Oνοματοδοσία στην αρχαία Ελλάδα

O πατέρας ανάβει την πυρά του βωμού και επικαλείται τους Θεούς...

«Κλύτε Θεοί Πατρώοι,
Εθνικοί των Ελλήνων Θεοί,
Υμέας κικλήσκομεν
αγαθαίς γνώμαις ημίν προσελθείν
κλύτε Μάκαρες και μόλοιτε ημίν
από Πυρός, από Χθονός
αφ' Ύδατος, από Αέρος
και από Ολύμπου.»

Ύμνος Χαρίτων
Tοποθετείται από τη μητέρα γύρω από το λαιμό του παιδιού το «μέταλλον» -κόσμημα- της ονοματοθεσίας του. Η μητέρα επικαλείται τις Χάριτες.

« Χάριτες, σεπτές θυγατέρες της Ευρυνόμης και του Διός
ουράνιαι μητέρες της κοσμήσεως και της Ευνομίας
φαειναί, λάμπουσαι, αυξήτριαι, σεβαστές παρθένοι
συνοδοί της Αθηνάς Εργάνης και της Ουρανίας Αφροδίτης
εσείς που στέκεστε δίπλα τον Φοίβο στις συνελεύσεις των Θεών
ακούστε μας και σταθείτε κοντά μας ευμενείς
αυξάνοντας γύρω μας το ιερό φως των Ολυμπίων
χαρίζοντάς μας δια βίου ειρήνη και χαρά
φυσικό κι εσωτερικό κάλλος
γαλήνη, μακροθυμία και ημέρωση
αξιοσύνη, ευσέβεια και κρίση ορθή.»

Ύμνος Νυμφών
Aπό τον πατέρα.

«Νύμφες, ακοίμητοι θυγατέρες της Πρώτης Αρχής
σπέρματα του Διός και τ' Ουρανού
αφανείς φίλοι βροτών και παιδοκόμοι
εναέριοι και ευώδεις Θεαί
Σας καλούμε να προσέλθετε ευμενείς
δια βίου επαρωγοί της / του ............
αγναί διδάσκαλοι, επίκουροι
και χαροπαίγμονες οδηγοί.»

Ύμνος Θεού Προστάτου
Eπιλέγεται από τους γονείς.

Παρουσίαση
Ο

πατέρας, περιφέρει 3 φορές το παιδί γύρω από την επιβώμια πυρά με κατεύθυνση αντίθετη του ρολογιού, λέγοντας στο πέρας κάθε κύκλου.

«έστωσαν οι Θεοί προστάται της / του.........»

Ενώ οι προσκεκλημένοι τους ραίνουν με άνθη και καρπούς. Η μητέρα στέκεται μπροστά στην επιβώμια πυρά. Μόλις σ

υμπληρώσει την περιφορά, ο πατέρας στέκεται δίπλα στην μητέρα, υψώνει το παιδί πάνω από την πυρά, κοιτάζει ψηλά και κάνει την παρουσίαση στους Θεούς και τους Προγόνους.

«Αθάνατοι Θεοί και ευκλεείς Πρόγονοι
σας παρουσιάζω την / τον ..............
γνησία / γνήσιο απόγονο εμού και της συζύγου μου
Ελληνίδα / Έλληνα εξ Ελλήνων
αίμα εκ του αίματός μας
ψυχή εκ της ψυχής σας.
Να την / τον φυλάτε και να την / τον οδηγείτε
στις οδούς που ταιριάζουν στους Έλληνες
στις οδούς που ταιριάζουν
σε φιλοσόφους και ελευθέρους ανθρώπους.»

(απαγγέλλεται τρίς)

Ευχή
H η μητέρα παίρνει στα χέρια το παιδί και απαγγέλλει την ευχή.

«Τι να ευχηθεί ένας θνητός για έναν θνητό που αγαπάει;
Μόνο οι Θεοί αλήθεια ξέρουν.
Ας χαρίσουν λοιπόν στην / στον ................
εκείνα που η μεγαλοσύνη τους θέλει
εκείνα που ταιριάζουν σε Ελληνίδα / Έλληνα,
παιδί δικό τους δηλαδή,
ας χαρίσουν αυτά που πρέπει σε ανθρώπινο πλάσμα
που θα τιμήσει τους Θεούς και τους Προγόνους
που θα σεβαστεί τη Φύση και τον Αιώνιο Λόγο.
Μάκαρες Θεοί, Εθνικοί Θεοί των Ελλήνων
και εσείς ένδοξοι Πρόγονοι
χαρίστε τα πρέποντα για πρόσωπο αγαπημένο
στην / στον .................
που μόλις παρουσιάσαμε εμπρός σας.»

Σπονδή
Χύνεται τριπλή σπονδή αρώματος, γάλακτος και μελιού και όλοι αναφωνούν.

«έστωσαν οι Θεοί προστάται της / του .........»

Κλείσιμο

«Χαίρετε Μάκαρες, χαίρετε Αιώνιοι Θεοί Πατρώοι
ευσεβέσι θρησκευταίς Ιερόν Φάος αύξοιτε
νούσους, άλγη τε και κήρας στέλλοντες ες πέρατα γαίης.»

«Γένοιτο»

(Μοιράζονται στους προσκεκλημένους γλυκά και γίνεται απόθεση δίπλα στον βωμό των διαφόρων δώρων προς το παιδί.)

ysee.gr

Read more »

Η φάτνη με το θείο βρέφος(Διόνυσο)

Η παρακάτω φωτογραφία (έκθεμα)την οποία τραβήξαμε σε πρόσφατη επίσκεψή μας ,είναι από το μουσείον Αγοράς της Αθήνας και είναι χρονολογημένη τον  4ον αι.π.χ.

Πατήστε πάνω για μεγαλύτερη ανάλυση

Σ`αυτήν μπορούμε να διακρίνουμε την φάτνη όπου ο  Ερμής  παραδίδει το Θείο βρέφος Διόνυσο στις Νύμφες υπό το βλέμμα του Διός,του Πανός,του Απόλλωνος και της Δήμητρας.

Read more »

Ζωντανεύοντας την αρχαία Ελλάδα.

Ένα βίντεο που δημιουργήθηκε για την έκθεση  (Ure Museum of Greek Archaeology) για το μουσείο της Ελληνικής αρχαιολογίας του πανπεπιστήμιου Ρέντινγκ( Reading University)ως μέρος του σχεδίου τις<<Ιστορίες του κόσμου>> και <<Πολιτιστικής Ολυμπιάδας>>.
Μαθητές από τα εργαστήρια δύο σχολείων Reading schools - Kendrick and Maiden Erlegh,δημιούργησαν ιστορίες και πίνακες ιστοριών για αυτό το βίντεο.
Τα αρχαία ελληνικά αγγεία δανείστηκαν!!! από το μουσείο του READING,που έδωσε ευγενικά την άδεια για την χρήση του.
Για όσους επιθυμούν εδώ είναι ο σύνδεσμος του πανεπιστημίου της Ελληνικής αρχαιολογίας URE

Read more »

Ο κακόφημος πυγχάμος Εύπωλος

Το φαινόμενο της δωροδοκίας από τα στοιχεία που μας δίνει ο Παυσανίας είναι φαινόμενο από τα αρχαία χρόνια και από το ξεκίνημα των Ολυμπιάδων και όχι σημερινό,αλλά την εποχή εκείνη  οι αθλητές που διέπραξαν πράξη έξω από όρια και τους κανόνες του Ολυμπιακού Ιδεώδες τιμωρούνταν σκληρά και αυστηρά.
Ο Εύπωλος δωροδόκησε με χρήματα ούτε λίγο ούτε πολύ τρείς αντπάλους του για να ``πουλήσουν``τον αγώνα,πράγμα που έγινε για πρώτη φορά στις Ολυμπιάδες.Συγκεκριμένα οι αντίπαλοι που διέφθειρε ήταν ο Αρκάδιος Αγήτωρ,ο Κυζικηνός Πρύτανις και ο Αλικαρνασσεύς Φορμίων,που είχε μάλιστα νικήσει στην προηγούμενη Ολυμπιάδα.Οι Ελλανοδίκες τιμώρησαν φυσικά με σκληρά πρόστιμα και τους τέσσερις πυγμάχους.[Παυσανίας 5.21.3.,<<ΕΥΠΩΛΟΣ ΓΑΡ ΘΕΣΣΑΛΟΣ ΧΡΗΜΑΣΙ ΔΙΕΦΘΕΙΡΕ ΤΟΥΣ ΕΛΘΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΠΥΚΤΩΝ,ΑΓΗΤΟΡΑ ΑΡΚΑΔΑ ΚΑΙ ΠΡΥΤΑΝΙΝ ΚΥΖΙΚΗΝΟΝ ...ΚΑΙ ΦΟΡΜΙΩΝΑ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΑ,ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΔΕ ΤΗ ΠΡΟ ΤΑΥΤΗΣ ΚΡΑΤΗΣΑΝΤΑ>>].

Read more »

H κατάργηση του γράμματος Ν

Προφέρετε δυνατά την πρόταση "κατά την επόμενην ημέραν" και θα νιώσετε τον κραδασμό που δημιουργείται με την εκφορά του γράμματος "ν". Επιχειρήστε να ξαναπείτε την φράση χωρίς το "ν"... "Κατά την επόμενη μέρα"... Καταλαβαίνετε την διαφορά; Στην πρώτη περίπτωση, ο εγκέφαλος δονείται. Στην δεύτερη... απλά δεν συμβαίνει τίποτα. Τι σημαίνει αυτό; Ψάξτε το. Το σίγουρο είναι ότι αυτοί που έκοψαν το "ν" από τις λέξεις της γλώσσας μας, δεν το έκαναν χάριν της "πλέριας δημοτικιάς", αλλά κάτι ήξεραν και κάπου αποσκοπούσαν. Δειλά δειλά, τελευταία επιχειρούν να κόψουν και τα τελικά σίγμα (ς) όπου αυτό βέβαια είναι δυνατόν. Μήπως είχε πολύ μεγαλύτερο νόημα απ΄όσο μπορούσαμε να φανταστούμε η φράση "Μου τα είπε με το νι και με το σίγμα.

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ''Ν'' ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΡΓΗΣΗ ΤΟΥ

Ν = Νούς - Νόμος καί τά Νερά στήν φύσιν

Συμβολίζει το δημιούργημα, την ατομική ύπαρξη, τη Θεία αρχή που ενώνει τον ανταγωνισμό των δύο πόλων και τους ενώνει σε έναν. Ζώδιο ο Ζυγός. Στο πνευματικό, η αιώνια δράση της ζωής. Στο νοητικό, η συνένωση των συγκινήσεων, η αμοιβαιότητα της στοργής. Στο φυσικό, η ισορροπία στη σχέση των φύλων.

Είναι η μετενσάρκωση, η δικαιοσύνη στον υλικό κόσμο. Η παρουσία του στις μαγικές βοές προετοιμάζει τον άνθρωπο για ένα καλλίτερο μέλλον, απομακρύνει τις αντιξοότητες, βοηθά στην αναδρομή στις προηγούμενες ζωές.

Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα.Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», νομοθέτες θα τους λέγαμε σήμερα, με ακρίβεια και όχι τυχαία και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου.
Εάν πάμε δε  στις Επιστήμες, τα παραδείγματα είναι  ατελείωτα και άκρως διαφωτιστικά, αλλά και διδακτικά για τις επόμενες γενεές. Σχετικά πρόσφατα (1996) στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JURNAL στην Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν:
« Η εκφορά του γράμματος  «Ν»  μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν» στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου – στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα ».
( Εκτός αυτού  στο Χάρβαρντ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά,  ως αναπνευστική άσκηση…)
Με αφορμή τις έρευνες αυτές των ξένων επιστημόνων θα αναρωτηθούμε και εμείς: Είναι τυχαίο πάλι το γεγονός  ότι το «ους» (το αυτί) που ακούει και μαθαίνει-όπως μας διδάσκει  και η Σύγχρονη Ψυχολογία- γίνεται με το «Ν»  ο « Νούς » που σκέφτεται , ενεργεί και αποφασίζει;
Και δικαιούμαι να ερωτήσω:   Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»;
Γιατί θέλομε να φτωχύνουμε τον εγκέφαλο των επομένων γενεών στην χώρα μας;
Ως μάχιμος  Εκπαιδευτικός και συγγραφέας επιστημονικού συγγράμματος
( ΔΥΣΛΕΞΙΑ, Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 6η  Έκδοση σήμερα), νομιμοποιούμαι  να ερωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος:
Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες.
Άλλωστε και τις ακρότητες του Ψυχάρη τις απέρριψε (τοπωσιά ή ντοπιολαλιά κλπ.).
Δεν λέω να επιστρέψομε - και δεν μπορούμε άλλωστε - στην «Καθαρεύουσα», η οποία επίσης είναι μία μεγάλη παρεξήγηση.
Μερικοί ξένοι Ειδικοί έχουν γράψει  για το σημαντικό έργο της Καθαρεύουσας στην Γλώσσα μας, μετά το 1821. Ίσως ακόμα σήμερα να λέγαμε «ο Μινίστρος= Υπουργός ή το Χοσπιτάλι =το Νοσοκομείο κλπ», αλλά  αυτό πέρασε απαρατήρητο στον τόπο μας και το Γλωσσικό Ζήτημα δεν έπρεπε να είχε υπάρξει…
Όμως σήμερα αναρωτιέμαι:
Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα  «Ν» στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το «εμβαδό» (!), αντί το εμβαδόν !!
(Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε « το εμβαδόΝ », δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο Κράτος στα βιβλία (ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν καταργήσει !!
Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα:
Για ποιον  λόγο επίσημα διδάσκομε στα σχολεία μας κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα, π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ. κλπ…).
Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβομε πονάει. Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας….
Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, θα πρέπει να του πούμε ότι « η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα »!
Να θυμίσω όμως εδώ και το  ωραίο, ειρωνικό  κείμενο του Οδ. Ελύτη τότε :
« ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει : « Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία, όπως αυτή του τελικού «Ν», εκτός κι αν του’ λειπε  η οπτική του ήχου…»
Ο Γ. Ρίτσος έγραψε επίσης:
 « Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει…».
 Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα ότι μετά το Νι, έρχεται και η σειρά του τελικού  Σίγμα (Σ).
 Κάποιοι  δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας: «η μέθοδο», η «οδό» , «η πλήρη ένταξη» (!) κλπ

Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό  πρότυπο στους νέους μας με την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και το σχολείο  ανήμπορο να αντιδράσει, αλλά και την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή.
Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω στο Συνέδριό σας την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα:
Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας  και ο αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου. Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά και  ενεργοποιεί  τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά.
Το  τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο. Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη  Ψυχιατρική.
Οι Αρχαίοι Έλληνες τα εγνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόνον εμείς  οι Έλληνες λέμε «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα» και δεν λέμε με άλλα γράμματα, (παρ΄ όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων και άλλα γράμματα), διότι το Νι  ενεργοποιεί το μυαλό μας  να σκεφθούμε σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού  μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά.
Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία αξεχώριστη ενότητα.
Η Γλώσσα  ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη ουσιώνεται σε Γλώσσα. Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του.
Δεν μπορεί να υπάρχει η μία πλευρά, χωρίς την άλλη. Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την Ελληνική Γλώσσα.
Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών» στην Σκέψη προσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού.
Επομένως και το νοητικό επίπεδο καθορίζει και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού.

Το Ελληνικόν Αλφάβητον, στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε στο Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό (Γραμμική Α και Β) και τέλος καθιερώθηκε το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό , που είναι αξεπέραστο και στο οποίο οφείλεται  η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού.
Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, ως κόρη οφθαλμού, την Ελληνική Γλώσσα και να αντισταθούμε στην κακοποίησή της.

Σπύρος Μάρκου
Διευθυντής 3^ου Δημ. Σχολείου Λαρίσης

Καταρχήν είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι στο αρχαίο ελληνικό αλφάβητο των 27 γραμμάτων, υπάρχει ένα ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ το οποίο θα πρέπει να βρίσκεται στην 14η θέση.

Πρόκειται βεβαίως για το γράμμα Ν που εισαπέχει 13 γράμματα από το πρώτο γράμμα και 13 γράμματα από το τελευταίο.

Το γράμμα Ν όμως είναι ακριβώς το αρχικό γράμμα της λέξης ΝΟΥΣ.

Όπως γνωρίζουμε, στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, ο ΝΟΥΣ εκφράζεται πίσω από το πρόσωπο του πατρός «ανδρών τε θεών τε» του Δία, βασικό σύμβολο του οποίου είναι ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ, ο οποίος θα μπορούσε να αναπαρασταθεί θαυμάσια σχηματικά με το σχήμα που προκύπτει από το γράμμα Ν.

Ο ΝΟΥΣ λοιπόν και το θέμα της εξέλιξης της νόησής μας αποτελεί το ζητούμενο που βρίσκεται ΚΡΥΜΜΕΝΟ πίσω από την πρόθεση της δημιουργίας του Ελληνικού Αλφαβήτου!

Μία μεγάλη έκπληξη μας περιμένει αν ΜΕΓΕΘΥΝΟΥΜΕ αυτό το γράμμα Ν, έτσι ώστε να ΚΑΛΥΨΕΙ ολόκληρο τον πίνακα του Αλφαβήτου.   

 (EMAIL)

Read more »

Γιατί οι Ινδιάνοι είχαν μακριά μαλλιά?

Γνώσεις που μένουν κρυφές για προφανείς λόγους. Πληροφορίες που παραμένουν μυστικές από την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ.
Ο δυτικός πολιτισμός έχει οδηγήσει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι το στυλ που θα έχουν τα μαλλιά τους, ανήκει στη σφαίρα των προσωπικών προτιμήσεων, ότι το μήκος των μαλλιών έχει να κάνει με τη μόδα ή την άνεση. Αν πάμε όμως πίσω, στην εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ, θα δούμε μια ολότελα διαφορετική εικόνα να αναδύεται, που παρέμεινε προσεκτικά κρυμμένη από το κοινό για δεκαετίες. 

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ʼ90, η Σάλυ (όνομα αλλαγμένο για προστασία), παντρεύτηκε έναν διακεκριμένο ψυχολόγο που εργαζόταν σε Νοσοκομείο βετεράνων του πολέμου του Βιετνάμ, που υπέφεραν από μετατραυματικό στρες μάχης.

Η Σάλυ διηγείται: «Θυμάμαι καθαρά ένα απόγευμα όταν επέστρεψε σπίτι ο άντρας μου, κρατώντας στα χέρια του έναν ογκώδη επαγγελματικό φάκελο. Μέσα του βρίσκονταν εκατοντάδες σελίδες από κάποια μελέτη που είχε εκπονήσει η κυβέρνηση. Ο άντρας μου είχε σοκαριστεί από το περιεχόμενο. Αυτά που διάβασε σʼ εκείνη τη μελέτη, άλλαξαν την μετέπειτα ζωή του. Από τη μέρα εκείνη ο συντηρητικός, μέσης ηλικίας άντρας μου, άφησε τα μαλλιά του και τα γένια του να μεγαλώσουν και δεν τα έκοψε ποτέ ξανά κοντά. Επιπλέον, το ιατρικό κέντρο που δούλευε του επέτρεψε να το κάνει, και ακόμα, ορισμένοι άλλοι πολύ συντηρητικοί άντρες από το προσωπικό ακολούθησαν το παράδειγμά του. Διάβασα τη μελέτη και έμαθα το γιατί.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, ένας τομέας του υπουργείου Αμύνης είχε στείλει μυστικά ειδικούς απεσταλμένους σε Αμερικανικό Καταυλισμό Ινδιάνων να ερευνήσουν και να ψάξουν για ταλαντούχους ανιχνευτές, σκληροτράχηλους νεαρούς άντρες που ήταν εκπαιδευμένοι στο να κινούνται σε άγρια εδάφη χωρίς να τους παίρνει είδηση ο εχθρός. Αναζητούσαν ιχνηλάτες με σχεδόν υπερφυσικές, εξωπραγματικές ικανότητες. Πριν να τους προσεγγίσουν, εκείνοι οι εκλεκτοί άντρες παρακολουθούνταν στενά για την τεχνική τους και τον τρόπο που είχαν να επιβιώνουν.

Όταν βρήκαν τελικά εκείνο που έψαχναν, οι άντρες των ειδικών δυνάμεων, με όμορφα λόγια δελέασαν τους νεαρούς Ινδιάνους και τους έπεισαν να στρατολογηθούν στον Αμερικανικό στρατό. Μόλις κατετάγησαν, συνέβη κάτι εκπληκτικό. Όποιο ταλέντο και ικανότητα και αν διέθεταν προηγουμένως, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, και ο ένας νεοσύλλεκτος μετά τον άλλο δεν κατάφεραν να επιδείξουν όσα είχαν δείξει να γνωρίζουν στον καταυλισμό τους.
Μετά από τις σημαντικές αποτυχίες των νεοσύλλεκτων, η κυβέρνηση διεξήγαγε δαπανηρότατα τεστ για να ανακαλύψει την αιτία, και αυτά που βρήκε περιγράφονταν στη μελέτη.

Όταν οι Ινδιάνοι ερωτήθηκαν για τους λόγους της αποτυχίας τους, ο πιο μεγάλος στην ηλικία νεοσύλλεκτος απάντησε με επιμονή ότι όταν τους έκοψαν τα μακριά τους μαλλιά, δεν μπορούσαν πλέον να ʽνιώθουνʼ τον εχθρό, δεν είχαν πια πρόσβαση στην 6^η αίσθηση, η διαίσθησή τους δεν ήταν πια αξιόπιστη, δεν μπορούσαν να ʽδιαβάσουνʼ τα λεπτοφυή, αδιόρατα σήματα και δεν είχαν πλέον πρόσβαση στις λεπτοφυείς εξωαισθητήριες πληροφορίες.

Έτσι, το ινστιτούτο που διεξήγαγε τις δοκιμές, στρατολόγησε και άλλους Ινδιάνους ιχνηλάτες, αυτή τη φορά επιτρέποντάς τους να κρατήσουν τα μαλλιά τους μακριά και τους υπέβαλε σε διάφορες δοκιμασίες. Μετά έστειλαν τους άντρες ανά ζεύγη, έχοντας και οι δυο από το ζεύγος περάσει τα τεστ με την ίδια βαθμολογία. Άφησαν τον ένα να κρατήσει τα μαλλιά του μακριά, ενώ τον άλλο κούρεψαν στρατιωτικά. Μετά τους υπέβαλαν ξανά σε διάφορες δοκιμασίες.
Οι άντρες με τα κουρεμένα μαλλιά αποτύγχαναν συνεχώς στα ίδια τεστ που προηγουμένως είχαν περάσει με επιτυχία.

Ένα τυπικό τεστ:
Ο νεοσύλλεκτος κοιμάται στο δάσος. Ένας οπλισμένος ʽεχθρόςʼ τον πλησιάζει. Ο με μακριά μαλλιά άντρας ξυπνάει με μια ισχυρή αίσθηση κινδύνου και φεύγει μακριά πριν ο εχθρός έρθει πολύ κοντά του, προτού καν ακουστεί κάποιος ήχος από τον ʽεχθρόʼ που πλησιάζει.

Σε μια άλλη εκδοχή του ίδιου τεστ, ο ίδιος άντρας νιώθει κάτι να τον πλησιάζει και διαισθάνεται ότι ο εχθρός θα του επιτεθεί με το σώμα του. Ακολουθεί την 6^η αίσθησή του και μένει ακίνητος προσποιούμενος τον κοιμισμένο, αιφνιδιαστικά αρπάζει τον επιτιθέμενο και τον ʽσκοτώνειʼ καθώς εκείνος προσπαθεί να τον στραγγαλίσει.

Αυτός ο ίδιος άντρας που πέρασε με επιτυχία τα τεστ, στη συνέχεια κουρεύτηκε στρατιωτικά και συνεχώς αποτύγχανε σε όσα τεστ είχε περάσει. Έτσι, το έγγραφο συνιστούσε όλοι οι Ινδιάνοι ιχνηλάτες/ανιχνευτές να εξαιρούνται από το στρατιωτικό κούρεμα. Αντίθετα, ήταν επιβεβλημένο οι ιχνηλάτες να διατηρούν μακριά μαλλιά.

Σχόλιο
Το σώμα των θηλαστικών εξελίσσεται επί πολλά εκατομμύρια χρόνια. Οι ικανότητες επιβίωσης ανθρώπων και ζώων πολλές φορές μοιάζουν εξωπραγματικές, ενώ η επιστήμη συνεχώς ανακαλύπτει νέες εκπληκτικές ικανότητες. Κάθε μέρος του σώματος επιτελεί ένα πολύ λεπτό έργο για την επιβίωση και την ευζωία του σώματος.

Τα μαλλιά αποτελούν επέκταση του νευρικού συστήματος, μπορούν να ειδωθούν ως αισθητήρια νεύρα της εξωτερικής πλευράς, ένα είδος υψηλά εξελιγμένου ʽαισθητήραʼ ή ʽκεραίαςʼ που διαβιβάζει τεράστιες ποσότητες σημαντικών πληροφοριών στον εγκέφαλο.
Όχι μόνο τα μαλλιά, αλλά και το τριχωτό του προσώπου παρέχει στον εγκέφαλο μια οδική αρτηρία πληροφοριών και επίσης εκπέμπει προς το περιβάλλον την ηλεκτ

ρομαγνητική ενέργεια του εγκεφάλου. Αυτό το έχουν δει οι επιστήμονες στις φωτογραφίες Κίρλιαν, όταν ένα άτομο φωτογραφίζεται με μακριά μαλλιά και μετά κουρεμένο.

Όταν τα μαλλιά είναι κοντά, οι λήψεις και οι εκπομπές από και προς το περιβάλλον εμποδίζονται πολύ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το ʽμούδιασμαʼ.
Το κόψιμο των μαλλιών συμβάλλει στην έλλειψη επίγνωσης που έχει ο κόσμος για την καταστροφή του περιβάλλοντος στα τοπικά οικοσυστήματα. Συμβάλλει ακόμα στην έλλειψη ευαισθησίας στις κάθε είδους σχέσεις. Συμβάλλει στην σεξουαλική απογοήτευση.

Συμπέρασμα
Αναζητώντας λύσεις για τη δυστυχία που υπάρχει στον κόσμο, ίσως είναι η ώρα να αναλογιστούμε ότι πολλές από τις βασικές υποθέσεις μας για την

πραγματικότητα είναι λανθασμένες. Ίσως ένα μεγάλο κομμάτι της λύσης να κρύβεται στο πρόσωπο που κοιτάμε κάθε μέρα στον καθρέφτη μας.
Η ιστορία του Σαμψών και της Δαλιδά στην Βίβλο εμπεριέχει πολλές κωδικοποιημένες αλήθειες. Όταν η Δαλιδά έκοψε τα μαλλιά του Σαμψών, ο κάποτε αήττητος Σαμψών ηττήθηκε.

Ας αναλογιστείτε ότι εκτός από τους Ινδιάνους της Αμερικής, όλοι οι αρχαίοι λαοί διατηρούσαν μακριά μαλλιά. Αυτό δεν έχει να κάνει με την μη ύπαρξη 'ψαλιδιών' γιατί έχουν βρεθεί και τέτοια στις ανασκαφές.

(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)

Read more »

«Κύνες, ύες, όνοι, νέκυες»

Ένα ενδιαφέρον άρθρο που λάβαμε  με EMAIL,που κάνει αναφορά στον λύκο της Εφέσου,αναλύοντας ορισμένα από τα αποσπάσματά του με μια διαφορετική ματιά.

<<Το Πανεπιστήμιο Κρήτης βάλλεται. Αυτό καινούριο δεν είναι. Είναι όμως επίκαιρο, καθώς σε αυτόν τον τόπο φαίνεται ότι αποτελεί συνήθεια καθετί καλό, καθετί φωτεινό και ελπιδοφόρο, να το καταστρέφουμε. Σιγά μην γλίτωνε το πανεπιστημιακό ίδρυμα από τις «αναπτυξιακές συγχωνεύσεις» και άκρως «επενδυτικές περικοπές». Περιδιαβαίνοντας τον Ηράκλειτο περιγράφει κανείς τη σημερινή πραγματικότητα δια του φιλοσοφείν. Εξ’ ου και ο κόσμιος τίτλος τούτης της γραφής.

Εδώ ο προσωκρατικός φιλόσοφος διατυπώνει κρίσεις και επικρίσεις σχετικά με την παιδεία, την παιδευτική διαδικασία, αλλά και για όσους αδυνατούν να καταλάβουν τη γνώση και να φτάσουν τη σοφία. Οι γνώμες του μοιάζουν με συνθήματα, τα οποία –αλίμονο!- δεν μπορώ να μην τα συσχετίσω με τα σημερινά τεκταινόμενα. Υποθέτω, προκειμένου να ερμηνεύσω την συγχρονικότητα, ότι οι ιθύνοντες αυτού του τόπου στερούνται αντίληψης. Κι αυτό επειδή αν υποθέσω διαφορετικά, τότε αυτή η πολεμική δεν πρέπει να αρκεστεί σε μια πένα και λίγα λόγια πεταμένα σε ένα χαρτί. Ας υποθέσουμε λοιπόν και ας συμφωνήσουμε ότι υπάρχει πρόβλημα αντίληψης ιδίως με τις έννοιες «το καλό του ελληνικού λαού», «ανάπτυξη» «ποιότητα ζωής», «παιδεία» και «ελληνική οικογένεια». Υπάρχει δικαιολογία για αυτή την α-νοησία; Ή για την άφρονη επιβολή των συγκεκριμένων γεγονότων;

Ο Ηράκλειτος γίνεται έξαλλος με τους ανεπίδεκτους μαθήσεως. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «εάν εσείς δεν καταλαβαίνετε τα γράμματα, δεν είναι δικό μου φταίξιμο που είστε απαίδευτοι. Να κατανοήσετε τη σοφία και να συνετισθείτε»1. Άραγε επιτρέπονται παραλλαγές και προεκτάσεις σε αυτό το χωρίο; Βεβαίως. Τις αφήνω ελεύθερες στο μυαλό κάθε αναγνώστη. Εσείς οι «άλλοι», οι «δήθεν», οι «μεγάλοι», να κατανοήσετε και να συνετισθείτε επιτέλους, επειδή το νερό στην πήλινη λεκάνη σώθηκε2, η αγόρευσή σας έλαβε τέλος και αναμένετε τώρα την δικαστική απόφαση, έπειτα την επισείουσα ποινή.

Το φταίξιμο δικό σας. Αποτελείτε την κατηγορία των ανθρώπων εκείνων που «δεν μπορούν να καταλάβουν και γι’ αυτό παραμένουν χωρίς σύνεση, φρόνηση και σοφία»3. Επειδή, ωραίο το Παράλογο και απίστευτα ελληνικό- βλέπε αρχαίες τραγωδίες, τελετές μύησης, θρησκευτικά τελετουργικά και μύθους ελληνικούς- όμως, άλλο το θέατρο και η σκηνή όπου είναι ευπρόσδεκτοι και οι από μηχανής θεοί και άλλη η καθημερινή πραγματικότητα. Εδώ, σε χρόνο 2012 και τόπο ελληνικό, τα εσκαμμένα προ πολλού έχουν υπερφαλαγγιστεί.

Το Πανεπιστήμιο Κρήτης παράγει έργο. Σημαντικό και άκρως παραδειγματικό. Στην παγκόσμια ακαδημαϊκή κατάταξη των 500 καλύτερων πανεπιστημίων, αποσπά τις θέσεις 301-350 σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ενώ πανελληνίως κατέχει την πρώτη θέση4. Ποιος ή ποιοι έχοντας σώας τας φρένας θα έβαλαν εναντίον ενός τέτοιου ιδρύματος; Ποιος τολμά να σκεφτεί την οικονομική ανάπτυξη και κάθε είδους ανάπτυξη χωρίς τη συμβολή της παιδείας; Αν κάνω λάθος, τότε με την ίδια λογική να κλείσουμε τα σχολεία, από τα νηπιαγωγεία μέχρι τα λύκεια, να πάμε όλοι στα σπίτια μας, να μην έχουμε και έξοδα να κάνουμε και το χατίρι στους άφρονες κυβερνήτες μας και όλοι μαζί να γιορτάσουμε την έλευση-επιστροφή της εποχής των σπηλαίων και να αποδεχτούμε- συγγνώμη θείε Δαρβίνε αλλά εδώ η αλυσίδα της εξέλιξης πήρε λάθος δρόμο, αν και είχε ξεκινήσει με υψηλές προδιαγραφές- ότι αν γίνουμε Νεάντερταλ, θα μας λυπηθεί ο Ύψιστος και θα μας «αναπτύξει» και βέβαια –δεν χωρεί αμφιβολίας περί τούτου- θα αποκτήσουμε τα ευρω-πουλάκια που πέταξαν, χάθηκαν πέρα μακριά και κανείς δεν ξέρει πού πήγαν και αν θα ξαναγυρίσουν.

Μονόλογος παραλόγου τέλος. Αδυναμία στην επιχειρηματολογία; Ίσως. Σοφιστεία; Πιθανόν. Ωστόσο, οι όροι τέθηκαν από μια απτή πραγματικότητα. Μια αλήθεια που τρυπάει σάρκα και ψυχή. Μια γενοκτονία προ των θυρών. Υπερβολή; Δε νομίζω. Συνίσταται αντίδραση; Συμφωνώ και επαυξάνω. Γιατί δεν καταλαβαίνουν. Ο περίφημος «σκοτεινός» φιλόσοφος συνεχίζει: ακόμα και «αφού ακούσουν τη σοφή διδασκαλία, πολλοί άνθρωποι παραμένουν ασύνετοι»5. Έπειτα, αχ, έρχονται τα περίφημα κοσμητικά να λαμπρύνουν την περιγραφή: προς αυτούς τους ανεπίδεκτους μαθήσεως ο Ηράκλειτος εξαπολύει τις εξής ύβρεις: κύνες (σκυλιά)6, ύες (γουρούνια)7, όνους (γαϊδάρους)84 νέκυες (νεκρούς)9, κτήνεα (κτήνη)10 και κοιμωμένους (κοιμισμένους)11.

Από τα κοσμητικά επίθετα στα συναισθήματα, τα οποία και πάλι αποδεικνύουν μια συγκεκριμένη διανοητική κατάσταση. Να αναγνωρίσουμε φόβο; Ο Ηράκλειτος έχει και εδώ την απάντηση έτοιμη: Ο άνθρωπος που φοβάται να ακούσει τη διδασκαλία και ο οποίος οποτεδήποτε την ακούσει εξακολουθεί να φοβάται, είναι βλάκας12. Η’ μοιάζει να είναι κουφός ή παρών-απών13. Ίσως συντρέχουν και οι τρεις λόγοι στην περίπτωσή μας.

Όμως, υπάρχει η ευθύνη των πολλών. Αυτών που παθαίνουν –παραφράζω- και δεν μαθαίνουν, αφού δεν στοχάζονται: «Οι πολλοί δεν στοχάζονται πάνω σε όσα τους συμβαίνουν· ούτε κι αφού τα μάθουν τα γνωρίζουν, αλλά απλώς νομίζουν πως τα ξέρουν» 14. Ωστόσο, σε όσους βιαστικούς και λαϊκίζοντες περνάει από το μυαλό ότι ο Ηράκλειτος εκφράζει την αριστοκρατική τάξη, αυτό δεν ισχύει, καθώς επιτίθεται σε αρκετούς αριστοκράτες λόγιους, όπως ο Πυθαγόρας, ο Ησίοδος, ο Ξενοφάνης και ο Εκαταίος15. Απροσδόκητα, μια νότα αισιοδοξίας διαπνέει αυτή τη φιλοσοφική θεώρηση του Ηρακλείτου: «Σε όλους τους ανθρώπους υφίσταται η δυνατότητα να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να σκεφτούν σώφρονα» 16. Συμβουλή καθολική, τόσο για την ελίτ, όσο και για το πλήθος. Επίσταται το πλήθος;

Η επιστήμη, λένε, βελτιώνει την ανθρώπινη ζωή. Η ενασχόληση με την ανώτατη παιδεία οδηγεί στο ευ ζην. Αν συμφωνήσουμε με αυτό, απαραίτητοι για την ενδυνάμωση της επιχειρηματολογίας μας και της ίδιας της επιστήμης, είναι η ύπαρξη ορισμών· μετ’ ακριβείας προσδιορισμένων. Αφού συμφωνούμε όλοι ότι ανήκουμε σε μια εκπολιτισμένη και πολιτισμένη κοινωνία και εντασσόμαστε στις ευρωπαϊκές αναπτυγμένες κοινωνίες, η ίδια η λέξη «πολιτισμός» εμπεριέχει τον όρο «ανθρωπιά –humanitate », καθώς και ο συναφής όρος cultus , που χρησιμοποιείται για να δηλώσει τον πολιτισμό, εμπεριέχει και την παιδεία. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: ποια ανθρωπιά, ποια παιδεία και εν τέλει ποιος πολιτισμός ενυπάρχει σε αυτές τις κινήσεις εναντίον του Πανεπιστημίου Κρήτης και σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες συλλήβδην; Εύλογα επικύπτει και η απάντηση: «Κύνες, ύες, όνοι, νέκυες…». Προς μια οργή λελογισμένη…


Υ.Γ. Πολλά ερμηνευτικά σχόλια αντλήθηκαν από το φιλοσοφικό δοκίμιο Φιλοσοφία της παιδείας στον Ηράκλειτο, του Γιάννη Τζαβάρα, Καθηγητή Πανεπιστημίου Κρήτης.

1.Αν δε υμείς αξυνετείτε γράμματα, ουκ εμή ασέβεια το υμών απαίδευτον. Μανθάνετε σοφίην και συνίετε.

2. Στην Αθήνα του 5ου αιώνος π. Χ., την δικαιοσύνη την απένειμε ο λαός. Οι υποθέσεις εκδικάζονταν στο λαϊκό και πολυπληθές δικαστήριο της Ηλιαίας. Ο κατηγορούμενος είχε συγκεκριμένο χρόνο να υπερασπιστεί τον εαυτό του: έβαζαν μια πήλινη λεκάνη με μια οπή μικρή στον πάτο της. Κατόπιν τη γέμιζαν με νερό και όταν το νερό σωνόταν, η υπεράσπιση τελείωνε. Αναμενόταν η δικαστική απόφαση και φυσικά η ποινή…

3. ου ξυνιάσιν = «δεν καταλαβαίνουν» Β 51.

4. Times Higher Education.

5. Απόσπασμα Β1.

6. Απόσπασμα Β 97.

7. Απόσπασμα Β 13.

8. Απόσπασμα Β 9.

9. Απόσπασμα Β 96.

10. Απόσπασμα. Β 29.

11. Απόσπασμα Β 89.

12. βλαξ, απόσπ. Β 87.

13. «Οι ασύνετοι, ακόμα και αν ακούσουν, είναι σαν τους κουφούς· το λέει και η παροιμία: παρόντες απόντες». Αξύνετοι ακούσαντες κωφοίσιν εοίκασι· φάτις αυτοίσι μαρτυρεί παρεόντας απείναι.

14. Ου φρονέουσι τοιαύτα πολλοί οκοίοις εγκυρέουσιν, ουδέ μαθόντες γινώσκουσιν, εωυτοίσι δε δοκούσι.

15. Γιάννης Τζαβάρας, Φιλοσοφία της παιδείας στον Ηράκλειτο, σ. 4.

16. Ανθρώποισι πάσι μέτεστι γινώσκειν εωυτούς και σωφρονείν.

17. Humanitate (λατ.) = φύση, χαρακτήρας του ανθρώπου, πολιτισμός. Δαυίδ Αντωνίου, Γ. Ι. Καίσαρ, Απομνημονεύματα για το Γαλατικό πόλεμο, De bello Gallico, Εκδόσεις Γρηγόρη, 2007.

18. Δαυίδ Αντωνίου, Γ.Ι. Καίσαρ, Απομνημονεύματα για το Γαλατικό πόλεμο, De bello Gallico, Εκδόσεις Γρηγόρη, 2007. >>

 Της Ευγενίας Π. Τσατσάκη(.patris.gr) EMAIL

Read more »

Οι ημέρες της εβδομάδας στην αρχαία Ελλάδα

Στην αρχαία Ελλάδα, η εβδομάδα δεν τελείωνε, αλλά άρχιζε την Κυριακή, μέχρι που η παράδοση άλλαξε, με την άφιξη του χριστιανισμού... Ας δούμε ποια ήταν τα ονόματα των ημερών, πριν υποστούν την αλλαγή.

Κυριακή: Οι αρχαίοι Έλληνες την ονόμαζαν Ημέρα Ήλιου, όπως ονομάζεται δηλαδή σήμερα στη διεθνή γλώσσα τα αγγλικά Sunday.

Δευτέρα: Οι αρχαίοι Έλληνες την ονόμαζαν Ημέρα Σελήνης, δηλαδή Mo(o)nday στα Αγγλικά

Τρίτη: Άρεως ημέρα κατά τους αρχαίους.

Τετάρτη: Ημέρα του Ερμή

Πέμπτη: Ημέρα τους Θεού Δία

Παρασκευή: Ημέρα της Θεάς Αφροδίτης. Η Αφροδίτη ονομάζεται Venere στα ιταλικά και η Παρασκευή Venerdi.

Σάββατο: Ημέρα του Θεού Κρόνου (Saturn), δηλαδή Satur(n)day)

(ramnousia.com)

Read more »

H πλινθίς του Iππάρχου

Εφευρέτης αυτoύ τoυ oργάνoυ πιθανότατα ήταν o αρχαίoς αστρoνόμoς Ίππαρχoς, αν και απoδίδεται, εσφαλμένα, στoν Κλαύδιo Πτoλεμαίo. Πρόκειται για ένα απλό όργανo, πoυ παρoυσιάζει ένα τέταρτo διαβαθμισμένoυ κύκλoυ, ενώ από τo κέντρo (τoυ κύκλoυ) κρέμεται σχoινάκι με μια σφαίρα. Τo όργανo τoπoθετείται κάθετα επί τoυ μεσημβρινoύ τoυ τόπoυ, με την κoρυφή της γωνίας τoυ στραμμένη δυτικά. Τo σχoινάκι με τη σφαίρα ρίχνει τη σκιά τoυ πάνω στo διαβαθμισμένo τεταρτημόριo και αυτός είναι o μεσημβρινός τoυ τόπoυ τoυ παρατηρητή. Τη χρησιμoπoιoύσε πoλύ o Κλαύδιoς Πτoλεμαίoς, γι’ αυτό θεωρείται εφευρέτης και κατασκευαστής της.

KΛIM. 1:1. ΠHΓEΣ: Κ. Ν. Ράδoς, Περί των θησαυρών των Αντικυθήρων, Αθήνα 1910. Νικ. Γ. Φωτεινός, "Ναυτικά", Η συμβoλή των Ελλήνων εις την διαμόρφωσιν της θεωρητικής ναυτιλίας, Αθήνα 1955. Kατασκευή και χορηγία: Διoνύσης Κριάρης



Plinthis of Hipparchos

Inventor of this instrument was most probably the ancient astronomer Hipparchos, even though this invention is wrongly attributed to Claudius Ptolemy. It concerns a simple instrument, which demonstrates a quarter of a graded cycle, while from the centre of the cycle there is a rope hung with a sphere. The instrument is placed vertically to the meridian of the place with the top of its angle pointing to the west. The rope with the sphere drops its shadow over to the graded quadrant and that is the meridian of the place of the observer. It was broadly used by Claudius Ptolemy, and that is why he is considered to be its inventor and constructor.

SCALE 1:1. SOURCES: K. N. Rados, About the Treasures of Antikythera, Athens, 1910. See also N. G. Fotinos, "Nautical", The Contribution of Greeks to the Formation of Theoretical Navigation, Athens, 1955. Construction and sponsorship: Dionysis Kriaris

(aet.com.gr)

Read more »

H <τετραφάρμακος> του Επίκουρου

 - Γεννήθηκε στη Σάμο (341 π.Χ.)-- Πεθαίνει 71 χρονών από δυσεντερία (270 π.Χ.).

Πανάκεια για τη δυστυχία. Στο κέντρο της Ηθικής του φιλοσοφίας.
«Άφοβον ο θεός, ανύποπτον ο θάνατος και ταγαθόν μέν εύκτητον, τό δέ δεινόν ευεκκαρτέρητον».
- Ο θεός δεν εμπνέει φόβο (διότι η θεϊκή δύναμη δεν απειλεί εκ φύσεως).
- Ο θάνατος δε φέρνει ταραχή (διότι δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή).
- Το καλό (ό,τι πραγματικά χρειαζόμαστε) εύκολα αποκτιέται.
- Το κακό υποφέρεται εύκολα. Ακόμα και ο ισχυρότερος σωματικός πόνος μπορεί να ξεπεραστεί μέσω πνευματικής ηδονής.
Η σωστή αντίληψη για τους θεούς και το θάνατο και η σωστή κατανόηση της ηδονής και του πόνου, διασφαλίζουν την αταραξία του νου, η οποία αποτελεί προυπόθεση για την επίτευξη της απονίας του σώματος.
Οι 2 πρώτες αρχές αφορούν εξωτερικά πράγματα, τους θεούς και το θάνατο, ενώ οι 2 τελευταίες αφορούν στα εσωτερικά συναισθήματα ηδονής και πόνου και στη στάση που πρέπει να τηρείται απέναντί τους.
Με την τετραφάρμακο ωθεί τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τα εμπόδια που στέκονται μπροστά από τη διασφάλιση μιας ευχάριστης ζωής, τα οποία (εφόσον οι άνθρωποι έχουν διασφαλίσει τις βασικές υλικές τους ανάγκες (και μάλλον για έναν επικούρειο αυτό είναι δεδομένο) και δε στερούνται τίποτα από το εξωτερικό περιβάλλον τους), πρέπει να είναι εσωτερικά:
Οι μάταιες και δίχως όριο επιθυμίες
Οι παράλογοι φόβοι (φόβος θανάτου και φόβος θεών)
Πριν να δούμε πώς μπορεί ο άνθρωπος να ξεπεράσει αυτά τα εμπόδια και να φτάσει σε μια ζωή ευδαιμονίας, μια ζωή ηδονής, ας δούμε πώς ορίζει την ηδονή.
Η φιλοσοφία του επί της ουσίας είναι μια φιλοσοφία με κέντρο την ηδονή. Το πώς την ορίζει όμως διαφέρει αρκετά από τον ορισμό που της δίνουμε.

Read more »

Το μέλι και οι άγνωστες ιδιότητές του στην Αρχαία Ελλάδα

Μέσα στο τεράστιο και ανεξερεύνητο ΜΕΤΑΛΛΕΙΟ ΧΡΥΣΟΥ της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, υπάρχει ένα βιβλίο του Αριστοτέλη το οποίο ονομάζεται «ΠΕΡΙ ΘΑΥΜΑΣΙΩΝ ΑΚΟΥΣΜΑΤΩΝ».

Το βιβλίο αυτό, που στις μέρες μας εξακολουθεί να παραμένει προκλητικά άγνωστο, μας επιτρέπει να μεταφερθούμε, όπως αποδεικνύεται τελικά, στην τελείως άγνωστη εποχή της Αρχαίας Ελλάδας και να πληροφορηθούμε για συμβάντα και γεγονότα που ο ίδιος ο Αριστοτέλης τα καταγράφει ως «αξιοθαύμαστα».

Στην σύγχρονη σημερινή εποχή θα μπορούσαμε να αποδώσουμε σε μία ελεύθερη μετάφραση τον τίτλο αυτού του Βιβλίου ως «ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΑ»

 

Ας γνωρίζουμε λοιπόν σήμερα ένα «Θαυμάσιο άκουσμα» που αφορά στον τρόπο που κάθε περιοχή παράγει και αξιοποιεί το δικό της μέλι.

Χωρίς αμφιβολία, θα διαπιστώσουμε για άλλη μία φορά το υψηλότατο επίπεδο πολιτισμού των προγόνων μας, την τεχνογνωσία και τις επιστημονικές γνώσεις που διέθεταν.

Αλήθεια, ποιος από εμάς θα μπορούσε σήμερα να φανταστεί, ότι με το ειδικό μέλι που παρήγαγε εκείνη την εποχή η Τραπεζούντα του Πόντου, μπορούσαν να θεραπεύσουν ολοκληρωτικά, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται το αρχαίο κείμενο, την ασθένεια της Επιληψίας;

Ας απολαύσουμε λοιπόν ένα μικρό απόσπασμα, από αυτό το άγνωστο κείμενο του Αριστοτέλη:

 

…Λέγεται δ’ ὑπό τινων μέλι τὸ καλούμενον ἄνθινον περὶ Μῆλον καὶ Κνίδον γίνεσθαι εὐῶδες μὲν τῆ ὀσμῆ, ὀλιγοχρόνιον δέ, ἐν τούτω δέ καὶ τὴν ἐριθάκην γίνεσθαι.

…Λέγεται από κάποιους, σχετικά με το μέλι το οποίο αποκαλείται «μέλι ανθέων» το οποίο παράγεται στην Μήλο και στην Κνίδο, ότι έχει ωραία οσμή, η οποία διατηρείται για μικρό χρονικό διάστημα και ότι από αυτό το μέλι παράγεται και ο «βασιλικός πολτός».

(Με την ονομασία Κνίδος, ήταν γνωστές στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, δύο πόλεις. Η μία βρισκόταν στην Κύπρο και η άλλη στα παράλια της Μικράς Ασίας. Δυστυχώς ο Αριστοτέλης δεν μας διευκρινίζει ποια από τις δύο πόλεις εννοεί).

  

περὶ Καππαδοκίαν ἔν τισι τόποις ἄνευ κηρίου φασὶν ἐργάζεσθαι τὸ μέλι,

Κοντά στην Καππαδοκία, σε κάποιες περιοχές χρησιμοποιούν μία τεχνική, κατά την οποία παράγουν το μέλι μέσα σε «τεχνητές κηρύθρες»,

 

γίνεσθαι δὲ τὸ πάχος ὅμοιον ἐλαίω.

Και αυτό το μέλι είναι λεπτόρρευστο, όπως το λάδι.

 

ἐν Τραπεζοῦντι τῆ ἐν τῶ Πόντω γίνεται τὸ ἀπὸ τῆς πύξου μέλι βαρύοσμον,

Στην Τραπεζούντα του Πόντου, παράγεται μέλι από το φυτό πυξός, το οποίο έχει πολύ βαριά οσμή.

  

Καὶ φασι τοῦτο τοὺς μὲν ὑγιαίνοντας ἐξίστάναι,

Και όπως λένε, αυτό το μέλι, αυτούς μεν που είναι υγιείς τους τονώνει ακόμα περισσότερο και τους διεγείρει σεξουαλικά,

 τοὺς δ’ ἐπιλήπτους καὶ τελέως ἀπαλλάττειν.

ΑΥΤΟΥΣ ΔΕ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ!

 Φασὶ δὲ καὶ ἐν Λυδία ἀπὸ τῶν δένδρων τὸ μέλι συλλέγεσθαι πολύ,

Λένε επίσης, ότι και στην Λυδία παράγονται μεγάλες ποσότητες μελιού, από μέλισσες που καλλιεργούνται μέσα στα δάση.

 

καὶ ποιεῖν ἐξ αὐτοῦ τοὺς ἐνοικοῦντας ἄνευ κηροῦ τροχίσκους,

και οι κάτοικοι της περιοχής κατασκευάζουν από το μέλι αυτό, μικρούς κοπτικούς τροχίσκους, οι οποίοι δεν περιέχουν καθόλου κερί,

  

Καὶ ἀποτέμνοντας χρῆσθαι διὰ τρίψεως σφοδροτέρας.

που τους χρησιμοποιούν για να κόβουν, μετά από ισχυρό τρίψιμο, διάφορες επιφάνειες.

 Αυτό το ίδιο μέλι παράγεται και στην Θράκη, αλλά εκεί δεν το παρασκευάζουν σε στερεά μορφή, αλλά σε μία αμμώδη μορφή.

Δηλαδή, αυτή η «αμμώδης μορφή», θα πρέπει να υποθέσουμε ότι είναι κάτι που θα πρέπει να μοιάζει πολύ με την σημερινή ζάχαρη, η οποία όμως προέρχεται αποκλειστικά από το μέλι!

Βεβαίως, τέτοιο προϊόν που να προέρχεται από το μέλι, σήμερα δεν υπάρχει!

 

ἅπαν δὲ μέλι πηγνύμενον τὸν ἴσον ἔχει ὄγκον φασίν, οὐχ ὥσπερ τὸ ὕδωρ καὶ τἆλλα ὑγρά.

Πρέπει να γνωρίζουμε πώς όταν πήξει το μέλι, διατηρεί τον ίδιο ακριβώς όγκο που είχε και πριν, δηλαδή δεν διαστέλλεται καθόλου, όπως συμβαίνει με το νερό και τα άλλα υγρά.

 

ἡ Χαλκιδικὴ πόα καὶ τὰ ἀμύγδαλα χρησιμώτατα πρὸς τὸ μέλι ποιεῖν.

Στην Χαλκιδική καλλιεργούν ένα ποώδες φυτό, το οποίο προσθέτουν μέσα στο μέλι, το οποίο το ανακατεύουν επίσης και με αμύγδαλα.

 

Πλεῖστον γὰρ γόνον φασὶν ἐξ αὐτῶν γίνεσθαι.

Το μίγμα αυτό κάνει τις γυναίκες πολύ γόνιμες!

 

Τὰς μελίττας λέγουσιν ὑπὸ μύρου καροῦσθαι καὶ οὐκ ἀνέχεσθαι τὴν ὀσμὴν.

Όσον αφορά στις ίδιες τις μέλισσες, πολλοί λένε ότι δεν μπορούν να ανεχτούν την οσμή του φυτού μύρου, διότι τις ναρκώνει.

 

ἔνιοι δὲ λέγουσι μάλιστα τοὺς μεμυρισμένους τύπτειν.

Μερικοί μάλιστα λένε ότι και αν και κάποιος άνθρωπος πασαλειφθεί με μύρο, θα έχει τα ίδια αποτελέσματα.

 ἐν Ἰλλυριοῖς φασὶ τοὺς Ταυλαντίους καλουμένους ἐκ τοῦ μέλιτος ποιεῖν οἶνον.

Λένε επίσης ότι σε κάποια περιοχή των Ιλλυριών που λέγεται Ταυλάντια (πρόκειται για το σημερινό Δυρράχιο) χρησιμοποιούν το μέλι για να παρασκευάσουν οίνο.

Πρόκειται προφανώς για το ίδιο παρασκεύασμα που σήμερα αποκαλούμε «ρακόμελο»

 

ὅταν δὲ τὰ κηρία ἐκθλίψωσιν,

(Η συνταγή είναι η εξής:) Συμπιέσουν τις κηρύθρες,

 

ὕδωρ ἐπιχέοντες ἕψουσιν ἐν λέβητι ἕως ἂν ἐκλίπη τὸ ἥμισυ,

μέσα σε έναν λέβητα και βράζουν αυτό το μίγμα μέχρι να εξατμιστεί το μισό.

 

ἔπειτα εἰς κεράμια ἐκχέαντες

Στην συνέχεια το ρίχνουν μέσα σε κεραμικό σκεύος,

Καὶ ἡμίσεα ποιήσαντες τιθέασιν εἰς σανίδας.

ενώ την μισή ποσότητα την παίρνουν την βάζουν μέσα σε ένα σανιδένιο κιβώτιο.

 ἐν ταύταις δὲ φασι ζεῖν πολὺν χρόνον, καὶ γίνεσθαι οἰνῶδες καὶ ἄλλως ἡδὺ καὶ εὔτονον.

Μέσα σε αυτά τα σανιδένια βαρέλια λένε ότι διατηρείται για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και τελικά γίνεται σαν κρασί, που είναι γλυκό και τονωτικό.

ἤδη δὲ τισι καὶ τῶν ἐν Ἑλλάδι συμβεβηκέναι λέγουσι τοῦτο,

Μερικοί μάλιστα λένε, ότι αυτό το κάνουν και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας,

ὥστε μηδὲν διαφέρειν οἴνου παλαιοῦ.

Έτσι ώστε τελικά σε τίποτα να μην διαφέρει αυτό το παρασκεύασμα από ένα παλιό κρασί

 

Καὶ ζητοῦντας ὕστερον τὴν κρᾶσιν μὴ δύνασθαι εὑρεῖν.

Όμως αυτό το κρασί από μέλι, αν θελήσει κάποιος να το αναμίξει με νερό, δεν θα καταφέρει να βρει την σωστή αναλογία.

(Δηλαδή αυτό το κρασί από μέλι, παρόλο που έχει ακριβώς την ίδια γεύση με ένα πολύ καλό παλιό κρασί, εντούτοις δεν μπορεί να αναμιχθεί με νερό, κατά την προσφιλή συνήθεια των Αρχαίων Ελλήνων, όπως συμβαίνει με οποιοδήποτε κρασί.)

: http://www.astrology.gr/(Γιώργος Χαραλαμπίδης)

Read more »

Βρήκαν τον τάφο της συζύγου και του γιου του Μ.Αλέξανδρου;

Περίβολος τύμβου ήρθε στο φως στην Αμφίπολη. Πιθανολογείται ότι είναι τάφος της συζύγου και του γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Κυκλικός περίβολος, ύψους τριών μέτρων, με περίμετρο που υπολογίζεται στα 500 μέτρα περιβάλλει την τούμπα (τον τύμβο δηλαδή), που βρίσκεται σε αγροτική περιοχή πλησίον της Αμφίπολης Σερρών, όπως δηλώνει η προϊσταμένη της ΚΗ' Εφορείας Αρχαιοτήτων κυρία Κατερίνα Περιστέρη.

Η τούμπα Καστά, όπως ονομάζεται είναι γνωστή από το 1965 αλλά τώρα για πρώτη φορά αποφασίστηκε η ανασκαφή της, χωρίς να έχουν εξασφαλισθεί όμως τα κονδύλια, με αποτέλεσμα να έχει αποκαλυφθεί ένα τμήμα μόνον του εντυπωσιακού όντως, περιβόλου. Πόσω μάλλον δηλαδή, να φθάσει κανείς στο βάθος της για να διαπιστώσει την ύπαρξη τάφων, να ερευνήσει και να αναζητήσει αποδεικτικά στοιχεία σε ποιους ανήκουν.

Στην Αμφίπολη όμως, φαίνεται ότι «τρέχουν» τόσο η Εφορεία Αρχαιοτήτων όσο και οι τοπικοί άρχοντες προεξοφλώντας ότι ανήκει σε γνωστά πρόσωπα, την Ρωξάνη σύζυγο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και το γιο τους Αλέξανδρο Δ΄.

Σύμφωνα με την ιστορία πράγματι η Ρωξάνη πήγε στη Μακεδονία μετά το θάνατο του Αλέξανδρου, όπου και δολοφονήθηκε αυτή και ο δωδεκάχρονος γιος της αλλά αν έχουν ταφεί στην Αμφίπολη, όπου κατά μία παράδοση υποτίθεται ότι είχαν εξοριστεί, αυτό πια ανήκει στη σφαίρα του μύθου και όχι της επιστήμης.

«Πρόκειται για έναν περίβολο μοναδικό στο είδος του, καθώς ούτε στη Βεργίνα ούτε αλλού στον ελλαδικό χώρο έχει εντοπιστεί κάτι ανάλογο», δήλωσε η κυρία Περιστέρη και κανείς δεν αμφιβάλλει γι΄αυτό. Αλλά η σπουδή της ταύτισης με ιστορικά πρόσωπα, καθώς και το γεγονός, ότι η συγκεκριμένη ανασκαφή δεν έχει ορατό μέλλον αυτή την δύσκολη οικονομικά εποχή, μπορεί να χαρακτηρισθούν έως και αντιεπιστημονικά

(ΤΟ ΒΗΜΑ)

Read more »

Ιππείς.Οι αριστοκράτες της Αρχαίας Αθήνας

Στην αρχαία Ελλάδα η χρήση του αλόγου, σε πολεμικά άρματα, είναι γνωστή από τον
16ο αιώνα π.Χ., ενώ κατά τη δεύτερη χιλιετία η ταφή αλόγων μαζί με τον κύριο τους
καταδεικνύει την ιδιαίτερη σημασία τους. Οι Έλληνες στον Τρωικό πόλεμο κατακτούν
την Τροία προσφέροντας στους εχθρούς «δώρο» με τη μορφή αλόγου, τον περίφημο
«Δούρειο Ίππο».
Η κατοχή αλόγου και η δαπανηρή συντήρησή του ήταν ακριβή υπόθεση. Αναφέρεται
πως το 421 π.Χ. ένα άλογο στοίχιζε το υπέρογκο ποσό των 1200 ασημένιων αττικών
δραχμών. Ως εκ τούτου μόνο η αριστοκρατική τάξη είχε αυτή τη δυνατότητα και έτσι το
άλογο αποτελούσε σύμβολο κύρους, πλούτου και κοινωνικής θέσης. Τον 6ο αιώνα π.Χ.
πολλές αριστοκρατικές οικογένειες επιδείκνυαν την υπεροχή τους, επιλέγοντας ονόματα
με πρώτο ή δεύτερο συνθετικό τη λέξη «ίππος» (π.χ. «Ιππίας» και «Ίππαρχος», γιοι του
τύραννου Πεισίστρατου, «Ξάνθιππος», πατέρας του Περικλή).
Ο νομοθέτης Σόλων (αρχές 6ου αι. π.Χ.), κάνοντας διάκριση των τεσσάρων κοινωνικών
ομάδων της αθηναϊκής πολιτείας, ενέταξε αυτούς τους αριστοκράτες στη δεύτερη ανώτερη
κοινωνική τάξη, εκείνη των Ιππέων. Κατά την περίοδο διακυβέρνησης του Περικλή
(461-429 π.Χ.), ο ρόλος των ιππέων αναβαθμίστηκε· συγκροτήθηκε σώμα χιλίων
ανδρών (ιππικό) το οποίο λάμβανε μέρος σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και σε σημαντικές
θρησκευτικές γιορτές, όπως τα μεγάλα Παναθήναια.
Αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Θουκυδίδης και ο Ξενοφώντας κάνουν αναφορά στη
συμβολή των ιππέων στις νίκες των Αθηναίων εναντίον των Σπαρτιατών, ενώ ο
Αριστοφάνης ονομάζει μία από τις κωμωδίες του με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ιππείς»
(424 π.Χ.). Η στάση αυτή αλλάζει ριζικά με το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, το
404 π.Χ., όταν με τη συμμετοχή της τάξης των ιππέων καταλύεται η αθηναϊκή δημοκρατία
και εγκαθιδρύεται το ολιγαρχικό καθεστώς των Τριάκοντα τυράννων.
Τα αγάλματα ιππέων στην αίθουσα των αρχαϊκών έργων του Μουσείου είναι πιθανότατα
αφιερώματα της τάξης των Ιππέων. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η σημαντικότερη
συγκέντρωση τέτοιων αγαλμάτων παρατηρείται κατά τον 6ο αιώνα στην Ακρόπολη της
Αθήνας. Κατασκευασμένα με εξαιρετική φροντίδα, καταδείκνυαν τον πλούτο και την ισχύ των
αναθετών τους.

Ο παλαιότερος και πιο φημισμένος είναι ο «ιππέας Rampin» (550 π.Χ.), του οποίου η
κεφαλή βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου (Εικ.1). Φοράει στεφάνι νίκης από φύλλα
δρυός ή αγριοσέλινου, που σχετίζεται με νίκη στα Νεμέα ή στα Ίσθμια.
Μοναδικός είναι ο «Πέρσης» ή «Σκύθης» ιππέας (520 π.Χ.), ο οποίος φοράει ανατολίτικη
ενδυμασία με διακόσμηση ρόμβων και ανθεμίων (Εικ.2). Η ομοιότητα του ενδύματός του
με αυτό ενός πινακίου στην Οξφόρδη που φέρει την επιγραφή «Μιλτιάδης καλός», έχει
οδηγήσει στην πιθανή ταύτισή του με τον στρατηγό Μιλτιάδη κατά την υπεράσπιση από
αυτόν των στρατιωτικών και εμπορικών συμφερόντων των Αθηναίων στον Εύξεινο Πόντο.
Ο δεύτερος σε μέγεθος ιππέας (520-510 π.Χ.) φέρει σημάδια απολάξευσης για
να προσαρμοστεί ή να εντοιχιστεί, κατά την αρχαιότητα, στο τείχος της Ακρόπολης.
Εντυπωσιακός είναι και ο ιππέας (τέλη 6ου αι. π.Χ.) που, ενώ είναι γυμνός, φοράει σανδάλια
και ιππεύει άλογο με γαλάζια χαίτη.
Ο «Ιππαλεκτρύονας» (Εικ.3), μια περίεργη σύνθεση αλόγου και πετεινού, είναι ένα μυθικό
ζώο, γνωστό στην αγγειογραφία, αλλά μοναδικό στην πλαστική. Ο ιππέας του ίσως να
παριστάνει τον Ποσειδώνα, προστάτη της τάξης των Ιππέων.
Το μέγεθος των αλόγων στα αγάλματα είναι ιδιαίτερα μικρό και ίσως να δημιουργείται
η εντύπωση ότι τα άλογα της εποχής ήταν μικρόσωμα. Το μέγεθός τους, όμως, μάλλον
κυμαινόταν ανάμεσα στα μικροκαμωμένα πόνυ και τα σύγχρονα αραβικά άλογα, χωρίς όμως
να μπορεί κανείς να μιλήσει με ασφάλεια για το θέμα αυτό.
Αγάλματα ιππέων δεν σώθηκαν από την αθηναϊκή Ακρόπολη του 5ου αιώνα. Ιππείς,
όμως, απεικονίζονται σε όλη τους την αίγλη στη ζωφόρο του Παρθενώνα (Εικ.4), όπου,
άλλοτε έφιπποι και άλλοτε πεζοί, συμμετέχουν στη μεγαλοπρεπή πομπή των Παναθηναίων
εκπέμποντας χάρη και περηφάνια.

.theacropolismuseum.gr

Read more »

Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου στη μεγάλη οθόνη

Για ακόμη μια φορά η αρχαία Ελλάδα έρχετε να ξαναζωντανέψει στην μεγάλη οθόνη. Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου προσγειώνονται στη Νέα Υόρκη στη νέα ταινία "Gods behaving Badly" με ένα εντυπωσιακό καστ αστέρων, όπως η Sharon Stone στο ρόλο της Θεάς Αφροδίτης, ο Christopher Walken στο ρόλο του Δία, η Edie Falco ως Άρτεμις, αλλά και η Alicia Silverstone.

Read more »

"Εορτασμός Φθινοπωρινής Ισημερίας"

22/09/"2012"

Ευχόμενοι για την Ισημερία που ολοκληρώθηκε κάθε καλό στους Οίκους των Ελλήνων, των Αδελφών μας από τους Οίκους του υπόλοιπου Κόσμου και ιδιαιτέρως της Βραζιλίας που μας συνδέουν Ισχυροί Δεσμοί, Υγεία, Ισχυρό Νου, Αυτογνωσία, Ευδαιμονία, και όλα τα Μονοπάτια μας να καταλήγουν στη Σοφία της Σεπτής Παρθένας Αθηνάς, ξεκινούμε τις αναγκαίες προσωπικές και Οικογενειακές προετοιμασίες για το Χειμερινό Ηλιοστάσιο και τα ενδιάμεσα Εορταστικά Σημεία του τρέχοντος έτους.

Η Φλόγα Καίει Ασίγαστα

Χαίρεται πάντες Αθάνατοι Θεοί, αιέν εόντες!

Πηγή

 http://www.thyrsos.gr/ekdilwseis120922.html

Read more »

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΜΑΣ....

Καθώς το σώμα του ενώθηκε ξανά με τη Γή...

Το τελευταίο πράγμα που θυμόταν

Ήταν το τραγούδι της Ζωντανής Πέτρας

...Και ένα δυνατό φτερούγισμα

Και μετά Σιωπή...

Μία εκκωφαντική σιωπή...

...Το σπαθί του...Ο τάφος του...

Και οι Μνήμες...

Λευκές Κόρες του Πάγου και του Χιονιού...

Μετά φύσηξε....Για τελευταία φορά...

ΒΟΡΙΑΣ

Read more »

Πεθαίνει ο πλάτανος του Ιπποκράτη

   Δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις των ειδικών για τον πλάτανο του Ιπποκράτη στην Κω, καθώς φαίνεται ότι διανύει τα τελευταία χρόνια της "ζωής" του.

Ο πλάτανος, στη σκιά του οποίου δίδασκε ο "πατέρας" της ιατρικής, θεωρείται ότι έχει ξεπεράσει τα 2.300 χρόνια, ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσει να υπάρχει. Για την ακρίβεια, οι ειδικοί εκτιμούν ότι έχει ακόμα 20-25 χρόνια "ζωής", πριν πεθάνει από...βαθιά γηρατειά.
Ήδη ένα μεγάλο μέρος του κορμού του έχει σαπίσει, αρκετά κλαδιά έχουν νεκρώσει, η κόμη του έχει μειωθεί ενώ τον φλοιό του έχουν προσβάλει διάφορα έντομα. Να σημειωθεί ότι ο πλάτανος, που αποτελεί ιστορικό αξιοθέατο, τελεί υπό καθεστώς απόλυτης προστασίας από το 1985.
Η ιστορία του δέντρου πάντως δεν θα σταματήσει, καθώς πρόκειται να φτιαχτούν κλώνοι, οι οποίοι θα φυτευτούν στον ίδιο χώρο.

Read more »

Ο Βασσίτης Επικούριος Απόλλων Ένα από τα καλύτερα και σημαντικότερα δημοσιεύματα που έχουν γίνει για τον ναό του Επικούριου Απόλλωνα

Αρχαιολογία 029

Read more »