Η παράδοσή μας έχει διασώσει μια ιστορία,που για κάποιους δείχνει την μεγαλοψυχία και την καλοκαρδία του Πιττακού,και για άλλους ότι δεν πήρε την εκδίκηση,και δεν τήρησε τους νόμους που ο ίδιος διακήρυττε, και ότι θα έπρεπε να τιμωρήσει με θάνατο τον σιδερά.
Κάποτε ο γιος του Πιττακού Τυρραίος, καθώς βρισκόταν καθισμένος σε ένα κουρείο στην Κύμη, ένας σιδεράς τον σκότωσε με τσεκούρι. Οι κάτοικοι της Κύμης συνέλαβαν τον δολοφόνο και τον πήγαν στον Πιττακό, ο οποίος, αφού άκουσε την εξιστόρηση του συμβάντος, τον άφησε ελεύθερο λέγοντας:
«συγγνώμη μετανοίας κρείσσων» («καλύτερη η συγχώρεση από τη μετάνοια»).
Το ίδιο περίπου απόφθεγμα του Πιττακού ο Ηράκλειτος - όπως αναφέρει ο Διογένης Λαέρτιος - το συνδέει με τον Αλκαίο, τον οποίο ο Πιττακός προτίμησε να συγχωρήσει παρά να τιμωρήσει: «συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων» («καλύτερη η συγχώρεση από την τιμωρία»).
Ας δούμε εδώ το περιστατικό,που από όποια άποψη και αν το δεις σε βάζει σε σκέψεις και ανάλογα που κινείσαι ιδεολογικά προσεγγίζεις την ιστορία διαφορετικά.Άλλωστε το είχε γράψει ο σοφός των σοφών Ηράκλειτος.Τα πάντα είναι σχετικά. :
Κάποτε ο γιος του Πιττακού Τυρραίος, καθώς βρισκόταν καθισμένος σε ένα κουρείο στην Κύμη, ένας σιδεράς τον σκότωσε με τσεκούρι. Οι κάτοικοι της Κύμης συνέλαβαν τον δολοφόνο και τον πήγαν στον Πιττακό, ο οποίος, αφού άκουσε την εξιστόρηση του συμβάντος, τον άφησε ελεύθερο λέγοντας:
«συγγνώμη μετανοίας κρείσσων» («καλύτερη η συγχώρεση από τη μετάνοια»).
Το ίδιο περίπου απόφθεγμα του Πιττακού ο Ηράκλειτος - όπως αναφέρει ο Διογένης Λαέρτιος - το συνδέει με τον Αλκαίο, τον οποίο ο Πιττακός προτίμησε να συγχωρήσει παρά να τιμωρήσει: «συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων» («καλύτερη η συγχώρεση από την τιμωρία»).
