Ηλιακό ρολόι των Φιλίππων

Το ηλιακό ρολόι από τους Φιλίππους αποτελείται από τρεις χάλκινους δακτυλίους. Ο εξωτερικός δακτύλιος έχει εξωτερική διάμετρο 72,5mm και εσωτερική 64,9mm, και φέρει διαμετρικά δύο κρίκους για την ανάρτηση. Ο μεσαίος δακτύλιος αποτελείται από δύο χωριστούς ημιδακτύλιους. Κάθε ημιδακτύλιος συγκρατείται από άξονα, ο οποίος αποτελεί ενιαία κατασκευή με το στέλεχος, στο οποίο περνά ο κρίκος. Οι άξονες και μαζί οι ημιδακτύλιοι έχουν δυνατότητα περιστροφής κατά 360^o. Για να τεθεί το όργανο σε λειτουργία πρέπει να προσανατολιστεί πρώτα ο εξωτερικός δακτύλιος σε κάθετη θέση με το μεσημβρινό επίπεδο, ώστε να πάρει τη θέση ανατολής-δύσης. Μετά, ο εσωτερικός δακτύλιος, με την οπτομετρική οπή, τοποθετείται στο μήνα που διανύεται. Η φωτεινή κηλίδα δείχνει την ώρα πάνω στην άντυγα πριν ή μετά τη μεσουράνηση. Η μέτρηση του ύψους του ηλίου κατά τη μεσουράνησή του την ημέρα της ισημερίας δίνει το συμπλήρωμα του γεωγραφικού πλάτους. Το όργανο προσδιορίζει επίσης το αζιμούθιο και το ύψος του ήλιου ή κάποιου άλλου αστέρα. Το όργανο αυτό παρουσιάζει κοινά χαρακτηριστικά με το «βραχιιόνιο αστρολάβο» που πρότεινε ο Ίππαρχος. Το πνεύμα της κατασκευής του ρολογιού των Φιλίππων, με μόνο τα γεωγραφικά πλάτη των πόλεων Αλεξάνδρειας, Ρόδου, Ρώμης και Ουιέννης, οδηγεί στην κατάταξη του οργάνου στον τύπο που αναφέρεται «προς τα ιστορούμενα». Οι επιγραφές στο όργανο επιτρέπουν τη χρονολόγηση στο διάστημα από το 250 μέχρι το 350 μ.Χ