ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ (Ο ΟΡΦΕΥΣ ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΑΙΟ)

Να σαι καλότυχος φίλε - Ευτυχώς χρω έταιρε

Μάθε λοιπόν, Μουσαίε, την Ιερουργία την πολυσέβαστη, την προσευχή, πού είναι πραγματικά ή υπέρτατη ολων ώ βασιλέα Ζεΰ καί ώ Γαία κι ουράνιες άγιες φλόγες του Ηλίου, καί λάμψη της Σελήνης Ιερή κι ολα εσείς τ" άστρα· καί συ, γαιοκράτη Ποσειδώνα, μαυρομάλλη,	Μάνθανε δη, Μουσαίε, θυηπολίην περισέμνην, ευχήν, η δη τοι προφερεστέρη εστίν απασέων. Ζευ βασιλεύ και Γαία και ουράνιαι φλόγες αγναί Ηελίου, Μήνης θ' ιερόν σέλας ’στρα τε πάντα· και συ, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαίτα,
καί Περσεφόνη αγνή καί Δήμητρα ώραιόκαρπη καί "Αρτεμη τοξεύτρια κόρη, κι ώ εύστοχε Φοίβε, πού κατοικείς την ίερή πεδιάδα των Δελφών καί πού τίς μέγιστες τιμές ανάμεσα στους μακάριους έχεις, ώ χορευτή Διόνυσε· καί γενναιόψυχε "Αρη καί "Ηφαιστε αγνέ	Φερσεφόνη θ' αγνή Δημήτηρ τ' άγλαόκαρπε ’ρτεμι <τ'> ιοχέαιρα, κόρη, και ήιε Φοίβε, ος Δελφών ναίεις ιερόν πέδον ος τε μεγίστας τιμάς εν μακάρεσσιν έχεις, Διόνυσε χορευτά· Αρές τ' όμβριμόθυμε και Ηφαίστου μένος άγνόν
καί άφρογέννητη θεά, πού ονομαστά σου έλαχαν δώρα· καί συ, των ύποχθόνιων βασιλέα, μεγάλη υπέροχη θεότητα, κι ώ "Ηβη καί Είλείθυια καί γενναίε Ηρακλή· καί της Δικαιοσύνης κι Εύσεβίας μέγα ευεργέτημα επικαλούμαι καί τίς Νύμφες τίς περίφημες καί τον μέγιστο Πάνα	αφρογενής τε θεά, μεγαλώνυμα δώρα λαχούσα' και συ, καταχθόνιων βασιλεύ, μέγ' υπείροχε δαίμον, Ήβη τ' Ειλείθυια και Ήρακλέος μένος ηύ' και το Δικαιοσύνης τε και Ευσεβίης μέγ΄ ονειαρ κικλήσκω Νύμφας τε κλυτάς και Πάνα μέγιστον
καί του ασπιδοφόρου Διός τη θαλερή όμόκλινη Ήρα· καί την εράσμια Μνημοσύνη επικαλούμαι καί τίς αγνές εννέα Μούσες καί Χάριτες καί Ώρες καί τον Ένιαυτόν καί τη Λητώ την ώραιοπλόκαμη, τη σεμνή Θεία καί τη Διώνη καί τους Κουρήτες τους ενόπλους καί τους Κάβειρους καί Κορύβαντες	Ήρην τ', αίγιόχοιο Διός θαλερήν παράκοιτιν Μνημοσύνην τ' έρατήν Μούσας τ' έπικέκλομαι άγνάς εννέα και Χάριτας τε και Ώρας ήδ Ένιαυτόν Λητώ τ΄ ευπλόκαμον, Θείην σεμνήν τε Διώνην Κουρητάς τ' ενόπλους Κορύβαντάς τ' ηδέ Καβείρους
καί μαζί τους μεγάλους Σωτήρες, τ' αθάνατα τέκνα του Διός, καί τους μεγάλους Ίδαίους θεούς καί των Επουρανίων τον άγγελο, τον κήρυκα 'Ερμή, καί των ανθρώπων την ίερομάντισσα Θέμιδα, καί προσκαλώ τη Νύκτα την πανσέβαστη καί τη φωσφόρο Ήμερα, καί την Πίστη καί Δίκη καί την άμώμητη Θεσμοδότρια,	και μεγάλους Σωτήρας όμου, Διός άφθιτα τέκνα, Ίδαίους τε θεούς ήδ άγγελον Ουρανιώνων, Ερμείαν κήρυκα, Θέμιν θ', ιεροσκόπον ανδρών, Νύκτα τε πρεσβίστην καλέω και φωσφόρον Ήμαρ, Πίστιν τ' ηδέ Δίκην και αμύμονα Θεσμοδότειραν,
τη Ρέα καί τον Κρόνο καί την Τηθύν την μελανόπεπλο καί τον μεγάλο Ωκεανό καί του Ωκεανού μαζί τίς θυγατέρες καί του "Ατλαντος καί του Αίώνος την πιο υπέροχη ισχύ καί τον αέναο Χρόνο καί το ύδωρ της Στυγός το διαυγές καί τους μειλίχιους θεούς, καί πλάι σ αυτούς την αγαθή την Πρόνοια	Ρείαν τ' ηδέ Κρόνον και Τηθύν κυανόπεπλον Ωκεανόν τε μέγαν, συν τ' Ωκεανοίο θύγατρας ’τλαντός τε και Αιώνος μέγ' υπείροχον Ισχύν και Χρόνον αέναον και το Στυγός αγλαόν ύδωρ μειλίχιους τε θεούς, αγαθήν τ επί τοισι Πρόνοιαν
καί το πανάγιο Πνεύμα καί το κακό το Πνεύμα των θνητών, καί τίς ουράνιες θεότητες, εναέριες καί υδρόβιες καί γήινες καί ύποχθόνιες καί πυροβάτισσες. Καί τη Σεμέλη κι όλους του Βάκχου τους συμβακχιστές, τη Λευκοθέα Ινώ καί τον Παλαίμονα τον όλβοδότη	Δαίμονα τ' ηγάθεον και Δαίμονα πήμονα θνητών, Δαίμονας ουρανίους και ηερίους και ένυδρους και χθόνιους και υποχθονίους ήδ' έμπυριφοίτους, και Σεμέλην Βάκχου τε συνευαστήρας άπαντας, Ινώ Λευκοθέην τε Παλαίμονα τ' όλβιοδώτην
καί τη γλυκόφωνη τη Νίκη καί την Αδράστεια την ανάσσα καί τον μεγάλο βασιλέα τον πραϋντικό Ασκληπιό καί την Παλλάδα τη φιλόμαχη κόρη, κι όλους τους ’νεμους καί τίς Βροντές καί του τετράστυλου του Κόσμου προσφωνώ τα μέρη καί τη μητέρα των αθάνατων, τον ’ττι καί τον Μήνα επικαλούμαι	Νίκην θ' ηδυέπειαν ίδ' Αδρήστειαν άνασσαν και βασιλήα μέγαν ’σκληπιόν ήπιοδώτην Παλλάδα τ' εγρεμάχην κούρην, ’νεμους τε πρόπαντας και Βροντάς Κόσμου τε μέρη τετρακίονος αυδώ' Μητέρα τ΄ αθανάτων, ’ττιν και Μήνα κικλήσκω
καί τη θεά Ουρανία, μαζί καί τον αθάνατο αγνό ’δωνη την Αρχή καί το Πέρας -γιατί αυτό είναι το πιο σπουδαίο σε ολα- ευμενείς να προσέλθουν χαρούμενοι έχοντας καρδιά σ' αυτή την ιερή τελετουργία καί στη σεβάσμια σπονδή.	Ουρανίαν τε θεάν, συν τ' άμβροτον αγνόν ’δωνιν Αρχήν τ' ήδέ Πέρας -το γαρ έπλετο πασι μέγιστον - ευμενέας έλθειν κεχαρημένον ήτορ έχοντας τήνδε θυηπολίην ίερήν σπονδήν τ΄ επί σεμνήν.