Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΑΤΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΑΤΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Ηχεί και πάλι το αρχαίο θέατρο του Διονύσου για πρώτη φορά μετά από 2.500 χρόνια

Για πρώτη φορά ύστερα από 2.500 χρόνια θα ηχήσουν ο Αισχύλειος λόγος και η μουσική στο χώρο της νότιας κλιτύος της Ακρόπολης των Αθηνών, κοντά στο αρχαιότερο θέατρο της Αθήνας, αυτό του Διονύσου, με μια μοναδική συναυλία, το Σάββατο, 22 του μηνός.
Είναι αφιερωμένη στην αρχαιολογική κοινότητα της χώρας και όλους όσοι εργάζονται στη συντήρηση και αποκατάσταση των αρχαίων θεάτρων. «Επειδή στέκονται όρθιοι και επιτελούν το έργο τους ανεπηρέαστα και ανεξάρτητα από τις συγκυρίες που βιώνουμε», είπε ο πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής, Ιωάννης Μάνος, νωρίτερα σήμερα σε σχετική συνέντευξη Τύπου στο χώρο όπου θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση, στο κέντρο των θεατρικών παραστάσεων της Αρχαίας Αθήνας.
Η συναυλία, μια συμβολική χειρονομία τιμής στην ελληνική αρχαιολογική κοινότητα, διοργανώνεται από το Μέγαρο Μουσικής σε συνεργασία με το πολιτιστικό σωματείο πολιτών «Διάζωμα». «Θα ανοίξουμε μια συνομιλία της σύγχρονης δημιουργίας με το κορυφαίο θέατρο του αρχαίου κόσμου», είπε ο πρόεδρος του «Διαζώματος», Σταύρος Μπένος, τονίζοντας κι εκείνος ότι «οι αρχαιολόγοι είναι η μοναδική συλλογικότητα που παρέμεινε όρθια στην αξιακή κατάρρευση της χώρας».
Από την πλευρά της, η γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, χαιρέτισε την εκδήλωση και ευχαρίστησε τους διοργανωτές, λέγοντας ότι « η πλειοψηφία της αρχαιολογικής κοινότητας, των εργαζομένων στο ΥΠΠΟΤ, στα Πανεπιστήμια και στα Ιδρύματα, είναι ένα σύνολο που έχει προσφέρει και θα προσφέρει ακόμα πολλά και πως οι χώροι προστατεύονται καλύτερα όταν κοινωνικοποιούνται με τη συμμετοχή του κόσμου», αναφερόμενη στη δράση και τη συνεργασία του ΥΠΠΟΤ με το «Διάζωμα».
Το πρόγραμμα της συναυλίας, περιλαμβάνει, σε παγκόσμια πρώτη, το έργο του Γιώργου Κουρουπού, «Μονόλογος», βασισμένο σε δύο μονολόγους του Αισχύλειου «Προμηθέα Δεσμώτη». Στο ενδιάμεσο ένα μικρό ιντερμέτζο, με σόλο κρουστά (Δημήτρης Δεσύλλας). Η φωνή του έργου, (ο μπασοβαρύτονος Τάσος Αποστόλου) άλλοτε στηρίζεται στο αρχαίο αυθεντικό κείμενο κι άλλοτε στη μετάφραση (του Πάνου Μουλλά), με τρόπο ώστε «η νοηματική συνέχεια του έργου να μην διαταράσσεται», εξηγούσε νωρίτερα σήμερα ο Γιώργος Κουρουπός σε σχετική συνέντευξη Τύπου, στο χώρο όπου θα δοθεί η συναυλία.
«Ο Μονόλογος» του Έλληνα συνθέτη είναι διάρκειας 10′, ενώ το πρόγραμμα της συναυλίας θα διαρκέσει 1 ώρα.
Ο πρώτος ήχος που θα ακουστεί στο χώρο της συναυλίας είναι η «Ψάπφα» (Psappha), έργο για σόλο κρουστά, του Ιάνη Ξενάκη.
Η επιλογή του ονόματος Ψάπφα, –το αρχαίο όνομα της ποιήτριας Σαπφούς– από τον Ξενάκη αποτελεί έμμεση αναφορά στο ρυθμό των ποιημάτων της, τον οποίο ο συνθέτης ακολουθεί και στη σύνθεση. Παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1976, στο Λονδίνο, ένα χρόνο μετά τη δημιουργία του και είναι αφιερωμένο σε έναν από τους δημοφιλείς Ευρωπαίους σολίστ των κρουστών, τον Σύλβιο Γκουάλντα, στενό συνεργάτη του Ξενάκη, πλάι στον οποίο μαθήτευσε και ο Δημήτρης Δεσύλλας.
Στη συνέχεια, η Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής θα εκτελέσει, έργα μπαρόκ, εμπνευσμένα από την Αρχαία Ελλάδα: τη Συμφωνία του Αντόνιο Βιβάλντι, γνωστή ως «Ο χορός των Μουσών», που έγραψε ο κορυφαίος Βενετσιάνος μουσουργός, την τελευταία χρονιά της ζωής του, με αφορμή την επίσημη επίσκεψη του Φρειδερίκου των Σαξόνων στη Βενετία, το 1740.
Επίσης, από την όπερα «Ορφέας και Ευρυδίκη» του Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ, η μετζοσοπράνο Ειρήνη Καράγιαννη, θα ερμηνεύσει τη δημοφιλή άρια «Che faro senza Euridice», ενώ η σοπράνο Μυρσίνη Μαργαρίτη θα ερμηνεύσει την άρια «Siam navi», από την όπερα του Βιβάλντι, «Ολυμπιάδα».
Οι θεατές που θα παρακολουθήσουν την εκδήλωση θα είναι 500, αριθμό που ορίζει το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και η είσοδός τους στον αρχαιολογικό χώρο θα επιτρέπεται με την επίδειξη των δελτίων εισόδου που θα έχουν προμηθευτεί από τα εκδοτήρια του Μεγάρου.
Read more »

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Βρέθηκε το θέατρο της αρχαίας Πύρρας;

Τα θέατρα αποτελούσαν βασική προσφορά των αρχαίων ελληνικών πόλεων προς τους πολίτες τους, χώρους όχι μόνο ψυχαγωγίας αλλά και πολιτικής ωρίμανσης. Σκεφτείτε την παράσταση της αρχαίας τραγωδίας (Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αριστοφάνης, Μένανδρος και άλλες) και την κριτική μαζί με τα διαχρονικά μηνύματα που άφηνε να διαχέεται στους θεατές, μέσα στο μαγευτικό περίγυρο.
Στις αιολικές πόλεις της Λέσβου, μέχρι στιγμής είναι γνωστή η ύπαρξη μόνον του θεάτρου της Μυτιλήνης. Δεν αναφέρεται η εντόπιση έστω και της πιθανής θέσης άλλου θεατρικού χώρου.
Η αρχαία Πύρρα, μία από τις έξι αρχαίες πόλεις της Λέσβου, καταλαμβάνει το χώρο της σημερινής Αχλαδερής. Η πόλη ήταν χτισμένη επάνω στο φύσει οχυρό ύψωμα νοτίως της εκβολής του Βούβαρη. Το τείχος έζωνε περιμετρικά το χείλος του βράχου, είχε τρεις πύλες, το αρχαίο λιμάνι με τους νεώσοικους βρισκόταν στην εκβολή του ποταμού και στη νότια πλαγιά, κάτω από το βράχο, ήταν κτισμένο το Προάστιο. Οι λιμενικές εγκαταστάσεις στη ΝΔ γωνία θεωρούνται μεταγενέστερες, μετά την υποτιθέμενη καταστροφή της τειχισμένης πόλης (ακρόπολης) από σεισμό, πιθανόν το 2ο π.Χ. αι., και της «επιβίωσης» του Προαστίου.
Ένα αψιδωτό κτήριο στη ΝΔ γωνία της πόλης θεωρείται ιερό των Γεωμετρικών Χρόνων που συνεχίζεται η ύπαρξή του στα Αρχαϊκά Χρόνια (Böhlau). Η νεκρόπολη εντοπίστηκε στη ΒΑ πλαγιά του Γενιάτη Λόφου (κτήρια Αχλαδερής). Τα όστρακα των αγγείων και οι τάφοι (ένας πρωτογεωμετρικός) δείχνουν την ύπαρξη της πόλης από τα πρωτογεωμετρικά χρόνια. Όμως θεωρείται βέβαιο ότι προϋπήρξε στρώμα της Ύστερης Χαλκοκρατίας (μυκηναϊκό - Buchhoz).

To Θέατρο
Εδώ και αρκετό καιρό, ο Μάκης Παυλέλλης είχε εντοπίσει εδώλια θεάτρου μέσα στο χώρο του Προαστίου της αρχαίας πόλης. Στις 29 του περασμένου Ιανουαρίου (2012) επισκεφτήκαμε μαζί το χώρο. Πραγματικά, στη νότια πλευρά του βράχου της ακρόπολης, σε (τεχνητό;) κοίλωμά του, ακριβώς πίσω από τη νότια βραχώδη προβολή της μεγάλης ανατολικής πύλης, υπάρχουν λαξευμένα στο βράχο τα εδώλια του θεάτρου. 
Στο υψηλότερο σημείο διακρίνονται αρκετές σειρές, ενώ χαμηλότερα προβάλλουν διάσπαρτα μέσα από το έδαφος του ελαιώνα. Η φορά του δείχνει τη «διαμόρφωση του κοίλου» και, όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο κ. Παυλέλλης, διατηρούνται δύο επιχωματώσεις εκατέρωθεν για την κατασκευή του. 
Η Ορχήστρα θα βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο του ελαιώνα. Όλα αυτά βέβαια περιμένουν την ανασκαφική επιβεβαίωση από την Κ’ Εφορεία Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων. Πιθανόν, αρχικά, και μόνο η απομάκρυνση θάμνων από την περιοχή να έκαμε ορατά τα εδώλια.

arxaiologia.gr

 Εμπρός, Μάκης Αξιώτης, 08/02/2012
Read more »

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

"Ζωντανεύει" το θέατρο της αρχαίας Απτέρας στα Χανιά

Μια σημαντική πολιτιστική παρέμβαση παίρνει σάρκα και οστά στα Χανιά. Πρόκειται για την αναστύλωση-ανάδειξη του θεάτρου στην Αρχαία Άπτερα.

Ο δρόμος άνοιξε μετά την ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) αλλά και την βούληση του Υπουργείου Πολιτισμού και της Περιφέρειας Κρήτης για ένταξη του έργου στο ΕΣΠΑ.

«Η μελέτη αποκατάστασης του θεάτρου της αρχαίας Απτέρας, εγκρίθηκε ομόφωνα από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και πλέον μετά την πρόταση για ένταξη του έργου στο ΕΣΠΑ ανοίγει ο δρόμος για την αποκατάσταση του σημαντικού αυτού μνημείου» δήλωσε σήμερα η αρχαιολόγος Βάλια Νινιού.

Το θέατρο βρίσκεται σε φυσική πλαγιά, με θέα προς τα Λευκά Όρη, κοντά στο νότιο τείχος της αρχαίας πόλης. Ανήκει στη ρωμαϊκή φάση, αλλά έχουν εντοπιστεί και ίχνη της ελληνιστικής περιόδου.

Έχει υποστεί σοβαρές ζημιές σε νεότερα χρόνια, από τη λειτουργία κυκλικής ασβεστοκαμίνου που είναι κατασκευασμένη με πρόχειρη λασπόχτιστη αργολιθοδομή. Σε σημεία της υπάρχουν ενσωματωμένα αρχιτεκτονικά μέλη του θεάτρου, μεταξύ των οποίων και μια επιγραφή της ελληνιστικής περιόδου.

Η αρχαία πόλη της Απτέρας, βρίσκεται πάνω σε λόφο ύψους 200 μέτρων, στη θέση Παλιόκαστρο, κοντά στο χωριό Μεγάλα Χωράφια. Ιδρύθηκε τη γεωμετρική εποχή, αλλά γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της τον 4ο αιώνα π. Χ., οπότε ανέπτυξε μεγάλη εμπορική δραστηριότητα, κυρίως λόγω του ελέγχου του Κόλπου της Σούδας.

Ο 1ος και ο 2ος αιώνας μ.Χ., αποτέλεσαν μια νέα περίοδο ακμής για τα Άπτερα, όμως ο σεισμός του 365μ.Χ. που κατέστρεψε την Κρήτη, την ισοπέδωσε. Κατοικήθηκε μέχρι τον επόμενο σεισμό του 7ου αιώνα μ.Χ. και τις επιδρομές των Σαρακηνών, που την οδήγησαν τελικά στην εγκατάλειψη.

Τον αρχαιολογικό χώρο της Απτέρας αλλά και το αρχαίο θέατρο επισκέφθηκαν σήμερα ο πρόεδρος του οργανισμού ''Διάζωμα'' Σταύρος Μπένος: ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων Απόστολος Βουλγαράκης, ο δήμαρχος Μανώλης Σκουλάκης και υπηρεσιακοί παράγοντες της εφορίας βυζαντινών αρχαιοτήτων.

Σύμφωνα με τον κ Μπένο, «η περιφέρεια και το υπουργείο πολιτισμού προχωρούν σε μια πολύ γενναία πράξη ένταξης του έργου στο ΕΣΠΑ, με 2,5 εκατομμύρια ευρώ».

«Aυτό το οποίο σήμερα βλέπουμε, ίσως αποδειχθεί στο μέλλον και πολύ σύντομα λένε οι αρχαιολόγοι μέχρι το 2013, ως το σημαντικότερο που έχει αναδειχθεί τα δεκάδες εκατοντάδες χρόνια» δήλωσε ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων, ενώ ο δήμαρχος Μανώλης Σκουλάκης εμφανίσθηκε αισιόδοξος ότι οι εργασίες ανάδειξης θα έχουν ολοκληρωθεί μέσα στο 2013.
Πλησιάζοντας την Κερά -- παραλία καβάτζα, στην τοποθεσία της Αρχαίας Απτέρα

Παράλληλα θα προχωρήσουν και οι διαδικασίες για την απαλλοτρίωση ενός ακόμα τμήματος δίπλα στο αρχαίο θέατρο.

Το ύψος της δαπάνης αυτής της παρέμβασης είναι 500.000 ευρώ.

Μετά την αποκατάσταση, στο αρχαίο θέατρο θα μπορούν να φιλοξενηθούν μέχρι 300 θεατές.

(GOODnet.g)
Read more »

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΩΔΩΝΗΣ


Το θέατρο της Δωδώνης είναι από τα μεγαλύτερα και καλύτερα σωζόμενα αρχαία ελληνικά θέατρα, με χωρητικότητα περίπου 18.000 ατόμων. Αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα του ιερού της Δωδώνης και για τον επισκέπτη, που έφθανε από το νότο, ήταν το εμφανέστερο μνημείο, που δέσποζε στο χώρο με τις καμπύλες επιφάνειες και τους επιβλητικούς αναλημματικούς τοίχους του. Κατασκευάσθηκε τον 3ο π.Χ. αιώνα, στο πλαίσιο του φιλόδοξου οικοδομικού προγράμματος που πραγματοποίησε ο Πύρρος, βασιλιάς της Ηπείρου, προκειμένου να αναμορφώσει το πανελλήνιο ιερό και να του δώσει μνημειακό χαρακτήρα.

Το τεράστιο κοίλο του θεάτρου διαμορφώθηκε σε φυσική κοιλότητα στους πρόποδες του όρους Τόμαρος. Επειδή ήταν μεγαλύτερο σε διαστάσεις, δημιουργήθηκε επίχωση, την οποία συγκρατούσαν αναλημματικοί τοίχοι, κτισμένοι κατά το ισοδομικό σύστημα και ενισχυμένοι με έξι πύργους, που προσδίδουν στην πρόσοψη του θεάτρου μνημειακό χαρακτήρα. Οι δύο πλησιέστεροι προς την ορχήστρα πύργοι ήταν μεγαλύτεροι από τους άλλους, καθώς χρησίμευαν και ως κλίμακες για την άνοδο των θεατών στο άνω διάζωμα. Το κοίλο χωριζόταν με τέσσερις οριζόντιους διαδρόμους σε τρία τμήματα (19 σειρές εδωλίων το κάτω, 15 το μεσαίο και 21 το επάνω) και με δέκα κλίμακες σε εννέα κερκίδες. Η κατώτερη σειρά εδωλίων ήταν η λεγόμενη προεδρία, είχε λίθινα καθίσματα και προοριζόταν για τα επίσημα ή τιμώμενα πρόσωπα. Η πρόσβαση των θεατών στο κοίλο γινόταν με μεγάλες κλίμακες, που ξεκινούσαν από τις παρόδους, και η αποχώρησή τους από πλατιά έξοδο στην κορυφή της κεντρικής κερκίδας. Η ορχήστρα δεν αποτελούσε ολόκληρο κύκλο και είχε διάμετρο 18,70 μ. Στο κέντρο της ένας λαξευμένος βράχος αποτελούσε τη βάση του βωμού του Διονύσου, της θυμέλης. Η σκηνή του θεάτρου ήταν διώροφο, ορθογώνιο κτήριο με ισοδομική τοιχοποιία και διαστάσεις 31,20 x 9,10 μ. Στις άκρες του υπήρχαν δύο τετράγωνες αίθουσες, τα παρασκήνια, και μεταξύ αυτών τέσσερις πεσσοί. Στη νότια και βόρεια πλευρά της σκηνής διαμορφώθηκαν δωρικές στοές, οι οποίες περιέβαλλαν το δρόμο που οδηγούσε προς το ιερό, ενώ στο ανατολικό και δυτικό άκρο υπήρχαν οι πάροδοι, από τις οποίες εισέρχονταν οι θεατές και οι ηθοποιοί στην ορχήστρα.

Μετά την καταστροφή του ιερού της Δωδώνης από τους Αιτωλούς, το 219 π.Χ., το θέατρο, όπως και τα άλλα οικοδομήματα του ιερού, επανακατασκευάσθηκαν. Τότε το προσκήνιο έγινε λίθινο και μπροστά από τα παρασκήνια προστέθηκαν δύο μικρότερα δωμάτια, στην εξωτερική πλευρά των οποίων κτίσθηκαν δύο μνημειακά πρόπυλα με ιωνικούς ημικίονες. Με τη μορφή αυτή διατηρήθηκε το θέατρο ως το 167 π.Χ., όταν πλέον η Μακεδονία και η Ήπειρος καταλήφθηκαν από τους Ρωμαίους (Αιμίλιος Παύλος) και το ιερό καταστράφηκε πάλι. Η σκηνή του θεάτρου πυρπολήθηκε, όπως δείχνουν ίχνη φωτιάς, που διαπιστώθηκαν κατά τις ανασκαφές, και ανοικοδομήθηκε με την ανασύσταση του Κοινού των Ηπειρωτών το 148 π.Χ. Στη θέση των κιόνων, που βρίσκονταν μεταξύ των παρασκηνίων, κτίσθηκαν πλέον τοίχοι με ασβέστη και λιθάρια. Η κανονική μορφή του θεάτρου, όμως, δεν διατηρήθηκε για πολύ, αφού στα χρόνια του Αυγούστου, τον 1ο αι. π.Χ., το μνημείο διαμορφώθηκε σε αρένα. Αφαιρέθηκαν οι πρώτες σειρές εδωλίων και κτίστηκε ένας τοίχος ύψους 2,80 μ. για την προστασία των θεατών από τα άγρια ζώα, ενώ η ορχήστρα και η σκηνή καλύφθηκαν με επιχώσεις ύψους 0,50 μ. Η αρένα έφθανε μέχρι τη σκηνή και είχε ωοειδές σχήμα. Σε δύο τριγωνικά δωμάτια, που σχηματίσθηκαν από τον τοίχο προστασίας και τον τοίχο της σκηνής, φυλάσσονταν τα άγρια ζώα. Το θέατρο διατηρήθηκε με αυτή τη μορφή έως τα τέλη του 4ου αι. μ.Χ., οπότε και σταμάτησε να λειτουργεί.

Το μνημείο ανασκάφηκε αρχικά από τον αρχαιολόγο Κ. Καραπάνο, το 1875-1878. Αργότερα, ερεύνησαν το χώρο ο καθηγητής αρχαιολογίας Δ. Ευαγγελίδης με τον Σ. Δάκαρη (1929-1932), οι οποίοι συνέχισαν την ανασκαφική τους δραστηριότητα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συμβάλλοντας και στην αναστήλωση του θεάτρου.
Read more »

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ-ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗΣ


Χτισμένο στην IV αιώνα π.χ. προς τιμήν του θεού Ασκληπιού, το θέατρο της Επιδαύρου είναι το καλύτερο όλων των διατηρημένων αρχαίων θέατρων. Σύμβολο του ελληνικού και του παγκοσμιου θεάτρου. Ο ήχος του είναι εξαιρετικός, και μοναδικός στον κόσμο.Στα τελευταία καθίσματα στα 70μέτρα, μπορεις και ακους τους ηθοποιούς επί σκηνής τέλεια. Κάθε λέξη ακουγετε χωρίς τεχνητή ενίσχυση.Σε μια χαράδρα, το 340 π.Χ., ο αργείος αρχιτέκτονας Πολύκλειτος ο Νεότερος έκτισε, σύμφωνα με τον Παυσανία, το θέατρο της Επιδαύρου. Κρυμμένο ανάμεσα στους λόφους, η χωρητικότητά του θεάτρου ανέρχεται περίπου σε 14.000 θεατές.Μεχρι τωρα οι επιστημονες πιστευαν οτι η άριστη ακουστική του Θεάτρου της Επιδαύρου, που ασφαλώς θα ενισχυόταν από τον ανακλαστήρα του αρχικού σκηνικού οικοδομήματος, οφείλεται στην τέλεια γεωμετρία του σχεδιασμού. Ερχεται αλλο ενα νεο στοιχειο να προστεθει για την ακουστικη.

Ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας ανακάλυψαν ότι του ασβεστόλιθου η μορφή, παρέχει ένα ακουστικό φίλτρο που μεταδίδει τον ήχο από το στάδιο σε υψηλές συχνότητες. Δηλαδη ο ασβεστολιθος των 14.000 θέσεων ενεργεί ως φυσική ακουστική παγίδα. Δεν είναι γνωστό εάν η ακουστική ιδιότητα είναι το αποτέλεσμα ενός τυχαιου γεγονοτος ή το προϊόν προηγμένου σχεδιασμού.Οι οικοδόμοι που το έκαναν, δεν έκαναν τίποτα από τύχη. Όλα επρεπε να ανταποκρινονται σε μια διαδικασία επεξεργασίας για την τελειότητα. Και αν προσπάθησαν να αντιγράψουν το σχεδιασμό της Επιδαύρου και σε άλλους χώρους της εποχής, ποτέ δεν το έκαναν με την ίδια επιτυχία.
Read more »

Share