ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

Η ομοιοπαθητική είναι ένα ολοκληρωμένο θεραπευτικό σύστημα με δικές του αρχές θεωρίας και πρακτικής που ανακαλύφθηκε στην Γερμανία πριν από 2 αιώνες. Η ομοιοπαθητική ιατρική μπορεί εύκολα να ενσωματωθεί στην θεραπευτική φαρέτρα της ολιστικής ιατρικής και να συνεισφέρει με τα σημαντικά οφέλη της.

Οι βασικές έννοιες στην ομοιοπαθητική είναι τέσσερις:
1. Η ομοιοπαθητική προσπαθεί να θεραπεύσει τις ασθένειες ενισχύοντας την άμυνα του οργανισμού.

2. Η θεραπεία επιτυγχάνεται χορηγώντας ομοιοπαθητικά σκευάσματα που παρασκευάζονται από πολύ μικρές ποσότητες ουσιών, που αν χορηγούνταν σε μεγάλες δόσεις σε υγιή άτομα θα προκαλούσαν τα ίδια συμπτώματα που προσπαθούν να θεραπεύσουν (νόμος των ομοίων).

3. Η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι εξατομικευμένη. Το κατάλληλο ομοιοπαθητικό σκεύασμα επιλέγεται σύμφωνα με την συνολική εικόνα του ασθενούς, δηλαδή τόσο τα συμπτώματα που παρουσιάζει, όσο και τη συναισθηματική και νοητική του κατάστασή, τον τρόπο ζωής και άλλα.

4. Τέλος, η θεραπεία συμβαίνει με συγκεκριμένο τρόπο από «μέσα προς τα έξω» και «από πάνω προς τα κάτω» (πχ, ένα εξάνθημα μπορεί να μην μειωθεί η έκτασή του μετά από μερικές ημέρες αγωγής, αλλά να «κατέβει» από τον κορμό στα πόδια. Αυτό η εξέλιξη είναι αποδεκτή και περιμένουμε, εν καιρώ, τον πλήρη ίαση).

Στο πρώτο ραντεβού ο ομοιοπαθητικός λαμβάνει ένα μακρύ και αναλυτικό ιστορικό του ασθενούς και είναι το πιο σημαντικό ραντεβού. Συνήθως διαρκεί μιάμιση με δύο ώρες. Τα υπόλοιπα διαρκούν λιγότερο και είναι λιγότερο αναλυτικά και εστιάζονται στις αλλαγές που προκάλεσε η χορήγηση των σκευασμάτων. Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα είναι φάρμακα και η παραγωγή τους ρυθμίζεται από την Ελληνική Φαρμακοποιία. Βασίζονται κυρίως σε φυσικές πρώτες ύλες και η παρασκευή τους χαρακτηρίζεται από δύο σημαντικά βήματα που δεν εφαρμόζονται στην κλασσική φαρμακοποιία: την διαδοχική αραίωση και την δυναμοποίηση. Θεωρείται ότι τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα δεν έχουν παρενέργειες με την συνήθη έννοια του όρου. Κατά την ομοιοπαθητική θεραπεία μπορούν να εμφανιστούν διάφορα ήπια, βραχύχρονα και αναστρέψιμα συμπτώματα που δεν υπήρχαν, αλλά αυτό συνήθως δεν είναι πρόβλημα. Μία από τις πιο γνωστές περιπτώσεις είναι η ομοιοπαθητική επιδείνωση. Κατά την έναρξη της αγωγής (τις πρώτες 5-10 ημέρες) ένα ποσοστό ασθενών (20-30%) εμφανίζει μια ήπια επιδείνωση των συμπτωμάτων του. Η επιδείνωση είναι σχεδόν πάντα ανεκτή και σε σπάνιες περιπτώσεις η αναστολή της αγωγής για μερικές ημέρες προκαλεί λύση των συμπτωμάτων.

Από την φύση της η ομοιοπαθητική δεν θεραπεύει παθήσεις, αλλά ανθρώπους. Η ομοιοπαθητική θεραπεύει ανθρώπους με ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων, που περιλαμβάνει αλλεργίες, πονοκεφάλους, ρινίτιδες, άσθμα, άγχος, έλκος, δυσκοιλιότητα και άλλα. Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα μπορούν να συνδυαστούν με κλασσικά φάρμακα. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, σύντομα γίνεται κατανοητό ότι η δόση του κλασσικού φαρμάκου μπορεί να μετριαστεί ή και να διακοπεί εντελώς. Ο χρόνος που απαιτείται μέχρι να δράσει το σκεύασμα διαφέρει ανάλογα με την περίπτωση. Σε οξείες παθήσεις μπορεί να πάρει λεπτά ή και ακόμα δευτερόλεπτα. Σε χρόνιες καταστάσεις, δηλαδή σε συμπτώματα που είναι εγκατεστημένα πολλά χρόνια, ίσως χρειαστούν μήνες. Πάντως, από τις πρώτες εβδομάδες περιμένουμε βελτίωση των συμπτωμάτων, αν και μερικές φορές περισσότερη υπομονή μας αποζημιώνει.

Ένα πρόβλημα για πολλούς ασθενείς είναι η διακοπή του καφέ. Η καφεΐνη είναι ένα ισχυρό διεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος και η χρήση της πρέπει να είναι περιορισμένη. Παλιότερα οι ομοιοπαθητικοί συνιστούσαν αυστηρή διακοπή του καφέ. Η σύγχρονη εμπειρία δείχνει ότι ένας ελληνικός καφές την ημέρα δεν επηρεάζει συνήθως την αγωγή.

Αν και η ομοιοπαθητική είναι γνωστή για τις θεραπευτικές επιτυχίες σε παθήσεις που θεωρούνται «ανίατες» από την κλασσική ιατρική, έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα και σε συχνές παθήσεις, όπως κοινό κρυολόγημα, πυρετός, γαστρεντερίτιδα, τραυματισμούς, διαστρέμματα, εγκαύματα, επούλωση πληγών και άλλα.