Η πανάρχαια γνώση των ΟΡΦΙΚΏΝ για τα άστρα.

Ἄστρων οὐρανίων ἱερὸν σέλας ἐκπροκαλοῦμαι εὐιέροις φωναῖσι κικλήσκων δαίμονας ἁγ[ν]ούς. Ἀστέρες οὐράνιοι, Νυκτὸς φίλα τέκνα μελαίνης, ἐγκυκλίοις δίναισι † περιθρόνια κυκλέοντες. ἀνταυγεῖς, πυρόεντες, ἀεὶ γενετῆρες ἁπάντων, μοιρίδιοι, πάσης μοίρης σημάντορες ὄντες, θνητῶν ἀνθρώπων θείαν διέποντες ἀταρπόν, ἑπταφαεῖς ζώνας ἐφορώμενοι, ἠερόπλαγκτοι, οὐράνιοι χθόνιοί τε, πυρίδρομοι, αἰὲν ἀτειρεῖς, αὐγάζοντες ἀεὶ νυκτὸς ζοφοειδέα πέπλον, μαρμαρυγαῖς στίλβοντες, ἐύφρονες ἐννύχιοί τε· ἔλθετ᾽ ἐπ᾽ εὐιέρου τελετῆς πολυΐστορας ἄθλους ἐσθλὸν ἐπ᾽ εὐδόξοις ἔργοις δρόμον ἐκτελέοντες.

Επεξήγησης

Των Αστέρων των επουρανίων το ιερόν Φως επικαλούμαι, καί με φωνές αγιώτατες απευθύνω πρόσκλησιν προς αυτούς τους αγνούς θεούς. Ό Άστρα επουράνια, της μαύρης Νυκτός αγαπητό τέκνα, σεις πού περιφέρεσθε κυκλικώς με κυκλοτερείς κινήσεις γύρω από τον θρόνον, σπινθηροβόλα, πύρινα, πού είσθε αιωνίως οι γεννήτορες των πάντων σεις είσθε το πεπρωμένον, πού επισημαίνετε κάθε μοιραίον (είσθε οι άγγελοι κάθε μοίρας)· σεις των θνητών ανθρώπων καθορίζετε την θεϊκήν πορείαν σεις που φαίνεσθε σε επταφωτισμένες ζώνες καί περιπλανάσθε εις τον αέρα· επουράνιοι καί επίγειοι, πού έχετε πύρινη διαδρομή, πάντοτε ακατάβλητοι· καί καταυγάζετε (φωτίζετε) πάντοτε τον σκοτεινόν πέπλον της νυκτός, καί πάντοτε λάμπετε με ακτινοβολίας καί είσθε γεμάτοι από χαράν καί ως νυκτερινοί (νυκτοδίαιτοι)· ελάτε εις τους πολυπάθεις άθλους (μόχθους) της ιεράς τελετής φέροντες εις πέρας ως αγαθοί την διαδρομήν προς ένδοξα έργα.

Έχουμε την  πανάρχαια γνώση ότι τα άστρα κινούνται κυκλικά,γύρω από τον εαυτό τους,και περιφέρονται επίσης γύρω από το κέντρο του γαλαξία.

Η φύση τους είναι πύρινη,και εκπέμπουν φως.Από τα άστρα πηγάζει κάθε άλλη ύπαρξη.επειδή αυτά γεννούν,τους πλανήτες.

Ο αστέρας που γέννησε την γη,τον πλανήτη των ανθρώπων,είναι ο ήλιος.

Read more »

Η δωροδοκία του ΚΑΛΛΙΠΟΥ στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Ο Αθηναίος πενταθλητής έγραψε ιστορία,όχι όμως με την νίκη του,αλλά για μια απάτη ολυμπικού μεγέθους, αφού δωροδόκησε τους αντιπάλους του,για να τον αφήσουν να νικήσει.
Φυσικά οι Ελλανοδίκες τιμώρησαν με βαρύ πρόστιμο(6 ζάνες)τόσο αυτόν όσο και την ΑθΗΝΑ.
Ο Κάλλιπος αρνήθηκε να πληρώσει,προσέλαβε μάλιστα ως δικηγόρο,τον ΑΘΗΝΑΊΟ ΥΠΕΡΕΙΔΗ,για να γλυτώσει την τιμωρία.Οι ΗΛΕΙΟΙ αρνήθηκαν βέβαια,να χαρίσουν τις ποινές,αλλά πάλι ο ΚΑΛΛΙΠΟΣ δεν πλήρωνε και οι ΑΘΗΝΑΙΟΙ αποφάσισαν να < μποϋκοτάρουν > τις ολυμπιάδες.Τελικά ο ΔΕΛΦΙΚΟΣ χρησμός,όπου κατέφυγαν τους παρήγγειλε να πληρώσουν το πρόστιμο για τα έξι αγαλματίδια του ΔΙΑ,που περιέγραψε ο ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ,πέντε αιώνες αργότερα.(5.21.5-6<<ΑΘΗΝΑΙΟΝ ΚΑΛΛΙΠΟΝ..>>

ΘΕΟΔΩΡΟΣ Γ.ΑΝΤΙΚΑΣ (ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ)

Read more »

Η πρωτομαγιά έχει της ρίζες της στην αρχαιότητα

Ο Μάιος, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα 
Maia (Μάγια), η οποία ονομάστηκε έτσι από την ελληνική λέξη Μαία που σημαίνει τροφός
 και μητέρα.

Η Μάγια ταυτίστηκε με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, τη μητέρα του Ερμή 
στον οποίο αφιερώθηκε ο μήνας Μάιος.

Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου, ο οποίος αντιστοιχεί στον αρχαίο 
μήνα Θαργηλίωνα που γιορταζόταν με τα περίφημα Ανθεοφόρια. 
Ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και την κόρη της 
Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη.
 Γιορτές γίνονταν και στην αρχαία Ρώμη που τις έλεγαν "ροσύλλια" 

τις οποίες διατήρησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες.

Για τη λαϊκή αντίληψη, στο μήνα Μάιο συνυπάρχουν οι ιδιότητες 
του καλού και του κακού, της αναγέννησης και του θανάτου και 
συγκεντρώνονται την πρώτη του ημέρα, την Πρωτομαγιά.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς σηματοδοτεί την τελική νίκη 
του καλοκαιριού απέναντι  στον χειμώνα, την κατίσχυση της 

ζωής επί του θανάτου και έχει ρίζες που ανάγονται
 σε προχριστιανικές αγροτικές λατρευτικές τελετές για τη 
γονιμότητα των αγρών και, 
κατ' επέκταση, και των ζώων και των ανθρώπων.

Η αρχαιότατη γιορτή της Πρωτομαγιάς συνεχίστηκε στο διάβα
 των αιώνων με επισημότητα και με διάφορες μορφές και εκδηλώσεις.
 Μία από τις παλαιότερες γιορτές ήταν τα Ανθεστήρια,
 η γιορτή των λουλουδιών, η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων.

Τα Ανθεστήρια, κατά τη διάρκεια των οποίων πομπές με κανηφόρες
 που έφερναν άνθη βάδιζαν με μεγαλοπρέπεια προς τα ιερά,
 ιδρύθηκαν πρώτα στην Αθήνα και έπειτα πήραν πανελλήνια
 μορφή, αφού διαδόθηκαν και σ άλλες πόλεις της Ελλάδος. 
Σύμφωνα με το μύθο, στα Ανθεστήρια «ανασταινόταν» ο…
 σκοτωμένος θεός Ευάνθης, επίθετο του Διόνυσου, από το χυμένο αίμα
 του οποίου φύτρωσε η άμπελος.

Όταν οι Ρωμαίοι κατάκτησαν την Ελλάδα, η γιορτή της Πρωτομαγιάς, 
δεν έπαψε να υπάρχει αλλά εμπλουτίστηκε γιατί και οι δύο λαοί πίστευαν,
 ότι τα λουλούδια αντιπροσωπεύουν την ομορφιά των θεών και φέρνουν 
δύναμη, δόξα , ευτυχία και υγεία.

Με το πέρασμα των αιώνων, η αρχική έννοια της Πρωτομαγιάς αλλοιώθηκε
 και επιβίωσαν έθιμα ως απλές λαϊκές γιορτές (περιφορά δέντρων, 
πράσινων κλαδιών ή στεφάνων με λουλούδια, 
ανακήρυξη του βασιλιά ή της βασίλισσας του Μάη, χορός γύρω από ένα δέντρο ή 
ένα στολισμένο κοντάρι-γαϊτανάκι).

Η Πρωτομαγιά είναι μία από τις ελάχιστες γιορτές, χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο, 
με εκδηλώσεις που απαντώνται στον λαϊκό πολιτισμό πολλών ευρωπαϊκών λαών,
 οι οποίες έχουν διατηρηθεί ως τις μέρες μας.









ΕΘΙΜΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι

Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα που εξακολουθεί να μας συνδέει
 με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης
 με πανάρχαιες ρίζες, είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς συνδέεται με την ανθρώπινη χαρά 
για την άνοιξη και τη βλάστηση. Απότοκο των δοξασιών αυτών είναι το
 μαγιάτικο στεφάνι που φτιάχνεται από διάφορα άνθη
 και καρπούς και κρεμιέται στην πόρτα των σπιτιών.

Το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, 
ενισχύει στη σημερινή εποχή τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση, 
από την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν
απομακρυνθεί λόγω του τρόπου ζωής των σύγχρονων πόλεων.

Στα μέρη της Μικράς Ασίας, σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, 
ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ 
για την καλή σοδειά. Το μαγιάτικο στεφάνι στόλιζε τις πόρτες των σπιτιών 
ως του Αϊ - Γιαννιού του Θεριστή και τότε, 
το καίγανε στις φωτιές του αγίου.

Στα Δωδεκάνησα, μαζεύουν ένα λουλούδι που το λένε "ανοιχτομάτη" 
και πιστεύουν πως όποιος το έχει είναι πάντα γερός και τυχερός.















Το αμίλητο νερό

Σε νησιά του Αιγαίου την Πρωτομαγιά, τα κορίτσια σηκώνονταν την αυγή 
και έπαιρναν μαζί τους τα λουλούδια, που είχαν μαζέψει από την παραμονή
 και πήγαιναν στα πηγάδια να φέρουν το
 «αμίλητο νερό» (αμίλητο γιατί το κουβαλούσαν χωρίς να μιλούν). 
Όταν το έφερναν στο σπίτι, πλένονταν όλοι με αυτό.

Η Πρωτομαγιά των αγροτών

Οι αγρότες φτιάχνουν το Μάη τους με πρασινάδες, καρπούς, 
σκόρδο για τη βασκανία και αγκάθι για τον εχθρό.

Στις περιοχές της Σμύρνης, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, 
οι αγρότες πήγαιναν στην εξοχή, για να κόψουν οτιδήποτε είχε καρπό: 
σιτάρι, κριθάρι, σκόρδα, κρεμμύδια, κλαδιά συκιάς 
με τα σύκα, κλαδιά αμυγδαλιάς με τα αμύγδαλα, κλαδιά ροδιάς με τα ρόδια.

Στην Αγιάσο της Λέσβου, φτιάχνουν στεφάνια από όλα τα λουλούδια
 και βάζουν μέσα "δαιμοναριά", άγριο χόρτο με πλατιά φύλλα και 
κίτρινα λουλούδια για να δαιμονίζονται οι γαμπροί. 

Στη Σέριφο, από το βράδυ της παραμονής, κρεμούν στην πόρτα ένα
 στεφάνι από λουλούδια τσουκνίδες, κριθάρι και σκόρδο. 

Το Μαγιόξυλο

Σε χωριά της Κέρκυρας, οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού,
σκεπασμένο με κίτρινες μαργαρίτες που γύρω του έχει ένα στεφάνι 
με χλωρά κλαδιά. 

Με το μαγιόξυλο αυτό, οι νέοι εργάτες ντυμένοι με κάτασπρα παντελόνια
 και πουκάμισα και κόκκινα μαντήλια στο λαιμό βγαίνουν στους δρόμους, 
τραγουδώντας το Μάη.

Το Πήδημα της φωτιάς

Νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται την παραμονή της Πρωτομαγιάς,
 μόλις δύσει ο ήλιος και ανάβουν φωτιές με ξερά κλαδιά που έχουν συγκεντρώσει 
αρκετές μέρες πριν. Όσο η φωτιά είναι αναμμένη οι γυναίκες χορεύουν
 κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά
 και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια για την Πρωτομαγιά.

Τα νέα παιδιά, αφού βρέξουν τα μαλλιά και τα ρούχα τους, πηδούν πάνω από τις φωτιές
 σαν μία συμβολική πράξη που αποσκοπεί στο να διώξει τον χειμώνα και την αρρώστια.
 Στην συνέχεια όλοι παίρνουν έναν δαυλό από φωτιά και την πηγαίνουν στο σπίτι τους 
για να φύγουν όλα τα κακά. 

Υπάρχουν και άλλα πολλά έθιμα της Πρωτομαγιάς που γιορτάζονται σε διάφορα μέρη
 της Ελλάδας: το Μαγιόπουλο, το οποίο ονομάζουν ακόμα Φουσκοδένδρι ή Ζαφείρη, 
γιορτάζεται στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία, το έθιμο του Κλήδωνα (είδος λουλουδιού) 
στο δήμο Κόζιακα, το έθιμο της πιπεργιάς στην Εύβοια, τα Ξόρκια της Πρωτομαγιάς
 για το διώξιμο των φιδιών στην Ήπειρο, κ.λπ.

 ΑΠΕ-ΜΠΕ, Δημήτρης Ταταρούνης

Read more »

Ειρεσιώνη

Ειρεσιώνη καλείται το κλαδί ελιάς ή δάφνης, πάνω στο οποίο έχουν πλέξει λευκές ή πορφυρές κορδέλες από μαλλί και έχει κρεμασμένους όλων των ειδών τους καρπούς (εκτός του πίου και του μήλου) της πρώτης φθινοπωρινής σοδειάς. Επίσης κατά την περιφορά τοποθετούσαν επάνω του άρτους, οινοχόες γεμάτες με κρασί, ορμαθούς από βελανίδια, λάδι, μέλι. Η ειρεσιώνη είναι πιθανόν να πήρε το όνομά της από το μαλλί "είρος", που έπαιρναν από το ιερό ζώο. Για τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσε σύμβολο ευφορίας. Τις ειρεσιώνες αφιέρωναν στη θεότητα, τη χορηγό των αγαθών της Γής και άλλοτε τις έβαζαν έξω από την πόρτα του ναού της για να επικαλεστούν τη συνδρομή της κατά του λιμού (της σιτοδείας), των επιδημιών ή άλλων θεομηνιών. Άλλοτε τις αναρτούσαν πάνω στις πόρτες των οικιών τους για να αποδώσουν ευχαριστίες στη θεότητα. Ειδικά στην Αθήνα, ορισμένες ειρεσιώνες αφιερώνονταν κατά τα Θαργήλια και Πυανέψια στον Απόλλωνα και τις Ώρες, σε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του έτους που λήγει και παράκληση της συνέχισής της και κατά το επόμενο. Άλλοι αναφέρουν ότι τις περιέφεραν και τις κρεμούσαν προς τιμήν του "Ηλίου και των Ωρών".
Ο Πορφύριος δεν κατονομάζει ρητώς την ειρεσιώνη, αλλά σαφώς την υπαινίσσεται, όταν αναφέρεται για την πομπή που γίνονταν στην Αθήνα των ημερών του για τον Ήλιο και τις Ώρες. Άλλες ειρεσιώνες αναρτούνταν πάνω στις πόρτες των οικιών και παρέμεναν εκεί μέχρι το επόμενο έτος, όπου καίγονταν και αντικαθιστούνταν με νέες. 
Γενικά οι καρποί της ειρεσιώνης συμβολίζουν το γεωργικό χαρακτήρα των γιορτών κατά τη διάρκεια της περιφοράς της. Η ειρεσιώνη είναι προσφορά ανάλογη με τη δέσμη από στάχυα, την οποία οι Ρωμαίοι αναρτούσαν στις πόρτες του ναού της Ceres, (η οποία ταυτίζεται με τη Θεά Δήμητρα) και των οικιών τους.
Το μαραμένο κλαδί ήταν συνηθισμένο θέαμα. Ο Αριστοφάνης στον Πλούτο περιγράφει κάποιο περιστατικό με έναν νέο που προσβάλλει μία γριά γυναίκα και φέρνει το δαυλό του στο ταλαιπωρημένο της πρόσωπο, εκείνη φωνάζει: "Λυπήσου με, μη φέρνεις το δαυλό σου τόσο κοντά μου" και ο Χρέμυλος λέει: "Ναι, δίκιο έχει γιατί αν αρπάξει μια σπίθα θα καεί σαν παλιά ειρεσιώνη".
Κατά τα Παναθήναια, το κλαδί κόβονταν από ιερή ελιά που βρισκόταν στην Ακαδήμεια. Τα ελαιόδενδρα καλούνταν "μόριαι ελαίαι", διότι θεωρούνταν πως πολλαπλασιάστηκαν από καταβολάδες που αποσπάστηκαν από την πρωταρχική ελιά της Ακρόπολης. Από αυτά τα ελαιόδενδρα λαμβάνει ο Ζευς το προσωνύμιο Μόριος, ως προστάτης και φύλακας των ιερών αυτών ελαιοδένδρων. Μετά την κατασκευή της ειρεσιώνης γίνονταν περιφορά με πομπή και άσματα στην Ακρόπολη, προς τιμήν της Πολιάδας Αθηνάς.
Από τον Παυσανία διασώζεται η ακόλουθη περιγραφή της τελετής κατά την έβδομη μέρα της γιορτή των Πυανεψίων : "Η ειρεσιώνη είναι ένα κλαδί ελιάς περιτυλιγμένο με μαλλί και από αυτό κρέμονται διάφοροι καρποί της Γής. Ένα αγόρι, του οποίου ζουν και οι δύο γονείς, το μεταφέρει και το τοποθετεί μπροστά από τις πόρτες του Ιερού του Απόλλωνα, κατά τη γιορτή των Πυανεψίων". Οι "αμφιθαλείς παίδες", δηλαδή αυτοί που έχουν και τους δύο γονείς στη ζωή, περιέφεραν την ειρεσιώνη από οικία σε οικία και έψελναν ειδικό άσμα, το οποίο είχε το ίδιο όνομα και είναι ως εξής: "Ειρεσιώνη σύκα φέρει και πίονας άρτους και μέλι εν κοτύλη και έλαιον αποψήσασθαι και κύλικ' εύζωρον, ως αν μεθύουσα καθεύδη". Τα παιδιά έπερναν από τους οικοδεσπότες φιλοδώρημα. Αυτό υπενθυμίζει το αρχαίο χελιδόνισμα της Ρόδου, όπως και το σύγχρονο έθιμο του τραγουδίσματος των καλάνδων από παιδιά σε κάθε οικία κατά την παραμονή των χριστουγέννων.
Τη δεύτερη μέρα της γιορτής των Θαργηλίων, η οποία θεωρούνταν από τους Δήλιους πως ήταν η μέρα γέννησης του Απόλλωνα, τα παιδιά κρεμούσαν τις ειρεσιώνες έξω από τις πόρτες των οικιών, ψάλλοντας το ομώνυμο άσμα. Το μνημονευόμενο άσμα υποδηλώνει αποτροπή αφορίας.

Πολλοί έριζαν περί της αρχής της ειρεσιώνης. Σύμφωνα με κάποιους,  πρώτα κατασκευάστηκε από τον Θησέα, ο οποίος παίρνοντας κλαδί  από την ιερή ελιά και αφού το έφτιαξε κατάλληλα, το ανέθεσε στον Απόλλωνα  ως ικετήριο και έπειτα απέπλευσε για την Κρήτη.  Από τότε και έπειτα επικράτησε η εν λόγω συνήθεια.  Ο Πλούταρχος γράφει σχετικά "Γενομένου του κλήρου παραλαβών τούς λαχόντας ο Θησεύς εκ του πρυτανείου και παρελθών εις Δελφίνιον, έθηκεν υπέρ αυτών  τωι Απόλλωνι την ικετηρίαν. Ην δε κλάδος από της ιεράς ελαίας ερίωι λευκώι  κατεστεμμένος". Σύμφωνα με άλλους, πλέοντας ο Θησέας προς την Κρήτη, παρασύρθηκε από τον  αέρα στη Δήλο, εκεί, ορκίστηκε στον Απόλλωνα να τον στέψει με κλαδί ελιάς,  εάν επέστρεφε από την Κρήτη, αφού προηγουμένως θα είχε φονεύσει τ ον Μινώταυρο. Άλλη εκδοχή είναι ότι το έθιμο γίνονταν  σε ανάμνηση των Ηρακλειδών, τους οποίους έτρεφαν οι Αθηναίοι,  με τον τρόπο που αναφέρει το άσμα ειρεσιώνη.  Υπάρχει όμως και τέταρτη εκδοχή, κατά την οποία συνέβη κάποτε  παγκόσμιος λιμός και έσπευσαν απ' όλα τα μέρη της Γής προς τα μαντεία  για να ρωτήσουν περί της απαλλαγής από το λιμό.  Τότε ο Απόλλων είπε προς όλους ομόφωνα, ότι, αν οι Αθηναίοι δεν  προσεύχονταν και δεν πρόσφεραν θυσία στη Δήμητρα,  την ημέρα των Προηροσίων (προ της αρόσεως), στο όνομα όλων των λαών,  δεν θα έπαυε ο λιμός. Αμέσως,  όλοι οι λαοί της Γής, έστειλαν πρέσβεις στους Αθηναίους,  οι δε Σκύθες απέστειλαν τον ιερέα του Απόλλωνα, Άβαρι.  Τότε πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα αυτή η ικετηρία και από τότε όλα τα έθνη  έστελναν απαρχές των καρπών προς τους Αθηναίους. Ο συγγραφέας του Βίου του Ομήρου, που εσφαλμένα αποδίδουν στον Ηρόδοτο,  διηγείται ότι ο ποιητής, περνώντας τον χειμώνα στη Σάμο,  εμφανίζονταν κατά την πρώτη μέρα κάθε μήνα μπροστά στις οικίες των πλουσίων  και πετύχαινε φιλοδωρήματα απαγγέλοντας μικρό ποίημα  που ονομάζονταν ειρεσιώνη. Αυτό το "επαιτικόν άσμα" διασώθηκε  και φέρει τον αριθμό 15 στη συλλογή των ομηρικών επιγραμμάτων.  Ο βιογράφος προσθέτει ότι τα παιδιά της Σάμου  εξακολουθούσαν για μακρύ χρονικό διάστημα να το τραγουδούν κατά τις γιορτές  του Απόλλωνα. Είναι πιθανόν ότι το όνομα ειρεσιώνη, δόθηκε αρχικά  σε θρησκευτικό άσμα, το οποίο επικαλείται την θεία εύνοια και  στη συνέχεια εφαρμόστηκε σε όλα τα είδη των ασμάτων,  τα οποία απέβλεπαν να πετύχουν χάρισμα ή εύνοια. ίσως το ρήμα είρω (ζητώ) δεν είναι χωρίς επίδραση για την αλλαγή  της σημασίας. Από αυτό προέκυψε ότι το ποίημα ειρεσιώνη ποίησε ο Όμηρος  και ότι αργότερα η ειρεσιώνη κατάντησε το γενικό άσμα των ασμάτων  που τραγουδιόταν από τους επαίτες. Οι ειρεσιώνες αναρτούνταν πάνω από τις θύρες των οικιών, όπου παρέμεναν  όλη τη διάρκεια του έτους, μετά τη λήξη του οποίου καίγονταν  και αντικαθιστούνταν από νέα κλαδιά, έχει το σύγχρονο αντίστοιχο  της ανάρτησης κλαδιών και στεφάνων από άνθη πάνω από τις πόρτες,  τα παράθυρα ή τους εξώστες των οικιών κατά την πρώτη κάθε Μαΐου.

Βιβλιογραφία : Η μυθολογία της Γεωργίας - Αλέξανδρος Λέτσας (3 τόμοι)                     Jane Ellen Harrison - Αρχαίες ελληνικές γιορτές                     H.W. Parke - Οι εορτές στην αρχαία Αθήνα

.(hellenicpantheon.gr)

Read more »

Οι πύλες της φωτιάς-Steven Pressfield-(ολόκληρο το βιβλίο)

Οι Πύλες της Φωτιάς ~ Steven Pressfield

Read more »

Ανακάλυψαν τα παιδιά της ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ και του ΑΝΤΩΝΙΟΥ.

Τα δίδυμα μωρά της ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ έχουν τώρα ένα πρόσωπο.Ένας ΙΤΑΛΟΣ αιγυπτιολόγος ανακάλυψε ένα γλυπτό του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ-ΗΛΙΟΥ και της ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ-ΣΕΛΗΝΗΣ,οι οποίοι ήταν απόγονοι του ΑΝΤΩΝΙΟΥ και της ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ στο ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟ μουσείο στο ΚΑΙΡΟ.
Ανακαλύφθηκε το 1918 κοντά στο ναό της Dendera(ΝΤΕΝΤΕΡΑ),στη δυτική όχθη του ΝΕΙΛΟΥ,ένα άγαλμα από ψαμμίτη,και εξαγοράστηκε από το ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟ μουσείο,αλλά είχε αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό.


Το πίσω μέρος του ποδιού διαθέτει μερικά χαραγμένα αστέρια,το οποίο πιθανών να δείχνει ότι, το άγαλμα ήταν μέρος στηρίγματος κάποιας οροφής.

"Το γλυπτό δείχνει δύο γυμνά παιδιά,ένα αρσενικό και ένα θηλυκό,πανομοιότυπου μεγέθους νώ εντός στα χεριά τους κρατούν δύο φίδια.Κάθε φιγούρα έχει το ένα χέρι πάνω στον ώμο του άλλου,ενώ το άλλο χέρι πιάνει το φίδι. δήλωσε η  Giuseppina Capriotti,ΑΙΓΥΠΤΙΟΛΟΓΟΣ στο εθνικό ερευνητικό συμβούλιο της ΙΤΑΛΙΑΣ,

Ο ερευνητής εντόπισε τα παιδιά ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ-ΗΛΙΟΥ και ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ-ΣΕΛΗΝΗ,τα δίδυμα μωρά της ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ,ύστερα από λεπτομερή και εικονογραφημένη ανάλυση,που δημοσιεύτηκε στο Polish Centre of Mediterranean Archaeology at the University of Warsaw.

Η αρχαιολόγος παρατήρησε,ότι το αγόρι έχει ένα ηλιακό δίσκο(!!!) στο κεφάλι του,ενώ .η κοπέλα μπορεί να υπερηφανεύεται για μια ημισέληνο(!!!)και ένα σεληνιακό δίσκο.τα φίδια,ίσως κόμπρες είναι επίσης διαφορετικές μορφές του ΄ήλιου και της σελήνης.

Και συνεχίζει"δυστυχώς τα πρόσωπα δεν είναι καλά ΄διατηρημένα,αλλά μπορούμε να δούμε ότι,το αγόρι έχει σγουρά μαλλιά,και μια πλεξούδα στο δεξιά πλευρά  του κεφαλιού,τυπικό της ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗΣ ζωής.Τα μαλλιά του κοριτσιού,είναι τοποθετημένα με ΄ τέτοιο  τρόπο,παρόμοιο με το λεγόμενο (elonenfrisur)κόμμωση πεπόνι,ένα περίτεχνο χτένισμα,που συνδέεται συχνά με την δυναστεία των ΠΤΟΛΕΜΑΙΩΝ,και ιδιαίτερα της ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ.

Λίγα είναι γνωστά,για τα παιδιά της ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ και του ΑΝΤΩΝΙΟΥ,που άφησαν πίσω τους μετά της αυτοκτονία τους το 30 π.Χ και την ήττα τους στη ναυμαχία του ΑΚΤΙΟΥ.

Ενώ ο ΚΑΙΣΑΡΙΩΝ δολοφονήθηκε,μετά από διαταγή του ΟΚΤΑΒΙΑΝΟΥ,οι απόγονοι τους γλίτωσαν.

Η ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ-ΣΕΛΗΝΗ και ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΗΛΙΟΣ,ήταν τότε 10 ετών,και μεταφέρθηκαν στη ΡΩΜΗ,και τέθηκαν υπό της φροντίδας της αδερφής του ΟΚΤΑΒΙΑΝΟΥ,της ΟΚΤΑΒΙΑΣ,Μερικά χρόνια αργότερα θα εξαφανιζόταν χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος.

Read more »

Η πρώτη γυναίκα μονομάχος-topless πριν από 2000 χρόνια.

Ανακαλύφθηκε  ένα μικρό χάλκινο άγαλμα που χρονολογείται εδώ και 2.000 χρόνια και μπορεί να είναι  μια γυναίκα μονομάχος.

Εάν επιβεβαιωθεί, έπειτα από τις έρευνες το άγαλμα θα είναι η πρώτη παράσταση γυναικείας μονομάχου.

Το άγαλμα παρουσιάζει μια γυναίκα τόπλες, φορώντας μόνο ένα στρινγκ και έναν επίδεσμο γύρω από το αριστερό γόνατό του.Ο ερευνητής Alfonso Μάνας του Πανεπιστημίου της Γρανάδας, πιστεύει ότι είναι ένα Σίκα, και κρατάει  ένα  κυρτό ξίφος που χρησιμοποιείται από μονομάχους. Η χειρονομία που καταφέρνει με το χέρι  αποτελεί «χαιρετισμός προς  τον κόσμο,και  το πλήθος, που ήταν νικήτρια  στο τέλος του αγώνα μονομάχων.

Η γυναίκα πολεμιστής κοιτάζει προς το έδαφος, προφανώς για να καταφέρει να μειωθεί η δύναμη του αντιπάλου του.

Read more »

Ανακαλύφθηκαν στο Rio de Janeiro 60 αρχαιολογικοί χώροι του 6.000 π.χ.

Σχεδόν  60 αρχαιολογικούς χώρους, από διαφορετικές εποχές,  πρόσφατα ανακαλύφθηκαν κατά την κατασκευή ενός δρόμου, λίγα χιλιόμετρα από το Ρίο ντε Τζανέιρο. "Την περασμένη εβδομάδα, ανακαλύψαμε ένα μικρό πέτρινο πηγάδι χρονολογείται στην πορτογαλική αποικιακή περίοδο", δήλωσε ο Jandira Νέτο, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας της ΙΒΑ (Βραζιλίας Ινστιτούτο Αρχαιολογίας). Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει χειροποίητα αντικείμενα όπως sambaquis (σωρούς από  οστρακοειδεί ), που προέρχονται από τους ανθρώπους που ζούσαν στις ακτές περίπου 6.000 χρόνια πριν, κεραμικά αγγεία και Tupi-Guarani πρίν από 2.000 χρόνια, καθώς και του δέκατου ένατου αιώνα ευρωπαϊκής κεραμικής.


«Το αρχαιολογικό αρχείο δείχνει μια συνέχεια της κατοχής. Αυτό δείχνει, για παράδειγμα, οι Ευρωπαίοι άποικοι είχαν  καταλάβει τις ίδιες περιοχές των ιθαγενών.», Δήλωσε ο αρχαιολόγος. Η ιστορία της περιοχής, η οποία διασχίζεται από το δρόμο που ονομάζεται «Μητροπολιτικό Τόξο", το οποίο είναι το βιομηχανικό κέντρο της Φλουμινένσε-και Baixada ποταμού (βόρεια) και το λιμάνι της ITAGUAI (δυτικά) - είναι γνωστό μέχρι τώρα από τις ιστορίες ταξιδιού των αιώνων XVI, XVII και XVIII. "Όταν ξεκινήσαμε (το 2008) περιμέναμε να βρούμε μερικές περιοχές, αλλά σε ένα χρόνο βρήκαμε 58. Η κατασκευή του μονοπατιού ήταν μια ευλογία από την άποψη της διατήρησης της ιστορικής κληρονομιάς της περιοχής", δήλωσε ο Νέτο, του οποίου η ομάδα αποτελείται από περίπου 40 άτομα.Αλλά η χαρά των αρχαιολόγων έρχεται σε αντίθεση με τη θέληση να τελειώσει το έργο των μηχανικών του Τμήματος Δημοσίων Έργων του ΡίΣ.


Σύμφωνα με νέες ανακαλύψεις,οι Έλληνες λόγω του ισχυρού ναυτικού που διέθεταν και φυσικά των οργανωμένων πολιτειών που είχαν δημιουργήσει,είχαν φτάσει εώς την Β.Αμερική..Αλλά .αναφορές>ή ενδείξεις  που σχετίζονται και με το νότιο τμήμα της ηπείρου με κάποιες φυλές της Χιλής που ακόμη λειτουργούν με το σύνταγμα του Λυκούργου,και με γλυπτά που φέρουν καθαρά την ελληνική επίδρασή τους,ψάχνουμε να βρούμε φωτογραφίες από τις συγκεκριμένες ανασκαφές,και να τις ταυτίσουμε με τις δικές μας..Όπως καταλαβαίνεται το θέμα είναι τεράστιο διότι εάν τα ευρήματα είναι καθαρά δημιουργημένα από τους Έλληνες θα επιβαιβεώνεται  και επίσημα ότι οι αρχαίοι 'Ελληνες δεν έφτασαν μόνο έως την Β.Αμερική αλλά σε όλη την ήπειρο που ονομάζεται σήμερα ΑΜΕΡΙΚΗ.
Και φυσικά δεν πρόκειται κανένα κανάλι,καμιά εφημερίδα,κανένα περιοδικό,και προπάντων το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ δεν πρόκειται να ασχοληθούν με τα τελικά συμπεράσματα των συγκεκριμένων ανακαλύψεων.

Read more »

ΑΡΤΕΜΙΣ

Θυγατήρ του Διός και της Λητούς(Δίδυμη αδερφή του Απόλλωνος)

Θεά του κυνηγιού αλλά και της Σελήνης,ως αδερφή του Απόλλωνος:Απόλλων-Ήλιος,Άρτεμις-Σελήνη.

Είναι παρθένος και φυγόλεκτροςως η θεά Αθηνά,το όνομά της δε ετυμολογείται εκ του αρτεμής ή αρταμής=άρτιος,ακέραιος,σώος.Εζήτησε από τον πατέρα της τον Δία αιώνιον παρθενίαν.

<<Δός μοι παρθενίην αιώνιον άππα(=πατέρ),φυλάσσειν.(Ύμνος Καλλιμάχου).

Επειδή εσχετίζετο τόσο με τα δάση όσο και με τη σελήνη,οι Λατίνοι εκ του αριθμού<<δύο>>duo,την απεκάλεσαν,Duana-Diana.Κατ`άλλην όμως εκδοχήν,λόγω του ότι υπήρξε εκεί στην Δήλο όπου είχε καταφύγει η μητέρα τους η Λήτώ για να γεννήσει,η Άρτεμις την εβοήθησε ως <<μαία>>προκειμένου να εξέλθη στο φώς και ο Απόλλων.Γι`αυτό εθεωρήθη προστάτης των επιτόκων,και της αποδίδονται και τα σχετικά προσωνύμια:

Λεχώ,Ελεύθυια ή Ειλείθυια,Μογιστόκος,Ορθωσία,Ωκυλωχεία,Ωκυτόκος,'Εφορος Λοχείας...

Ο Πλάτων στον Κρατύλο ετυμολογεί:<<Άρτεμις δια το αρτεμές=(σώον,ακέραιον)και το κόσμιον,δια την της παρυενίας επιθυμίαν

Read more »

Ο Μέγας Αλέξανδρος (Alexander The Great) (1956)

Ο Αλέξανδρος (Μπάρτον) είναι ένας άνδρας υποκινούμενος από την σοφία του δάσκαλού του, Αριστοτέλη (Μπάρι Τζόουνς), τον πολεμιστή πατέρα του (Μαρς), αλλά κυρίως από το άσβεστο πάθος του για εξουσία και παγκόσμια ηγεμονία. Σε ένα βίαιο κόσμο πολιτικών αναταραχών, αυτός ο φιλόδοξος νέος θα πρέπει να σηκώσει το ανάστημά του ενάντια στις συγκρούσεις και να ενώσει την Ευρώπη με την Ασία, μένοντας στην ιστορία σαν ένας από τους πιο δοξασμένους ηγέτες όλων των εποχών.

Read more »

Επιβεβαιώθηκε επίσημα αυτό που έγραφαν οι Έλληνες πριν από 2.500 χρόνια.

Η NASA επιβεβαιώνει αυτό που πολλοί έχουν υποψιαστεί ότι στο φεγγάρι μας υπάρχουν τεχνητές δομές

Στη φωτογραφία που ελήφθη από την  NASA AMES RESEARCH.CENTER μπορούμε να δούμε δύο πιθανές δομές.Στη φωτογραφία φαίνεται καθαρά ένα γεωμετρικό σχήμα με τετράγωνη βάση το οποίο προφανώς αντιστοιχεί σε κάποιο είδους κτιρίου..

Στα δεξιά της φωτογραφίας θα δείτε ένα τριγωνικό αντικείμενο που θα μπορούσε να μοιάζει με μία γέφυρα ή ένα είδος αψίδας.

Αυτή είναι η τελική απόδειξη ότι η NASA κρύβει την αλήθεια από τον κόσμο και αυτό είναι ντροπή.

Αυτό είναι το ρεπορτάζ που βγήκε σήμερα στην δημοσιότητα και εδώ ας αναφέρουμε τι έγραφαν οι Έλληνες πριν από 2500 χρόνια περίπου:

Ο Πυθαγόρας μας πληροφορεί σχετικά με την σελήνη ότι κατοικείται απο Θεικά όντα όμοια με τους κατοίκους της γής. 
Υπάρχουν όλα όσα βλέπουμε στη γή με την μοναδική διαφορά ότι οι σεληνιακές μέρες είναι 15 φορές μεγαλήτερς απο τις δικές μας. 

Ο Ορφέας λέει για την σελήνη που έχει βουνά,πολιτείες και σπίτια. 
Πως έχει στερεό έδαφος όπως η γή και θεικούς κατοίκους.Τις πληροφορίες αυτές μας τις δίνουν Πλούταρχος και Διογένης ο Λαέρτιος.Ο Ορφέας γνώριζε το σεληνιακό ημερολόγιο των 12 μηνών και τις φάσεις της σελήνης. Μιλά για την περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο, τις εύκρατες, τροπικές και πολικές ζώνες της γης, τις εκλείψεις της σελήνης, τα ηλιοστάσια, τις ισημερίες, τις κινήσεις των πλανητών και την παγκόσμια έλξη και επιμένει στο θέμα των κατοίκων της σελήνης, ότι είναι αυτοί που περιπλανήθηκαν από πλανήτη σε πλανήτη. 

Ο Σωκράτης την χαρακτηρίζει: «Μεγάλη κούφια σφαίρα που στο εσωτερικό της υπάρχουν θάλασσες και στεριές και κατοικούν άνθρωποι σαν εμάς». Αυτά αναφέρει ο Ξενοφάνης για τον δάσκαλο του. Αυτά που έλεγε ο Σωκράτης τα υποστηρίζουν και σύγχρονοι αστρονόμοι. 

Κατα την ελληνική μυθολογία η Η Σελήνη είναι η κόρη του Τιτάνα Υπερίωνα και της Τιτανίδας Θείας. Είναι  αδελφή της Ηούς(Αυγής) και του Ήλιου ο οποίος την φωτίζει πάντα φανερώνοντας 

την αδελφική του αγάπη. Αναπαρίσταται συνήθως είτε να ιππεύει στο πλάι έναν 
ίππο είτε να οδηγεί ένα άρμα από ένα ζευγάρι δυνατών αλόγων (ή ταύρων). Η 
Σελήνια σφαίρα της ή η ημισέληνος της αναπαρίσταται συνήθως είτε ως στέμμα στο 
κεφάλι της είτε ως μια ανυψωμένη πτυχή της λαμπερής της κάπας. Αρκετοί μύθοι 
την θέλουν να οδηγεί ένα κοπάδι από ταύρους και για αυτό και παρομοιάζουν την 
ημισέληνό της με τα κέρατα του ταύρου.

Read more »

Κέκροψ

Ο Κέκροπας, γιος της Μητέρας Γης και μυθικός ιδρυτής της πρώτης πόλης των Αθηνών στην Ακρόπολη (που ονομαζόταν Κεκροπία εκείνο τον καιρό), είναι ο πρώτος αττικός ήρωας και χθόνια θεότητα, παρουσιαζόμενος συνήθως ως διφυής, από τη μέση και πάνω άνθρωπος και από τη μέση και κάτω φίδι. Θεωρείται γενάρχης των Αθηναίων (Κεκροπίδες), ενώ πιστεύεται ότι ο τάφος του βρισκόταν στο βορειοδυτικό τμήμα της στοάς των Καρυάτιδων στο Ερεχθείο (Κεκρόπιο). Λατρευόταν κυρίως στην Ακρόπολη υπό τη μορφή φιδιού, έχοντας το δικό του ιερέα, ενώ σ’ αυτόν αποδίδονται η θέσπιση διάφορων νόμων, η εφεύρεση της γραφής, η απογραφή του πληθυσμού, η κατάργηση των ανθρωποθυσιών, η ταφή των νεκρών, ο τρόπος οικοδόμησης οικιών αλλά η διαιτησία στη διαφωνία μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα για την κηδεμονία της πόλης.

Ο Κέκροπας πρέπει να έζησε γύρω στα 1600 π.Χ.. Σύζυγος του Κέκροπα ήταν η Άγλαυρος, κόρη του Ακταίου, πρώτου βασιλιά των Αθηνών, ενώ αργότερα λέγεται πως ο Κέκροπας έγινε σύζυγος με τη Μητιάδουσα, αδελφή του Δαιδάλου. Η Άγλαυρος ήταν η προσωποποίηση της γονιμότητας του εδάφους και του λαμπρού φωτός. Ο Ακταίος, ο πρώτος γηγενής βασιλιάς της Αττικής, έδωσε το όνομά του στη χώρα του: Ακταία < Ακτική < Αττική.

Ο Κέκροπας έχτισε πόλεις στην Εύβοια και την Κωπαΐδα. Λατρευόταν επίσης στα Μέγαρα, τη Βοιωτία, τον Αλίαρτο, την Εύβοια, τη Θράκη και τη Σαλαμίνα της Κύπρου. Θεωρείται ο ιδρυτής της λατρείας του Δία Υπάτου και της Πολιάδας Αθηνάς.

Ήταν κριτής στη φιλονικία Ποσειδώνα - Αθηνάς για την θεϊκή προστασία της πόλης. Προτίμησε την Αθηνά. Σύμφωνα με τον μύθο, οι αντίπαλοι ανέβηκαν πάνω στον βράχο της Ακρόπολης, όπου ήρθαν και οι άλλοι δέκα θεοί από τον Όλυμπο για να κάνουν τον δικαστή στη διαφωνία των δυο θεών, ενώ ο Κέκροπας παρίστατο ως μάρτυρας. Πρώτος ήρθε ο Ποσειδώνας, στάθηκε στη μέση του βράχου και με την τρίαινά του έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στο έδαφος. Αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού που σχημάτισε μια μικρή λίμνη που την ονόμασαν «Ερεχθηίδα θάλασσα». Μετά ήρθε η σειρά της Αθηνάς να παρουσιάσει το δώρο της και αφού κάλεσε τον Κέκροπα για μάρτυρα, φύτεψε μια ελιά πάνω στον βράχο, που ξεπετάχτηκε γεμάτη καρπό. Το δέντρο αυτό σωζόταν για πολλά χρόνια αργότερα. Μετά από το δώρα της Αθηνάς ο Δίας κήρυξε το τέλος του αγώνα και είπε στους άλλους θεούς να κρίνουν σε ποιον από τους δυο θεούς να δοθεί η πόλη. Συγχρόνως ζήτησαν τη μαρτυρία και τη γνώμη του Κέκροπα. Αυτός από το βράχο ψηλά έριξε μια ματιά γύρω, αλλά όπου να γύριζε, τα μάτια του αντίκριζαν αλμυρό νερό, τις θάλασσες που από παντού έζωναν τη χώρα. Το δέντρο όμως που είχε κάνει η Αθηνά να φυτρώσει ήταν το πρώτο που φύτρωσε σε όλη τη χώρα και ήταν συνάμα για την πόλη η υπόσχεση για δόξα και ευτυχία. Γι' αυτό ο Κέκροπας θεώρησε πως το δώρο της Αθηνάς ήταν πιο χρήσιμο και έτσι της δόθηκε η κυριαρχία της πόλης.

Read more »

Ευχή των πρόγονών μας(υγιαίνειν μεν άριστον ανδρί θνητώι)

Επανήρθε και πάλι ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ για να συνεχίσει το έργο που έχει ξεκινήσει εδώ και 3 χρόνια παρά τις αντιξοότητες που έχει συναντήσει στο πέρασμα του..
Και η ανάρτηση έχει μεγάλο ενδιαφέρον για εμάς τους 'Έλληνες διότι έχουμε ξεχάσει τις συνήθειες των προγόνων μας και έχουμε αφεθεί σε ένα δυτικό τρόπο σκέψης,ζωής και συμπεριφοράς.
Για αυτό εμείς σήμερα θα σας παρουσιάσουμε από το ανθολόγιον του ΣΤΟΒΑΙΟΥ μια από τις γνωστές ευχές των αρχαίων Ελλήνων.

<<υγιαίνειν μεν άριστον ανδρί θνητώι,

δεύτερον δε καλόν φυάν γενέσθαι,

το τρίτον δε πλουτείν αδόλως,

και το τέταρτον ηβάν μετά των φίλων.

( 9 Β., 10 D.)>>

<<Για τον θνητό τον άνθρωπο το άριστον είναι,

πρώτον,να έχει την υγειά του,

δεύτερον,ως προς το φυσικό παρουσιαστικό να έχει γεννηθεί όμορφος,

τρίτον,να έχει αποκτήσει πλούτη δίχως δόλο,

τέταρτον, να περάσει τα νειάτα του με τους φίλους του.>>

Read more »

Ύσπληγξ - Μηχανισμός Άφεσης Αθλητών

Η ύσπληγξ ήταν ένα σύστημα φραγμού που εξασφάλιζε την ταυτόχρονη εκκίνηση των αθλητών των αγώνων δρόμου. Στο στάδιο της Νεμέας έχουν βρεθεί οι λίθινες βάσεις. Η πτώση των θυρών στο σύγχρονο Ιππόδρομο πετυχαίνει το ίδιο αποτέλεσμα με άλλον μηχανισμό.
Αποτελείται από δύο οριζόντια σχοινιά τεντωμένα μπροστά από τους δρομείς στο ύψος των γονάτων και του στήθους. Τα σχοινιά συγκρατούνταν στα άκρα τους από κατακόρυφους ξύλινους πασσάλους (τους αγκώνες), που προσαρμόζονταν σε απλούς μηχανισμούς προδρόμους των στρεπτικών ελατηρίων, αποτελούμενους από στριμμένα νεύρα ζώων. Οι μηχανισμοί αυτοί τοποθετούνταν σε λίθινες βάσεις. Η λειτουργία του μηχανισμού γινόταν από τον αφέτη που στεκόταν πίσω από τους δρομείς, κρατώντας τα δύο σχοινιά χειρισμού. Με μια απότομη κίνηση ελευθέρωνε τους προεντεταμένους αγκώνες, οι οποίοι έπεφταν απότομα στο έδαφος συμπαρασύροντας όλο το σύστημα φραγμού και επιτρέποντας την εκκίνηση στους δρομείς.

Βιβλιογραφία

• Παυσανίας, 6.20.13, Η Αφετηρία του Ιπποδρόμου της Ολυμπίας
• Πλάτων, Φαίδρος 254ε, Η Ύσπληγξ σε αφετηρίες Ιπποδρόμου)

Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας

Read more »