Η αναδυόμενη αλήθεια (μέρος ΄β)

Κοινωνικά δικαιώματα.

Το Αττικό δίκαιο αναγνώριζε στην γυναίκα την νομική ισοτιμία με τον άνδρα, τουλάχιστο σε κρίσιμες επιλογές του προσωπικού της βίου.

Έτσι μπορούσε να διαχειριστεί αυτοτελώς την περιουσία της και να συνδιαχειριστεί την κοινή συζυγική ζωή

Μετά από αγώνες πολλούς των ιδίων των γυναικών και την μεταβολή τόσο των κοινωνικών και οικονομικών όρων και συνθηκών τους χορηγήθηκαν διστακτικά και κατά φειδωλό τρόπο κάποια πολιτικά δικαιώματα μόλις στις αρχές του 20 αιώνος και μόνο σε ελάχιστες χώρες της Δύσεως.

Φυσικά ούτε λόγος να γίνετε για τα πολιτικά ή και απλός στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα των γυναικών της Ασίας, αρχαίας και σύγχρονης ακόμη. Αυτή είναι η βιώσα πραγματικότητα.

Κι ώμος! Οι άσπονδοι φίλοι μας, οι ευαίσθητοι κοινωνιολόγοι και δήθεν ιστορικοί, οι μονοματοι και αόμματοι δογματικοί, οι θρησκευτικοί κοσμοθεωρητικοί ελεεινολογούν την Κλασσική Αθήνα για την οπισθοδρομικότητα της.

Κι ώμος, μακάρι να είχαν και οι γυναίκες της εποχής μας τα δικαιώματα που είχαν οι Αθηναίες γυναίκες της κλασσικής εποχής.

Ο θεσμός του γάμου

Ο σκοπός του γάμου ήταν ιερός και όχι η μέσω αυτού οικονομική αποκατάσταση ή η κοινωνική άνοδος του γαμβρού.

Ο γάμος εξ υπολογισμού ήταν αδιανόητος τουλάχιστον δια τον Σόλωνα.

Μαθαίνουμε λοιπόν από τον Πλούταρχο τι νομοθέτησε περί του γάμου.

« Την δε γ΄μων ογείλε τας φερνάς, ιμάτια τρία και σκεύη μικρού τμήματος άξια κελεύσας, έτερον δε μηδέν, επιφέρεσθαι την γαμουμένην. Ού γαρ εβούλετω μισθοφόρον ούδ΄ίννιον είναι τον γάμον, αλλ΄επί τεκνώσει και χάριτι και φιλότητι γίνεσθαι τον άνδρός και γυναικός συνοικισμόν»

( Από τους γάμους αφαίρεσε τις προίκες επιστρέφοντας μόνο τρία φορέματα και μερικά σκευή ευτελούς αξίας γιατί δεν ήθελε ο γάμος να γίνετε για επικερδής και να έχει θέση αγοραπωλησίας αλά απόκτηση τέκνων και τέρψη αλλήλων σωματικά΄’ και ψυχική)

Λέει επίσης ο Μνησίφιλος εκφράζοντας την κοινή γνώμη των Σοφών (Σόλωνος, Πιττακού, Θαλή Περίανδρου, Κλεόβουλου, Χίλωνος, Βίαντος):

«Της Αφροδίτης έργον ούκ εστί συνουσία και μόνον αλλ΄ήν εμποιούσι δια τούτων φιλοφροσύνη και πόθον και ομιλίαν ημίν συνήθειαν προς αλλήλους. Ταύτα δε έργα καλεί Σόλων ….. Έστι δε της μέν προς γυναίκας ανδρών ομοφροσύνης και φιλίας δημιουργόςη Αφροδίτη, τοις σώμασιν υφ΄ηδονής άμα συμμιγνύουσα τας ψυχάς»

(Το έργο της Αφροδίτης δεν είναι απλώς και μόνο η συνουσία. Αλλά η συμπάθεια και ο πόθος η συμβίωση και ο προς αλλήλους δεσμός γιατί αυτά είναι θεία έργα. Η Αφροδίτη λοιπόν είναι η δημιουργός της ομοφροσύνης αλλά και της αγάπης ανδρός και γυναικός διότι υπό την επήρεια της ηδονής ενώνει τις ψυχές και των δυο)

Read more »

Η αναδυόμενη αλήθεια. (μερος 'α)

Τα μυθεύματα ζουν όσο οι άνθρωποι τα αποδέχονται χωρίς να τα υποβάλουν σε έλεγχο
Επαναλαμβανόμενα μάλιστα, ακόμη και από κάποιους που θεωρούνται σοφοί ή «ειδικοί γνώστες» μεταλλάσσονται σιγά σιγά σχεδόν σε θέσφατα και θεωρούνται σαν αλήθειες αναμφισβήτητες

Μεταξύ αυτών των μυθευμάτων ο Τρωικός πόλεμος και η Τροία, οι Αγαμέμνονας και Νέστορας της Πύλου και η Ελένη και ο Μενέλαος.

Μύθος και ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα παρά την κραυγή του Πηνειού που κραυγάζει ότι γεννήθηκε όταν τα κατακλίζοντα στην Θεσσαλία νερά διέρρηξαν τα φυσικά ορεινά φράγματα και ξεχύθηκαν στην θάλασσα.

Μυθεύματα όμως πολλά λέγονται και αναμασιόνται σχετικά με την κοινωνική δομή τους θεσμούς και τα ήθη που επικρατούσαν στην αρχαία Ελλάδα προέχοντος δε στην Αθήνα που σκοπίμως μάλλον καλλιεργήθηκαν.

Έτσι λοιπόν η Αθηνά ήταν «μαύρη», ο Σωκράτης «Αφρικανός», ο Παρθενώνας έργο δούλων, ……Βεβαίως. Αυτοί διέθεταν και το νου και την γνώσιν των ανωτέρων μαθηματικών καθώς και την αισθητική αρετή.

Αυτοί πρώτοι υπήρξαν σχεδιαστές, μελετητές, αρχιτέκτονες, εργήνες. Ο Ικτίνος, Ο Μνησικλής, ο Φειδίας και κάποιοι …άλλοι, ήταν οι τραχείς υπεργολάβοι.

Ακόμα η θαμαστή σας Αθήνα ήταν μια πόλη 20,000 αργόσχολων δουλοκτητών που είχαν κάτω από το μαστίγιο τους 400,000 δούλους.

Οι άθλιοι! Πως τα κατάφερναν!

Και αυτοί όμως ακόμα οι 20,000 ήσαν ομοφυλόφιλοι, παιδομείκτες, ασελγέστατοι, πόρνοι, προαγωγοί, σωματέμποροι, μιασμένοι, μιαροί, και ειδωλολάτρες.

Συγχωρήστε τους!

Μικρόνοες, αφιλοσόφητοι, αφώτιστοι από το φως της αποκαλύψεως ήσαν …………

Και γυνεκοκαταπιεστες υπήρξαν.

Κλεισμένες ολημερίς και ολονυχτίς στους γυναικωνίτες τους τις είχαν.

Κι αν καμία φορά τις έβγαζαν έξω τις έδεναν με χαλκάδες και είχαν και ένα δούλο από πίσω που κράταγε μαστίγιο.

Όσο για τις κόρες τους αν δεν τις πετούσαν στον γυναικωνίτη όταν γεννιόντουσαν , τις εκπόρνευαν κατόπιν.

Ζώνες αγνότητας φορούσαν άραγε από τότε, ή κάποιοι άλλοι το έκαναν για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο όταν ελευθέρωναν πανηγυρικά τους «άγιους τόπους»?

Παραληρήματα θα μου πείτε. Ουρανομήκη ψεύδη. Γελοιότητες.

Κι όμως κοινές πίστεις ευρείας καταναλώσεως και μάλιστα από ……… νεοέλληνες, που τρέφονται πνευματικά με χολιγουντιανά σκουπίδια!

Όντας λοιπόν ένας από τους όχι Νεοέλληνες που αρέσκονται στα έτοιμα, φτιάχνοντας το πνευματικό φαγητό με ίδιο μυαλό και γνήσια υλικά, παρασκευάζουμε το πνευματικό έδεσμα το σχετικό με την Αρχαία Ελληνίδα.

Πηγές εφοδιασμού με γνήσια υλικά είναι

1, Τα θραύσματα της Αττικής και Σπαρτιατικής νομοθεσίας.

2, Οι κανόνες του Ιερού Νόμου της Αττικής

3, Οι ομιλούσες εικόνες αγγείων

4. Οι φθεγγόμενες επιτύμβιες στήλες

5. Οι έγκυρες πληροφορίες των Πλάτωνος, Αριστοτέλους, Ξενοφώντος, Δημοσθένους, Λυσίου και άλλων.

Read more »

Πήλινο ομοίωμα άρματος

Υλικό: Πηλός
Προέλευση: Κύπρος
Χρονολόγηση: Γύρω στο 600 π.Χ.
Διαστάσεις: Ύψος: 17,5 εκ., μήκ. πλίνθου 16 εκ., πλ. 12.5 εκ.
Χώρος έκθεσης: Αίθουσα 64, αρ. ευρ. 17376.

Φέρει έναν ηνίοχο και δύο πολεμιστές. Στηρίζεται σε πλίνθο, διάτρητη στην μπροστινή και την πίσω πλευρά, για την προσαρμογή αξόνων με τροχούς. Μπορεί να είχε χρησιμοποιηθεί ως παιχνίδι.

Μία από τις μορφές, ο ηνίοχος, τεντώνει τα χέρια μπροστά και σφίγγει στις παλάμες του τα ηνία από σχοινί ή σύρμα (δεν σώζονται). Οι άλλες δύο μορφές είναι προφανώς πολεμιστές. Το άρμα σώζει ερυθρή και μελάνη βαφή, ενώ ίχνη ερυθρής βαφής διακρίνονται και στο σώμα των αλόγων.

Μικρογραφίες αρμάτων είναι πολύ διαδεδομένες και στην Κυπριακή και τη Φοινικική τέχνη. Το συγκεκριμένο ανήκει σε έναν τύπο που τα κεφάλια των μορφών και των αλόγων είναι χυτά σε μήτρα. Τα ομοιώματα αυτά χρονολογούνται στον πρώιμο 6ο αι. π.Χ. και μπορεί να είχαν χρησιμοποιηθεί ως παιχνίδια.

Βιβλιογραφία: Καραγιώργης, Β., Αρχαία Κυπριακή Τέχνη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Ίδρυμα Α.Γ. Λεβέντη, Εκδόσεις Καπόν 2003, 90-91.

 Ε(ΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ)

Read more »

Τριαδικές θηλυκές θεότητες

Ο αριθμός 3 είχε πάντοτε μια ξεχωριστή θέση στην ανθρώπινη συνείδηση σε τέτοιο βαθμό που θεωρείτο ιερός.

Για τον Αριστοτέλη είναι ο αριθμός του Παντός ο πρώτος αριθμός που έχει αρχή μέση και τέλος.

Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν πως η έννοια της επιφάνειας πρέπει να συμβολίζετε με τον αριθμό 3 από το τρίγωνο το οποίο ονόμαζαν «πρωταρχικό σχήμα» επειδή φανερά διαμορφώνεται και εκφράζετε δια μέσο του αριθμού.

Στην αλχημεία μια από της λεγόμενες απόκρυφες τέχνες τα αιθερικά στοιχεία είναι 3: Αλάτι, Υδράργυρος και Θείο συμβολίζοντας αντίστοιχα το σώμα την ψυχή και το πνεύμα.

Μπορούμε να διακρίνουμε ομοιότητες και με το Ορφικό Τρίπτυχο: Ύπαρξη Ζωή Διάνοια.

Τα πρώτα ίχνη Αγίων Τριάδων τα βρίσκουμε στην μητριαρχική οικογένεια όπου και λατρευόταν ηΜεγάλη Μητέρα, η Γαία, θεά της γονιμότητας.

Η θεά συναντιέται σε τρεις βασικές μορφές: της Παρθένας σαν σύμβολο αγνότητας, της Μητέραςσαν σύμβολο δημιουργίας και της Γραίας ως σύμβολο της σοφίας.

Η Ελληνική θηλυκή τριάδα αποτελείτε από την Κόρη, της οποίας το όνομα είναι τόσο ιερό που δεν πρέπει να προφέρετε, την Δήμητρα και την Εκάτη.

Η τρίμορφη Εκάτη παρουσιάζετε με τρία κορμιά και τρία κεφάλια: λιονταριού, σκύλου και φοράδας.

Με την Εκάβη ταυτίζονται συχνά και αποτελούν πρόσωπα μιας ιερής αρχέτυπης τριάδας.

Φοβερή τριαδική θεότητα και οι Ερινύες ου γεννήθηκαν από το αίμα του Ουρανού μετά τον ακρωτηριασμό του από τον Κρόνο και υπήρχαν πριν την εμφάνιση του Δια και των περισσοτέρων Ολυμπίων Θεών.

Στα Καβείρια μυστήρια τιμούσαν τους Ιερούς Κάβειρους. Ο Μνασέας αποκαλύπτει τα ονόματα των Θεών : Αξιόκερσος (ταυτίζετε με τον Ήφαιστο ή τον Δια αλλά κυρίως με τον Αδη) Αξίερος(Μητέρα , Δήμητρα) Αξιόκερσα (κυρίως Περσεφόνη ή σε κάποιες παραλλαγές Αθηνά)

Τρεις και οι φοβερές Γοργόνες. Η Σθενώ (η δύναμη), η Ευρυάλη (η πλατειά θάλασσα) και η θνητή Μέδουσα (σοφή βασίλισσα) ή Γοργώ (αγρία μάτια).

Υπάρχει μία τάση να εικάζουμε πως η μετάβαση από της Θήλειες θεότητες στις Τριαδικές, όπου σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Πατέρας, έγινε μετά από ένταση και δεν ήταν ομαλή.

Αρκετές φεμινιστικές ομάδες στηριζόμενες στην επιφανειακή ανάγνωση των μύθων, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η πατριαρχία επιβλήθηκε μετά από μάχες μεταξύ των δυο φύλων.

Ξεχνάμε πως αν ήταν αυτή η αλήθεια στους Ολυμπίους δεν θα υπήρχαν θήλειες θεότητες ισότιμες με τις αρσενικές και δεν θα υπήρχαν μύθοι που δικαιώνουν το θηλυκό στοιχείο.

Read more »

Μόνος και μετά πολλών

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: Λέοντας, ο βασιλιάς των ζώων. Συμβολίζει το δυναμισμό, την υπερηφάνεια και το δέος τα οποία εμπνέει αυτός και αλληγορικά η Μεραρχία, σε κάθε επίδοξο επιδρομέα ή αντίπαλο.

ΡΗΤΟ: "ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΩΝ". (Και μόνος και με τη βοήθεια άλλων).

"Ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά ουδ' εγκαταλείψω τον παραστάτην ότω αν στοιχήσω· αμυνώ δε υπέρ ιερών και οσίων και μόνος και μετά πολλών...".

Από τον όρκο των αρχαίων Αθηναίων στη θεά Αθηνά.

"Δεν θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά και ούτε θα εγκαταλείψω τον συμπολεμι-στή μου με οποιονδήποτε και αν ταχθώ στη γραμμή, θα υπερασπίσω δε τα ιερά και τα όσια και μόνος και με άλλους..."

ΧΙ ΜΠ

Read more »

Piazza Pitagora και Tempio di Hera Lacinia

http://wikimapia.org/1717130/it/Piazza-Pitagora

H πλατεία Πυθαγόρα είναι η πιο σημαντική της πόλης Κροτόνε που ευρίσκεται στη Ν.Ιταλία  και είναι ένα κέντρο συνάντησης των πολιτών.

Επίσης στο Λακίνιο ακρωτήριο υπάρχει  το ιερό της Λακινίας Ήρας(.Tempio di Hera Lacinia)

Από του δωρικού ρυθμού σώζονται μόνο τα θεμέλια.

Αναφορά στον ναό της Λακινίας Ήρας θα γίνει τις προσεχείς ημέρες με πολλές φωτογραφίες και στοιχεία καταπληκτικά  που αναδεικνύουν την μεγαλοπρέπεια του.

Read more »

Οι επιγραφές του μηχανισμού των Αντικυθήρων

Διάγραμμα του υπολογιστή

Η επιγραφή στο μεγάλο κομμάτι αναγράφει τα εξής :(με κόκκινο τα αποκαταστημένα τμήματα της επιγραφής)  
  

  ΕΣΠΕΡΙΑ

             ΥΑΔΕΣ ΔΥΟΝΤΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ

ΤΑΥΡΟΣΑΡΧΕΤΑΙΕΠΙΤΕΛΛΕΙΝ

              ΛΥΡΑΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΣΠΕΡΙΑ

             ΠΛΕΙΑΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΩΙΑ

ΥΑΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΩΙΑ

ΔΙΔΥΜΟΙΑΡΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙΤΕΛΛΕΙΝ

ΑΕΤΟΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΣΠΕΡΙΟΣ

ΑΡΚΤΟΥΡΟΣΔΥΝΕΙΕΩΙΟΣ 

*****

..το βράδυ

Οι Υάδες δύουν το βράδυ

Ο Ταύρος αρχίζει ν' ανατέλλει

Η Λύρα (Βέγας) ανατέλλει το βράδυ

Οι Πλειάδες ανατέλλουν το πρωί

Οι Υάδες ανατέλλουν το πρωί

Οι Δίδυμοι αρχίζουν ν' ανατέλλουν

Ο Αετός (Αλτάιρ) ανατέλλει το βράδυ

Ο Αρκτούρος δύει το πρωί

Η επιγραφή στο πίσω θυρόφυλλο αναγράφει:   

ΠΡΟΕΧΟΝΑΥΤΟΥΣ  ... ΜΟΝΟΙ

ΦΕΡΕΙΩΝΗΜΕΝΕ

ΤΟΣΤΟΔΕΔΙΑ

ΤΗΣΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

ΓΝΩΜΩΝ ΣΥ

ΗΛΙΟΥΑΚΤΙΝ

  

ΜΙΝΟΘΕΛΕΞΗΛΘΕΝ

ΤΗΣΠΡΩΤΗΣΧΩΡΑΣ

ΓΝΩΜΟΝΙΑΔΥΟΩΝΤΑΚΡΑ

ΦΕ ΡΟ

ΤΕΣΣΑΡΑΔΗΛΟΙΔΟΜΕΝΤ

ΤΗΣ ΟCL  ΙΘL ΤΟΥ

ΣΙΣ Σ ΣΚΓ ΣΥΝΓΕΙΝΟΜΕΝΟΙ

ΟΣΔΙΑΙΡΕΘΗ Η ΟΛΗ

ΕΓΛΕΙΠΤΙΚΟΙΣ

ΟΜΟΙΑ ΤΟΙΣ ΕΠΙΤΗΣΕ

ΦΕΡΕΙΤΑ

*****

Προεξέχοντας ...μόνοι

φέρει απ' τις οποίες η μια

και η άλλη

της Αφροδίτης

  

ο γνώμονας

την ηλιακτίδα

  

απ' όπου βγήκε από

την πρώτη χώρα 

δυο γνωμόνια των οποίων τα άκρα φέρουν

τέσσερα, το ένα δείχνει

τα 776 χρόνια, 19 χρόνια του

233 συμβαδίζοντας

ώστε να διαιρεθεί η όλη 

εκλειπτική

παρόμοια με εκείνα που πάνω στη

φέρει

Read more »

Κένταυροι β΄μέρος Οι μαχες

Οι παλαιότερες μαρτυρίες, πολύ αποσπασματικές για τον μύθο αυτό, σώζονται σε ένα μικρό ποίημα που αποδίδεται στον Όμηρο με τίτλο Κάμινος ή Κεραμείς καθώς και σε πολλές Ηράκλειες.Απηχήσεις της επίσκεψης του ήρωα Στον Φόλο και του αγώνα κατά των Κενταύρων υπάρχουν και στις Τραχίνιες του Σοφοκλή, ενώ στην κωμωδία του Επιχάρμου Ηρακλής παρά Φόλω, τα γεγονότα διακωμωδούνται.

Λεπτομερείς περιγραφές βρίσκονται στον Απολλόδωτα και στον Διόδωρο.

Σύμφωνα λοιπόν με τον αρκαδικό μύθο, όταν ο Ηρακλής ξεκίνησε να συλλάβει τον Ερυμάνθιο κάπρο πέρασε από την Φολόη, οροσειρά μεταξύ Ήλιδος και Αρκαδίας όπου κατοικούσε ο Φόλος.

Ο Κένταυρος των φιλοξένησε στην σπηλιά του, έδωσε στον ήρωα να φάει ψητό κρέας ενώ ο ίδιος έφαγε ωμό.

Αρνήθηκε να του δώσει όμως από το κρασί που ο ίδιος ο Διόνυσος είχε δώσει με την παραγγελία να το ανοίξουν όταν το ζητούσε ο Ηρακλής, με την δικαιολογία ότι η μυρωδιά θα τραβούσε τους υπόλοιπους.

Ο Ηρακλής τον καθησύχασε αλλά οι Κένταυροι ένιωσαν την μυρωδιά και όρμισαν.

Σημαντική βοήθεια τους έδωσε η μητέρα τους Νεφέλη βάλλοντας κατά του Ηρακλή με κεραυνούς και μπόρες.

Ο Ηρακλής καταδίωξε τους Κενταύρους με πυρακτωμένους δαυλούς και σκότωσε αρκετούς με τα βέλη του.

Όσοι γλύτωσαν κατέβηκαν στον Χείρωνα, που ζούσε στον Μαλέα για να προστατευθούν.

Από τα δηλητηριασμένα, με το αίμα της Λερναίας Ύδρας, βέλη βρήκαν άδοξο θάνατο ο Χείρων (από απροσεξία του Ηρακλή), και ο Φόλος ( από απροσεξία δική του)

Η φονική σύγκρουση του Ηρακλή με τους Κενταύρους δεν σταμάτα εδώ. Φονεύει τον Ευρυτίωνα όταν προσπαθεί να απαγάγει την μνηστή του Δηιάνειρα ή , κατά μίαν άλλη παράδοση, επειδή είχε βιάσει την Ιππολύτη μνηστή του Άζανος.

Σκότωσε επίσης τον Όμαδο επειδή βίασε την Αλκυόνη, αδερφή του Ευρυσθέα και τον Νέσσο επειδή εποφθαλμιούσε στην Δηιάνειρα.

Υπομνείσκουν όμως όλες αυτές οι αναφορές στην περίοδο εκείνη που η ανθρωπότητα εγκατέλειπε την ζωώδη διαβίωση στα δάση για περισσότερο πολιτισμένες κατοικίες.

Αυτό σημαίνουν οι ενέργειες του ηλιοθεού – Ηρακλή που καταπολεμά μια βάρβαρη κα ζωώδη περίοδο, ένα περιφρονητέο παρελθών μιας κοινωνίας που εισέρχεται στον πολιτισμό.

Και αυτό το υποδηλώνουν οι συνεχείς βιασμοί και οι προσπάθειες επαναφοράς δια της βίας σε έναν άλλο τρόπο ζωής που είχε ήδη εγκαταλειφθεί!

Ιοκάστη

Read more »