ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ Ο ΕΦΕΣΙΟΣ (540-480 π.Χ.)

Κορυφαίος φιλόσοφος του αρχαίου κόσμου και ένας από τους μεγαλοφυέστερους στοχαστές όλων των εποχών.

. Ως αριστοκράτης, γόνος της οικογένειας των οικιστών και βασιλέων της γενέτειράς του, στάθηκε ενάντια στη δημοκρατία. Σε αντίθεση προς τους Ελεάτες φιλοσόφους που είχαν θεσπίσει την ακινησία του «είναι», πίστευε πως «τα πάντα ρει» και «ουδέν μένει» και πως ο θεμελιώδης νόμος του κόσμου ήταν αυτή η αδιάκοπη κίνηση και αιώνια πάλη αντίθετων αρχών. Ακόμα θεώρησε την ουσία του Σύμπαντος σαν φωτιά και πρώτος εννόησε με μαθηματικό τρόπο το σταθερό ποσό της μάζας και την αυτορρυθμιζόμενη ισορροπία της φύσης. Ξεπερνώντας τη δογματική έκθεση των παλαιοτέρων και απορρίπτοντας τις μυθοκρατικές αξίες της εποχής του, έκανε ένα βήμα προς την αποδεικτική συλλογιστική και τη διαλεκτική γενικότερα. Έτσι συνέβαλε ουσιαστικά στην εξέλιξη της φιλοσοφίας και ο νεότερος κόσμος τον κατατάσσει στους προδρόμους των σύγχρονων φυσικών επιστημών καθώς και του διαλεκτικού υλισμού. Στο δυσνόητο ύφος του οφείλεται η διαβόητη «σκοτεινότητα» του λόγου του και από το μοναδικό του έργο «Περί φύσεως» έχουν σωθεί ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αποσπάσματα.


(ethnos.gr)