Βελλερεφόντης

Ο Βελλερεφόντης ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυμέδης , κόρη του Γλαύκου , βασιλιά της Εφύρας ( Κόρινθος ) . Το όνομα του ήταν Ιππόνοος . Έζησε τα τελευταία 10 χρόνια του 4ου αιώνα της 14ης π.χ. χιλιετίας και τα πρώτα χρόνια του 3ου αιώνα της 14ης π.χ. χιλιετίας .

Καβάλα στον Πήγασο, ο Βελλερεφόντης σκοτώνει την Χίμαιρα
κυλίκιο του 40υ αι. π.Χ. από την Κάτω Ιταλία

Ήταν ένας από τους ευγενής της Εφύρας ( Κορίνθου ). Ο πατέρας του ο Ποσειδώνας ήταν κυβερνήτης ολόκληρης της Πελοποννήσου και της Κρήτης , τον οποίο είχε ορίσει ο Αυτοκράτορας Διόνυσος ο 8ος που έζησε τα χρόνια του 3ου και τα πρώτα χρόνια του 4ου αιώνα της 14ης π.χ. χιλιετίας .
Σε ηλικία 25 ετών ο Ιππόνοος απειλούμενος και προσβληθείς από τον ηλικία 40 ετών ευγενή Βέλλερον , τον φόνευσε για τα προσβλητικά του λόγια . Από τον φόνο του Βέλλερου , ο Ιππόνοος ονομάστηκε Βελλερεφόντης . Το όνομα του σημαίνει ο φονιάς , ο αιμοδιψής αλλά και ελευθερωτής από τους κακούς ανθρώπους .
Μετά τον φόνο του Βέλλερου , ο Βελλερεφόντης κατέφυγε στην Τίρυνθα όπου βασιλιάς ήταν ο Προίτος , από τον οποίο φιλοξενήθηκε 15 έτη . Ο βασιλιάς Προίτος είχε τρεις γιους και δυο θυγατέρες την Αντεία και την Σθενοβοία . Οι δυο κόρες του Προίτου ερωτεύτηκαν τον Βελλερεφόντης .
Ο Βελλερεφόντης δέχθηκε τον έρωτα της μικρότερης και ομορφότερης Σθενοβοίας και απέρριψε τον έρωτα της Αντείας . Τότε η Αντεία συκοφάντησε τον Βελλερεφόντη στον πατέρα της Προίτο . Ο Προίτος , μετά τα συκοφαντικά λόγια της Αντείας και μη θέλοντας να σκοτώσει ο ίδιος τον Βελλερεφόντη , έστειλε στον βασιλιά της Λυκίας και συγγενή του Αμφιάνακτα , πινακίδα με γραφή στιγματική και του ζητούσε με λύπη να φονεύσει τον Βελλερεφόντη , για αυτό που έκανε στις κόρες του . Ο Αμφιάνακτας αντί να τον σκοτώσει , τον έστειλε να εξοντώσει την Χίμαιρα .
Η χίμαιρα ήταν ομάδα ληστών από 60 άτομα , της οποίας αρχηγός ήταν ο Χίμαιρος . Ο Χίμαιρος με την ομάδα του λήστευε , σκότωνε και απήγαγε γυναίκες και όταν δεν τις ήθελε , τις σκότωνε .
Ο Βελλερεφόντης , μετά στάλθηκε να πολεμήσει τους Σελλούς που κατοικούσαν ανατολικά της Λυκίας και ήταν εχθροί των Λυκίων . Ο Βελλερεφόντης με στρατό του Αμφιάνακτα , πολέμησε και νίκησε τους Σελλούς , και για πολλά χρόνια έπαψαν να πολεμούν τους Λυκίους .
Ο Διόνυσος πληροφορήθηκε για τα κατορθώματα του Βελλερεφόντη , τον οποίο κάλεσε και του ανέθεσε διάφορες εξερευνητικές αποστολές , κάνοντας τον αρχηγό των αποστολών αυτών . Του παραχώρησε δέκα καράβια και 100 άντρες και το αερόπλοιο > , όπου έκανε εξερευνητικές αποστολές στην κεντρική και στις βόρειες χώρες της Νότιας Αμερικής ( Αμαζονία ) .
Επισκέφτηκε τρία νησιά της καραϊβικής , την Βολιβία και τη Βενεζουέλα . Άλλες εξερευνητικές εκστρατείες ο Βελλερεφόντης , έκανε προς ανατολάς σε εκτάσεις του Πακιστάν , της ΒΔ Κίνας , του Ιράν και της ΒΔ Ινδίας .
Όταν ο Βελλερεφόντης ήταν 40 ετών , ο βασιλιάς της Λυκίας , Αμφιάνακτας πέθανε και τον διαδέχθηκε ο αδερφός του ο Ιοβάτης , ο οποίος θαύμαζε τον Βελλερεφόντη και του έδωσε την κόρη του την Κασσάνδρα για σύζυγο του . Με την Κασσάνδρα απέκτησε δυο γιους , τον Ίσανδρο και τον Ιππόλοχο και μια κόρη την Λαοδάμεια .
Εικοσιέξι χρόνια μετά τον γάμο του με την Κασσάνδρα τα δυο παιδιά του πήγαν στον πόλεμο κατά τον Σολύμων και θανατώθηκαν . Η κόρη του Λαοδάμεια , σε ηλικία είκοσι ετών , σκοτώθηκε από βέλος σε κυνήγι . Μετά τον θάνατο των παιδιών του , ο Βελλερεφόντης έπαθε ψυχοπάθεια και πέθανε σε ηλικία 90 ετών .
Ο Βελλερεφόντης ήταν αιμοδιψής άνθρωπος . Του άρεσε να σκοτώνει . Όταν ο Ιοβάτης του ανέθεσε να σκοτώσει όλους τους ευγενείς άρχοντες της Λυκίας που δεν τον συμπαθούσαν , δεν δίστασε να πραγματοποιήσει την επιθυμία του , σκοτώνοντας τους όλους .

Read more »

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΥΦΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ

Τα αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο αλλά εκφράζουν και το αρχαίο...

Ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη μορφή του.
Διαβάστε μερικά:

Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε:
«Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».

Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του:
«Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα».
Εκείνη του είπε:
«Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».

Είπε κάποιος στον Διογένη:
«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».
Και ο φιλόσοφος απάντησε:
«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».

Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».

Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:
- Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;

Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
-«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί
κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:
- Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων.

Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
- Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ' άλλα μέρη;

Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα «μπράβο» στις τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».

Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε:
«Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».

Read more »

ΣΕ ΠΕΡΙΟΠΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Εντάχθηκε με τιμές και έλαβε περίοπτη θέση στο Μουσείο της Αλεξάνδρειας: από την τεχνοτροπία και τη στάση του εικάζεται ότι είναι μαρμάρινο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μάλιστα μιας εποχής κατά την οποία η απεικόνιση του μεγάλου στρατηλάτη και ιδρυτή της πόλης είναι σπάνια. Είναι το «παιδί» μιας ανασκαφικής αναζήτησης χρόνων, μια δικαίωση για την επιμονή και το πάθος μιας Ελληνίδας αρχαιολόγου, της Καλλιόπης Λιμναίου- Παπακώστα.

Το άγαλμα ανακαλύφθηκε το Μάϊο του 2009 σε βάθος οκτώ μέτρων στον εθνικό κήπο της Αλεξάνδρειας, στο Σαλαλάτ, στο κέντρο της πόλης, μετά από τρία χρόνια ανασκαφών.

«Έζησα ένα θαύμα» λέει στο ΑΠΕ η κα Παπακώστα. «Όταν το αντίκρισα, είπα ότι έζησα όλη μου τη ζωή γι' αυτή τη στιγμή».

Η περιπέτεια της Αλεξάνδρειας ξεκίνησε για την Ελληνίδα αρχαιολόγο 15 χρόνια πριν. «Είχα μια μεγάλη αγάπη για την ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου, αλλά η αφορμή ήταν ένα συνέδριο με θέμα τον Μ. Αλέξανδρο και την Αλεξάνδρεια. Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να πάω. Κι από τότε που πήγα δεν ξανάφυγα».

«Εδώ εντοπίστηκε κτίσμα 1.000 τμ στο κέντρο του νεκροταφείου σε βάθος τεσσάρων μέτρων, αλλά οι δύσκολες διπλωματικές σχέσεις Αιγύπτου-Ισραήλ δεν επέτρεψαν περαιτέρω εξέλιξη. Έμεινε μόνο ως ανοιχτός στόχος στη ζωή μου, όταν θα το επιτρέψουν οι συνθήκες, γιατί πιστεύω ότι μπορεί να είναι μία πολύ σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη».

Όνειρό της όμως είναι οι κήποι του Σαλαλάτ, μια σημαντική θέση στην τοπογραφία της Αλεξάνδρειας. Ζητά άδεια ανασκαφής για ένα μικρό τμήμα των κήπων από το Ανώτατο Αρχαιολογικό Συμβούλιο της Αιγύπτου και μετά από αρκετές περιπέτειες κατορθώνει να της δοθεί για ολόκληρο το πάρκο.

«Η τύχη μου ήταν ότι ήμουν Ελληνίδα και πολύ πεισματάρα» μας λέει και προσθέτει: «Ίσως να με βαρέθηκαν και μου έδωσαν την άδεια για να με ξεφορτωθούν!».

Πέντε μήνες αργότερα με μία μεγάλη τιμητική εκδήλωση το άγαλμα θα πάρει τη θέση που του αξίζει στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αλεξάνδρειας.

«Μετά από την ανακάλυψη του αγάλματος η αποδοχή και η αναγνώριση των Αιγυπτιακών αρχών ήταν τεράστια και τους είμαι ευγνώμων γι αυτό», μας λέει η κ. Παπακώστα, εκφράζοντας και κάποια πικρία για την απουσία του ελληνικού κράτους.

Παρά την αναταραχή στην Αίγυπτο, πρόσφατα, στις 3 Μαρτίου, συνήλθε η Διαρκής Επιτροπή Ανωτάτου Αρχαιολογικού Συμβουλίου της Αιγύπτου και ενέκρινε την συνέχιση της ανασκαφής.

«Στόχος μου είναι να συνεχίσω τις ανασκαφές μόλις μπορέσω να τις στηρίξω οικονομικά» μας λέει η κα Παπακώστα, εξηγώντας ότι η κρίση «γονατίζει» τέτοιες πρωτοβουλίες. Σύμφωνα με τις ενδείξεις που έχει, στο Σαλαλάτ υπάρχει, σε βάθος 13 μέτρων, αρχαίο κτίσμα. Το νέο εγχείρημα όμως είναι δύσκολο καθώς αυτό βρίσκεται μετά τον υδροφόρο ορίζοντα που επιβάλει την άντληση του νερού και κατά συνέπεια το κόστος είναι υψηλό.

Read more »

Οι επιπτώσεις της ραδιενέργειας στην ανθρώπινη υγεία

Καίσιο-137 και ιώδιο-131 είναι τα ραδιενεργά υλικά που έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής από το ατύχημα του πυρηνικού εργοστασίου στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας,

Ανεξάρτητα πάντως από το είδος του ραδιενεργού στοιχείου, η έκθεση στην ιονίζουσα ακτινοβολία έχει σοβαρές επιδράσεις στην ανθρώπινη φυσιολογία. Ειδικότερα, η ιονίζουσα ακτινοβολία διασπά τους χημικούς δεσμούς σε μόρια (DNA, πρωτεΐνες) των κυττάρων μας. Ο οργανισμός μας ανταποκρίνεται στην πρόκληση θέτοντας σε λειτουργία τους μηχανισμούς επιδιόρθωσης που διαθέτει. Ωστόσο, όταν η επίθεση που έχει δεχθεί είναι ισχυρή (μεγάλη δόση ακτινοβολίας) και διασκορπισμένη σε ολόκληρο το σώμα (σε αντίθεση με την θεραπευτική ακτινοβολία που είναι πάντοτε εντοπισμένη), οι μηχανισμοί επιδιόρθωσης δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν.

Ιστοί και κυτταρικοί τύποι που πολλαπλασιάζονται έντονα, είναι αυτοί που πλήττονται περισσότερο από την ιονίζουσα ακτινοβολία. Μεταξύ αυτών είναι τα αιμοποιητικά κύτταρα του μυελού των οστών, αλλά και τα επιθηλιακά κύτταρα του γαστρεντερικού συστήματος. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η ναυτία και οι εμετοί είναι τα πρώτα συμπτώματα της έκθεσης σε ραδιενέργεια, ακολουθούμενα από διάρροιες πυρετό και πονοκεφάλους. Ισχυρές δόσεις ακτινοβολίας οδηγούν σε πολυοργανική ανεπάρκεια και θάνατο.

Εκτός από τις άμεσες επιπτώσεις, η ιονίζουσα ακτινοβολία έχει και μακροπρόθεσμες συνέπειες στον ανθρώπινο οργανισμό. Οι μεταλλάξεις που υφίσταται το DNA από την ακτινοβολία, οδηγούν σε εμφάνιση καρκίνου. Καθώς το DNA είναι το υλικό που κληροδοτείται από τη μια γενιά στην επόμενη, οι επιπτώσεις της έκθεσης σε ραδιενέργεια συχνά διαπιστώνονται και σε απογόνους των θυμάτων.

Τα ισότοπα της Φουκουσίμα

Το καίσιο-137 είναι διαλυτό στο νερό και ιδιαίτερα τοξικό για τον ανθρώπινο οργανισμό. Πειράματα σε σκύλους έδειξαν ότι μια δόση της τάξεως των 44 μικρογραμμαρίων ραδιενεργού καισίου ανά κιλό επέφερε τον θάνατο σε διάστημα 3 εβδομάδων. Αντίδοτο στο ραδιενεργό καίσιο, το οποίο κατανέμεται ομοιόμορφα στον οργανισμό με κάπως αυξημένες συγκεντρώσεις στο μυϊκό σύστημα, είναι το κυανούν της Πρωσσίας ή Πρωσσικό μπλέ. Πρόκειται για μια συνθετική χρωστική η οποία συνδέεται μαζί του και επιταχύνει την αποβολή του από τον οργανισμό. H Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (Food and Drug Administration, FDA) έχει εγκρίνει κάψουλες των 500 χιλιοστογραμμαρίων υψηλής καθαρότητας της χρωστικής για τη συγκεκριμένη χρήση

Chernobyl disaster 26 April 1986

Το ιώδιο-131 έχει πολύ μικρό χρόνο ημιζωής (μια εβδομάδα) αλλά είναι ιδιαίτερα τοξικό καθώς ο οργανισμός το συγκεντρώνει όλο στον θυρεοειδή. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς αυξήθηκαν δραματικά μεταξύ των ατόμων που εκτέθηκαν στην ραδιενέργεια του Τσέρνομπιλ. Προκειμένου να προστατευτεί κανείς από το ραδιενεργό ιώδιο θα πρέπει να λάβει προληπτικά ιωδιούχο κάλιο (υπάρχει σε μορφή χαπιού ή σε διάλυμα). Το σκεπτικό αυτής της πρακτικής είναι πως ένας θυρεοειδής κορεσμένος σε ιώδιο δεν θα απορροφήσει το ραδιενεργό ισότοπο. Η πείρα έδειξε ότι η εν λόγω πρακτική δουλεύει: η προληπτική χορήγηση ιωδιούχου καλίου στην Πολωνία μετά το ατύχημα του Τσέρνομπιλ, κράτησε τα κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς στα φυσιολογικά επίπεδα.

Σύμφωνα με τις ιαπωνικές αρχές, δεν έχει υπάρξει διαρροή άλλων ραδιενεργών ισοτόπων και τα χειρότερα έχουν προς το παρόν αποφευχθεί. Παραδείγματος χάριν , μια διαρροή πλουτωνίου-239 δεν θα αύξανε απλώς τους καρκίνους του πνεύμονα στο άμεσο σχετικά μέλλον αλλά οι επιπτώσεις του θα ήταν ανυπολόγιστες καθώς έχει χρόνο ημιζωής 24.000 χρόνια…

Read more »

Ετος Θεοτοκόπουλου το 2014

Αυτοπροσωπογραφία του «Ελ Γκρέκο»

Ετος Θεοτοκόπουλου κηρύχθηκε το 2014 από το υπουργείο Πολιτισμού με αφορμή τη συμπλήρωση 400 ετών από το θάνατο του μεγάλου έλληνα ζωγράφου.

Ηδη προγραμματίζεται σειρά εκδηλώσεων από εποπτευόμενους - και άλλους - φορείς του ΥΠΠΟΤ και για το σκοπό αυτό συγκροτήθηκε επταμελής οργανωτική επιτροπή η οποία θα καταρτίσει το τελικό πρόγραμμα. Συμμετέχουν η γενική γραμματέας του υπουργείου κυρία Λίνα Μενδώνη ως πρόεδρος και οι: Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα, διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Αγγελος Δεληβορριάς, διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, Νίκος Σταμπολίδης, διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, Ευγενία Χαλκιά, διεύθυντρια του Βυζαντινού Μουσείου, Ντένης Ζαχαρόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Νίκος Χατζηνικολάου, επίτιμο μέλος Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών.

Read more »

Η τεστοστερόνη «γεννά» χαρισματικό εγκέφαλο

Αλμπέρτα

Η έκθεση του εμβρύου σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης «γεννά» το υψηλό IQ, σύμφωνα με νέα μελέτη

Επί μακρόν οι επιστήμονες συζητούν σχετικά με το αν ο χαρισματικός εγκέφαλος αποτελεί «προϊόν» των καλών γονιδίων ή του καλού περιβάλλοντος στο οποίο αναπτύσσεται ένα άτομο. Τώρα μια νέα μελέτη ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα στον Καναδά και από το Πανεπιστήμιο Ράιντερ στις ΗΠΑ έρχεται να δώσει μια νέα τροπή σε αυτήν την ατέρμονη συζήτηση. Σύμφωνα με τα ευρήματά της που δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «Roeper Review» το πολύ υψηλό IQ συνδέεται με την έκθεση του εμβρύου σε αυξημένα επίπεδα της ανδρικής ορμόνης τεστοστερόνης.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στη μελέτη το να είναι ένα άτομο χαρισματικό (με δείκτη δηλαδή ευφυίας 130 ή και ψηλότερο) συνδέεται άμεσα με την έκθεσή του σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης μέσα στη μήτρα. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης, καθηγητή του Τμήματος Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα Μάρτι Μράζικ, πιθανότατα όπως ακριβώς κατά την εμβρυική ζωή αναπτύσσονται ελαττώματα τόσο σε ό,τι αφορά τη φυσιολογία όσο και τη νοητική υγεία ενός ανθρώπου, έτσι αντιστοίχως μπορεί η ενδομήτρια ζωή να κάνει ένα άτομο χαρισματικό.

Βιολογικό προβάδισμα

«Φαίνεται ότι η έντονη προγεννητική έκθεση σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης ευνοεί τη δημιουργία περισσότερων συνάψεων στον εγκέφαλο, κυρίως στον δεξιό προμετωπιαίο φλοιό ο οποίος σχετίζεται με την επεξεργασία σημασιολογικών πληροφοριών» σημείωσε ο καθηγητής Μράζικ.

Η υπόθεση αυτή του καθηγητή προέκυψε ύστερα από παρατήρηση χαρισματικών ανθρώπων. Οπως εξήγησε ο δρ Μράζικ οι νέες τεχνολογίες που έχουν πλέον οι ειδικοί στα χέρια τους όπως η λειτουργική μαγνητική τομογραφία (Functional MRI) μαρτυρούν ότι η ιδιοφυία έχει σημαντική βιολογική βάση η οποία επιδρά μάλλον περισσότερο από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Πάντως ο ίδιος ο καθηγητής τονίζει ότι απαιτούνται πολύ περισσότερες μελέτες προκειμένου να προσδιοριστεί ποιες ακριβώς διαδικασίες προκαλούν την ανάπτυξη του χαρισματικού εγκεφάλου.

Read more »

Κρυμμένη σε... βάλτο η χαμένη Ατλαντίδα

Διεθνής ερευνητική ομάδα υποστηρίζει πως τη βρήκε

Σε βαλτώδη περιοχή στη νότια Ισπανία υποστηρίζουν ερευνητές πως εντόπισαν τη χαμένη πόλη της Ατλαντίδας. Με τρόπο συγκλονιστικά επίκαιρο, οι ερευνητές θύμισαν πως ένα γιγαντιαίο τσουνάμι «κατάπιε» τη μυθική μητρόπολη, για την οποία έγραψε ο φιλόσοφος Πλάτων πριν περίπου 2.400 χρόνια, αλλά πολλοί επιστήμονες σήμερα θεωρούν ότι δεν έχει σχέση με την ιστορική πραγματικότητα.

«Αυτή είναι η δύναμη των τσουνάμι. Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε ότι μπορεί να σαρώσουν την ενδοχώρα σε βάθος 100 χιλιομέτρων και γι’ αυτό ακριβώς μιλάμε στην περίπτωση της Ατλαντίδας)», δήλωσε ο επικεφαλής των ερευνητών στο Reuters.

Οι ερευνητές αρχαιολόγοι και γεωλόγοι (Αμερικανοί, Καναδοί και Ισπανοί) χρησιμοποίησαν μια δορυφορική φωτογραφία που εμφανίζει τα ίχνη μιας βυθισμένης πόλης βόρεια του ισπανικού λιμανιού του Κάδιθ (τα Γάδαρα των αρχαίων Ελλήνων). Η πόλη βρίσκεται λίγο έξω από τα στενά του Γιβραλτάρ, στην περιοχή του Ατλαντικού και κατ’ αρχήν χρονολογείται πριν από 4.000 χρόνια. Εκεί, σε αυτή την τεράστια βαλτώδη περιοχή του Πάρκου Ντόνα Άνα, ένα από τα πιο εκτεταμένα έλη της Ευρώπης, στο αχανές δέλτα του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, οι ερευνητές πιστεύουν ότι βρήκαν την Ατλαντίδα με τη βοήθεια υπόγειων ραντάρ, ψηφιακής χαρτογράφησης της περιοχής και της σύγχρονης υποθαλάσσιας τεχνολογίας.

Εξάλλου, οι ερευνητές πιστεύουν ότι την θεωρία τους ενισχύει η ανακάλυψη -από την ίδια επιστημονική ομάδα- στην κεντρική Ισπανία μιας παράξενης σειράς ιχνών άλλων πόλεων, που θεωρούν ότι παραπέμπει στην κατασκευή «αναμνηστικών πόλεων», οι οποίες χτίστηκαν κατά το πρότυπο της Ατλαντίδας, όταν οι εναπομείναντες κάτοικοί της αναγκάστηκαν να μετακομίσουν πιο βόρεια και πιο βαθιά στο εσωτερικό της χώρας. Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε την Κυριακή σε ειδική εκπομπή με τίτλο «Βρίσκοντας την Ατλαντίδα» στο κανάλι του National Geographic.

Ο επικεφαλής των ερευνητών παραδέχτηκε ότι είναι δύσκολο να αποδειχτεί με βεβαιότητα πως πρόκειται για την Ατλαντίδα, δήλωσε όμως πεπεισμένος ότι πρόκειται περί αυτής. «Βρήκαμε κάτι που κανείς άλλος δεν είχε δει πριν, πράγμα που παρέχει ένα βαθμό αξιοπιστίας, ειδικά στην αρχαιολογία». Όπως είπε, τσουνάμι στη συγκεκριμένη περιοχή της Ισπανίας έχουν αναφερθεί εδώ και αιώνες, με μεγαλύτερο αυτό που έπληξε την Λισσαβώνα το 1755 και είχε ύψος δεκαόροφου κτιρίου.

Οι ερευνητές σχεδιάζουν περαιτέρω ανασκαφές στην περιοχή αυτή της νότιας Ισπανίας, καθώς και στις μυστηριώδεις «πόλεις» σε απόσταση περίπου 240 χιλιομέτρων, για να μελετήσουν τους γεωλογικούς σχηματισμούς και να χρονολογήσουν αντικείμενα που θα ανακαλυφθούν.

Άλλες περιοχές του κόσμου, κατά καιρούς, έχουν προταθεί ως πιθανές τοποθεσίες της Ατλαντίδας, μεταξύ αυτών η αρχαία Θήρα.

Read more »

Η ασφάλιση στην αρχαία Ελλάδα

Στην αρχαία Ελλάδα, ήταν διαδεδομένη η ασφαλιστική κάλυψη των εξόδων κηδείας, σύστημα που αναπτύχθηκε μέσω θρησκευτικών, μη κερδοσκοπικών οργανώσεων. Αργότερα, με νόμο του Σόλωνα, τον 6ο π.Χ. αιώνα, θεσπίστηκε ο όρος των "ομοτάφων", ο πρώτος ασφαλιστικός νόμος που καθόριζε τη λειτουργία εταιριών που είχαν σαν αντικείμενο την κάλυψη των εξόδων κηδείας. Τα διάφορα σωματεία και ενώσεις της εποχής διεύρυναν την έννοια της ασφάλισης, δημιουργώντας εταιρίες που είχαν σαν αντικείμενο την αλληλοβοήθεια, την αμοιβαιότητα και τον καταμερισμό των κινδύνων, πέρα από τα έξοδα κηδείας και με κερδοσκοπικό πλέον χαρακτήρα.
Στην Κύπρο τον 5ο π.Χ. αιώνα, εμφανίσθηκε το πρώτο νοσοκομειακό πρόγραμμα της ιστορίας. Ήταν η συμφωνία μεταξύ του βασιλιά Ιδαλίου και του γιατρού Ονάσιλλου και των αδελφών του. Η συμφωνία αυτή όριζε ότι ο Ονάσιλλος και οι αδελφοί του θα αναλάμβαναν την περίθαλψη των στρατιωτών στο ενδεχόμενο τραυματισμού τους σε επερχόμενη μάχη. Σαν αντάλλαγμα, ο βασιλιάς Ιδάλιος προσέφερε χρήματα και γη. Τον 4ο π.Χ. αιώνα, συναντάμε αναφορά στο θεσμό της ασφάλισης, σε λόγους του Δημοσθένη, "Περί θαλασσίων πιστώσεων". Εδώ, περιγράφονται τα "θαλασσοδάνεια". Το εμπόριο, από αρχαιοτάτων χρόνων, είχε μεγάλα περιθώρια κέρδους, αλλά και πολύ υψηλό ρίσκο.
Η πειρατεία και τα ναυτικά ατυχήματα ήταν σύνηθες φαινόμενο στην αρχαία Ελλάδα. Έτσι, αντί κάποιος έμπορος ή επενδυτής να δανείσει (επενδύσει) τα χρήματα του σε ένα πλοίο, με ορατό τον κίνδυνο της οικονομικής καταστροφής, σε περίπτωση που το πλοίο δεν επέστρεφε, απευθυνόταν σε ναυτομεσιτικό γραφείο, μέσω του οποίου μπορούσε να δανείσει χρήματα σε διάφορα πλοία, διασπείροντας έτσι τον κίνδυνο. Από τα κέρδη των πλοίων που επέστρεφαν, μπορούσε να αποσβήσει τη ζημιά εκείνων που δεν επέστρεφαν. Τα "θαλασσοδάνεια" αποτελούν παράδειγμα πρόληψης, σύνεσης και ευρηματικότητας. Σε κείμενα συγγραφέων της κλασικής περιόδου, αναφέρεται η ασφάλιση απόδρασης δούλου.
Συνηθιζόταν να γίνεται συμφωνία, με βάση την οποία ο ιδιοκτήτης του δούλου πλήρωνε περιοδικές καταβολές, ώστε να εισπράξει αποζημίωση στην περίπτωση απόδρασης του δούλου του. Την έννοια της κοινής αβαρίας τη γνωρίζουμε όλοι. θεσπίσθηκε τον 4ο π.Χ. αιώνα από το δίκαιο της Ρόδου. Σύμφωνα με τον όρο αυτό, κάθε ηθελημένη θυσία εμπορευμάτων που πραγματοποιείται χάριν του πλοίου και του υπολοίπου φορτίου, επιραρύνει, αναλογικά, όλα τα διασωθέντα συμφέροντα. Μοιάζει με την ασφάλιση, στο ότι τον κίνδυνο τον επωμίζονται όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο όρος της κοινής αβαρίας, διατηρείται αυτούσιος μέχρι σήμερα, και μάλιστα με παγκόσμια ισχύ.

Ελληνιστική εποχή
324 π.Χ.: Ο Υπουργός, με τη σημερινή έννοια, των Οικονομικών του τεράστιου κράτους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ονομαζόμενος Αντιμένης ο Ρόδιος, συνέστησε την πρώτη στον κόσμο Κρατική Ασφαλιστική Εταιρία, η οποία ασφάλιζε τη ζημιά του ιδιοκτήτη του δούλου, στην περίπτωση απόδρασης. Μάλιστα, αναγορεύεται από κάποιους ως ο πρώτος ασφαλιστής στον κόσμο. Συγχρόνως πληροφορούμαστε πως οι Τράπεζες και οι Ασφαλιστικές εταιρίες ανεπτύχθησαν, κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους, στους αχανείς χώρους των αυτοκρατοριών των Διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου και των Επιγόνων του, κι αυτό γιατί το Ελληνικό χρήμα αποτελούσε την εποχή εκείνη το μοναδικό μέσο συναλλαγής από την Ινδία μέχρι την Ισπανία.

Read more »