα εξωγήινα θαύματα
και να κατευθύνει το νου στα θαυμάσια φαινόμενα των νόμων της φύσης και στα
θαυμαστά και σκόπιμα δημιουργήματα των προγόνων μας, που τόσες φορές έχει
αποδειχτεί οτι με καμία έννοια δεν ήταν κατώτεροι από εμάς. Ήταν γνώστες των
φυσικών νόμων και των κινήσεων των άστρων και των θεμελιωδών νόμων της ύπαρξης
και της ψυχής και πολύ πιθανόν πιο κοντά στον Θεό από όσο εμείς σήμερα και κατά
βάθος πιο φυσικοί και πιο ανθρώπινοι. Τα αγρογλυφικά μαζί με τα μεγάλα
επιτεύγματα της αρχιτεκτονικής, παρέμειναν μέσα στους αιώνες για να κρατήσουν
τις μνήμες από ένα ένδοξο και λαμπρό παρελθόν.

Read more »

Ελληνική Γλώσσα και Υπολογιστές

Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.

Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.

Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο

άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει.


Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.
Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων.

Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες.


Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως ..

Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του

προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.

Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας.

Στον Ίμυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται.


Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας .


Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές.


Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα,ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο) εννοείται με το αμ (σημαίνον).


Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμματικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.


ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ.

η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ,

γεωμετρία = γη +μετρώ,

προφητεία = προ + φάω,

άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).


Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος , Γνώσεις και Νεύτων αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες.


Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση.


Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη

=...LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ....,

κυκλο...., ΦΩΝΟ...., ΜΑΚΡΟ...., ΜΙΚΡΟ...., ΔΙΣΚΟ...., ΓΡΑΦΟ...,

ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ..., ΣΥΜ..., κ.λπ..


ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες.


Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.


Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για

Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.

Read more »

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΟΙ (ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ)ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ-NEW WORLD ORDER

Οι Ιλλουμινάτοι (Πεφωτισμένοι) ιδρύθηκαν την 1η Μαΐου του 1776, στο Ίνγκολστατ της Βαυαρίας, από τον Άνταμ Βάισχαουπτ. Ωστόσο, πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι προϋπήρχαν κατά δέκα χρόνια, έχοντας διαφορετικό όνομα. Αν δεχτούμε τις θεωρίες αυτές, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι οι Πεφωτισμένοι προϋπήρξαν ως Order of the Perfectibilists (Τάγμα των Τελείων), από το 1766.

Ο ιδρυτής τους είχε μορφωθεί από τους Ισουΐτες, τους οποίους κατέληξε να απεχθάνεται και να θεωρεί εχθρούς του, αν και είχε συνειδητοποιήσει ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν ήταν πολύ αποδοτικές και δεν παρέλειψε να τις χρησιμοποιήσει κι ο ίδιος στην προσπάθεια εδραίωσης της οργάνωσης του. Ο Άνταμ Βάισχαουπτ ήταν καθηγητής Κοινωνικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ της Βαυαρίας. Κατά γενική ομολογία ήταν άνθρωπος ηθικός, με ασυνήθιστες διανοητικές δυνατότητες και έντονα ριζοσπαστικές ιδέες. Από πολύ νωρίς είχε έρθει σε ρήξη με το εκκλησιαστικό και το πολιτικό κατεστημένο και δεν έχανε ευκαιρία να περνά τις φιλελεύθερες και ανατρεπτικές ιδέες του στους φοιτητές του, εκφράζοντας ριζοσπαστικές σκέψεις για τη φιλοσοφία, την πολιτική και τη θρησκεία.
θέλησε να δημιουργήσει τους Ιλλουμινάτους, φιλοδοξώντας να φτιάξει μια κλειστή ελιτίστικη λέσχη που να αποτελείται από φωτισμένους διανοούμενους, οι οποίοι θα μπορούσαν να αναπτύξουν από κοινού τις διάνοιες τους, συμβάλλοντας παράλληλα στην ανάπτυξη της διάνοιας των ανθρώπων που θα έρχονταν σε επαφή μαζί τους. Έτσι, προσπάθησε να συγκεντρώσει στις τάξεις της μυστικής του εταιρίας άτομα που θα συνδύαζαν γνώσεις και υψηλό ηθικό επίπεδο και τα οποία θα προέβαλλαν προς τα έξω έναν τρόπο ζωής που θα χαρακτηριζόταν από αρετή κι ανθρωπισμό. Από την πρώτη στιγμή, ο Βάισχαουπτ βρήκε αρωγό στην προσπάθεια ίδρυσης των Ιλλουμινάτων τον βαρόνο Άντολφ Φραντζ Φρίντριχ Λούνβιχ Φον Κνίγκε. Ο Φον Κνίγκε ήταν ήδη μυημένος στον τεκτονισμό πριν γνωρίσει τον Βάισχαουπτ κι έτρεφε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον μυστικισμό. Η συμμετοχή του στις τάξεις των Ιλλουμινάτων ήταν ίσως ο καθοριστικός παράγοντας που άνοιξε τον δρόμο για τη μύηση κι άλλων ευγενών, προσδίδοντας έτσι στους Πεφωτισμένους την απαραίτητη λαμπρότητα που θα έπρεπε να συμβαδίζει με την αυστηρή ηθική διδασκαλία τους.

Λίγο καιρό μετά την ίδρυση τους οι Ιλλουμινάτοι αριθμούσαν 2.000 περίπου μέλη, ενώ η δράση τους είχε ξεπεράσει τα στενά γεωγραφικά όρια της Βαυαρίας κι είχε εξαπλωθεί στην Αυστρία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Σουηδία, τη Δανία, την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Ιταλία.

Ο Βάισχαουπτ είχε οργανώσει τους Ιλλουμινάτους βασισμένους σε πρότυπα των Ιησουϊτών και του Τεκτονισμού. Η μυστικότητα έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο στη δομή και την οργάνωση τους, ενώ οι ίδιοι διέδιδαν θεωρίες αντιφατικές και διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους σχετικά με τους σκοπούς και τη δράση τους ώστε να στρατολογούν έτσι όσο το δυνατόν περισσότερα ισχυρά μέλη. Στους προσήλυτους κρατούνταν μυστικοί οι στόχοι της οργάνωσης, στους οποίους μυούνταν σταδιακά, με τρόπο ώστε κάθε φορά να καταρρίπτεται η προηγούμενη διδασκαλία που τους είχε παρουσιαστεί ως αληθινή. Η δομή του τάγματος ήταν τέτοια, ώστε εκτός από τον εσωτερικό κύκλο, ο καθένας από τους υπόλοιπους αδελφούς να γνωρίζει μόνο δυο από τους αδελφούς που ανήκαν στην ίδια με αυτόν βαθμίδα μύησης, εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο ένα στεγανότατο σύστημα ασφαλείας. Κάθε τέτοια τριάδα αδελφών βρισκόταν σε επαφή και καθοδηγούταν από έναν αδελφό ανώτερης τάξης, ο οποίος ηγούταν μερικών ακόμη κατώτερων τριάδων και ούτω καθεξής.

Τα Εξαφανισμένα Βιβλία των Ιλλουμινάτων

«Θα εξοντωθούν όλοι οι τύραννοι με μια έκρηξη. Δηλώστε πως κάθε κυριαρχία συνίσταται από τον κοινό πατριωτισμό, ενώ η αλληλεγγύη στην ολοκλήρωση του ανθρώπου μέσα σε ένα και μόνο ένα κοινό έθνος. θα δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο κράτος, μια στέρεα αυτοκρατορία, το κράτος των ενωμένων ελεύθερων ατόμων, πρώτα την ευρωπαϊκή κι έπειτα την παγκόσμια δημοκρατία. Όταν καταρρεύσει ο πύργος του Λονδίνου, όπως κατέρρευσε αυτός του Παρισιού, όταν θα καταρρεύσει η Αγία Ρώμη και η Αγία Ρωσία, τότε όλοι οι τύραννοι θα χαθούν. Όλοι οι άνθρωποι θα γίνουν ένα έθνος, όλες οι μορφές εμπορίου θα ενοποιηθούν σε ένα κοινό εμπόριο, όλες οι επιστήμες θα γίνουν μια, όλα τα συμφέροντα θα συγκλίνουν σε ένα συμφέρον». (Βαρόνος Ανάχαρσις Κλοτζ, Πρώσος Ιλλουμινάτος)

«H σωτηρία δεν βρίσκεται εκεί που οι ισχυροί θρόνοι υπερασπίζονται με σπαθιά, όπου οι καπνοί από τα θυμιατήρια αναδύονται στον ουρανό ή εκεί όπου χιλιάδες δυνατών ανθρώπων διασχίζουν τα πλούσια χωράφια της σποράς. H επανάσταση που ετοιμάζεται να ξεσπάσει θα είναι στείρα αν δεν είναι ολοκληρωμένη». (Άνταμ Βάισχαουπτ)
«Γιατί να είναι αδύνατον για το ανθρώπινο γένος να φτάσει την τελειοποίηση του, δηλαδή την ικανότητα του να αυτοκυβερνάται; Δεν χρειαζόμαστε ρυθμιστικές εξουσίες και αστικούς κώδικες. Όταν τελικά η λογική γίνει θρησκεία για τον άνθρωπο, τότε μόνον το πρόβλημα θα λυθεί, θα μπορέσουμε τότε να αποτινάξουμε τον ζυγό των μοναρχών και των ιερατείων, να καταστρέψουμε από τα θεμέλια τον αστικό κόσμο και να τον ξανακτίσουμε με κύρια κατεύθυνση την επιστροφή στην αγνότητα της Φύσης. Θρησκεία, πατριωτισμός και οικογένεια θα πρέπει να διαλυθούν, να απορρίψουμε κάθε κοινωνικό δεσμό για να φτιάξουμε έναν ενιαίο κόσμο, έναν παγκόσμιο λαό. Αρχικά μπορούμε να διαλύσουμε αυτούς τους ζυγούς μέσω της επιστήμης και της ανθρώπινης λογικής έπειτα να μεταμορφώσουμε τις τοπικές οικονομίες σε συλλογικές για να μπορέσουμε να καταλήξουμε στην κατάργηση τους. Πρέπει να εργαστούμε στα θεμέλια». (Άνταμ Βάισχαουπτ).

0ι Ιλλουμινάτοι Είναι Παντού...

Ελάχιστες είναι οι θεωρίες συνωμοσίας που δεν εμπλέκουν τους Ιλλουμινάτους έστω και σε κάποιο δευτερεύον ή περιφερειακό σενάριο τους. Έτσι, οι Ιλλουμινάτοι φέρονται να έχουν σχέση με τον τεκτονισμό, με όλες τις επαναστάσεις, με τους παγκόσμιους πολέμους, με την ίδρυση της Αμερικής, με τους εξωγήινους, με τη Νέα Παγκόσμια Τάξη, με τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας, με τις μεθόδους ελέγχου των μαζών, με τον κομμουνισμό, με τον αναρχισμό, με τον φασισμό, με τις σύγχρονες οργανώσεις και λέσχες που κυβερνούν τον κόσμο, με το κίνημα των χίπις, με τα ναρκωτικά, με το λαθρεμπόριο όπλων, με τις σημαντικότερες μυστικές υπηρεσίες, με τις περισσότερες μυστικές εταιρίες, με την απόρρητη τεχνολογία, με τα ταξίδια στο διάστημα, με τους εξωγήινους, με τον σατανισμό, με τα παρασκήνια της πολιτικής, με διάφορες θρησκευτικές σέχτες και αιρέσεις, με... με... με... Με λίγα λόγια, οι Ιλλουμινάτοι είναι παντού.συνωμοσιολογικές θεωρίες:
" Ο Άνταμ Βάισχαουπτ είχε μυηθεί στον τεκτονισμό το 1777, στην στοά Theodoro of Good Counsel του Μονάχου, που πολλοί την αναφέρουν με το όνομα Theodore of Caution.
" Τέκτονας ήταν και ο βαρόνος Φον Κνίγκε, που είχε μυηθεί το 1772 στη High Lodge of Strict Observance τού Κάσελ.
" Υπάρχουν πληροφορίες ότι ο Βάισχαουπτ και ο Φον Κνίγκε διαπραγματεύτηκαν την ένωση των Ιλλουμινάτων με τον τεκτονισμό στις 20 Δεκεμβρίου 1781, σχέδιο που προχώρησε και ολοκληρώθηκε έναν χρόνο αργότερα, στο συνέδριο του Βίλχελμσμπαντ, που έλαβε χώρα στις 16 Ιουλίου 1782 και στο οποίο συμμετείχαν Τέκτονες, Ιλλουμινάτοι και Μαρτινιστές από ολόκληρη την Ευρώπη.
" Ένα από τα βασικότερα μότο των Ιλλουμινάτων ήταν το «Ewige Blumenkraft» - «Η Αιώνια Δύναμη των Λουλουδιών», που μετεξελίχθηκε στο Flower Power των χίπις, των Παιδιών των Λουλουδιών, ενός κινήματος δηλαδή που δημιούργησαν οι Ιλλουμινάτοι για να προωθήσουν τη διάδοση των ναρκωτικών.
" Ένα άλλο μότο των Ιλλουμινάτων ήταν το «Ε Pluribus Unum», που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Από τα Πολλά το Ένα» και πιθανόν να εξέφραζε την επιθυμία τους να επιτύχουν την οργάνωση πολλών κρατών υπό την εξουσία μιας κεντρικής κυβέρνησης. Ακριβώς αυτό το μότο εμφανίζεται στην εμπρόσθια όψη της μεγάλης σφραγίδας των Η.Π.Α., γραμμένο πάνω σε μια κορδέλα που κρατά στο στόμα του ένας αετός. Ο αετός αυτός βρίσκεται κάτω από 13αςτέρια (το 13 ήταν ο κωδικός αριθμός των Ιλλουμινάτων και αντιστοιχούσε στους βαθμούς μύησής τους), κρατά στο ένα πόδι του 13 βέλη, ενώ στο άλλο κρατά κλαδί ελιάς με 13 φύλλα και μπροστά από το σώμα του υπάρχει ασπίδα με 13 κατακόρυφες λουρίδες.
" Στην πίσω όψη της ίδιας σφραγίδας φιγουράρει η κόλουρη πυραμίδα με τον παντεπόπτη οφθαλμό, το γνωστό σύμβολο των Ιλλουμινάτων. H πυραμίδα αυτή αποτελείται από 13 σειρές λίθων, ενώ στη βάση της υπάρχουν τα γράμματα MDCCLXXVI, που πολύ απλά είναι ο λατινικός τρόπος γραφής του αριθμού 1776, του έτους ίδρυσης των Ιλλουμινάτων. Ακριβώς κάτω από τη βάση της κόλουρης πυραμίδας υπάρχει η φράση «Novus Ordo Seclorum», δηλαδή «Νέα Τάξη Πραγμάτων».
" Ένας ακόμη από τους κωδικούς αριθμούς των Ιλλουμινάτων ήταν και το 5, που στη λατινική αρίθμηση συμβολίζεται με το γράμμα V. Το γράμμα V παραπέμπει ευθέως στον σύμβολο της νίκης που σχηματίζεται από τον δείκτη και τον παράμεσο του χεριού, και το οποίο χρησιμοποίησε και καθιέρωσε αυθαίρετα ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Το 5 παραπέμπει όμως και στο σχήμα του πενταγώνου, ένα από τα βασικότερα σύμβολα των Ιλλουμινάτων αλλά και τις αμερικανικής και κατ' επέκταση της νεοταξικής ισχύος, αφού Πεντάγωνο ονομάζεται και είναι το Αμερικανικό Γραφείο Άμυνας που βρίσκεται κοντά στον ποταμό Πότομακ στην Ουάσινγκτον.
" Ένα από τα περίφημα συνθήματα των Ιλλουμινάτων ήταν το «Heute die Welt, Morgens das Sonnesystem», που σημαίνει «Σήμερα ο κόσμος, Αύριο το Ηλιακό Σύστημα». Αυτό ακριβώς το σύνθημα παραφράστηκε από τον Χίτλερ και μετατράπηκε στο πασίγνωστο «Σήμερα η Γερμανία, Αύριο ο Κόσμος».
" Ο Μπακούνιν, ο μεγάλος θεωρητικός του αναρχισμού φαίνεται να είχε επηρεαστεί έντονα από τον Ανταμ Βάισχαουπτ και υπάρχουν πολλά κοινά σημεία στη στάση των δυο αυτών ανδρών απέναντι στην εξουσία, την πολιτική και τη θρησκεία.
" Τα μέλη του γερμανικού κομμουνιστικού κινήματος ονομάζονταν Σπαρτακιστές, όπως ακριβώς και ο Βάισχαουπτ που είχε υιοθετήσει το ψευδώνυμο Σπάρτακος.
" Ο Άνταμ Σμιθ, που είχε γεννηθεί το 1723 (χρονολογία γέννησης και του Άνταμ Βάισχαυπτ), έγραψε το καθοριστικό για την παγκόσμια οικονομία σύγγραμμα του The Wealth of Nations το 1776 (χρονολογία ίδρυσης των Ιλλουμινάτων) και το βιβλίο αυτό δημοσιεύτηκε σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο το 1784, τη χρονιά δηλαδή που διαλύθηκε επισήμως το Τάγμα των
Πεφωτισμένων.
" Η ημερομηνία ίδρυσης των Ιλλουμινάτων είναι η 1η Μαΐου του 1776. Η 1η Μαΐου έχει καθιερωθεί από το 1886 ως ημέρα εορτασμού της παγκόσμιας εργατικής τάξης από το International Socialist Congress, αλλά είναι επίσης και η παραμονή της Βαλπουργίας Νύχτας των Μαγισσών.


" Ο Γουίλιαμ Χ. Ράσελ, ο ιδρυτής της οργάνωσης «Κρανίο και Οστά», μιας από τις σπουδαιότερες κλειστές λέσχες που διαμορφώνουν το σκηνικό της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, φέρεται να είχε μυηθεί σε μία από τις εναπομένουσες στοές των Βαυαρών Ιλλουμινάτων κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στη Γερμανία, λίγο πριν ιδρύσει την περιβόητη πλέον οργάνωση του Γέηλ.


" Ο όρος Νέα Παγκόσμια Τάξη (New World Order), που καθρεφτίζει το Ιλλουμινατικό «Novus Ordo Seclorum», ακούστηκε για πρώτη φορά επίσημα διά στόματος Τζορτζ Μπους (πατρός) σε μια περιβόητη πλέον ομιλία του, στην οποία είχε πει κατά λέξη: «We are coming to a New World Order. The 21st century is arriving like an Illumination of a thousand lights».


Και τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά ελάχιστο μόνο δείγμα των επίμαχων σημείων στα οποία στηρίζονται οι κάθε μορφής συνωμοσιολόγοι για να αναπτύξουν θεωρίες που εμπλέκουν τους Ιλλουμινάτους με κάθε παρασκηνιακή κίνηση που διαμορφώνει τον κόσμο μας

Read more »

Γεώργιος Σουρῆς - Ποιήματα Γεώργιος Σουρῆς (1853-1919): σατιρικὸς ποιητὴς ἀπὸ τὴν Σύρο.

Ὁ Ῥωμηός

Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος,
τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ,
καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος,
κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ.

Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω,
τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ
ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο
τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !
ἀχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές,
κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις,
καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.

Βρίζω Ἐγγλέζους, Ρώσους, καὶ ὅποιους ἄλλους θέλω,
καὶ στρίβω τὸ μουστάκι μ᾿ ἀγέρωχο πολύ,
καὶ μέσα στὸ θυμό μου κατὰ διαόλου στέλλω
τὸν ἴδιον ἑαυτό μου, καὶ γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τὸν νοῦν στὸν Διάκο καὶ εἰς τὸν Καραΐσκο,
κατενθουσιασμένος τὰ γένια μου μαδῶ,
τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο τὸν βρίσκω,
κι ἀπάνω στὴν καρέκλα χαρούμενος πηδῶ.

Τὴν φίλη μας Εὐρώπη μὲ πέντε φασκελώνω,
ἀπάνω στὸ τραπέζι τὸν γρόθο μου κτυπῶ...
Ἐχύθη ὁ καφές μου, τὰ ροῦχα μου λερώνω,
κι ὅσες βλαστήμιες ξέρω ἀρχίζω νὰ τὶς πῶ.

Στὸν καφετζῆ ξεσπάω... φωτιὰ κι ἐκεῖνος παίρνει.
Ἀμέσως ἄνω κάτω τοῦ κάνω τὸν μπουφέ,
τὸν βρίζω καὶ μὲ βρίζει, τὸν δέρνω καὶ μὲ δέρνει,
καὶ τέλος... δὲν πληρώνω δεκάρα τὸν καφέ.

Read more »

Ρεκόρ Guinness για χαυλιόδοντες 5 μέτρων στα Γρεβενά

Στο βιβλίο των Ρεκόρ Guinness καταχωρούνται οι μεγαλύτεροι χαυλιόδοντες στον κόσμο, μήκους 5,02 μέτρων, οι οποίοι ήρθαν στο φως στα Γρεβενά και ανήκουν σε μαστόδοντα που έζησε πριν από τρία εκατομμύρια χρόνια.

Τα γιγάντια δόντια ανακαλύφθηκαν το 2007 από ομάδα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με επικεφαλής την καθηγήτρια Γεωλογίας Ευαγγελία Τσουκαλά.

Το ρεκόρ ανήκε μέχρι σήμερα σε χαυλιόδοντες 4,39 μέτρων που είχαν βρεθεί στην ίδια περιοχή το 1997 από την ανασκαφική ομάδα του ΑΠΘ.

Το νέο ρεκόρ θα αναγνωριστεί επίσημα σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου, στη 1 το μεσημέρι, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Μηλιάς του Δήμου Ηρακλεωτών, στο νομό Γρεβενών.

Το ρεκόρ αποδίδεται στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Γρεβενών - Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Μηλιάς, όπου φυλάσσονται τα ευρήματα (ένθετη αριστερά), μαζί με πλήθος απολιθωμάτων μαστοδόντων και άλλων ζώων (ρινόκερων, ιππαρίων, μαχαιροδόντων, ταπίρων).

«Tο επιστημονικό και εκπαιδευτικό ενδιαφέρον καθώς και ο κοινωνικός αντίκτυπος επιβάλλουν την άμεση δημιουργία ενός Κέντρου Παλαιοντολογίας που θα στεγάσει τα μοναδικά αυτά ευρήματα, σύμφωνα και με την τελευταία σημαντική καταγραφή τους στο Βιβλίο των Ρεκόρ Guinness» σχολίασε η Ευαγγελία Τσουκαλά.

Το ιστορικό της ανακάλυψης

Η συστηματική παλαιοντολογική έρευνα στην περιοχή των Γρεβενών άρχισε το 1990 από το Τμήμα Γεωλογίας του ΑΠΘ. Μετά την ολοκλήρωση των ανασκαφών στη θέση Αμπέλια της πόλης των Γρεβενών, όπου ανακαλύφθηκε τμήμα σκελετού του γιγαντιαίου ελέφαντα Elephas antiquus, 200.000 ετών, η ομάδα της Δρ Τσουκαλά, συνέχισε τις έρευνες στη Μηλιά, 15 χλμ. βορειοανατολικά των Γρεβενών.

Η έρευνα αξιοποίησε αναφορές του 1986 για απολιθώματα που είχε βρει στη Μηλιά ο κάτοικος της περιοχής Θανάσης Δεληβός.

Το 1997, ο Βασίλης Μακρίδης, μέλος της ομάδας, εντόπισε το πρώτο ζευγάρι χαυλιοδόντων ενός γιγαντιαίο αρσενικού μαστόδοντα του είδους Mammut borsoni (ένθετη δεξιά). Το ζώο πρέπει να είχε βάρος πάνω από 6 τόνους και ύψος γύρω στα 3,5 μέτρα, ενώ το μήκος του μεγαλύτερου χαυλιόδοντα ήταν 4,39 μέτρα.

Το 2007, μέσα στο αμμορυχείο των αδελφών Πασαγιάννη, στην ίδια περιοχή της Μηλιάς, ανακαλύφθηκαν οι χαυλιόδοντες που κατέρριψαν το ρεκόρ, μαζί με την κάτω γνάθο του ζώου και μεγάλο τμήμα του υπόλοιπου σκελετού.

Η ανασκαφή πραγματοποιήθηκε από την ομάδα της Δρ Τσουκαλά σε συνεργασία με τον Ολλανδό Ντικ Μολ, συνεργάτη του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Ρότερνταμ.

Read more »