Eκδοχαί θανάτου του Ηρακλείτου

Δυσκολεύεται κανείς να δεχθεί το τέλος της ζωής του σκοτεινού φιλόσοφου, όπως το μεταφέρουν οι διάφοροι βιογράφοι του. Ο ΄Ερμιππος, μας λέει πως, θαμμένος μέσα στην κοπριά βωδιών για να απαλλαγεί, όπως νόμιζε, απ’ την ολέθρια υδρωπικία, τον βρήκε εκεί ο θάνατος, αφού δεν μπορούσε πια να μετακινήσει το βάρος των βολίτων με τα οποία σκεπασαν κατά προτροπή του παιδιά το σώμα του, και κατά μερικούς, αγνώριστος πια, καταξεσκίζεται απ’ τ’αδέσποτα σκυλιά. ( Νεάνθης Κυζικηνός ). Φρικτό τέλος για ένα τέτοιο μεγάλο άνδρα.

Ο Αρίστωνας κι ο Ιππόβωτος όμως, ισχυρίζονται πως έγινε καλά απ’ την υδρωπικία και πως από άλλη αφορμή πέθανε. Ας είναι, τουλάχιστον δεν συμφωνούν όλοι, στην εκδοχή του απαίσιου τέλους.

΄Ετσι έφυγε ο κατά τον Τίμωνα κοκκυστής, (που είχε δηλαδή την επίμονη και μονότονη λαλιά του κούκου), ο οχλολοιδορος, αινικτής Ηράκλειτος.

Κι’ όπως τον Διογένη τον κυνικό πήγε να θαμπώση ο Μέγας Αλέξανδρος με τα πλούτη και τη δύναμη, έτσι κι αυτόν προσκάλεσε στην Περσία ο μέγας Δαρείος για να τον μυήσει στο σύστημα της φιλοσοφίας του. Αλλ’ αυτός του απάντησε πως του αρκούν τα ολίγα της Εφέσου και δεν χρειάζεται πλούτη και μεγαλεία. Κι έτσι, αντί να πάει να ζήσει μέσα στη χλιδή και τη μαλακία που του πρόσφερε ο Δαρείος Υστάσπη, προτίμησε το πενιχρό αλλά αγαπημένο χώμα της Ιωνίας, κι ας τον χλεύαζαν οι συμπολίτες του μέσα στην άγνοιά τους. Δύο Ποντικοί, ανάμεσα στους άλλους έδωσαν εξήγηση στο σύγγραμμά του, ο Ηρακλείδης και ο Κλεάνθης.

Ο δε Σκυθίνος ο ιαμβικός ποιητής, κατά τον Ιερώνυμο, αφιέρωσε πολλά επιγράμματα σ’αυτόν, όπως και το ακόλουθο:




Ἡράκλειτος ἐγώ· τί μ' ἄνω κάτω ἕλκετ' ἄμουσοι;


οὐχ ὑμῖν ἐπόνουν, τοῖς δ' ἔμ' ἐπισταμένοις.


εἷς ἐμοὶ ἄνθρωπος τρισμύριοι, οἱ δ' ἀνάριθμοι


οὐδείς. ταῦτ' αὐδῶ καὶ παρὰ Φερσεφόνῃ.




Πάντα με τους ολίγους και εκλεκτούς, μακριά απ’ τον ακαλλιέργητο όχλο. Σε μερικούς αυτό δεν φαίνεται φυσικό.



Ισως γιατί,

ἀξύνετοι ἀκούσαντες κωφοῖσιν ἐοίκασι• φάτις αυτοῖσιν μαρτυρεῖ παρεόντας ἀπεῖναι.

ενώ έχουν αυτιά, είναι κουφοί, κι ενώ είναι εκεί απουσιάζουν.....


Υδρωπικία: το μάζεμα υγρού σε κοιλότητες του σώματος ή του υποδόριου συνδετικού ιστού

Read more »

Ελληνικές λέξεις που θεωρούμε ξένες.

glamour (αγγλ.)
προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη "γραμματική" πέρασε στα λατινικά στην παλαιά Αγγλική,όπου σήμαινε γνώση των ολίγων μορφωμένων για να εξελιχθεί μέσω τής Σκωτικής (glammar) στη σημασία «μαγική ομορφιά» και κατόπιν σχηματίστηκε σε glamour

piazza (ιταλ.)
Προέρχεται από την ελληνική λέξη πλατεία (θηλ. του πλατύς) πέρασε στα λατινικά ως platea και στα ιταλικά μετασχηματίστηκε σε plaza και τελικά piazza

butter (αγγλική)
Το αρχαίο ελληνικό βούτυρον / βούτυρος (βους + τυρός), μέσω τού λατινικού butyrum, έδωσε το αρχαίο (μεσαιωνικό για να ακριβολογούμε) αγγλ. butere, απ' όπου το σύγχρονο αγγλ. butter (και τα γερμ. Butter, γαλλ. beurre, ιταλ. burro κ.ά.).

Ζάντα (γαλλική)
προέρχεται από το δωρικό καμπά (καμπή). Άλλη άποψη στηρίζει την προέλευσή της γαλλικής jante από το αρχαίο ομηρικό άντυξ.

μπουκάλι (ιταλική)
Σχηματίστηκε από το ιταλικό boccale, μεταγραφή ουσιαστικού της αρχαίας ελληνικής βαύκαλις (= χαλκούν ή πήλινον αγγείον πρός ψυχρασίαν του ύδατ

σαρίκι (τουρκική)
προέρχεται από την ελληνική λέξη καισαρίκιον (= λεπτό σεντόνι που τύλιγε γύρω από το κεφάλι του ο βυζαντινός συμβασιλέας (Καίσαρας).

τόννος (ιταλική)
προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό θύννος=είδος μεγάλου ψαριού της Μεσογείου

Μπράτσο (ιταλική)
από το ιταλικό bracchio, προέρχεται από το λατινικό brachium που είναι μεταγραφή της ελληνικής λέξης βραχίων

καρτούν (αγγλική)
προέρχεται από την ελληνική λέξη χάρτης που στα αρχαία σημαίνει φύλλο χαρτιού, παπύρου

γάμπα (ιταλική)
προέρχεται από την ελληνική λέξη καμπή (στην δωρική διάλεκτο καμπά)

κιλό (γαλλική)
προέρχεται από το ελληνικό αριθμιτικό χίλιος

πιάτο (ιταλική)
προέρχεται από το λατινικό platus που προέρχεται με την σειρά της από το επίθετο πλατύς

βόμβα (ιταλική)
προέρχεται από την ελληνική λέξη βόμβος = βουητό, βοή

κάμπος
αν και φαίνεται να βγαίνει από την λέξη campus των λατινικών (=πεδιάδα), εντούτοις το θέμα της λέξης campus προέρχεται από την ελληνική λέξη κήπος...

πέναλντι
penalty (= ποινή, τιμωρία), προέρχεται από το λατινικό poena, που αποτελεί μεταγραφή της αρχαίας ελληνικής λέξης ποινή

pain (αγγλική)
προέρχεται από την ελληνική λέξη ποινή. pain=πόνος ο οποίος έρχεται ως συνέπεια της ποινής, ως τιμωρία

pirate (αγγλική)
προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα πειρώμαι που σημαίνει τολμώ, αποπειρώμαι. Αρχικά η λέξη πειρατής σήμαινε τον παράτολμο, τον ριψοκίνδυνο

bravo (ιταλική)
προέρχεται από την ελληνική λέξη βραβείον.

super
προέρχεται από την ελληνική λέξη υπέρ

audio (αγγλική)
προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη αυδή=φωνή

καναπές (γαλλική)
προέρχεται από την ελληνική λέξη κώνωψ=κουνούπι. Αρχικά σήμαινε το ύφασμα που προστάτευε από κουνούπια, αλλά έφτασε στις μέρες μας να δηλώνει το έπιπλο.

Βίντεο (αγγλική)
προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα οράω-ω που στον αόριστο γίνεται είδον

ΟΜΠΡΕΛΑ (ιταλική)
προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη όμβρος που σημαίνει βροχή. (Όμβρια ύδατα)

Σκίτσο (ιταλική)
προέρχεται από το λατινικό scedium που με τη σειρά του προήλθε από την αρχαία ελληνική λέξη ¨σχέδιος¨ που σήμαινε προσωρινός,πρόχειρος-αυτοσχέδιος

τεφτέρι (τουρκική)
προέρχεται από το διφθέριον που σημαίνει βιβλίο με φύλλα από λεπτό κατεργασμένο δέρμα του ρήματος δέφω διφθέριον=διφθέρι=διφθέρ=ντιφτέρ=τεφτέρ

salt (αγγλική)
προέρχεται από την ελληνική ομηρική λέξη αλς(γεν. αλώς) από την ίδια ρίζα προέρχεται το salary=μισθός

ρεπό (γαλλική)
προέρχεται από το λατινικό repauso που εμπεριέχει την ελληνική λέξη παύσις (re+παύσις)

Read more »

Η απόσταση Γης-Σελήνης

O Πτολεμαίος στη Μαθηματική Σύνταξις, μέτρησε με την τετραπήχυ διόπτρα του Ιππάρχου και βρήκε ότι η Σελήνη κατά μία μεσουράνησή της απέχει από το ζενίθ της Αλεξάνδρειας 50º55'. Μετά υπολόγισε ότι πριν από 822 χρόνια σε αντίστοιχη μεσουράνηση η Σελήνη απείχε από το Ζενίθ κατά 49º48' μόνο. Συμπέρανε ότι η Σελήνη παράλλαξε κατά 1º7' = ω.

Επειδή η Γη θεωρείται σημείο ως προς την ουράνια σφαίρα, θεωρεί το κέντρο της Γης Κ και την Αλεξάνδρεια Α, ως ένα σημείο και έχει γωνία φ = γωνία κ = 49º48'.

Έτσι έχει τρίγωνο ΑΔΚ, στο οποίο θεωρεί τη γήινη ακτίνα ΚΑ = 1. Θεωρεί το ορθογώνιο ΑΛΚ, το οποίο επιλύει με τη βοήθεια των τριγωνομετρικών πινάκων χορδών του Ιππάρχου και βρίσκει ΑΛ = 46' και ΛΚ = 39' της γήινης ακτίνας.

Επιλύει και το ορθογώνιο ΑΛΔ και βρίσκει ΔΛ = 39 6' γήινες ακτίνες. Τελικά η απόσταση ΚΔ της Σελήνης είναι 39 45' γήινες ακτίνες

Τσιμπουράκης Δ., "Μαθηματικές μετρήσεις στην Αρχαία Ελλάδα",229, Αίολος, Αθήνα 2002
Υπολογισμός της απόστασης γης -Σελήνης από τον Ίππαρχο

Read more »

Η αρχαιότερη, ολοκληρωμένη μουσική σύνθεση στον κόσμο, που έχει ανακαλυφθεί, μέχρι τώρα.

“Οσον ζής φαίνου,

Μηδέν όλως σύ λυπού

Προς ολίγον εστί το ζήν

Το τέλος ο χρόνος απαιτεί”.

(“Όσο ζεις, να λάμπεις

Μη λυπάσαι καθόλου

Η ζωή είναι σύντομη

Ο χρόνος οδηγεί στο τέλος”)

Πρόκειται για επιτάφια επιγραφή που ένας λυρικός ποιητής και μουσικός των ελληνιστικών χρόνων, ο Σείκιλος, αφιέρωσε στη γυναίκα του, Ευτέρπη, πάνω σε μια μικρή στρογγυλή μαρμάρινη στήλη, χρονολογούμενη από τον 2ο αι. π.Χ

.Ανακαλύφθηκε από το W. Μ. Ramsay το 1883, κοντά στις αρχαίες Τράλλεις της Μ. Ασίας. Η στήλη χάθηκε κατά τη διάρκεια του ολοκαυτώματος της Μικράς Ασίας (1922), αλλά αργότερα βρέθηκε πάλι, σπασμένη στη βάση της.

Μια γυναίκα τη χρησιμοποιούσε ως ανθοστήλη στον κήπο της, και η βάση ήταν κομμένη οριζόντια. Σήμερα εκτίθεται στο εθνικό μουσείο της Δανίας.

Το ποιητικό κείμενο της επιγραφής αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο, χωρίς μελωδία, είναι η αφιέρωση.

“Εικών η λίθος ειμί, τίθησί με Σείκιλος ένθα μνήμης αθανάτου, σήμα πολυχρόνιον”

(Εικόνα είμαι, αυτή η πέτρα· ο Σείκιλος με αφιερώνει σε αθάνατη μνήμη, ένα μνημείο για πολλά χρόνια).

Το δεύτερο μέρος, το κυρίως επιτάφιο, με μουσική, είναι οι στίχοι, την μετάφραση των οποίων είδαμε στην αρχή.

Το επιτάφιο τελειώνει με τις λέξεις ” Σείκιλος-Ευτέρ[πη] ” (ο Σείκιλος στην Ευτέρπη).

Οι νότες της αρχαιοελληνικής σημειογραφίας δεν ήταν παρά γράμματα που γράφονταν πάνω από τις συλλαβές των στίχων, ενώ οι χρονικές αξίες συμβολίζονταν με κάποιες γραμμές που γράφονταν πάνω από τα γράμματα (π.χ. ένας χρόνος = καμία γραμμή πάνω από το γράμμα, δύο χρόνοι = μία παύλα πάνω από το γράμμα, τρεις χρόνοι = μια γωνία και ένας κύκλος κτλ.)

Στην παραπάνω εικόνα διακρίνονται καθαρά τα μουσικά σύμβολά πάνω από τις συλλαβές και στην κορυφή της σελίδας, η μελωδία “μεταφρασμένη” στη σημερινή δυτική
σημειογραφία.

Το όνομά του Σεικίλου έγινε γνωστό χάρη σε μια επιτάφια επιγραφή πού βρέθηκε κοντά στις αρχαίες Τράλλεις της Μ. Ασίας. Tο επιτάφιο του Σεικίλου, χρονολογούμενο από τον 2ο αι. π.Χ. ως τον 1ο μ.Χ.· ανακαλύφθηκε από το W. Μ. Ramsay το 1883, χαραγμένο σε επιτύμβια πέτρα, "μια μικρή στρογγυλή μαρμάρινη στήλη, που ανήκε στον κ. Purser και μεταφέρθηκε από το Αιδίνιο", καθώς έγραφε (Bulletin de Correspondance Hellenique VIII, 1883, 277). Το Αιδίνιο βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη Τράλλεις της Μ. Ασίας, γι' αυτό και το Επιτάφιο είναι γνωστό και ως Επιγραφή των Τράλλεων (Tralleis Inscription). Η μικρή επιτύμβια στήλη ήταν εκτεθειμένη ως το 1922 στη συλλογή του Young στον Μπουτζά, προάστιο της Σμύρνης, όπου ο Laumonier, μέλος της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, μπόρεσε να τη φωτογραφίσει. Για πρώτη φορά, τη δημοσίευσε στο Bulletin de Correspondance Hellenique XLVIII, 50. Η στήλη χάθηκε μετά την πυρπόληση της Σμύρνης, 13 Σεπτ. 1923 (πρβ. Th. Reinach, La mus. gr. σσ. 191-192· Emile Martin, Trois documents de mus.gr., Παρίσι 1953, σ. 49, και φωτογραφία της στήλης). Η Επιγραφή αποτελείται από δύο μέρη, από τα οποία το δεύτερο είναι το Επιτάφιο με μουσική· ο Ramsay, ωστόσο, "δεν κατάλαβε, καθώς γράφει, τη σημασία αυτών των μικρών γραμμάτων που βρίσκονταν πάνω από τις γραμμές του δεύτερου μέρους". Ο δρ Carl Wessely ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε πως αυτά τα "γράμματα" ήταν στην πραγματικότητα μουσικές νότες· μετέγραψε τη μουσική στη νεότερη σημειογραφία και δημοσίευσε και τις δύο, την Επιγραφή και τη μεταγραφή του, με σχόλια στο Antike Reste griechischer Musik (1891, σσ. 17-26· η μουσική στις σελίδες 21-24). Συζήτησε το θέμα της Επιγραφής με τον Ch.-Em. Ruelle στη Revue des Etudes Grecques (V, 1892, 265-280). Το Επιτάφιο δημοσιεύτηκε πολλές φορές· μπορούν να αναφερθούν οι ακόλουθες: (1) D. Β. Monro The Modes of Ancient Greek Music 89-90 (η μεταγραφή Wessely) με μια σημαντική διόρθωση στο τέλος της τελευταίας λέξης (απαιτεί la-fa δίεση) που πρότεινε ο J. Α. R. Munro (ό.π. σ. 145)· (2) C. v. Jan, Mus. script. Gr. σσ. 452-453, και Συμπλήρωμα, αρ. 4, Sicili epitaphium σ. 38 (στο Συμπλήρωμα το τέλος είναι διορθωμένο [οι τρεις νότες, la-fa δίεσ.-mi, αντί la-fa δίεσ.], όπως στου Monro, παραπάνω)· (3) Th. Reinach La mus. gr. 191-192. Η μελωδία, αποτελούμενη από 37 νότες συνολικά και με έκταση μιας ογδόης, είναι αυτή καθαυτή πλήρης και έχει μια ξεχωριστή χάρη για μας. Όπως λέει ο Reinach, "είναι το πιο πλήρες και πιο ευανάγνωστο δείγμα της αρχαίας γραφής που έφτασε σε μας". Το ποιητικό κείμενο της επιγραφής αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο, χωρίς μουσική, είναι η αφιέρωση: "Εικών ή λίθος ειμί, τίθησί με Σείκιλος ένθα μνήμης αθανάτου, σήμα πολυχρόνιον" [Εικόνα είμαι, παρά πέτρα· ο Σείκιλος με τοποθέτησε στη θέση της αθάνατης μνήμης, ένα μνημείο για πολλά χρόνια]. Το δεύτερο μέρος, το κύριο επιτάφιο, με μουσική, είναι ένα μικρό εγκώμιο: Οσον ζής φαίνου, Μηδέν όλως σύ λυπού Προς ολίγον εστί το ζήν Το τέλος ο χρόνος απαιτεί. -----------------
Όσο ζεις, φαίνου [να χαίρεσαι], Μη λυπάσαι διόλου, Η ζωή είναι σύντομη, Ο χρόνος οδηγεί στο τέλος.
Το επιτάφιο τελειώνει με τις λέξεις Σείκιλος-Ευτέρ[πη] (ο Σείκιλος στην Ευτέρπη).

Σεικίλου Σκόλιον 200 π.Χ. – 100 μ.Χ.

Read more »

ΣΠΙΡΟΥΛΙΝΑ-Η τροφή Θαύμα

Πρόκειται να γίνει κατανοητό παρα κάτω γιατί το μικροσκοπικό αυτό φύκι θεωρούνταν και θεωρείται τροφή και όχι συμπλήρωμα διατροφής.
Είναι γιατί από παλία ήταν γνωστό στους Ιθαγενέις της Κεντρικής Αμερικής σαν βασικό συστατικό της διατροφής τους και αυτό όχι τυχαία, γιατί όπως σήμερα πλέον έχει αποδειχθεί η σπιρουλίνα είναι πηγή υψηλής συγκέντρωσης και ποιότητας πρωτείνης, ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες, μεταλλικά στοιχεία σπάνιας ποιότητας λιπαρές ουσίες απαραίτητες για τον νευρικό ιστό κ.ά.
Ενδιαφέρουσα είναι η δράση της πάνω στον ιό του AIDS του οποίου φάινεται να αναστέλλει την λειτουργία.
Το κύριο ακόμα πλεονέκτημα της είναι ότι οι βιταμίνες της και τα μεταλλικά άλατά της σαν πηγή δνε είναι συνθετικά αλλά 100% φυσικά και σε καμμία περίπτωση δεν περιέχουν τοξικά κατάλοιπα.
Τρεις μόνον παραγωγοί σπιρουλίνας υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Οι δύο είναι Ελληνες με έδρα παραγωγής και καλλιέργειας την Νιγρίτα Σερρών.http://www.spirulina.gr/

Η ΤΡΟΦΗ
Οπως αναφέρθηκε προηγουμένωςη Σπιρουλίνα είναι ένα μικροσκοπικό νηματώδες κυανοπράσινο μικροφύκος (microalgae) του γλυκού νερού που όμως μπορεί να αναπτυχθεί και στο θαλασσινό.Επιστημονικότερα ανομάζεται arthrospira (Αρθροσπείρα) και ανήκει στα κυανοβακτήρια.
Εκ πρώτοις εντυπωσιάζει με το βαθύ πράσινο χρώμα της το οποίο τονίζει τα μέρη που ευδοκιμεί και τα χαρακτηρίζει. Το χρώμα αυτό το οφείλει σε μιά χρωστική, την πρωτείνη φυκοκυανίνη που είναι ισχυρό ανιοξειδωτικό αλλά και την χλωροφύλλη ουσία γνωστή που χαρακτηρίζει τα φυτά και που είναι δέκτης ισχυρής ηλιακής ενέργειας.
Από διατροφική άποψη αποτελεί την πλουσιότερη σε πρωτείνη "πράσινη τροφή".
Περιέχει 5% λιπαρά χωρίες καθόλου χοληστερόλη, ένα μεγάλο ποσοστό των οποίων βρίσκεται σε μορφή των απαραίτητων για την υγεία ω-6-λιπαρών οξέων, κυριώς λινολεικών και γ-λινολενικού οξέος.

Είναι εκπληκτικό πράγματι, πώς ένα τόσο μικρός οργανισμός, μπορέι να κρύβει τόσες πολλές βιταμίνες και τόσα άλλα στοιχεία, και μάλιστα στην ιδανική αναλογία για τον ανθρωπινο οργανισμό, ώστε δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως πρόκειται για θάυμα της φύσης δώρο στον άνθρωπο.

ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΞΙΑ
Εχει 60-70% περιεκτικότητα σε πρωτείνη.αντίστοιχα η περιεκτικότητα σε πρωτείνη άλλων τροφών είναι η σόγια 35%, σκόνη γάλακτος 35%, κρέας 15-25%, αυγά 12%, δημητριακά 8-14%
Η περιεκτικότητά της σε βιταμίνη Β12 είναι 2-6 φορές περισσότερη από το ωμό βοδινό συκώτι
περιέχει 58 φορές περισσότερο σίδηρο από το ωμό σπανάκι και 28 φορές παρισσότερο από το ωμό βοδινό συκώτι
Είναι 3 φορές περισσότερο πλούσια σε βιταμίνη Ε από το ωμό φύτρο σιταριού και λεχει 49% καλυτερη απορρόφηση από την συνθετική βιταμίνη Ε
25 φορές υψηλότερη περιεκτικότητα β-καροτίνης από ότι τα ωμά καρότα
Τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα της είναι τρεις φορές περισσότερα από ότι στο λάδι νυχτολούλουδου

Η περιεκτικότητά της σε χλωροφύλλη είναι 5-30 φορές υψηλότερη από τον σπόρο άλφα-άλφα, το σταρόχορτο και το κριθαρόχορτο.
ΠΑΛΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ
Υπάρχουν αναφορές ότι είχε ευρεία χρήση στο διαιτολόγιο των Αζτέκων στο Μεξικό εδώ και 400 χρόνια.
Στις μέρες μας αποτελεί τροφή της φυλής kanembu στην περιοχή της λίμνης Τσαντ στη Δημοκρατία του Τσαντ στην Αφρική. Εκει πωλείται σαν αποξηραμένο είδος ψωμιού και ονομάζεται "dihe".
Για την καλλιέργεια του προς μαζική παραγωγή εδώ και είκοσι χρόνια χρησιμοποιούνται μεγάλες δεξαμενές αλλά και συγκεντρώσεις σε φυσικές λίμνες. Η σημερινή παγκόσμια παραγωγή ξεπερνά τους 3000 τόνους.

ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
Μπορέι να καταναλωθεί και ως πρόσθετο σε διάφορα είδη τροφίμων (ζυμαρικά, γαλακτοκομικά, χυμού κλπ) αλλά μπορέι να χρησιμοποιηθεί και ως άριστη ζωοτροφή, ως τροφή σε υδατοκαλλιέργειες, ως πρώτη ύλη για την παραγωγή χρωστικών τροφών και καλλυντικών, για φθορίζοντες δείκτες σε ιατρικά τεστ καθώς και για την παραγωγή ενζύμων στην Μοριακή Γενετική..
Είναι ασφαλέστατο διατροφικό προιόν και αυτό έχει αποδειχθεί τόσο από εκτενείες τοξικολογικές μελέτες όσο και από την μακροχρόνια κατανάλωσή της ανα τους αιώνες.

ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ-ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Αυτές οφεόλονται στις δύο κύριες ουσίες που συγκεντρώνη η Σπιρουλίνα την ΦΥΚΟΚΥΑΝΙΝΗ και την ΣΠΙΡΟΥΛΑΝΗ.
Η φυκοκυανίνη είναι η κυτριότερη πρωτείνη της σπιρουλίνας. Είναι μία φυκομπιλιποπρωτείνη επειδή περιέχει μία κυανή χρωστική, το τετραπυρρολικό χρωμοφόρο κυανομπιλίνη, στο οποίο οφείλεται το βαθύ κυανουν χρώμα της πρωτείνης αυτής. Συμμετέχει στη διαδικασία της φωτοσύνθεσης μαζι με την φυκομπιλιποπρωτείνη αλλοφυκοκυανίνη και τη χρωστική χλωροφύλλη.
Η σπειρουλάνη είναι ένας θειικός πολυσακχαρίτης μεγάλου Μοριακού βάρους και αποτελείται από απλά σάκχαρα, παράγωγα της ραμνόζης, ξυλόζης καθώς και ουρονικά οξέα.

ΑΝΤΙΟΞΕΙΔΩΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Τα κύρια αντιοξειδωτικά συστατικά είναι η φυκοκυανίνη, σπειρουλάνη, το β-καροτένιο, και ορισμένες πολυφαινόλες.
In vitro έχει αποδειχθεί ότι η φυκοκυανίνη δεσμέυει τις πολύ δραστικές ρίζες του υδροξυλίου και υπεροξειδίου, καθώς και τα δραστικά υπεροξυνιτρώδη ιόντα. παρεμποδίζει την οξείδωση λιπιδίων καθώς και εκλεκτικά τη δράση του ενζύμου κυκλοοξυγενάση-2 COX-2, το οποίο είναι υπεύθυνο για διάφορες φλεγμονώδεις καταστάσεις και υπερεκφράζεται σε διάφορους τύπους καρκίνου.
Η σπιρουλάνη δεσμεύει ρίζες υδροξυλίου και λιπιδίων καθώς και τις ελεύθερες ρίζες DMPD και ABTS.

ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΝΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Ερευνες σε ανθρώπινα κύτταρα αλλά και σε ανθρώπους έδειξαν ότι η κατανάλωση 1γρ σπειρουλίνας την ημέρα προκαλεί πλήρη εξάλειψη βλαβών λευκοπλακίας (προκαρκινική βλάβη βλεννογόνου του στόματος). Η φυκοκυανίνη επάγει απόπτωση (κυτταρικό θάνατο) ανθρώπινων κυττάρων λευχαιμίας, ενώ η σπειρουλάνη μειώνει την μεταστατικότητα στον πνέυμονα κυττάρων μελανώματος.Παράλληλα εκχύλισμα πολυφαινολών σπιρουλίνας αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό ανθρώπινων κυττάρων ηπαττώματος (όγκος ήπατος).
Πρόσφατα άρχισε να δοκιμάζεται η χρήση της χρωστικής φυκομπιλίνης για τη στοχευμένη δημιουργία ελέυθερων ριζών, με΄τα από διέγερσή της με γωτεινή ακτινοβολία με σκοπό την καταστροφή καρκινικών όγκων (φωτοδυναμική θεραπεία)

ΚΑΤΑ ΤΟΥ AIDS
Η πλέον ενδιαφέρουσα ιδιότητα της σπιροθλίνας και ιδιαίτερα της σπιρουλάνης είναι η ικανότητά της να παρεμποδίζουν την ανάπτυξη του ιού HIV-1, καθώς και άλλων ιών.
Μελέτες σε ανθρώπους έδειξαν ότι η κατανάλωση 5γρ σπειρουλίνας την ημέρα αυξάνει το επίπεδο IgE στο σίελο ανθρώπων, ενώ κανονικοποιει τα επίπεδα IgE στο αίμα (μείωση αλλεργικών αντιδράσεων).Παράλληλα προστατεύει έναντι της αλλεργικής ρινίτιδας. Η κατανάλωση σπειρουλάνης οδηγεί σε αύξηση των επιπέδων IFNγ.Επίσης και τα επίπεδα της IL1 και του νεκρωτικού παράγοντα των όγκωνTNFα στα ανθρώπινα κύτταρα Τ.

ΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΩΝ
Λόγω των ανωτέρω ιδιοτήτων που εκτέθηκαν, η σπιρουλίνα προσέλκυσε την προσοχή των ερευνητών της NASA για κάποιο υποκατάστατο της υψηλής απαιτήσεων διατροφής των αστροναυτών, κατά τις μακροχρόνμιες παραμονές τους στους διαστημικούς σταθμούς.
H NASA ακόμη μαζί με άλλες συνεργαζόμενες Εθνικές Διαστημικές Υπηρεσίες, σχεδιάζει ένα "Ελεγχόμενο Οικολογικό Σύστημα Υποστήριξης Ζωής" το οποίο θα παρέχει οξυγόνο και τροφή στους αστροναύτες και θα ανακυκλώνει τα απόβλητα, ανθρώπινα και μη, με τη βοήθεια διαφόρων βακτηρίων, κατά την διάρκεια των διαπλανητικών ταξιδίων.

Ενα παρόμοιο Ευρωπαικό πρόγραμμα ονομάζεται MELISSA και υποστηρίζεται από την Ευρωπαική Υπηρεσία Διαστήματος (ESA).στο σύστημα αυτό υποστήριξης της ζωής προβλέπεται η ανάπτυξη μικροοργανισμών και η σπιρουλίνα έχει τον κεντρικό ρόλο στην όλη διαδικασία.

γιά τη σπιρουλίνα της περιοχής Νιγρίτας Σερρών να πούμε εν συντομία ότι η ιδέα της παραγωγής ξεκίνησε το 1992 έπειτα από 10ετη έρευνα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα του τμήματος Γεωλογίας-Γεωθερμίας και του Ινστιτούτου Γεωμεταλλευτικών Ερευνών. ο καθηγητής του Αριστ.Παν.Θεσσαλονίκης Δρ.Μιχαήλ Φύτικας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εν λόγω περιοχή είναι όχι μόνον ιδανική για την παραγωγή σπιρουλίνας, αλλά αποτελεί και την μοναδική περιοχή της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης που συνδυάζει αρμινικά τις παραμέτρους καλλιέργειας του κυανοπράσινου φύκους.
Οι δυό Σερράιοι παραγωγοί με τους οποίους η NASA αλλά και η Ρώσικη Διαστημική Υπηρεσία ήλθαν σε επαφή είναι οι Μιχάλης Ζουλουμίδης και Βαγγέλης Κολτσιάκης.

Read more »

Αθηναίοι Ολυμπιονίκες

Αθηναίοι      Ολυμπιονίκες                 Νικητής               Αγώνισμα          Έτος
                                                          Παντακλής              Στάδιον             696 π.Χ.
                                                          Παντακλής               Δίαυλος            692 π.Χ.
                                                          Παντακλής              Στάδιον             692 π.Χ.
                             Ευρυβάτης (ή Ευρύβοτος ή Εύρυβος)    Στάδιον           672 π.Χ.
                                                           Στόμας                    Στάδιον             644 π.Χ.
                                                           Κύλων                    Δίαυλος            640 π.Χ.
                                                          Φρύνων                   Παγκράτιον        636 π.Χ.
                                                        Αλκμαίων                  Τέθριππον         592 π.Χ.
                                                 Καλλίας Φαινίππου          Τέθριππον         564 π.Χ.
                                                Μιλτιάδης Κυψέλο         Τέθριππον         560 π.Χ.
                                                   Κίμων Στησαγόρα         Τέθριππον         536 π.Χ.
                                                    Πεισίστρατος               Τέθριππον          532 π.Χ.
                                                    Κίμων Στησαγόρα        Τέθριππον          528 π.Χ.
                                                      Καλλίας II                 Τέθριππον          500 π.Χ.
                                                      Καλλίας I                  Τέθριππον          496 π.Χ.
                                                      Καλλίας II                 Τέθριππον          492 π.Χ.

                                                       Καλλίας                    Παγκράτιον         472 π.Χ.
                                                     (Λυκ)όφρων               Στάδιον παίδων   468 π.Χ.
                                                     Τιμόδημος                 Παγκράτιον        460 π.Χ.
                                                      Φρύνιχ[ος]                Πάλη παίδων        456 π.Χ.
                                                       Μεγακλής                Τέθριππον           436 π.Χ.
                                             Αλκιβιάδης Κλεινία           Τέθριππον           416 π.Χ.
                                                       Μίνως                      Στάδιον               400 π.Χ.
                                                     Επιχάρης                   Στάδιον παίδων       396 π.Χ.
                                                    Σώσιππος                    Στάδιον                388 π.Χ.
                                               Πυθόστρατος                   Στάδιον                368 π.Χ.
                                                   Φωκίδης                       Στάδιον                364 π.Χ.
                                                 Φιλάμμων                      Πυγμαχία                360 π.Χ.
                                                Τιμοκράτης                     Συνωρίς                352 π.Χ.
                                              Αριστόλοχος                     Στάδιον                344 π.Χ.
                                                  Αντικλής                       Στάδιον                 340 π.Χ.
                                                 Διόχιππος                      Παγκράτιον              336 π.Χ.
                                                 Κάλιππος                      Πένταθλον                332 π.Χ.
                                                 Δημάδης                        Ιππικό αγώνισμα        328 π.Χ.
                                                Αριστοφών                      Παγκράτιον             312 π.Χ.
                                                  Γλαύκων                       Τέθριππον               272 π.Χ.
                                                Μενόδωρος                     Πάλη                   132 π.Χ.
                                                Αθηναίος                          Άγνωστον               93 μ.Χ.
                                Τίτος Δομιτίου Προμηθέως             Τέθριππον            241 μ.Χ.

Read more »

Ετυμολογία της λέξης αλάτι

Η λέξη αλάτι είναι ομηρική και προέρχεται από τη λέξη (η) αλς (θηλυκού γένους, γενική της αλός), η οποία σημαίνει θάλασσα.

Νερό με πολύ αλάτι λέγεται άλμη (σαλαμούρα). Για αυτό λέμε το θαλασσινό νερό είναι αλμυρό, γιατί υπάρχει σε αυτό διαλυμένο το άλας (το αλάτι). Οι αλυκές (αλαί στην αρχαία γλώσσα) μας προμηθεύουν με το άλας ή το αλάτι που χρησιμεύει να φτιάχνουμε αλίερους ιχθείς, δηλαδή αλατισμένα ψάρια, αλίτυρο, δηλαδή αλατισμένο τυρί και γενικά πολλά είδη αλατισμένης τροφής. Το αλάτι στα λατινικά λέγεται sal (s-al) που είναι αναγραμματισμός της λέξης αλς. Συχνά συναντάμε αναγραμματισμούς σε ελληνικές λέξεις που έγιναν από τους Ρωμαίους, όπως στο προκείμενο παράδειγμα την αντιμετάθεση του τελευταίου γράμματος στην αρχή. Έτσι «το άλας» (γενική του άλατος) μεταφέρθηκε στην αγγλική γλώσσα από τη λατινική του παραφθορά ως salt. Ο μισθός των λεγεωναρίων, στρατιωτών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γινόταν κάποια εποχή σε πολύτιμο μαγειρικό αλάτι. Ο μισθός αυτός ονομάστηκε salarious (s-al-arius), λέξη από την οποία προέκυψε στην αγγλική γλώσσα το salary που σημαίνει μισθός και το ρήμα sale (πώληση).

Read more »

Γεώργιος Γκιόλβας -Το όραμά του και η εφεύρεση "NicoPal"-

Το όραμα του Γεωργίου Γκιόλβα ήταν να δει την Ελλάδα μεγάλη και ισχυρή. Ισχυρή και ανεξάρτητη οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά. Γνώριζε πολύ καλά ότι οι Έλληνες έχουμε τη δυνατότητα να μεγαλουργήσουμε, άλλωστε αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την πορεία του έθνους μας ανά τους αιώνες. Τα τελευταία χρόνια όμως η Ελλάδα δεν στέκεται στο ύψος της και τείνει να λησμονήσει τον πολιτισμό που κληρονομήθηκε από τους προγόνους μας.

Όλη η ζωή του κινήθηκε πάνω σε έναν συνεχή αγώνα να δημιουργήσει μέσα από τις απίστευτες επιστημονικές γνώσεις του, εφευρέσεις, κατασκευές, υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα, τα οποία θα μπορούσαν να κάνουν τη χώρα μας να στέκεται χωρίς φόβο, χωρίς οικονομική εξάρτηση, στον πλανήτη. Κατάφερε πολλά, όμως δεν τους δόθηκε η πρέπουσα σημασία.

Ο Γεώργιος Γκιόλβας ωστόσο δεν ήταν εθνικιστής. Όσο τον ενδιέφερε το καλό της Ελλάδας, άλλο τόσο τον ενδιέφερε και το καλό της ανθρωπότητας. Πίστευε στις ιδέες της ειρήνης, της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, της ισότητας και αυτονομίας πολιτών και κρατών.

Σχέδιο του κοσμοσκάφους του Αριστοτέλη, όπως
δημοσιεύεται στο αποσυρμένο βιβλίο του
Γ. Λευκοφρύδη. Ο εφευρέτης κατηγορεί τον
συγγραφέα για υποκλοπή από τις έρευνες του
Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, είχε θέσει ως στόχο να δημιουργήσει ένα Κέντρο Ερευνών στο οποίο θα συγκεντρώνονταν Έλληνες Επιστήμονες.

Σκοπός του Κέντρου ήταν να παραμένουν στην Ελλάδα "τα Ελληνικά Μυαλά" και να μην καταφεύγουν σε άλλες χώρες, προκειμένου να αξιοποιούν τις γνώσεις και το ταλέντο τους προς όφελος της πατρίδας μας.

Τα έσοδα από τις πωλήσεις της εφεύρεσης "NicoPal" προορίζονται σε μεγάλο βαθμό για τη δημιουργία του Ερευνητικού Κέντρου, σύμφωνα με την επιθυμία του ιδίου πριν το θάνατό του.

Πληροφορίες για τη συσκευή απομάκρυνσης των βλαβερών ουσιών από τα τσιγάρα μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του προϊόντος:

http://www.nico-pal.com/main.php 

Read more »

Σήμερα το θερινό ηλιοστάσιο.

Το καλοκαίρι ξεκινά επίσημα λοιπόν σήμερα, 21η Ιουνίου με το θερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή την μεγαλύτερη σε διάρκεια μέρα στο βόρειο ημισφαίριο και την μικρότερη στο νότιο.

Αυτό συμβαίνει δύο φορές το χρόνο, γι' αυτό και ξεχωρίζονται σε θερινό και χειμερινό ηλιοστάσιο....


"Ηλιοστάσιο" ονομάζεται η χρονική στιγμή, κατά την οποία ο άξονας της Γης εμφανίζεται στραμμένος όσο περισσότερο προς ή μακριά από τον Ήλιο συμβαίνει, κατά την ετήσια τροχιά της Γης γύρω από αυτόν.

Η λέξη προέρχεται από το «ήλιος» και το «στέκομαι»/«στάση» ... επειδή κοντά στα ηλιοστάσια (λίγες ημέρες πριν ή μετά) ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει τη φαινομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή προς τα νότια (κίνηση στην απόκλιση), μέχρι που την ημέρα του ηλιοστασίου αυτή η κίνηση μηδενίζεται και αντιστρέφεται.

Δύο φορές το χρόνο η διάρκεια της ημέρας είναι ίση με τη διάρκεια της νύχτας, σε όλη τη Γη.

Πρόκειται για ένα περιοδικό φαινόμενο που συμβαίνει για όλες τις περιοχές του πλανήτη μας. Τις ημερομηνίες που συμβαίνει τις ονομάζουμε ισημερίες και τις διακρίνουμε σε χειμερινή και εαρινή ισημερία.

Read more »

Στο φως σπουδαίοι αρχαίοι ναοί στην Πελοπόννησο

Ούτε ένας, ούτε δύο αλλά πέντε αρχαίοι ναοί έχουν αποκαλυφθεί κατά τις τελευταίες ανασκαφικές έρευνες στην περιοχή της Αιγιαλείας επιβεβαιώνοντας την μεγάλη ανάπτυξη της περιοχής καθ΄ όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας.

Η κατασκευή των μεγάλων έργων, κυρίως του νέου αυτοκινητοδρόμου, «κρύβεται» σε αρκετές περιπτώσεις πίσω από τον εντοπισμό αρχαιοτήτων στην περιοχή, μαζί φυσικά με τις συστηματικές αρχαιολογικές ανασκαφές της ΣΤ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων, τα αποτελέσματα των πρόσφατων ερευνών της οποίας παρουσιάσθηκαν χθες το βράδυ σε ομιλία των αρχαιολόγων κ. Ανδρέα Βόρδου και δρος Ερωφίλης Κόλλια που οργανώθηκε από την Εταιρεία Επιστήμης και Πολιτισμού Αιγιαλείας στο Πολιτιστικό Κέντρο του δήμου Αιγιαλείας με θέμα: «Ελίκη, Μαμουσιά, Γκραίκας, Τράπεζα Αιγίου».

Οι πέντε αρχαίοι ναοί που αποκαλύφθηκαν, επιβεβαιώνουν τη μεγάλη ανάπτυξη της περιοχής καθ΄ όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας

Στα Αρχαϊκά και τα Κλασικά χρόνια χρονολογούνται τα ιερά που έχουν έρθει στο φως και το κυριότερο εξ αυτών βρέθηκε στο πλάτωμα της Τράπεζας Αιγίου, σε μία θέση η οποία κατά τους αρχαιολόγους ταυτίζεται πιθανότατα με τις αρχαίες Ρύπες, που ήταν μία από τις δώδεκα πόλεις της Αχαϊκής Συμπολιτείας.

Πρόκειται για έναν εκατόμπεδο ναό του τέλους των αρχαϊκών χρόνων (τέλη 6ου π. Χ αιώνα), ο οποίος εντοπίσθηκε στον οικιστικό πυρήνα της αρχαίας πόλης και από τις ανασκαφές ήρθαν στο φως τα γλυπτά που κοσμούσαν τα δύο αετώματά του. Και παρ΄ ότι στην ουσία πρόκειται για θραύσματα των γλυπτών, ο μεγάλος αριθμός τους _ ξεπερνούν τα 350 _ και κυρίως ο χαρακτήρας τους αφού είναι κεφαλές, κορμοί και άκρα ανθρώπινων μορφών, κεφαλές και σκέλη αλόγων οδηγούν στην ανασύνθεση του γλυπτού διάκοσμου του ναού στον οποίο απεικονίζεται μία σκηνή μυθολογικής μάχης. Ηδη μάλιστα τα γλυπτά της Τραπεζάς συγκαταλέγονται στα σπάνια παραδείγματα της πώρινης αρχιτεκτονικής γλυπτικής από αυτήν την εποχή ενώ παράλληλα όμως, έχουν αποκαλυφθεί και πολλά αρχιτεκτονικά μέλη του ναού ως και την κεράμωσή του.

Στη σημερινή Μαμουσιά εξάλλου, που ταυτίζεται με την αρχαία Κερύνεια πραγματοποιείται συστηματική ανασκαφή σε ιερό της Αρχαϊκής-Κλασικής εποχής, όπου έχουν εντοπισθεί τα κατάλοιπα ενός μεγάλου δωρικού ναού του 6ου π.Χ. αιώνα αλλά και ενός μικρότερου, που χρονολογείται στον 4ο π.Χ. Εδώ τα σημαντικότερα ευρήματα της ανασκαφής είναι τα θραύσματα των μαρμάρινων αγαλμάτων (αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα ) που κοσμούσαν τα αετώματα του μεγάλου ναού. Νότια όμως της σημερινής Κερύνειας εντοπίστηκε και ένας εκτεταμένος οικισμός που χρονολογείται στην Πρωτοελλαδική εποχή (2700-1900 π.Χ.) και περιλαμβάνει πυκνά δομημένα κτίσματα σε έκταση μεγαλύτερη των 50 στρεμμάτων ενώ στους πρόποδες του μυκηναϊκού νεκροταφείου με θαλαμοειδείς τάφους που έχουν βρεθεί στο λόφο Καλλιθέα ή Ψωριαρού στα Νικολέικα ανασκάπτεται τώρα ένας οικισμός της Μυκηναϊκής εποχής, που θεωρείται ότι ήταν η μυκηναϊκή Ελίκη.

Τέλος, έναν ακόμη ναό αψιδωτό, που χρονολογείται στη Γεωμετρική εποχή (8ος π.Χ. αιώνας) ανασκάπτουν Νικολέικα οι αρχαιολόγοι, οι οποίοι θεωρούν ότι πιθανώς να ταυτίζεται με τον περίφημο ναό του Ελικώνιου Ποσειδώνα, που αναφέρει ο Όμηρος και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς. Πρόκειται για ένα μνημείο που ανήκει στην επικράτεια της αρχαίας Ελίκης

(Μαρία Θερμού)-To Bήμα-

Read more »

ΕΝ ΟΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ.

Με ποιόν θαυμαστό τρόπο η ειλικρινής παραδοχή της άγνοιας μετατρέπεται σε αφετηρία της αληθινής γνώσης;

Η πιο ικανοποιητική απάντηση σε αυτό το καίριο ερώτημα μπορεί να δοθεί μόνο βιωματικά, έμπρακτα. Όταν βιώσει κανείς αυτό το κρίσιμο σημείο, χωρίς φόβο και χωρίς προσδοκίες, φαίνεται πως κάτι πολύ σημαντικό αρχίζει να συμβαίνει μέσα του και γύρω του:

Αρχίζει να μετασχηματίζεται σε μικροκοσμική μονάδα ύπαρξης. Κι αυτό επιδιώκει η πάντα επίκαιρη Σωκρατική Διδασκαλία, που θεμελιώθηκε σε αυτήν εδώ τη χώρα πριν από 2500 χρόνια από τον μεγάλο Διδάσκαλο των Ελλήνων αλλά και όλης της Ανθρωπότητας, τον Σωκράτη...

Το πρόβλημα είναι η κατεστημένη άγνοια η οποία, κατά τον Πλάτωνα, παίρνει τις ακόλουθες μορφές: απλή, διπλή, μεγίστη και σοφιστική.

Απλή είναι η άγνοια όταν κανείς αγνοεί τί είναι ένα πράγμα, όμως ταυτόχρονα έχει αντίληψη ότι το αγνοεί.

Διπλή είναι η άγνοια όταν κανείς αγνοεί κάτι και ταυτόχρονα δεν έχει αντίληψη ότι το αγνοεί.

Μεγίστη είναι εκείνη η κατάσταση άγνοιας όταν κάποιος αγνοεί ένα πράγμα, έχει αντίληψη ότι το αγνοεί, αλλά επιμένει στις απόψεις και γνώμες του, χωρίς να θέλει να ξεφύγει από την άγνοιά του.

Σοφιστική, τέλος, είναι η άγνοια εκείνη όπου κανείς αγνοεί κάτι, αλλά προσπαθεί με διάφορες εικασίες, ανεξέταστες γνώμες και αυθαίρετα συμπεράσματα να καλύψει την άγνοιά του.

Η διάκριση αυτή αντιστοιχεί σε ανθρώπινους τύπους, που αναπτύσσουν ανάλογα γνωρίσματα μέσα στην κοινωνία.

Η τρίτη και η τέταρτη μορφή άγνοιας, είναι σήμερα περισσότερο εξαπλωμένες από ποτέ, παρά την εντύπωση για το αντίθετο.

Η δεύτερη μορφή άγνοιας οφείλεται σε εγκαθιδρυμένες αρνητικές συνθήκες ύπαρξης των ανθρώπινων κοινωνιών: αφορά άτομα συνήθως καλοπροαίρετα στα οποία οι δυνατότητες για γνώση υπάρχουν, πλην όμως δεν αξιοποιούνται.

Η πρώτη μορφή είναι η “ευλογημένη”, θα λέγαμε, άγνοια· αφετηριακό σημείο της σωκρατικής έρευνας για την αληθινή γνώση... Είναι η στιγμή όπου η Προσωπικότητα αντιλαμβάνεται την κατάστασή της και αναφωνεί “Ένα μόνο πράγμα γνωρίζω στα σίγουρα, ότι δηλαδή τίποτα δεν γνωρίζω”.

Ανοίγεται, έτσι, προς το Όλον, με μια δεκτικότητα ικανή να αφομοιώσει τις ποιότητες του Ανώτερου Εαυτού, και πραγματώνεται μες από την Υπ-Ακοή της στο Ανώτερο...

Read more »

Αρχαία Ελληνική Οικία

Η αρχαία Ελληνική κατοικία χωρίζονταν στο ιδιωτικό και το επίσημο μέρος σύμφωνα με το Βιτρούβιο. Το επίσημο τμήμα του σπιτιού ονομάζονταν ανδρωνίτης και το ιδιωτικό γυναικωνίτης, χωρίς να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τις γυναίκες, αλλά αποτελώντας ένα χώρο όπου όλη η οικογένεια περνούσε την ημέρα της.

Read more »

Πως ονομαζόταν στην αρχαιότητα ο Ιούνιος

Στούς Δελφούς ὀνομαζόταν Ιλαίος
Στήν Ἀρχαία Ήλιδα ὀνομαζόταν Δάματρος
Στήν Ἀρχαία Δήλο ὀνομαζόταν Πάνημος
Στήν Αρχαία Ἀθήνα ὀνομαζόταν Σκιροφοριών
Στήν Αρχαία Σπάρτη ὀνομαζόταν Αγριάνιος
Στήν Αρχαία Βοιωτία ὀνομαζόταν Θειλούθιος
Στή, Αρχαία Θεσσαλία ὀνομαζόταν Ιπποδρόμιος
Στήν Αρχαία Σελεύκεια ὀνομαζόταν Αφροδίσιος
Στήν Αρχαία Λαμία ὀνομαζόταν Χρυτταίος
Στήν Αρχαία Κρήτη ὀνομαζόταν Νεκύσιος
Στήν Αρχαία Ρόδο ὀνομαζόταν Υακίνθιος
Στήν Αρχαία Ἐπίδαυρο ὀνομαζόταν Απελλαίος
Στήν Αρχαία Μακεδονία ὀνομαζόταν Λώος
Στήν Αρχαία Βιθυνία ὀνομαζόταν Αφροδίσιο
Στήν Αρχαία Κύπρο ὀνομαζόταν Δάματρος
Στήν Αρχαία Μήλιτο ὀνομαζόταν Καλαμαιών
Στήν Αρχαία Αἰτωλία ὀνομαζόταν Ιπποδρόμιος

Read more »

Ίππασος ( 5ος αιώνας π.Χ. )

Ο Ίππασος ήταν αρχαίος Έλληνας Πυθαγόρειος φιλόσοφος, μαθηματικός και φυσικός και κατά τον Ιάμβλιχο Κροτωνιάτης, γενικά όμως επωνομαζόμενος "Μεταπόντιος" ή "Μεταποντίνος". Η ακμή του τοποθετείται στα πρώτα 40 χρόνια του 5ου αιώνα π.Χ. και θεωρείται από τους αρχαιότερους μαθητές του Πυθαγόρα. Ήταν ο ιδρυτής του "μαθηματικού τμήματος" της Πυθαγόρειας Σχολής.
Η διδασκαλία του διέφερε των άλλων Πυθαγορείων ως προς τούτο: ότι παραδεχόταν ως αρχή του κόσμου την ύλη (πυρ) και όχι την άϋλη μορφή (αριθμοί) όπως εκείνοι. Είναι πιθανό, ίσως εξ αυτού να πήγασε η διάδοση ότι ο Ίππασος κοινοποίησε μυστικά της Πυθαγόρειας φιλοσοφίας και ότι εξ αυτού καταδιώχθηκε και τελικά φονεύθηκε.

Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει ότι ο Ίππασος έγραψε "Μυστικόν λόγον" και τον οποίο παρουσίασε ως γραμμένο από τον Πυθαγόρα. Νεότερες ακόμη παραδόσεις του απέδιδαν τη εφεύρεση - κατασκευή δοχείων γεμάτων νερού που μαζί με μεταλλικές πλάκες διαφορετικού πάχους ηχούσαν όλα μαζί αρμονικά, κάνοντας έτσι πειράματα ακουστικής. Επίσης το πείραμα που έκανε με τους "χαλκούς δίσκους" απέδωσε εκ των υστέρων την επαλήθευση των αριθμών αναλογίας στη συνήχηση. Ο Ιάμβλιχος συπληρώνει επίσης ότι ο Ίππασος είχε δημιουργήσει ιδιαίτερη ομάδα "ακουσματικών επιστημόνων" που ασχολούνταν με διάφορες εφαρμογές στην έρευνα της ακουστικής. Τέλος η ανακάλυψη της σχέσης εκάστης πλευράς προ τη διαγώνιο κανονικού πενταγώνου, που είναι ασύμμετρος αριθμός, αποδίδεται στον Ίππασο. Υπόψη ότι το κανονικό πεντάγωνο αποτελούσε το αναγνωριστικό "σήμα" των Πυθαγορείων.

Read more »

Έλαιον Υπερικού

Το Υπερικόν το διάτρητον (Hypericum perforatum) από την αρχαιότητα εφημίζετο για τις πολύτιμες θεραπευτικές ιδιότητες και το ευρύτατο φάσμα των εφαρμογών του.

Το έλαιό του λαμβάνεται αφού εμβαπτιστούν τα φρέσκα άνθη του σε αρίστης ποιότητος βιολογικό αγουρέλαιο ψυχρής εκθλίψεως.

Πρόκειται για το περίφημο Βάλσαμο των αρχαίων Σπαρτιατών.

Η Μαρία Τρέμπεν, στο βιβλίο της “Υγεία από το Φαρμακείο του Θεού”, αναφέρει: Το λάδι του υπερικού είναι ένα πολύτιμο φάρμακο. Δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι.

Αναλγητικό, αντιφλεγμονώδες και επουλωτικό, είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό για την ισχιαλγία και την οσφυαλγία, όπως και για κάθε πόνο ρευματικό, για τους πόνους των αρθρώσεων και την υδρωπικία. Για κάθε είδους πληγές, πρόσφατες ή ανοιχτές, κακώσεις, μώλωπες και εκχυμώσεις, διαστρέμματα, τσιμπήματα εντόμων, εγκαύματα, φλεγμονές, έλκη, οιδήματα. Για κράμπες, πιασίματα και ψύξεις, νευραλγίες και πονοκεφάλους.

Κάνουμε επαλείψεις ή ελαφρές εντριβές στο μέρος που πονά. Μπορούμε ακόμη να εφαρμόσουμε τοπικά επιθέματα με μια διαποτισμένη γάζα και να την τυλίξουμε με αδιάβροχη μεμβράνη.

Το λάδι του υπερικού είναι επίσης πόσιμο. Συνιστάται ιδιαίτερα για το έλκος, τις κολίτιδες, την επώδυνη πέψη και τις ξινίλες του στομάχου.

Πίνουμε μισό κουταλάκι του γλυκού, το πρωί, νηστικοί, και το βράδυ πριν την κατάκλιση, και όποτε παρουσιάζεται πρόβλημα. Συνιστάται η συχνή λήψη σε μικρές δόσεις.

Ιδανικό για κάθε θεραπευτικό ή χαλαρωτικό μασάζ, μπορεί να εμπλουτισθεί με αιθέρια έλαια, αναλόγως της περιπτώσεως, ή να συνδυαστεί με άλλα έλαια (π.χ. αμυγδαλέλαιο, έλαιο αβοκάντο κ.λ.π.).

Read more »

ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΑΝΩΛΙΔΟΥ

Lyric drama in three acts. A music-theatrical play in the icunabula symbols of the Greek civilization. Hara Kefala (soprano), Konstantinos Paliatsaras (tenor), Tasos Apostolou (barytone), Thodoris Efstratiades (barytone), Nona Voudouri (alto). Narrated by the actor George Spanopoulos. The orchestra is composed by members of the Athens' State Orchestra. Chorus: Polymnia vocalis.

Read more »

Το έμβολο της Τριήρους

<<Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιώς>> Έμβολο τριήρους

Η τριήρης, παρά τα ελαττώματά της, παρέμεινε καθ' όλη τη διάρκεια της κλασικής αρχαιότητας το βασικό όπλο της ναυμαχίας. Ως όπλο του στόλου είχε ως βασικό στόχο της τον εμβολισμό του αντιπάλου, το αντίστοιχο δηλαδή του δορατισμού στη μάχη της φάλαγγος ή του κριού στην έφοδο κατά την πολιορκία.
Το έμβολο ήταν η ισχυρή, ξύλινη κατασκευή που αποτελούσε κατά κάποιο τρόπο τη συνέχεια της τρόπιδος. Ήταν στερεωμένο οριζοντίως στους κατώτερους ζωστήρες που απορροφούσαν το μεγαλύτερο μέρος της σύγκρουσης και καθέτως στο κοράκι της πλώρης με ένα ενδιάμεσο ξύλο. Η σύγχρονη επιστήμη θεωρεί ότι το έμβολο ήταν μία εξωτερική, ανεξάρτητη από το σκαρί του πλοίου προσθήκη στην πλώρη. Εάν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο, με τις πιέσεις που θα δεχόταν η τριήρης, οριζόντιες και κάθετες από τον εμβολισμό και το βάρος του εμβολιζόμενου πλοίου, θα υπήρχε κίνδυνος το έμβολο να αποκολληθεί και έτσι το πλοίο να πάρει νερά.

Για την περαιτέρω αύξηση της δύναμης κρούσης, το ξύλινο έμβολο διέθετε μάλλον ένα είδος θήκης, ένα κοίλο, ορειχάλκινο έμβολο. Το χάλκινο έμβολο μάλιστα συμπληρώνονταν υψηλότερα με το παρεμβόλιον ,την εμπρόσθια κατάληξη των ανώτερων ζωστήρων.

Ομοίωμα τριήρους των κλασσικών χρόνων.

Η μορφή του εμβόλου εξελίσσεται με το πέρασμα των χρόνων. Στα γεωμετρικά αγγεία απεικονίζεται μόνο σαν μία αιχμηρή κατάληξη, ενώ από το 725 π.Χ. και εξής καταλήγει σε μία κάθετη λάμα η οποία στον 6ο αιώνα παίρνει τη μορφή της κεφαλής κάπρου. Στην κλασική και ελληνιστική εποχή το μέτωπο κρούσης του εμβόλου απεικονίζεται ημικυλινδρικό ή σφηνοειδές και ενισχύεται με τρεις ισχυρές οριζόντιες λάμες, δίνοντας στην πλάγια όψη του τη μορφή τρίαινας.
Ο εμβολισμός είχε σαν στόχο του την αχρήστευση του εχθρικού πλοίου είτε μέσω της διάτρησης είτε μέσω της διάρρηξης των αρμών των σανίδων είτε τέλος μέσω της ανατροπής του πλοίου. Οι τριήρεις ως πολύ ελαφριά πλοία δεν βυθίζονταν, αλλά άρχιζαν να κάνουν νερά και έτσι έβγαιναν σύντομα εκτός μάχης. Οι μελετητές έχουν υπολογίσει ότι μία τρύπα περίπου 33 εκ. κάτω από τα ύφαλα είχε σαν αποτέλεσμα η τριήρης να πάρει μέσα σε 3 λεπτά 18 τόνους νερό, έχοντας καθίσει περίπου 20 εκ., γεγονός που καθιστούσε επικίνδυνους οποιουσδήποτε ελιγμούς.

Κατά τη διάρκεια του εμβολισμού, το επιτιθέμενο πλοίο διέτρεχε τον κίνδυνο είτε να σπάσει το έμβολό του είτε να μην μπορέσει να αποκολληθεί έγκαιρα από το εχθρικό πλοίο, με αποτέλεσμα να ακινητοποιηθεί από τους αντιπάλους. Ο κίνδυνος αυτός από το πλεύρισμα και την έφοδο του εχθρικού πληρώματος αποφεύγονταν μόνο με την ανατροπή του εχθρικού πλοίου. Το γεγονός αυτό επιτυγχάνονταν όταν ένα μεγαλύτερο πλοίο σήκωνε την κατάλληλη στιγμή την πλώρη ψηλά εμβολίζοντας το εχθρικό πλοίο με δύναμη πάνω από τα ύφαλα. Έτσι πολλά από τα μεγάλα αρχαία πλοία κατασκευάζονταν με την πλώρηανάστειρον, δηλαδή πολύ πιο πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούσε προφανώς και ένα μακρύ παρεμβόλιον. Τα μικρότερα πλοία μπορούσαν να εμβολίσουν τον εχθρό χαμηλά κάτω από τα ύφαλά του, βουτώντας με την πλώρη,έμπρωρα δηλαδή.

Read more »

Οστρακισμός: η τιμωρία των πολιτικών

Εν μέσω της οικονομικής κρίσης και των νέων μέτρων για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας, δεν είναι λίγες οι φωνές που ζητούν την παραδειγματική τιμωρία για όσους έχουν ευθύνες γι’ αυτή την κατάσταση. Δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί τελικά, αλλά μπορούμε να δούμε πώς αντιμετώπιζαν οι πολίτες της αρχαίας Αθήνας τέτοιου είδους προβλήματα.

Η φροντίδα των Αθηναίων να ενισχύσουν και να διατηρήσουν το δημοκρατικό πολίτευμα ήταν σημαντική. Ως μέτρα εναντίον των επίδοξων τυράννων καθιερώθηκαν το σύστημα του οστρακισμού και η γραφή παρανόμων. Οι βουλευτές έδιναν όρκο να καταγγέλουν οποιονδήποτε θα υπονόμευε τη δημοκρατία ή θα βοηθούσε μια απόπειρα για εγκατάσταση τυραννίας στην πόλη τους.

Ο οστρακισμός ήταν η δεκάχρονη απομάκρυνση από την Αθήνα των πολιτών που θεωρούνταν επικίνδυνοι για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στην εισαγωγή του μέτρου αυτού εναντίον των επίδοξων τυράννων συνέτεινε ο φόβος των Αθηναίων για την εγκαθίδρυση τυραννίδας και για το λόγο αυτό αρκετές φορές εξορίστηκαν πολίτες που είχαν αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα και πολιτική δύναμη, τις οποίες θεωρήθηκε ότι θα τις χρησιμοποιούσαν κατά των συμφερόντων του δήμου. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη (Aθηναίων πολιτεία 22.4) ο νόμος καθιερώθηκε από τον Κλεισθένη το 508/7 π.Χ.

Η Εκκλησία του δήμου στην έκτη πρυτανεία συζητούσε, εάν έπρεπε το χρόνο εκείνο, να εφαρμοσθεί ή όχι οστρακισμός. Στην περίπτωση που ψήφιζε υπέρ, τότε στην όγδοη πρυτανεία κάθε πολίτης έγραφε σε ένα όστρακο, δηλαδή σε ένα θραύσμα αγγείου, το όνομα του Αθηναίου που ήθελε να τιμωρηθεί. Για να εφαρμοστεί ο οστρακισμός σύμφωνα με ορισμένους μελετητές έπρεπε η Εκκλησία να συγκεντρώσει έξι χιλιάδες πολίτες, οπότε εξοριζόταν εκείνος το όνομα του οποίου ήταν γραμμένο στα περισσότερα όστρακα ή σύμφωνα με άλλους έπρεπε να μαζευτούν έξι χιλιάδες όστρακα που θα καταδίκαζαν τον ίδιο Αθηναίο.


Ο πολίτης που καταδικαζόταν σε οστρακισμό έπρεπε να εγκαταλείψει την Αθήνα σε δέκα ημέρες και να παραμείνει εξόριστος για δέκα χρόνια. Μετά, μπορούσε να επιστρέψει στην Αθήνα. Στο διάστημα της εξορίας του δεν έχανε ούτε την ιδιότητα του πολίτη ούτε την περιουσία του. Από τους γνωστότερους Αθηναίους που εξορίστηκαν με τον τρόπο αυτό ήταν ο Αριστείδης (482 π.Χ.), ο Θεμιστοκλής (472/471 π.Χ.), ο Κίμων (462/461 π.Χ.) και ο Θουκυδίδης (443/442 π.Χ.).


Η γραφή παρανόμων ήταν η αγωγή για παράβαση του νόμου, η καταγγελία δηλαδή ενός πολίτη που είχε προτείνει ένα ψήφισμα αντίθετο με την υπάρχουσα νομοθεσία. Δεν είναι γνωστό πότε καθιερώθηκε αυτή η διαδικασία, αλλά σύμφωνα με ορισμένους μελετητές η μέθοδος αυτή αντικατέστησε τον οστρακισμό, που από το 417/16 π.Χ. χρονιά που έχουμε τον τελευταίο καταγεγραμμένο οστρακισμό, όπως μπορεί να δει κανείς στο πρόγραμμα εικονικής πραγματικότητας "Περιήγηση στην Αρχαία Αγορά" στο «Θόλο» του «Ελληνικού Κόσμου». Ο κατηγορούμενος δικαζόταν -άσχετα με το εάν η πρόταση που είχε προτείνει είχε ψηφισθεί ή όχι- κι εφόσον καταδικαζόταν, πλήρωνε βαρύ πρόστιμο. Κατά τον 4ο αιώνα π.Χ., εάν είχε παρέλθει ένας χρόνος από την ψήφιση του νόμου, τότε ο εισηγητής δεν τιμωρούνταν, όμως ο νόμος έπαυε να ισχύει.

Με τον τρόπο αυτό οι δίκες έγιναν σταθερός παράγοντας της πολιτικής ζωής και αποτέλεσαν το καλύτερο μέσο, για να απαλλαχθεί κάποιος από έναν αντίπαλο, ή για να προωθήσει μια πολιτική θέση. Η πιο γνωστή περίπτωση γραφής παρανόμων ήταν η καταγγελία του Κτησιφώντα από τον Αισχίνη για την πρότασή του να τιμηθεί με στεφανηφορία ο Δημοσθένης. Για την υπόθεση αυτή ο Αισχίνης και ο Δημοσθένης έγραψαν τους λόγους Κατά Kτησιφώντα και Περί στεφάνου, τους οποίους εκφώνησαν αντίστοιχα οι δύο ρήτορες στο δικαστήριο.

Read more »

Νομίσματα Αρχαίας Αθήνας (1)

Η Αθήνα ήταν ανάμεσα στις πρώτες Ελληνικές πόλεις, οι οποίες έκοψαν δικά τους νομίσματα. Τα ορυχεία ασημιού του Λαυρίου είχαν μεγάλα αποθέματα. Τα πρώτα νομίσματα δεν είχαν επιγραφές, παρά μόνο έφεραν εμβλήματα.
Κατά τον 6ον αιώνα π.Χ., οι Αθηναίοι έκοψαν καινούργια τετράδραχμα με την κεφαλή της θέας Αθηνάς, προστάτη της πόλεως, στην πρόσοψη και την Γλαύκα, το πουλί της σοφίας, με το όνομα της πόλης στην άλλη πλευρά. Αυτός ο σχηματισμός δεν άλλαξε επί 400 χρόνια.
Στις αρχές του δεύτερου αιώνος π.Χ. δημιούργησαν το "καινούργιο στυλ".

Ασημένιο δίδραχμο, με αμφορέα όρθιο μέσα σε κύκλο και το τρισκελές, 560 - 545 π.Χ.

 

Aσημένιο τετράδραχμο, με την Γλαύκα να στέκεται και "ΑΘΕ" εμπρός και η Αθηνά να φοράει διακοσμημένη περικεφαλαία, 520 - 480 π.Χ.

 

Aσημένιο τετράδραχμο, με την Γλαύκα να στέκεται πάνω σε κλαδί ελιάς, μ' ένα κλωνάρι επάνω αριστερά και "ΑΘΕ" εμπρός και η Αθηνά να φοράει διακοσμημένη περικεφαλαία, 454 - 449 π.Χ.

 

Aσημένιο τετράδραχμο, με την Γλαύκα να στέκεται πάνω σε κλαδί ελιάς, μ' ένα κλωνάρι επάνω αριστερά και "ΑΘΕ" εμπρός και η Αθηνά να φοράει διακοσμημένη περικεφαλαία, 449 - 419 π.Χ.

Read more »

Ίππαλος ( 100 π.Χ )

Ο επονομαζόμενος και «Κυβερνήτης» ήταν αρχαίος Έλληνας θαλασσοπόρος, γεωγράφος, χαρτογράφος και μετεωρολόγος του τελευταίου π.Χ. αιώνα. Τον αναφέρουν οι Στράβων, Πτολεμαίος και Πλίνιος.

Επιγραφές του 78 π.Χ. που αναφέρουν τον Καλλίμαχο επιστράτηγο της Θηβαΐδας με τον ίδιο τίτλο και επί της Ερυθράς καθορίζουν και τους χρόνους που έδρασε ο Ίππαλος ως πολύ σημαντική προσωπικότητα στην εποχή του. Φαίνεται ότι είχε αναλάβει πολλά ταξίδια μεταξύ Αιγύπτου, Ερυθράς, Αραβίας και Ινδιών με πολύ ενδιαφέρουσες χαρτογραφήσεις, γεωγραφικές και μετεωρολογικές παρατηρήσεις ιδιαίτερα στον Ινδικό ωκεανό.

Είναι ο πρώτος που παρατήρησε και ανακάλυψε τη διεύθυνση των περιοδικών ανέμων του Ινδικού ωκεανού (των Μουσώνων) που πνέουν το μισό χρόνο με κατεύθυνση από ΝΔ. προς ΒΑ. και κατά το έτερο ήμισυ από ΒΑ. προς ΝΔ. Εξ αυτού του γεγονότος οι άνεμοι αυτοί και πρωτονομάσθηκαν «Ιππάλιοι άνεμοι».

Επίσης σ΄ αυτόν οφείλεται το άνοιγμα (ξεκίνημα) νέας θαλάσσιας εμπορικής οδού Αιγύπτου-Ινδιών, από τις ακτές της Αραβίας απ΄ ευθείας Ινδία διότι είναι ο πρώτος που τόλμησε να πλεύσει ανοικτά τον ωκεανό στηριζόμενος στις παρατηρήσεις του, αντί να ακολουθήσει τη μέχρι τότε ακολουθούμενη Aκτοπλοΐα.

Έτσι τα πλοία άρχισαν να ακολουθούν τη δική του και πρώτη ωκεανοπλοΐα ακολουθώντας τους Μουσώνες πλέοντα ταχύτερα και ασφαλέστερα.

Ο Πτολεμαίος αναφέρει ένα μεγάλο πέλαγος του Ινδικού ωκεανού ως Ιππάλιο πέλαγος.

Ο Ίππαλος επίσης χαρτογράφησε με σχετική ακρίβεια τις ακτές και τις θέσεις όλων των εμπορικών λιμένων της Ερυθράς, της εποχής του.

Read more »

Απο το πυθάρι του Διογένη

 ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ

.Όταν κάποιοι είπαν στον Διογένη ότι « είσαι γέρος , από δω και πέρα πρέπει να χαλαρώσεις την προσπάθειά σου», εκείνος είπε: « μα πώς ; αν έτρεχα στους αγώνες , θα έπρεπε, φτάνοντας κοντά στο τέρμα , να χαλαρώσω την προσπάθειά μου ή αντίθετα να βάλω τα δυνατά μου ;»
Διογένης Λαέρτιος: «φιλοσόφων βίων και δογμάτων συναγωγή»

ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΜΟΥΜΙΑ ΑΝΔΡΑ Σπάραγμα λινού σάβανου Διογένη με επιγραφή με μπογιά. 2ος αιώνας μ.Χ., Βρετανικό Μουσείο, Τμήμα Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων (GRA 1888.9-20.34). Διαστάσεις: ύψος (max) 0,26, πλάτος (max) 0,26 μ.

Επιγραφή στο εξωτερικό σάβανο που, σε μετάφραση, γράφει με μαύρο μελάνι: "Ο Διογένης, μπαλωματής, κατοικούσε όταν ήταν ζωντανός...". Το πρωτότυπο γράφει: "ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΗΠΗΤΗC ΜΕΝΩΝ ΟΤΕ ΕΖΗ...".

....Σε κάποιον που τον κάκιζε για το ότι έμπαινε σε μέρη ακάθαρτα , ο Διογένης απάντησε «και ο ήλιος μπαίνει στα αποχωρητήρια αλλά δεν λερώνεται»
Διογένης Λαέρτιος: «φιλοσόφων βίων και δογμάτων συναγωγή»

....Βλέποντας ο Διογένης Μεγαρίτες να χτίζουν μεγάλα τείχη « & άθλιοι» τους είπε « μη έχετε έγνοια πόσο μεγάλα θα είναι τα τείχη αλλά πόσο μεγάλοι θα είναι εκείνοι που θα σταθούν επάνω σε αυτά»
ΣΤΟΒΑΙΟΣ, ανθολόγιον


....Σαν ρώτησαν τον Διογένη πια στάση να κρατά απέναντι στην εξουσία απάντησε: « όποια και απέναντι στην φωτιά: να μην στέκεται ούτε πολύ κοντά , για να μην καεί, ούτε πολύ μακριά για να μην ξεπαγιάσει»
ΑΡΣΕΝΙΟΣ


....Ο Μέγας Αλέξανδρος γέμισε κάποτε ένα δίσκο με κόκαλα και τα έστειλε στο Διογένη τον κυνικό και εκείνος μόλις τα είδε , είπε: « το έδεσμα είναι αντάξιο ενός κυνικού,, όμως το δώρο Δε είναι αντάξιο ενός βασιλιά»

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ 

Επειδή δεν ήταν ευχαριστημένοι από τους ανθρώπους, γιατί δεν τους έβρισκε τέλειους, άναψε κάποτε μέρα - μεσημέρι ένα φανάρι και γύριζε στους δρόμους ψάχνοντας. Και όταν κάποιος τον ρώτησε: "Τι ψάχνεις Διογένη να βρεις;", απάντησε: "Άνθρωπο ζητώ". Άλλη πάλι φορά, καθώς βρισκόταν στην αγορά, φώναξέ δυνατά: "Άνθρωποι! Άνθρωποι!" και όταν έτρεξαν κοντά του μερικοί, αυτός τους έδιωξε με το ραβδί του λέγοντας: "Εγώ δε φώναξα εσάς φώναξα ανθρώπους".
Όταν κάποτε ήρθε στην Αθήνα ο Μέγας Αλέξανδρος, πήγε περίεργος να δει αυτόν τον τόσο εκκεντρικό άνθρωπο και τον βρήκε ξαπλωμένο μακάρια μπροστά στο πιθάρι του να λιάζεται. Στάθηκε μπροστά του και τον ρώτησε: "Από τι έχεις ανάγκη; Ζήτησέ μου ότι θέλεις και θα στο δώσω". Ο Διογένης του απάντησε: "Θέλω να τραβηχτείς και να μη μου σκεπάζεις τον ήλιο. Μη μου παίρνεις εκείνο που δεν μπορείς να μου δώσεις".
Όταν ο φιλόσοφος Πλάτωνας έδωσε για τον άνθρωπο τον ορισμό ότι είναι "ζώον με δυο πόδια και χωρίς φτερά", ο Διογένης μάδησε έναν κόκορα, παρουσιάστηκε στον Πλάτωνα και τον ρώτησε: "Αυτός είναι ο άνθρωπος κατά τον Πλάτωνα;"
 

Read more »

Οινοχόη Διπύλου

Πρόκειται για το αρχαιότερο αγγείο με επιγραφή στο  ελληνικό αλφάβητο και εποχή κατασκευής στα 750-740 π.Χ. Σ' αυτή την επιγραφή περιέχονται και μερικοί φοινικικοί χαρακτήρες, άρα φαίνεται ότι εκείνη την εποχή δεν είχε αποσαφηνιστεί ακόμα το αλφάβητο. Στην οινοχόη αναγράφεται (με σημερινή ελληνική γραφή):

ΝΙΜΝΑΚΕΔΟΤΟΤΕΙΖΑΙΠΑΤΑΤΟΛΑΤΑΝΟΤΝΑΠΝΟΤΣΕΧΡΟΝΥΝΣΟΗ

(διαβάζεται από δεξιά προς τα αριστερά) και σημαίνει «όποιος χορεύει καλύτερα από όλους να αποκτήσει αυτό (το έπαθλο)». Βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, μετά την είσοδο στην αίθουσα αριστερά, στην πρώτη βιτρίνα δεξιά, δίπλα στην πόρτα.

Read more »

Η μεγαλύτερη λέξη στον κόσμο από τον Αριστοφάνη

Ο Θανάσης Βέγγος σαν Τρυγαίος στην Επίδαυρο

Αναφέρεται στις 'Εκκλησιάζουσες' του Αριστοφάνη. Η λέξη αρχίζει στον στίχο 1.169 , φθάνει μέχρι τον στίχο 1.175 και αποτελεί μια ολόκληρη μαγειρική συνταγή που προφέρεται απνευστί επί σκηνής.
Συγκεκριμένα πρόκειται για συνταγή κυκεώνα, στην οποία το φαγητό είναι συνονθύλευμα τροφών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αριστοφανική λέξη έχει καταγραφεί ως η μεγαλύτερη πραγματική λέξη στον κόσμο στο ΒιΒλίο των Ρεκόρ "Guinness" (Guinness Book of Records):



  

<Λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστερα λεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγωοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών.>

Read more »

Αρετή

Η ελληνική λέξη αρετή παράγεται από τη ρίζα αρ - που σημαίνει την γη. Αρχικά, λοιπόν, σχετίζονταν με την γη, όπως πιστοποιείται και από άλλες ομόρριζες λέξεις: άρουρα (=γη), αρόω-ώ, άροτρον. Η πρωταρχική, όπως φαίνεται, σημασία της αρετής είχε να κάνει με την δύναμη που προέρχεται από την γη (αρ-). Εν-άρετος εθεωρείτο αυτός που κατείχε γη και ήταν σε θέση να την εκμεταλλεύεται και να την υπερασπίζεται.
Η αρετή είναι εμπόλεμη κατάσταση . Για να ζούμε ενάρετα, πρέπει να παλεύουμε διαρκώς με τον εαυτό μας διότι όπως πριν από χιλιάδες χρόνια είπε ο Δημόκριτος: «ΤΟ ΝΙΚΑΝ ΕΑΥΤΩΝ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΝΙΚΩΝ ΠΡΩΤΗ ΤΕ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΗ ΕΣΤΙ», που σημαίνει το ότι του να επιβαλλόμαστε του εαυτού μας είναι η πρώτη και άριστη νίκη... εξάλλου όπως εύστοχα αναφέρει ο Ησίοδος: «ΑΡΕΤΗΣ ΠΡΟΠΑΡΟΙΘΕ ΙΔΡΩΤΑ ΘΕΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΘΗΚΑΝ», δηλαδή μπροστά στην αρετή οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τον ιδρώτα. Αφού τα «ΑΓΑΘΑ ΚΟΠΟΙΣ ΚΤΩΝΤΑΙ»- Ιδρώτα και κόπο θέλει η αρετή ή, τα αγαθά αποκτώνται με την κούραση! Κατά τον Σωκράτη: «Η αρετή είναι αγαθό» και «Η Αρετή είναι κτήμα ΑΔΕΣΠΟΤΟ και καθένας θα πάρει το μερτικό του, ανάλογα με τη τιμή ή τη περιφρόνηση που θα της έχει. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για την εκλογή του… Ο Θεός ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ…» Ο Αντισθένης μας λέει:«ΑΡΕΤΗ ΔΙΔΑΚΤΗ ΕΣΤΙ», δηλαδή η αρετή μπορεί να διδαχθεί και «η αρετή ανήκει στα έργα και δεν χρειάζεται πολλά λόγια ούτε μαθήματα».
Και αφού η αρετή, στην γραμματική, είναι «ουσιαστικό, γένους θηλυκού» η θεωρία μιας θαυμαστής γυναίκας για τις αρετές, συνολικά…
Η Υπατία διακρίνει τις αρετές κατά βαθμίδες. Την πρώτη βαθμίδα κατέχουν οι πολιτικές αρετές: οι αρετές δηλαδή της πρακτικής σοφίας, θάρρος, μετριοφροσύνη, δικαιοσύνη. Τη δεύτερη βαθμίδα την συνιστούν οι λεγόμενες καθαρτικές της σάρκας αρετές, ενώ την τρίτη και ύψιστη βαθμίδα την συγκροτούν οι ανώτερες αρετές, εκείνες δηλαδή που μας ανάγουν προς το θείο και μας βοηθούν να φύγουμε από την ύλη και εν συνεχεία να καταφύγουμε στο θεό, από τον οποίο ο ίδιος ο άνθρωπος απέκοψε τον εαυτό του και απώλεσε την ευδαιμονία του. Οι ανώτερες αρετές: πίστη, αγάπη, ελπίδα αντιπροσωπεύουν και συγχρόνως πραγματώνουν τους ύψιστους και έσχατους σκοπούς της ανθρώπινης ζωής (η άμεση επαφή με το αγαθό διασφαλίζει την εσωτερική ευτυχία και δίνει νόημα ουσιαστικό στη ζωή).
Η φωτογραφία είναι "Ο Δρόμος της Αρετής και της Κακίας" του 1857 από τον Oscar Gustav Rejlander.

Read more »